Εγωισμός ή Σχέση αγάπης με τον εαυτό μας;

johnnie2

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 131 μηνύματα.
Να σας πώ για μένα. Εγώ στην μέση της εφηβείας συνειδητοποίησα ότι δεν είχα παρέες, σε αντίθεση με τα άλλα παιδιά. Αυτό άρχιζε να με θίγει. Σκεφτόμουν τι παραπάνω είχαν που δεν είχα εγώ. Και προσπαθούσα με κάθε μέσο να αποκτήσω ''φίλους''. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Απλώς αναφέρω ότι γινόμουν χαλί να με πατήσουν και άλλα παρεμφερή για να μου κάνουν παρέα. Τους έδινα το δικαίωμα να με μειώνουν συνεχώς μόνο και μόνο να μην μείνω μόνος....

Πριν ένα χρόνο συνέβει ένα γεγονός το οποίο με έκανε πάρα πολύ χάλια. Και που με έκανε όμως να συνειδητοποιήσω κάτι που το άκουγα αλλά δεν το πίστευα. Οτι για να σε αγαπήσουν οι άλλοι πρέπει ΕΓΩ να αγαπήσω τον εαυτό μου πρώτα!

Αυτό με άλλαξε ριζικά. Αρχισα να αναπτύσω μια σχέση αγάπης με τον εαυτό μου που ήταν και συνεχίζει να είναι μια πραγματική απόλαυση... Το καλοκαίρι καθόμουν έναν ολόκληρο μήνα σπίτι μου σκέφτοντας, επαναπροσδιορίζοντας και απολαμβάνοντας τον εαυτό μου.Αρχισα να γίνομαι πολύ δημιουργικός, ένιωθα ωραία και ολοκληρωμένος... Απαλαγμένος από κάθε μορφής φιλαυτίας και ζήλιας...

Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αλλά τώρα που αγαπάω τον εαυτό μου αισθάνομαι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ... ΠΛΗΡΗΣ... Κανω πράγματα που μου αρέσουν, απολαμβάνω την υπέροχη συντροφιά του εαυτού μου ακόμη και οταν είμαι μόνος, εχω εμπνευσεις πολύ συχνά... Και μαντέψτε! Εγινα κοινωνικός, ξεπερνώντας τα πολλά κόμπλεξ που είχα... Και το καλύτερο είναι ότι οι άνθρωποι με συμπαθούν και με αγαπούν για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν αυτοί να είμαι!

Αλλά υπάρχει κάτι το οποίο με τρομάζει... κατι το μικρό που με τρομοκρατεί.... Προτιμώ να είμαι μόνος μου παρά με τους ανθρώπους που ξέρω γιατι δεν με γεμίζουν όσο ο εαυτός μου.. Ε λογικά όταν θα περάσω στο πανεπιστήμιο θα γνωρίσω τα κατάλληλα άτομα υποθέτω.

Εγω πιστεύω οτι χωρίς εγωισμο δεν μπορείς να νιώσεις την ομορφιά της ψυχής σου. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην ξεπεράσεις τα όρια. Το παρατηρώ σε εμένα. Μερικές φορές παθαίνω κρίσεις ''κακού'' εγωισμού και ναρκισσισμου. Ειναι κάτι διαβολικό που με κυριεύει δεν ξέρω. Αυτό συνήθως γίνεται όταν με υποτιμουν σε κάποια πράγματα όπως η νοημοσύνη και το κάνουν εσκεμένα και όχι για πλάκα. Σκέφτομαι ότι δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν και νευριάζω λέγοντας πως δεν με αξίζουν τόσο όμορφο,τόσο έξυπνο,τοσο τέλειο και αδιαφορώ για αυτούς... Και το θέμα είναι ότι η αδιαφορία μου, βρίσκει ανταπόκριση οπότε αυτομάτως νιώθω να μου βγαίνει αυτόματα εκεί που κάτι δεν μου αρέσει...

Τελος παντων δεν ξέρω.. Νιωθω τόσο ωραία με τον εαυτό μου αλλά μερικές φορές σκέφτομαι μηπως όλο αυτό είναι ένα λάθος; Θέλω να ακούσω τις γνώμες σας......
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,143 μηνύματα.
η γνωμη μου ειναι....ότι σου βγαζω το καπελο..για την ειλικρινεια σου!!!!!!!!:)..ετσι ακριβως ειναι...αν δεν αγαπησουμε τον εαυτο μας..δεν θα μας αγαπησουν και οι αλλοι..
αλλα μου αρεσε φοβερα το κειμενο σου!!:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Η σημερινή, πρωταρχική και σωστη εννοια του εγωισμου, ειναι η υπέρβολικη και αποκλειστική αγάπη για τον εαυτο μας, και η αδιαφορία για άλλους.

Αρα δε θα συμφωνησω οτι ο εγωισμος ειναι κατι καλο. Ουτε ο ναρκισισισμος.
Η αυτοπεποιθηση ναι.
Το να τα εχεις "βρει" με τον εαυτο σου, ναι.
Το να ψαχνεσαι και να ανακαλυπτεις συνεχως τον εαυτο σου, ναι.
Το να ξερεις ποια ειναι η αξια σου καθε στιγμη, ναι.

Τα υπολοιπα (εκτος αν ξεχασα καποιο), ειναι ζημιογονα και για τον εαυτο μας, και για τους αλλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Μμμμμμμμ...

Το προβληματακι που αναφερεις πρεπει πραγματικα να το προσεξεις...

Γιατι η αυτοπεποιθηση, οπως πολυ σωστα ανεφερε ο Lorien, που καταφερες να χτισεις κινδυνευει να μετατραπει σε εγωισμο... Και ειναι οι παγιδα που τεινουν να πεσουν πολλοι... Ακριβως επειδη δυσκολευονται να βρουν την χρυση τομη... Κι απο το ενα ακρο πανε στο αλλο...

Οποτε, μιας και εκανες τοση προσπαθεια... Και πανω απ' ολα αξιεπαινη... Δεν αξιζει να πνιγει στον εγωισμο... Παλεψε το...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mr Positive

Δραστήριο μέλος

Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
Αρχικά να πω πως διαφωνώ με τους προλαλήσαντες.
Η "σημερινή, πρωταρχική και σωστή έννοια" του εγωισμού που ανέφερε ο Lorien, είναι λήμμα του λεξικού του Τριανταφυλλίδη, αλλά είναι ορισμός ελλιπής και μη αντιπροσωπευτικός. Πιο κάτω μάλιστα (όπως μπορεί να δει ο καθένας) το λεξικό παραθέτει ως αντίθετα τον αλτρουισμό και τη φιλαλληλία. Ρωτάω λοιπόν: είναι εκτός συζήτησης για κάποιον να αγαπά και τον εαυτό του και τους άλλους ταυτόχρονα;

Έχει επικρατήσει γενικότερα η άποψη ότι ο εγωισμός είναι κακό πράγμα. Ο εγωισμός δεν είναι κακός. Όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο πλευρές, μία "καλή" και μία "κακιά" πλευρά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ο εγωισμός είναι σαν το Βουκεφάλα: Μπορείς μεν να τον γυρίσεις προς στον ήλιο και να τον ιππεύσεις, αλλά αν δεν το κάνεις και προσπαθήσεις με τη βία να τον εξημερώσεις, το πιο πιθανόν είναι στο τέλος να σε ιππεύσει αυτός.

Εν συνεχεία, θα σε προέτρεπα ευγενικά να ευχαριστήσεις το άτομο που σού είπε ότι για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει ΕΣΥ να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα! :D
Οι άνθρωποι είναι καθρέφτες μας. Ό,τι είσαι, βλέπεις στον καθρέφτη. Εδώ στηρίζεται και η χημεία των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που ο καθένας μας έχει διαφορετική γνώμη για συγκεκριμένα άτομα, γιατί πέρα από το κομμάτι που υπάγεται στον τρόπο σκέψης, είναι θέμα χημείας. Είναι το ότι ο καθένας μας, μέσα στο ίδιο άτομο βλέπει ένα διαφορετικό άτομο.
Συνεπώς, κάθε φορά που κοιτάς κάποιον στα μάτια είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Κάποιος που σε αγαπά, εκφράζει ένα κομμάτι του εαυτού σου που αγαπάει τον εαυτό σου. Κάποιος που σε κοροϊδεύει, εκφράζει αντίστοιχα ένα κομμάτι σου που γελάει μαζί σου. Ό,τι σκέψη και ό,τι συναίσθημα έχεις για τον εαυτό σου, μπορείς να το δεις κάποια στιγμή να απεικονίζεται στα πρόσωπα των άλλων.

Πολλοί βρίσκουν αυτή τη φιλοσοφία εγωκεντρική, λένε πως σε βάζει στο κέντρο του κόσμου με όλα τα υπόλοιπα να γυρίζουν γύρω σου. Αν μιλήσουμε ποιητικά, κατά κάποιον τρόπο ο καθένας μας είναι το κέντρο του δικού του κόσμου, γιατί ο καθένας μας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για ό,τι του συμβαίνει, ο μοναδικός αρχιτέκτονας της μοίρας του.

Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στο ναρκισσισμό. Ο ναρκισσισμός είναι η κατάσταση όπου κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του. Γοητεύεται από το είδωλό του τόσο πολύ, σε σημείο που τα μάτια του σταματούν εκεί και σταδιακά χάνει την ικανότητα να κοιτάξει μέσα του. Πάραυτα όμως, "εαυτός" είναι κάτι πολύ γενικότερο. Δεν είμαστε ούτε το είδωλό μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε οι σκέψεις μας: είμαστε κάτι μεγαλύτερο και γενικότερο. Άρα ο ναρκισσισμός λανθασμένα συγχέεται (ή ταυτίζεται) με την αγάπη για τον εαυτό, με τον υπερβολικό εγωισμό κα.

Εν τέλει, θα προτιμούσα να μη σου πω τι είναι ο εγωισμός, αλλά να σου πω τι δεν είναι. Εγωισμός δεν είναι ο εγωκεντρισμός, δεν είναι η φιλαυτία, δεν είναι ο ναρκισσισμός, δεν είναι η ιδιοτέλεια, δεν είναι η ισχυρογνωμοσύνη ούτε η μισαλλοδοξία και δεν είναι η εγωπάθεια. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς λέγοντας "κρίσεις κακού εγωισμού", και έχω να σου προτείνω ένα μόνο πράγμα: Γύρισέ τον στον ήλιο ;)

Και, κλείνοντας, λίγη ποιητική φιλοσοφία:
[FONT=courier new,courier]"Ν' αγαπάς την ευθύνη.[/FONT]

[FONT=courier new,courier]Να λες:Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.[/FONT]

[FONT=courier new,courier]Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."[/FONT]
-Νίκος Καζαντζάκης
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Αρχικά να πω πως διαφωνώ με τους προλαλήσαντες.
Η "σημερινή, πρωταρχική και σωστή έννοια" του εγωισμού που ανέφερε ο Lorien, είναι λήμμα του λεξικού του Τριανταφυλλίδη, αλλά είναι ορισμός ελλιπής και μη αντιπροσωπευτικός. Πιο κάτω μάλιστα (όπως μπορεί να δει ο καθένας) το λεξικό παραθέτει ως αντίθετα τον αλτρουισμό και τη φιλαλληλία. Ρωτάω λοιπόν: είναι εκτός συζήτησης για κάποιον να αγαπά και τον εαυτό του και τους άλλους ταυτόχρονα;

Έχει επικρατήσει γενικότερα η άποψη ότι ο εγωισμός είναι κακό πράγμα. Ο εγωισμός δεν είναι κακός. Όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο πλευρές, μία "καλή" και μία "κακιά" πλευρά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ο εγωισμός είναι σαν το Βουκεφάλα: Μπορείς μεν να τον γυρίσεις προς στον ήλιο και να τον ιππεύσεις, αλλά αν δεν το κάνεις και προσπαθήσεις με τη βία να τον εξημερώσεις, το πιο πιθανόν είναι στο τέλος να σε ιππεύσει αυτός.

Εν συνεχεία, θα σε προέτρεπα ευγενικά να ευχαριστήσεις το άτομο που σού είπε ότι για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει ΕΣΥ να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα! :D
Οι άνθρωποι είναι καθρέφτες μας. Ό,τι είσαι, βλέπεις στον καθρέφτη. Εδώ στηρίζεται και η χημεία των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που ο καθένας μας έχει διαφορετική γνώμη για συγκεκριμένα άτομα, γιατί πέρα από το κομμάτι που υπάγεται στον τρόπο σκέψης, είναι θέμα χημείας. Είναι το ότι ο καθένας μας, μέσα στο ίδιο άτομο βλέπει ένα διαφορετικό άτομο.
Συνεπώς, κάθε φορά που κοιτάς κάποιον στα μάτια είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Κάποιος που σε αγαπά, εκφράζει ένα κομμάτι του εαυτού σου που αγαπάει τον εαυτό σου. Κάποιος που σε κοροϊδεύει, εκφράζει αντίστοιχα ένα κομμάτι σου που γελάει μαζί σου. Ό,τι σκέψη και ό,τι συναίσθημα έχεις για τον εαυτό σου, μπορείς να το δεις κάποια στιγμή να απεικονίζεται στα πρόσωπα των άλλων.

Πολλοί βρίσκουν αυτή τη φιλοσοφία εγωκεντρική, λένε πως σε βάζει στο κέντρο του κόσμου με όλα τα υπόλοιπα να γυρίζουν γύρω σου. Αν μιλήσουμε ποιητικά, κατά κάποιον τρόπο ο καθένας μας είναι το κέντρο του δικού του κόσμου, γιατί ο καθένας μας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για ό,τι του συμβαίνει, ο μοναδικός αρχιτέκτονας της μοίρας του.

Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στο ναρκισσισμό. Ο ναρκισσισμός είναι η κατάσταση όπου κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του. Γοητεύεται από το είδωλό του τόσο πολύ, σε σημείο που τα μάτια του σταματούν εκεί και σταδιακά χάνει την ικανότητα να κοιτάξει μέσα του. Πάραυτα όμως, "εαυτός" είναι κάτι πολύ γενικότερο. Δεν είμαστε ούτε το είδωλό μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε οι σκέψεις μας: είμαστε κάτι μεγαλύτερο και γενικότερο. Άρα ο ναρκισσισμός λανθασμένα συγχέεται (ή ταυτίζεται) με την αγάπη για τον εαυτό, με τον υπερβολικό εγωισμό κα.

Εν τέλει, θα προτιμούσα να μη σου πω τι είναι ο εγωισμός, αλλά να σου πω τι δεν είναι. Εγωισμός δεν είναι ο εγωκεντρισμός, δεν είναι η φιλαυτία, δεν είναι ο ναρκισσισμός, δεν είναι η ιδιοτέλεια, δεν είναι η ισχυρογνωμοσύνη ούτε η μισαλλοδοξία και δεν είναι η εγωπάθεια. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς λέγοντας "κρίσεις κακού εγωισμού", και έχω να σου προτείνω ένα μόνο πράγμα: Γύρισέ τον στον ήλιο ;)

Και, κλείνοντας, λίγη ποιητική φιλοσοφία:
-Νίκος Καζαντζάκης

Οσον αφορα τον ορισμο του εγωισμου, εχεις πολυ δικιο...

Αυτη η φιλοσοφια του καθρεφτη, που αν θυμαμαι καλα την ειχαμε συζητησει στο θεμα της ευτυχιας, εδω καθεται καπως καλυτερα... Η αληθεια ειναι οτι ψαχνουμε να βρουμε ενα κομματι του εαυτου μας στα ατομα με τα οποια συναναστρεφομαστε... Αλλα και παλι, αν δεν βρουμε, δεν σημαινει πως τα αποκλειουμε απο την ζωη μας...

Το επικινδυνο ομως ειναι, οταν περιμενουμε να δουμε ολοκληρο τον εαυτο μας στον αλλο... Κατι που δειχνει πως κανει ο φιλος μας εδω... Αυτο ειναι που μας οδηγει στον "κακο" εγωισμο... Που μας κανει να λεμε "και ποιος ειναι αυτος που θα μου πει εμενα εκεινο??", κλπ κλπ... Αυτο πρεπει να αποφευγουμε κατα την γνωμη μου... Διοτι αν περιμενεις να δεις αυτουσιο τον εαυτο σου σε καποιον, δεν προκειται ποτε να μπορεσεις να αποδεχτεις τον αλλον ως ισο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mr Positive

Δραστήριο μέλος

Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
Οσον αφορα τον ορισμο του εγωισμου, εχεις πολυ δικιο...

Αυτη η φιλοσοφια του καθρεφτη, που αν θυμαμαι καλα την ειχαμε συζητησει στο θεμα της ευτυχιας, εδω καθεται καπως καλυτερα... Η αληθεια ειναι οτι ψαχνουμε να βρουμε ενα κομματι του εαυτου μας στα ατομα με τα οποια συναναστρεφομαστε... Αλλα και παλι, αν δεν βρουμε, δεν σημαινει πως τα αποκλειουμε απο την ζωη μας...

Το επικινδυνο ομως ειναι, οταν περιμενουμε να δουμε ολοκληρο τον εαυτο μας στον αλλο... Κατι που δειχνει πως κανει ο φιλος μας εδω... Αυτο ειναι που μας οδηγει στον "κακο" εγωισμο... Που μας κανει να λεμε "και ποιος ειναι αυτος που θα μου πει εμενα εκεινο??", κλπ κλπ... Αυτο πρεπει να αποφευγουμε κατα την γνωμη μου... Διοτι αν περιμενεις να δεις αυτουσιο τον εαυτο σου σε καποιον, δεν προκειται ποτε να μπορεσεις να αποδεχτεις τον αλλον ως ισο...
Μπράβο, το είχαμε συζητήσει και εκεί ;)
Δεν είναι ακριβώς τάση να ψάχνουμε κάτι δικό μας στους άλλους. Στον πνευματικό τομέα ισχύει ότι "τα ομώνυμα έλκονται". Γι' αυτό και θα παρατηρήσεις στις περισσότερες ερωτικές ή φιλικές σχέσεις σημαντικά κοινά σημεία μεταξύ των δύο ατόμων. Αν, για παράδειγμα, ένα παλικάρι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον τη μουσική, το πιο πιθανό είναι να βρει μια κοπέλα για την οποία να είναι εξ ίσου μεγάλο ενδιαφέρον η μουσική, και κατά πάσα πιθανότητα να έχουν και τις ίδιες μουσικές προτιμήσεις. Τα ομώνυμα έλκονται.

Και φυσικά, εννοείται πως δεν αποκλείουμε κανέναν από τη ζωή μας! Μια τάση για κοινωνικοποίηση στον εξωτερικό κόσμο, μεταφράζεται ως τάση αυτογνωσίας στον εσωτερικό. Αν παρατηρήσετε, οι άνθρωποι που έχουν πολλούς γνωστούς είναι συνήθως και αυτοί με τη μεγαλύτερη αυτογνωσία. Από κάθε άνθρωπο έχουμε να μάθουμε κάτι, γιατί κάθε άνθρωπος είναι καθρέφτης μας.

Όσο για το αν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας ολόκληρο σε κάποιον άλλον, σκέψου το ως εξής: μπορείς να δεις ολόκληρο το σώμα σου σε ένα καθρεφτάκι; Ακόμα και το καθρεφτάκι είναι μεγεθυντικό σ' αυτήν την περίπτωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Μπράβο, το είχαμε συζητήσει και εκεί ;)
Δεν είναι ακριβώς τάση να ψάχνουμε κάτι δικό μας στους άλλους. Στον πνευματικό τομέα ισχύει ότι "τα ομώνυμα έλκονται". Γι' αυτό και θα παρατηρήσεις στις περισσότερες ερωτικές ή φιλικές σχέσεις σημαντικά κοινά σημεία μεταξύ των δύο ατόμων. Αν, για παράδειγμα, ένα παλικάρι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον τη μουσική, το πιο πιθανό είναι να βρει μια κοπέλα για την οποία να είναι εξ ίσου μεγάλο ενδιαφέρον η μουσική, και κατά πάσα πιθανότητα να έχουν και τις ίδιες μουσικές προτιμήσεις. Τα ομώνυμα έλκονται.

Και φυσικά, εννοείται πως δεν αποκλείουμε κανέναν από τη ζωή μας! Μια τάση για κοινωνικοποίηση στον εξωτερικό κόσμο, μεταφράζεται ως τάση αυτογνωσίας στον εσωτερικό. Αν παρατηρήσετε, οι άνθρωποι που έχουν πολλούς γνωστούς είναι συνήθως και αυτοί με τη μεγαλύτερη αυτογνωσία. Από κάθε άνθρωπο έχουμε να μάθουμε κάτι, γιατί κάθε άνθρωπος είναι καθρέφτης μας.

Όσο για το αν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας ολόκληρο σε κάποιον άλλον, σκέψου το ως εξής: μπορείς να δεις ολόκληρο το σώμα σου σε ένα καθρεφτάκι; Ακόμα και το καθρεφτάκι είναι μεγεθυντικό σ' αυτήν την περίπτωση.

Αυτο μου θυμιζει μια συζητηση που ειχα, περι ελξης...
Κι επειδη, ο πολυς κοσμος λεει ακριβως το αντιθετο μ' εσενα, πως δηλαδη "τα ετερωνυμα ελκονται", κατεληξα στο εξης...

Στις πρωτες επαφες δυο ανθρωπων, οι ομοιοτητες ειναι αυτες που τους φερνουν κοντα... Διοτι πραγματικα, δεν θα ειχαμε κανενα ιδιαιτερο ενδιαφερον για ενα ατομο εντελως διαφορετικο απο μας...
Ομως, το πραγματικο δεσιμο ερχεται μεσω των διαφορων... Αλλωστε μην ξεχναμε την τοσο εκδηλη στην φυση συμπληρωματικοτητα! Που την παρατηρουμε παντου... Κυριολεκτικα...
Αλλα και παλι, οι ομοιοτητες εχουν κι ενα δευτερο ρολο... Πρεπει να βρισκονται σε μια ιδιαιτερη ισορροπια με τις διαφορες... Γιατι αλλιως καπου χαλαει το γλυκο...;)

Ναι σε γενικες γραμμες, η κοινωνικοποιηση δειχνει αυτογνωσια...
Ομως και παλι, δεν υπαρχουν και ατομα τα οποια εχουν παρα μα παρα πολλους γνωστους, μα εσωτερικα ειναι κενα?? Και ψαχνουν να καλυψουν αυτο το κενο μεσω των αλλων???

Σ' ενα καθρεφτακι?? Μπορω να δω ολοκληρο το σωμα μου, η αληθεια ειναι... Αλλα χανω την ουσιωδη λεπτομερεια...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αρχικά να πω πως διαφωνώ με τους προλαλήσαντες.
Η "σημερινή, πρωταρχική και σωστή έννοια" του εγωισμού που ανέφερε ο Lorien, είναι λήμμα του λεξικού του Τριανταφυλλίδη, αλλά είναι ορισμός ελλιπής και μη αντιπροσωπευτικός. Πιο κάτω μάλιστα (όπως μπορεί να δει ο καθένας) το λεξικό παραθέτει ως αντίθετα τον αλτρουισμό και τη φιλαλληλία. Ρωτάω λοιπόν: είναι εκτός συζήτησης για κάποιον να αγαπά και τον εαυτό του και τους άλλους ταυτόχρονα;
Δε μας εξηγεις γιατι τον θεωρεις ελλειπή τον ορισμο αυτον ομως. Και για να μην μπερδευομαστε : 'αλλο η προσωπική αποψη και φιλοσοφια, και άλλο το οριζουμε οτι ειναι κατι, ωστε να μπορουμε να συννενοουμαστε με μια κοινη γλωσσα. Ο εγωισμος λοιπον, αυτην την εννοια εχει, δεν εχει 2 οψεις. Δεν ειναι δλδ κατι ουδετερο, εχει αρνητικη εννοια. Εξ ορισμου, δε μπορει να αγαπας το ιδιο και τον αυτο σου και τους αλλους, αφου τα συμφεροντα των 2 ομαδων ειναι συχνοτατα αντιδτροφως αναλογα. Αρα ειτε θα προτιμας να προσφερεις περισσοτερο στους αλλους, ειτε στον εαυτο σου.

Έχει επικρατήσει γενικότερα η άποψη ότι ο εγωισμός είναι κακό πράγμα. Ο εγωισμός δεν είναι κακός. Όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο πλευρές, μία "καλή" και μία "κακιά" πλευρά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ο εγωισμός είναι σαν το Βουκεφάλα: Μπορείς μεν να τον γυρίσεις προς στον ήλιο και να τον ιππεύσεις, αλλά αν δεν το κάνεις και προσπαθήσεις με τη βία να τον εξημερώσεις, το πιο πιθανόν είναι στο τέλος να σε ιππεύσει αυτός.
Δε συμφωνω. Την καλη πλευρα που λες, την λεμε αλλιως, οχι εγωισμο.

Για την θεωρια με τους καθρεπτες, δε θελω να σχολιασω, γιατι ειναι και επικινδυνα αυτα. Αμα σπασει ο καθρεφτης κιολας, ειναι γρουσουζια.

Πολλοί βρίσκουν αυτή τη φιλοσοφία εγωκεντρική, λένε πως σε βάζει στο κέντρο του κόσμου με όλα τα υπόλοιπα να γυρίζουν γύρω σου. Αν μιλήσουμε ποιητικά, κατά κάποιον τρόπο ο καθένας μας είναι το κέντρο του δικού του κόσμου, γιατί ο καθένας μας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για ό,τι του συμβαίνει, ο μοναδικός αρχιτέκτονας της μοίρας του.
Θα σου προτεινα να μην εχεις τοσο απολυτα κατασταλαγμενες αποψεις στην ηλικια σου, γιατι οταν χρειαστει να αναθεωρησεις, δε θα ξεριζωνονται ευκολα.

Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στο ναρκισσισμό. Ο ναρκισσισμός είναι η κατάσταση όπου κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του. Γοητεύεται από το είδωλό του τόσο πολύ, σε σημείο που τα μάτια του σταματούν εκεί και σταδιακά χάνει την ικανότητα να κοιτάξει μέσα του. Πάραυτα όμως, "εαυτός" είναι κάτι πολύ γενικότερο. Δεν είμαστε ούτε το είδωλό μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε οι σκέψεις μας: είμαστε κάτι μεγαλύτερο και γενικότερο. Άρα ο ναρκισσισμός λανθασμένα συγχέεται (ή ταυτίζεται) με την αγάπη για τον εαυτό, με τον υπερβολικό εγωισμό κα.
To χεις διαβασει καπου αυτο, ή ειναι η δικη σου οπτικη στο θεμα ;

Εν τέλει, θα προτιμούσα να μη σου πω τι είναι ο εγωισμός, αλλά να σου πω τι δεν είναι. Εγωισμός δεν είναι ο εγωκεντρισμός, δεν είναι η φιλαυτία, δεν είναι ο ναρκισσισμός, δεν είναι η ιδιοτέλεια, δεν είναι η ισχυρογνωμοσύνη ούτε η μισαλλοδοξία και δεν είναι η εγωπάθεια.
Και τι ειναι αν οχι αυτα ή μειγμα αυτων ; Στο τελος θα τον βγαλεις και αρετη βρε!:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

prime

Πολύ δραστήριο μέλος

Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
Εγώ νομίζω ότι είσαι έτη μπροστά από την ηλικία σου και από τη συντριπτική πλειοψηφία πολλών ανθρώπων οι οποίοι ακόμη παλεύουν με τον εαυτό τους.
Προσπάθησε μόνο να μετριάσεις την αυταρέσκεια και θα είσαι μια χαρά γιατί αλλιώς θα τη μετριάσει η ζωή για σένα, if u know what i mean.
keep walking
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

katalinos

Δραστήριο μέλος

Ο katalinos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 700 μηνύματα.
Προσπάθησε μόνο να μετριάσεις την αυταρέσκεια και θα είσαι μια χαρά γιατί αλλιώς θα τη μετριάσει η ζωή για σένα, if u know what i mean.
keep walking

ότι και αν γίνει , μην το ρίξεις στα ουίσκια

π.σ. η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι κάτι σπουδαίο όσο ξέρουμε ποιός και τι είναι ο εαυτός μας
στο σημείο που τον παραμορφώνουμε για να τον φέρουμε στα μέτρα της αγάπης μας - το παιχνίδι χάνεται

π.σ.2 η πριμέ επέστρεψε στα αισθηματικά/ψυχολογικά τόπικ :P- από την χαρά μου , έτσι μου ρχεται να κεράσω
(γαμώτο , ένα 10ευρω μου βρίσκεται μόνο - κάποιος να συμπληρώσει για το ουίσκι)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mr Positive

Δραστήριο μέλος

Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
Αυτο μου θυμιζει μια συζητηση που ειχα, περι ελξης...
Κι επειδη, ο πολυς κοσμος λεει ακριβως το αντιθετο μ' εσενα, πως δηλαδη "τα ετερωνυμα ελκονται", κατεληξα στο εξης...

Στις πρωτες επαφες δυο ανθρωπων, οι ομοιοτητες ειναι αυτες που τους φερνουν κοντα... Διοτι πραγματικα, δεν θα ειχαμε κανενα ιδιαιτερο ενδιαφερον για ενα ατομο εντελως διαφορετικο απο μας...
Ομως, το πραγματικο δεσιμο ερχεται μεσω των διαφορων... Αλλωστε μην ξεχναμε την τοσο εκδηλη στην φυση συμπληρωματικοτητα! Που την παρατηρουμε παντου... Κυριολεκτικα...
Αλλα και παλι, οι ομοιοτητες εχουν κι ενα δευτερο ρολο... Πρεπει να βρισκονται σε μια ιδιαιτερη ισορροπια με τις διαφορες... Γιατι αλλιως καπου χαλαει το γλυκο...;)

Ναι σε γενικες γραμμες, η κοινωνικοποιηση δειχνει αυτογνωσια...
Ομως και παλι, δεν υπαρχουν και ατομα τα οποια εχουν παρα μα παρα πολλους γνωστους, μα εσωτερικα ειναι κενα?? Και ψαχνουν να καλυψουν αυτο το κενο μεσω των αλλων???

Σ' ενα καθρεφτακι?? Μπορω να δω ολοκληρο το σωμα μου, η αληθεια ειναι... Αλλα χανω την ουσιωδη λεπτομερεια...
Το "τα ετερώνυμα έλκονται" ισχύει στον υλικό κόσμο, ενώ στον πνευματικό ισχύει το αντίθετο.
Εδώ έρχεται και η συμπληρωματικότητα που λες, που ισχύει και μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού, αλλά δε θα μείνω σ' αυτό γιατί είναι ένα τελείως άλλο θέμα.

Όσο για τα άτομα που είναι "κενά", όπως λες, παρόλο που έχουν πολλούς γνωστούς, θα σού απαντήσω και πάλι με παράδειγμα: Ετοιμάζεσαι να βγεις έξω. Κοιτιέσαι στον καθρέφτη, και βλέπεις ότι είσαι αχτένιστος. Μπορείς αφ' ενός να χτενιστείς αν σε ενδιαφέρει να είναι προσεγμένη η εμφάνισή σου, αλλά μπορείς αφ' ετέρου και να πεις "Δε βαριέσαι" και να βγεις αχτένιστος! Έτσι δεν είναι? :P
Ο καθρέφτης πάντα καθρεφτίζει εμάς, αλλά εμείς είμαστε που πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να σηκώσουμε το βλέμμα με θάρρος και να αντικρίσουμε αυτό που είμαστε, και πάνω απ' όλα, να αλλάξουμε.


Δε μας εξηγεις γιατι τον θεωρεις ελλειπή τον ορισμο αυτον ομως. Και για να μην μπερδευομαστε : 'αλλο η προσωπική αποψη και φιλοσοφια, και άλλο το οριζουμε οτι ειναι κατι, ωστε να μπορουμε να συννενοουμαστε με μια κοινη γλωσσα. Ο εγωισμος λοιπον, αυτην την εννοια εχει, δεν εχει 2 οψεις. Δεν ειναι δλδ κατι ουδετερο, εχει αρνητικη εννοια. Εξ ορισμου, δε μπορει να αγαπας το ιδιο και τον αυτο σου και τους αλλους, αφου τα συμφεροντα των 2 ομαδων ειναι συχνοτατα αντιδτροφως αναλογα. Αρα ειτε θα προτιμας να προσφερεις περισσοτερο στους αλλους, ειτε στον εαυτο σου.
Τι προτείνεις λοιπόν; Να δεχτούμε όλοι τον ορισμό που έχει το λεξικό για να μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας; Προσωπικά κρίνω ότι ο ορισμός είναι λανθασμένος, και θα τον παραθέσω και εδώ για να μπορούν να τον βλέπουν όλοι:
εγωισμός ο [eγoizmós] O17 : 1.η υπέρμετρη και αποκλειστική αγάπη του ατόμου για τον εαυτό του, η οποία οδηγεί σε μια στάση αδιαφορίας για τους άλλους και περιφρόνησης του κοινωνικού συμφέροντος· (πρβ. εγωπάθεια, εγωκεντρισμός, εγωλατρία). ANT αλτρουισμός, φιλαλληλία: Tυφλός ~. || O ~ του δεν τον αφήνει να δει το λάθος του, η αλαζονεία του.
Άρα, κάποιος που αγαπάει "υπέρμετρα" τον εαυτό του, δε μπορεί να αγαπάει υπέρμετρα και τους άλλους; Ή εφόσον αγαπάει υπέρμετρα τον εαυτό του, αυτόματα δεν αγαπάει κανέναν άλλον και αδιαφορεί για τους πάντες;
Αυτό που περιγράφει είναι πιο πολύ σαν ένα μείγμα φιλαυτίας, ιδιοτέλειας και εγωκεντρισμού.
Ο εγωισμός δε συνεπάγεται τίποτα από αυτά. Ο ορισμός του γενικότερα είναι πολύ δύσκολος, γι' αυτό και στο προηγούμενο ποστ μου προτίμησα να μην πω πώς ορίζεται και να πω πώς δεν ορίζεται. Ο εγωισμός σαν λέξη δεν αναφέρεται τόσο σε σημεία του χαρακτήρα, όσο σε νοοτροπία, φιλοσοφία. Εξ ου και η κατάληξη -ισμός.
Και επιμένω στο ότι έχει δύο πλευρές. Ένα πράγμα από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό. Δε μπορείς να πεις ότι ο εγωισμός είναι μόνο κακός, όπως δε μπορείς να πεις, για παράδειγμα, ότι η νοημοσύνη είναι μόνο καλή. Πόσο καλή είναι η νοημοσύνη όταν χρησιμοποιείται για να καταστρέψει τον κόσμο; Καταλαβαίνεις τι εννοώ;

Όσον αφορά το ότι "εξ ορισμού" δε μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου όσο αγαπάς τους άλλους, τι εννοείς; Εξ ορισμού τίνος; Δηλαδή δε μπορεί ένας άντρας να αγαπάει το φίλο του το ίδιο με τον εαυτό του, επειδή για παράδειγμα όταν ο φίλος του βρει μια ωραία γυναίκα, αυτόματα τη στερεί απ' αυτόν; Μιλάμε για αγάπη ή για συμφέροντα;
Αδυνατώ να σε εννοήσω.

Δε συμφωνω. Την καλη πλευρα που λες, την λεμε αλλιως, οχι εγωισμο.
Πώς;

Για την θεωρια με τους καθρεπτες, δε θελω να σχολιασω, γιατι ειναι και επικινδυνα αυτα. Αμα σπασει ο καθρεφτης κιολας, ειναι γρουσουζια.
Δεισιδαιμονίες.

Θα σου προτεινα να μην εχεις τοσο απολυτα κατασταλαγμενες αποψεις στην ηλικια σου, γιατι οταν χρειαστει να αναθεωρησεις, δε θα ξεριζωνονται ευκολα.
Αρχικά, σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόταση. Το θεωρώ περιττό όμως. Οι απόψεις μου είναι απλώς συγκεκριμένες, και τις αναθεωρώ καθημερινά.

To χεις διαβασει καπου αυτο, ή ειναι η δικη σου οπτικη στο θεμα ;
Για το ναρκισσισμό είχα διαβάσει στο βιβλίο του Thomas Moore, "Η φροντίδα της ψυχής". Παρακάτω, όσον αφορά τον εαυτό, ναι, είναι η δική μου οπτική.

Και τι ειναι αν οχι αυτα ή μειγμα αυτων ; Στο τελος θα τον βγαλεις και αρετη βρε!:P
Όχι, δε θα τον βγάλω αρετή. Ήμουν πολύ ξεκάθαρος όσον αφορά το αν είναι καλός ή κακός ο εγωισμός για μένα. Και θεωρώ ότι είναι ορθότερο από το να τον κρίνεις αποκλειστικά ελάττωμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Το "τα ετερώνυμα έλκονται" ισχύει στον υλικό κόσμο, ενώ στον πνευματικό ισχύει το αντίθετο.
Εδώ έρχεται και η συμπληρωματικότητα που λες, που ισχύει και μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού, αλλά δε θα μείνω σ' αυτό γιατί είναι ένα τελείως άλλο θέμα.

Όσο για τα άτομα που είναι "κενά", όπως λες, παρόλο που έχουν πολλούς γνωστούς, θα σού απαντήσω και πάλι με παράδειγμα: Ετοιμάζεσαι να βγεις έξω. Κοιτιέσαι στον καθρέφτη, και βλέπεις ότι είσαι αχτένιστος. Μπορείς αφ' ενός να χτενιστείς αν σε ενδιαφέρει να είναι προσεγμένη η εμφάνισή σου, αλλά μπορείς αφ' ετέρου και να πεις "Δε βαριέσαι" και να βγεις αχτένιστος! Έτσι δεν είναι? :P
Ο καθρέφτης πάντα καθρεφτίζει εμάς, αλλά εμείς είμαστε που πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να σηκώσουμε το βλέμμα με θάρρος και να αντικρίσουμε αυτό που είμαστε, και πάνω απ' όλα, να αλλάξουμε.

Εγω παλι πιστευω πως αυτη η συμπληρωματικοτητα υπαρχει σ'ολων των ειδων τις σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων...

Δεκτον, φυσικα και πρεπει εμεις οι ιδιοι να εκμεταλλευομαστε τις γνωριμιες μας, για να καλυτερευουμε τον εαυτο μας...
Απλα ανεφερα αυτο, επειδη στην ουσια δεν αποκτας πρωτα την αυτογνωσια και μετα τις γνωριμιες αλλα το αντιθετο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Τι προτείνεις λοιπόν; Να δεχτούμε όλοι τον ορισμό που έχει το λεξικό για να μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας;
Φυσικά. Ετσι λειτουργει κάθε γλωσσα στον κοσμο και συννενουμαστε τοσους αιωνες.Εσυ τι προτεινεις δλδ ; Να εχει ο καθενας τον προσωπικο του ορισμο για χιλιαδες λεξεις, και να κανουμε 50 ωρες να πουμε 2 κουβεντες και να καταλαβει ο ενας τι λεει ο αλλος ;

Προσωπικά κρίνω ότι ο ορισμός είναι λανθασμένος, και θα τον παραθέσω και εδώ για να μπορούν να τον βλέπουν όλοι:
Σου επαναλαμβανω, δεν ηρθαμε στη γη και υπηρχε ο ορισμος. Εμεις τον οριζουμε για να μπορουμε να συννενουμαστε.Και δεν εχω δει πουθενα να οριζεται διαφορετικά.

Άρα, κάποιος που αγαπάει "υπέρμετρα" τον εαυτό του, δε μπορεί να αγαπάει υπέρμετρα και τους άλλους; Ή εφόσον αγαπάει υπέρμετρα τον εαυτό του, αυτόματα δεν αγαπάει κανέναν άλλον και αδιαφορεί για τους πάντες;
Αδρα, ναι, και ναι.

Αυτό που περιγράφει είναι πιο πολύ σαν ένα μείγμα φιλαυτίας, ιδιοτέλειας και εγωκεντρισμού.
Ο εγωισμός δε συνεπάγεται τίποτα από αυτά.
Says who ? Αυτο σου λεω τοση ωρα. Βγαζεις ολους λαθος, και δεν φερνεις την παραμικρη στηριξη της θεσεως σου. Απλα τοτε λες μια προσωπικη σου γνωμη, ή οπως θελεις εσυ να ορισεις τον εγωισμο.

Ο εγωισμός σαν λέξη δεν αναφέρεται τόσο σε σημεία του χαρακτήρα, όσο σε νοοτροπία, φιλοσοφία. Εξ ου και η κατάληξη -ισμός.
Η νοοτροπια και η φιλοσοφια ειναι δλδ ασχετα με το χαρακτηρα πιστευεις ; Ε δε θα το λεγα...Η καταληξη της λεξεως δε, δεν αποτελει επιχειρημα γι αυτο που λες.

Και επιμένω στο ότι έχει δύο πλευρές. Ένα πράγμα από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό. Δε μπορείς να πεις ότι ο εγωισμός είναι μόνο κακός, όπως δε μπορείς να πεις, για παράδειγμα, ότι η νοημοσύνη είναι μόνο καλή. Πόσο καλή είναι η νοημοσύνη όταν χρησιμοποιείται για να καταστρέψει τον κόσμο; Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
Kαταλαβαινω αλλά μαλλον εχεις μπερδεψει καποιες εννοιες. Οταν η νοημοσυνη χρησημοποιηθει για να κανει κακο, δεν κανει κακο η ιδια η νοημοσυνη, αλλά κατι άλλο που την χρησημοποιησε ως εργαλειο. Πχ η απληστία. Αρα η νοημοσυνη δεν εχει καλη και καλη πλευρα. Με το σκεπτικο σου και η αγαπη ή ο αλτρουισμος ή η συμπονοια, εχουν κακη πλευρα.

Όσον αφορά το ότι "εξ ορισμού" δε μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου όσο αγαπάς τους άλλους, τι εννοείς; Εξ ορισμού τίνος; Δηλαδή δε μπορεί ένας άντρας να αγαπάει το φίλο του το ίδιο με τον εαυτό του, επειδή για παράδειγμα όταν ο φίλος του βρει μια ωραία γυναίκα, αυτόματα τη στερεί απ' αυτόν; Μιλάμε για αγάπη ή για συμφέροντα;
Αδυνατώ να σε εννοήσω.
Για συμφερονται μιλάμε παντα, γιατι δε γινεται αλλιως. Οταν κατι για να το δωσεις σε αλλον, πρεπει να το στερησεις απο τον εαυτο σου, σαφως και προκειται για συμφεροντα. Εκει λοιπον, διαλεγεις. Ο εγωιστης θα διαλεγει παντα τον εαυτο του, και ο μη εγωιστης θα διαλεγει (εστω οχι παντα) τους αλλους.

Δεισιδαιμονίες.
Humor actually..

Αρχικά, σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόταση. Το θεωρώ περιττό όμως. Οι απόψεις μου είναι απλώς συγκεκριμένες, και τις αναθεωρώ καθημερινά.
Αν κρινω απο αυτην την συζητηση, δε βλεπω να δειχνεις ευελιξια στο να αναθεωρησεις κατι. Αντιθετως βλεπω παγιωμενα πραγματα, και γιαυτο αλλωστε εδωσα και την συμβουλή.

Όχι, δε θα τον βγάλω αρετή. Ήμουν πολύ ξεκάθαρος όσον αφορά το αν είναι καλός ή κακός ο εγωισμός για μένα. Και θεωρώ ότι είναι ορθότερο από το να τον κρίνεις αποκλειστικά ελάττωμα.
Δεν τον κρινω εγω. Ετσι εχει ορισθει απο πριν γεννηθουν οι γονεις των γονιων μας. Πες μου ομως παραδειγματα "καλου" εγωισμου, για να καταλαβω, και θα σου πω πως θα περιεγραφα εγω την περιπτωση, αντι να πω "καλος εγωισμος".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

johnnie2

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 131 μηνύματα.
Thanks guyz για το λόγια σας! :D Καλό είναι να γίνονται αντιπαραθέσεις αλλά όχι μέσω του pc αλλά με ζωντανό διάλογο πιστεύω εγώ.Ο καθένας είναι ελευθερος να εκφράσει την γνώμη του στον real κόσμο άρα υποθέτω ότι ισχύει και στο internet! :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mr Positive

Δραστήριο μέλος

Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
Θα περιοριστώ και θα σού απαντήσω σε συγκεκριμένα πράγματα μόνο, για να μην ξεφύγω από το θέμα.

Φυσικά. Ετσι λειτουργει κάθε γλωσσα στον κοσμο και συννενουμαστε τοσους αιωνες.Εσυ τι προτεινεις δλδ ; Να εχει ο καθενας τον προσωπικο του ορισμο για χιλιαδες λεξεις, και να κανουμε 50 ωρες να πουμε 2 κουβεντες και να καταλαβει ο ενας τι λεει ο αλλος ;
Όχι, προτείνω να κρίνει ο καθένας κάθε ορισμό πριν το δεχτεί, γιατί τα λεξικά δεν προβάλλουν κάθε ορισμό με αμεροληψία.

Αδρα, ναι, και ναι.
Στο συγκεκριμένο δε με απασχολεί το να στηρίξω τη θέση μου. Θεωρώ περιττό να προβάλλω κάποιο επιχείρημα για να σού δείξω ότι κάνεις λάθος, γιατί υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που σε διαψεύδουν εκ των πραγμάτων.

Η νοοτροπια και η φιλοσοφια ειναι δλδ ασχετα με το χαρακτηρα πιστευεις ; Ε δε θα το λεγα...Η καταληξη της λεξεως δε, δεν αποτελει επιχειρημα γι αυτο που λες.
Οι λέξεις που καταλήγουν σε –ισμός είναι λέξεις φιλοσοφικού περιεχομένου (πχ. σοσιαλισμός, ιμπεριαλισμός, υλισμός κα.), με κάποιες εξαιρέσεις. Αυτό το ανέφερα για να εκφράσω ότι μία ακόμα λέξη που θα δήλωνε φιλαυτία ή ιδιοτέλεια, δε θα είχε τη συγκεκριμένη ετυμολογία και κατάληξη. Και δεν ανέφερα πουθενά ότι η νοοτροπία και η φιλοσοφία είναι άσχετες με το χαρακτήρα, αυτό είναι κάτι τελείως άλλο. Έκανα τη συγκεκριμένη αναφορά στη δομή της λέξης για να δείξω ότι είναι λέξη με φιλοσοφικό περιεχόμενο.

Για συμφερονται μιλάμε παντα, γιατι δε γινεται αλλιως. Οταν κατι για να το δωσεις σε αλλον, πρεπει να το στερησεις απο τον εαυτο σου, σαφως και προκειται για συμφεροντα. Εκει λοιπον, διαλεγεις. Ο εγωιστης θα διαλεγει παντα τον εαυτο του, και ο μη εγωιστης θα διαλεγει (εστω οχι παντα) τους αλλους.
Δεν ξέρω αν εσύ επιλέγεις να μιλάς πάντα για συμφέροντα, αυτό για μένα δεν ισχύει. Δε θα μείνω όμως ούτε εδώ, γιατί ξέρω ότι μπορώ να αγαπάω απέραντα και τον εαυτό μου και τον φίλο μου, και παράλληλα να στερηθώ κάποια στιγμή μια καραμέλα γιʼ αυτόν, προκειμένου να γλυκαθεί αυτός περισσότερο.

Αν κρινω απο αυτην την συζητηση, δε βλεπω να δειχνεις ευελιξια στο να αναθεωρησεις κατι. Αντιθετως βλεπω παγιωμενα πραγματα, και γιαυτο αλλωστε εδωσα και την συμβουλή.
Τελικά, μου πρότεινες να μην έχω απόλυτες απόψεις για να μπορώ εύκολα να τις αναθεωρήσω, ή να παραδίνομαι απλόχερα στις αντίθετες απόψεις όταν εκφραστούν από κάποιον άλλον; Συζήτηση με λογική κάνουμε. Εγώ στηρίζω τις απόψεις μου και εσύ τις δικές σου. Αν με λογική μού αποδείξεις ότι μια άποψή μου δεν είναι ορθή, τότε θα την εγκαταλείψω. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, θα συνεχίσω να τη στηρίζω. Δε λέω πως δεν αναθεωρώ τις απόψεις μου. Όπως ανέφερα και παραπάνω, τις απόψεις μου τις αναθεωρώ καθημερινά, και πιο ριζικά και προσεγμένα τις αναθεωρώ αμέσως πριν τις εκφράσω κάθε φορά. Ήδη, μέσω αυτής της συζήτησης, έχω αναθεωρήσει ολόκληρη την οπτική μου πάνω στον εγωισμό, και φυσικά κέρδισα κάτι, αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα.

Επίσης, λίγα λόγια γενικότερα για τον εγωισμό. Λες πως δεν τον έχεις δει να ορίζεται με άλλον τρόπο. Εγώ τον έχω δει να ορίζεται με πολλούς τρόπους, αλλά δύο είναι αυτοί που συναντώνται πιο συχνά: α) Η υπερβολική αγάπη προς τον εαυτό και αδιαφορία για τους άλλους, και β) η τάση του ατόμου να ενεργεί με αποκλειστική βάση το δικό του συμφέρον.
Στον πρώτο ορισμό, αν στη θέση των λέξεων «αγάπη προς» βάλουμε τις λέξεις «εμμονή με», τότε είναι ο ορισμός της εγωπάθειας. Αν πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα αλλά εξαιρέσουμε την αδιαφορία για τους άλλους, τότε είναι ο ορισμός της (υπερβολικής) φιλαυτίας. Όσον αφορά το δεύτερο ορισμό, είναι ο ορισμός της ιδιοτέλειας, όχι του εγωισμού.
Αν κάποιος μου έλεγε ότι η λέξη «φιλαυτία» σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δε θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του, γιατί τον επιβεβαιώνει η ίδια η ετυμολογία της λέξης, φιλώ + εαυτόν = φιλαυτία. Αλλά το να μού πει κάποιος ότι η λέξη εγωισμός σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δεδομένης της ετυμολογίας, και ότι οφείλω να το δεχτώ επειδή έτσι έχει οριστεί, δεν το δέχομαι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα προσπαθήσω να βγάλω τρελούς όσους το δέχονται, αλλά ότι αμφισβητώ την εγκυρότητα του λήμματος σε αντίστοιχα λεξικά.
Είναι σα να μου λέει κάποιος ότι «μισογύνης» εξ ορισμού είναι αυτός που αγαπάει τα αυτοκίνητα. Το πρώτο συνεπάγεται το τελευταίο; Όχι.

Φυσικά και εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Το τι είναι εγωισμός για μένα είναι ένα τεράστιο θέμα. Αναφέρθηκα όμως στον εγωισμό σαν λέξη επειδή αρχικά, χαρακτήρισες την έννοια του εγωισμού που παρέθεσες ως «σωστή». Ο ορισμός της λέξης στο λεξικό δόθηκε λογικά είτε από γλωσσολόγο είτε από ψυχολόγο, και αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να τον καταστήσει σωστό. Για το τελευταίο αρκεί να σκεφτούμε ότι δεν έχουν όλα τα λεξικά τον ίδιο ορισμό, ή το ότι και οι ίδιοι οι γλωσσολόγοι ή οι ψυχολόγοι (δηλαδή άτομα της ίδιας ειδικότητας) πολύ συχνά διαφωνούν μεταξύ τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα. Αυτό σημαίνει ότι ένας γλωσσολόγος ή ψυχολόγος μπορεί να θεωρεί σωστό και δεδομένο κάτι που κάποιος άλλος αντίστοιχα θεωρεί λάθος.

Και κάτι τελευταίο. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να δουν μια «άλλη» πλευρά του εγωισμού, να διαβάσουν το βιβλίο του Πέτρου Βενέτη με τίτλο «Αφού μεγάλωσες, καλά να πάθεις».

Φιλικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Όχι, προτείνω να κρίνει ο καθένας κάθε ορισμό πριν το δεχτεί, γιατί τα λεξικά δεν προβάλλουν κάθε ορισμό με αμεροληψία.
Γιατι ; Εχουν σκοτεινα συμφεροντα ; Παντως δεν εχω συναντησει λεξικο που να διαφωνει με αλλο, στην λεξη αυτη. Κι αν υπαρχει ειναι μειοψηφια. Τυχαιο;

Στο συγκεκριμένο δε με απασχολεί το να στηρίξω τη θέση μου. Θεωρώ περιττό να προβάλλω κάποιο επιχείρημα για να σού δείξω ότι κάνεις λάθος, γιατί υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που σε διαψεύδουν εκ των πραγμάτων.
Αυτο ειναι ευκολο να το πω κι εγω. Δεν γινεται συζητηση ετσι ομως...

Οι λέξεις που καταλήγουν σε –ισμός είναι λέξεις φιλοσοφικού περιεχομένου (πχ. σοσιαλισμός, ιμπεριαλισμός, υλισμός κα.), με κάποιες εξαιρέσεις. Αυτό το ανέφερα για να εκφράσω ότι μία ακόμα λέξη που θα δήλωνε φιλαυτία ή ιδιοτέλεια, δε θα είχε τη συγκεκριμένη ετυμολογία και κατάληξη.
Απο μονος σου στηριζεις το επιχειρημά μου. Εφοσον δεν ειναι κανονας οτι καθε λεξη σε -ισμος, περιγραφει φιλοσοφια, αρα η καταληξη δεν αποτελει αποδειξη για τιποτα.
Επισης ο σοσιαλισμος,ιμπεριαλισμος, κλπ δεν ειναι φιλοσοφικές εννοιες. Ειναι σαφως περιγεγραμμενα πολιτικοκοινωνικα συστηματα. Δεν ειναι εννοιες καν.Ο υλισμος που ανεφερες, ειναι.
Αντικατοπτρισμός, ηλεκτρομαγνητισμος, φθορισμος, θερισμος...φιλοσοφικες εννοιες ;
Η καταληξη χρησημοποιειται για διάφορα πραγματα, μην κολλαμε εκει.

Δεν ξέρω αν εσύ επιλέγεις να μιλάς πάντα για συμφέροντα, αυτό για μένα δεν ισχύει. Δε θα μείνω όμως ούτε εδώ, γιατί ξέρω ότι μπορώ να αγαπάω απέραντα και τον εαυτό μου και τον φίλο μου, και παράλληλα να στερηθώ κάποια στιγμή μια καραμέλα γιʼ αυτόν, προκειμένου να γλυκαθεί αυτός περισσότερο.
Δυστυχως δεν μιλαω εγω, ετσι ειναι οι ανθρωποι. Ουτε μιλαμε "παντα" για συμφεροντα. Ομως οσον αφορα την αλληλεπιδραση με αλλους, θα φανει ο εγωισμος και ο αλτρουισμος, ακριβως οταν θα υπαρχει συγκρουση συμφεροντων. Αν πχ ο φιλος σου θελει την καραμελα σου, και σενα δε σου κανει αισθηση αν την στερηθεις, δεν θα κριθεις απο κατι τετοιο. (γιατι συνεχιζω κι εγω με το παραδειγμα με την καραμελα ; δεν ηταν καλο). Εσυ αναφερεσαι στο να αγαπας τον εαυτο σου αλλά και τους αλλους (δλδ κατι υγιες και φυσιολογικο), ενω εγω στο οταν καποιος αγαπα υπερβολικά τον εαυτο του, τοσο, που δεν μπορει να αγαπησει αρκετά τους αλλους.

Τελικά, μου πρότεινες να μην έχω απόλυτες απόψεις για να μπορώ εύκολα να τις αναθεωρήσω, ή να παραδίνομαι απλόχερα στις αντίθετες απόψεις όταν εκφραστούν από κάποιον άλλον; Συζήτηση με λογική κάνουμε. Εγώ στηρίζω τις απόψεις μου και εσύ τις δικές σου. Αν με λογική μού αποδείξεις ότι μια άποψή μου δεν είναι ορθή, τότε θα την εγκαταλείψω. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, θα συνεχίσω να τη στηρίζω.
Δε θα γινει ποτέ αυτο, αν δεν εισαι δεκτικός στο τι λεει ο αλλος. Και αυτο φαινεται απο το πως συζητά ο καθενας. Και με το "δεκτικος" δεν εννοω να συμφωνει τυφλα, αλλά να προσπαθει να δει τι λεει ο αλλος, με διαθεση να βρει το σωστο, οποιο κι αν ειναι αυτο.

Επίσης, λίγα λόγια γενικότερα για τον εγωισμό. Λες πως δεν τον έχεις δει να ορίζεται με άλλον τρόπο. Εγώ τον έχω δει να ορίζεται με πολλούς τρόπους, αλλά δύο είναι αυτοί που συναντώνται πιο συχνά: α) Η υπερβολική αγάπη προς τον εαυτό και αδιαφορία για τους άλλους, και β) η τάση του ατόμου να ενεργεί με αποκλειστική βάση το δικό του συμφέρον.
Αυτο ειναι στην πραξη το ιδιο πραγμα, δλδ ενας ορισμος.

Στον πρώτο ορισμό, αν στη θέση των λέξεων «αγάπη προς» βάλουμε τις λέξεις «εμμονή με», τότε είναι ο ορισμός της εγωπάθειας. Αν πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα αλλά εξαιρέσουμε την αδιαφορία για τους άλλους, τότε είναι ο ορισμός της (υπερβολικής) φιλαυτίας. Όσον αφορά το δεύτερο ορισμό, είναι ο ορισμός της ιδιοτέλειας, όχι του εγωισμού.
Αν κάποιος μου έλεγε ότι η λέξη «φιλαυτία» σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δε θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του, γιατί τον επιβεβαιώνει η ίδια η ετυμολογία της λέξης, φιλώ + εαυτόν = φιλαυτία. Αλλά το να μού πει κάποιος ότι η λέξη εγωισμός σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δεδομένης της ετυμολογίας, και ότι οφείλω να το δεχτώ επειδή έτσι έχει οριστεί, δεν το δέχομαι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα προσπαθήσω να βγάλω τρελούς όσους το δέχονται, αλλά ότι αμφισβητώ την εγκυρότητα του λήμματος σε αντίστοιχα λεξικά.
Ενταξει. Ολα τα λεξικα κανουν λαθος, ολοι οι συμβουλοι ψυχολογοι και γλωσσολογοι που συνεργαστηκαν μαζι τους κανουν λαθος. Δε σου περασε απο το μυαλο οτι η λεξη εγωισμος μπορει να αποτελειται απο τις εννοιες ιδιοτελεια+φιλαυτια μαζι ; Γιατι τοση αρνηση, απο τη στιγμη που παραδεχεσαι οτι δεν μπορεις καν να ορισεις τι ειναι ο εγωισμος!

Είναι σα να μου λέει κάποιος ότι «μισογύνης» εξ ορισμού είναι αυτός που αγαπάει τα αυτοκίνητα. Το πρώτο συνεπάγεται το τελευταίο; Όχι.
Ακυρο παραδειγμα. Το "μισογυνης" ετυμολογικα δεν εχει καμια σχεση με αυτοκινητα. Ο εγωισμος εχει αμεση σχεση με το εγω μας. (πιο αμεση δε γινεται).

Φυσικά και εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Το τι είναι εγωισμός για μένα είναι ένα τεράστιο θέμα. Αναφέρθηκα όμως στον εγωισμό σαν λέξη επειδή αρχικά, χαρακτήρισες την έννοια του εγωισμού που παρέθεσες ως «σωστή». Ο ορισμός της λέξης στο λεξικό δόθηκε λογικά είτε από γλωσσολόγο είτε από ψυχολόγο, και αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να τον καταστήσει σωστό.
Και τι απαιτειται για σενα ; :confused:

Για το τελευταίο αρκεί να σκεφτούμε ότι δεν έχουν όλα τα λεξικά τον ίδιο ορισμό,
Βρες μου μερικα που διαφωνουν με άλλα, ωστε να στηριζεις τις θεσεις σου. Εγω δεν εχει τυχει να βρω.

ή το ότι και οι ίδιοι οι γλωσσολόγοι ή οι ψυχολόγοι (δηλαδή άτομα της ίδιας ειδικότητας) πολύ συχνά διαφωνούν μεταξύ τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα.
Κακο επιχειρημα. Το οτι δε συμφωνουν σε καποια θεματα, δεν σημαινει οτι διαφωνουν στο συγκεκριμενο μας θεμα, του εγωισμου. Παντως υπαρχουν περιγραφικά ειδη εγωισμου, αλλά μετά παει φιλοσοφικά το θεμα, ενω στο παρον, μας αρκει να εννοουμε το ιδιο πραγμα ωστε να συννενοηθουμε για το τοπικ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πραγματικά πρέπει να διαλύσουμε το εγώ μας ξανά και ξανά.

Εμείς οι άνθρωποι αυτό που κάνουμε είναι συνήθως να επιλέγουμε το δυνατότερο στοιχείο του χαρακτήρα μας ή μια ικανότητα και να χτίζουμε το εγώ μας γύρω από αυτό. Αν κάποιος για παράδειγμα είναι καλός μαθητής στο σχολείο αρκετές φορές, αρχίζει να προσδιορίζει τον εαυτό του σύμφωνα με αυτήν την ιδιότητα και να κρίνει και τους γύρω του σύμφωνα με αυτό, έτσι ώστε να θρέφει τον εγωισμό του με τη σύγκριση. Αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στην φιλοσοφία ότι το μόνο που έχει σημασία είναι οι βαθμοί και η γνώση και όλα τα υπόλοιπα, όπως αθλητισμός, παρέες, γκόμενές κτλ δεν έχουν καμία σημασία. Αυτό φυσικά γίνεται γιατί το άτομο αυτό συνήθως υστερεί σε αυτούς τους τομείς και αν επέλεγε να προσδιορίσει τον εαυτό του σύμφωνα με αυτές τις ιδιότητες θα έβλεπε ότι είναι πολύ αδύναμος και θα ένιωθε άσχημα.

Αυτή η συμπεριφορά κατά τη γνώμη μου πηγάζει από το γεγονός πως δεν αποδεχόμαστε όλες τις αδυναμίες του εαυτού μας και έτσι δεν τον αγαπάμε καθολικά. Επιλέγουμε να πούμε ψέμματα στον εαυτό μας, λέγοντας του πως οι αδυναμίες μας δεν έχουν σημασία και επικεντρωνομαστε στα δυνατά μας σημεία για να πάρουμε αυτό το ωραίο ego boost και να νιώσουμε καλύτερα.

Αυτη η συμπεριφορά αν δεν διορθωθεί έχει άσχημες συνεπείες και καταλήγει σε ανθρώπους με πολλά απωθημένα που ζουν μονοδιάστατες ζωές χωρίς καθόλου ισορροπία.

Γι αυτό πιστεύω πως αν θέλουμε να αγαπήσουμε πραγματικά τον εαυτο μας πρέπει να αποδομησουμε οι ίδιοι το εγώ μας σε μια προσπάθεια αυτοταπεινωσης.
Αυτό γίνεται κυρίως με το να κάνουμε νέα πράγματα έξω από το comfort zone μας στα οποία δεν είμαστε καλοί. Όταν μπαίνεις σε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εσένα σε ένα συγκεκριμένο πράγμα (ας πούμε χορός) τότε θέλοντας και μη αυοταπεινωνεσαι και μπαίνεις πάλι στην διαδικασία της μάθησης και της δόμησης.

Κάνοντας το ίδιο για όλες τις πτυχές του εαυτού μας που υστερούν και έχουμε αφήσει να ατροφησουν με τα χρόνια, σιγά σιγα μπορούμε να τον αποδεχτούμε πλήρως και να τον αγαπήσουμε καθολικά.
 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,022 μηνύματα.
Για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πραγματικά πρέπει να διαλύσουμε το εγώ μας ξανά και ξανά.

Εμείς οι άνθρωποι αυτό που κάνουμε είναι συνήθως να επιλέγουμε το δυνατότερο στοιχείο του χαρακτήρα μας ή μια ικανότητα και να χτίζουμε το εγώ μας γύρω από αυτό. Αν κάποιος για παράδειγμα είναι καλός μαθητής στο σχολείο αρκετές φορές, αρχίζει να προσδιορίζει τον εαυτό του σύμφωνα με αυτήν την ιδιότητα και να κρίνει και τους γύρω του σύμφωνα με αυτό, έτσι ώστε να θρέφει τον εγωισμό του με τη σύγκριση. Αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στην φιλοσοφία ότι το μόνο που έχει σημασία είναι οι βαθμοί και η γνώση και όλα τα υπόλοιπα, όπως αθλητισμός, παρέες, γκόμενές κτλ δεν έχουν καμία σημασία. Αυτό φυσικά γίνεται γιατί το άτομο αυτό συνήθως υστερεί σε αυτούς τους τομείς και αν επέλεγε να προσδιορίσει τον εαυτό του σύμφωνα με αυτές τις ιδιότητες θα έβλεπε ότι είναι πολύ αδύναμος και θα ένιωθε άσχημα.

Αυτή η συμπεριφορά κατά τη γνώμη μου πηγάζει από το γεγονός πως δεν αποδεχόμαστε όλες τις αδυναμίες του εαυτού μας και έτσι δεν τον αγαπάμε καθολικά. Επιλέγουμε να πούμε ψέμματα στον εαυτό μας, λέγοντας του πως οι αδυναμίες μας δεν έχουν σημασία και επικεντρωνομαστε στα δυνατά μας σημεία για να πάρουμε αυτό το ωραίο ego boost και να νιώσουμε καλύτερα.

Αυτη η συμπεριφορά αν δεν διορθωθεί έχει άσχημες συνεπείες και καταλήγει σε ανθρώπους με πολλά απωθημένα που ζουν μονοδιάστατες ζωές χωρίς καθόλου ισορροπία.

Γι αυτό πιστεύω πως αν θέλουμε να αγαπήσουμε πραγματικά τον εαυτο μας πρέπει να αποδομησουμε οι ίδιοι το εγώ μας σε μια προσπάθεια αυτοταπεινωσης.
Αυτό γίνεται κυρίως με το να κάνουμε νέα πράγματα έξω από το comfort zone μας στα οποία δεν είμαστε καλοί. Όταν μπαίνεις σε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εσένα σε ένα συγκεκριμένο πράγμα (ας πούμε χορός) τότε θέλοντας και μη αυοταπεινωνεσαι και μπαίνεις πάλι στην διαδικασία της μάθησης και της δόμησης.

Κάνοντας το ίδιο για όλες τις πτυχές του εαυτού μας που υστερούν και έχουμε αφήσει να ατροφησουν με τα χρόνια, σιγά σιγα μπορούμε να τον αποδεχτούμε πλήρως και να τον αγαπήσουμε καθολικά.

Εσύ είσαι ευχάριστος για διάβασμα άσχετα με την άποψη που εκφράζεις κάθε φορά . Συνήθως όλοι κάτι κλισέ αναμασάμε.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top