Μετάβαση από τα 20 στα 30

Απόσπασμα από ποστ του θέματος "Πόσο σημαντικές είναι οι εμπειρίες"
"έχει μεγάλη διαφόρα απο τα 10 να πας στα 20 και απο το 20 να πας στα 30 αλλάζεις "κατηγορία", δεν το λέω υποτιμητικά αλλα είναι πολύ σημαντική δεκαετία καθώς ξεκινάς να δουλέυεις, να μένεις μόνος σου, να παντρέυεσαι ίσως και να κάνεις και παιδί, απο τα 30 και μετά έχεις πάλι ρουτίνα. Άσε που ξέρεις ότι μετά σε περιμένουν τα 40 τα 50 κτλ Αυτή μιας και είδα την ηλικία σου είναι η σημαντικότερη δεκατετία της ζωής σου και καμια σχέση το πως είναι στα 20 με το πως θα είσαι στα 30"

Πώς νιώθετε για όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν καθώς κάποιος ωριμάζει? Πώς τις έχετε βιώσει όσοι είστε μεγαλύτεροι (π.χ. το τελείωμα των σπουδών σας, την 1η σας δουλειά κτλ)? Ποιες είναι οι σκέψεις σας για τα ζητήματα αυτά?

Οφείλω να ομολογήσω ότι ουδέποτε ένιωσα κάποια διαφορά την στιγμή της αλλαγής της δεκαετίας. Τις αλλαγές τις βίωσα αργότερα, όταν κατά καιρούς διαπίστωνα ότι στα 18 π.χ. δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετώπιζα μια κατάσταση τόσο ψύχραιμα όπως την αντιμετωπίζω σήμερα.
Οι διαφορές λοιπόν που παρατηρώ επάνω μου κοντεύοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής μου, είναι :
- Οι αντοχές μου (κάποτε η λέξη "ύπνος" ήταν βρισιά για μένα. Τώρα βρισιά θεωρώ το "ξενύχτι")
- Ο τρόπος σκέψης μου (σκέφτομαι τις συνέπειες οποιασδήποτε πράξης μου, τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό, και ενεργώ ανάλογα)
- Το ντύσιμό μου (κομμένα τα θεοπάλαβα & προκλητικότατα ντυσίματα του παρελθόντος)

Γιατί μου το κάνετε αυτό;

Περνάω κρίση αυτό το διάστημα... Μεγαλώνω και μου κακοφαίνεται...
Νομίζω πως είναι 1η φορά στη ζωή μου με παίρνει τόσο πολύ από κάτω...
Και πιο πολύ με κάνει να νιώθω έτσι η συνειδητοποίηση του ότι πέρασαν σημαντικά χρόνια της ζωής μου φυλακισμένα μέσα σε φόβους και ανασφάλειες που αυτήν την περίοδο της κρίσης τα βλέπω σαν «χαμένα χρόνια».
Ευτυχώς η λογική μου ξέρει πως δεν ήταν χαμένα γιατί δούλεψα πολύ με τη Χριστίνα. Προσπάθησα πολύ για να την κάνω πιο σοφή και ώριμη.
Δεν ξέρω τί κατάφερα. Ο χρόνος θα δείξει.
Όμως... Τίποτα δεν με παρηγορεί για την κάθε στιγμή που περνά. Η σκέψη αυτή μοιάζει αβάσταχτη...
Αυτός ο ρημάδης ο χρόνος... Ενώ είναι τόσο καλός φίλος, συνάμα είναι αμείλικτος, σκληρός...
Αλλά αυτή σοφία του είναι δώρο ανεκτίμητο...

Κοντεύω τα 30 και για κάποιον λόγο έχω μείνει στα 22... Ίσως επειδή τότε περνούσα αληθινά καλά και μου λείπει εκείνη η Χριστίνα.
Ο τρόπος που σκεφτόμουν και λειτουργούσα τότε...
Πιο ανάλαφρα, λιγότερο φοβισμένα, με περισσότερο ενθουσιασμό και λιγότερα πρέπει.
Η σπίθα δεν είχε χαθεί. Δεν προσπαθούσα να την συντηρώ. Υπήρχε από μόνη της και πυροδοτούσε κάθε κίνηση, σκέψη, απόφαση. Κάθε μου στιγμή.
Τότε πάντα υπήρχε κίνητρο. Πάντα υπήρχε λόγος. Και αν δεν υπήρχε, τον έφτιαχνα και τον πίστευα για να τον στηρίξω και να τον κάνω σκοπό.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν καταφέρνω να αποδεχτώ «αναίμακτα» αυτές τις αλλαγές της ωριμότητας... Έχει και τα καλά του και τα κακά του...
Σημασία όμως έχει ο τρόπος που το βλέπεις. Όπως σε όλα άλλωστε...
Το πού εστιάζεις, πώς το προσγγίζεις και τι άμυνες έχεις αποκτήσει για να βοηθήσεις την ψυχή σου να αποδέχεται κάθε αλλαγή με θετική σκέψη...
Ακόμα δεν το έχω καταφέρει αυτό... [smilie=4,4,11]

«Θεέ μου, δώσε μου την δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, το κουράγιο να δεχτώ αυτα που δεν μπορώ ν' αλλάξω και την σοφία να γνωρίζω την διαφορά...»

Αρχική Δημοσίευση από Cristina:

Κοντεύω τα 30 και για κάποιον λόγο έχω μείνει στα 22... Ίσως επειδή τότε περνούσα αληθινά καλά και μου λείπει εκείνη η Χριστίνα.
Ο τρόπος που σκεφτόμουν και λειτουργούσα τότε...
Πιο ανάλαφρα, λιγότερο φοβισμένα, με περισσότερο ενθουσιασμό και λιγότερα πρέπει.
Η σπίθα δεν είχε χαθεί. Δεν προσπαθούσα να την συντηρώ. Υπήρχε από μόνη της και πυροδοτούσε κάθε κίνηση, σκέψη, απόφαση. Κάθε μου στιγμή.
Τότε πάντα υπήρχε κίνητρο. Πάντα υπήρχε λόγος. Και αν δεν υπήρχε, τον έφτιαχνα και τον πίστευα για να τον στηρίξω και να τον κάνω σκοπό.

Click για ανάπτυξη...

Έτσι νιώθω τα τελευταία χρόνια την παραμονή των γενεθλίων μου. Την επόμενη όμως μέρα το έχω ξεπεράσει διότι αντιλαμβάνομαι ότι είναι στο χέρι μου να διατηρήσω την σπίθα αναμμένη! Και από κίνητρα???? Νομίζω ότι σήμερα στα 29 μου, έχω πολλά περισσότερα απ'ότι στα 22 μου. Για σκέψου το κ εσύ.....

Δεν ξαναγυρνάω πίσω.
εκτός κι αν μου μαγειρεύει/πλένει/καθαρίζει η μαμά μου

Click για ανάπτυξη...

Αυτό είναι που λένε ανιδιοτελή κίνητρα

Τι 30, Τι 40, Τι 50..... Να προσθέσω (ας μου επιτρέψετε) Τι 20. Σίγουρα από ηλικία σε ηλικία αλλάζουμε, και καλώς κάνουμε. Άλλες οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις σε κάθε ηλικία. Το παν εγώ πιστεύω δεν είναι τι ηλικία εχει κάποιος αλλά το πως αισθάνεται.
Πριν αρκετούς μήνες ένας φίλος έκλεισε τα 30 και έκανε σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Ωχ!! λέω έτσι θα κάνω και εγώ. Λίγο καιρό μετά ήρθε η σειρά μου αλλά το πέρασα στο πολύ χαλαρό. 30 και μισό τώρα δεν έχω αλλάξει τίποτα πάνω μου. Το παν είναι να πάρεις την απόφαση ότι πρέπει να ΖΕΙΣ την κάθε σου στιγμή σαν ξεχωριστή και να ξεπερνάς τις δυσκολίες με επιμονή και υπομονή.
Και όπως είπε και ένας σοφός: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ". Αυτές είναι που χρωματίζουν τη ζωή μας, αυτές πρεπει να κρατάμε στη μνήμη μας άσχετα ηλικίας. ΑΥΤΕΣ είναι που θα μας κάνουν να αισθνόμαστε ευτυχισμένοι.

Eγώ είμαι ήδη 34 και δεν θυμάμαι ποτέ να πέρασα αυτό που περιγράφετε, άλλωστε έχω ξαναπεί οτι όλα στη ζωή μας είναι θέμα επιλογών.
Αν κάποιος νοιώθει οτι ρουτινιάζει μετά τα 30 του, είναι επιλογή του.
Σήμερα, η ποιότητα ζωής έχει ανέβει αισθητά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, και μπορεί κανείς να απολαμβάνει τις χαρές τις ζωής μέχρι την τελευταία στιγμή....

Να κλέψω ας μου επιτρέψει ο φίλος deadhead_pirate και να αλλάξω λίγο την υπογραφή του και να πω ότι:
Η ΖΩΗ έχει το χρώμα των ματιών αυτού που την κοιτάζει...

(ελεύθερα........)

20-30…Ήταν μια δεκαετία που με σημάδεψε…έκανα ένα παιδί, σπούδασα, δούλεψα, άλλαξα χώρα, βίωσα απώλειες, παντρεύτηκα… πέρασα υπέροχα πολλές φορές, έκλαψα άλλες τόσες...
Τον εαυτό μου όμως τον γνώριζα και τον εκτίμησα καθώς περνούσαν τα χρόνια. Oπότε δεν θέλω να γυρίσω πίσω, όχι επειδή έχω πολλά άσχημα να θυμάμαι(αντιθέτως) αλλά επειδή τα καλύτερα έρχονται.