Στρατευμένη τέχνη: Σίγουρα είναι κάτι το αρνητικό;

Η Στρατευμένη Τέχνη

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 9)
  • Η τέχνη πρέπει να είναι πάντα στρατευμένη

    Ψήφοι: 1 11.1%
  • Η τέχνη ΕΙΝΑΙ ετσι κι αλλιώς πάντα στρατευμένη

    Ψήφοι: 5 55.6%
  • Ολοι οι καλλιτέχνες μικροί ή μεγάλοι ξέρουν σε τί συμμετέχουν

    Ψήφοι: 2 22.2%
  • Όλοι οι καλλιτέχνες είναι υπεύθυνοι λιγότερο ή περισσότερο για τηνπορεία του πολιτισμού

    Ψήφοι: 1 11.1%

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Αγαπημένο θέμα κάθε φιλολόγου δευτεροβάθμιας εκπαίδευση . Τραγική ειρωνεία, ειδικά από την στιγμή που ο μέσος φιλόλογος κάθε άλλο από φίλος της τέχνης μπορεί να χαρακτηριστεί. Προσωπικά το θεωρούσα ηλίθιο θέμα, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος να γίνει "καλλιτέχνης" μόνο και μόνο να κάνει προπαγάνδα. Υπάρχουν πιο εύκολοι και αποδοτικοί δρόμοι για κάτι τέτοιο. Το θέμα έτυχε να το συναντήσω ξανά σήμερα. Νομίζω πλέον μπορώ να τοποθετηθώ καλύτερα στο θέμα πλέον.

Η "απαγόρευση" της στρατευμένης τέχνης δεν είναι ένας είδος λογοκρισίας; Φανταστείτε ο καλλιτέχνης να έπρεπε να χιλιοτεσκάρει μήπως στο έργο του του έχει ξεφύγει κάποια "τοποθέτηση".

Επίσης αν βγάλουμε από κάθε έργο τα μηνύματα, έτσι ώστε να αποφύγουμε την στράτευση, τι μένει; Ένα γλυκανάλατο αποτέλεσμα το, συνήθως χαζό ρομαντικού περιεχόμενου ή στην καλύτερη αποτέλεσμα αισθητικής 10χρόνου παιδιού! Αλλά ακόμη και π.χ. τα χαζό ρομαντικά εφηβικά τραγουδάκια τοποθετούνται, άλλες φορές υπέρ της μονογαμίας, άλλες φορές υπέρ της άποψης ότι είναι λογικό μετά το τέλος της μιας σχέσης έρχεται το τέλος!

Ωστόσο, νιώθω ότι το όλο θέμα έχει δημιουργηθεί επειδή η τέχνη είναι ικανή να δώσει μια διαφορετική προσέγγιση ακόμη και στα πιο extreme θέματα. Όποτε είναι πιθανό κάποιος να παραμερίσει τις κοινωνικές αντιλήψεις ή ακόμη και τον περιβόητο ορθολογισμό (που στην ουσία δεν είναι ορθολογισμός αλλά μεταμφιεσμένος συντηρητισμός και φόβος) και να δεχτεί μια πιο σκοτεινή τοποθέτηση, ακόμη για τα πιο επικίνδυνα θέματα.

Η τέχνη δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί, μπορεί μόνο να ωραιοποιεί. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι ασφαλής, εξορισμού η τέχνη δεν οφείλει να είναι κάτι το ασφαλής. Η τέχνη είναι ο μοναδικός διαδηλωτής που μπορεί να βροντοφωνάξει ακόμη και τα πιο επικίνδυνα μιμήδεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

JosefK

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Μιχαήλ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Tatoo artist. Έχει γράψει 1,361 μηνύματα.
, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος να γίνει "καλλιτέχνης" μόνο και μόνο να κάνει προπαγάνδα. Υπάρχουν πιο εύκολοι και αποδοτικοί δρόμοι για κάτι τέτοιο.

Είναι μια μορφή επίκλησης στο συναίσθημα, όταν οι άλλοι τρόποι πειθούς δεν επαρκούν.
Γι αυτό και τη στρατευμένη τέχνη τη χρησιμοποιούν κυρίως "ολοκληρωτικά" καθεστώτα, η ιδεολογία των οποίων συνήθως από κάπου "μπάζει".

Η "απαγόρευση" της στρατευμένης τέχνης δεν είναι ένας είδος λογοκρισίας;

ναι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Blue Dog

Νεοφερμένος

Η Blue Dog αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Η μονη μωμυλη αντιμετωπιση της τεχνης ειναι ο περιορισμος της θεματολογιας της, ειτε εντος ειτε εκτος ιδεολογικων οριων. Εξισου νοσφιστης της απολυτης αληθειας ο που καταδικαζει τα ποιηματα του Ελυτη ως φλεδονειες με τον που αρνειται τον οιονδηποτε πολιτικο και κοινωνικο χρωματισμο της τεχνης εν ειδει περινοιας και πολιτικης ορθοτητας..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Ο πολιτισμος μπορεί να προκαλείται απο τα έργα των ανθρώπων ομως πρίν απο οποιοδήποτε έργο έχει προηγηθεί μια σκέψη. Για το καλό ή το καλό της ανθρωπότητας, για την ομορφια της ή την ασχήμια της, για την ειρήνη σε όλους ή την απλιστία κάποιων. Αυτές τις σκέψεις προσωπικά πιστεύω οτι τις ωθούσε πάντα η τέχνη, με διάφορους τρόπους. Γι'αυτό και στις επαναστάσεις με τα όπλα είχαν προηγηθεί οι επαναστάσεις στη σκέψη με συγγραφείς και μουσικούς κυρίως σε όλες τις εποχές. Πρώτα αναστατώνεται ο κόσμος βγαίνει απο το λήθαργο του, ότι όλα είναι "αρκετά καλά" ή ότι "έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν γίνεται" και ύστερα εξεγείρεται.

Φυσικά πέριξ της στρατευμένης τέχνης υπάρχει και όλη η υπόλοιπη τέχνη. Προφανώς το ντύσιμο, το στήσιμο, το μεικ απ, η φωτογραφία, τα κείμενα παρουσίασης, μέχρι και η διαφήμιση, έντυπη ή στο Ιντερνετ, μιας ομιλίας του Πρωθυπουργού, ή του Λάκη Λαζόπουλου, είναι η ένωση της τεχνης περισσότερο ή λιγότερο διαφόρων καλλιτεχνών. Φωτογράφων, γραφιστών, μακιγιέρ, στυλιστών, κειμενογράφων, οπερατερ και πολλων άλλων. Παρουσιάζοντας με τον πιο όμορφο τρόπο, ενίοτε ότι πιο άσχημο και άχρηστο. Οπως το σύγχρονο lifestyle.


Μήπως όμως και αυτό είναι τελικά μια στρατευμένη τέχνη; Στην αντίθετη πλευρά αυτής της αιώνιας μάχης; Οπου απο την μια είναι όλα τα πράγματα που θα υφίσταντο για το καλό της ανθρωπότητας, και απο την άλλη όλα αυτά που υφίστνανται για την απληστία μερικών ανθρώπων μόνο. Και αμφότερες οι πλευρές φυσικά προσπαθουν να παρουσιάσουν αυτό που κάνουν με τον πιο όμορφο τρόπο.


Βεβαίως υπάρχουν επαγγελματίες, κάθε είδους καλιτεχνικής απασχόλησης, που δεν υπηρετούν συνηδειτά την μια ή την άλλη τάξη πραγμάτων. Οταν ένας γραφίστας φτιάχνει ενα τέλειο διαφημιστικό πίτσας, το κάνει για την φήμη του και για τα λεφτά του. Ομως όλοι ξέρουμε πως όσο πιο όμορφο είναι αυτό το διαφημιστικο τόσο πιο πολλοί απο εμάς θα φάμε αυτή τη πίτσα κι ας είναι ίσως η χειρότερη πίτσα στην γειτονιά μας ή και σε ολόκληρη την πόλη. Το ίδιο και για πολλές άλλες τέχνες που μας κάνουν να τρώμε και εμείς το ένα ή το άλλο, με τα μάτια τα αφτιά το μυαλό ή τη ψυχή μας. Παρουσιάζοντας τα, με τον πιο έντεχνο φυσικά τρόπο, σαν ότι πιο ομορφο και χρήσιμο.

Το θέμα λοιπόν είναι: Οι γραφίστες και όλοι οι καλλιτέχνες κάθε είδους που το κάνουν αυτό, το ξέρουν όταν το κάνουν; Οτι κάνουν τον κόσμο λίγο πιο άσχημο και άχρηστο; Ή και πολύ; Ή η προσφορά τους στο ένα ή στο άλλο αποτέλεσμα είναι αμελητέα και έτσι το κάνουν ασυνείδητα;


Μήπως η τέχνη πρέπει να είναι πάντα έτσι; Ή μήπως η Τέχνη, μικρή ή μεγάλη, είναι πάντα, έτσι κι αλλιώς, στρατευμένη; Κάνοντας τον κόσμο λίγο πιο όμορφο ή λίγο πιο άσχημο και άχρηστο κάθε φορά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.

Το θέμα λοιπόν είναι: Οι γραφίστες και όλοι οι καλλιτέχνες κάθε είδους που το κάνουν αυτό, το ξέρουν όταν το κάνουν; Οτι κάνουν τον κόσμο λίγο πιο άσχημο και άχρηστο; Ή και πολύ; Ή η προσφορά τους στο ένα ή στο άλλο αποτέλεσμα είναι αμελητέα και έτσι το κάνουν ασυνείδητα;


Μήπως η τέχνη πρέπει να είναι πάντα έτσι; Ή μήπως η Τέχνη, μικρή ή μεγάλη, είναι πάντα, έτσι κι αλλιώς, στρατευμένη; Κάνοντας τον κόσμο λίγο πιο όμορφο ή λίγο πιο άσχημο και άχρηστο κάθε φορά.

Από τη στιγμή που κάποιος έχει περάσει τα χρόνια της ζωής του,κι έχει μια κοινή λογική,ξέρει πως διαφήμιση και γεύση δε συμβαδίζουν πάντα.Ωστόσο,για να κάνεις καλύτερη διαφήμιση από τον άλλο,δεν πρέπει να έχεις μεγαλύτερο budget?Για να έχεις,δεν πρέπει να έχεις περισσότερο διαθέσιμο cash?Για να έχεις δεν πρέπει σε προηγούμενες πωλήσεις να αγόρασε ο κόσμος περισσότερο από εσένα?Αυτό δεν κάνει πολύ πιθανό το να είναι τα προϊόντα σου καλύτερης ποιότητας από του άλλου?

Οπότε ο γραφίστας,είναι μια ουδέτερη δύναμη.Παίρνει κάτι,και το ομορφαίνει όσο γίνεται.Δεν ασχημαίνει το άλλο.Σου δίνει το ερέθισμα για μια πρώτη δοκιμή.Για να γίνεις σταθερός πελάτης,πρέπει να σε ικανοποιήσει το προϊόν.

Από τη στιγμή που η τέχνη είναι μέσο έκφρασης,είναι και στρατευμένη.Με την καλή ή την κακή έννοια εκάστοτε.Η μόνη μορφή τέχνης που δεν μπορώ να θεωρήσω στρατευμένη είναι αυτή:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Επίσης αν βγάλουμε από κάθε έργο τα μηνύματα, έτσι ώστε να αποφύγουμε την στράτευση, τι μένει; Ένα γλυκανάλατο αποτέλεσμα το, συνήθως χαζό ρομαντικού περιεχόμενου ή στην καλύτερη αποτέλεσμα αισθητικής 10χρόνου παιδιού! Αλλά ακόμη και π.χ. τα χαζό ρομαντικά εφηβικά τραγουδάκια τοποθετούνται, άλλες φορές υπέρ της μονογαμίας, άλλες φορές υπέρ της άποψης ότι είναι λογικό μετά το τέλος της μιας σχέσης έρχεται το τέλος!


Μερικές διάσημες ιστορίες, φαινομενικά παραμυθένιες, που επιτράπηκαν έτσι (και ισως να μήν επιτρέπονταν αλλιώς)


Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Η μεγάλη αγάπη οδηγεί στην απώλεια

Ιησους Χριστός: Η αγάπη του πλησίον οδηγεί στη σταύρωση

Που να δείτε τι περνάει σαν μυνήματα το κίνημα (αφου πραγματικά περί κινήματος πρόκειται) του Ροζ, παγκοσμίως....
:)


....Για να έχεις δεν πρέπει σε προηγούμενες πωλήσεις να αγόρασε ο κόσμος περισσότερο από εσένα? Αυτό δεν κάνει πολύ πιθανό το να είναι τα προϊόντα σου καλύτερης ποιότητας από του άλλου? Οπότε ο γραφίστας,είναι μια ουδέτερη δύναμη.


Κάποιος έχει κάποια λεφτά και θέλει να ρίξει ενα σκουπίδι στην αγορά για να το φάς. Γιατί το θέλει; Γιατί το σκουπίδι του κοστίζει δυο φορές λιγότερο να το φτιάξει οποτε θα κερδίσει τα διπλά αν στο πουλήσει. Κάνει τεράστια καμπάνια με τον πιο αστραφτερό και εντυπωσιακό τροπο και το τρώς και σ'αρέσει κιόλας.


Ιστορία της Κοκα Κόλα, των ΜακΝτόναλντς, των τσιγάρων, και τόσων άλλων. Το Σμαρτ ανήγαγε την κοροιδία σε τέχνη μάλιστα και επισήμως. Ενώ δηλαδή πουλάει ένα κουβά, το πληρώνεις πολύ παραπάνω απο το Ματίζ ας πούμε. Γιατί; Μα για να νοιώθεις έξυπνος !!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.



Μερικές διάσημες ιστορίες, φαινομενικά παραμυθένιες, που επιτράπηκαν έτσι (και ισως να μήν επιτρέπονταν αλλιώς)


Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Η μεγάλη αγάπη οδηγεί στην απώλεια

Ιησους Χριστός: Η αγάπη του πλησίον οδηγεί στη σταύρωση

Που να δείτε τι περνάει σαν μηνύματα το κίνημα (αφου πραγματικά περί κινήματος πρόκειται) του Ροζ, παγκοσμίως....
:)




Κάποιος έχει κάποια λεφτά και θέλει να ρίξει ενα σκουπίδι στην αγορά για να το φάς. Γιατί το θέλει; Γιατί το σκουπίδι του κοστίζει δυο φορές λιγότερο να το φτιάξει οποτε θα κερδίσει τα διπλά αν στο πουλήσει. Κάνει τεράστια καμπάνια με τον πιο αστραφτερό και εντυπωσιακό τροπο και το τρώς και σ'αρέσει κιόλας.


Ιστορία της Κοκα Κόλα, των ΜακΝτόναλντς, των τσιγάρων, και τόσων άλλων. Το Σμαρτ ανήγαγε την κοροιδία σε τέχνη μάλιστα και επισήμως. Ενώ δηλαδή πουλάει ένα κουβά, το πληρώνεις πολύ παραπάνω απο το Ματίζ ας πούμε. Γιατί; Μα για να νοιώθεις έξυπνος !!

Καλύτερα να μην πιάνουμε στο στόμα μας τον Ιησού.

Το οτι πουλάει κάτι περισσότερο φίλε μου,σημαίνει πως είναι καλύτερο.Πέφτεις όμως στην παγίδα να αξιολογείς με βάση τα δικά σου κριτήρια,και ξεχνάς πως καθένας έχει τα δικά του.Οταν έχεις στο μυαλό σου ένα target group,σκιαγράφησε το προφιλ αυτού στον οποίο απευθύνεσαι,και πάψε να ασχολείσαι με τους άλλους,μιας και δεν προκειται να ασχοληθούν μαζί σου.Δες ποιοι θεωρουν αυτο που εχεις να προσφερεις καλυτερη απο αλλες επιλογη.

Τι σημαίνει ομως τελικά καλύτερο?Καλύτερο=ικανοποιεί αποτελεσματικότερα τις ανάγκες κάποιου.Ο άλλος θέλει να φάει βρώμικο.Να νιώθει στον ουρανίσκο του τα εντελώς ομοιόμορφα μεταξύ τους κομμάτια κρέατος,αναμεμιγμένα με μαγιονέζα και τηγανιτές πατάτες περασμένες από λάδι που χθες είχε τα τρίτα του γενέθλια,κι ολα αυτά,με τη συνοδεία κόκα κόλας.Όσο καλό μουσακά κι αν του κάνω,κι ας μου κοστίσουν τέσσερις φορές πάνω τα υλικά,και το καλύτερο κρασί να του χω από δίπλα,ο άλλος είναι junkie ρε φίλε,βλέπει το κομμάτι που του έβαλα σαν πυρηνικό εξοπλισμό.Σε κάποιον άλλο,μπορεί να είναι οικείο το σπιτικό φαγητό,να μην αντέχει όμως την πικράδα της μελιτζάνας,και να φαει μόνο ό,τι του αρέσει.Ένας τρίτος μπορεί να ψάχνει ποιότητα,αλλά να είναι vegetarian,οπότε να αρκείται καλώς η κακώς στις πατάτες του Mc Donald.Καποιον μπορει ο μουσακας να τον βαραίνει.Kι ένας τελευταίος,να μην μπορεί να πιεί το κρασί μου,ή την κόκα κόλα του Mc Donald.

Και βάσει διαθρεπτικής αξίας,και βάσει κόστους,το φαγητό μου είναι αντικειμενικά ανώτερο.Ομως δεν το διαλεγουν όλοι.Είτε λόγω γεύσης,είτε λόγω κουλτούρας,είτε επειδή εγώ έχω το πιάτο το έχω ακριβότερο,είτε επειδή τα Mc Donalds είναι το στέκι της παρέας,ή δίπλα στο στεκι της παρεας.Η ποιότητα είναι σημαντικός παράγοντας,αλλά αν επενδύσεις μόνο σε αυτήν,απέτυχες ως marketer,αποδεδειγμένα.

Κι η ερώτηση Buggs είναι,δέχεσαι να βάλεις νερό στο κρασί σου για να κερδίσεις σε αποδοχή--->πωλήσεις?Είτε συμβιβάζεσαι,είτε όχι και διατηρείς προφιλ χαμηλό,αλλά μεγάλη αυτοεκτίμηση.Ο,τι κι αν διαλέξεις όμως,είσαι εσύ υπεύθυνος γι'αυτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Καλύτερα να μην πιάνουμε στο στόμα μας τον Ιησού........Το οτι πουλάει κάτι περισσότερο φίλε μου,σημαίνει πως είναι καλύτερο.........Κι η ερώτηση Buggs είναι,δέχεσαι να βάλεις νερό στο κρασί σου για να κερδίσεις σε αποδοχή--->πωλήσεις?

Γιατί να βάλει κανείς νερό στο κρασί του για το .... καλύτερο; :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Γιατί να βάλει κανείς νερό στο κρασί του για το .... καλύτερο; :)
Όχι,δε σου ειπα να βάλεις,θα προτιμούσα να μην το κάνεις.Αλλά πρέπει να το κάνεις συνειδητοποιημένα,χωρίς να εχεις κάτι εναντίον κάποιου που το κάνει και πουλά περισσότερο.Κι εκείνος ξέρει πως τα δικά σου "υλικά" ειναι ανώτερα.Αλλα τα ζύγιασε,είδε τι προτιμά,κι ακολούθησε αυτό το μονοπάτι.

Και στη μουσική για παράδειγμα.Δεν είναι αυτοί που πουλάν περισσότερο οι αγαπημένοι μου.Αλλά καλώς οι κακώς,υπάρχουν λόγους για τους οποίους οι νέοι τους προτιμούν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

MissKit

Επιφανές μέλος

Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
Απορώ για ποιο λόγο τα δόγματα της στρατευμένης τέχνης και το αντίθετο της Τέχνης για την Τέχνη συζητιούνται ακόμη. Είναι αναχρονιστικά και για εμένα αστεία. Σκοπός της τέχνης δεν είναι μόνο η τέρψη και σίγουρα κάθε άνθρωπος που την αγαπά και δημιουργεί, στα έργα του βάζει ψυχή. Δεν υπάρχουν στρατευμένοι ή μη δημιουργοί. Η τέχνη συμβαδίζει με τα ανθρώπινα πάθη και προβλήματα. Αυτά περί "στράτευσης" δημιουργήθηκαν σε μια εποχή που όλα ήταν προβληματικά και έπρεπε με κάποιο τρόπο να υπονομεύσουν τα έργα ορισμένων που τους χαλούσαν τα σχέδια. Δε θεωρώ πως πρέπει να δίνεται συνέχεια...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Αυτά περί "στράτευσης" δημιουργήθηκαν σε μια εποχή που όλα ήταν προβληματικά και έπρεπε με κάποιο τρόπο να υπονομεύσουν τα έργα ορισμένων που τους χαλούσαν τα σχέδια....


Ενώ τώρα αυτό δεν ισχύει ;

Υ.Γ. Υπάρχει και μια δημοσκόπηση περί του τί είναι ή τι πρέπει (κατα τη γνώμη σας) να είναι η Τέχνη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MissKit

Επιφανές μέλος

Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
Σωστή σκέψη.
Χρειάζεται όμως να το συνεχίζουμε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Σωστή σκέψη. Χρειάζεται όμως να το συνεχίζουμε;

Αυτοί που το κάνουνε το συνεχίζουνε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
Παρατήρησα ὅτι πολλοὶ ἔσπευσαν νὰ σχολιάσουν τὸν χαρακτηρισμὸ «συριζαῖος» καὶ ὄχι τὸ «ἐντεχνιάρης». Ὁ Χαρούλης εἶναι σίγουρα καὶ τὰ δύο. Εἶναι πάντως σίγουρο ὅτι τὸ συγκεκριμένο εἶδος τραγουδιοῦ ταυτίζεται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ μὲ αὐτὸν τὸν πολιτικὸ χῶρο.

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

αδαμαντια52071

Πολύ δραστήριο μέλος

Η νυσταλέα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 1,935 μηνύματα.
Παρατήρησα ὅτι πολλοὶ ἔσπευσαν νὰ σχολιάσουν τὸν χαρακτηρισμὸ «συριζαῖος» καὶ ὄχι τὸ «ἐντεχνιάρης». Ὁ Χαρούλης εἶναι σίγουρα καὶ τὰ δύο. Εἶναι πάντως σίγουρο ὅτι τὸ συγκεκριμένο εἶδος τραγουδιοῦ ταυτίζεται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ μὲ αὐτὸν τὸν πολιτικὸ χῶρο.

Από ποτε οι πολιτικοι χωροι εχουν την μουσικη τους?

Δηλαδη οι αλλοι τι ακουνε?

Τι σονατα του σεληνοφωτος?:redface:

Η μουσικη ενωνει .Δεν χωριζει.

Και σιγουρα δεν χωριζει σε πολιτικα στρατοπεδα..

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
Παρατήρησα ὅτι πολλοὶ ἔσπευσαν νὰ σχολιάσουν τὸν χαρακτηρισμὸ «συριζαῖος» καὶ ὄχι τὸ «ἐντεχνιάρης». Ὁ Χαρούλης εἶναι σίγουρα καὶ τὰ δύο. Εἶναι πάντως σίγουρο ὅτι τὸ συγκεκριμένο εἶδος τραγουδιοῦ ταυτίζεται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ μὲ αὐτὸν τὸν πολιτικὸ χῶρο.

Ποιό είναι αυτό το συγκεκριμένη είδος τραγουδιού;

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
Ποιό είναι αυτό το συγκεκριμένη είδος τραγουδιού;

Τὸ λεγόμενο «ἔντεχνο». Βλέπε Μάλαμας, Μποφίλιου, Θ. Παπακωνσταντίνου, Μελίνα Κανά κλπ

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Από ποτε οι πολιτικοι χωροι εχουν την μουσικη τους;
Φαντάζεσαι τον Σαμαρά να λέει στην Βίσση με βαθιά φωνή και με αυτό το γαργαλιστικό βλέμμα "Παράτα τα σχολεία και τα αμφιθέατρα και έλα στην παράλια να κάνουμε έρωτα;"

Ή κάτι καλύτερο... ο Βενιζέλος στο αεροπλάνο προς Βρυξέλλες να κοιτάει το παραθύρι και να χαζοψιθυρίζει με το βερμπαλιστικό του ύφος "Όταν τα ψέματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπου"

Δεν νομίζω να είναι συνωμοσία ότι κάποιοι πολιτικοί χρωματισμοί έχουν δώσει περισσότερο τον παρόν τους σε μουσικούς χρωματισμούς :)

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
Τὸ λεγόμενο «ἔντεχνο». Βλέπε Μάλαμας, Μποφίλιου, Θ. Παπακωνσταντίνου, Μελίνα Κανά κλπ

Ναι, βέβαια αυτός είναι ένας όρος τουλάχιστον ηλίθιος.
Διότι αν είναι έτσι, οι άλλες μουσικές που δεν είναι στο ύφος ή δεν πλησιάζουν το ύφος αυτών που ανέφερες είναι "άτεχνες". Συνεπώς κάπου κάνεις λάθος.

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
Ναι, βέβαια αυτός είναι ένας όρος τουλάχιστον ηλίθιος.
Διότι αν είναι έτσι, οι άλλες μουσικές που δεν είναι στο ύφος ή δεν πλησιάζουν το ύφος αυτών που ανέφερες είναι "άτεχνες". Συνεπώς κάπου κάνεις λάθος.

Δὲν κάνω κάπου λάθος. Ἄλλωστε ἔγραψα ἐμφατικὰ τὸ λεγόμενο ἔντεχνο. Προφανῶς καὶ δὲ δέχομαι τὸν συγκεκριμένο χαρακτηρισμὸ καὶ σίγουρα εἶναι αὐτοπροσδιοριστικός.

Κατ' ἐμὲ, τὸ συγκεκριμένο εἶδος, ὅπως ἐκφράζεται σήμερα, ἔχει ξεκάθαρα πολιτικὴ προέλευση. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ἄρχισε νὰ δημιουργῆται στὶς ἀρχὲς τὶς δεκαετίας τοῦ '90. Ἐγὼ δίνω τὴν ἑξῆς ἐξήγηση: Ὅταν ἔπεσε τὸ σιδηροῦν παραπέτασμα καὶ φανερώθηκαν τὰ ἐγκλήματα τὰ ὁποῖα ἔκαναν τὰ σοβιετικὰ καθεστῶτα, οἱ ἀριστεροὶ οἱ ὁποῖοι μέχρι τότε προσέβλεπαν ἐκεῖ, ἔχασαν τὴ γῆ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τους. Τὰ «ἀγωνιστικὰ» τραγούδια τὰ ὁποῖα τραγουδοῦσαν μέχρι τότε (βλ. Δημητριάδη, Τζαβέλλας κλπ) πλέον ἔπαυσαν νὰ ἔχουν νόημα. Κατέρρευσε τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τους. Γι' αὐτὸν τὸν λόγο στράφηκαν στὸ σημερινὸ «ἔντεχνο» (οὐσιαστικὰ η ὀνομασία προῆλθε ἀπὸ τὸ εἶδος ποὺ ἔκανε ὁ Θεοδωράκης, ὁ Χατζιδάκις κλπ) τὸ ὁποῖο ἔχει σὰν κύριο χαρακτηριστικὸ τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὴ μελαγχολία. Αὐτὴ ἡ κλάψα μᾶς κατατρέχει ἐδῶ καὶ μία εἱκοσαετία. Αὐτοὶ βέβαια ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ τραγούδια τους ἔχουν «ευαἰσθησία». Ἐμένα πάλι μοῦ φαίνονται βαρετὰ μέχρι θανάτου. Εἶναι κάτι ἀντίστοιχο μουσικὰ μὲ τὴν «ποίηση τῆς ἥττας» μὲ τὴν ὁποία ἐκφράσθηκαν οἱ ἀριστεροὶ ποιητὲς μετὰ τὸ 1949. Πεῖτε με ὅ,τι θέλετε, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἀντέχω οὔτε ἕνα ποίημα τοῦ Ἀναγνωστάκη, τοῦ Πατρίκιου ἢ τοῦ Καρούζου.

Ὁ Χαρούλης, γιὰ νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ στὸν συγκεκριμένο καλλιτέχνη, εἶναι ἕνας χαρακτηριστικὸς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ τοῦ ῥεύματος καὶ αἰσθητικὰ καὶ πολιτικά. Ἄλλωστε συμμετέχει συχνὰ στὰ φεστιβὰλ νέων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ μουσικὴ εἶναι ἡ γνωστὴ «ἔντεχνη» μὲ κάποια στοιχεῖα τῆς κρητικῆς μουσικῆς καὶ οἱ στῖχοι εἶναι σὰν νὰ ἀκούω Μάλαμα. Δὲ μὲ ἐκφράζει οὔτε αἰσθητικὰ οὔτε ἰδεολογικά. Προτιμῶ νὰ ἀκούσω ἕνα γνήσιο κρητικὸ τραγοῦδι παρὰ τὸν Χαρόυλη. Προτιμῶ νὰ ἀκούσω ἕνα γνήσιο δημοτικὸ καὶ ὄχι τὸν Θ. Παπακωνσταντίνου. Μοῦ φαίνεται πολὺ «χλιαρὸ» εἶδος. Αὐτὸν τὸν χαρακτηρισμὸ θὰ τοῦ ἔδινα.


Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το θέμα "Γιάννης Χαρούλης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top