Πόσο εύκολα λέτε «όχι»;

Αρχική Δημοσίευση από deadhead_pirate:

Αν είναι έτσι, εγώ προσωπικά, οτι μπορώ να κάνω, δεν έχω λόγο να μην το κάνω.

Click για ανάπτυξη...

Δεν εχει τυχει δλδ να μην θες να κανεις κατι και να μην μπορεις να το αρνηθεις?

Ενα πολυ απλο και τυχαιο παραδειγμα:
Να σου ζητησουν να βγεις η να πας καπου και να μην θες αλλα να το κανεις?

δεν νομιζω οτι ολοι μας θελουμε παντα και τα παντα!υπαρχουν στιγμες που θελουμε να κανουμε το δικο μας ασχετα αν μπορυμε η οχι!

Μετά από πολλές φορές που την πάτησα και πιέστηκα πολύ να κάνω πράγματα που δεν ήθελα έμαθα να λέω όχι. Δεν μπορώ να πω ότι τα έχω καταφέρει πλήρως αλλά πλέον μπορώ να αρνηθώ ευγενικά χωρίς να νιώθω τύψεις. Έχω παρατηρήσει όμως ότι υπάρχουν 2-3 άτομα στα οποία δεν μπορώ με τίποτα να πω όχι ό,τι και να μου ζητήσουν. Τα ίδια άτομα βέβαια με έχουν στηρίξει και ήταν δίπλα μου σε πολύ άσχημες φάσεις της ζωής μου, γι αυτό ποτέ δε θα αρνηθώ όταν μου ζητήσουν κάτι.

Αυτό είναι ενα ωραίο θέμα και χαίρομαι που μου δίνεται η δυνατότητα να το σχολιάσω.

Ας ξεκινήσουμε με την φύση του "δεν θέλω αλλά μου είναι δύσκολο να πω όχι". Είναι μια αδυναμία. Μια Κερκόπορτα του μυαλού μας, της θέλησής μας απέναντι στη θέληση των άλλων. Συνήθως αυτή η αδυναμία είναι και αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα των εν λόγω ατόμων. Έτσι έμαθαν, έτσι έκαναν και έτσι πιθανόν να συνεχίσουν να κάνουν εσ αει, εκτός κι αν η ζωή τους ταρακουνήσει συθέμελλα. (μικρή πιθανότητα βελτίωσης εκεί)

Γιατί να πείς όχι σε έναν φίλο που σε έχει εξυπηρετήσει, βοηθήσει, που σου έχει σταθεί; Εκεί δεν θα πείς όχι και είναι κατανοητό. Θα είσαι το λιγότερο αχάριστος και απάνθρωπος αν αρνηθείς βοήθεια σε έναν έντιμο συνάνθρωπό σου και φίλο σου.


Γιατί όμως να πείς ναι και σε έναν άνθρωπο ο οποίος πρώτ' απ' όλα δεν δύναται να καταλάβει -πρίν καν ξεστομίσει ότι έχει να ξεστομίσει- ότι μπορεί εσύ να έρχεσαι σε δύσκολη θέση με αυτό που ζητάει/απαιτεί; Γιατί να διαιωνίσεις μια κατάσταση έμμεσης ή άμεσης εκμετάλλευσης; Άλλοι το κάνουν για την "ψυχική τους ηρεμία" για να ανακαλύψουν αργά ή γρήγορα πως μόνο αυτό δε θα έχουν. Άλλοι το κάνουν γιατί "έτσι πρέπει", έτσι έμαθαν να ζούν, ταϊζοντας τα πιό δυνατά μυαλά, τους πιό δυνατούς χαρακτήρες.

Είναι σαν μια φυλακή, που ανάλογα με το βαθμό συνείδησής σου, τα κάγκελά της είναι ορατά ή αόρατα. Παραμένει όμως μια φυλακή και εσύ είσαι μέσα από τα κάγκελα, περιμένοντας μια αλλαγή μέσα από την καθημερινή ρουτίνα, απ' την καθημερινή υποταγή... Μέχρι να φτάσεις στο σημείο να σιχαίνεσαι και το οξυγόνο που ρουφάς. Σα μπουκάλι με ποτό που δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω.

Αυτή είναι η μια "λογική". Ευτυχώς ή δυστυχώς εγώ λειτουργώ αλλιώς.

Εαν με έχεις βοηθήσει μια φορά ή είσαι ξηγημένος σπαθί απέναντί μου άσχετα αν σου ζήτησα ποτέ κάτι ή όχι, θα σε βοηθήσω δέκα φορές, με όλη μου την καρδιά θα πω ναι.

Εαν μου έχεις κάνει κάποιο κακό αλλά παρόλαυτά μετάνιωσες και έμπρακτα με βοηθάς σε δικά μου ζητήματα, ούτε τότε θα σου πω όχι, απλά θα βαστάω ένα μέτρο με πολύ στενά όρια για να ελέγχω τις κινήσεις σου ώστε να μην την πατήσω.

Εαν μου έχεις κάνει ζημιά στο παρελθόν και έρθεις να μου ζητήσεις χάρη όντας αμετανόητος για τα λάθη σου, όσο και να σε ήξερα παλιά, τώρα δε θα απλώσω χέρι. Θα ξέρεις ότι έχω τη δύναμη να σε βοηθήσω και να το παίξω καλός, ή τη δύναμη να σε καταστρέψω και να γίνω κακός, αλλά αυτό που θα λάβεις θα είναι ένα μεγάλο κενό, μια απραξία. Δεν σκοπεύω να γίνω ούτε υποχείριο σου και να απολαμβάνω εκμετάλλευσης, ούτε όμως και ο τιμωρός σου και να απολαμβάνω συνεπειών τις οποίες ουδέποτε ζήτησα! Το μεγάλο κενό θα είναι η συνέπεια των επιλογών του άλλου. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, μην το ξεχνάμε αυτό.

Τέλος υπάρχει και η κατηγορία των ατόμων που με θυμούνται μόνο όταν είναι να ζητήσουν κάτι, από συμβουλή για γυναίκα, εως τα τελευταία επεισόδια του Prison Break σε DVD ή σημειώσεις στο Χ μάθημα. Εκεί έχω 2 τρόπους. Η θα σου δώσω κάτι που θέλεις και θα μου δώσεις κάτι που θέλω (αν θέλω κάτι από σένα), ή θα σε βοηθήσω χωρίς αντάλλαγμα αλλά μετά δε θα μου ξαναζητήσεις τίποτα, ποτέ, μέχρι να αλλάξεις μυαλά. Ρητά αυτό, να του περάσει στο κεφάλι. Αυτό ή θα τον βοηθήσει τον άλλο να καταλάβει το λάθος του ή θα συνεχίσει το λάθος και θα απολαύσει τις συνέπειες του να μην υπολογίζει φιλίες όντας μόνος του πια.


Ξέρω, ίσως σε μερικούς/ες ακουστεί σκληρό, αλλά έτσι είναι η ζωή και ευτυχώς η δυστυχώς έμαθα να ανιχνεύω το τι κουμάσι είναι ο καθένας, και δεν αφήνω τίποτε να πέσει κάτω! Ειδικά για τα αγύριστα κεφάλια. Και είμαι υπερήφανος γι αυτό, είμαι υπερήφανος για τον έλεγχο που έχω επάνω στο δικό μου μυαλό και για το ότι δεν επέτρεψα να ελεγχθώ ποτέ από "θέλω" τρίτων που αντιβαίνουν σε δικές μου επιθυμίες.

Είναι μια μέση λύση ανάμεσα στα "θύματα" (δε μπορώ σε κανέναν να πω οχι) και στους "αναίσθητους στ@ρχ...στες" (κάνω ότι θέλω, δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν, δεν έχω υποχρέωση σε κανέναν).

Δεν υπάρχει πιό ωραίο πράγμα από το να έχεις ισορροπία στο μυαλό σου και στη θέλησή σου και να είσαι δίκαιος απέναντι στους ανθρώπους. Πολύ ωραιότερο από το να είσαι ασυλλόγιστα αγαθιάρης, θύμα και "καλός" απέναντί τους ή ο κακός ο bad boy on the block καγκούρι type "και τι θες μωρέ πάλι".

+10000 Valder...Η απαντηση σου ηταν τοσο κατατοπιστικη και σωστη ακομη και που ηταν προσωπικη αποψη και οχι ''δυστυχως'' πραγματοποιησημη απο ολους,που πραγματικα χαιρομαι που ανοιξα τελικα αυτο το θεμα!

Xμμμ, γενικά είμαι άνθρωπος του "ναι". Δύσκολα απορρίπτω προτάσεις ή απόψεις. Δεν πιστεύω ότι είμαι θύμα κανενός. Είναι επιλογή μου και όχι αποτέλεσμα πίεσης ή τάσης αποδοχής της εκμετάλλευσης. Γιατί να μην προσπαθήσω να κάνω τη "χάρη" οποιουδήποτε έχει μ΄εμένα την οικειότητα ώστε να την ζητήσει;

Θα έλεγα ότι η αυτή η δεκτικότητα, η τάση να βλέπουμε τα πράγματα λιγότερο καχύποπτα και εγωιστικά είναι σπάνια αρετή. Όπως όλα όμως χάνει την αξία της όταν αγγίζει την υπερβολή. Όταν γίνεται άκριτη κατάφαση προς όλους και για όλα και όταν φυσικά φτάνει να αντιτίθεται στη θέλησή μας ακόμα, καταντά τεράστια αδυναμία...

Ειναι πραγματικα ομορφο να μπορεις να πραγματοποιεις επιθυμιες των γυρω σου,ειναι ομως ασχημο να σε εκμεταλευονται..
Και εκτος απο αυτο υπαρχει και η δικη μας θεληση nininaou που δεν πρεπει να ξεχναμε!και που δεν πρεπει να παραβιαζεται συνεχως με τα θελω των αλλων!Γιατι τοτε παυουμε να ζουμε για τον εαυτο μας..Αλλα για τις επιθυμιες των αλλων..Και ολα καλα οταν αυτες συμπιπτουν με τις δικες μας επιθυμιες!οταν οχι ομως?

Αρχική Δημοσίευση από teo:

Ναι ομως μερικες φορες πιστευουμε οτι μας εκμετελλευουνται και στην ουσια τα πραγματα μπορει να ειναι ισως πιο απλα απο οτι το φανταζομαστε. Ας μην νομιζουμε, οτι αν κατι δεν μας αρεσει αλλα λεμε τις περισσοτερες φορες ναι οτι αυτο ειναι εκμεταλλευση ντε και καλα

Click για ανάπτυξη...

Ας μην το παρουμε υποθετικα ομως..εν μερει εχεις δικιο,αλλα με αυτην την λογικη θα μπορουσε καποιο ατομο να νομιζουμε οτι δεν μας εκμεταλευεται,και αντιθετως να το κανει και με το παραπανω!
Ειναι ολα σχετικα αν το παρουμε υποθετικα

ισως δεν εχεις αδικο...ομως κατα ποσο κανουμε αυτο που θελουμε εμεις?Ας μην παρουμε ως παραμετρο την εκμεταλευση..

Δυστυχως ομως δεν λειτουργουμε παντα ετσι!Στην θεωρια ναι ειναι πολυ καλο,αλλα στην πραξη?Δεν λεω πως εγω γινομαι παντα θυμα,
αλλα ερχονται καταστασεις που κανω καποια πραγματα γιατι μου ειναι δυσκολο να τα αρνηθω και ουτε καν προλαβαινω να σκεφτω κατα ποσο τα θελω!Για αυτο και ερχομαι σε σημειο πολλες φορες να λεω οτι εχω μετανιωσει για κατι που εχω κανει!

Αρχική Δημοσίευση από Αννουλα:

+10000 Valder...Η απαντηση σου ηταν τοσο κατατοπιστικη και σωστη ακομη και που ηταν προσωπικη αποψη και οχι ''δυστυχως'' πραγματοποιησημη απο ολους,που πραγματικα χαιρομαι που ανοιξα τελικα αυτο το θεμα!

Click για ανάπτυξη...

Μου άρεσε αυτό! Να σαι καλά Αννούλα μου!

Αρχική Δημοσίευση από Nininaou:

Θα έλεγα ότι η αυτή η δεκτικότητα, η τάση να βλέπουμε τα πράγματα λιγότερο καχύποπτα και εγωιστικά είναι σπάνια αρετή. Όπως όλα όμως χάνει την αξία της όταν αγγίζει την υπερβολή. Όταν γίνεται άκριτη κατάφαση προς όλους και για όλα και όταν φυσικά φτάνει να αντιτίθεται στη θέλησή μας ακόμα, καταντά τεράστια αδυναμία...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από teo:

Ναι ομως μερικες φορες πιστευουμε οτι μας εκμετελλευουνται και στην ουσια τα πραγματα μπορει να ειναι ισως πιο απλα απο οτι το φανταζομαστε. Ας μην νομιζουμε, οτι αν κατι δεν μας αρεσει αλλα λεμε τις περισσοτερες φορες ναι οτι αυτο ειναι εκμεταλλευση ντε και καλα

Click για ανάπτυξη...

Αν σταθούμε σ' αυτό που λένε τα 2 αυτά συμπαθέστατα παιδιά, θα διαπιστώσουμε ότι πολύ σημαντική λοιπόν είναι η έννοια της κρίσης. Βέβαια ξεφεύγω λίγο από τον κεντρικό άξονα του ερωτήματος που τέθηκε αλλά ήθελα να κάνω αυτή τη σύνδεση διότι τη θεωρώ πολύ σημαντική. Όταν ένας άνθρωπος έχει "ακονίσει" την κρίση του, είναι λίγο πιό διορατικός απέναντι στα άτομα που του ζητάνε κάτι, απέναντι στις προθέσεις αυτών. Το ψυλλιάζεσαι δηλαδή αν ο άλλος πάει να σε εκμεταλλευτεί.

Η κρίση λοιπόν είναι ίδιας προτεραιότητας αρετή, που θα έπρεπε να στέκεται πλάι στην προθυμία μας για βοήθεια στον Χ άνθρωπο, πλάι ακόμα και στην απροθυμία μας για βοήθεια. Ένας χρήσιμος σύμβουλος για το αν θα πρέπει να πούμε ναι ή όχι όταν μας ζητάνε κάτι, ακόμα κι αν θα κρίνουμε προθέσεις, πράξεις, χαρακτήρες, όλα μαζί, κλπ.

Δε θα μας κάνει πάνσοφους, αλλά σίγουρα παραπάνω κρίση μας κάνει σοφότερους απ' ότι είμαστε απλά με μια σκέτη τυφλή εμπιστοσύνη ("Η Μαρίνα δε με έχει πουλήσει ποτέ κι ούτε θα το κάνει") ή παράσυρση από τα συναισθήματά μας ("Το ξέρω, δε θέλω να πάω στο νησί 3 μέρες αλλά ξάδερφός μου είναι, γίνεται να του πω οχι;").

Αρχική Δημοσίευση από mania:

Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε είπα όχι σε έναν άνθρωπο, για να αρνηθώ σημαίνει ππώς πραγματικά δεν μπορώ, αν μπορώ να κάνω κάτι θα το κάνω ακόμα κιάν δεν θέλω, αυτό βέβαια είναι λαλακία μεγάλη αλλα τι να κάνεις όταν σε χτυπάνε στο φιλότυμο; είναι γνωστό σε όλους ότι το έχω και με χτυπάνε εκεί, το καλό είναι πώς μπορεί να μην θέλω να κάνω κάτι αλλα όταν το κάνω είναι με χαρά, αυτό είναι σιγουρο

Click για ανάπτυξη...

Και εγώ έτσι είμαι .. και όλοι με συμβουλέυουν να μην είμαι τόσο καλή!

Όλα θέλουν προσοχή...