Το αδίστακτο κατεστημένο της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας

Πρόσεξε, πρόσεξε φίλε Parafernalia, μη γράφεις τέτοια για τους ξενοσπουδαγμένους, γιατί θα έρθει κανένας από το διάστημα και θα σε καταψηφίσει. Φτου κακά, μακριά από εμάς. Όσο για το καλωσήλθατε πάρτε πτυχίο, που λέει ο Mario, σε κάποιες βαλκανικές χώρες αγόραζαν τα μαθήματα έναντι πινακίου φακής. Κατόπιν πλήρωναν και το αμαρτωλό ΔΙΚΑΤΣΑ, ή πλήρωναν κανένα μεγαλογιατροκαθηγητή και έπαιρναν μεταγραφή κι όλα καλά κι όλα ωραία!!!

Σήμερα θα βρω την ευκαιρία να γράψω για κάτι που το έχω υποσχεθεί από τα πρώτα μου ποστ πάνω σε αυτό το θέμα, αφού όπως βλέπετε το Χάος αργεί αλλά δεν λησμονεί.

Το θέμα μας έχει να κάνει με τις φαρμακοβιομηχανίες, τους παγκόσμιας εμβέλειας κολοσσούς που έχουν κάνει την υγεία εμπόρευμα με πολλούς και αφανείς πολλές φορές τρόπους. Το μεγάλο πρόβλημα με τις φαρμακοβιομηχανίες, είναι ότι έχουν καταφέρει να επιβάλλουν ή να υποβάλλουν σε όλους την εικόνα της ιατρικής όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, εικόνα που εν πολλοίς είναι παραμορφωτική και είναι κατασκευασμένη ώστε να υποστηρίζει τα τεράστια οικονομικά τους συμφέροντα, σε αντίθεση με τα συμφέροντα πάνω απ' όλα των ασθενών. Όμως αυτό είναι, όπως λέει και ο Κόναν ο Βάρβαρος, μια άλλη ιστορία και θα ειπωθεί κάποια άλλη φορά.

Σε ένα από τα πρώτα ποστ μου, (βλέπετε πρώτες σελίδες του θέματος αν δεν το έχετε παρακολουθήσει απ' την αρχή) είχα γράψει ότι η εξάπλωση του AIDS στην Αφρική δεν ήταν ακριβώς "τυχαία", αφού κάποια από τις εταιρείες κατασκευής εμβολίων παρασκεύασε εκατοντάδες χιλιάδες εμβόλια έναντι της πολιομυελίτιδας μολυσμένα από τον ιό HIV. Η επίσημη δικαιολογία ήταν "Το ξέραμε όμως δεν είχαμε υπόψιν τι ακριβώς προκαλεί ο ιός αυτός (που τότε ήταν καινούριος), οπότε αποφασίσαμε να μην πετάξουμε τόσα πολλά εμβόλια. Άλλωστε θεωρήσαμε ότι τα παιδιά της Αφρικής κινδύνευαν περισσότερο από τον ιό της πολιομυελίτιδας παρά από αυτόν τον άγνωστο ιό". Με αυτά τα επιχειρήματα (???) αθωώθηκαν από την εξεταστική επιτροπή (δεν θυμάμαι αν πήγαν σε δικαστήριο) που "διερεύνησε" (δηλαδή κουκούλωσε, όπως γίνεται και στην Ελλάδα όποτε δημιουργείται επιτροπή, το έχετε δει όλοι αυτό το κόλπο) την υπόθεση.

Με αυτά σαν δεδομένα, στα επόμενα χρόνια η ασθένεια πήρε διαστάσεις πανδημίας στην Αφρική, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιοχές που έχουν ποσοστό φορέων γύρω στο 80%. Μία από τις χώρες που έχουν συνολικά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η Νότιος Αφρική (Νοτιοαφρικανική Ένωση λεγόταν κάποτε, δεν ξέρω αν ισχύει και σήμερα το όνομα, έχω και κάποια ηλικία όπως ξέρετε). Η κυβέρνηση λοιπόν της χώρας, τη δεκαετία του '90 (δεν είμαι σίγουρος αν ήταν ο Μαντέλα πρόεδρος) αποφάσισε ότι πρέπει να κάνει κάτι για την περίθαλψη του πληθυσμού της, όπως έχει υποχρέωση κάθε ευνομούμενο κράτος, αν και αυτός ο όρος μετά βίας μπορεί να ταιριάζει τόσο στη Νότιο Αφρική, όσο και στην υπόλοιπη Αφρικανική ήπειρο. Θέλω να πω ότι για πρώτη φορά μια χώρα αποικιοκρατούμενη επί σειρά ετών, έκανε μια προσπάθεια να λύσει ένα από τα τεράστια προβλήματα που αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν. (Αν δείτε τη λίστα με τα 20 φτωχότερα κράτη του κόσμου, είναι όλα πρώην αποικίες των Άγγλων, των Γάλλων και των Ισπανών, λαών βαρβάρων, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι απ' όπου πέρασαν δεν φύτρωσε χορτάρι. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που δεν μπορώ να βάλω το Μ. Αλέξανδρο στο ίδιο τσουβάλι, παρά το γεγονός πως αναγνωρίζω ότι έκανε κι αυτός εγλήματα, όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, εντελώς οφτοπική).

Τα οικονομικά της φτωχής αυτής χώρας καθώς και το πλήθος των ανθρώπων που χρειάζονταν την αγωγή κατά του ρετροϊού, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές τιμές πώλησης που είχαν επιβάλει οι εταιρείες παγκοσμίως, καθιστούσαν το σχέδιο της Νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης ανέφικτο. Τότε η κυβέρνηση απευθύνθηκε σε κάποια Ινδική φαρμακευτική εταιρεία η οποία είχε αντιγράψει τα φάρμακα (ας τα λέμε φασόν από εδώ και πέρα) και μπορούσε να τους τα παρέχει σε τιμές πολύ πολύ χαμηλές, τιμές που επέτρεπαν στην κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την τεραστίων διαστάσεων και αθόρυβη ανθρωπιστική κρίση που ταλάνιζε τη χώρα. Να σημειωθεί ότι η Ινδία δεν έχει υπογράψει τις διεθνείς συμβάσεις κατοχύρωσης πατέντας, συνεπώς καμμία πατέντα δεν ισχύει σε ινδικό έδαφος.

Όταν οι εταιρείες πήραν μυρωδιά την ιστορία με τα φασόν φάρμακα, ένιωσαν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Έτρεξαν γρήγορα γρήγορα στα διεθνή δικαστήρια και προσέφυγαν κατά της Νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης (και της Ινδικής εταιρείας;; αυτό δεν το θυμάμαι στα σίγουρα). Η συμπεριφορά των εταιρειών, κι εδώ θέλω να επικεντρώσω την προσοχή σας, αφού η πρόθεση είναι σαφώς εγληματική και βεβαίως εξόχως αποκαλυπτική της νοοτροπίας των φαρμακοβιομηχανιών, θυμίζει τον γερο-Λαδά μπακάλη τοκογλύφο που πηγαίνει πάνω από το προσκεφάλι του ετοιμοθάνατου οφειλέτη του φωνάζοντας: "Τι με νοιάζει εμένα κι αν πεθαίνεις, εγώ τον παρά μου θέλω". Αυτό είναι μια ευθεία απόδειξη για το ότι στο σκεπτικό των εταιρειών αυτών δεν παρεισφρύει η παραμικρή ακτίνα ανθρωπισμού, όπως ίσως θα ήθελαν τα τμήματα δημοσίων σχέσεών τους να μας πείσουν.
"Όλα για τον άνθρωπο και την υγεία του". "Οραματιζόμαστε την εποχή που θα θεραπεύονται όλες οι ασθένειες". Όχι όμως και για τον Αράπη, που ψόφος να τον μαζέψει τον σκύλο. Εδώ που τα λέμε, στα σκυλιά τους φέρονται πολύ καλύτερα απ' ότι στους Αφρικανούς, οπότε το αστειάκι μου ήταν ιδιαίτερα ανεπιτυχές και άστοχο.

Το επιχείρημα των εταιρειών ήταν λογικοφανές, εφόσον βέβαια ξεπεράσουμε τα εκατομμύρια των ανθώπων που υπέφεραν ή κινδύνευαν: "Εάν κάθε φορά που παρασκευάζουμε ένα φάρμακο, το οποίο για να βγει στην αγορά θέλει πολλά εκατομμύρια ντόλαρς για έρευνα και ανάπτυξη, επίσης πολλά χρόνια κλινικών δοκιμών και λαδώματος των κρατικών υπηρεσιών (αυτά είναι προπαγάνδα του Χάους, μην τ' ακούτε, αλλά αν δεν πω την κακία μου θα σκάσω ο λούστης ), έρχεται ο καθένας, βρίσκει έναν "φορολογικό παράδεισο" (σχήμα λόγου) και αντιγράφει τα φάρμακά μας, τότε στο τέλος δεν θα είναι δυνατόν να γίνει καθόλου έρευνα, αφού η χρηματοδότησή της δεν θα είναι ανταποδοτική και θα σταματήσει". Άλλωστε σύμφωνα με την αποικιοκρατική λογική, που όπως φαίνεται εδώ χαρακτηριστικά, όλες οι πολυεθνικές ακολουθούν (για παράδειγμα η συμφωνία με την Esso Pappas, τη δεκαετία του '60 για την ίδρυση του διυλιστηρίου της Θεσ/νίκης χαρακτηρίστηκε ως "αποικιοκρατική") οι μαύροι δεν θεωρούνται άνθρωποι κι έτσι το ηθικό ζήτημα αντιμετωπίζεται εύκολα.

Τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς είχαν κι αυτά τη βάση τους:
1) "Τα λεφτά από την έρευνα και ανάπτυξη οι εταιρείες ήδη τα έχουνε βγάλει προ πολλού, όμως παρά το χαμηλό κόστος των πρώτων υλών, αυτές επιμένουν να τα πουλάν το ίδιο ακριβά, αποκομίζοντας αθέμιτη πλέον υπεραξία".
2) "Σε περιπτώσεις τόσο εκτεταμένων ανθρωπιστικών κρίσεων, βάσει και των αρχών του ΟΗΕ (ποιανού;;; Του Κόφυ Αυνάν; ) επιτρέπεται να παρακάμπτονται κάποιοι από τους κανόνες του σκληρού καπιταλισμού."
3) "Τέλος, οι εταιρείες βγάζουν τα λεφτά τους πουλώντας τα φάρμακά τους στις ανεπτυγμένες χώρες, αφού έτσι κι αλλιώς δεν ήταν στον υπολογισμό τους ότι τα φάρμακα θα πουληθούν στον Τρίτο Κόσμο, μιας κι είναι πολύ ακριβά γι' αυτές τις χώρες. Συνεπώς, αν απαγορευτούν τα φασόν φάρμακα για την Νοτιοαφρικανική κυβέρνηση, αυτή δεν θα μπορεί να προμηθευτεί ούτε τα πατενταρισμένα, οπότε οι εταιρείες δεν θ' αποκομίσουν και πάλι κανένα όφελος".

Η δίκη πήρε αρκετά χρόνια, μέχρι που τελικά το δικαστήριο βρήκε τη Σολομώντια λύση. Η κυβέρνηση δεν θα μπορεί ν' αγοράζει τα φασόν φάρμακα, όμως από την άλλη πλευρά οι εταιρείες υποχρεούνται ειδικά γι' αυτήν τη χώρα να διαθέτουν τα κανονικά αντιρετροϊικά τους φάρμακα σε τιμές εφάμιλλες με τα φασόν.

Ας πούμε ότι μια φορά ελήφθησαν υπόψιν (κάτω από την κατακραυγή των διεθνών κινημάτων) και τα ανθρωπιστικά επιχειρήματα και πήραμε μια ισοπαλία. Αν θα γίνει το ίδιο και για τις άλλες Αφρικανικές χώρες που μαστίζονται από την πανδημία, δεν το νομίζω.

Οι φαρμακοβιομηχανίες ποτέ δεν κοιμούνται...

Ωραία, και από που τα ξέρουμε όλα αυτά? Δεν είναι ότι δε σε εμπιστεύομαι (In fact δεν έχω κανένα πρόβλημα να πιστεύψω όλα τα παραπάνω, χωρίς καμία απόδειξη, απλά και μόνο ζώντας μέσα σε αυτόν τον κόσμο) όμως θα ήθελα νάκούσω και τις πήγες του Χάους, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό...

Όπως βλέπεις ξωτικοκυρά, αυτά τα γράφω από μνήμης. Είχα διαβάσει κατά τη δεκαετία του '90 που διεξάγετο η δίκη, στις εφημερίδες και σε κάποια έντυπα. Ήμουν σ' επαφή με άτομα από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που φώναζαν γι' αυτό. Αργότερα, όταν δούλευα σε περίπτερο και είχα στη διάθεσή μου όλον τον περιοδικό τύπο (καλύτερα κι από internet μιλάμε), τα ξαναδιάβασα. Τελευταία πριν λίγα χρόνια τα ξαναέδειξε σε ένα ντοκυμανταίρ (Εξάντας ή Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα) στο κρατικό κανάλι. Η γυναίκα μου παραδέχτηκε, βλέποντας το ρεπορτάζ ότι όλα όσα της έλεγα τόσα χρόνια για το θέμα ήταν έγκυρα. Εδώ στο πανεπιστήμιο έχω συζητήσει με πολλούς, οι οποίοι ήξεραν ακριβώς την ίδια ιστορία. Γενικά αυτό είναι από τα πλέον εύκολα προς διερεύνηση θέματα, απ' όσα έχω γράψει εδώ. Αυτά που γράφω σε αυτό το ποστ δεν αμφισβητούνται, πίστεψέ με. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς ν' απευθυνθείς στα sites των δύο εκπομπών που προανέφερα.

Το κακό είναι πως δεν έχω κανένα λόγο να σε αμφισβητήσω. Και λέω "κακό" γιατί θα προτιμούσα τίποτ' απ' αυτά να μη συμβαίνει, στον κόσμο που διάλεξα να φέρω το παιδί μου

Αυτό περίμενα ότι θα το ήξεραν οι περισσότεροι, είναι ευρύτατα γνωστό θέμα. Με εκπλήσει που δεν το γνωρίζετε.

Ο καπιταλισμός προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι ένα σύστημα που έχει και ανθρώπινο πρόσωπο, ενώ ο κομμουνισμός για παράδειγμα είναι σύστημα απάνθρωπο. Αυτό καταρρίπτεται αν ψάξει κανείς τα γεγονότα και τις πράξεις. Αυτό είναι το νόημα σε όλα αυτά, αν το σύστημα που ακολουθούμε ήταν πραγματικά ανθρώπινο, δεν θα ίσχυαν αυτά...

Το πώς εκτιμά κανείς τον καπιταλισμό είναι προσωπικό, ίσως εκεί να τα φουσκώνω λίγο ως πολύ. Η ιστορία που διηγήθηκα όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή και χωρίς υπερβολές...

Δε θα με χάλαγε αυτός ο κόσμος να ήταν λιγάκι πιο ανθρώπινος πάντως...

Που είναι η Ιπποκρατική Ιατρική και νοοτροπία?
Που ορκίζονται σήμερα οι φαρμακοβιομηχανίες? Στο χρήμα?
Ε δε μου αρέσει αυτό.

Είμαι μια ρομαντική, σα δε ντρέπομαι! Φτου μου!

Εμένα πάλι υπερβολικό μου φαίνεται να αδιαφορούν για την υγεία των ανθρώπων αυτοί που υποτίθεται ανέλαβαν τη θεραπεία τους. Επειδή το αν θεωρούν ανθρώπους τους μαύρους ή αν η αποικιοκρατία και η συμπεριφορά των πολυεθνικών έχει προκαλέσει εγκλήματα για μένα είναι δεδομένο, δεν θα σταματήσω να το στηλιτεύω.

Αυτό ήθελα να πω, αλλά ο Χάος έχει το λέγειν!

...η μη αποδοχή είναι μια πρώτη μορφή αντίστασης. Η παράδοση όμως..... no good.