Πανζουρλισμός και "στήσιμο" για κάποιο προϊόν! Θα το κάνατε;

εγώ είμαι μάλλον το εντελώς αντίθετο...
είμαι πάντα υπερ του:
Ασε να το πάρουν οι άλλοι, να βγουν στην επιφάνεια τα προβλήματα - λάθη του προϊόντος και μετά το αγοράζω και σε ελαφρώς χαμηλότερη τιμή και με διορθωμένα τα ελλατωματάκια του....

όχι, σε καμία περίπτωση δε θα στηνόμουν έτσι μπροστά σε μαγαζί να αγοράσω κάποιο προϊόν. Εκτός αν μιλάμε για περίοδο πολέμου και θέλω να εξασφαλίσω το γάλα του παιδιού μου

Μην μπερδεύομαι τον καταναλωτισμό σε αυτό το θέμα.

Ο ίδιος πανζουριλισμός γίνεται σε κοινωνικές εκδηλώσεις (αθλητικοί αγώνες, θρησκευτικές γιορτές (Εκκλησίες, Μέκκα) ).

Πιστεύω ότι έχει να κάνει ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Ίσως είναι και θέμα ενθουσιασμού.

Υ.γ.: Ας μην μετατραπεί η συζητήση σε τεχνολογική

Πιστεύω ότι τα νέα τεχνολογικά gadget, προσφέρουν ένα είδος ευτυχίας ασχέτως αν πολλοί αμφισβητούν την ευτυχία από υλικά αγαθά. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να στερούμε την ευτυχία κάποιου ακόμη και αν την θεωρούμε ανούσια.

Μα ποιος στέρησε την ευτυχία κάποιου καλέ?
Εδω απλά αναρωτιόμαστε αν μπορεί η ανάγκη για τέτοιου είδους ευτυχία να σε κάνει να ξημερωθείς μέσα σε ένα sleeping bag έξω από ένα πολυκατάστημα!
Εσύ θα το έκανες αυτό?

άλλος ναι.. άλλος όχι..
αυτό είναι το ερώτημα

Όχι δεν θα το έκανα επειδή αν ήθελα τόσο πολύ κάποιο gadget, απλά θα εδίνα μια προ παραγγελία από κάποιο γνωστό e-shop. :p

Εμένα η απορία μου είναι η άλλη, ποίο το νόημα κάποιος να στριμωχτεί στο προσκύνημα της μέκκας ενώ γίνεται κάθε χρόνο. Μήπως αυτό είναι πλύση εγκεφάλου.

Θα παραθέσω ένα κείμενο του Νίκου Δήμου σχετικά με την κατανάλωση. Με εκφράζει απόλυτα.

----
Κάτω η κατανάλωση!



Στον τοίχο κάποιος είχε γράψει με σπρέι : ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!

Δεν διευκρίνιζε όμως - κατανάλωση τίνος πράγματος. Κατανάλωση ψωμιού; Όχι βέβαια. Ούτε βιβλίων, φαντάζομαι, ούτε μουσικής. Αλλά τότε - στερεοφωνικών συγκροτημάτων; Και η μουσική πού θα παίζεται;

Ίσως εννοεί: κάτω η κατανάλωση των περιττών. Αλλά ποιος ορίζει τα απαραίτητα;


ΚΑΤΩ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ!

Διαβάζει η νοικοκυρά που δεν τρώει πια τα χέρια της στην μπουγάδα επειδή πήρε πλυντήριο.

Διαβάζει ο μεσόκοπος έμπορος, που μετά την οκτάωρη ορθοστασία ξεκουράζεται στην καινούρια ανατομική πολυθρόνα του. Διαβάζει ο πιτσιρίκος που γυαλίζει το ολοκαίνουριο ποδήλατο του – και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

Αχ, κύριε, επαναστάτη του αεροζόλ, γι' αυτούς θα ήσουν σαφέστερος αν έγραφες : ΚΑΤΩ Η ΕΥΤΥΧΙΑ. Γιατί οι άνθρωποι χαίρονται όταν καταναλώνουν. (Ξέρω, αυτή την ευτυχία την αμφισβητείς!).

Και θα ήσουν όχι μόνο σαφέστερος, αλλά και πιο ειλικρινής. Δεν πολεμάς την κατανάλωση - την ευτυχία πολεμάς. (Έστω: την ευτυχία των άλλων). Και θέλεις να τους την πάρεις.

Όμως ρώτησες τη νοικοκυρά τι ανακούφιση της έδωσε το νέο πλυντήριο; Ρώτησες έναν υπάλληλο πόσο χάρηκε το ταξίδι των διακοπών του; Ρώτησες μια κοπέλα πόσο τη γέμισε το νέο της φόρεμα;

Όχι βέβαια, δεν ρωτάς. Αλίμονο, να λαμβάναμε υπόψη τις γνώμες των άλλων. Σαν νέος Σαβοναρόλα καταδικάζεις κάθε κατανάλωση! Πάει να πει: καταδικάζεις τη ζωή. Γιατί ζω σημαίνει καταναλίσκω (έστω και... κουλτούρα)..

Όλες οι κοινωνίες της ιστορίας “καταναλωτικές” ήτανε. Και όπου δεν ήταν έντονα καταναλωτικές, δεν είναι επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν επιθυμίες - αλλά επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να εκπληρωθούν. Τώρα, χάρη στην τεχνολογία, η “κοινωνία της αφθονίας” (άλλος θετικός όρος, που τον γυρίζουμε σε αρνητικό) δίνει σε περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν περισσότερες ανάγκες.

Αυτή είναι η “καταναλωτική κοινωνία”. Είναι η "δημοκρατικοποίηση" της κατανάλωσης. Παλιά, την κατανάλωση την κάνανε μόνον οι πλούσιοι. Μόνον αυτοί είχαν τις μεγάλες ανέσεις και τις έντονες απολαύσεις. Τώρα μπορούν να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι. Η απόλαυση απλώνεται δημοκρατικά. Και αυτό λοιπόν είναι κακό;

Ίσως μου αντιτάξεις πως οι “υλικές” απολαύσεις δεν είναι ευτυχία. Πρώτα απ' όλα, τι θα πει υλικές απολαύσεις; Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτός ο όρος του Κατηχητικού. Όλες οι απολαύσεις είναι ίδιες. Ψυχικές (γιατί στην ψυχή μας τις νιώθουμε), αλλά και αισθησιακές (γιατί με τις αισθήσεις μας τις αντιλαμβανόμαστε). Αν, φίλε καλλιτέχνη του αεροζόλ, είσαι φανατικός καλόγερος, θα καταλάβαινα το “Κάτω η κατανάλωση”.

Αλλά υποψιάζομαι πως δεν είσαι... Πίσω από την καταδίκη της καταναλωτικής κοινωνίας κρύβεις δύο πανάρχαιες, ανομολόγητες τάσεις. Τον πουριτανισμό και τον ολοκληρωτισμό.

Για τον πουριτανισμό δεν χρειάζεται να πω πολλά. Είναι φανερό πως οι νέοι Σαβοναρόλες υποπτεύονται την ηδονή, αμφισβητούν την απόλαυση, μισούν την ευτυχία. Το πρότυπο του ιδανικού ανθρώπου, που έχουν μέσα τους, είναι του ασκητή, του διανοούμενου, του “φυσικού” ανθρώπου.

Ο ολοκληρωτισμός πάλι, υπάρχει πάντα, μέσα σε κάθε θέση, που πρεσβεύει πως η πλειοψηφία δεν ξέρει τι θέλει. Δεν υπάρχει αντίρρηση (κι ο ίδιος ο αντικαταναλωτής θα το δεχότανε) πως η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου θέλει την ευτυχία. Πως αν έδιναν στους ανθρώπους την επιλογή ανάμεσα σε μια Σπαρτιατική ζωή λιτή, σκληρή και αυστηρή και σε μια Συβαριτική δυνατότητα ανέσεων και απολαύσεων, οι περισσότεροι θα διάλεγαν τη δεύτερη. Έστω κι αν αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να εργάζονται περισσότερο, για να ικανοποιούν τις ανάγκες τους.

Ε! λοιπόν, ο επαναστάτης του αεροζόλ δεν αναγνωρίζει στην πλειοψηφία το δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή της. θέλει να μας “αναμορφώσει”, να μας “βελτιώσει”, να μας “σώσει”.

Μπορεί και να μη χρειασθεί! Η κοινωνία της ευτυχίας υπονομεύεται από μόνη της. Από την απληστία των καπιταλιστών - και του καθενός μας. Από την αδιαφορία των πλούσιων λαών για τους φτωχούς. Από τη σπατάλη και την κακή οργάνωση των πόρων. Από τα λάθη στην οικονομική πολιτική. Από τη συνεχιζόμενη αιμορραγία των εξοπλισμών. Και κυρίως: από την έλλειψη παγκόσμιας συνεργασίας.

Και μη μου πείτε πως για όλα αυτά φταίει η καταναλωτική κοινωνία: Το κακό μας το κεφάλι φταίει. Που ενώ πρώτη φορά έχουμε τα μέσα για τη συνολική ευμάρεια μπερδευόμαστε πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι νερό!

Γιατί πραγματικό πρόβλημα δεν προέκυψε ακόμη. Ενέργεια υπάρχει άφθονη, σε ποικίλες μορφές (μόνο γίνεται κακή χρήση, κατανομή και... τιμολόγηση). Οι πρώτες ύλες του πλανήτη αφθονούν για πολλά χρόνια, ενώ, παράλληλα, ετοιμάζονται τα υποκατάστατα. Η ρύπανση, η μόλυνση κτλ. ελέγχονται ήδη σε πολλές χώρες και μπορούν να ελεγχθούν καλύτερα - υπάρχουν τα μέσα.

Θα ήταν ωραία η τέλεια καταναλωτική κοινωνία! Όπου όλοι θα μπορούσαν να καταναλώνουν ό,τι τους κάνει κέφι (φτάνει να μην καταναλίσκονται οι ίδιοι). Ωραία και με τα ελαττώματα της και τις υπερβολές της (ανθρώπινες κι αυτές, όπως ανθρώπινη μοιάζει κάθε κοινωνία της ελεύθερης απόλαυσης, αν τη συγκρίνεις με τις αυταρχικές κοινωνίες του δελτίου). Για όσους δεν πιστεύουν στην μέλλουσα ζωή - ας είναι όσο γίνεται πιο πλούσια η παρούσα...

μα αυτό με το e-shop είναι το πλέον λογικό να κάνει κάποιος που θέλει να έχει στα χέρια του ένα gadget με το που θα κυκλοφορήσει!
Δε το θεωρώ παράλογο... είναι θέμα επιλογών του καθενός
Το θέμα είναι μέχρι που φτάνει κανείς!

Δε μπορώ δε σε καμία περίπτωση να συγκρίνω τη Μέκκα με το πολυκατάστημα και το i-pod
όσοι στήνονται στη Μέκκα το κάνουν γιατί με αυτόν τον τρόπο βρίσκουν την πνευματική τους ισορροπία (δεν σχολιάζω αν συμφωνώ ή αν διαφωνώ)
όσοι στήνονται στο πολυκατάστημα δεν το κάνουν για την πνευματική τους καλλιέργεια....
εκτός κι αν ο κάθε ένας από αυτούς, προσομοιάζει το i-pod με τον Θεό του...

Ακόμα και ο πιο δηλωμένος τεχνοκράτης πιστεύω θα σου πει ότι το πνεύμα είναι σημαντικό να είναι σε ισορροπία... ειδικά αν θες να αποκτήσεις ύλη!

Το ipod, όπως κάθε mp3 player, συμβάλει στην πνευματική καλλιέργεια. Το mp3 player σε βοηθάει να αναπαράγεις ηχητικά ακούσματα που σου ερεθίζουν την πνευματική σου υπόσταση όπου θέλεις όποτε θέλεις.

Αν είναι έτσι να πετάξουμε οποιοδήποτε συσκευή που αναπαράγει ήχο και για αν ακούσουμε μουσική να πρέπει να περιμένουμε να πραγματοποιηθεί κάποια συναυλία στον τόπο μας.

Προτιμώ να έχω σαν θεό το ipod παρά αυτό που ορίζουν οι διαφορές θρησκείες. Το ipod προσφέρει περισσότερα στην πνευματική μου καλλιέργεια.

Νομίζω ότι στο όνομα του καπιταλισμού και των πιστεύω σου (και καλά κάνεις δλδ) σε λίγο θα πεις ότι ο Γκέιτς είναι ο μεσσίας


όλα αυτά που λέμε είναι παντελώς εκτός θέματος
το θέμα δεν είναι το γκάτζετ βρε Πάνο αλλά το ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ προϊόν!

αυτό ρωτάει ο Μάριος...
μπορεί να το δικαιολογείς για το ipod αλλά όταν το δικαιολογείς για το ipod θα πρέπει να δικαιολογείς ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ προβαίνει σε ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ για να αποκτήσει αυτά που θέλει...
είτε είναι ipod είτε τοστιέρα είτε δεν ξέρω και γω τι άλλο!

το ότι συνέβη για το ipod δεν σημαίνει κάτι
τις ίδιες ουρές σχηματίζουν στα καταστήματα όταν ξεκινάνε οι εκπτώσεις στην Αγγλία... ο κόσμος κοιμάται έξω απ το κατάστημα

Αυτή τη νοοτροπία σχολιάζουμε
Θα στηνόσουν όλη νύχτα έξω από ένα κατάστημα για να αγοράσεις ένα βιβλίο? ένα δίσκο? μια ταινία? για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ προϊόν?
εγώ, ΌΧΙ εκτός αν ήταν το γάλα των παιδιών μου και είχαμε πόλεμο!
αυτό λέμε

παιδιά... δε μιλάμε για ένα προϊόν που τελειώνει και κινδυνεύεις να μην το βρεις!
Μιλάμε για κάτι που θα υπάρχει στο ράφι συνεχώς
Που δεν κάνει διαφορά αν θα το πάρεις σήμερα αύριο ή σε 5 μέρες!

founes τα εισιτήρια τελείωναν, είχαν περιορισμένο αριθμό και συγκεκριμένος αγώνας.... το δέχομαι πολύ καλύτερα από πολλές άλλες ουρές!