Ο αλγόριθμος του έρωτα

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Υπάρχει μια παγκόσμια γλώσσα που φέρνει τους ανθρώπους κοντά, που τους κάνει να ξεχωρίζουν ο ένας τον άλλον, να ερωτεύονται. Πολύπλοκη γλώσσα, συχνά δύσκολη, άναρχη, ακαταλαβίστικη * έχει ανάγκη αποκωδικοποίησης. Ορισμένοι πιστεύουν πως βρήκαν τον απαραίτητο «κώδικα» στα... Μαθηματικά

Ένας αλγόριθμος που τρέχει σ' έναν ισχυρό ηλεκτρονικό υπολογιστή, επιχειρώντας αμέτρητους συνδυασμούς. Εκατό άντρες από τη μια και 100 γυναίκες από την άλλη, με ξεκάθαρες προτιμήσεις, οργανωμένες σε μια λίστα και βαθμολογημένες, ανάλογα με τη σημασία που τους αποδίδει ο καθένας. Ο «μαθηματικός τύπος του έρωτα» είναι έτοιμος. Ο υπολογιστής αναλαμβάνει να «ζευγαρώσει» τα πρόσωπα που συμμετέχουν σ' αυτό το ηλεκτρονικό παιχνίδι-πείραμα, μέχρι να καταλήξει στον καλύτερο δυνατό συνδυασμό: σ' αυτόν που υποδεικνύουν οι λίστες αξιολόγησης των πιο σημαντικών χαρακτηριστικών ενός ανθρώπου.
Στα μαθηματικά ονομάζεται «θεωρία της δημιουργίας ζευγών». Στη ζωή και στον έρωτα το πρόβλημα είναι προαιώνιο. Αφορά τη σωστή επιλογή, αυτή του καταλληλότερου συντρόφου. Για να μπορέσουν να εκφράσουν με μαθηματικούς όρους το συγκεκριμένο πρόβλημα, οι ειδικοί ανέτρεξαν στη... στατιστική και στους νόμους των πιθανοτήτων: «υπάρχουν αμέτρητοι "διαθέσιμοι" άνθρωποι εκεί έξω, άρα πιθανότητες πάρα πολλές. Γιατί λοιπόν είναι τόσο δύσκολο να βρούμε κάποιον που να μας ταιριάζει και που θα μας ταιριάζει για πολύ καιρό»; Η λύση του προβλήματος δεν ήταν καθόλου απλή. Η αναζήτησή της, όμως, φαίνεται πως αξίζει τον κόπο.
«Μπορεί, ως άσκηση στα Μαθηματικά να μοιάζει εξοντωτική, στο τέλος όμως, όταν δοθεί η λύση, ο καθένας θα έχει βρει έναν σύντροφο με τον οποίο θα είναι ευχαριστημένος», αναφέρει ο Michael Brooks στο περιοδικό «New Scientist».
Οι πρώτοι μαθηματικοί που θέλησαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σ' αυτόν τον ιδιαίτερα απαιτητικό «γρίφο» ήταν Αμερικανοί. Το 1962, δύο ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ο David Gale που ζούσε στο Μπέρκλεϋ και ο Lloyd Shapley κάτοικος του Λος Άντζελες, θέλησαν να δουν αν μπορούν να παίξουν τον ρόλο της... προξενήτρας, με κριτήρια αυστηρά μαθηματικά. Ήταν αυτοί που πρότειναν τον απλό αλγόριθμο του έρωτα, αυτόν που θα μπορούσε ίσως να εξομαλύνει μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες της σύγχρονης κοινωνίας * αυτό που ονομάζεται «σταθερότητα στον γάμο». Το πείραμά τους ήταν κάτι παραπάνω από φιλόδοξο και, αρχικά, αντιμετωπίστηκαν καχύποπτα. Εκείνοι όμως δεν πτοήθηκαν. Έπειτα από πολλές δοκιμές στο χαρτί, ήταν έτοιμοι να «τρέξουν» τον σχετικό αλγόριθμο στον υπολογιστή και να δουν τα αποτελέσματα του συλλογισμού τους σε μια μικρή, αλλά καλά οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων. Ήταν ένα πείραμα με βάσεις στη μαθηματική λογική.
Οργανώνονται δύο ομάδες ανθρώπων * 100 άντρες και 100 γυναίκες. Καθένας από αυτούς συνθέτει μια «λίστα επιθυμιών», βαθμολογώντας τα χαρακτηριστικά που εκείνος θεωρεί σημαντικά ή απαραίτητα. Το πώς θα συνδυαστούν λίστες και άνθρωποι (το πώς δηλαδή θα δημιουργηθούν ζεύγη) είναι κάτι που το αναλαμβάνει το πρόγραμμα του υπολογιστή. Κανένα από τα μέλη των ομάδων δεν έχει κάποια προκαθορισμένη ουσιαστική ή φυσική αξία * την ομορφιά την καθορίζει ο καθένας σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια. Δεν υπάρχει καμιά απάντηση στο γιατί ο Άντρας 7 βρίσκεται σε υψηλότερη θέση από τον Άντρα 20, για παράδειγμα. Ο ίδιος άντρας μπορεί να μπει στην πρώτη θέση στη λίστα κάποιας γυναίκας και στη λίστα μιας άλλης στην τελευταία.
Το υπολογιστικό πρόγραμμα λειτουργεί παράλληλα και ταυτόχρονα: καθένας από τους άντρες βαθμολογεί, τυχαία, καθεμιά από τις γυναίκες και αντίστροφα. Το... ηλεκτρονικό ζευγάρωμα αρχίζει. Ο πρώτος άντρας (ή η πρώτη γυναίκα, δεν έχει σημασία το ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία) προτείνει ένα ραντεβού στη γυναίκα που έχει την πρώτη θέση στη λίστα του. Εκείνη δέχεται. Δεν έχει άλλες προτάσεις, οπότε γιατί να απορρίψει κάποια που μπορεί να εξελιχθεί ενδιαφέρουσα; Ο Άντρας 1 είναι ευτυχής και, προς το παρόν, η κυρία στην οποία έκανε την πρόταση δείχνει εξίσου ικανοποιημένη. Στη συνέχεια, ο Άντρας 2 κάνει τη δική του πρόταση στη γυναίκα που βρίσκεται πρώτη στη δική του λίστα. Εκείνη δέχεται, εκτός κι αν πρόκειται για τη νέα σύντροφο του Άντρα 1, η οποία είναι ακόμα ευχαριστημένη με την επιλογή της. Η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι και ο τελευταίος άντρας της ομάδας να κάνει την πρότασή του, αναζητώντας το ιδανικό ζευγάρι του.
Κάθε φορά που μία από τις γυναίκες λαμβάνει μία πρόταση από κάποιον που βρίσκεται σε υψηλότερη θέση στη δική της λίστα από τον τωρινό της σύντροφο, δέχεται την πρόταση και δημιουργεί μια καινούργια σχέση μαζί του. Ο «πρώην» είναι τότε ελεύθερος να αναζητήσει την τύχη του κάπου αλλού. Κάποια στιγμή, ύστερα από διάφορες αλλαγές, δημιουργείται μια αρκετά σταθερή κατάσταση, μέσα στην οποία είναι αδύνατον να βρεθεί ένας άντρας και μία γυναίκα που θα προτιμούσαν να είναι παντρεμένοι μεταξύ τους κι όχι με τους τωρινούς τους συντρόφους.
Σε αυτή την απλουστευμένη διαδικασία, ένας άντρας και μία γυναίκα προσπαθούν για την καλύτερη δυνατή σχέση, σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις, τα δικά τους γούστα, τις δικές τους προτεραιότητες και ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον. Και σ' αυτήν την ελεγχόμενη κοινωνία, ο καθένας ανταμείβεται για τη σοβαρότητα με την οποία παίρνει τις αποφάσεις του. Οι Gale και Shapley απέδειξαν πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν να βρουν το ταίρι τους. Μπορεί να χρειαστεί να... δοκιμάσουν πολλές αγκαλιές, μπορεί στο μεταξύ να υπάρχουν κάμποσες πονηρές και λάγνες * γεμάτες επιθυμία * ματιές, όμως στο τέλος ο καθένας έχει βρει έναν σταθερό σύντροφο, με τον οποίο είναι ευτυχισμένος.
Ανάλογα με τις τυχαίες προτιμήσεις και τη σειρά με την οποία τις βαθμολογεί ο καθένας από τους ανθρώπους της ομάδας, μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από έναν τρόπους να δημιουργηθούν ζευγάρια και να υπάρξει σταθερότητα. Όμως ορισμένες λύσεις είναι προτιμότερες από άλλες. Αρκεί να προσθέσει κανείς τις θέσεις όλων των συντρόφων μιας ομάδας και θα έχει ένα δείγμα μέτρησης της... ευτυχίας: όσο πιο χαμηλό είναι το νούμερο, τόσο πιο ευτυχισμένη η κοινωνία.
Το καλύτερο αποτέλεσμα βέβαια θα έρθει αν όλοι έχουν δημιουργήσει σχέση με τον άνθρωπο της πρώτης τους επιλογής. Οι ερευνητές έγραψαν πολλούς ακόμη αλγόριθμους, σε μια προσπάθεια να πετύχουν όσο γίνεται μεγαλύτερη ευτυχία, συνειδητοποίησαν όμως πως έχουν να κάνουν με ανθρώπους των οποίων ο εγωισμός και τα αντικρουόμενα συμφέροντα δεν επιτρέπουν ποτέ να επιτευχθούν οι ιδανικές συνθήκες. Ένας άλλος ερευνητής μάλιστα, ο Yi-Cheng Zhang από το Πανεπιστήμιο Fribourg της Ελβετίας, απέδειξε πως, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η αστάθεια είναι απαραίτητη για να υπάρξει ευτυχία σε μια κοινωνία. Στην καλύτερη, την πιο σταθερή λύση, η κοινωνία εμφανίζεται κατά 20% λιγότερο ευτυχισμένη από αυτό που ορίζεται ως «μέγιστη ευτυχία».

Η ομορφιά που απογοητεύει

Ο Guido Caldareli, φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, θέλησε να προσαρμόσει τον... ερωτικό αλγόριθμο των Αμερικανών στα σύγχρονα δεδομένα. Τροποποίησε λοιπόν μια μικρή παράμετρο, που όμως άλλαξε τελείως τα αποτελέσματα. Εισήγαγε το κριτήριο «ομορφιά» και είδε τον ευτυχισμένο μικρόκοσμο των ανθρώπων να... βουλιάζει μεμιάς.
Καθένας από τους ανθρώπους των δύο ομάδων απέκτησε το χαρακτηριστικό «φυσική ομορφιά», το οποίο πολλαπλασιάζεται με τον παράγοντα βαρύτητας «U», ανάλογα με το πόσο σημαντική είναι για τον καθένα η ομορφιά. Στο... ηλεκτρονικό παιχνίδι του Caldareli, από τη στιγμή που ο παράγοντας «U» ήταν έστω ελάχιστα μεγαλύτερος από μηδέν, οι «όμορφοι» άνθρωποι «συνωστίζονταν» στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων, η επιλογή γινόταν πολύ δύσκολη. Η ευτυχία στα ζευγάρια μειώθηκε με γεωμετρική πρόοδο και, έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της η απογοήτευση.
«Παρ' όλο που οι πιο όμορφοι παίκτες εμφανίζουν αυξημένη αυτοπεποίθηση, η απογοήτευση σε ολόκληρο το σύστημα των ομάδων αυξάνεται δραματικά», λέει ο ίδιος ο Caldareli. «Όταν η αντίληψη για το "πιο όμορφο" τείνει να γίνει κοινή για όλους τους ανθρώπους μιας κοινωνίας, τότε γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να βρεις ανθρώπους ευτυχισμένους». Μήπως τα Μαθηματικά δίνουν απάντηση και στο πώς οι άνθρωποι γίνονται δυστυχισμένοι από τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται στις διαφημίσεις, την τηλεόραση, το σινεμά, τα περιοδικά;
Ελπίδα όμως υπάρχει και για τους... άσχημους. Όπως εξηγεί ο καθηγητής της δαρβίνειας αισθητικής, Dev Singh, από το Πανεπιστήμιο του Texas, είναι αδύνατον να μη μας ελκύει η ομορφιά ενός ανθρώπου, τουλάχιστον στην πρώτη φάση προσέγγισης κάποιου πιθανού συντρόφου. «Η ομορφιά σχετίζεται άμεσα με την ποιότητα και την επιτυχία της αναπαραγωγής», λέει ο ίδιος και εξηγεί πως πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα για να πλησιάσει κανείς έναν άνθρωπο του αντίθετου φύλου, το οποίο ποτέ δεν γίνεται αντιληπτό, δεν συνειδητοποιείται. «Δεν πλησιάζεις ποτέ μια γυναίκα, ρωτώντας την αν θέλει να γεννήσει τα παιδιά σου. Είναι όμως, όπως όταν τρως μια κουταλιά ζάχαρη. Δεν λες "τι ωραία, πήρα πολλές πολύτιμες θερμίδες". Απλά αισθάνεσαι την ωραία γεύση».
Η εξέλιξη καθορίζει τις επιθυμίες, τη φαντασία όχι όμως και την πραγματική συμπεριφορά. «Οι προτιμήσεις σου καθορίζονται από την εξέλιξη. Οι επιλογές σου όμως δεν είναι απαραίτητα σύμφωνες με αυτές. Ένας 60χρονος, για παράδειγμα, δεν έχει, αντικειμενικά, τη δυνατότητα να δημιουργήσει δεσμό με μια 19χρονη κι έτσι δέχεται πως η ομορφιά και η νεότητα δεν είναι το παν.Τις περισσότερες φορές νικητής είναι ο ρεαλισμός, η αντιμετώπιση της πραγματικότητας ως έχει ή όπως την αντιλαμβανόμαστε».

Ένα άρθρο που πιστεύω ότι σηκώνει πολύ σχολιασμό, για αυτό το παραθέτω ... μόλις βρώ χρόνο θα πώ και εγω τις αποψείς μου.
(Πηγή άρθρου)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

misslittledevil

Επιφανές μέλος

Η misslittledevil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8,197 μηνύματα.
Μου επεσε λιγο βαρυ το κειμενο.. Ειναι πρωι, ειναι μεγαλο, εχει να κανει με μαθηματικα/αλγοριθμους..
Θελω ομως να σταθω στο συγκεκριμενο:

Γιατί λοιπόν είναι τόσο δύσκολο να βρούμε κάποιον που να μας ταιριάζει και που θα μας ταιριάζει για πολύ καιρό;

Γιατι οταν βρισκεσαι σε μια σχεση οι απαιτησεις οχι μονο του συντροφου σου, αλλα και της ιδιας της σχεσης αλλαζουν/αυξανονται θελοντας και μη. Γιατι ετσι ειναι οι σχεσεις! :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

faithplus1

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο faithplus1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 1,787 μηνύματα.
Θα συμφωνήσω με τη διαβολίνα για το μεγάλο κείμενο :P, είχε όμως ενδιαφέρον.
Όπως και να'χει, δε νομίζω ότι καμία ανθρώπινη συμπεριφορά (είτε δημιουργία σχέσεων είτε οτιδήποτε άλλο), δε μπορεί αν εξηγηθεί με βάση κάποιο αλγόριθμο, μέσω ενός υπολογιστή.
Άβθσσος η ψυχή του ανθρώπου που λένε...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ένας 60χρονος, για παράδειγμα, δεν έχει, αντικειμενικά, τη δυνατότητα να δημιουργήσει δεσμό με μια 19χρονη κι έτσι δέχεται πως η ομορφιά και η νεότητα δεν είναι το παν
Όσο δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμαστάρια, ωραία τακτική ...
[καφρος] Και στην τελική, στην σχέσεις δεν εχουμε ακόμη κάποιο "νόμισμα" ετσι οι "ανταλλαγες" γίνονται με οτι εχει ο καθενας, ετσι ο 60αρης μπορει να προσφερει αλλα περα απο την ομορφια του [/καφρος]

οι άνθρωποι γίνονται δυστυχισμένοι από τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται στις διαφημίσεις, την τηλεόραση, το σινεμά, τα περιοδικά;
Το προβλημα ειναι οτι ειναι αδυνατον να εχει ολος ο κοσμος τα ιδια προτυπα ομορφιας ειναι αδυνατον να εχει καποιος προτυπα δανισμενα απο τον αλλον ... νομιζεται οτι αν δωσουμε σε ολους αντρες απο μια ψιλη ξανθια γαλανα ματια αδυνατη και τελειο προσωπο θα ειναι εστω 60% ευτυχισμενοι; εστω και μονο στο θεμα ομορφιας; Αν ηταν ετσι θα καναμε κλωνοποιηση την sklenarikova και θα ειχε λυθει αυτο το προβλημα ... :)
Αρκετοι ειναι αυτοι που δεν μπορουν να δουν την ομορφια .... ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ... ;)

Θα συμφωνήσω με τη διαβολίνα για το μεγάλο κείμενο :P, είχε όμως ενδιαφέρον.
Όπως και να'χει, δε νομίζω ότι καμία ανθρώπινη συμπεριφορά (είτε δημιουργία σχέσεων είτε οτιδήποτε άλλο), δε μπορεί αν εξηγηθεί με βάση κάποιο αλγόριθμο, μέσω ενός υπολογιστή.
Άβθσσος η ψυχή του ανθρώπου που λένε...
Μπορει να μας δωσει φως σε ποιο μονοπατι θα πρεπει να κινηθουμε :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

m3nt0r

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο m3nt0r αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών. Έχει γράψει 211 μηνύματα.
Αυτό που κινεί τους ανθρώπους να κάνουν σχέσεις(τους φυσιολογικούς και υγιείς τουλάχιστον) υποσυνείδητα είναι η αναπαραγωγή,οπότε τα πρότυπα είναι προφανές ότι θα υπάρχουν,ποιά μάνα θα ήθελε το παιδί της να είναι τάπα(ύψος πατέρα) ή ποιός πατέρας η μάνα που διάλεξε να μην μπορεί να το θρέψει αρκετά(μέγεθος στήθους).Αυτά μπορεί να μην ισχύουν εδώ και χιλιάδες χρόνια,αλλά το θέμα είναι ότι υπάρχουν ακόμη κωδικοποιημένα στο μυαλό των ανθρώπων αυτό είναι ο έρωτας με την πρώτη ματιά,δηλαδή με κάποιον που κάν δεν γνωρίζεις και νομίζεις ότι τον αγαπάς,τρίχες δηλαδή.Απο την άλλη υπάρχουν τα συναισθήματα υψηλού επιπέδου που είναι αποτέλεσμα όχι ενστίκτων αλλά της ικανότητας των ανθρώπων και μόνο να μπορούν μέσω της νοημοσύνης τους να σκεφτούν πέρα απο τα ένστικτα και να δημιουργούν νέες συμπεριφορές αλτρουισμός,αγάπη,θυσία χωρίς συμφέρον.

Οπότε καθώς ο έρωτας είναι η έκφραση των ενστίκτων αναπαραγωγής προς κάποιο κατάλληλο πρόσωπο,και καμία σχέση δεν έχει με την αγάπη ρομαντική και μη.Η μοντελοποίηση αυτού όπως αναφέρει και το άρθρο είναι η εύρεση των βαρών κάθε χαρακτηριστικού και ιδιότητας(ύψος,χρήμα,ομορφιά) για κάθε κοινωνία.Το μεγάλο κρίμα φυσικά είναι ότι τα ένστικτα αυτά όπως σοφά έπραξε η φύση είναι πολύ ισχυρά,για αυτό είμαστε και 6+ δις σήμερα και μπορούν να επισκιάσουν σε μεγάλη μερίδα των ανθρώπων τα συναισθήματα υψηλού επιπέδου(βλέπε απιστία)...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sunrise

Δραστήριο μέλος

Η Sunrise αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 643 μηνύματα.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο... Δεν ξέρω αν πολλοί από εσάς είχε να διαβάσετε ένα άλλο άρθρο, όπου είχαμε πχ, μια κοπέλα και Ν-υποψήφιους, και αυτή θα έβγαινε με καθένα από αυτούς μέχρι να βρει τον κατάλληλο για εκείνη...Με την προυπόθεση ότι αφού απέρριπτε κάποιον δεν θα μπορούσε να ξαναβγεί ξανά μαζί του... Ε με βάση τα μαθηματικά, ο κατάλληλος θα βρισκόταν κάπου μετά το Ν/2...Μπορεί σε όσους δεν έχουν κάνει μαθηματικά να τους ακούγεται ηλίθιο αυτό, και όμως είναι ένα πρόβλημα δυναμικού προγραμματισμού... Το είχαμε κάνει και στο πανεπιστήμιο..
Γενικά η ζωή μας είναι ένας συνεχής Δυναμικός Προγραμματισμός, για να επιτύχουμε την μέγιστη ευτυχία....
Μπορεί να σας φαίνονται χαζά όλα αυτά, αλλά καλό είναι να σεβόμαστε τα μαθηματικά πολλές φορές...Έχει τύχει να φάω πόρτα(όπως και εσείς φαντάζομαι), όταν τα μαθηματικά καθαρά μου πρότειναν να επιλέξω το Νο2 στην προτίμησή μου, και εγώ διάλεξα το Νο1, γιατί δεν δεχόμουν να αρνηθώ να πράξω προς τα εκεί που εγώ θεωρούσα μέγιστο...Και μιλάω για κάτι που όλοι λίγο πολύ θα αντιλαμβανόμασταν στην πράξη, όσον αφορά το μαθηματικό κομμάτι...Αλλά λίγοι, θα αποδέχονταν τη λύση, γιατί θα τους φαινόταν ότι κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους...Ε, και τελικά τα μαθηματικά κέρδισαν και εγώ έχασα... Έφαγα 2 πόρτες και ησύχασα...
Το ρητό "Οποιος απορρίπτει πιο εύκολα, έχει και μεγαλύτερη ζήτηση"(ακόμη και αν ήταν η Νο2 επιλογή μου), βγήκε πρακτικά....Αλλά δεν το δέχτηκα σαν άνθρωπος...Μην τα γελάτε παιδάκια μου....... Δεν είναι όλα τόσο απλά!!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

e-stekoumenos

Νεοφερμένος

Ο e-stekoumenos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 97 μηνύματα.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο...όχι τόσο απ την άποψη της προσπάθειας να καταλάβουμε μέσα απο έναν αλγόριθμο τον έρωτα...όσο απ την διαρκή προσπάθεια του ανθρώπου να κατευνάσει το άγχος που του δημιουργεί η πολυπλοκότητα της φύσης...μέσα απο αλγόριθμους,εξισώσεις και φόρμουλες.Βέβαια ...όπως θυμώμαστε απ την φυσική κανείς μαθηματικός τύπος δεν μπορούσε επακριβώς να περιγράψει φυσικά φαινόμενα...οπότε οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν όρους όπως ιδανικές συνθήκες ή πρόσθεταν διάφορες σταθερές Κ..ώστε να τους βγαίνει το αποτέλεσμα πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά συνέβαινε και που ήταν σε μεγάλο βαθμό απρόβλεπτο.

Ακόμα και μηχανές να είμασταν...πάλι δεν θα μπορούσαμε να εμπίπτουμε 100% στις όποιες αλγοριθμικές προβλέψεις των επιστημόνων....ακριβώς γιατί η φύση μας,το σύμπαν ολόκληρο...είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό ...και αν θέλετε σε αυτόν τον κώδικα της σύνθεσης και της πολυπαραγοντικότητας κρύβεται και το μυστικό της ιδιαιτερότητας και της μοναδικότητας του καθενός μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sunrise

Δραστήριο μέλος

Η Sunrise αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 643 μηνύματα.
:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top