@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
25-12-08
07:45
Σήμερα πολλοί νέοι που έχουν τελειώσουν τις σπουδές, έχουν βρει εργασία και έχουν δημιουργήσει οικογένεια, μέχρι να φτάσουν και στο τελευταίο αυτό στάδιο, έχουν πάψει πια να είναι νέοι. Αναμενόμενο αυτό αν λάβει κανείς υπόψη την επιμήκυνση των σπουδών, την ανεπάρκεια του κράτους πρόνοιας, την προσπάθεια για εξασφάλιση μιας σταθερής θέσης εργασίας, τη δημιουργία οικογένειας και σπιτικού όπου το επίπεδο διαβίωσης θα είναι ικανοποιητικό ή τουλάχιστον υποφερτό…κ.α…
Στην Ελλάδα ο πλέον σημαντικός θεσμός χρηματοδότησης αυτής της παρατεταμένης νεανικής ηλικίας είναι η οικογένεια, η οποία συνεχίζει να παίζει σημαντικότατο ρόλο παρά τις σύγχρονες τάσεις...π.χ αύξηση διαζυγίων… Όλα αυτά τα προβλήματα όπως οι οικονομικές δυσκολίες και η ανεργία φυσικά, που χτυπάει κυρίως τους νέους, οδηγούν την ελληνική οικογένεια σε μια αμυντική τάση αυτοπροστασίας και στήριξης των νεότερων μελών της, καλλιεργώντας παράλληλα προσδοκίες του τύπου "να βολέψω και να τακτοποιήσω τα παιδιά μου".
Επειδή παλιότερα έτυχε νʼ ασχοληθώ με θέματα σχετικά με την ελληνική νεολαία, ο υποστηριχτικός αυτός ρόλος της οικογένειας πιθανολογώ ότι συμβάλλει στο να καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις – συχνά και την πρώτη θέση – στην ιεράρχηση των αξιών των Ελλήνων νέων, γεγονός που επιβεβαιώνεται από έρευνες της τελευταίας 10ετίας (κι όχι μόνο). Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο του 2001 η οικογένεια αποτελεί την κυριότερη πηγή εισοδημάτων για το 74%, κατά μέσο όρο, των νέων στην Ελλάδα, ενώ στην Ευρώπη το αντίστοιχο ποσοστό μειώνεται στο 52% (Eurobarometer 55.1, 2001). Από αρκετά άλλα ευρήματα συνάγονται παρόμοια συμπεράσματα σχετικά με τους εργαζόμενους και τους έγγαμους νέους. Φαίνεται ότι εν λόγω θεσμός στη χώρα μας εξακολουθεί να παρέχει στήριξη όχι μόνο όταν οι νέοι βρίσκονται εντός της εκπαίδευσης, αλλά ακόμα και όταν συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία και προχωρούν στη δημιουργία δικής τους οικογένειας.
Σχετικό με τα παραπάνω είναι ότι η πορεία ζωής των νέων, που ίσχυε σε παλαιότερες εποχές (σπουδές---> επαγγελματική αποκατάσταση---> γάμος---> απόκτηση παιδιών...), έχει πάψει να κυριαρχεί. Έτσι, συναντάμε πολύ συχνά περιπτώσεις, π.χ, άνεργου άνδρα και εργαζόμενης συζύγου, μονογονεϊκών οικογενειών, παραμονής ή επιστροφής στο γονεϊκό περιβάλλον (εξ αιτίας οικονομικών δυσκολιών, διαζυγίου και ανεργίας) κ.α…. Δεν είναι σπάνιο επίσης ένας νέος σήμερα να είναι συγχρόνως φοιτητής, εργαζόμενος, παντρεμένος και γονέας. Και πόσοι άλλοι συνδυασμοί... Γενικότερα, δεν υπάρχει ένα κυρίαρχο πρότυπο ζωής, αλλά ένα πλήθος εξατομικευμένων πρακτικών και εναλλακτικών λύσεων....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.