Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
30-08-09
20:57
Obscura αντιμετωπίζεις το θέμα στην κοινωνική του διάσταση. Δεν είναι μόνο τα κοινωνικά κριτήρια και η αναγνώριση από το σύνολο, εκείνα που σε οδηγούν να τεκνοποιήσεις.
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά η ουσία και μια εσωτερική κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη για μερικούς με την απόκτηση ενός παιδιού, έχει τη διάσταση της συνδημιουργίας.
Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι δεν υπάρχει βιολογικό ρολόι, παρολαυτά λησμόνησες να αναφερθείς στον έρωτα. Για ένα ζευγάρι η τεκνοποίηση αποτελεί ολοκλήρωση όχι της αυτοτελούς προσωπικότητάς τους, αλλά του έρωτα και της αγάπης τους. Για μερικούς (εμού συμπεριλαμβανομένης) δεν είναι η ανάγκη να δουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, τους ίδιους ή όλες τις γεννεές όπως αναφέρεις, αλλά το πρόσωπο εκείνου που αγαπούν. Ότι δημιούργησαν μέσα από τη σύνθεση του DNA τους και την απόλυτη ένωση (πέραν των συναισθηματικής, πνευματικής) ένα πλάσμα από τη σάρκα και των 2.
Όπως λέει και ο Ρασούλης :
Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μες στο καφενείο
Μα εγώ, εγώ με σένα
ένα κι ένα κάνουν ένα
Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μέσα στο κουρείο
Μα μετά τον Ησαΐα
ένα κι ένα κάνουν τρία
Συνοψίζοντας προσωπικά δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι χωρίς παιδί θα είμαι μισός άνθρωπος, ούτε θα χτυπήσει ποτέ για μένα το βιολογικό ρολόι. Είμαι σχεδόν σίγουρη όμως ότι αν έχω βρει τον άνθρωπο της ζωής μου θα επιθυμήσω το παιδί του σα φυσική εξέλιξη του έρωτά μου προς αυτόν και όχι για να αποκτήσω κύρος και οικογένεια όπως επιβάλλει η κοινωνία.
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά η ουσία και μια εσωτερική κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη για μερικούς με την απόκτηση ενός παιδιού, έχει τη διάσταση της συνδημιουργίας.
Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι δεν υπάρχει βιολογικό ρολόι, παρολαυτά λησμόνησες να αναφερθείς στον έρωτα. Για ένα ζευγάρι η τεκνοποίηση αποτελεί ολοκλήρωση όχι της αυτοτελούς προσωπικότητάς τους, αλλά του έρωτα και της αγάπης τους. Για μερικούς (εμού συμπεριλαμβανομένης) δεν είναι η ανάγκη να δουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, τους ίδιους ή όλες τις γεννεές όπως αναφέρεις, αλλά το πρόσωπο εκείνου που αγαπούν. Ότι δημιούργησαν μέσα από τη σύνθεση του DNA τους και την απόλυτη ένωση (πέραν των συναισθηματικής, πνευματικής) ένα πλάσμα από τη σάρκα και των 2.
Όπως λέει και ο Ρασούλης :
Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μες στο καφενείο
Μα εγώ, εγώ με σένα
ένα κι ένα κάνουν ένα
Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μέσα στο κουρείο
Μα μετά τον Ησαΐα
ένα κι ένα κάνουν τρία
Συνοψίζοντας προσωπικά δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι χωρίς παιδί θα είμαι μισός άνθρωπος, ούτε θα χτυπήσει ποτέ για μένα το βιολογικό ρολόι. Είμαι σχεδόν σίγουρη όμως ότι αν έχω βρει τον άνθρωπο της ζωής μου θα επιθυμήσω το παιδί του σα φυσική εξέλιξη του έρωτά μου προς αυτόν και όχι για να αποκτήσω κύρος και οικογένεια όπως επιβάλλει η κοινωνία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.