Είδηση θανάτου

Stalitsa

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Μιμιλού!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
Σήμερα το μεσημέρι γυρίζοντας με τον μπαμπά μου από τα ψώνια, περάσαμε με το μηχανάκι από την περιοχή που πήγαινα γυμνάσιο και το μισό λύκειο.. (Εκεί μένουν όλοι οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου! Περισσότερο ξέρω ακόμα και φατσικά παιδιά σε εκείνη την περιοχή παρα σε αυτή που ζώ εδώ και 13 χρόνια!) Στο δρόμο πάνω από το σχολείο μου είδα ένα εκκλησάκι με ένα όνομα... Ήξερα ένα παιδί με αυτό το όνομα... Είπα στον πατέρα μου να σταματήσει, να δώ αν είναι το παιδί που ήξερα... Σκύβω και βλέπω στην φωτό ένα άλλο παιδί... Έπαθα ΣΟΚ!!! Δεν ήμασταν ποτέ φίλοι, δεν θυμάμαι αν έχουμε μιλήσει ποτέ ή όχι... Είχαμε κοινές παρέες και τον έβλεπα ειδικά όταν πήγαινα λύκειο κάθε μέρα!!!! Θυμάμαι ότι ήταν πολύ καλό παιδί.... Μάλλον σκοτώθηκε με το μηχανάκι... Στο δρόμο είχε γραμμένο το όνομα του.. Θα έγινε πρόσφατα σκέφτηκα μιας και φαινόταν ακόμα καθαρά τα λευκά γράμματα, πίσω από το εκκλησάκι του υπάρχει ένα καρτοτηλέφωνο που έγραφε αθάνατος? Αξέχαστος?? Στο σοκ επάνω δεν ρώτησα καν στο περίπτερο δίπλα τί έγινε, πότε... Έχει καμμία σημασία πια???
Το σκέφτομαι από το μεσημέρι... Τον θυμάμαι με ένα μαύρο μπουφαν να καπνίζει και δεν μπορώ να το δεχτώ σαν ιδέα ότι έχει πεθάνει... Δεν ήταν φίλος μου, το ξαναλέω! Δεν θυμάμαι καν αν είχαμε μιλήσει ή οχι.. Απλά στενοχωρήθηκα παααααααααρα πολύ και για τα νιάτα του και πιο πολύ που έφυγε... Σίγουρα είχε πολλά ακόμα να ζήσει και να προσφέρει... Δεν ξέρω για εσας αλλά για μένα μου είναι πολύ δύσκολο να πεθαίνουν οι άνθρωποι και ειδικά άτομα που έχω δεί έστω και μία φορά στη ζωή μου! Είμαι πολύ ευαίσθητη με τέτοια θέματα...
Το σκεφτόμουν και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας... Εύχομαι να έχει αναπαυτεί η ψυχούλα του και να είναι καλά εκεί ψηλά...
Καλό ταξίδι Θωμά...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BAD MAIPH

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η BAD MAIPH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 301 μηνύματα.
Ολοι μας εχουμε νιωσει την απολια. Σε καταλαβαινω γιατι πριν απο 9 μηνες χασαμε εναν καλο μας φιλο απο ατυχημα. Μου φαινετε απιστευτο.. ακομη περιμενω να χτυπησει το τηλεφωνο και να ειναι εκεινος και να μας πει "Ελατε παιδια πλακα σας εκανα!" Αλλα δεν χτυπαει....
μαλλον ο Θεος μας κανει πλακα!!!:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Εδω να δεις τι γινετε.... Πριν εναν δυο μηνες εφυγαν δυο παιδια, πρωσοπικα δεν τους ηξερα, αλλα τους ηξεραν σχεδων ολοι στο σχολειο μου... Πριν 7 μηνες εφυγε ενα αλλο παιδι... Παλι δεν τον ηξερα, απλα τον εβλεπα καθε μερα στο σχολειο... Πριν εναν χρονο και κανα δυο μηνες εφυγε ενα κοριτσακι.... Ουτε αυτην την ηξερα αλλα την ηξερε ολη η παρεα μου...
Ευτιχος δεν εχω ζησει το να φυγει καπιος καλος μου φιλος, πιθανων λογο του οτι ελαχιστοι εχουν μηχανακια. Αλλα ακομα και μονο φατσικα που εβλεπα το παιδακι στο σχολειο, και μια δυο φορες που ειχαμε μιλισει, και να βλεπω μετα ολα τα συνθιματα που γραφανε για αυτον κλπ με αγκιξε και εμενα παρα πολυ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Σε νιώθω απόλυτα.:/:

Έχει περάσει αρκετός καιρός αλλά είχα χάσει κ εγώ έναν φίλο μου (από άλλη αιτία βέβαια, κ ίσως να έφταιγε αυτός) κ ήταν εξίσου σοκαριστικό. Δεν άντεξα ούτε στην κηδεία του να πάω από το σοκ που είχα πάθει.:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Σκεψου αυτο και καντο επι 100 για γνωστους/φιλους/συγγενεις κλπ. Ειναι κριμα ειδικα οταν χανονται για βλακειες...:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ioanna283

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
εγώ έχασα τον καλύτερό μου φίλο πριν 5 μήνες και είναι αυτό που είπε κι η Μαίρη
ακομη περιμενω να χτυπησει το τηλεφωνο και να ειναι εκεινος και να μας πει "Ελατε παιδια πλακα σας εκανα!" Αλλα δεν χτυπαει....
ήταν τύπος της πλάκας...του άρεσε να μας κάνει να περνάμε καλά...ο χιουμορίστας της παρέας.κάθε του λέξη μια ατάκα...
ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει ότι έφυγε για πάντα.προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι προσωρινό,ότι να,σε ένα μήνα σε ένα χρόνο θα γυρίσει από κει που έφυγε ταξίδι,θα με πάρει τηλέφωνο..θα βγούμε...ή θα έρθει από το σπίτι μια μέρα,θα χτυπήσει η πόρτα και θα είναι αυτός...:'(
δεν έχω διαγράψει τίποτα...αντίθετα,προσπάθησα να μαζέψω όσα περισσότερα πράγματα δικά του μπορούσα...σημειώματα,φωτογραφίες μας κλπ...φωτογραφίες μας..χα!δεν βγάλαμε ποτέ μια μόνοι μας...:worry:τον έχω σε φωτογραφίες με όλους μας τους φίλους εκτός από μένα...:/:
δυστυχώς όσο πιο κοντά σου είναι ο άνθρωπος που χάνεις τόσο πιο πολύ βασανίζεσαι...κι όταν αυτό είναι ξαφνικό και βίαιο πονάει ακόμη περισσότερο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Ένας θάνατος πάντα συγκλονίζει... Όποιος και αν πέθανε. Ακόμα και για άγνωστους στις ειδήσεις νιώθουμε συμπόνια. Πόσο μάλλον, όταν γνωρίζες κάποιον, έστω και αν δεν υπήρξες ποτέ φίλος-η του. Η αίσθηση ότι τον είχες δει να γελάει, να περπατάει ή έστω να καπνίζει όπως λες - γενικά η αίσθηση ότι τον είχες ζήσει έστω σε ελάχιστο βαθμό, το κάνει πιο οδυνηρό. Το γεγονός ότι κάποιος πέθανε νέος σαφώς χειροτερεύει τα πράγματα. Έχεις βιώσει ποτέ ξανά την απωλεία; Αν όχι ίσως για αυτό σοκαρίστηκες τόσο πολύ. Αλλά και αν την έχεις βιώσει, αυτό δεν μειώνει ένα πιο φρέσκο πόνο....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
Ένας θάνατος πάντα συγκλονίζει... Όποιος και αν πέθανε. Ακόμα και για άγνωστους στις ειδήσεις νιώθουμε συμπόνια. Πόσο μάλλον, όταν γνωρίζες κάποιον, έστω και αν δεν υπήρξες ποτέ φίλος-η του. Η αίσθηση ότι τον είχες δει να γελάει, να περπατάει ή έστω να καπνίζει όπως λες - γενικά η αίσθηση ότι τον είχες ζήσει έστω σε ελάχιστο βαθμό, το κάνει πιο οδυνηρό. Το γεγονός ότι κάποιος πέθανε νέος σαφώς χειροτερεύει τα πράγματα. Έχεις βιώσει ποτέ ξανά την απωλεία; Αν όχι ίσως για αυτό σοκαρίστηκες τόσο πολύ. Αλλά και αν την έχεις βιώσει, αυτό δεν μειώνει ένα πιο φρέσκο πόνο....
Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο μόνο το αν έχεις βιώσει μια απώλεια για να σοκαριστείς..
Είναι και θέμα ψυχοσύνσης-ευαισθησίας του ανθρώπου..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο μόνο το αν έχεις βιώσει μια απώλεια για να σοκαριστείς..
Είναι και θέμα ψυχοσύνσης-ευαισθησίας του ανθρώπου..

Δεν είπα ότι είναι το μόνο που παίζει ρόλο, αλλά πιστεύω ότι έχει και αυτό κάποια σημασία. Έχεις βέβαια δίκιο. Είναι και θέμα της ψυχοσύνθεσης και της ευαισθησίας του κάθε ανθρώπου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
Δεν είπα ότι είναι το μόνο που παίζει ρόλο, αλλά πιστεύω ότι έχει και αυτό κάποια σημασία. Έχεις βέβαια δίκιο. Είναι και θέμα της ψυχοσύνθεσης και της ευαισθησίας του κάθε ανθρώπου.
Ένας ακόμα παράγοντας είναι ότι φέρνεις τον εαυτό σου στην θέση του ατόμου που βιώνει την απώλεια του αγαπημένου του προσώπου..
Πχ πέθανε ο πατέρας μιας συμμαθήτριας μου ενώ είμασταν Γ' λυκείου..
Όταν πήγαμε σχολείο και το μάθαμε οι περισσότεροι είχαμε μια μελαγχολική διάθεση, και αυτό γιατί βάλαμε το πως θα ήταν ο εαυτός μας στην θέση της κοπέλας και όχι επειδή ξέραμε τον πατέρα της..

Γενικά είναι κάτι που δεν θέλω να το βιώσω,βασικά το έχω βιώσει αλλά ήμουν μικρή και δεν καταλάβαινα..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Ένας ακόμα παράγοντας είναι ότι φέρνεις τον εαυτό σου στην θέση του ατόμου που βιώνει την απώλεια του αγαπημένου του προσώπου..
Πχ πέθανε ο πατέρας μιας συμμαθήτριας μου ενώ είμασταν Γ' λυκείου..
Όταν πήγαμε σχολείο και το μάθαμε οι περισσότεροι είχαμε μια μελαγχολική διάθεση, και αυτό γιατί βάλαμε το πως θα ήταν ο εαυτός μας στην θέση της κοπέλας και όχι επειδή ξέραμε τον πατέρα της..

Γενικά είναι κάτι που δεν θέλω να το βιώσω,βασικά το έχω βιώσει αλλά ήμουν μικρή και δεν καταλάβαινα..


Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες. Προσωπικά, προσπαθώ να μην μπω σε αυτή τη διαδικασία γιατί νιώθω ότι θα τρελαθώ. Αλλά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

voice

Νεοφερμένος

Ο voice αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
Παιδια σκεφτειται για 2 λεπτα το πονο της ΜΑΝΑΣ και του πατερα. και παλι δεν θα το καταλαβουμε στο μεγηστω αυτον τον πονο. ο πονος η πικρα και τα λειπα συνεσθηματα μενουν σε αυτον που τα εχει και δεν μοιραζωντε με κανεναν απλα κατανωουμαι. οσο για τι θλυψη που νιωθουν καποια ατομα σε αυτα τα θεματα ειναι στο χαρακτηρα που λενε και στην ευεσθησια του καθε ατομου, οπως υπαρχουν αδιαφορα,ψυχρα και βλακες χαχες που οταν βλεπουν κατι θλυβερο γελανε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
Παιδια σκεφτειται για 2 λεπτα το πονο της ΜΑΝΑΣ και του πατερα. και παλι δεν θα το καταλαβουμε στο μεγηστω αυτον τον πονο. ο πονος η πικρα και τα λειπα συνεσθηματα μενουν σε αυτον που τα εχει και δεν μοιραζωντε με κανεναν απλα κατανωουμαι. οσο για τι θλυψη που νιωθουν καποια ατομα σε αυτα τα θεματα ειναι στο χαρακτηρα που λενε και στην ευεσθησια του καθε ατομου, οπως υπαρχουν αδιαφορα,ψυχρα και βλακες χαχες που οταν βλεπουν κατι θλυβερο γελανε.
Σαφώς ,πάντα και παντού υπάρχουν εξαιρέσεις..
Ωστόσο όταν αυτά τα άτομα θα βρεθούν σε ανάλογες περιπτώσεις θα χάσουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους..Και εκτός αυτού δεν θα τους άρεσε μια ανάλογη αντίδραση!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top