04-02-09
15:12
Fielda μου το προβλημα δεν ηταν αν "φοβομουν" να κοιταξω καποια αλλη (να παρατηρησω δηλαδη) ή να αναφερθω σε καποια αλλη κοπελα.
Αααλλο καπελο κι αυτο, αλλα ειναι το τελευταιο.
Το προβλημα ηταν οτι εγω εμπαινα ωρες ωρες σε μια απιστευτα κουραστικη διαδικασια οπου επρεπε να δινω αναφορα που ειμαι και τι κανω, με ποιους το κανω, γιατι το κανω και αν θα μπορουσα να εκανα κατι αλλο και οχι εκεινο, ποτε θα το τελειωσω, και παει λεγοντας...
Παραδειγμα: Μιλαγα με την οδοντιατρο μου στο τηλεφωνο, και με πετυχε οταν ελεγα την φραση "Mπορουμε να αλλαξουμε το ραντεβου για μεθαυριο το πρωι?" και μου ειχε βγαλει τον φρονιμητη απο την μυτη μεχρι να της εξηγησω "τι" και "πως".
Και οταν μπαινει η ζηλεια δεν καθεται και ο αλλος ο ευλογημενος να σε ρωτησειηρεμα και σαν ανθρωπος τι σκ@τα συμβαινει.
Η θα φωναξει κατευθειαν, ή θα κανει πικροχολα σχολια, ή θα σε κοιταζει περιεργα και ειρωνικα κτλ κτλ κτλ.
Αλλα ντ'αλλα τα μεγαλα δηλαδη.
Ισως φαινεται εξωφρενικο το παραπανω ή υπερβολικο, αλλα απ'οτι παρατηρησσα μετεπειτα γυρω μου ειναι αρκετα συνηθες φαινομενο.
Η ζηλεια οπως ειπα και πιο πανω, ειναι κατι που λιγο ή πολυ την εχουμε ολοι μεσα μας.
Με το λιγο δεν εχω προβλημα, με το πολυ ομως κουραζομαι.Ταλαιπωρουμαι και αγανακτω.
Και τελικος αποδεκτης ολων αυτων ειναι η ιδια η σχεση.
Προσωπικα μιλωντας παντα (οχι οτι δεν ζηλευω ποτε,αλλα δεν ειναι χαρακτηριστικο μου) φροντιζω να διεκδικω και να δειχνω στον αλλο οτι δεν τον θεωρω δεδομενο, με αλλους τροπους και μεσα.
Αααλλο καπελο κι αυτο, αλλα ειναι το τελευταιο.
Το προβλημα ηταν οτι εγω εμπαινα ωρες ωρες σε μια απιστευτα κουραστικη διαδικασια οπου επρεπε να δινω αναφορα που ειμαι και τι κανω, με ποιους το κανω, γιατι το κανω και αν θα μπορουσα να εκανα κατι αλλο και οχι εκεινο, ποτε θα το τελειωσω, και παει λεγοντας...
Παραδειγμα: Μιλαγα με την οδοντιατρο μου στο τηλεφωνο, και με πετυχε οταν ελεγα την φραση "Mπορουμε να αλλαξουμε το ραντεβου για μεθαυριο το πρωι?" και μου ειχε βγαλει τον φρονιμητη απο την μυτη μεχρι να της εξηγησω "τι" και "πως".
Και οταν μπαινει η ζηλεια δεν καθεται και ο αλλος ο ευλογημενος να σε ρωτησειηρεμα και σαν ανθρωπος τι σκ@τα συμβαινει.
Η θα φωναξει κατευθειαν, ή θα κανει πικροχολα σχολια, ή θα σε κοιταζει περιεργα και ειρωνικα κτλ κτλ κτλ.
Αλλα ντ'αλλα τα μεγαλα δηλαδη.
Ισως φαινεται εξωφρενικο το παραπανω ή υπερβολικο, αλλα απ'οτι παρατηρησσα μετεπειτα γυρω μου ειναι αρκετα συνηθες φαινομενο.
Η ζηλεια οπως ειπα και πιο πανω, ειναι κατι που λιγο ή πολυ την εχουμε ολοι μεσα μας.
Με το λιγο δεν εχω προβλημα, με το πολυ ομως κουραζομαι.Ταλαιπωρουμαι και αγανακτω.
Και τελικος αποδεκτης ολων αυτων ειναι η ιδια η σχεση.
Προσωπικα μιλωντας παντα (οχι οτι δεν ζηλευω ποτε,αλλα δεν ειναι χαρακτηριστικο μου) φροντιζω να διεκδικω και να δειχνω στον αλλο οτι δεν τον θεωρω δεδομενο, με αλλους τροπους και μεσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
14:36
Δεν μιλαω για ζηλια στα "φυσιολογικα ορια".
Ακου, οπως σου ειπα η τοτε κοπελα μου ειχε πει ακριβως το ιδιο.
Για να υποφερει απο την ζηλεια της (εστω και "μερικες φορες) παει να πει οτι εχει περασει τα ορια του ζηλευω χωρις να τρελαινομαι και να τρελαινω.
Ε, οταν μου λεει "Πολλες φορες ζηλευω τοσο που υποφερω!", απο μεσα μου ελεγα "εγω να δεις ποσο υποφερω αυτη την ζηλεια σου...πολλες φορες!"
Και ισως θα ηταν καλυτερα να αφιερωνε λιγο χρονο να δει ποσο πνιγομαι εγω σαν Μαριος απο ενα δικο της χαρακτηριστικο, παρα απλως να μου λεει "ζηλευω πολυ και στεναχωριεμαι μωρε..." και να το αφηνει εκει.
Εσενα ισως να σου αρεσε να ζηλευε το αγορι σου και δεν ειναι περιεργο ή παραλογο.
Ενα "στιγμα" ζηλειας ολους μας κολακευει, αλλα εαν ξεπεραστουν καποια ορια (διαφορετικα για τον καθενα μας) τοτε αυτη γινεται δηλητηριο.
Ακου, οπως σου ειπα η τοτε κοπελα μου ειχε πει ακριβως το ιδιο.
Για να υποφερει απο την ζηλεια της (εστω και "μερικες φορες) παει να πει οτι εχει περασει τα ορια του ζηλευω χωρις να τρελαινομαι και να τρελαινω.
Ε, οταν μου λεει "Πολλες φορες ζηλευω τοσο που υποφερω!", απο μεσα μου ελεγα "εγω να δεις ποσο υποφερω αυτη την ζηλεια σου...πολλες φορες!"
Και ισως θα ηταν καλυτερα να αφιερωνε λιγο χρονο να δει ποσο πνιγομαι εγω σαν Μαριος απο ενα δικο της χαρακτηριστικο, παρα απλως να μου λεει "ζηλευω πολυ και στεναχωριεμαι μωρε..." και να το αφηνει εκει.
Εσενα ισως να σου αρεσε να ζηλευε το αγορι σου και δεν ειναι περιεργο ή παραλογο.
Ενα "στιγμα" ζηλειας ολους μας κολακευει, αλλα εαν ξεπεραστουν καποια ορια (διαφορετικα για τον καθενα μας) τοτε αυτη γινεται δηλητηριο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
13:43
Στο τελευταιο μονο κομματι σου Himela μου που λες " Ζηλεύω υπερβολικά. Πολλές φορές υποφέρω από αυτό." κι επειδη το ειχα περασει απο μια πρωην κοπελα μου και μου τι ειχε πει ακριβως ετσι, δυστυχως δεν σκεφτοταν οσο επρεπε, το ποσο υπεφερα εγω απο αυτο το πραγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-04-06
13:16
Kαι η πλακα ειναι michelle οτι εκανα κι αναζητηση πριν κανω το αλλο θεμα...Αλλα ειδες τι παθαινει καποιος οταν θελει να φτιαχνει θεματα μεσα στη μαυρη νυχτα;;;
Αντε να το ξεθαψω (αν και ειναι μονο ενα μηνα περιπου ανενεργο) και να απαντησω.
Λοιπον προσωπικα δεν ζηλευω...δεν μπορω να ζηλεψω, δεν θελω να ζηλεψω, δεν βρισκω κανενα νοημα στην ζηλεια γενικοτερα...
Για εμενα μπορει να παιξει μονο αρνητικο ρολο μεσα σε μια σχεση...δεν ξερω αλλα θεωρω οτι δηλτηριαζει τα ζευγαρια.Κι εγω αισθανομαι πολυ ασχημα οταν η κοπελα μου με ζηλευει.
Σε καμια περιπτωση δεν θεωρω οτι ετσι μου δειχνει ειτε οτι με αγαπα, ειτε οτι ενδιαφερεται για μενα.
Πιο πολυ μου δειχνει οτι βαζει τις οποιες προσωπικες της φοβιες πανω απο εμενα και απο αυτο που εχουμε και οτι δεν με εμπιστευεται.
Ακομα και οταν θα βγουμε για καφε, εχω γινει μαρτυρας σε καυγαδες πολλων ζευγαριων οπου ειτε η μια ειτε ο αλλος, επειδη ετυχε και περασε καποιος-α ωραια και κοιταξε ενας απο τους δυο (σημαντικο:Κοιταξε!Οχι ανοιξε το στομα και αρχισε να του τρεχουν σαλια!!!), ο αλλος να αρχισει να κανει απιστευτες σκηνες ζηλοτυπιας.
Προσωπικα επειδη απο την φυση μου παρατηρω οτιδηποτε υπαρχει γυρω μου (διακριτικα) δεν υπαρχει περιπτωση να μην παρατηρησω ειτε μια γιαγια 150 ετων που θα περασει, ειτε τον Hulk Hogan ειτε την Καρτσωνα.Και φυσικα εαν η κοπελα μου κανει το ιδιο, ΔΕΝ με ενοχλει.
Μετα, ποτε μα ποτε οταν εγω για τον οποιοδηποτε λογο δεν μπορω να βγω (ακομα και αν ειμαι Ελλαδα), δεν κανω δυο βασικα πραγματα:
Δεν σπαω τα νευρα με μουρμουρα-γκρινια στην κοπελα μου, μπας και την καταφερω να μεινει κι αυτη μεσα...(Τι;;;Χωρις εμενα να βγει;;Απαπαπαπα!)
Και δευτερον, δεν παιρνω τηλαφωνα οσο ειναι εξω, με την οποιαδηποτε παρεα.Το θεωρω οτι κανω και φυσικα οτι μου κανουν τρομερο ελεγχο ετσι.Και δεν μιλαω να τυχει να με παρει για καποιον "σημαντικο" ή οχι λογο μια φορα, δυο.Αλλα καθε φορα που θα τυχει να βγω μονος μου (γιατι τα ζευγαρια κατα την γνωμη μου καλο ειναι να μην βγαινουν ΜΟΝΟ μαζι.) να ακολουθει τηλεφωνημα-αναφορα...
Τελος, δεν με ενοχλει και οταν καποιος κοιταζει την κοπελα μου.Ειλικρινα, απαξ και δεν ερθει αυτη να μου πει οτι με ενοχλει ο ταδε, ή κανε κατι κτλ κτλ, εαν π.χ. πηγαινω για καφε και δω οτι καποιοι κοιταζουν (γιατι την βρισκουν ομορφη) την κοπελα μου, αντιθετα με κανει να αισθανομαι και ομορφα.Οτι κοιταξτε...σχολιαστε...αλλα στο τελος της μερας με μενα θα φυγει.Εαν θα ηθελα να περνα απαρατηρητη απο ομορφια η κοπελα μου, τοτε θα φροντιζα να εβρισκα μια, χωρις δοντια...τοσο αληθορη που οταν δακρυζε θα εβρεχε τα αυτια της, και με μουστακι!
Εν κατακλειδι, πιστευω οτι η εμπιστοσυνη σε ενα ζευγαρι και εναν δεσμο παιζει μεγαλο ρολο.Η ζηλεια και μαλιστα η υπερμετρη ζηλεια ειναι ελλειψη της παραπανω.Και αυτο που λενε πολλοι οτι εσενα σε εμπιστευομαι, τους αλλους δεν εμπιστευομαι...ειναι δικαιολογια.Ετσι κι αλλιως οσο και να θελουν οι αλλοι ή οι αλλες εαν δεν θελεις εσυ-εγω- ο καθενας μας δεν προκειτε να γινει τιποτα.
Αυτα...παω να φτιαξω ενα thread με θεμα την ζηλεια τωρα...δεν νομιζω να υπαρχει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.