Ένας άνδρας δεν θα ξεχάσει ποτέ την γυναίκα που δεν μπόρεσε να έχει..

General · 22-05-12

Ολοκληρη η φραση ειναι:Μια γυναικα δεν θα ξεχασει ποτε εναν ανδρα που περασε απο την ζωη της..ενας ανδρας δεν θα ξεχασει ποτε την γυναικα που δεν μπορεσε να εχει..(δεν με χωραγε ο τιτλος!)
Σαν ανδρας μπορω να πω πως το σκελος που αφορα το φυλο μου ισχυει!Ολοι μας εχουμε εναν ευσεβη ποθο που ειτε γιατι απλα ηταν "αχιλλειος πτερνα" για 'μας την χαζευαμε και δεν μιλησαμε ποτε,ειτε γιατι δεν προλαβαμε,ειτε γιατι την ειχε αλλος!!Η γυναικα εκεινη που χαζευαμε και θεοποιουσαμε στο μυαλο μας και μπορει να την φερνουμε κατα νου και χρονια μετα.
Ξεκινω λεγοντας την δικη μου περιπτωση..σερβιτορα σε μια καφετερια που ηταν στον δρομο για την δουλεια,την ηξερα φυσιογνωμικα απο παλιοτερα αλλα οταν μετα απο χρονια την ειδα ξανα επεσε η κεραμυδα κατακεφαλα!Ιδιαιτερα αυταρχικη απ΄οσο πληροφορηθηκα απο κοινους γνωστους με πολυ αυστηρο υφος και ενα χρονο μεγαλυτερη(πραγμα το οποιο με φοβισε) αλλα πολυ ομορφη και γοητευτικη.Ειχε γινει μερος της οποιασδηποτε σκεψης μου αφου φυσικα ειχε πει την γνωμη της για την επικειμενη προσεγγιση ολη η παρεα.Οταν μετα απο ενα μικρο διαστημα βρηκα το θαρρος να της μιλησω ειχε φυγει απο κει και μαλιστα την προηγουμενη μερα απ'οσο εμαθα αργοτερα.Παει ενας χρονος απο τοτε και την πετυχα χθες ενω ημουν στο αυτοκινητο κοντα στην γειτονια μου..εβριζα για ωρες την τυχη μου αφου δεν ξερω που μενει,μονο το ονομα της.Νομιζω πως θα την παταγα πολυ ασχημα εαν ειμασταν μαζι,ωστοσο..αναμενω ενα θαυμα απ την θεα τυχη γιατι η εν λογο δεσποινις..δεν ξεχνιεται....

Rempeskes · 22-05-12

Ένας άνδρας δεν θα ξεχάσει ποτέ την γυναίκα που δεν μπόρεσε να έχει..

...ω ρε μαν, τι θεματάρα, όλοι έχουμε ιστορίες να πούμε.
εγω δλδ, δεν θα ξεχάσω π ο τ έ
την...., πως τη λέγανε μωρέ,
εκείνη με το... , μαλλον όχι δεν ήταν αυτή
αλλά υπήρχε και μια άλλη,
που την έλεγαν κατερίνα ( ? ) ή βαγγελιώ ή ματίνα;
Ο_ο
τεσπα αυτή,
δεν μπορώ να την ξεχάσω ρε γμτ...

yperoxi · 23-05-12

Είναι πολύ εύκολο να κολλήσουμε σε μια ιδεατή κατάσταση, καθώς δεν υπάρχει τίποτα που να την αντικρούει ή να διαψεύδει τις προσδοκίες μας.

mindcircus · 25-05-12

Αχ... ανδρικοί εγωισμοί! Που δεν μπορούν να καταλάβουν οι γυναίκες. Και γυναικείες εμμονές! Που δεν μπορούν να καταννοήσουν οι άνδρες. Αυτά να ξεπερνούσε ο κόσμος κι όλα θα ήταν καλύτερα! Και φυσικά να τα διαχωρίσει απο τον έρωτα. Γιατί αυτά.. έκπληξις (!) δεν είναι έρωτας!

Isiliel · 25-05-12

Κι ύστερα λέτε για 'μας ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε και είμαστε ακατανόητες. Τι είναι πιο λογικό όμως; Να θυμάσαι κάποιον που πέρασε από τη ζωή σου, ή κάποιον που πέρασε και δεν ακούμπησε;

Δεσμώτης · 25-05-12

άνδρας δε ξεχνά μια γυναίκα που δεν have..

δια της γραφής του Ρομπέρ Ντεσνός,

‘Υπάρχουν στιγμές στη ζωή όπου η λογική των πράξεών μας μάς προκύπτει με όλη της
την αδυναμία. Ανασαίνω, κοιτάζω, δεν μπορώ να ορίσω στις σκέψεις μου μια παλαίστρα.
Επιμένουν να χαράσσουν διασταυρούμενα αυλάκια.
Πώς θέλετε το στάρι, κύρια έγνοια ανθρώπων που περιφρονώ, να βλαστήσει εκεί;”

και

”Ας μη σκεφτεί κανείς ότι η δουλειά του λογιστή και του ποιητή αφήνουν τελικά τα ίδια
στίγματα στο χαρτί, κι ότι μόνο το διορατικό μάτι των τυχοδιωκτών της σκέψης είναι
ικανό να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ των αράδων χωρίς μυστήριο του πρώτου
και της σολομωνικής του δευτέρου, της προφητικής και ίσως θείας, εν αγνοία του,
γιατί οι πανούκλες είναι φοβερές δεν είναι παρά θύελλες καρδιών αλληλοσυγκρουόμενων και
είναι δέον να τις αντιμετωπίζουμε με ατομικές φιλοδοξίες και πνεύμα αποδεσμευμένο
από την ηλίθια ελπίδα της μετατροπής του χαρτιού σε καθρέφτη χάρη σε μια γραφή μαγική
και αποτελεσματική”.

..

κι ας υπερθεματίσω με την άδεια του desnos ( :redface:

)
λέγοντας πως ένας άντρας που δεν ξεχνά ποτέ
μια γυναίκα ΕΠΕΙΔΗ δεν μπόρεσε να την έχει...

...δεν την άξιζε.

Αν άξιζε να την έχει
και παρόλα αυτά χάθηκε από τη ζωή του
ήταν είτε ποιητής είτε λογιστής. :redface:

Όσο για τα αντροπαίδια, που δεν ξεχνούν τις γυναίκες,
they will survive, υποθέτω.
Καλά θα κάνουν να γεμίσουν το χώρο των αναμνήσεων τους
με τις παρούσες παθιασμένες υπάρξεις
(κι αν δεν υπάρχουν, ας φροντίσουν γι'αυτό)
με δύναμη πλεύσεως απεριόριστη να σηκώνει βάρη σωματικά και ψυχικά,
γιατί δε γίνεται αλλιώς.

Δεν ξέρω αν θα βγεις στην εξωτική Copacabana
(ωραίος προορισμός μου ακούγεται με μελαχροινά χαμόγελα και τορνευτά οπίσθια,
χρωματιστά ποτά με ομπρελλάκια και άραγμα στις ξαπλώστρες
και η μουσική, ω Θεέ μου, αυτή η μουσική έχει τον παλμό του αίματος
που κοχλάζει μέσα σου)
ή θα βρεις το μαράκι απ'τα πετράλωνα
αλλά ο ομφάλιος λώρος του μυαλού με τις παρελθοντικές ατελέσφορες καψούρες
οφείλει να κοπεί.

Fucking good είναι αυτή η ζωή με τις τρικυμίες και τις νηνεμίες της.
Μ'αρέσουν τα μεγάλα κύματα.
Αλλά με το να είσαι μεμψίμοιρος που δεν κατάκτησες
ένα κύμα είναι σα να δέχεσαι ότι χάθηκε το βίωμα από κάθε WAVE και πλέον
δε θα σκαρφαλώσεις ποτέ ξανά εκείνο το τεράστιο κύμα που σε έφερνε πιο κοντά
στον ήλιο.

Νομίζω ότι αντίστροφα πάει το θέμα:

Η ώρα της στάχτης που έλεγε κι ο Ντάλτον (ο ποιητής, όχι οι εχθροί του Λούκυ του Λουκ)
είναι να έχεις βιώσει πράγματα με κάποια και για διάφορους λόγους
να εξανεμίζονται. Αυτό είναι το λούκι γιατί εκεί γίνονται και οι απολογισμοί ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ
ΤΟ ΒΙΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ.

mindcircus · 25-05-12

Αρχική Δημοσίευση από chatismenos:
μια γυναίκα ΕΠΕΙΔΗ δεν μπόρεσε να την έχει...
...δεν την άξιζε.
Αν άξιζε να την έχει
και παρόλα αυτά χάθηκε από τη ζωή του
ήταν είτε ποιητής είτε λογιστής.

Όσο για τα αντροπαίδια, που δεν ξεχνούν τις γυναίκες,
they will survive, υποθέτω.
Καλά θα κάνουν να γεμίσουν το χώρο των αναμνήσεων τους
με τις παρούσες παθιασμένες υπάρξεις
(κι αν δεν υπάρχουν, ας φροντίσουν γι'αυτό)
με δύναμη πλεύσεως απεριόριστη να σηκώνει βάρη σωματικά και ψυχικά,
γιατί δε γίνεται αλλιώς.

Δεν ξέρω αν θα βγεις στην εξωτική Copacabana
(ωραίος προορισμός μου ακούγεται με μελαχροινά χαμόγελα και τορνευτά οπίσθια,
χρωματιστά ποτά με ομπρελλάκια και άραγμα στις ξαπλώστρες
και η μουσική, ω Θεέ μου, αυτή η μουσική έχει τον παλμό του αίματος
που κοχλάζει μέσα σου)
ή θα βρεις το μαράκι απ'τα πετράλωνα
αλλά ο ομφάλιος λώρος του μυαλού με τις παρελθοντικές ατελέσφορες καψούρες
οφείλει να κοπεί.

Fucking good είναι αυτή η ζωή με τις τρικυμίες και τις νηνεμίες της.
Μ'αρέσουν τα μεγάλα κύματα.
Αλλά με το να είσαι μεμψίμοιρος που δεν κατάκτησες
ένα κύμα είναι σα να δέχεσαι ότι χάθηκε το βίωμα από κάθε WAVE και πλέον
δε θα σκαρφαλώσεις ποτέ ξανά εκείνο το τεράστιο κύμα που σε έφερνε πιο κοντά
στον ήλιο.

Νομίζω ότι αντίστροφα πάει το θέμα:

Η ώρα της στάχτης που έλεγε κι ο Ντάλτον (ο ποιητής, όχι οι εχθροί του Λούκυ του Λουκ)
είναι να έχεις βιώσει πράγματα με κάποια και για διάφορους λόγους
να εξανεμίζονται. Αυτό είναι το λούκι γιατί εκεί γίνονται και οι απολογισμοί ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ
ΤΟ ΒΙΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ.

Τα λες πολύ ωραία...... και συμφωνώ απολυτότερα δε γίνεται...

μόνο μια διόρθωση :mad:

Αρχική Δημοσίευση από chatismenos:
δια της γραφής του Ρομπέρ Ντεσνός

Είναι Ντεσνό γ.. ω την τρέλα μου :mad:

Ηρεμώ

...και ... κορυφώνω τις σκέψεις σου.... με την παρακάτω πηγή που δίνει νερό να εμπνεόμαστε, να συλλογιζόμαστε, να συμφωνούμε, να αντικρουουμε, να να να... Αγαπώ πολύ το ποίημα αυτό. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς! Παρακάτω δίνω τη μετάφραση, για όσους δεν μιλούν την υπέροχη γαλλική γλώσσα..

Poème à la mystérieuse

J'ai tant rêvé de toi que tu perds ta réalité.
Est-il encore temps d'atteindre ce corps vivant
Et de baiser sur cette bouche la naissance
De la voix qui m'est chère?
J'ai tant rêvé de toi que mes bras habitués
En étreignant ton ombre
À se croiser sur ma poitrine ne se plieraient pas
Au contour de ton corps, peut-être.
Et que, devant l'apparence réelle
de ce qui me hante
Et me gouverne depuis des jours et des années,
Je deviendrais une ombre sans doute.
O balances sentimentales!
J'ai tant rêvé de toi qu'il n'est plus temps
sans doute que je m'éveille.
Je dors debout, le corps exposé
À toutes les apparences de la vie
Et de l'amour et toi, la seule
qui compte aujourd'hui pour moi,
Je pourrais moins toucher ton front
Et tes lèvres que les premières lèvres
et le premier front venu.
J'ai tant rêvé de toi, tant marché, parlé,
Couché avec ton fantôme
Qu'il ne me reste plus peut-être,
Et pourtant, qu'a être fantôme
Parmi les fantômes et plus ombre
Cent fois que l'ombre qui se promène
Et se promènera allègrement
Sur le cadran solaire de ta vie.

Μετάφραση στην ελληνική:

Εἰς τὴν μυστηριώδην

Σὲ ὀνειρεύτηκα τόσο ποὺ χάνεις τὴν πραγματικότητά σου.
Προφταίνω ἀκόμη ἄραγε νὰ ἀγγίξω τάχα τοῦτο τὸ ζωντανὸ σῶμα
καὶ νὰ φιλήσω σὲ τοῦτο τὸ στόμα πάνω τὴ γένεση
τῆς φωνῆς ποὺ λατρεύω;
Σὲ ὀνειρεύτηκα τόσο ποὺ τὰ χέρια μου συνήθισαν
σφιχταγκαλιάζοντας τὴ σκιά σου
νὰ σταυρώνονται πάνω στὸ στῆθος μου καὶ δὲν θὰ διπλώνονταν
γύρω ἀπὸ τὸ περίγραμμα τοῦ σώματός σου, μᾶλλον.
Καὶ ποὺ μπροστὰ στὴν πραγματικὴ ἐμφάνιση
αὐτοῦ ποὺ μοῦ στοιχειώνει τὰ σωθικὰ
καὶ μὲ κυβερνᾶ μέρες καὶ χρόνια
θὰ γινόμουνα ἴσκιος κι ἐγὼ πιθανόν.
Ὢ ἀμφιταλαντεύσεις στὰ συναισθήματα!
Σὲ ὀνειρεύτηκα τόσο ποὺ δὲν προφταίνω πιὰ
σίγουρα νὰ ξυπνήσω.
Ὄρθιος κοιμᾶμαι, τὸ σῶμα μου ἐκτεθειμένο
σὲ ὅλα τὰ φαινόμενα τῆς ζωῆς
καὶ τῆς ἀγάπης καὶ σύ, ἡ μόνη
ποὺ μετρᾶ γιὰ μένα σήμερα,
θὰ μποροῦσα ἄραγε νὰ ἀγγίξω τουλάχιστον τὸ μέτωπό σου
καὶ τὰ χείλια σου σὰν τὰ πρῶτα τυχόντα χείλη
καὶ τὸ πρῶτο τυχὸν μέτωπο.
Σὲ ὀνειρεύτηκα τόσο, περπάτησα τόσο, μίλησα,
ξάπλωσα τόσο μὲ τὸ φάντασμά σου
ποὺ δὲν μοῦ ἀπομένει ἴσως πιά,
κι ὅμως, παρὰ νά ῾μαι κι ἐγὼ φάντασμα
ἀνάμεσα στὰ φαντάσματα καὶ πιότερο ἴσκιος
ἑκατὸ φορὲς καὶ ἀπὸ τὸν ἴσκιο ποὺ περιδιαβαίνει
καὶ θὰ περιδιαβαίνει εὐδιάθετα
πάνω ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ καντρὰν τῆς ζωῆς σου.

Δεσμώτης · 25-05-12

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
μόνο μια διόρθωση

Είναι Ντεσνό γ.. ω την τρέλα μου

Αν γνωρίζατε ότι έχω τελειώσει πρακτικό γυμνάσιο,
ίσως να καταλαβαίνατε γιατί καμιά φορά δυσαρεστώ κάποιους
διορθωσάκηδες με φιλολογική σκευή, σαν εσάς.
Το ίδιο συνέβαινε (και συμβαίνει ακόμα) στα υπόγεια του Πολιτικού της Νομικής,
από διάφορους γλωσσοπαρμένους...

Οπότε βρίσκω το σχολιασμό σας για το "σ" του Ντεσνός πολύ του γούστου μου.

Αντί να βγάλετε το σκασμό ή να το πω πιο γαλήνια να κάνετε σσσσιωπή,
για να απολαύσετε,
σας χαλά την αισθητική απόλαυση το ντεσνόΣ.

Τότε και τον Αντρέ ΜπρετόΝ να τον προφέρουμε
κι αυτόν ΜΠΡΕΤΟ χωρίς το ν όπως πάντα στην ελληνογαλλικήν
παραλείπεται το καταληκτικό σύμφωνο.

Για σας και μόνο, παραλείψτε και το "R" :redface:

Βρέστε μου σε πιο κείμενο ή κριτική των μανιφέστων υπερρρεαλισμού
αναφέρεται σαν Μπρετό και θα σας στείλω 10 τόνους βιβλία
να έχετε να καίτε για τον επερχόμενο χειμώνα στο ροζ τζάκι σας.

Τα κούτσουρα ενίοτε καγχάζουν και γελάει η κυρά φωτιά μαζί τους.

Τελικά (μιας και θυμήθηκα Τον Αντρίκο) δίκιο είχε ο μπαγασάκος!

"Η ομορφιά θα είναι σπασμωδική ή δεν θα είναι"
(η κατακλείδα από τη "Νάντια" του).

n'est pas?

υγ. (α) το καρουζέλ του μυαλού της προσπαθεί πίσω απο το εγώ να διακρίνει
τα κελεύσματα του αυτό. Είναι πάντα της δεύτερης ανάγνωσης,
μην πω χιλιοστής. :redface:

(β) αυτή παραξενεύεται που το εγώ των άλλων σπαταλιέται στο εγώ της
χωρίς να συμβάλλει στην διελεύκανση του αυτό.
Και ως συνεπακόλουθο, ανοίγει τα μπούτια της και το τρίβει, λιγάκι. :redface:

(γ) αυτή είναι δεκτική γιατί πιστεύει πως το εργαλείο λέξη μιλάει
κάποτε για λογαριασμό της σωστής γραφής (μπαχαχα) για αυτό έχει φροντίδα
διόρθωσης για τους άλλους που (λοξο)κοιτούν και θέλει να την κανακεύουν
δια της γραφής, αλλά αδυνατεί να την επεκτείνει εξ'ορισμού. Δεν υπάρχουν λέξεις. (κλαψ)

(δ) αυτή εκθέτει μια τεχνική ανάγνωσης αλλά κοιτάει το δάχτυλο με το ανάποδο γαλλικό
των νυχιών της γιατί η ανάγκη είναι για δάχτυλο κι όχι για φεγγάρι. (σνιφ)

(ε) έχει πενθήσει το γεγονός ότι κάθε λόγος δεν είναι ο τελευταίος
αλλά η χειρολαβή να πιαστεί ο επόμενος.

(ζ) αυτή τραγουδάει ένα τραγούδι του Μπομπ Ντύλαν που λέει ο καθένας
πρέπει να πετροβοληθεί γιατί ο καθένας βλέπει στην ικανότητα του άλλου
κάποια δική του δυνατότητα κλεμμένη, αλλά το αγνοεί ή δεν το καταλαβαίνει.

(η) τέλος, εκείνος πήρε το λόγο γιατί τον προκάλεσε η προηγούμενη άσκηση ύφους,
για την οποία και ευχαριστεί ως ανταπόδωση απολάυσεως.

εν περιλήψει για τα αβουγουδουεζουη: γελάσαμε νυχτιάτικα. :rofl:

mindcircus · 26 Μαΐου 2012

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:
Αν γνωρίζατε ότι έχω τελειώσει πρακτικό γυμνάσιο,
ίσως να καταλαβαίνατε γιατί καμιά φορά δυσαρεστώ κάποιους
διορθωσάκηδες με φιλολογική σκευή, σαν εσάς.
Το ίδιο συνέβαινε (και συμβαίνει ακόμα) στα υπόγεια του Πολιτικού της Νομικής,
από διάφορους γλωσσοπαρμένους...

Οπότε βρίσκω το σχολιασμό σας για το "σ" του Ντεσνός πολύ του γούστου μου.

Αντί να βγάλετε το σκασμό ή να το πω πιο γαλήνια να κάνετε σσσσιωπή,
για να απολαύσετε,
σας χαλά την αισθητική απόλαυση το ντεσνόΣ.

Τότε και τον Αντρέ ΜπρετόΝ να τον προφέρουμε
κι αυτόν ΜΠΡΕΤΟ χωρίς το ν όπως πάντα στην ελληνογαλλικήν
παραλείπεται το καταληκτικό σύμφωνο.

Για σας και μόνο, παραλείψτε και το "R"

Βρέστε μου σε πιο κείμενο ή κριτική των μανιφέστων υπερρρεαλισμού
αναφέρεται σαν Μπρετό και θα σας στείλω 10 τόνους βιβλία
να έχετε να καίτε για τον επερχόμενο χειμώνα στο ροζ τζάκι σας.

Τα κούτσουρα ενίοτε καγχάζουν και γελάει η κυρά φωτιά μαζί τους.

Τελικά (μιας και θυμήθηκα Τον Αντρίκο) δίκιο είχε ο μπαγασάκος!

"Η ομορφιά θα είναι σπασμωδική ή δεν θα είναι"
(η κατακλείδα από τη "Νάντια" του).

n'est pas?

υγ. (α) το καρουζέλ του μυαλού της προσπαθεί πίσω απο το εγώ να διακρίνει
τα κελεύσματα του αυτό. Είναι πάντα της δεύτερης ανάγνωσης,
μην πω χιλιοστής.

(β) αυτή παραξενεύεται που το εγώ των άλλων σπαταλιέται στο εγώ της
χωρίς να συμβάλλει στην διελεύκανση του αυτό.
Και ως συνεπακόλουθο, ανοίγει τα μπούτια της και το τρίβει, λιγάκι.

(γ) αυτή είναι δεκτική γιατί πιστεύει πως το εργαλείο λέξη μιλάει
κάποτε για λογαριασμό της σωστής γραφής (μπαχαχα) για αυτό έχει φροντίδα
διόρθωσης για τους άλλους που (λοξο)κοιτούν και θέλει να την κανακεύουν
δια της γραφής, αλλά αδυνατεί να την επεκτείνει εξ'ορισμού. Δεν υπάρχουν λέξεις. (κλαψ)

(δ) αυτή εκθέτει μια τεχνική ανάγνωσης αλλά κοιτάει το δάχτυλο με το ανάποδο γαλλικό
των νυχιών της γιατί η ανάγκη είναι για δάχτυλο κι όχι για φεγγάρι. (σνιφ)

(ε) έχει πενθήσει το γεγονός ότι κάθε λόγος δεν είναι ο τελευταίος
αλλά η χειρολαβή να πιαστεί ο επόμενος.

(ζ) αυτή τραγουδάει ένα τραγούδι του Μπομπ Ντύλαν που λέει ο καθένας
πρέπει να πετροβοληθεί γιατί ο καθένας βλέπει στην ικανότητα του άλλου
κάποια δική του δυνατότητα κλεμμένη, αλλά το αγνοεί ή δεν το καταλαβαίνει.

(η) τέλος, εκείνος πήρε το λόγο γιατί τον προκάλεσε η προηγούμενη άσκηση ύφους,
για την οποία και ευχαριστεί ως ανταπόδωση απολάυσεως.

εν περιλήψει για τα αβουγουδουεζουη: γελάσαμε νυχτιάτικα.

Θα σ'αρεσε να σε λένε Χατισμένο; Ισως να μην είχες θέμα, εικάζω..
''Διορθώνω'' επειδή είναι στην ιδιοσυγκρασία μου (..) κι επειδή μου αρέσει να διορθώνουν κι εμένα (!)
Αφου παρεξηγήθηκες, δε θα επαναληφθεί
Ηλπιζα σ' ενα σχολιασμό του ποιήματος, που ήταν η ουσία
Ελπίζω να έπεσα μέσα στο μυαλό σου και να είχες αυτό το ποίημα κατά νου..
Σε κάθε περίπτωση, ευκαιρία με αφορμή το θρεντ να διαδοθεί ο υπέροχος Ντεσνό (...)
n'est-ce pas?

Rempeskes · 26-05-12

Αρχική Δημοσίευση από yperoxi:
Είναι πολύ εύκολο να κολλήσουμε σε μια ιδεατή κατάσταση, καθώς δεν υπάρχει τίποτα που να την αντικρούει ή να διαψεύδει τις προσδοκίες μας.

το τοπικ με τις πολιτικές δηλώσεις είναι δίπλα :worry:

parafernalia · 26-05-12

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Σε κάθε περίπτωση, ευκαιρία με αφορμή το θρεντ να διαδοθεί ο υπέροχος Ντεσνό (...)
n'est-ce pas?

oui madam

Εγώ που δεν σκαμπάζω και πολλά από ποίηση αλλά είμαι ο source-man του net 8) βρίσκω λίγο αντιφατικό τον Ντεσνό(ς) σας σε σχέση με αυτά που επιχειρείτε να του προσδώσετε. Π.χ. έχει γράψει και το ακόλουθο όμορφο ποίημα: Ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη!

Ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη πέρα από σένα σε πείσμα των
άστρων και της μοναξιάς
Σε πείσμα των δέντρων που κόβονται όταν σκοτεινιάζει
Ποτέ καμία άλλη ένα δρόμο – που είναι και δικός μου –
δεν θ’ ακολουθήσει
Όσο απομακρύνεσαι τόσο η σκιά σου μεγαλώνει
Ποτέ καμιά πέρα από σένα δε θα χαιρετήσει την αυγή
την θάλασσα όταν αποκαμωμένος να γυρνώ θα
έχω βγει από τα ερέβη των δασών, τους βάτους
με τ’ αγκάθια να περπατήσω στον αφρό
Ποτέ κανένας άλλος το χέρι δεν θα ακουμπήσει
στο μέτωπό μου και τα μάτια
Κανείς ποτέ – και γω αρνούμαι την απιστία και το ψέμα –
Κόψε τα σχοινιά αυτού του πλοίου που αγκυροβόλησε
Ποτέ καμιά πέρα από σένα
Φυλακισμένος ο αετός ροκανίζει αργά αργά
τα γκριζοπράσινα χάλκινα κάγκελα του κλουβιού του
Ω τι απόδραση!
Είναι Κυριακή τα χελιδόνια τραγουδούν στο τρυφερό
πράσινο δάσος τα κοριτσάκια περιφέρουνε την πλήξη
τους σ’ ένα κλουβί φτεροκοπά ένα αηδόνι
στο ζεστό έρημο πεζοδρόμιο περιφέρει ο ήλιος το
λεπτό κορμάκι του
Εμείς θα περάσουμε από άλλα κορμιά
Ποτέ ποτέ κανείς πέρα από σένα
Και γω μόνος μόνος σαν τον ξερό κισσό των απομακρυσμένων
κήπων μόνος σαν το γυαλί
Και συ ποτέ άλλη μόνο εσύ

Μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα

Είτε δεν την είχες ποτέ λοιπόν, είτε την είχες και δεν θα υπάρξει ποτέ άλλη κρύβεται ένα νόημα σ' αυτό τον 'ξερό κισσό των απομακρυσμένων'.

Μ'αρέσουν τα μεγάλα κύματα.
Αλλά με το να είσαι μεμψίμοιρος που δεν κατάκτησες
ένα κύμα είναι σα να δέχεσαι ότι χάθηκε το βίωμα από κάθε WAVE και πλέον
δε θα σκαρφαλώσεις ποτέ ξανά εκείνο το τεράστιο κύμα που σε έφερνε πιο κοντά
στον ήλιο.

Έτσι τελικά αγαπάς τους ανθρώπους ή τα κύματα; :hmm:

Συνήθως δεν ξεχνάς τις λίγες αυτές γυναίκες που περάσανε και αφήσανε το στίγμα τους. Αν μια γυναίκα δεν την έχεις και την έχεις ποθήσει, κινδυνεύεις να βλέπεις σε κάθε επόμενη αυτή και να την αναζητάς, σαν να μην υπάρχει άλλη σαν κι αυτή. Αυτή η ατραπός ίσως να σε απομακρύνει απ' το αληθινό νόημα της ζωής που είναι η "σύνδεση", το βίωμα από κάθε WAVE που μας λέει ο χατισμένος ποιητής, αλλά δεν σε απομακρύνει κατ' ανάγκη απ΄τον ήλιο.

Στο ζεστό έρημο πεζοδρόμιο περιφέρει ξανά και ξανά ο ήλιος...

mindcircus · 26 Μαΐου 2012

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Συνήθως δεν ξεχνάς τις λίγες αυτές γυναίκες που περάσανε και αφήσανε το στίγμα τους.

Το χα καταλάβει πως είσαι ρομαντικός...

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Αν μια γυναίκα δεν την έχεις και την έχεις ποθήσει, κινδυνεύεις να βλέπεις σε κάθε επόμενη αυτή και να την αναζητάς, σαν να μην υπάρχει άλλη σαν κι αυτή.

αλλά κι εγωιστής!

Λιοντάρι γαρ

Σε πειράζω, ελπίζω να μη μου είσαι κι εσύ παρεξηγιάρης

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
oui madam
Εγώ που δεν σκαμπάζω και πολλά από ποίηση αλλά είμαι ο source-man του net βρίσκω λίγο αντιφατικό τον Ντεσνό(ς) σας σε σχέση με αυτά που επιχειρείτε να του προσδώσετε.

Είναι, αλλά δεν του προσέδωσα.

Η πηγή μου έχει υπάρξει. Αλλά το ανέφερα στο δεύτερο ποστ μου.
Διάβασέ με καλύτερα

:

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
...και ... κορυφώνω τις σκέψεις σου.... με την παρακάτω πηγή που δίνει νερό να εμπνεόμαστε, να συλλογιζόμαστε, να συμφωνούμε, να αντικρουουμε, να να να…
Αγαπώ πολύ το ποίημα αυτό. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς!

Να, γιατί το αγαπώ. Γιατί αντικρούομαι μαζί του, αλλά παρ’ολ’αυτά αφήνω την πόρτα να εισβάλλει στην ψυχή μου. Μέσα λένε κι από την αντίθεση, ανακαλύπτεις τη δική σου θέση. Δεν ξέρω αν με πιάνεις. Ελπίζω πως ναι..

Προσοχή εδώ σημαντικό: Η ποιητική συλλογή του Ντεσνό αποτελείται από ποιήματα, αφιερωμένα στην amour. Οπου amour στη γαλλική είναι η αγάπη, αλλά και ο έρωτας. Δύο έννοιες ολότελα διαφορετικές. Επαναλαμβάνω το διαχωρισμό που κάνω στο αρχικό μου ποστ:

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
εγωισμοί! (…)εμμονές!(…) Αυτά να ξεπερνούσε ο κόσμος κι όλα θα ήταν καλύτερα! Και φυσικά να τα διαχωρίσει απο τον έρωτα. Γιατί αυτά.. δεν είναι έρωτας!

και προσθέτω τώρα, ούτε αγάπη.

Διαβάζοντας το αρχικώς, ένιωσα πως έχω απέναντί μου έναν άνδρα προδωμένο, πληγωμένο από την πραγματική ζωή, αλλά τόσο ευτυχή πετώντας στα δικά του σύννεφα και όνειρα. Δε θα ξεχάσει, θα θυμάται, θα ζει και θ’αναπνέει με την σκέψη της κλπ. Έπειτα ως αναλύτρια αντικειμενική πλέον του κειμένου του, βασιζόμενη σε επιπλέον κριτήρια μέσα στα οποία είναι και τα γλωσσολογικά στοιχεία και το βασικό είναι αυτό που αναφέρω περι amour, αντελήφθην πως δε γράφει για τον έρωτα αλλά ούτε για την αγάπη. Γράφει μέσα απο… ξέρεις… μόλις παύει ο έρωτας (αν έχει υπαρξει τελικά) μένουν κάποια ξέφτια, μπορεί να κρατήσουν εκεί παραπάνω χρόνο – μπορεί και για πάντα- από το ίδιο το σπινθηροβόλο συναίσθημα του έρωτα, μερικά απομεινάρια που μπουρδουκλώνονται με το ηλίθιο ‘’εγώ’’ και φοράνε τη μάσκα που γράφει έρωτας… ή κι αγάπη. Προσωπική γνώμη αυτό, άλλωστε κανείς με ακρίβεια δεν μπορεί να ξέρει, ούτε οι ίδιοι οι συντεχνίτες του τι μπορεί να έχει μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του, την ώρα που γράφει. Ακόμα και οι ίδιοι οι αναλυτές της λογοτεχνίας σταματούν στα όρια.

Για μενα, αυτό που περιγράφει αν το δω απο ψυχολογική σκοπιά, είναι μια από τις ύπουλες κι επικίνδυνες αντιδράσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η εμμονή. Και σίγουρα όχι αγάπη. Κι όχι σίγουρα έρωτας. Η αγάπη, για μένα, είναι στο εδώ και τώρα, στα καθημερινά, στις πράξεις κάθε ώρα, όλη μέρα, στο προσφέρω. Είναι μόνο χαρά, είναι μόνο βάλσαμο, είναι λευκή. Ο έρωτας αντίθετα είναι φωτιά, καρδιά που σπαρταράει, υπερβολή και άλλα..

Αυτά είναι η δική μου γνώμη Νικο

parafernalia · 26-05-12

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Το χα καταλάβει πως είσαι ρομαντικός...

αλλά κι εγωιστής!

Λιοντάρι γαρ
Σε πειράζω, ελπίζω να μη μου είσαι κι εσύ παρεξηγιάρης

Μπαα...δεν παρεξηγούμε. Έχω Σκορπιό ωροσκόπο, μου αρέσουν αυτά!

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Διαβάζοντας το αρχικώς, ένιωσα πως έχω απέναντί μου έναν άνδρα προδωμένο, πληγωμένο από την πραγματική ζωή, αλλά τόσο ευτυχή πετώντας στα δικά του σύννεφα και όνειρα. Δε θα ξεχάσει, θα θυμάται, θα ζει και θ’αναπνέει με την σκέψη της κλπ. Έπειτα ως αναλύτρια αντικειμενική πλέον του κειμένου του, βασιζόμενη σε επιπλέον κριτήρια μέσα στα οποία είναι και τα γλωσσολογικά στοιχεία και το βασικό είναι αυτό που αναφέρω περι amour, αντελήφθην πως δε γράφει για τον έρωτα αλλά ούτε για την αγάπη. Γράφει μέσα απο… ξέρεις… μόλις παύει ο έρωτας (αν έχει υπαρξει τελικά) μένουν κάποια ξέφτια, μπορεί να κρατήσουν εκεί παραπάνω χρόνο – μπορεί και για πάντα- από το ίδιο το σπινθηροβόλο συναίσθημα του έρωτα, μερικά απομεινάρια που μπουρδουκλώνονται με το ηλίθιο ‘’εγώ’’ και φοράνε τη μάσκα που γράφει έρωτας… ή κι αγάπη. Προσωπική γνώμη αυτό, άλλωστε κανείς με ακρίβεια δεν μπορεί να ξέρει, ούτε οι ίδιοι οι συντεχνίτες του τι μπορεί να έχει μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του, την ώρα που γράφει. Ακόμα και οι ίδιοι οι αναλυτές της λογοτεχνίας σταματούν στα όρια.

Για μενα, αυτό που περιγράφει αν το δω απο ψυχολογική σκοπιά, είναι μια από τις ύπουλες κι επικίνδυνες αντιδράσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η εμμονή. Και σίγουρα όχι αγάπη. Κι όχι σίγουρα έρωτας. Η αγάπη, για μένα, είναι στο εδώ και τώρα, στα καθημερινά, στις πράξεις κάθε ώρα, όλη μέρα, στο προσφέρω. Είναι μόνο χαρά, είναι μόνο βάλσαμο, είναι λευκή. Ο έρωτας αντίθετα είναι φωτιά, καρδιά που σπαρταράει, υπερβολή και άλλα..

Αυτά είναι η δική μου γνώμη Νικο

Η εμμονή φαίνεται ίσως με τη λέξη "πείσμα" αλλά είναι δύσκολο να αποφανθείς ότι σίγουρα δεν είναι αγάπη και σίγουρα δεν είναι έρωτας. Εγώ ως "ρομαντικό" Λιοντάρι λοιπόν, νομίζω ότι είναι ένα ύψιστα ερωτικό ποίημα. Ο ποιητής δίνει όρκο πίστης κι αφοσίωσης στην αγαπημένη του πριγκίπισσα ("Κανείς ποτέ – και γω αρνούμαι την απιστία και το ψέμα – "). Αυτή δε η απόφαση μοιάζει λυτρωτική ("Ω τι Απόδραση!"). Η ζωή θα προχωρήσει, θα περάσουνε από άλλα κορμιά αλλά ποτέ κανείς πέρα από αυτή. Είναι το TOP! Είναι η ύψιστη αρχή. Είναι η ΙΔΕΑ του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΡΩΤΑ! Είναι η φιλοσοφική λίθος κάθε ποιητή. Θα μείνει μόνος σαν τον ξερό κισσό των απομακρυσμένων κήπων, μόνος σαν το γυαλί για να μην φθαρεί αυτή η ιδέα. Για να μην αλλάξει αυτή, να είναι μόνο Αυτή! :redface:

Για να το συνδέσουμε όμως και λίγο με το θέμα του θρεντ. Θα μπορούσε μια τέτοια ύψιστη ερωτική έκφραση να γίνει από ένα "ανεμογκάστρι"; Από μια γυναίκα που ποτέ δεν είχαμε; Κι αν ναι, θα μπορούσε να είναι αληθινός έρωτας ή θα συνεχίζαμε να μιλάμε για μία ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;

Είχα γνωρίσει μία Υδροχόα κάποτε (λέω το ζώδιο για να με καταλαβαίνεις καλύτερα

) η οποία σχεδίαζε στο μυαλό της τέτοιες ιδεατές καταστάσεις. Μου μίλαγε για ένα τύπο που ήταν ερωτευμένος μαζί της από απόσταση και αποδεδειγμένα για 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχε κάνει τίποτα με άλλη κοπέλα. Εκείνη με πλούσιο ρεπερτόριο εραστών, αλλά αυτό το περιστατικό είχε φορτίσει φοβερά τον εγκέφαλό της σε σημείο να θεωρεί τον έρωτα μια ΙΔΕΑ που αιωρείται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, φτεροκοπά ασταμάτητα και εξαφανίζεται όταν την "αγγίξεις". Αυτή λοιπόν ήταν - για να μην στα πολυλογώ - που με κεράτωσε με τον πρώην της για να μην καταστραφεί η υπέροχη ιδέα που χτίσαμε μαζί! :hehe:

Ξουτ, ξουτ, μακριά απ' τα Λιοντάρια αυτά...8)

εμμα_τριντεντ · 26-05-12

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Είχα γνωρίσει μία Υδροχόα κάποτε (λέω το ζώδιο για να με καταλαβαίνεις καλύτερα ) η οποία σχεδίαζε στο μυαλό της τέτοιες ιδεατές καταστάσεις. Μου μίλαγε για ένα τύπο που ήταν ερωτευμένος μαζί της από απόσταση και αποδεδειγμένα για 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχε κάνει τίποτα με άλλη κοπέλα. Εκείνη με πλούσιο ρεπερτόριο εραστών, αλλά αυτό το περιστατικό είχε φορτίσει φοβερά τον εγκέφαλό της σε σημείο να θεωρεί τον έρωτα μια ΙΔΕΑ που αιωρείται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, φτεροκοπά ασταμάτητα και εξαφανίζεται όταν την "αγγίξεις". Αυτή λοιπόν ήταν - για να μην στα πολυλογώ - που με κεράτωσε με τον πρώην της για να μην καταστραφεί η υπέροχη ιδέα που χτίσαμε μαζί!

Ξουτ, ξουτ, μακριά απ' τα Λιοντάρια αυτά...8)

μήπως ήταν η ίδια με αυτήν που σε αποχαιρέτησε με το τραγούδι του DEE? :/:

αχ μωρέ, έλα έλα :bigarmhug

σε μία φράση λίγο έμεινα εγώ...

Μου μίλαγε για ένα τύπο που ήταν ερωτευμένος μαζί της από απόσταση και αποδεδειγμένα για 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχε κάνει τίποτα με άλλη κοπέλα.

ουάου

πολύ όμορφο και sweet of him αυτό!

αλλά δεν έχει τόση σημασία πιστεύω αν κάνεις ή όχι κάτι με κάποια/ον άλλο...
αν αυτός είχε κάνει δηλαδή κάτι με κάποια δε θα άλλαζε κάτι για μένα προσωπικά,
δηλαδή θα εξακολουθούσα να πιστεύω ότι ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί της
αν και ομολογουμένως αυτή είναι μία πολύ καλή απόδειξη.
Επίσης,το παραπάνω κάνει την "ιστορία" πιο ρομαντική υποθέτω. ( :/:

μου προκαλεί μελαγχολία)

τέσπα, πείτε τα εσείς οι ρομαντίκ.

General · 27-05-12

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
...ω ρε μαν, τι θεματάρα, όλοι έχουμε ιστορίες να πούμε.
εγω δλδ, δεν θα ξεχάσω π ο τ έ
την...., πως τη λέγανε μωρέ,
εκείνη με το... , μαλλον όχι δεν ήταν αυτή
αλλά υπήρχε και μια άλλη,
που την έλεγαν κατερίνα ( ? ) ή βαγγελιώ ή ματίνα;
Ο_ο
τεσπα αυτή,
δεν μπορώ να την ξεχάσω ρε γμτ...

Φιλε μου αρχικα δεν καταλαβαινω προς τι τοση ειρωνεια.Νομιζω πως εαν δεν σου αρεσε το θεμα θα μπορουσες να εκφρασεις την δυσαρεσκεια σου καπως καλυτερα η να μην απαντησεις καθολου εφοσον ηθελες να πικαρεις αυτο που γραφω.

Ειχα ακουσει πριν πολυ καιρο αυτη την φραση και η αληθεια ειναι πως δεν μπορω να ανακαλεσω που-ποτε και πως απλα την ειχα στο μυαλο μου.Πριν ενα μικρο διαστημα την ακουσα ξανα και σε συνδυασμο με την δικη μου ιστοριουλα postαρα το παραπανω.

Δεν νομιζω πως οποιαδηποτε γυναικα(που μας αρεσει παντα) δουμε σε καποια μας εξοδο η γενικα στην καθημερινοτητα την θυμομαστε και αναφερομαστε επιγραμματικα συχνα-πυκνα.Αναφερθηκα με αφορμη την φραση,συνδυαζοντας ενα γεγονος.Με βαση την κριση μου και εχοντας συζητησει με διαφορους θελω να πιστευω πως δεν περνανε ολες οι ωραιες υπαρξεις με τον ιδιο τροπο απο μπροστα μας.Υπαρχουν καποιες που μας αναστατωνουν λιγο παραπανω και οχι μονο σεξουαλικα.Μια μεγαλη μεριδα ανδρων βλεπει καποια γυναικα ως "ξεχωριστη" και ενα μερος της δεν εκανε κατι μαζι της για τον οποιονδηποτε λογο.Επακολουθο ειναι η οποιουδηποτε τυπου συνευρεση ηθελε καποιος με την εκαστοτε "αντιστοιχης κατηγοριας" κοπελα να μεινει σαν καταλειπο στο μυαλο του,αναλογα με το πως αυτος το μεταφραζει(αλλα σιγουρα μενει).

Σε περιπτωση που αυτο που postαρα ειχε σχεση νοηματικα με το δικο σου σαρκαστικο σχολιο θα ελεγα οτι : "Σημερα πηγα στον φουρνο,στην γειτονια του κολλητου μου και στον δρομο πηγαινοντας μου γυαλισε μια ψηλη σε ενα μπαλκονι,μια μελαχρινη σταματημενη με το παπι σε ενα φαναρι και η κορη του φουρναρη που την ειχε σε φωτογραφια κολλημενη στην ταμειακη..θα εκανα κατι με ολες!!"Δεν νομιζω πως αυτο αφησα να εννοηθει.

Δεν θελω να δημιουργησω οποιοδηποτε θεμα απλα κανω πιο συγκεκριμενο το περιεχομενο του post μου γιατι μαλλον το παρεξηγησες.

parafernalia · 27-05-12

Αρχική Δημοσίευση από εμμα_τριντεντ:
μήπως ήταν η ίδια με αυτήν που σε αποχαιρέτησε με το τραγούδι του DEE?

που το θυμήθηκες αυτό ρε θηρίο; :redface:

μπρρρ....γυναίκες.
όχι άλλη ήταν αυτή, Κριαρίνα, πιο συναισθηματική!

Αρχική Δημοσίευση από εμμα_τριντεντ:
τέσπα, πείτε τα εσείς οι ρομαντίκ.

Στην βραδινή ποδηλατοβόλτα λοιπόν,
όταν τα φωτάκια των δρόμων λαμπύριζαν μες την μαύρη θάλασσα
και το γαλάζιο του ουρανού χανότανε στο χαμερπές της γης

άκουσα ξανά το απόλυτο τραγούδι του Ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη!

Babe, baby, baby, Im gonna leave you.
I said baby, you know Im gonna leave you.
Ill leave you when the summertime,
Leave you when the summer comes arollin
Leave you when the summer comes along.

Baby, baby, I dont wanna leave you,
I aint jokin woman, I got to ramble.
Oh, yeah, baby, baby, I wont be there,
Really got to ramble.
I can hear it callin me the way it used to do,
I can hear it callin me back home.

I know, I never leave you, baby.
But I got to go away from this place, Ive got to quit you.
Ooh, baby,
Baby, ooh dont you hear it callin?
Woman, woman, I know, I know its good to have you back again
And I know that one day baby, its *gonna really* grow, yes it is.
We gonna go walkin through the park every day.
Hear what I say, every day.
Baby, its really growin, you made me happy every single day.
But now Ive got to go away
Baby, baby, baby, baby
Thats when its callin me
Thats when its callin me back home...

lucifer7 · 05-06-12

Προσωπικά πιστεύω ότι και για τα δύο φύλα είναι δύσκολο κανείς να ξεχάσει εκείνον που έχασε από χαζομάρα του και λάθος συμπεριφορά ενώ συν τω χρονω αποδεικνύεται οτι το εν λογω ατομο ήταν εντάξει!!! tough situation!

Rempeskes · 06-06-12

Αρχική Δημοσίευση από General:
Φιλε μου αρχικα δεν καταλαβαινω προς τι τοση ειρωνεια.Νομιζω πως εαν δεν σου αρεσε το θεμα θα μπορουσες να εκφρασεις την δυσαρεσκεια σου καπως καλυτερα η να μην απαντησεις καθολου εφοσον ηθελες να πικαρεις αυτο που γραφω.
Ειχα ακουσει πριν πολυ καιρο αυτη την φραση και η αληθεια ειναι πως δεν μπορω να ανακαλεσω που-ποτε και πως απλα την ειχα στο μυαλο μου.Πριν ενα μικρο διαστημα την ακουσα ξανα και σε συνδυασμο με την δικη μου ιστοριουλα postαρα το παραπανω.
Δεν νομιζω πως οποιαδηποτε γυναικα(που μας αρεσει παντα) δουμε σε καποια μας εξοδο η γενικα στην καθημερινοτητα την θυμομαστε και αναφερομαστε επιγραμματικα συχνα-πυκνα.Αναφερθηκα με αφορμη την φραση,συνδυαζοντας ενα γεγονος.Με βαση την κριση μου και εχοντας συζητησει με διαφορους θελω να πιστευω πως δεν περνανε ολες οι ωραιες υπαρξεις με τον ιδιο τροπο απο μπροστα μας.Υπαρχουν καποιες που μας αναστατωνουν λιγο παραπανω και οχι μονο σεξουαλικα.Μια μεγαλη μεριδα ανδρων βλεπει καποια γυναικα ως "ξεχωριστη" και ενα μερος της δεν εκανε κατι μαζι της για τον οποιονδηποτε λογο.Επακολουθο ειναι η οποιουδηποτε τυπου συνευρεση ηθελε καποιος με την εκαστοτε "αντιστοιχης κατηγοριας" κοπελα να μεινει σαν καταλειπο στο μυαλο του,αναλογα με το πως αυτος το μεταφραζει(αλλα σιγουρα μενει).

πολυ μεγάλο - δεν το διάβασα

"Σημερα πηγα στον φουρνο,στην γειτονια του κολλητου μου και στον δρομο πηγαινοντας μου γυαλισε μια ψηλη σε ενα μπαλκονι,μια μελαχρινη σταματημενη με το παπι σε ενα φαναρι και η κορη του φουρναρη που την ειχε σε φωτογραφια κολλημενη στην ταμειακη..θα εκανα κατι με ολες!!"

ψέμα. δεν ηταν παπακι, βεσπα ηταν.

λολ, βασικά μιας και το συζητάμε, δεν ειναι πως δεν θυμάμαι.... Απλά δεν συγκρατώ πρόσωπα, ονοματα, μερη, χρονο και καταστασεις. :confused:

Γιατί, κατά τα άλλα, θυμάμαι τα πάντα.

Δεν θελω να δημιουργησω οποιοδηποτε θεμα απλα κανω πιο συγκεκριμενο το περιεχομενο του post μου

α οκ τοτε, γιατι νομιζα οτι απλα λες @@ιες :confused:

Nattii · 01-11-12

Αρχική Δημοσίευση από General:
Ολοκληρη η φραση ειναι:Μια γυναικα δεν θα ξεχασει ποτε εναν ανδρα που περασε απο την ζωη της..ενας ανδρας δεν θα ξεχασει ποτε την γυναικα που δεν μπορεσε να εχει..(δεν με χωραγε ο τιτλος!)
Σαν ανδρας μπορω να πω πως το σκελος που αφορα το φυλο μου ισχυει!Ολοι μας εχουμε εναν ευσεβη ποθο που ειτε γιατι απλα ηταν "αχιλλειος πτερνα" για 'μας την χαζευαμε και δεν μιλησαμε ποτε,ειτε γιατι δεν προλαβαμε,ειτε γιατι την ειχε αλλος!!Η γυναικα εκεινη που χαζευαμε και θεοποιουσαμε στο μυαλο μας και μπορει να την φερνουμε κατα νου και χρονια μετα.
Ξεκινω λεγοντας την δικη μου περιπτωση..σερβιτορα σε μια καφετερια που ηταν στον δρομο για την δουλεια,την ηξερα φυσιογνωμικα απο παλιοτερα αλλα οταν μετα απο χρονια την ειδα ξανα επεσε η κεραμυδα κατακεφαλα!Ιδιαιτερα αυταρχικη απ΄οσο πληροφορηθηκα απο κοινους γνωστους με πολυ αυστηρο υφος και ενα χρονο μεγαλυτερη(πραγμα το οποιο με φοβισε) αλλα πολυ ομορφη και γοητευτικη.Ειχε γινει μερος της οποιασδηποτε σκεψης μου αφου φυσικα ειχε πει την γνωμη της για την επικειμενη προσεγγιση ολη η παρεα.Οταν μετα απο ενα μικρο διαστημα βρηκα το θαρρος να της μιλησω ειχε φυγει απο κει και μαλιστα την προηγουμενη μερα απ'οσο εμαθα αργοτερα.Παει ενας χρονος απο τοτε και την πετυχα χθες ενω ημουν στο αυτοκινητο κοντα στην γειτονια μου..εβριζα για ωρες την τυχη μου αφου δεν ξερω που μενει,μονο το ονομα της.Νομιζω πως θα την παταγα πολυ ασχημα εαν ειμασταν μαζι,ωστοσο..αναμενω ενα θαυμα απ την θεα τυχη γιατι η εν λογο δεσποινις..δεν ξεχνιεται....

Το πιστεύω αυτό που λες .Και ισχύει και σε πολλές γυναίκες.Γιατί πρόκειται για ένα έρωτα ανεκπλήρωτο που δεν έχεις απομυθοποιήσει...

prinCess. · 01-11-12

Ε, άντρες τι περιμένεις.
Ανάποδοι σε όλα. :confused:

Ένας άνδρας δεν θα ξεχάσει ποτέ την γυναίκα που δεν μπόρεσε να έχει..

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Περιβόητο μέλος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος