DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
08-10-09
11:28
Από την εφημερίδα: ΤΟ ΒΗΜΑ
[...]
Για μερικούς ανθρώπους το προσωπικό τους «Πλοίο της Αγάπης» μπορεί για πάντα να πλέει στη θάλασσα του μίσους. Εξηγούμαστε: του μίσους για τον εαυτό τους μέσω της παθολογικής αγάπης για τους άλλους. Ο εθισμός τους ονομάζεται απλώς «συνεξάρτηση» και δεν είναι παρά αυτό που συμβαίνει σε κάποιον όταν διατηρεί μια έντονη ανάγκη για κάποιον άλλον και τον χρησιμοποιεί προκειμένου να καλύψει μια πιθανή δική του ανεπάρκεια. Πιο συγκεκριμένα, το να είσαι συνεξαρτημένος σημαίνει το να καταναλώνεις τον εαυτό σου στην προσπάθεια να ελέγξεις τη συμπεριφορά των κοντινών σου ανθρώπων. Οι συνεξαρτημένοι απορροφούνται τόσο από τα προβλήματα των άλλων ώστε σταδιακά χάνουν την επαφή με τον εαυτό τους. Στο τέλος αισθάνονται ότι υπάρχουν για τους άλλους και γίνονται ράκη όταν αυτοί οι άλλοι ενδεχομένως δείξουν έστω και μια απειροελάχιστη διάθεση «ασέβειας». Στην πραγματικότητα ο συνεξαρτημένος δεν μπορεί να διακρίνει καθαρά ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα * και το δικαίωμα * να ζει για τον εαυτό του χωρίς να χρειάζεται τόσο συχνά και με τέτοια ένταση το ενδιαφέρον, την κρίση, την προστασία ή, πολύ περισσότερο, την έγκριση κάποιου άλλου για οτιδήποτε αφορά τη ζωή του.
Δεν κατάφερα να βρω περισσότερες πληροφορίες, από αυτά που διάβασα, συνεξάρτηση μπορεί να παρουσιάσουν άτομα που συνδέονται με εξαρτημένα άτομα (αλκοολικούς, ναρκομανείς κτλ) αλλά και σε σχέσεις εξάρτησης όπως μητέρας-παιδιού ή ακόμη και εραστών. Το συνεξαρτημένο άτομο αισθάνεται την ανάγκη να "βοηθά και να συμπαραστέκεται" σε άλλους ανθρώπους και η ζωή του αποκτά νόημα, μόνο μέσω της αλληλεπίδρασης αυτής.
Δανείστηκα τον τίτλο του θέματος από το άρθρο. Παρ' όλα αυτά, έχετε τέτοια παραδείγματα στο περιβάλλον σας; Ό,τι γνωρίζετε για τη συνεξάρτηση, καλοδεχούμενο.
'Εχω την εντύπωση ότι η συνεξάρτηση αφορά και στους δυο, δηλαδή ο καθένας είναι εξαρτημένος από τον άλλο, και όχι ο ένας μόνο. Από την άλλη, δεν νομίζω αυτό να ισχύει με σχέσεις με ναρκομανείς ή αλκοολικούς, γιατί ο ναρκομανής είναι ήδη εξαρτημένος από το ναρκωτικό του, άρα η εξάρτηση του από την σύντροφο λογικά είναι ανύπαρκτη (εξαρτάται από το ναρκωτικό του, τί να την κάνει εκείνη ; Εκτός αν του το παρέχει η ίδια λέμε τώρα, σε κάποιες περιπτώσεις). Συνεξάρτηση όμως είναι η αμοιβαία εξάρτηση του ενός από τον άλλον. Τα πρώτα χαρακτηριστικά που αναφέρεις τα καταλαβαίνω (έλεγχος, οργή ή συντριβή με την παραμικρή "ασέβεια" κλπ), αλλά το να βρίσκει κανείς νόημα μόνο όταν συμπαραστέκεται δεν το θεωρώ αναγκαίο χαρακτηριστικό συνεξάρτησης. Η υπερβολική κτητικότητα και παθολογική ζήλεια αναπτύσσονται συχνά στους συνεξαρτημένους αλλά εκδηλώνεται μόνο από αυτόν που αναφέρεται ότι θέλει να ελέγχει το παραμικρό. Η αγάπη δεν αποκλείεται και από τους δυο, αλλά νοθεύεται και κινδυνεύει. Εξαρτάται από την περίπτωση, ο ένας μπορεί να μην μισεί καθόλου τον εαυτό του (αυτός που δέχεται την αφόρητη πίεση και τον έλεγχο), απλά να νοιώσει σύντομα ότι έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από το Εγώ του (αλοτρίωση). Μπορεί όμως να αρχίσει και να μισεί τον εαυτό του όταν δει ότι είναι "λίγος" για το άλλο πρόσωπο (αν το άλλο πρόσωπο τον κατηγορεί διαρκώς για το παραμικρό, θέτει απίστευτα υψηλά στάνταρντς, τον εκβιάζει ψυχολογικά διαρκώς, έχει υπερβολικές, παράλογες και διαρκείς απαιτήσεις κλπ) και εκείνος έχει πιστέψει πολύ ή έχει δεθεί συναισθηματικά με τον παρτενέρ του ώστε όντως να αρχίσει να θεωρεί τραγικό ακόμα και ένα μικρό λαθάκι που έκανε ο ίδιος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.