Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
10-05-09
11:09
Σε ένα διαζύγιο τα παιδιά δεν έχουν ποτέ ροζ συννεφάκια οτι και αν τους πείς. Το κόλπο είναι τα μαύρα σύννεφα να τους τα κάνεις γκρί.Οσο αφορά την αλήθεια αυτό είναι κάτι σχετικό.Γιατί συνήθως η αλήθεια του μπαμπά διαφέρει απο την αλήθεια της μαμας.Επίσης ποτέ δεν κατηγορείς σε ένα μικρό παιδί τον γονιό του.Το καλύτερο είναι να βάλουν και οι δύο γονείς τους εγωισμούς στην άκρη και να πούν στο παιδί οτι καμιά φορά συμβαίνει και αυτό, δεν είναι κακό,και οι δύο είμαστε δίπλα σου και σε αγαπάμε αλλά ο μπαμπάς δεν θα ζεί στο σπίτι... Με λίγα λόγια οσο καλύτερη σχέση έχουν οι γονείς σε ενα διαζύγιο τοσο καλύτερα θα είναι και το παιδί...
οι παιδοψυχολόγοι διαφωνούν μαζί σου ή δεν κατάλαβα τι εννοείς
Η αλήθεια του μπαμπά και η αλήθεια της μαμάς μπορεί να διαφέρουν όμως αλήθεια είναι μόνο μία
Κι όποιος σέβεται τον εαυτό του και θέλει το καλό του παιδιού του οφείλει να του την προσφέρει απλόχερα χωρίς εγωισμούς όπως πολύ σωστά λες σε αυτό το σημείο
Δεν χρειάζεται να υποκρίνονται οι γονείς ότι όλα είναι μια χαρά και δεν πειράζει συμβαίνουν κι αυτά αν δεν το νιώθουν
Δεν είναι εγωισμός να είσαι πληγωμένος και να υποφέρεις. Είναι όμως υποκρισία να λες στο παιδί σου ότι δεν πειράζει όταν εσένα σου σκίζονται τα σωθικά απ τον πόνο που σου προκάλεσε ο σύντροφος σου
Τα παιδιά επίσης δεν είναι χαζά και αν τους λες ότι δεν πειράζει αλλά εσύ μέσα σου κλαις θα το καταλάβουν και θα καταλάβουν και το ψέμα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
09-05-09
10:22
Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν πάντα την αλήθεια και να μην μεγαλώνουν σε ροζ συννεφάκια
Αν υφίσταται παράδειγμα θέμα διαζυγίου, το παιδί όσο κι αν είναι πρέπει να μάθει την αλήθεια
Δε θα πας φυσικά να πεις σε ένα 6χρονο παιδί ότι "χωρίζω με τον μπαμπά σου γιατί με κεράτωσε ο αλήτης" αλλά θα του πεις "με το μπαμπά χωρίζουμε γιατί ο μπαμπάς έκανε κάτι που είχε υποσχεθεί ότι δε θα κάνει ποτέ στη σχέση του μαζί μου και με πλήγωσε"
Σε ηλικία 18-19 ναι μεν είναι αρκετά μεγάλο το παιδί για να καταλάβει αλλά νομίζω ότι και πάλι πρέπει να υπάρχει ένα όριο
Μπορείς να του πεις ότι "έχω σοβαρά προβλήματα με τον πατέρα σου" αλλά δεν μπορείς να του πεις "ο πατέρας σου τελειώνει πολύ γρήγορα και κάνουμε σεξ μια φορά το δίμηνο"
Από τα 30+ νομίζω ότι τα πράγματα αρχίζουν κι αλλάζουν...
Πλέον μιλάμε για πολύ ενήλικες ανθρώπους και η μαμά ή ο μπαμπάς θα μπορούσαν να έχουν έναν φίλο στην ηλικία του παιδιού τους
Εκεί τα πράγματα γίνονται κάπως πιο ανοιχτά και πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα να μιλήσουν για τα πάντα υπό προϋποθέσεις
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Να το επιτρέπει η ίδια η σχέση του γονιού με το παιδί του
Να ήταν πάντα (ή σχεδόν πάντα) φιλική, να είναι το παιδί σε θέση θα δει τον γονιό του πέρα από την ιδιότητα του γονιού ως άνθρωπο με ανάγκες
Δεν γίνεται να πάει ο γονιός σε ένα παιδί που έχουν "ανύπαρκτες" σχέσεις να του πει τα προβλήματα του και ξαφνικά να γίνουν φιλαράκια
Επίσης μια βασική προϋπόθεση είναι να μπορεί κι ο γονιός αντίστροφα να δει το παιδί του πέρα απ την ιδιότητα του παιδιού του κι ως άνθρωπο με ανάγκες
Οταν ανοίγεις τέτοιου είδους πόρτα φιλίας με το παιδί σου, πρέπει μετά να είσαι έτοιμος/η να ακούσεις και τα δικά του αύριο μεθαύριο
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσοι γονείς είναι έτοιμοι να ακούσουν ότι η σεξουαλική/ερωτική σχέση του παιδιού τους περνάει κρίση επειδή έγινε αυτό κι αυτό με λεπτομέρειες
Αν υφίσταται παράδειγμα θέμα διαζυγίου, το παιδί όσο κι αν είναι πρέπει να μάθει την αλήθεια
Δε θα πας φυσικά να πεις σε ένα 6χρονο παιδί ότι "χωρίζω με τον μπαμπά σου γιατί με κεράτωσε ο αλήτης" αλλά θα του πεις "με το μπαμπά χωρίζουμε γιατί ο μπαμπάς έκανε κάτι που είχε υποσχεθεί ότι δε θα κάνει ποτέ στη σχέση του μαζί μου και με πλήγωσε"
Σε ηλικία 18-19 ναι μεν είναι αρκετά μεγάλο το παιδί για να καταλάβει αλλά νομίζω ότι και πάλι πρέπει να υπάρχει ένα όριο
Μπορείς να του πεις ότι "έχω σοβαρά προβλήματα με τον πατέρα σου" αλλά δεν μπορείς να του πεις "ο πατέρας σου τελειώνει πολύ γρήγορα και κάνουμε σεξ μια φορά το δίμηνο"
Από τα 30+ νομίζω ότι τα πράγματα αρχίζουν κι αλλάζουν...
Πλέον μιλάμε για πολύ ενήλικες ανθρώπους και η μαμά ή ο μπαμπάς θα μπορούσαν να έχουν έναν φίλο στην ηλικία του παιδιού τους
Εκεί τα πράγματα γίνονται κάπως πιο ανοιχτά και πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα να μιλήσουν για τα πάντα υπό προϋποθέσεις
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Να το επιτρέπει η ίδια η σχέση του γονιού με το παιδί του
Να ήταν πάντα (ή σχεδόν πάντα) φιλική, να είναι το παιδί σε θέση θα δει τον γονιό του πέρα από την ιδιότητα του γονιού ως άνθρωπο με ανάγκες
Δεν γίνεται να πάει ο γονιός σε ένα παιδί που έχουν "ανύπαρκτες" σχέσεις να του πει τα προβλήματα του και ξαφνικά να γίνουν φιλαράκια
Επίσης μια βασική προϋπόθεση είναι να μπορεί κι ο γονιός αντίστροφα να δει το παιδί του πέρα απ την ιδιότητα του παιδιού του κι ως άνθρωπο με ανάγκες
Οταν ανοίγεις τέτοιου είδους πόρτα φιλίας με το παιδί σου, πρέπει μετά να είσαι έτοιμος/η να ακούσεις και τα δικά του αύριο μεθαύριο
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσοι γονείς είναι έτοιμοι να ακούσουν ότι η σεξουαλική/ερωτική σχέση του παιδιού τους περνάει κρίση επειδή έγινε αυτό κι αυτό με λεπτομέρειες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.