Υποκριτές, Μυθομανείς και Ψεύτες

Υποκριτές, μυθομανείς και ψεύτες. Τους διαχωρίζετε;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 28)
  • Ναι

    Ψήφοι: 23 82.1%
  • Όχι, είναι εκφράσεις του ίδιου βασικου χαρακτήρα

    Ψήφοι: 5 17.9%

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
1. Τους διαχωρίζετε κι άν ναί πώς και γιατί;

ή

2. Τους θεωρείτε εκφράσεις του ιδιου βασικού χαρακτήρα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Δεν καταλαβαινω την εκφραση "ειναι εκφράσεις του ιδιου βασικού χαρακτήρα"....τι θελεις να πεις?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Μπορει να ειναι εκφρασεις του ιδιου χαρακτηρα και παρολααυτα να ξεχωριζουνε ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

katerina_s

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η katerina_s αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 244 μηνύματα.
Να κανω μια παρατηρηση αν επιτρεπεται;
Θα ηταν πιο σωστο να πουμε εκφανσεις του ιδιου βασικου χαρακτηρα.
Ευχαριστώ!

Γενικά πιστεύω πως αυτά συνυπάρχουν. Μπορεί κάποιο από τα στοιχεία να υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό απο τα άλλα, αλλά όλα υπάρχουν! Ο μυθομανής για παράδειγμα είναι εκ των πργμάτων ψεύτης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kleftra

Διάσημο μέλος

Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
Αν ήταν τύπος τσιγάρων ο ψεύτης θα ήταν λάιτ, ο μυθομανής μίντιουμ κι ο υποκριτής βαρύ άφιλτρο.
Κι οι τρεις τύποι αντιπροσωπεύουν το ίδιο πράγμα σε διαφορετική ένταση.
Ο ψεύτης προτιμά να διαστρεβλώνει την αλήθεια για να εξυπηρετηθεί, να γλιτώσει μια δύσκολη κατάσταση ή να βλάψει τον διπλανό του.Όπως και να χει αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται βλέπετε το ψέμα ξεχνιέται εύκολα μόνο η αλήθεια μένει.Βαθμός επικινδυνότητας 4-6 ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιεί το ψέμα.
Ο μυθομανής στήνει ολόκληρα σενάρια κάποιες φορές αρκετά πιστευτά κι άλλες να μπάζουν απο παντού.Σπανίως ξεχνάει τι έχει πει αφού ζει κι ο ίδιος μέσα στην ιστορία του και την υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων.Όταν αφορούν τον ίδιο είναι ακίνδυνα και ίσως διασκεδαστικά αν και μπορεί να εκνευρίσουν οι υπερβολές και η ανειλικρινειά του.Στην περίπτωση που αφορούν τρίτους τα πράγματα δυσκολεύουν.Βαθμός επικινδυνότητας 5.
Ο υποκριτής είναι η χειρότερη περίπτωση.Αυτός δεν λέει ψέματα, δεν υπερβάλλει και δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτός.Παρουσιάζει ένα τελείος διαφορετικό πρόσωπο και δρα υπόγεια,μπορεί να είναι επι χρόνια φίλος,συνεργάτης,σύντροφος και να σκάβει το λάκκο σου.Αργεί να αποκαλυφθεί και όταν γίνεται πέφτουμε απο τα σύννεφα.Βαθμός επικινδυνότητας στο κόκκινο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Ψεύτης μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος έχει πει ψέμματα και πλέον γίνεται ιδιότητα όταν αφορά σε άτομο που επανειλημμένα λέει ψέμματα. Τα ψέμματα μπορεί να έχουν κάποιο απώτερο σκοπό π.χ. να τον γλιτώσουν από μια δυσάρεστη κατάσταση (παράδειγμα: έχω πονοκέφαλο, δεν θα'ρθω στο πάρτυ) - λέω πολλά τέτοια ή και όχι, απλά να εκφράζουν μια άλλη του ψυχολογική ανάγκη/αδυναμία (παράδειγμα: είμαι ηθοποιός). Ο παθολογικός ψεύτης είναι πιστεύω εκείνος που είναι εθισμένος στο ψέμμα, χρησιμοποιεί συνεχώς ψέμματα, ασύνδετα μεταξύ τους.

Όταν όμως το ψέμμα δεν σταματάει στο "είμαι ηθοποιός" αλλά συνδέεται με άλλα ψέμματα και γίνεται μια ιστορία με αρχή και τέλος (ξεκίνησα έτσι, πρωταγωνίστηκα εκεί, γνώρισα τους τάδε κλπ), και το άτομο πλάθει πολλές τέτοιες ιστορίες με αρχή και τέλος, φανταστικές ιστορίες αλλά με λεπτομέρεις και συνοχή, μιλάμε για μυθομανία. Η παθολογία της μυθομανίας διαφέρει με την κατάσταση του παθολογικού ψεύτη, καθότι ο δεύτερος δεν μπαίνει στη διεργασία σύνδεσης των ψεμμάτων και δημιουργίας ενός μεγάλου μύθου και αυτή ακριβώς η διεργασία με την όλη επιστράτευση της φαντασίας, η συνεχής απασχόληση του μυαλού και η εμμονή του για το σκοπό της δημιουργίας μύθων συνιστά την παθολογία της μυθομανίας. Μύθων που δεν είναι αυτοσκοποί, πηγάζουν νοσηρή ψυχολογία ή διαταραγμένο μυαλό. Διαφορετικά; Ο μυθομανής θα ήταν καλλιτέχνης αν ήξερε να εκτονώνει σωστά τον όγκο της φαντασίας του και τη λεκτική του λύσσα. Έχω μάλιστα την πεποίθηση ότι οι μυθομανείς έχουν καλλιτεχνικές τάσεις. Το όριο που διαχωρίζει τη νοσηρή ψυχολογία από τη μη νοσηρή; Μπορεί να είναι και θέμα κοινωνικής παρατήρησης σε τελική ανάλυση.

Ο μυθομανής όμως "αρπάζεται" από άτομα που μπορούν να συντρέξουν τους μύθους του, επιδιώξει την αντίδρασή τους σε πραγματικό χρόνο, την έχει ανάγκη αυτή την αντίδραση τους, είναι σαν τη τροφή γι'αυτόν. Δηλαδή δεν εκτονώνει απλά τη φαντασία του με λάθος τρόπο και τέλος. Θέλει να εισπράξει κάτι. Οι μύθοι του είναι μόνο το μέσο...

(συνεχίζω μετά :P )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Tsipouro

Διάσημο μέλος

Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
Μυθομανία: ψυχικό νόσημα.
Υποκρισία: "εργαλείο" που χρησιμοποιείται εσκεμμένα για την επίτευξη επιθυμιών/στόχων.
Ψέμα: Ανάλογα με το πως και σε ποιά συχνότητα χρησιμοποιείται μπορεί να φέρει κάτι καλό ή κακό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Προσωπικά δεν εχω γνωσεις ψυχολογίας. Πολλοί και πολλές που ίσως έχουν θα μας εξηγήσουν τα πραγματα πιο επιστημονικά. Οι απαντήσεις που διάβασα μεχρι τώρα, εκτος της Νεράιδας που είναι ερώτηση, μου εδωσαν ήδη μια πρώτη εικόνα πολυ κατατοπιστική,

Η Κλέφτρα, βάζει κοντέρ στην επικινδυνότητα του κάθε ενα, κατι που το βρηκα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μάλιστα θα έλεγα ότι συμφωνώ, με μια μικρη διαφορά ότι δηλαδή θεωρώ λιγότερο επικίνδυνο τον μυθομανή, ύστερα βάζω τον ψεύτη και στην συνέχεια πιο επικινδυνο απο ολους τον υποκριτή.

Η ανάλυση της CM (χριστίνας) ειναι πολύ κατατοπιστική, φαίνεται σαν να έχει διαβάσει ψυχολογία. Μας δείχνει το προγκρες της ιδιότητας του ψευδους, σαν εναν καρκινο του εγκεφάλου που εξελισσόμενος μας περνάει σε άλλες κατηγορίες νοσηρότητας

Η παρατηρηση "εκφάνσεις" ειναι σωστή, δεν χρησιμοποιησα όμως τη λέξη γιατι μπορει μερικοί να μήν την καταλαβαιναν

Αυτό που θελω να προσθέσω, σαν το δικό μου λιθαράκι στη συζήτηση, είναι οτι το ψέμα, είναι μια ιδιότητα συνυφασμένη με το λόγο. Ειμαστε τα μόνα έλογα ζώα, και έτσι τα μονα που μπορούμε να πουμε ψέματα. Κι αυτό όμως πάλι δεν θα αρκούσε για να χρησιμοποιήσουμε τα ψέματα, αν η χρήση τους κατέληγε σε φιάσκο και ζημιά για μας.

Η κοινωνική μας δομή είναι σε μεγάλο βαθμο νομίζω υπεύθυνη για τους ψευτες και τους υποκριτές. Γιατι ανταμοιβει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την επιλογή τους να δρούν έτσι. "Κάνε τη δουλειά σου και όλοι οι άλλοι τσιμέντο να γίνουν". Όλα σου τα προβλήματα μπορεις να τα λύσεις με το ψέμα. Μάθε να υποκρίνεσαι και όλα τα άλλα θα τα κάνουν οι αλλοι, τα κορόιδα.

Αν η ανταμοιβή δεν ήταν τόσο προφανής, η επιλογή αυτής της κοινωνικής δράσης δεν θα ήταν τόσο ευρέως εφαρμόσιμη. Όμως είναι κοινός τόπος ότι οι πολιτικοί μας κοροιδεύουν. Τους θεωρούμε όλοι καθάρματα ψεύτες άθλιους Μαυρογιαλούρους, ομως τους ψηφίζουμε. Την ίδια στιγμή δηλαδη που αυτή η κοινωνική δράση ευθπυνεται για όλα τα δινά, αναδεικνύει πλείστα κοινωνικά μέλη στηνκορυφή, μέσα απο επιλογές (αξιοκρατικου πίνακα, εκτιμήσεων προσωπων και πραγμάτων) που κανουμε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Πόση διαφορά έχει, στο τελικό αποτέλεσμα να θεωρούμε έξυπνο έναν ψεύτη ή υποκριτή, απο το να είμαστε οι ίδιοι έτσι; Και πόση απόσταση μεχρι να γίνουμε;

Όλοι θέλουν να ειναι έξυπνοι,είναι λοιόν πολυ σημαντικο με ποιούς, κατα πλειοψηφία, τρόπους, η ίδια η κοινωνικη δομή σου επιτρέπει να είσαι και στην πράξη έξυπνος.

Οι μυθομανείς τώρα, πιστεύω ότι ειναι η μόνοι που μπορούν να εχουν κάποια ελαφρυντικά ακριβώς λόγω της παθολογικής φύσης των ψεμάτων τους. Δηλαδή (δεν ξέρω αν τα λέω καλα) αυτοί υποτιθεται ζούν μέσα στους μυθους τους, οπότε δεν θεωρούν κάν οτι λένε ψέματα. Φυσικά τα ψέματα τους και αυτών,όπως και των άλλων, προκαλούν σύγχυση, αναστάτωση και ζημιές επίσης.

Ετσι θα ψηφίσω ότι και τα τρία εκφύονται απο τη ρίζα του ίδιου βασικου χαρακτήρα, του κακου του επικίνδυνου του αδιάφορου για τους άλλους
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Για αρχη θα διαχωρισω τελειως το μυθομανη απο τους υποκριτες και ψευτες....
Η μυθομανια,οπως εχω αναφερει πολλακις, και τα λεει πολυ ομορφα και η CM, ειναι μια διαταραχη προσωπικοτητας...
Απο την αλλη, ο υποκριτης ειναι ψευτης και ο ψευτης ειναι υποκριτης...εγω δε βλεπω καμμια διαφορα και ειναι συνειδητες συμπεριφορες....
Υποκρισια ειναι μια συμπεριφορα που δε θα χαρακτηριζε κανεις ως γνησια και ειλικρινη...Φανερωνουμε κατι το οποιο δεν ειμαστε, δε μας εκφραζει και γινεται συνειδητα..Ο υποκριτης χρησιμοποιει τα ψεματα για αυτον το σκοπο....Και ο ψευτης αυτα που λεει τα χρησιμοποιει γιατι και αυτος στοχευει σε κατι πολυ συγκεκριμενο...
Για μενα προσωπικα ειναι το ιδιο επικινδυνοι και δεν τους ξεχωριζω...
Αυτο βεβαια, που ξεχωριζει τον εναν υποκριτη απο τον αλλο, τον εναν ψευτη απο τον αλλο, ειναι ο λογος για τον οποιο κανεις συμπεριφερεται ετσι και σαφως και η συχνοτητα του φαινομενου αυτου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Συμφωνω με Νεραιδα, αλλά θα πω οτι καποιος μπορει και να ειναι και υποκριτής και να μην το κανει συνειδητα. Την πραξη του ψεματος ομως, την κανουμε παντα συνειδητα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Εμένα πάλι με απασχολεί η αιτία όχι τα συμπτώματα. Η ριζα δηλαδή μήπως έγκειται στην επιλογή της χρήσης του λόγου για.... λάθος λόγους;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
μυθομανείς= άρρωστοι για μένα αυτό είναι, ένας άρρωστος 'άνθρωπος που προσπαθεί να τραβίξει την προσοχή των άλλων
ψεύτες= χαμηλής αυτοπεποίθησης άνθρωποι που νομίζουν πώς με το ψέμα καταφέρνουν να είναι κάτι, αυτοί που εξαπατούν για να νοιώσουν οι ίδιοι ανώτεροι

Υποκριτές=η χειρότερη φάρα απο όλες, αυτοί που δίχνουν κάτι που δεν είναι για να σε χτυπήσουν αργότερα εκεί που πονάς
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Η υποκρισία είναι μια συμπεριφορά η οποία πρώτα στρέφεται κατά του ίδιου μας του εαυτού, εξωτερικεύουμε άλλο από αυτό που πιστεύουμε και νιώθουμε. Είναι η διάσταση του εσωτερικού με τον εξωτερικό μας εαυτό που μπορεί να είναι είτε εσκεμμένη και σκόπιμη είτε να πηγάζει από μια προσωπική αδυναμία και ανάγκη μας να δημιουργήσουμε εντυπώσεις γιατί νιώθουμε ότι το ειλικρινές ενδεχομένως δεν θα'χει την ίδια αποδοχή. Συνήθως εξωτερικεύουμε αυτό που θεωρούμε ιδανικό μας αλλά αδρανούμε να επεξεργαστούμε παράλληλα τον εσωτερικό μας κόσμο ώστε να βελτιωθούμε προς αυτό που θεωρούμε το ιδανικό μας, υπάρχει εσωτερική στασιμότητα.

Θεωρώ την υποκρισία νόσο που σχετίζεται με την ελλιπή κοινωνικοποίηση σε συνδυασμό με την χαμηλή αυτοπεποίθηση και τις προσωπικές ανασφάλειες που ωθεί στον ενταφιασμό του πραγματικού μας εαυτού. Δεν θα κρατήσω ποτέ κακία προς ένα άνθρωπο που εγκληματεί απέναντι στον εαυτό του.

Ο ψέυτης είναι πάντα υποκριτής με τη διαφορά ότι ελέγχει πλήρως τη διάσταση του εσωτερικού με τον εξωτερικό του εαυτό και την επιδιώκει με απώτερο σκοπό που στρέφεται πλέον προς το συνομιλητή του. Τον ψεύτη δεν τον συγχωρώ ακόμα και στην περίπτωση που λέει ένα ψέμα για "το καλό" μου, για να μη με στεναχωρήσει που χου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για το εάν θα στεναχωρηθώ με ένα πραγματικό γεγονός ή όχι, να αποφασίζει δηλαδή για μένα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στην επικοινωνία μου και τη σχέση μου με το πραγματικό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Νομιζω ότι οι υποκριτές αρχιζουν πολλές φορές σαν παιδια που εκβιάζονται να μην δείχνουν (και πολλες φορές ουτε καν να έχουν) τα πραγματικά τους συναισθήματα. Αργότετα, όταν το έχουν συνηθίσει πιά να το κάνουν, για να επιβιώσουν, διαπιστώνουν ότι σε κοινωνική εφαρμογή είναι οφέλιμο και πλέον το κάνουν κανόνα. Οπως οφέλιμο ήταν και στις οικογένειες τους οπου η εκπόρνευση ειχε αντίτιμο συχνά την εύνοια. Και φυσικά μια πόρνη δεν μπορεί να λέει τον πελάτη γουρούνι, γιατί τότε ο πελάτης δεν θα την πληρώσει. Στην καλύτερη περίπτωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Ο εθισμός μπορεί να υπάρχει παντού... Είναι από μόνος του νοσηρή κατάσταση, ανεξάρτητα από τον ποιόν της συμπεριφοράς στην οποία αφορά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Το θέμα είναι οτι κτυπώντας τη ριζα, κάνουμε κάτι, εχουμε πραγματικες πιθανότητες επιτυχίας. Π.χ. δεν ξέρουμε αν τον Τζωρτζ Μπους, εναν κραυγαλέο και πασιγνωστο υποκριτή ψεύτη και μυθομανή at the same time (παρουσιάζει ότι είναι απεσταλμένος του θεού για να σώσει τον κόσμο απο το,.... ε χμ κακό), τον πηδούσε τυχόν ο μπαμπάς του. Οταν ταυτόχρονα τον υποχρέωνε να μην μιλάει ή να παραδέχεται ότι "έτσι είναι τα πράγματα" προκειμένου να μήν τον αποκληρώσει. Ομως ο μπαμπάς του ειναι ο εμπνευστής της Νέας Ταξης πραγμάτων και ενα σενάριο σαν το παραπάνω, δεν είναι καθόλου απίθανο.

Τι στάση πρέπει λοιπόν εμείς να τηρήσουμε απέναντι στον κάθε Τζώρτζ Μπους, προκειμένου να λύσουμε το πρόβλημα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Πριν αντιληφθούμε την υποκρισία: Αναπόφευκτα κρίνουμε (αν είμαστε από αυτούς που κρίνουν) από τα φαινόμενα.

Όταν αντιληφθούμε την υποκρισία (και ότι τα φαινόμενα απατούν): Δεν ξέρω τι πρέπει και τι όχι για τον καθένα. Εγώ ίσως απλά να προσπαθούσα να δώσω λόγους, αιτίες, αφορμές, ερεθίσματα εξωτερίκευσης του πραγματικού εαυτού σε σημείο που να νιώσει ο υποκείμενό του εξοικείωση και άνεση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Και μετά;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Πριν αντιληφθούμε την υποκρισία: Αναπόφευκτα κρίνουμε (αν είμαστε από αυτούς που κρίνουν) από τα φαινόμενα.

Όταν αντιληφθούμε την υποκρισία (και ότι τα φαινόμενα απατούν): Δεν ξέρω τι πρέπει και τι όχι για τον καθένα. Εγώ ίσως απλά να προσπαθούσα να δώσω λόγους, αιτίες, αφορμές, ερεθίσματα εξωτερίκευσης του πραγματικού εαυτού σε σημείο που να νιώσει ο υποκείμενό του εξοικείωση και άνεση.


Αναφέρεις τι κάνουμε πρίν αντιληφθούμε την υποκρισία. Μετά είναι το σημαντικό πιστευω.Λόγους και αιτίες θα έδινες στον υποκριτή εννοείς; Με αυτό τον τρόπο θα τον έπειθες να μιλήσει , να εξηγήσει γιατι το κάνει, και έτσι ίσως να το σταματήσει;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Λόγους και αιτίες θα έδινες στον υποκριτή εννοείς; Με αυτό τον τρόπο θα τον έπειθες να μιλήσει , να εξηγήσει γιατι το κάνει, και έτσι ίσως να το σταματήσει;

Όχι. Με τον τρόπο αυτό θα τον βοηθούσα να εξωτερικεύσει τον πραγματικό του εαυτό χωρίς να φοβάται. Τότε δεν θα έχει ανάγκη να υποκριθεί. Δεν μπορεί ο ίδιος να παραδεχτεί ότι το κάνει, να εξηγήσει γιατί το κάνει, ούτε μπορεί να πει "θα το σταματήσω τώρα". Δεν μπορώ να του πω "σταμάτα να υποκρίνεσαι". Ο υποκριτής (όχι ο ψεύτης υποκριτής που έχει πλήρη έλεγχο της συμπεριφοράς του και την καθοδηγεί μεθοδευμένα) είναι κακοήθης πρώτα απέναντι στον εαυτό του. Διαπράττει τον χειρότερο βιασμό προς τον εσωτερικό του κόσμο, τον σπρώχνει στην απομόνωση. Νομίζω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είναι απομονωμένος ο εσωτερικός σου κόσμος. Και ναι. Πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος με ατέλειωτη υπομονή να αρχίσει να τον ψαρεύει σιγά σιγά, να του πει "εγώ αυτό το κομμάτι σου αποδέχομαι, το αληθινό", να σιχαθεί κι ο ίδιος την εικονική του πραγματικότητα, το δήθεν του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top