Ιστορίες χωρισμών

Γίδι · 04-06-07

Μιλώντας με μία φίλη για λόγους, που οδήγησαν σε χωρισμούς, άρχισα να αναρωτιέμαι... Πόσοι από εμάς χώρισαν για επιπόλαιους λόγους;
Ποιοι χώρισαν μετά από σκληρές καταστάσεις, και πόσοι επιδίωξαν;

Ξέρω ότι υπάρχει το θέμα του "γιατί θα χωρίζατε", αλλά άλλο η θεωρία κι άλλο τα τετελεσμένα.

Πείτε, λοιπόν...
Τι χωρισμούς έχετε ζήσει, γιατί, μετά από πόσο..;

Oralee · 04-06-07

Το "επιπολαιοι λόγοι" είναι κάτι σχετικό.. αυτό που κάποιος μπορεί να βρει επιπολαιο, για άλλον μπορεί να είναι πολύ σοβαρό και τούμπαλιν..

mania · 04-06-07

Ολοι οι χωρισμοί μου πάντα κατέληγαν σε ξυλοδαρμο, έμπλεκα με κάτι παράξενους, κάτι άχρηστους, μόνο με δύο χώρισα νορμάλ άλλα και εκείνοι τους έστηλα εγώ, δεν αντεχα την κοροιδία και για μένα είναι συμαντικό να είμαι δυνατ΄γ, κάθε φορά μου άρεσε κάποιος άλλα ποτέ δεν υποχωρούσα όταν έβλεπα ότι ήταν ανήκανοι και ηλίθιοι.

Γίδι · 04-06-07

Ναι, δεν αντιλέγω. Και γι' αυτό λέω να μείνουμε στις ιστορίες, κι ας δούμε μετά τα συμπεράσματα...

Oralee · 04-06-07

Eγω πάντως την πρωτη μου μεγάλη σχέση την χώρισα γιατί ξενοκοιτούσε συστηματικά.. και κάπνιζε χασίς (δεν έχω θέμα με αυτό, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτω πως θα κάνω παιδιά σε ένα περιβάλλον, όπου η κύρια διασκεδαση ολων ήταν αυτό..) :worry:

Hakuna Matata · 04-06-07

Εχω χωρισει για επιπολαιους λογους αλλα εξισου επιπολαιες ηταν και οι σχεσεις, οποτε δεν θα αναφερθω σ'αυτες.
Μια μεχρι τωρα ηταν η μεγαλη μου σχεση, και το γιατι το εχω αναπτυξει αρκετα εδω μεσα, αφου με σας το συζητησα πριν χωρισω!

Τεσπα για οσους δεν το ειχαν διαβασει τοτε, χωρισα γιατι μετα απο 5 χρονια ειχαμε μεινει τελειως στασιμοι, ΕΙΧΑ μεινει τελειως στασιμη, ανακαλυψα οτι οι διαφορες στους χαρακτηρες μας που ηξερα εξαρχης οτι υπηρχαν, τελικα ηταν αγεφυρωτες... Μπλα μπλα μπλα, μπορω να συνεχισω για ωρες.

Αυτο που εβγαλα σαν ρεζουμε απο αυτον τον χωρισμο ειναι το εξης:
Ο πρωην μου ολα αυτα τα χρονια μου ελεγε τι τυχερος που ειναι που δεν ειμαι γκρινιαρα. Και τελικα ανακαλυψα οτι ειναι κι αυτος ενας λογος που χωρισαμε. Επειδη δεν γκρινιαζα και εσεις οι αντρες εισαστε συνηθισμενοι (απ'οτι ελεγε ο πρωην μου και οι φιλοι του) σε γκρινιαρες γυναικες, νομιζε οτι δεν εχω και ΣΟΒΑΡΑ παραπονα. Επειδη του τα λεγα με ηρεμο τονο και δεν τα κοπαναγα σε καθε ευκαιρια και δεν μουρμουραγα τα βραδια, νομιζε οτι τα παραπονα μου δεν ηταν τοσο μεγαλα, ασχετα αν του το ειχα πει ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ποσο μεγαλα ηταν. Και τωρα, κατοπιν εορτης, παραπονιεται οτι δεν τον προειδοποιησα! Εν ολιγοις, οταν εγω μιλαγα, αυτος ο "εγω θα εκανα τα παντα για σενα, δεν το περιμενα ποτε οτι θα σ'εχανα γι'αυτους τους λογους, γυρνα και θ'αλλαξουν ολα" ΑΓΡΟΝ ΑΓΟΡΑΖΕ.

Το συμπερασμα δεν ειναι φυσικα "γυναικες γκρινιαξτε". Ειναι "αντρες μαθετε ν'ακουτε". Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.

Ελπιζω να μην βγηκα εκτος θεματος.

travel_lover · 04-06-07

σοβαροί κ επιπόλαιοι λόγοι, υποκειμενικοί ή αντικειμενικοί...

χώρισα μετά από 10 χρόνια ευτυχισμένης σχέσης, γιατί σε αυτή την ηλικία δεν μπορούσαμε να δεσμευτούμε, λόγο οικονομικών κ επαγγελματικών προβλημάτων. επειδή έπρεπε να δοκιμαστούμε κ με άλλους πριν καταλήξουμε μαζί. επειδή δεν ξέραμε τι σημαίνει να ζούμε χωριστά...

για όλους τους γύρω μας που μας έβλεπαν τόσο ευτυχισμένους μέσα στην σχέση μας, αυτός ο λόγος ήταν μηδαμινός κ επιπόλαιος. για εμάς, κ περισσότερο για εκείνον ήταν σοβαρός. τελικά χωρίσαμε, όχι όμως όπως χωρίζουν όλοι, αλλά με πολλή αγάπη, ίσως κ έρωτα. το αν κάναμε καλά, το αν θα καταλήξουμε μαζί, το αν τελικά θα ολοκληρωθούμε με άλλους γύρω μας, θα το δείξει η ιστορία

underwater · 04-06-07

Όλες μου οι σχέσεις ήταν μικρής διάρκειας. Δεν το επιδίωξα, αλλά έτσι έγινε. Θα αναφέρω τους λόγους χωρισμού στις 2 μεγαλύτερες.

Πώς γίνεται ένα άτομο να παρουσιάζεται τόσο ευγενικό, καλόβολο πριν το κονέ και μετά να αλλάζει πρόσωπο; Τον χώρισα εγώ λίγο καιρό αφού τα φτιάξαμε, έπρεπε να το κάνω νωρίτερα. Ελεεινό σεξ, μου φερόταν σα να είμαι η τσ**** του. Τσιγγούνης, μουσουλμάνος με πολύ συντηρητικές απόψεις (από τότε έγινα επιφυλακτική με τους μουσουλμάνους).

Η άλλη ήταν με τον ιταλό. Εγώ πολύ ερωτευμένη, αυτός έδειχνε το ίδιο! Είχε διάφορα συναισθηματικά προβλήματα και ύστερα από λίγο καιρό η συμπεριφορά του άλλαξε. Με χώρισε λέγοντας ότι δεν με αγαπά και παρανοϊκά πράγματα. Έκλαψα υπερβολικά και δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έκανα λάθος. Από τότε μου έχει γίνει εμμονή ότι όλοι θα με χωρίζουν.

Γίδι · 04-06-07

Ας πω κι εγώ...

1. Ο παιδικός έρωτας Η πρώτη μου σχέση διήρκησε 4 χρόνια. Μέγας έρως, ήθελε να κοιτάμε το μέλλον από κοινού... κι ας τα φτιάξαμε όταν ήταν 15 κι εγώ 16. Με τα χρόνια, όμως, και ειδικά σε εκείνες τις ηλικίες, αλλάξαμε... εγώ πέρασα Αρχιτεκτονική και αντί να τρέχω με τους φοιτητικούς συλλόγους τον βοηθούσα να διαβάζει για τις Πανελλήνιες. Πέρασε Πάτρα, ερχόταν πολύ συχνά Αθήνα. Τόσο συχνά, που μετά από ένα χρόνο εκεί, δεν είχε κάνει φιλίες και επαφές, ώστε να νιώθει καλά εκεί. Λίγο πριν κλείσουμε τα 4 χρόνια, άρχισε να εξαφανίζεται. Να μου λέει ότι το σκ δε θα έρθει Αθήνα, αλλά ούτε εγώ να πάω δεν ήθελε. Τον έπαιρνα τηλ κι ένιωθα ότι ενοχλώ. Δικαιολογία: ότι πρέπει να χτίσει τη ζωή του εκεί. Αλλά ποτέ δεν το συζητήσαμε. Αφού πια τα Χριστούγεννα "έσπασα", που κάνω να τον δω κάθε φορά 4 εβδομάδες, δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά να χωρίσουμε δεν ήθελε... μου λέει το φοβερό "θέλω να γνωρίσω κι άλλες γυναίκες". Και χωρίσαμε. Επί ένα χρόνο ήμουν μόνη και προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε γίνει, να δικαιολογήσω το ότι τα δικαιούταν αυτά, σαν 20άρης νέος, να επουλώσω τις πληγές από το πώς με είχε βάλει στην άκρη... Πέρασα και τη φάση που τον μίσησα... κι εύχομαι να είχα δώσει περισσότερη προτεραιότητα σε μένα.

2. Ο παιδεραστής. Η δεύτερη σχέση ήταν με έναν άντρα 14 χρόνια μεγαλύτερό μου, 21 εγώ, 35 αυτός. Μείναμε σχεδόν ένα χρόνο μαζί και ήξερε πάντα ότι θα πήγαινα εξωτερικό, κάτι που σε όλη μου τη ζωή περίμενα. Και πάντα έλεγε ότι θα μέναμε μαζί και θα με περίμενε, να με παντρευτεί (βόμιτ). Κάποια στιγμή πήγα Κίνα με το Πανεπιστήμιο. Η επικοινωνία δύσκολη, στα τηλεφωνήματα είχαμε καθυστέρηση και κόστιζε και 1-2 ευρώ το λεπτό. Εκεί του ήρθε κεραυνός, ότι τι σχέση θα έχουμε αν φύγω, είναι "γέρος" και δεν μπορεί να τρέχει σε μένα, κι εγώ δεν αξίζω να έχω "άγκυρα" πίσω μου μία σχέση αντί να χαρώ το εξωτερικό... και με χώρισε.
Αυτό το δέχτηκα, μη σας πω ότι ανακουφίστηκα κιόλας.

Το πρόβλημα ήταν μετά, που επειδή χάρηκε που πήρα καλά το χωρισμό, μου έταξε να μείνουμε φίλοι, να "δουλέψουμε" τη φιλία μας, να μην μπουν εγωισμοί ανάμεσά μας... ε, θα βλεπόμαστε και κάθε μέρα στο γυμναστήριο. Εγώ έλεγα να αλλάξω γυμναστήριο, αυτός επέμενε όχι. Τελικά ένα μήνα μετά το χωρισμό τον έπιασε το "καλέ, την έχασα.." και άρχισε να μου φέρεται σκατά. Και δεν ήταν τόσο το πώς με έγραφε, αλλά και το ότι είχε μεταφέρει στοιχεία από τη σχέση μας στη φιλία του με μία μικρή φίλη, 14 τότε αυτή. (πχ ενώ παλιά λέγαμε οι δυό μας "α, το 1987 εγώ ήμουν Γερμανία και σπούδαζα κι εσύ ήσουν στο δημοτικό, άχου!!", άρχισε να λέει τα ίδια σε όλους μας στο τζιμ με αναφορά σε εκείνη) Εκεί που είπα να φύγω από το τζιμ, αρρωσταίνει ο μπαμπάς της με καρκίνο... και λέω πού να την αφήσω... αλλά όταν είδα ότι η "υποκατάστατο πατέρα" φιλία τους είχε κάποια γλοιώδη στοιχεία, ειδικά αφού ο μπαμπάκας της πέθανε... την έκανα. Και τον σιχάθηκα. Κι είχα δίκιο, τελικά ήταν τα πράγματα πολύ χειρότερα, απ' όσο τότε καταλάβαινα!!! :worry:

Kakerlak · 04-06-07

οι δυο ποιο μεγαλης διαρκιας σχεσεις μου..

η μια κρατησε 3 χρονια εγω ημουν 15 κ αυτος 24 ο πρωτος μου :redface:

χωρησαμε γιατι μπηκα στην σχολη κ εκει καταλαβα ποσο μαρεσει η ελευθερια αλλα κ οτι δεν τον αγαπουσα πραγματικα ερωτικα...
απλα περνουσα καλα,ο χωρισμος στην αρχη ηταν δυσκολος αλλα μετα ολα πηγαν καλα ακομα μιλαμε... σαν φιλοι βεβαια...
μετα απο καποιους μηνες τα εφτιαξα με το μωρο μου :inlove:

κ ακομα ειμαστε μαζι..

αναμεσα εκανα 2-3 σχεσεις αλλα επαιζα...
την μια φορα ηταν ασχημα αυτος πληγωθηκε πολυ...
μου εστελνε γραμματα διελυσε το κινητο του κ μου το εστειλε ταχειδρομικος...
η μαμα του επερνε την μαμα μου τηλ κ με εβριζε που καταντησα ετσι τον γιο της 29 χρονων αυτος.... τι να πω... κ τα ειχαμε ουτε μηνα

The Djinn · 04-06-07

Αρχική Δημοσίευση από mania:
Ολοι οι χωρισμοί μου πάντα κατέληγαν σε ξυλοδαρμο, έμπλεκα με κάτι παράξενους, κάτι άχρηστους, μόνο με δύο χώρισα νορμάλ άλλα και εκείνοι τους έστηλα εγώ, δεν αντεχα την κοροιδία και για μένα είναι συμαντικό να είμαι δυνατ΄γ, κάθε φορά μου άρεσε κάποιος άλλα ποτέ δεν υποχωρούσα όταν έβλεπα ότι ήταν ανήκανοι και ηλίθιοι.

Ποιανου ξυλοδαρμο βρε? :confused:

Χωριζες γιατι σε εδερναν ή οταν χωριζατε πλακωνοσασταν?Ποιος τις ετρωγε δεν καταλαβα...
Σορυ αλλα το θεωρω καπως και γι'αυτο ρωταω.Εντυπωση μου κανει.

mania · 04-06-07

Αρχική Δημοσίευση από Mario:
Ποιανου ξυλοδαρμο βρε?
Χωριζες γιατι σε εδερναν ή οταν χωριζατε πλακωνοσασταν?Ποιος τις ετρωγε δεν καταλαβα...
Σορυ αλλα το θεωρω καπως και γι'αυτο ρωταω.Εντυπωση μου κανει.

Είμουν λίγο ποιο ζωηρή απο τους άλλους και λόγο του πατέρα μου δεν άνεχώμουν μήγα στο σπαθί μου πέρα απο εκείνον, οπότε ο ένας μου είπε αφού δεν μου έκατσες πήγα μαζί της, έφυγε με μελανιές και τα κάρφωσε όλα στον αδερφό μου, παρα τρίχα την γλύτωσα.

Μετά τα φτιάχνω με ένα τουρκάκι, καλό παιδί άλλα είχε γκόμενα και μου έκανε λαλακιες, σε κάποια φάση μαθαίνω ότι ο τυπάς μου χτυπούσε συνεχώς ότι είναι φτωχαδάκι, εγώ του έλεγα ότι δεν με νοιάζει, αργότερα κάπου στον μήνα μαθαίνω ότι είχε ξενοδοχιακές μονάδες στην Τουρκεία και μου έλεγε ψέματα, νόμιζε λέει ότι θα του τα φάω :confused:

έτσι προσβλήθηκα άγρια και τον σακάτεψα και αυτόν.

Μετά μπλέκω με ένα βαποράκι με ψυχοτικές τάσεις και που είχε κάνει και σε ψυχιατρίο, κανένας δεν μου είπε τίποτα όταν ρώτησα, όταν λοιπόν το έμαθα και του το είπα με έπιασε απο το χέρι και με έσφηγκε για να τον ακολουθήσω τότε σηκώθηκα του έκατσα πουνια στην μούρη πάει να με πιάσει απο το χέρι και του έκανα την επίμαχη περιοχή σουροτύρι. Μετά πλάκωσα και αυτούς που δεν μου είπαν την αλήθεια.

Πολλά έγιναν αλλα αυτά τα 3 πιστέυω ότι περίπου έπιασες το νόημα

parafernalia · 04-06-07

Αρχική Δημοσίευση από Hakuna Matata:
Το συμπερασμα δεν ειναι φυσικα "γυναικες γκρινιαξτε". Ειναι "αντρες μαθετε ν'ακουτε". Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.

Σωστό συμπέρασμα αλλά….τι σχέση έχει με το αν ξέρει τι θέλει ένας άνδρας; Μάλλον υπονοείς κι εσύ, το απόλυτο γυναικείο απωθημένο: «Ο άνδρας που θα με καταλαβαίνει»! Ρε κορίτσια δεν γίνεται αυτό, ειλικρινά δεν γίνεται.

Η γυναίκα είναι σαν τη σχέση αβεβαιότητας του Heisenberg: «Όσο περισσότερο προσπαθείς να την καταλάβεις, άλλο τόσο απομακρύνεται από σένα»!

Το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να νιώθεις τη «λαχτάρα» της! Και μπορείς να το αντέξεις αυτό μόνο αν την καψουρεύτηκες απʼ την αρχή και στην πορεία την αγάπησες αληθινά.

*marouli* · 04-06-07

Λοιπον,θα σας πω για εναν πρόσφατο χωρισμό..Χθεσινό για την ακρίβεια..
Εγώ είμαι 19 και εκείνος είναι 24...Το πρόβλημα είναι ότι εκείνος είναι πολύ περίεργος άνθρωπος..Παρόλο που ξέρω ότι νιώθει πραγματα ποτέ δεν μου τα λέει..Νόμιζα ότι μπορούσα αυτό να το αντέξω αλλά τελικά ήταν δύσκολο για μένα-που απο τη φύση μου είμαι άτομο ανασφαλές-να είμαι με κάποιον έτσι..
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες τα πράγματα ήταν πολυ χάλια δεδομένου ότι εκείνος είχε διάφορες επαγγελματικές υποχρεώσεις και δεν βλεπόμασταν σχεδόν καθόλου..Εγώ η αλήθεια είναι πως άρχισα τα παράπονα,εκείνος δεν πολυαντεξε να με ταλαιπωρεί όπως είπε και με ρώτησε αν θέλω να κάνουμε ένα διάλειμμα..Εγώ του είπα με βαριά καρδιά ναι παρόλο που ξέρω ότι το χρειαζόμαστε..Τώρα η πορεία θα δείξει..!
Όσο για σημαντικούς και ασήμαντους λόγους,πιστεύω ότι είναι στον άνθρωπο!Αυτό που είναι για μένα σημαντικό ίσως δεν είναι για σένα ή και το αντίθετο!!

viki_thess · 04-06-07

λοιποοοοοον....
η πρωτη μου σχεση που κρατησε και 3,5 χρονια(τρομαρα μου :worry:

) ηταν αστα να πανε... ο τυπος εκτος του οτι ηταν μαμοθρεφτος μεχρι αηδιας(ελεγε: "εγω για τη μανα μου χωριζω τη γυναικα μου, γυναικες υπαρχουν πολλες μανα μια ειναι." -σωπα ρε φιλε ολοι μια μανα εχουμε αλλα δεν κανουμε κι ετσι :mad:

)
ηταν φοβερα ζηλιαρης μιλαμε σε βαθμο κακουργηματος :mad:

δεν με αφηνε να κανω βημα μονη μου παντα θα ηταν στη σκια μου :mad:

εγω νομιζα οτι ετσι πρεπει να ειναι μιας και ηταν η πρωτη μου σχεση τον "αγαπουσα" κιολας -μη χεσω :mad:

- και τον αντεξα 3,5 ολοκληρα χρονια ωσπου εκανα ΜΠΑΜ και τον εστειλα στον αγυριστο και αυτον και τη μανα του μαζι. :mad:

μετα δεν με αφησε ευκολα στην ησυχια μου...τι τηλεφωνα πεφτανε μεσα στη νυχτα να μου λεει οτι μ αγαπαει κλπ -τι μελο- για ενα 6μηνο με ειχε πρηξει στην κυριολεξια σε σταθερα και κινητα. ωσπου καποια στιγμη του ανακοινωνω οτι αλλαζω νουμερο απο αυτη τη στιγμη που θα κλεισουμε το τηλ και αυτο ηταν!!! επιτελους λυτρωθηκα!!!! εχω να τον δω απο τοτε...θα χει πανω απο 6-7 χρονια. απο τοτε και μετα δεν ηθελα με τπτ να με ζηλευει αυτος που θα ειχα σχεση. ηθελα την απολυτη ελευθερια μου!!! αν εβλεπα οτι με ζηλευε την εκανα με ελαφρα και μην ειδατε τον παναη!

οι σχεσεις που εκανα στη συνεχεια ηταν μικρες σε διαρκεια και χωριζαμε γιατι δεν κολουσε το πραγμα σε τελικη φαση.
ωσπου γνωρισα τον αντρα μου και εμεινα εκει γιατι εχει ολα οσα θελω σε εναν αντρα...και κυριως δεν με ζηλευει ΚΑΘΟΛΟΥ!!!! εχω την ελευθερια που θελω και τη χαιρομαι στο επακρο

αυτα!

Nana · 04-06-07

Όταν η σχέση μας έκλεισε τα 2 χρόνια (τόσα δε λένε ότι κρατάει ο έρωτας; ) συνειδητοποίησα βλέποντας μια ταινία στο σινεμά (που είχε θέμα τις ερωτικές σχέσεις των νέων) ότι θέλω να ζήσω και άλλα. Θέλω να ξαναζήσω όλα αυτά που ζει κάποιος πριν "τα φτιάξει" με κάποιον άλλον.

Πέρασε αύτή η σκέψη από το μυαλό μου και τέλος. Μετά από κάποιους μήνες (2-3) γνωρίζοντας βέβαια και κάποιον άλλον, άρχισα να νοιώθω ότι η σχέση μας από ΚΟΚΚΙΝΗ είχε γίνει ΡΟΖ προς ΑΣΠΡΗ. Η επιθυμία μου να ζήσω και άλλα έγινε ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΗ και τελικά μετά από 3-4 μήνες χώρισα. Γι'αυτό το λόγο...

Οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχε συμβεί κάτι τρομερό και μόλις έμαθαν το λόγο μου έλεγαν ότι δε με καταλάβαιναν και ότι δεν είναι λόγος αυτός να χωρίσεις αφού κατα τ'άλλα "όλα" ήταν μια χαρά...

Τελικά δεν ξέρω ακόμα και τώρα αν αυτός είναι λόγος χωρισμού. Ακόμα και τώρα μερικές φορές σκέφτομαι όσα σκεφτόμουν τότε, αλλά νομίζω ότι απλώς ψάχνω για επιβεβαίωση. Δεν έχω καταλήξει ακόμα. Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι τύπος που πάντα θα ψάχνεται... Ελπίζω πως όχι. Τουλάχιστον να έλεγες ότι πέφτω και σε ηλίθιους. Νομίζω ότι την 3η (αν υπάρξει) θα καώ (και καλά θα πάθω) :/:

.

Αυτό το περνάτε κι εσείς;;; Δηλαδή μετά από κάποιο καιρό σας λείπει αυτός ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού;;; Πιστεύω ότι το όριο μεταξύ του να μείνεις "πιστός" και να κάνεις την πατατιά είναι πολύ λεπτό...

Είμαι καλά γιατρέ μου;;;

hamsteraki · 05-06-07

Άργησα πολύ να κάνω σχέση και αυτό γιατί είχα επιλογές. Από το καλό ήθελα το καλύτερο, το καλύτερο και όντως κάποια στιγμή γνώρισα τότε το καλύτερο για μένα. Μετά από 1 1/2 χρόνο σχέσης απλά αισθάνθηκα ότι δεν είναι ο άνθρωπος που θέλω να συνεχίσω μαζί του. Ήταν μία από τις καλύτερες σχέσεις μου αλλά στο τέλος, ναι τον πλήγωσα πολύ. Προτιμούσα να με "βρίσει" την τότε περίοδο για να με ξεχάσει γιατί αλλιώς δεν έβγαινε κάτι. Μετά από 5 χρόνια που καμιά φορά περνάει αυτός ο άνθρωπος από το μυαλό μου συνειδητοποίησα ότι ο ουσιαστικός λόγος χωρισμού μας ήταν ότι είχαμε διαφορετικούς "στόχους" και αυτό με ενοχλούσε. Εκείνος τότε 20 ήθελε να κάνει χειρονακτική εργασία και εγώ τότε είχα ξεκινήσει τα μεγάλα όνειρα για σπουδές. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι δεν θα ξαναέκανα ποτέ σχέση με έναν άνθρωπο που δεν έχει "βάσεις".

Η τελευταία μου: Μετά από 2 1/2 χρόνια σχέσης και κοντά σε αρραβώνα τα διέλυσα όλα ένα πρωινό. Είχα "χωρίσει" (τσακωθεί στην ουσία) άπειρες φορές και ποτέ δεν το καταννόησα ουσιαστικά. Δεν ήταν εν τέλει ότι με ζήλευε όπως δήλωνε αλλά ότι βλέπαμε τα πάντα από τη διαφορετική όψη του νομίσματος. Τελικά κάτι βασικό που ποτέ δεν λάμβανα εξ' αρχής υπόψη μου είναι η οικογένεια και οι αξίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους γονείς του που είχα δει 2 φορές να τσακώνονται οικτρά (στα 30 χρόνια γάμου) και αυτό για βλακείες. Κανείς δεν "σεβάστηκε" την παρουσία μου, εγώ ντράπηκα και δεν το επιδίωξα ποτέ ξανά κατά τη διάρκεια της σχέσης μας. Εκείνος μου είχε πει ότι όταν υπάρχει αγάπη και να τσακώνεσαι κάθε μέρα δεν πειράζει..(αυτό άλλωστε ζούσε μέσα στο ίδιο του το σπίτι τόσα χρόνια)
Τότε ήταν και το τέλος για μένα. Ήταν άσχημο, τραγικό θα έλεγα.. φτάσαμε να μιλάμε άσχημα να βριζόμαστε και εκείνος να μου μιλάει για γάμους. Εμένα η σχέση μας είχε τελειώσει (μέσα μου) εδώ και καιρό και έλεγε οτι η αγάπη μας "γίνεται πιο έντονη" εγώ μέσα μου ήξερα ότι δεν είναι για μένα.. Ευτυχώς εδώ και 9 μήνες δεν έχουμε καμία επαφή και δεν θα επιδίωκα ποτέ ξανά.

Hakuna Matata · 05-06-07

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Σωστό συμπέρασμα αλλά….τι σχέση έχει με το αν ξέρει τι θέλει ένας άνδρας; Μάλλον υπονοείς κι εσύ, το απόλυτο γυναικείο απωθημένο: «Ο άνδρας που θα με καταλαβαίνει»! Ρε κορίτσια δεν γίνεται αυτό, ειλικρινά δεν γίνεται.

Η γυναίκα είναι σαν τη σχέση αβεβαιότητας του Heisenberg: «Όσο περισσότερο προσπαθείς να την καταλάβεις, άλλο τόσο απομακρύνεται από σένα»!

Το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να νιώθεις τη «λαχτάρα» της! Και μπορείς να το αντέξεις αυτό μόνο αν την καψουρεύτηκες απʼ την αρχή και στην πορεία την αγάπησες αληθινά.

Οχι, ειπα ηδη οτι το "δεν ξερετε τι θελετε" αναφερεται στο οτι απο τη μια δεν θελετε γκρινια αλλα απο την αλλη οταν η γυναικα δεν γκρινιαζει, νομιζετε οτι το παραπονο δεν ειναι σημαντικο.

Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.

Και που ακριβως ειναι το δυσκολο στο να με καταλαβει καποιος τι στιγμη που του ΕΞΗΓΩ ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ειναι το προβλημα μου; Οχι αγαπη μου, εγω δεν ειμαι απο τις γυναικες που κρατανε μουτρα, το παιζουν αινιγματικες και περιμενουν να μυρισεις τα νυχια τους να καταλαβεις τι ηταν αυτο που ειπες και θα πληρωσεις με μια βδομαδα αποχης. Εγω θελω να ΜΙΛΑΩ και να με ΑΚΟΥΣ και αντιστοιχα να ΜΙΛΑΣ κτλ κτλ και ΕΤΣΙ γινεται μια ενηλικη συζητηση.

parafernalia · 08-06-07

Αρχική Δημοσίευση από Hakuna Matata:
Εγω θελω να ΜΙΛΑΩ και να με ΑΚΟΥΣ και αντιστοιχα να ΜΙΛΑΣ κτλ κτλ και ΕΤΣΙ γινεται μια ενηλικη συζητηση.

Οκ....με απλά λόγια: Άλλο γκρίνια και άλλο παράπονο. Θέλουμε να μην γκρινιάζετε! Από εκεί και μετά, κοίτα να δεις τι γίνεται....

Γιατί τον θέλεις τον άνδρα; Για όλα θα μου πεις. Ο άνδρας όμως θα σου φανεί εξαιρετικά χρήσιμος στο κρεβάτι (αν σε ενδιαφέρει αυτή η προοπτική) και στο να σκοτώνει τις κατσαρίδες του σπιτιού! Αν θέλεις ταυτόχρονα να λες τον πόνο σου στον άνδρα «φίλο» σου, η καλύτερη πρακτική είναι να του δώσεις μια ζεστή αγκαλίτσα, δυο σβουριχτά φιλάκια και μετά...πες το παράπονο σου. Θα σε ακούσει σαν καλό προβατάκι!

Μάθετε και λίγο τους άνδρες. Δεν είναι ο άνδρας που έχεις απέναντί σου η φιλενάδα που πίνετε μαζί καφέ. Η «ενήλικη» συζήτηση θέλει και λίγο ροζ χρωματάκι για να δέσει το γλυκό...

Oralee · 08-06-07

Nαι, αλλά μερικές φορές είναι απλά αδύνατο να καταλάβει τι του λες.. Λες κι έχετε διαφορετικές προσλαμβάνουσες- άλλο λες κι άλλο καταλαβαίνει ή δεν καταλαβαίνει καν!

Ιστορίες χωρισμών

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος