Οι νέοι εργαζόμενοι δέσμιοι της κρίσης ( ; )

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Έθνος», υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι που μένουν απλήρωτοι για χρονικό διάστημα από έναν μήνα έως και έναν χρόνο φθάνουν στο 1 εκατομμύριο, ενώ μόλις τέσσερις στους δέκα εργαζομένους παίρνουν μισθό χωρίς καθυστέρηση στον ιδιωτικό τομέα.
Οι υπόλοιποι κάνουν υπομονή ή απλά συμβιβάζονται με συμβολικά ποσά που αντικαθιστούν το μηνιάτικο.
Με βάση στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ η καθυστέρηση στις πληρωμές διπλασιάστηκε τον τελευταίο χρόνο. Είναι πλέον σύνηθες οι επιχειρήσεις να χρωστούν αποδοχές έξι μηνών, όταν πέρυσι το αντίστοιχο διάστημα ήταν τρεις μήνες.
Σύμφωνα με στοιχεία που φτάνουν στο Ινστιτούτο Εργασίας, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, ο αριθμός των εργαζομένων που έχουν καθυστέρηση στον μισθό προσεγγίζει το ένα εκατομμύριο. Τα περισσότερα κρούσματα καταγράφονται στον τουρισμό, σε εταιρείες security και στον χώρο υπηρεσιών καθαριότητας.
Το 80% των ξενοδοχείων καθυστερεί τους μισθούς για τουλάχιστον έναν μήνα, σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στον τουρισμό. Μία στις δέκα επιχειρήσεις χρωστά μισθούς τουλάχιστον έξι μηνών. Όπως τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Π. Προύτζος: «Υπάρχουν ξενοδοχεία που οφείλουν μισθούς ακόμα και 15 μηνών».

Click για ανάπτυξη...

Όσοι νέοι παραμένουν στην ημεδαπή αναζητούν απεγνωσμένα κάποια δουλειά απεμπολώντας δικαιώματα, αξιοπρέπεια και οράματα.

Αντιμετωπίζουν τον αναφυόμενο εργασιακό Μεσαίωνα, την απαξίωση των γνώσεων τους, την αδιαφορία για τα συναισθήματά τους, τον τρόμο και την μισαλλοδοξία που «σπέρνεται» στην αγορά εργασίας.

Η οικονομική κρίση έχει αρνητικά αποτελέσματα στις εργασιακές στάσεις και συμπεριφορές των ανθρώπων και μειώνει τη συναισθηματική ταύτισή τους με τον χώρο εργασίας. Από την άλλη, η δέσμευση λόγω συνέχειας αφορά στις «παράπλευρες απώλειες» του εργαζόμενου και στις προσωπικές θυσίες που έχει από την απόφασή του να φύγει από τη δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομική κρίση αυξάνει τη δέσμευση λόγω συνέχειας, γιατί η αγορά εργασίας, με τις ελάχιστες προοπτικές απασχόλησης, οδηγεί σε εργασιακό τέλμα τους νέους.

Οι οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης στοχεύουν, μεταξύ άλλων, στον απομονωτισμό, την ιδιοτέλεια, τον ατομικισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό των νέων. Η παγίωσή τους οδηγεί στην κυριαρχία του «οικονομικού-ορθολογικού» ανθρώπου — στην κυριαρχία του «ανθρώπου-κτήνους». Η νεολαία, οι νέοι εργαζόμενοι, μέσα από την αντίσταση και τους διαρκείς αγώνες και συγκρούσεις, οφείλουν να διεκδικήσουν την ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων τους και την κατάκτηση των εργασιακών επιλογών και οραμάτων τους. Όσο βουλιάζουμε στην κρίση, τόσο οι νέοι θα εγκλωβίζονται εργασιακά, συνθλίβοντας τα θετικά τους συναισθήματα. Η εργασία αντί να «απελευθερώνει» τα ανθρώπινα συναισθήματα και να δημιουργεί συνεργατικές και κοινωνικές συμπεριφορές, θα φυλακίζει το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου. Στο χέρι μας είναι να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη. Στο χέρι των νέων είναι να βρουν και να αναδείξουν το εργασιακό περιβάλλον του μέλλοντος, την εργασία που τους κάνει να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν, την κοινωνία όπου το «μαζί» παραμερίζει το «μόνος».

Click για ανάπτυξη...