Βοηθάει η θρησκεία την ανθρωπότητα;

iJohnnyCash · 15-08-05

Αρχική Δημοσίευση από ]ifrit[:
Συμφωνώ αλλά όταν οι άλλοι στο διπλανό δωμάτιο τα παραδέχονται και λένε ότι έχεις δίκιο τότε ποιος Olaf Blanke το εξηγεί?

Μα και blanke λέει ότι όντως συνέβη αλλά συγχρόνως σου εξηγεί και το γιατί

WalkerYannis · 17-09-08

Μελετώντας, ερασιτεχνικά πάντα, τόσο το Χριστιανισμό όσο και το Βουδδισμό, αλλά μελετώντας παράλληλα ιστορία και πάνω απ' όλα κοιτάζοντας και κρίνοντας τα τεκταινόμενα γύρω μου, έχω συμπεράνει τα εξής, όσον αφορά το θέμα αυτό τουλάχιστον:
1. Τόσο τα κυρήγματα του Βούδδα όσο και το Ευαγγέλιο, ξέχωρα από θρησκευτικά, αποτελούν θαυμάσια φιλοσοφικά εδάφια. Φιλοοφία για τη ζωή.
2. Η θρησκεία, γενικώς προσφέρει μια παρηγοριά στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου, το θάνατο.
3. Ο φόβος για το θάνατο, η παραπληροφόρηση και οι διάφορες προκλήσεις (αποικιοκρατία, νεοαποικιοκρατια των ΗΠΑ) και η αίσθηση αδικίας που αυτές προκαλούν, είναι τα αίτια του θρησκευτικού φανατισμού
4. Τα αίτια του φανατισμού είναι και αυτά που αποτρέπουν την ειρηνική συνύπαρξη εσωτερισμού και επιστήμης
5. Ποτέ ένας φανατικός κάποιας θεωρίας δεν την εφαρμόζει στην πράξη

Stratos7 · 18-09-08

Αν και συνήθως θα υποστήριζα την αντίθετη γνώμη, δεν μπορώ να δεχτώ οτι η πίστη έχει θέση μόνο σε όσα δεν μπορεί να εξηγήσει η επιστήμη. Μελετώντας ιστορία, συμφωνώ οτι οι φανατικά θρησκευόμενοι έχουν διαπράξει εγκλήματα στο όνομα της πίστης τους. Αλλα πρέπει να δούμε και πόσα καλά εχουν γίνει. Η Εκκλησία όντως φέρει ευθύνη για το ότι δεν μας βοηθάει πάντα να καταλάβουμε το τι ακριβώς είναι αυτο που πιστεύουμε. Για χρόνια υποστήριζε το δόγμα του "Πίστευε και μή ερεύνα". Αυτό φυσικά δέν βοηθάει αυτούς που πιστεύουν στην επιστήμη (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου). Στην ουσία, πιστεύω οτι είναι περισσότερο σημαντική η προσωπική πίστη του ατόμου παρά η θρησκεία ώς δόγμα.

lugar · 18-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:
Μόρφωση λέγεται, ξέρεις. Με τη μόρφωση δεν είναι απαραίτητο να πιστευει ο άνθρωπος σε θεούς και δαίμονες. Φέρεται λογικά απο μόνος του χωρίς να φοβάται τον "μπαμπούλα" θεο που θα τον τιμωρήσει.

Η θρησκεία, ακόμα και η ΄"επίσημη", δεν είναι κατά της μόρφωσης. Μεγάλες μορφές του χριστιανισμού όπως οι τρεις ιεράρχες και ο Κοσμάς ο Αιτωλός πρέσβευαν την βελτίωση των ανθρώπων μέσα από τα γράμματα.
Ξέρεις ότι πολλοί από τους μοναχούς είναι Δρ και όχι μόνο της φιλοσοφίας αλλά και ψυχολόγοι, μηχανικοί κλπ κλπ Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει συνεπαγωγή μορφωμένος => άθεος.

Αρχική Δημοσίευση από ]ifrit[:
Η πίστη είναι κάτι το δύσκολο και δεν μπορεί να το φτάσει ο καθένας.

Αυτό δεν το δέχομαι, ίσα ίσα που ΘΑ'ΠΡΕΠΕ να μπορεί να το φτάσει ο καθένας ανοίγοντας μόνο την καρδιά του. Αλλοιώς δεν έχει νόημα....

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:
Και η εκκλησία τα εξηγεί μιλώντας τελείως με ασάφια ή λέγοντας αυτό είναι το θέλημα του θεού; Δεν νομίζω ότι αυτό βοηθάει την ανθρωπότητα να πάει μπροστά

Το θέμα είναι τι κάνουμε αν υπάρχει Θεός? Πως αλλοιώς μπορείς να εξηγήσεις ένα θαύμα?

lugar · 18-09-08

Ας δώσω και απάντηση στο θέμα.
Η βροχή, το μπαρούτι, ακόμα και η καλοσύνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το καλό ή για το κακό. Έτσι και η θρησκεία.......
Για ρώτα έκανε καλό η θρησκεία στην νότιο Αμερική? Ξέρεις πόσοι παπάδες περιέθαλψαν "επαναστάτες" που ζητούν απλά τα ανθρώπινα δικαιώματα τους? Ξέρεις πόσοι διώχτηκαν?

Την άποψη της ισότητας των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου/ χρώματος/ χρημάτων ποιός τη έφερε αν όχι ο χριστιανισμός? Άλλο αν επίτηδες μπέρδεψε την λέξη "ταπεινός" μετά και κρατούσε τον κόσμο "ταπεινό" με το ζόρι.

Πολλά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται με την κατά το δοκούν ανάγνωση των κειμένων των θρησκειών, το ίδιο όμως και πολλές από τις πιό ανιδιοτελείς πράξεις.

Τέλος δεν νομίζω ότι έχει νόημα η ερώτηση γιατί αν μεν υπάρχει Θεός είναι απόλυτα λογικό να ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια του ενώ αν δεν υπάρχει η θρησκεία είναι απλά ένα σύνολο κανόνων και εξουσιών που ο καθένας μέσα σε αυτό το σύνολο ανάλογα με την ερμηνεία που δίνει και τις περιστάσεις μπορεί να κάνει καλό ή κακό.

Lorien · 18-09-08

Αρχική Δημοσίευση από lugar:
Το θέμα είναι τι κάνουμε αν υπάρχει Θεός? Πως αλλοιώς μπορείς να εξηγήσεις ένα θαύμα?

Και ο κεραυνός, ή το να βραζεις 5 ματζουνια σε εναν "ετοιμοθανατο" και να γινεται καλα γρηγορα, θαυματα φαινοντουσαν. Πως ξερεις οτι ειδες σημερα ενα θαυμα ; Το να μη μπορεις να το εξηγησεις εδω και τωρα, δε το κανει "θεικη παρεμβαση" απαραιτητα...

@nt¤wnis|~|¤e · 19 Σεπτεμβρίου 2008

Έχω την εντύπωση πως έχει ενσταλαχτεί και κυριαρχήσει, δυστυχώς, μια αβάσιμη και ίσως ακόμα και επικίνδυνη πεποίθηση – ότι ο ηθικός άνθρωπος πρέπει να είναι θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως η θρησκεία ενισχύει την αλληλεγγύη και τη συνεργατική διάθεση ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν ακουστεί ανόητο, αλλά εγώ δεν έχω υπόψη καμία σοβαρή επιστημονική έρευνα που να επιβεβαιώνει κάτι τέτοιους ισχυρισμούς (μιλάω κυρίως για την εποχή που διανύουμε, κατά την οποία μάλιστα συνεχίζουν να εκδηλώνονται πάσης φύσεως έριδες, θρησκευτικές διαμάχες κτλ…)

Μου προκαλεί κατάπληξη πως ακόμα και σήμερα είναι διαδεδομένη η ιδέα ότι οι ηθικοί κανόνες ήταν θεϊκές εντολές που δόθηκαν στον άνθρωπο από κάποιους χαρισματικούς αντιπροσώπους του θεού. Λοιπόν, έχουν υπάρξει κοινωνίες χωρίς τεχνολογία και επιστημονικές γνώσεις, χωρίς φιλοσοφικές αναζητήσεις, αλλά δεν έχει υπάρξει – γιατί δεν μπορεί να υπάρξει - κοινωνία χωρίς κάποιον ηθικό κώδικα. Ο ηθικός μας κώδικας έχει τις ρίζες του στις κοινωνικές σχέσεις των προαιώνιων προγόνων μας και όχι στην απόφαση κάποιου ανεξάρτητου υπερβατικού όντος που μια μέρα αποφάσισε να τον συντάξει και να μας τον στείλει με φαξ μέσω προφητών και πάσης φύσεως αντιπροσώπων του!! Ήδη ο Πλάτωνας μας έχει παρουσιάσει, εν είδει απορίας, ένα επιχείρημα απλό και άψογο: "Αυτό που είναι ηθικό είναι ηθικό επειδή το εγκρίνουν οι θεοί, ή το εγκρίνουν επειδή είναι ηθικό;" Ο θεός δηλαδή επιδοκιμάζει οτιδήποτε είναι ηθικό (καλό, δίκαιο, ενάρετο κτλ…) επειδή ακριβώς αυτό είναι ηθικό. Κατά συνέπεια η ουσία είναι να διακρίνουμε τι ακριβώς είναι ηθικό ανεξάρτητα από το αν ο θεός το επιδοκιμάζει. Όταν, για παράδειγμα, καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ο χριστιανισμός είναι η ανώτερη θρησκεία, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει δικά του κριτήρια (π.χ "η χριστιανική διδασκαλία εμβαθύνει περισσότερο στην πιο θεμελιώδη ανάγκη του ανθρώπινου είναι – την ανάγκη για αγάπη"… παράδειγμα λέω) τα οποία αναγνωρίζει ως ορθά ανεξάρτητα απʼ την προέλευσή τους.

Ο ηθικός άνθρωπος, λοιπόν, προσπαθεί να εφαρμόσει τις ηθικές αρχές επειδή ακριβώς τις θεωρεί ηθικές κι όχι γιατί κάποιος (θεός, προφήτης, Μωάμεθ, Μωϋσής, θρησκευτικός ηγέτης κτλ) τον προτρέπει να τις ασπασθεί (δεν εξετάζω το πόσο "σωστές" ή όχι είναι αυτές οι αρχές…άλλο θέλω να πω). Όλοι θεωρούμε λίγο - πολύ φυσικό όταν ένα παιδί επικαλείται τις συμβουλές των γονιών του για να αιτιολογήσει τις πράξεις του. Όταν όμως κάποιος ηλικιωμένος κάνει κάτι παρόμοιο θα τον θεωρήσουμε καθυστερημένο!! Θέλω να πω, γενικότερα, ότι η προσφυγή σε οποιαδήποτε αυθεντία υποφέρει από την ίδια ελαττωματική λογική και αποτελεί ένδειξη υπανάπτυκτης ηθικής σκέψης.

Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς να περιέχει κάποιον ηθικό κώδικα, ο οποίος, εκτός από τις "λανθασμένες", θα έχει και τις "ορθές" του πτυχές. Όπως και ναʼ χει, αν κάποιο άτομο είναι θρησκευόμενο, θα πρέπει να είναι σε θέση να κρίνει και νʼ αξιολογεί αυτόν τον ηθικό κώδικα, να διακρίνει, π.χ, σε ποιο βαθμό αυτός ανταποκρίνεται στην ιδιοσυγκρασία του, στις πραγματικές και ουσιαστικές ατομικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν δεν το κάνει αυτό, τότε, έχω την εντύπωση ότι στο βαθμό που θα παραμένει ένας παθητικός δέκτης, θα αποξενώνεται από τους άλλους όπως κι από τον ίδιο του τον εαυτό – ακόμα κι αν πιστεύει ταυτόχρονα ότι του συμβαίνει το αντίθετο… Τώρα, βέβαια, το τελευταίο ισχύει και για το μη θρησκευόμενο...

Buggs · 18-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:
Μόρφωση λέγεται, ξέρεις. Με τη μόρφωση δεν είναι απαραίτητο να πιστευει ο άνθρωπος σε θεούς και δαίμονες.

Συνήθως μια τέτοια άνεση δίνουν τα λεφτά

lugar · 19-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Lorien:
Και ο κεραυνός, ή το να βραζεις 5 ματζουνια σε εναν "ετοιμοθανατο" και να γινεται καλα γρηγορα, θαυματα φαινοντουσαν. Πως ξερεις οτι ειδες σημερα ενα θαυμα ; Το να μη μπορεις να το εξηγησεις εδω και τωρα, δε το κανει "θεικη παρεμβαση" απαραιτητα...

Άλλο λέω. Ότι αν υπάρχει Θεός (κάτι που προφανώς δεν εξαρτάται από μας) και αν κάνει θαύματα δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την ασάφεια για να τα περιγράψεις, γιατί το θαύμα δεν έχει απόδειξη. Ποτέ δεν ξέρεις ότι κάτι είναι θαύμα, πιστεύεις όπως και με το Θεό ή με την ανυπαρξία του.

ale3andros · 19-09-08

Θα ξεκινήσω συμφωνώντας με τα λεγόμενα των @stratos7 και @lugar.

Ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Θεός, μέσω του Ευαγγελίου σχετικά με τη θρησκεία:

26. Αν κάποιος ανάμεσά σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη.
27. Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο.
[Ιακώβου 1]

Αυτή είναι και η μοναδική φορά που μέσα σε ολόκληρη την Κ. Διαθήκη αναφέρεται η λέξη "Θρησκεία" ως ορισμός. Η θρησκεία εξυπηρετεί τότε και μόνον τότε όταν κατευθύνει τον άνθρωπο στον Θεό με διαδικασίες ελεύθερης επιλογής. Δυστύχως όμως, οι άνθρωποι, εκμεταλλευόμενοι ορισμένες ανθρώπινες αδυναμίες (όπως ο φόβος του θανάτου όπως προαναφέρθηκε, η ανάγκη για πίστη σε μια μεγαλύτερη δύναμη, κ.α.) δημιούργησαν τις θρησκείες και μέσω αυτών, τις περισσότερες φορές, προσπάθησαν να εξουσιάζουν και να κατευθύνουν το πλήθος των πιστών (σ αυτήν την περίπτωση εγώ θα έλεγα πως αρμόζει περισσότερο το οπαδός).

και να ελευθερώσει εκείνους, όσους εξαιτίας τού φόβου τού θανάτου ήσαν σε ολόκληρη τη ζωή υποκείμενοι στη δουλεία.
[εβραίους 2:15]

Το κακό είναι πως στις μέρες μας πλέον η έννοια της θρησκείας έχει συνδεθεί με το Θεό. Ενώ δεν είναι έτσι. Ο Θεός είναι πάνω και έξω από οποιαδήποτε θρησκεία. Δεν ανήκει σε κανένα δόγμα. Δεν υποστηρίζει ούτε και είναι με το μέρος κάποιας θρησκείας. Ο Χριστός, πάνω στο Σταυρό έχυσε το αίμα του για να γεννήσει την Εκκλησία του, την Νύμφη του:

Και ήλθε προς εμέ εις των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας τας πλήρεις από των επτά εσχάτων πληγών, και ελάλησε μετ' εμού, λέγων· Ελθέ, θέλω σοι δείξει την νύμφην, του Αρνίου την γυναίκα.
[Αποκαλυψη 21:9]

Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.
[Αποκάλυψη 22:17]

Μέσα σ αυτήν την νύμφη, ανήκει ο κάθε ένας άνθρωπος ανεξαρτήτου δόγματος, θρησκείας, φυλής ή έθνους που θα θελήσει να ανήκει. Η θρησκεία δεν είναι παρά μια συγκέντρωση ανθρώπων που έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις και αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο την πίστη και το Θεό, αυτές όμως οι πεποιθήσεις τους δεν ορίζουν τον Θεό. Όπως είπε και ο Χριστός στην σαμαρείτισα:

Οι πατέρες μας προσκύνησαν σε τούτο το βουνό· κι εσείς λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος, όπου πρέπει να προσκυνούμε.
Ο Ιησούς τής λέει: Γυναίκα, πίστεψέ με, ότι, έρχεται ώρα, κατά την οποία ούτε σε τούτο το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα θα προσκυνήσετε τον Πατέρα.
...
Όμως, έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα με πνεύμα και με αλήθεια· επειδή, ο Πατέρας τέτοιου είδους ζητάει να είναι εκείνοι που τον προσκυνούν.
Ο Θεός είναι πνεύμα· και εκείνοι που τον προσκυνούν με πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να τον προσκυνούν.
[Ιωάννης 4:20-24]

Και όπως προαναφέρθηκε πολλοί στο όνομα της πίστης τους έχουνε πράξει πολλά κακά. Ο φανατισμός δημιουργείται από την άγνοια. Στην προσπάθεια μας να προστατέψουμε την πίστη μας (στην οποία στηριζόμαστε) προσπαθούμε να την εδραιώσουμε με κάθε μέσο.

Άλλες πάλι φορές θέλωντας να σκεπαστούμε με το ένδυμα της θρησκείας και να ικανοποιήσουμε την συνειδήση μας καταφεύγουμε στα εύκολα αγνοώντας την ουσία:

20. Αν, λοιπόν, πεθάνατε μαζί με τον Χριστό από τα στοιχεία τού κόσμου, γιατί, ενώ ζείτε μέσα στον κόσμο, υποβάλλετε τον εαυτό σας σε διατάγματα:
21. (Μη πιάσεις, μη γευθείς, μη αγγίξεις·
22. τα οποία όλα φθείρονται με τη χρήση)· σύμφωνα με τα εντάλματα και τις διδασκαλίες των ανθρώπων;
23. Τα οποία έχουν μονάχα μια φαινομενική πλευρά σοφίας, σε εθελοθρησκεία και ταπεινοφροσύνη και σκληραγώγηση του σώματος, χωρίς να έχουν σε καμιά τιμή την ευχαρίστηση της σάρκας.
[Κολοσσαείς 2]

Η ουσία είναι να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος (άνθρωπος = άνω + θρώσκω => κοιτάζω ψηλά - κατα πολλούς). Αν η θρησκεία μου ή η πίστη μου δεν με κατευθύνουν προς τα εκεί τότε είναι μάταιες.

Rempeskes · 19-09-08

Ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Θεός, μέσω του Ευαγγελίου σχετικά με τη θρησκεία:

Μπλά... Μπλά... Μπλά...

Αυτή είναι και η μοναδική φορά που μέσα σε ολόκληρη την Κ. Διαθήκη αναφέρεται η λέξη "Θρησκεία" ως ορισμός.

Αυτο τώρα είναι ο ορισμός της Θρησκείας?
:confused:

Πιο πολύ σε παραγγελία για ντελίβερι μου φέρνει...

Εννοώ, το να πεις "ένα διπλόπιτο απ' όλα αλάδωτο" δεν είναι ο ορισμός της έννοιας "πιτόγυρο".

Χρειάζεται, αντιθέτως, να τεθεί η Θρησκεία ως Υποκείμενο
και να δωθεί ένα προτασιακό Κατηγόρημα
για να έχουμε "ορισμό".

Συμπέρασμα:
Ακόμα και Αυτός δεν κατέχει τον Λογισμό Κατηγορημάτων.
Δεν τον κατηγορώ. Κ' εγώ με 7 το πέρασα :/:

Buggs · 20-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
Αυτο τώρα είναι ο ορισμός της Θρησκείας?

Θρησκεία ήταν ο νόμος όταν δεν υπηρχε ο νόμος. Στην συνέχεια έγινε ο νόμος υπεράνω του νόμου

Neraida · 20-09-08

Για να μην εχετε αποριες....

Θρησκεία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος θρησκεία, που χρησιμοποιείται ενίοτε εναλλακτικά με την λέξη πίστη, ή σύστημα πίστης καθορίζει γενικώς την πίστη στο υπερφυσικό, το ιερό ή το θείο και τους ηθικούς κώδικες, πρακτικές, αξίες, οργανισμούς και τελετουργικά που συνδέονται της. Στην ευρύτερη έννοιά της ορισμένοι την έχουν ορίσει ως το σύνολο των απαντήσεων που δόθηκαν για να ερμηνευθεί η σχέση του ανθρώπινου είδους με το σύμπαν. Στην μακρά πορεία ανάπτυξής της η θρησκεία έλαβε διάφορες μορφές σε διαφορετικούς πολιτισμούς και άτομα. Σε αρκετές περιπτώσεις η λέξη θρησκεία —παρόμοια με τη λέξη θρήσκευμα— χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ορθότερα ως "οργανωμένη θρησκεία" -δηλαδή ενός οργανισμού που υποστηρίζει την άσκηση μιας θρησκείας συχνά υπό την μορφή νομικής οντότητας

ale3andros · 20-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
Αυτο τώρα είναι ο ορισμός της Θρησκείας?
...

Δεν είπα οτι αυτός είναι Ο ορισμός της θρησκείας. Όταν λέω ότι αυτή είναι η μοναδική φορά που χρησιμοποιείται η λέξη θρησκεία ως ορισμός μέσα στο ευαγγέλιο εννοω πως στο σημείο εκείνο μονάχα αναφέρεται το ποια είναι η αποδεκτή θρησκεία απέναντι στο Θεό. Ελληνικά μιλάμε...νομίζω δηλ...!!!

Rempeskes · 20-09-08

Αυτή είναι και η μοναδική φορά που μέσα σε ολόκληρη την Κ. Διαθήκη αναφέρεται η λέξη "Θρησκεία" ως ορισμός.

To ξαναδιάβασα μαζί με την απάντηση σου και συμφωνώ. Δεν είχαν και κάνα λόγο οι άνθρωπες να νομίζουν ότι υπάρχει θρησκεία εκτός από εκείνη που είχαν κατά νού.

Πάμε στο επόμενο σημείο...

Η θρησκεία εξυπηρετεί τότε και μόνον τότε όταν κατευθύνει τον άνθρωπο στον Θεό με διαδικασίες ελεύθερης επιλογής.

Δηλαδή, ο Θεός δεν γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα πράξει ο καθένας μας?
:confused:

borat · 21-09-08

Βοηθάει η θρησκεία την ανθρωπότητα;

Αμέ, χτυπάει τις καμπάνες και καταλαβαίνεις πως είμαστε σε έκτακτη ανάγκη.

Νωεύς · 21-09-08

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
...Δηλαδή, ο Θεός δεν γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα πράξει ο καθένας μας?

Γνωρίζει, αλλά "το επιτρέπει". Κοινώς, δεν παραβλέπει την ελευθερία, και για το λάθος.

Πάντως, η "θρησκεία βοηθάει..."", όσο βοηθούν τα "νόμιμα" και "παράνομα" όπια, τον "ψυχασθενή"...

@nt¤wnis|~|¤e · 22-09-08

Υποστηρίζεται, γενικότερα, και συμφωνώ με αυτό, ότι σημασία δεν έχει τελικά τόσο το τι πιστεύει κανείς, όσο ο τρόπος που το πιστεύει.
Ένας λαθεμένος τρόπος είναι θαρρώ όταν δίνεται έμφαση στο ότι ο άνθρωπος ελέγχεται από μια ανώτερη δύναμη έξω από τον εαυτό του, η οποία απαιτεί υπακοή και λατρεία. Εδώ η θεότητα γίνεται σύμβολο υπεροχής και εξουσιάζει τον άνθρωπο, ο οποίος αισθάνεται φτωχός και ασήμαντος μπροστά της. Βέβαια, το να κατανοεί ο άνθρωπος την ασημαντότητά του μέσα στο σύμπαν, την αδυναμία του απέναντι στις δυνάμεις της φύσης και το θάνατο, είναι σημάδι ωριμότητας. Είναι όμως άλλο πράγμα να κατανοεί αυτούς τους περιορισμούς και τις δυνάμεις απ’ τις οποίες εξαρτάται, και άλλο να καλλιεργεί μέσα του αυτή την εξάρτηση μέσω της πίστεως. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για πραγματική ταπείνωση, ενώ στη δεύτερη για αυτοταπείνωση.

Επίσης λαθεμένο τρόπο πίστεως έχουμε, κατά τη γνώμη μου, όταν οτιδήποτε ωραίο και υψηλό έχει εν δυνάμει μέσα του ο άνθρωπος, το προβάλλει στη θεότητα και με το παραπάνω. Όταν δηλαδή εκείνη έχει όλη τη γνώση, όλη την αγάπη, όλη τη δύναμη, ενώ ο ίδιος αισθάνεται στερημένος από αυτά. Όπως ένας "αμαρτωλός", που έχοντας στερήσει τον εαυτό του από οτιδήποτε καλό και αγαθό, επιζητεί τη χάρη και το έλεος του θεού για να ξανακερδίσει έστω και ένα μικρό κομμάτι που θα τον κάνει πιο ανθρώπινο. Γι’ αυτό και όσο περισσότερη αγάπη του λείπει τόσο περισσότερο παρακαλάει το θεό να του δώσει απ’ τη δική του. Όσο περισσότερη γνώση και σοφία του λείπει τόσο περισσότερο προσφεύγει στο θεό για καθοδήγηση και φώτιση. Και όντας αποξενωμένος απ’ τις δικές του δυνάμεις – αφού αυτές ανήκουν στον υπέρτατο βαθμό σε κάτι έξω από αυτόν - αποξενώνεται από τον εαυτό του. Στρεβλές αντιλήψεις του δημιουργούν συναισθήματα ενοχής, από τα οποία προσπαθεί να απαλλαχτεί προσφεύγοντας και πάλι σε κάτι έξω από αυτόν για να τον συγχωρέσει. Ταυτίζει την ταπεινοφροσύνη με την ανυπόκριτη υποταγή, ζητάει συγχώρεση δίνοντας έμφαση στην αδυναμία και την αναξιότητά του, σέρνεται και προσκυνά, περιφρονεί τον εαυτό του χωρίς καλά – καλά να το συνειδητοποιεί. Δε διεισδύει στον εαυτό του να τον γνωρίσει καλύτερα, δεν αφήνει το πνεύμα του να ξανοιχτεί και σε άλλες περιοχές, η κριτική ικανότητα και οι δυνάμεις της λογικής του εκφυλίζονται (τα δόγματα, π.χ, δρουν απ’ τη φύση τους περιοριστικά).

Γενικότερα, δε δύναται να απελευθερωθεί και να σταθεί στα δικά του τα πόδια - είναι εξαρτημένος απ’ το θεό. Χάνει την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία του ως άτομο, αλλά αποκτά ένα άλλο αίσθημα – ότι δέχεται προστασία από τη θεότητα. Αισθάνεται δυνατός μονάχα όταν υποτάσσεται σ’ αυτήν, όταν μπορεί να έχει τη χάρη και τη βοήθεια της. Μεταθέτοντας τις δυνάμεις του σε κάτι έξω από αυτόν, θέλει ίσως να νιώσει ασφαλής όπως ένα μικρό και αδύναμο παιδί στη θαλπωρή της μητρικής αγκάλης, κι έτσι δε είναι σε θέση να δεχτεί το δυσβάσταχτο δώρο της ελευθερίας και την ανάληψη της προσωπικής του ευθύνης.

Τα παραπάνω θα μπορούσαν, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσουν απόρροια ενός λανθασμένου τρόπου πίστεως. Όπως και να’ χει διατηρώ την εντύπωση πως αρκετά από αυτά ισχύουν σε μεγάλο βαθμό… στην πράξη. Διότι θεωρητικά και θεολογικά μπορεί να λέμε ό, τι επιθυμούμε…

ale3andros · 22-09-08

Και ποια είναι η δύναμη δηλ. του ανθρώπου? Αν σου κλείσουνε τη μύτη για 5 λεπτά έχεις πεθάνει. Σιγά την υπεροχή!

1. Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα είναι ολιγόβιος, και γεμάτος ταραχή·
2. αναβλασταίνει σαν άνθος, και κόβεται· φεύγει σαν σκιά, και δεν διαμένει.
[Ιώβ14]

6. Σίγουρα, ο άνθρωπος περπατάει με φαντασία· σίγουρα, ταράζεται μάταια· θησαυρίζει, και δεν ξέρει ποιος θα τα συγκεντρώσει.
7. Και τώρα, Κύριε, τι περιμένω; Η ελπίδα μου είναι σε σένα.
[Ψαλμοί 39]

16. Μη φοβάσαι όταν ένας άνθρωπος πλουτήσει, όταν η δόξα τού σπιτιού του αυξηθεί·
17. επειδή, στον θάνατό του, δεν θα πάρει μαζί του τίποτε, ούτε η δόξα του θα κατέβει πίσω απ' αυτόν.
18. Αν και στη ζωή του ευλόγησε την ψυχή του, και οι άνθρωποι θα σε επαινούν που αγαθοποιείς τον εαυτό σου,
19. θα πάει στη γενεά των πατέρων του· φως δεν θα δουν, στον αιώνα.
20. Ο άνθρωπος, που πλάστηκε με τιμή, και δεν καταλαβαίνει, εξομοιώθηκε με τα κτήνη που φθείρονται.
[Ψαλμοί 49]

Η ανθρωπότητα το μόνο που έχει καταφέρει είναι ενώ κοκορεύεται για την επιστήμη και την εξέλιξη της να έχει πέσει στα πιο ποταπά επίπεδα αξιοπρέπειας.

1. ΓΝΩΡΙΖΕ, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί·
2. επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι,
3. άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι,
4. προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι,
5. ενώ μεν έχουν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· κι αυτούς, απόφευγέ τους.
[Τιμόθεος Β' 3]

και μη μου πεις οτι δεν είναι έτσι σήμερα η ανθρωπότητα... Όσο πιο "πολιτισμένος" είναι ένας λαός σήμερα τόσο περισσότερο απολίτιστος είναι στη συμπεριφορά του.

Επομένως, ο "άνθρωπος" δε μπορεί να γίνει άνθρωπος χωρίς το Θεό. Κι ούτε ο Θεός ζητά τον εξευτελισμό του ανθρώπου, αλλά την ανύψωση του και ανύψωση χωρίς τον Θεό δε γίνεται. Βλέπουμε τα χάλια μας σήμερα που όσο πανε γίνονται και χειρότερα. Εγώ βελτίωση πάντως δε βλέπω. Βλέπεις εσύ?

5. Μακάριος ο άνθρωπος, του οποίου η δύναμη είναι σε σένα· στην καρδιά των οποίων είναι οι δρόμοι σου·
6. οι οποίοι, καθώς διαβαίνουν μέσα από την κοιλάδα τού κλαυθμώνα, την κάνουν πηγή νερών· και η βροχή ακόμα γεμίζει τους λάκκους.
7. Προχωρούν από δύναμη σε δύναμη· κάθε ένας απ' αυτούς φαίνεται μπροστά στον Θεό στη Σιών.
...
11. Επειδή, ήλιος και ασπίδα είναι ο Κύριος ο Θεός· χάρη και δόξα θα δώσει ο Κύριος· δεν θα στερήσει από κανένα αγαθό αυτούς που περπατούν με ακακία.
12. Κύριε των δυνάμεων, μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει σε σένα.
[Ψαλμοί 84]

Rempeskes · 22-09-08

Και ποια είναι η δύναμη δηλ. του ανθρώπου?

Το σθένος.
Μετά από κάθε καταστροφή σηκωνόμαστε
και εργαζόμαστε για την επόμενη.

Βοηθάει η θρησκεία την ανθρωπότητα;

e-steki.gr Founder

Νεοφερμένος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος