Ποια η στάση σας απέναντι στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες;

Ποιά η στάση σας απέναντι στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες;
Multiple votes are allowed.

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 12)
  • Τους προσφέρω τη βοήθειά μου, ακόμη και αν δε φαίνεται να την χρειάζονται

    Ψήφοι: 3 25.0%
  • Τους προσπερνώ σκόπιμα, για να μη τους ενοχλήσω

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Τους ανοίγω συζήτηση για να τους δείξω την συμπάθειά μου

    Ψήφοι: 3 25.0%
  • Τους προσπερνώ όπως και τους υπόλοιπους περαστικούς

    Ψήφοι: 7 58.3%
  • ΔΞ/ΔΑ

    Ψήφοι: 1 8.3%

τρελή φιλόσοφος

Πολύ δραστήριο μέλος

Η τρελή φιλόσοφος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 1,290 μηνύματα.
Λίγες φορές στο δρόμο θα συναντήσουμε άτομα με ειδικές ανάγκες ή με κάποιο πρόβλημα υγείας που να φαίνεται(κάποια παραμόρφωση στο πρόσωπο,κάποια δυσκολία στην επικοινωνία,κάποιο κινητικό πρόβλημα).
θα τους κοιτάξετε λίγο παράξενα;;(ναι ναι,στην ελλαδάρα μας οι άνθρωποι με κάποιο κινητικό ή οποιοδήποτε θέμα δεν βγαίνουν συχνά έξω),θα τους προσφέρετε κάποια βοήθεια,θα τους αγνοήσετε επίτηδες;

εγώ προσωπικά δεν ασχολούμαι.άμα δώ ότι χρειάζονται βοήθεια βέβαια θα τους την προσφέρω,ή αν μου πιάσουν κουβένται θα συζητήσω μαζί τους,αλλά όχι,το να κάτσω όπως η κυρία κούλα και να τους δώσω έτσι στα καλά καθούμενα αγιασμό από τον ναό του αγίου νεκταρίου στη σίφνο,ή να τους πώ "σε λυπάμαι " ή να τους ρωτήσω με μεγάλη αγένεια για την κατάσταση της υγείας τους δεν θέλω να το κάνω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

EnnisDelMar!

Δραστήριο μέλος

Η EnnisDelMar! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Διαιτητής. Έχει γράψει 768 μηνύματα.
Βασικά τους αντιμετωπίζω όπως θα αντιμετώπιζα τον οποιονδήποτε, χωρίς οίκτο ή λύπηση. Κι αυτοί μια χαρά άνθρωποι είναι. Αν φυσικά χρειαστούν βοήθεια θα τους προσφέρω όπως θα έκανα π.χ. και σε μια γιαγιά που θα την έβλεπα να παιδεύεται με τις σακούλες του σούπερ μαρκετ. Φαντάζομαι και για τα ίδια τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν θέλουν οι άλλοι να τους λυπούνται
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Engineer

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
Τελευταία φορά ήταν, πρόσφατα, στο αεροπλάνο. Ήταν ένας ευγενέστατος κύριος με κάποιου είδους κινητικό πρόβλημα. Δεν ξέρω ακριβώς τι, με ενημέρωσαν στον έλεγχο πως του είχαν δώσει τη θέση μου για να τον διευκολύνουν, δεν έδωσα σημασία, αλλά κατάλαβα από τις κινήσεις του πως ήταν κάπως αργός. Έβαλε το σακάκι του στο ντουλαπάκι από πάνω του. Όταν φτάσαμε, επειδή κάποιος το είχε σπρώξει πιο μέσα για να βάλει πράγματα, τον είδα να προσπαθεί να το πάρει, καθώς τον έσπρωχναν οι βιαστικοί που ήθελαν να κατέβουν. Τον ρώτησα "Να βοηθήσω?". Μου είπε "Ευχαριστώ πολύ!" και έκανε στην άκρη. Του έδωσα το σακάκι του και πρέπει να με ευχαρίστησε 3 - 4 φορές ακόμα, δε θυμάμαι! Ευγενέστατος!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

edweimaste

Πολύ δραστήριο μέλος

Η edweimaste αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,050 μηνύματα.
Πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι!Αν δεν ζητήσουν βοήθεια ή αν δεν φανούν να την χρειάζονται δεν τους τη δίνω!Είναι άσχημο να σε θεωρούν αδύναμο!Τους συμπεριφέρομαι φυσιολογικά ...και ούτε τους κοιτάω περίεργα όπως βλέπω να γίνεται κατά καιρούς γύρω μου!Είναι κρίμα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nefeli Graf

Περιβόητο μέλος

Η Nefeli Graf αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 5,346 μηνύματα.
Λίγες φορές στο δρόμο θα συναντήσουμε άτομα με ειδικές ανάγκες ή με κάποιο πρόβλημα υγείας που να φαίνεται(κάποια παραμόρφωση στο πρόσωπο,κάποια δυσκολία στην επικοινωνία,κάποιο κινητικό πρόβλημα).
θα τους κοιτάξετε λίγο παράξενα;;(ναι ναι,στην ελλαδάρα μας οι άνθρωποι με κάποιο κινητικό ή οποιοδήποτε θέμα δεν βγαίνουν συχνά έξω),θα τους προσφέρετε κάποια βοήθεια,θα τους αγνοήσετε επίτηδες;
Άτομα με ειδικές ανάγκες μπορεί να είναι άνθρωποι με προχωρημένο στάδιο σκλήρυνσης κατά πλάκας ή λόγω ατυχήματος να κατέληξαν να είναι εκεί ή γεννήθηκαν έτσι χωρίς να το θέλουν με σοβαρό πρόβλημα υγείας που επηρεάζει την καθημερινότητά τους ή ακόμα και οτιδήποτε άλλο και να είναι καθηλωμένοι σ'ένα καροτσάκι και το κρεβάτι. Ή δεν μπορούν με ευκολία να κάνουν ό,τι θέλουν πραγματικά
Αν και πλέον μπορώ και περπατάω μόνη και δεν έχω πρόβλημα κίνησης όπως πριν την εγχείρηση που έκανα, προτού μπω στο νοσοκομείο λόγω πόνων και προβλημάτων στην μέση και στο πόδι είχα μείνει στο κρεβάτι για εβδομάδες και με δυσκολία έβγαινα λίγο έξω με την αναπηρική καρέκλα. Προσωπικά, βλέποντας φίλους και άτομα που με έβλεπαν για πρώτη φορά έτσι να μου φέρονται φιλικά και πολύ εξυπηρετικά χωρίς να νιώθω ότι με λυπούνται το χαιρόμουν.:D΄
Επίσης μόλις μπήκα στο νοσοκομείο είδα έναν πολύ καλό κύριο κοντά στην ηλικία των γονιών μου με σκλήρυνση κατά πλάκας σε προχωρημένο στάδιο που δεν μπορούσε να κινηθεί από την μέση και κάτω. Έμαθε όσα έχω περάσει μιας και ήμασταν σε διπλανά δωμάτια και δεθήκαμε πολύ. Δεν ζήτησε τίποτα άλλο παρά προσοχή και να νιώσει καλά, να μιλήσει με κάποιον.
Που θέλω να καταλήξω;! Αυτά τα άτομα θέλουν βοήθεια τις περισσότερες φορές αλλά θέλουν να νιώθουν ακόμα και τον άγνωστο που θα τους βοηθήσει ότι δεν τους λυπούνται και ότι δεν είναι αγγαρεία η βοήθεια, δεν θέλουν να νιώθουν ότι είναι ανίκανοι. Ένα πραγματικό χαμόγελο και λίγη βοήθεια φτάνει. Εγώ προσωπικά όποτε χρειάστηκε βοήθησα άτομα με τέτοια προβλήματα. Και θα χαρώ να βοηθάω και θα χαρώ να μιλάω μαζί τους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Deutsch... Lover

Επιφανές μέλος

Η Everl αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος ξένων γλωσσών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 18,613 μηνύματα.
Τους βοηθαω. Η βοηθεια στις μερες μας και ειδικα στην Ελλαδα εχει γινει ενα με την λεξη ''χρημα''. Οταν λεω οτι βοηθαω καποιον ο οποιος για τον x y λογο δεν μπορει να περπατησει-δει-ακουσει ή εχει καποια νοητικα προβληματα δεν σημαινει απαραιτητα οτι τους δινω χρηματα για να γινουν καλα! Το χρημα δεν γιατρευει τιποτα απο μονο του. Μπορεις να μιλησεις μαζι του, να τον βοηθησεις να παει μια βολτα, να του περιγραψεις ενα τοπιο που δεν βλεπει, να του μιλησεις για ηχους που δεν ακουει... Να τον κανεις να καταλαβει καποια πραγματα που μεχρι τωρα κανεις δεν τον εκανε να τα καταλαβει... Να γινεις φιλος/φιλη μαζι του/της, να μην τον κοιτας σαν ''αξιοθεατο'' ( πολλοι το κανουν αυτο) και να μην του δειχνεις οικτος αλλα οτι νοιαζεσαι πραγματικα.
Νεφελη: πραγματικα σε θαυμαζω πολυ σε αυτον τον τομεα και το ξερεις! Οι ανθρωποι που εχεις γυρω σου πρεπει να ειναι πολυ περηφανοι για εσενα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Αν με ζητούσαν βοήθεια θα την έδινα φυσικά :) Αλλά γενικά νομίζω ότι πρέπει να αντιμετοπίζονται όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν είναι και ωραίο να σε κοιτάνε σε φάση "ωχ δες σε τι κατάσταση είσαι" ντάξυ είναι άσχημο αυτό..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 9 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top