• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

Παιδική παχυσαρκία

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Παίρνοντας αφορμή από ένα περιστατικό συγγενικού μου προσώπου, συγκεκριμένα του ξαδέλφου μου ο οποίος είναι 11 χρονών και ζυγίζει περίπου 60 κιλά, θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε αυτό το θέμα...
Έμαθα πρόσφατα πως ο ξάδελφός μου πήγε στο Παίδων και οι εκεί γιατροί του είπαν ότι πρέπει να κάνει δίαιτα επειγόντως επειδή το λίπος έχει αρχίσει να καλύπτει την καρδιά του (δεν ξέρω αν το λέω σωστά). :( Γνωρίζω πολύ καλά ότι η οικογένεια του μικρού ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι αυτό του το πρόβλημα, μα έμαθα πως στο σχολείο του υπάρχει εστιατόριο που πρσφέρει στα παιδάκια πατάτες τηγανιτές, πίτες, σουβλάκια και nuggets από τις 10 το πρωί. :confused: Όλα αυτά είναι απολύτως ανθυγιεινά για ένα παιδί που βρίσκεται πάνω στην ανάπτυξη... Εκτός αυτού, παιδάκια είναι και είναι φυσικό να παρασύρονται. Και αναρωτιέμαι- δεν γίνονται έλεγχοι στα σχολεία για τέτοια πράγματα; Δεν υπάρχει καμία μέριμνα; Όλοι αυτοί προτίθενται να θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους; :worry:

Νομίζετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί όλο αυτό; Πώς μπορείς να πείσεις ένα παιδάκι να κάνει δίαιτα; Πώς του εξηγείς ότι κινδυνεύει πλέον η υγεία του; :(

Παραθέτω και ένα σχετικό άρθρο

Το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις στο δυτικό κόσμο, όχι μόνο για τη σωματική υγεία των παιδιών, αλλά και για την ψυχική τους κατάσταση, καθώς, σύμφωνα με έρευνες, τα κορίτσια από την παιδική κιόλας ηλικία παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης στις σχολικές και στις κοινωνικές τους δραστηριότητες εξαιτίας των περιττών κιλών. Το health.in.gr μίλησε για το ζήτημα αυτό με τον Ευθύμιο Καπάνταη, Ειδικό Παθολόγο-Διαβητολόγο.
health.in.gr: Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των λιποκυττάρων που αναπτύσσονται σε ορισμένες ηλικίες παίζει καθοριστικό ρόλο στο μετέπειτα βάρος του παιδιού;
Ε. Καπάνταης: Έχει βρεθεί ότι τα λιποκύτταρα στο σώμα μας δημιουργούνται σε τρεις φάσεις της ζωής μας: Η μία είναι η ενδομήτριος, ακόμα πριν γεννηθούμε, η δεύτερη είναι στον πρώτο χρόνο της ζωής και η τρίτη στην εφηβεία. Σε αυτές κυρίως τις φάσεις πολλαπλασιάζονται τα λιποκύτταρα. Παλαιότερα, θεωρούσαμε ότι δεν πολλαπλασιάζονταν σε άλλες φάσεις της ζωής μας, αλλά τώρα έχει βρεθεί ότι ένας αριθμός κυττάρων διαφορετικών ιστών διαφοροποιείται σε λιποκύτταρα. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα κρίσιμες κάποιες ηλικίες διέγερσης της παραγωγής των λιποκυττάρων. Αρα ένα μωρό που η μητέρα του το ταΐζει, για να το κάνει υγιές και να αναπτυχθεί πιο γρήγορα, αποκτά πολλά λιποκύτταρα, με αποτέλεσμα να είναι παχύσαρκο και στην υπόλοιπη ζωή του. Το ίδιο συμβαίνει και στην εφηβεία, λόγω της ανάγκης ανάπτυξης του σώματος.

health.in.gr: Τι εννοούμε με τον όρο "κοινωνική παχυσαρκία";
Ε. Καπάνταης: Η κοινωνική παχυσαρκία είναι ένα φαινόμενο που απαντάται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Στις μέρες μας ο χρόνος γυμναστικής είναι περιορισμένος και τα γεύματα είναι πρόχειρα, με πολλά λίπη και θερμίδες. Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταβατικό στάδιο μεταξύ των αναπτυσσόμενων και των ανεπτυγμένων. Στις ανεπτυγμένες χώρες τα άτομα με υψηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο είναι αδύνατα. Αντίθετα, τα άτομα χαμηλού βιοτικού επιπέδου, εξορμούμενα από την επιθυμία τους να κορεστούν, καταλήγουν περισσότερο παχύσαρκα. Η αντίληψη ότι το υπερβάλλον βάρος συνδέεται με την υγεία έχει παλιές ρίζες. Στο Μεσαίωνα οι ανίατες ασθένειες λόγω χρόνιων λοιμώξεων ήταν πάρα πολλές. Τότε η χρόνια λοίμωξη επέφερε καχεξία, αδυνάτισμα και τελικά το θάνατο. Αρα κάποιος με καλό βάρος ήταν υγιής. Αυτή η αντίληψη, δυστυχώς, παρέμεινε μέχρι τις μέρες μας. Μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους το πρόβλημα έλαβε μεγαλύτερες διατάσεις και φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι τα στρουμπουλά παιδιά είναι και υγιή.
health.in.gr: Τι στοιχεία υπάρχουν για την παιδική παχυσαρκία στην Ελλάδα;
Ε. Καπάνταης: Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Έχουν γίνει, βέβαια, κάποιες αποσπασματικές μελέτες σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες πληθυσμού, αλλά δεν έχουν προσφέρει απολύτως αξιόπιστα στοιχεία. Ένας από τους στόχους της Εταιρείας Παχυσαρκίας είναι να γίνει μια επιδημιολογική μελέτη. Κάποια ενδεικτικά στοιχεία μάς τοποθετούν στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Βέβαια, σύμφωνα με μια μελέτη, είμαστε αρκετά υψηλότερα. Αυτό είναι αρκετά υποτιμητικό για τη χώρα μας, γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι ως λαός είμαστε περισσότερο παχύσαρκοι από τους Γερμανούς. Βέβαια, το ανησυχητικό είναι ότι το ποσοστό παχυσαρκίας στα παιδιά αυξάνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι στους ενήλικες. Έχουν πρόσφατα δημοσιευτεί πολλές μελέτες σύμφωνα με τις οποίες παιδιά ηλικίας έως τεσσάρων ετών που είναι παχύσαρκα παρουσιάζουν προβλήματα στην υγεία τους. Τέτοια προβλήματα είναι η αυξημένη αρτηριακή πίεση, καθώς και διαταραχές στο αίμα τους. Το αίμα αυτών των παιδιών πήζει πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες να πάθει το παιδί κάποτε έμφραγμα. Αν κάποιος πάθει έμφραγμα στα 40 του, αυτό δεν σημαίνει ότι η παθολογική κατάσταση ξεκίνησε στα 39 του. Το πιθανότερο είναι ότι ξεκίνησε 20 έως 30 χρόνια νωρίτερα. Μία άλλη παράμετρος του προβλήματοςτης παχυσαρκίας είναι και τα ψυχολογικά προβλήματα που αναπτύσσονται στα μικρά παχύσαρκα παιδιά. Σκεφτείτε ότι τα παιδάκια δυσκολεύονται να τρέξουν και να παίξουν. Ο ρατσισμός των παιδιών είναι ιδιαίτερα σκληρός, γιατί πρέπει να επιβιώσουν και υστερούν πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Στα σχολεία τα παχύσαρκα παιδιά, πολλές φορές, απομονώνονται από τα συνομήλικά τους, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους και να τρώνε. Με αυτό τον τρόπο, συντηρείται ο φαύλος κύκλος και καταλήγει στην εμφάνιση προβλημάτων προσωπικότητας, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε ψυχιατρικά προβλήματα.
πς. Δεν ξέρω αν πρέπει να μπει στα κοινωνικά... :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
ναι υπάρχει νόμος που προβλέπει να υπάρχει μόνο γιαούρτι και κουλούρι Θεσσαλονίκης στα σχολικά κυλικεία
και μιας που φυσικά έτσι θα το κλείσουν το μαγαζί βάζουν κι άλλα πράγματα για να πουλήσουν
προφανώς στη δική σας περίπτωση το μαγαζάκι ξεπέρασε το βάζω μια ατομική πίτσα (που απαγορεύεται αν είναι με αλλαντικά)
ή ξεπέρασε το βάζω σάντουιτς (που απαγορεύεται αν δεν είναι το έτοιμο συσκευασμένο απ τις βιομηχανίες)

Νομίζω ότι ένα παιδί 11 χρονών είναι αρκετά μεγάλο για να καταλάβει τι συμβαίνει και θα έπαιρνα πρώτα μια γνώμη από ένα παιδοψυχολόγο κι εν συνεχεία θα του έλεγα την ωμή αλήθεια
Θα του έδειχνα φωτογραφίες, θα έκανα έρευνα, θα του έδειχνα την καρδιά ενός παχύσαρκου και τέτοια πράγματα

Αν το παιδί δεν καταλάβει, ώστε να αλλάξει από μόνο του τη διατροφή του, δε θα υπάρξει βελτίωση
Θα τρώει στο σπίτι τα διαίτης και στο σχολείο θα παίρνει με το χαρτζιλίκι τα νάγκετς

Επίσης θα φρόντιζα πάση θυσία να ξεκίναγε το παιδί αθλητική δραστηριότητα ώστε να καίει θερμίδες.
Δλδ πιστεύω ότι σίγουρα το συγκεκριμένο παιδί, δεν είναι μόνο ότι τρώει άσχημα αλλά ότι σίγουρα είναι καθηλωμένο μπροστά σε μια τιβί ή σε ένα πισι
(όχι ότι είναι κακά, αλλά αν κάνει το παιδί ΜΟΝΟ αυτά, είναι καταστροφικά)

Ποδήλατο λοιπόν και κάθε μέρα όξω για να κάψει θερμίδες
Ποιο παιδί δε θέλει να πάει στο πάρκο να κάνει ποδήλατο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Ο συγκεκριμένος παίζει ποδόσφαιρο σε μία ομάδα και πηγαίνει πολλά από τα απογεύματα εκεί. Μα δεν είναι αρκετό...
Είχαν έρθει για φαγητό το μεσημέρι και είχε "ελεύθερη μέρα", δηλαδή μπορούσε να φάει ό,τι ήθελε. Ε, όχι απλά το παράκανε μα είδα μία απίστευτη λαιμαργία- δεν το είχε ανάγκη όλο αυτό το φαγητό! :worry: Και η μητέρα του συνέχεια του φώναζε να σταματήσει και τον μείωνε λέγοντας άσχημα πράγματα για το βάρος του. Όταν της είπα να σταματήσει, απλά έπνιξε ένα γελάκι. :confused:
Το γυρνάω συνέχεια στο μυαλό μου και δεν ξέρω καν αν υπάρχει λύση για το θέμα αυτό... Εδώ δεν υπάρχει καν υποστήριξη από τους γονείς! :(

Νομίζετε ότι το φαγητό είναι για όλα αυτά αυτά τα παιδιά μια παρηγοριά; Και αν είναι, πώς το αλλάζεις αυτό;
:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
αν δεν υπάρχει υποστήριξη από το σπίτι είναι δύσκολα τα πράγματα
το παιδί πρέπει να αγαπήσει τον εαυτό του αρχικά όπως είναι και να θέλει να τον βελτιώσει
ότι δλδ ακριβώς ισχύει και για τους ενήλικες

σε πρώτη φάση λοιπόν όπως τα λες, μάλλον πρέπει να εστιάσεις τη βοήθεια σου στην οικογένεια κι όχι στο παιδί
αν οι γονείς γίνουν σωστοί, το παιδί θα βρει και τη βοήθεια που χρειάζεται
άρα τους γονείς πρέπει να κάνεις να δουν το σωστό
αυτό νομίζω είναι πιο εύκολο γιατί δεν θα ανησυχείς μην πληγώσεις και την παιδική ψυχούλα τους...
κάνεις μια καλή έρευνα στο δίκτυο, κάνεις τις ανάλογες εκτυπώσεις, τους τα χώνεις και απαιτείς να αλλάξει η κατάσταση
και αν μετά δε σου ξαναμιλήσουν... να μη σε νοιάζει
σίγουρα μέσα τους θα καίγονται και θα το δουν αργά ή γρήγορα
εύχομαι γρήγορα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Δεν θα καταλάβουν... :(

Και στο κάτω κάτω, εκείνοι έφεραν το παιδί σε αυτή την κατάσταση- ποιος γονιός θα παραδεχτεί ότι έχει λάθος; Το πρόβλημα αρχίζει από το σπίτι.


πς. εννοείται πως δεν με νοιάζει αν θα μου ξαναμιλήσουν, το είχα κάνει και παλιότερα και ήμασταν στα μαχαίρια για πολύ καιρό
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Εγω στα 12 μου ειμουν 55 κιλα και ειμουν κυριολεκτικα πετσι και κοκαλο, και αυτο το παιδι στα 11 του ειναι 60 και παχυσαρκο; ισως πανω απο το κανονικο, αλλα παχυσαρκο;..!:confused:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
έχει σχέση και το ύψος Τάσο μου
μπορεί να ήσουν ψηλό παιδί εσύ
αν το παιδί είναι πιο κοντό κι ένα χρόνο μικρότερο, 5 κιλά αναλογικά είναι πολλά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vendetta

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Thor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, επαγγέλεται Ξεναγός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,275 μηνύματα.
Θα πω κι εγώ μία προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό το θέμα και συγκεκριμένα θα μιλήσω για μένα... :D
Μέχρι και τη δεύτερη τάξη στο λύκειο ήμουν υπέρβαρος... Χαρακτηριστικά είχα φτάσει στην αρχή της τρίτης λυκείου να ζυγίζω περίπου 115 κιλά... :redface: Το φταίξιμο ανήκε και σε εμένα αλλά και στους γονείς μου... Έτρωγα ασταμάτητα ό,τι μου άρεσε και σε μεγάλες ποσότητες... Αντιμετώπιζα φυσικά και κάποιου είδους ρατσισμό για το λόγο αυτό (...όχι το να μη με θέλει κάποιος στην παρέα αλλά κάποιους χαρακτηρισμούς...) ο οποίος παρόλο που δε μου άρεσε καθόλου δε με πτοούσε και ιδιαίτερα... Κοιτάζοντας πίσω λοιπόν καταλαβαίνω ότι δε με πτοούσε κάτι τέτοιο επειδή δεν είχα και την κατάλληλη ενημέρωση πάνω στο θέμα της παχυσαρκίας... Δε με είχε ενημερώσει κανείς για τις συνέπειές της... Στο σχολείο δε με είχε πιάσει ποτέ κάποιος καθηγητής ή ακόμα περισσότερο γυμναστής για να μου μιλήσει... Μόνο οι γονείς μου και άτομα του συγγενικού περιβάλλοντος μου έλεγαν ότι ίσως έχω στο μέλλον προβλήματα... Αυτό δεν είναι όμως ενημέρωση... Στην ηλικία των 15 περίπου άρχισα να καταλαβαίνω από μόνος μου ότι κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για μένα... Και πιο πολύ το κατάλαβα όταν υπήρχε πρόβλημα στο να βρω νούμερο για τα παντελόνια μου... Είχα φτάσει να χρειάζομαι κάποια στιγμή το νούμερο 48 :redface: ... Εκεί ξεκίνησε μία αρχική προσπάθεια με τη μητέρα μου να μαγειρεύει πιο υγιεινά και καθόλου γλυκά και μερικές εβδομάδες γυμναστήριο το καλοκαίρι... Στην τρίτη λυκείου λοιπόν και σκεπτόμενος το ότι κάπου θα πετύχω ως φοιτητής και θα γνωρίσω καινούργιο κόσμο έγινε μία ανατροπή... Με τη βοήθεια διαιτολόγου κατάφερα και έχασα σε μεγάλο διάστημα (...κοντά στους 6 μήνες νομίζω...) περίπου 40 κιλά... Καταλήγοντας θέλω να πω ότι χρειάζεται μεγάλη θέληση από το ίδιο το άτομο αλλά και πολύ καλές συμβουλές και ενημέρωση από το περιβάλλον του...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
εντυπωσιάστηκα τώρα!
δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ κάτι τέτοιο για σένα!
είσαι κορμάρα :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vendetta

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Thor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, επαγγέλεται Ξεναγός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,275 μηνύματα.

xanp

Δραστήριο μέλος

Η Ξανθή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 43 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 668 μηνύματα.
Επειδή η παιδική παχυσαρκία είναι θέμα επίκαιρο που παίρνει και μεγάλες διαστάσεις σιγά σιγά, πλέον οι παιδίατροι από την γέννηση προσέχουν και κατευθύνουν τι πρέπει να τρώει το παιδί.Μπορεί να το επιβεβαιώσει και η ΚουΕ.
Δηλαδή μέχρι ενός έτους πρέπει να τρώει 5 γεύματα με φρούτα και λαχανικά κάθε μέρα με τις σωστές αναλογίες σε κρέας και φυσικά τα γαλακτοκομικά του. Ακολουθώντας αυτή τη διατροφή είναι ευνόητο ότι μόνο παχύσαρκα παιδιά δεν θα μεγαλώνουμε, αλλά δυστυχώς υπάρχει αλλά...
Μετά τον χρόνο αρχίζει η ελεύθερη διατροφή και εκεί είναι που γίνεται χαμός.Και να τα γλυκά και να τα ανθυγιεινά και να ότι θέλει το παιδί.Μέχρι και σήμερα ο μικρός δεν έχει φάει γλυκό και για αυτό με λένε υπερβολική μητέρα.Ακολουθώ πιστά το πρόγραμμα διατροφής του μικρού και είμαι και πάλι υπερβολική.Εντάξει ίσως όντως είμαι..Αλλά τι να κάνω όταν η γειτόνισσα μας είναι 2 χρονών και κάνει δίαιτα επειδή στο δεύτερο χρόνο έτρωγε σωρηδόν τα γλυκά, τα μπισκότα, τις πίτσες, τα σουβλάκια κ.τ.λ. ;
Όλα αυτά τα είπα για να καταλήξω ότι το πρόβλημα της παχυσαρκίας το δημιουργούμε εμείς οι γονείς στα παιδιά μας.Όταν από τόσο μικρά τα μαθαίνουμε να τρώνε junk food τι περιμένουμε να γίνουν λάτρεις της υγιεινής διατροφής;Όταν εμείς οι ίδιοι δεν τρεφόμαστε σωστά θα τραφεί το παιδί; Το παιδί τρώει ότι βρίσκει στο σπίτι.
Οπότε και το ξαδερφάκι μην έχοντας τα σωστά πρότυπα στο σπίτι κατέληξε στην παχυσαρκία...Και το χειρότερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς του είναι να το μειώνουν μπροστά στον κόσμο και να τον πληγώνουν, θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
εντυπωσιάστηκα τώρα!
δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ κάτι τέτοιο για σένα!
είσαι κορμάρα :D
Εγώ ακόμα δεν εχω ξεχάσει το σοκ στις απόκριες της 3ης λυκείου.:D
Φορούσε φόρμες στο σχολείο και ενώ τον έβλεπα καθημερινά δεν είχα συνειδητοποιήσει την τεράστια αλλαγή.
Στο αποκριάτικο πάρτυ λοιπόν, φορούσε κολλητά και μάσκα, πείραζε όλο τον κόσμο και κανείς δεν τον καταλάβαινε. Όταν πλέον μου αποκαλύφθηκε έμεινα -> :eek::eek::D
Και η υποχθόνια σκέψη: Και χάρηκες πως χτύπησες καινούργιο γκομενάκι!:P

Σοβαρά τώρα..
Συνάντησα τυχαία σήμερα αυτο το άρθρο , το οποίο βρήκα αρκετά ενδιαφέρον και από το οποίο σας παραθέτω παρακάτω ένα κομμάτι.



Can Reading Help Kids Lose Weight?
The study's experimental group included 31 obese girls aged 9 to 13, who were enrolled in the Healthy Lifestyles Program at Duke Children's Hospital, a comprehensive family-centered weight loss plan that addresses patients' medical, dietary and behavioral needs. The girls read a novel called Lake Rescue, whose protagonist is an overweight preteen who struggles with low self-esteem, feelings of isolation and teasing because of her size. A group of 33 girls read a different book called Charlotte in Paris, which did not have an overweight heroine, and another group of 17 girls read neither book.
At the end of the six-month intervention, all the girls who read books had lost weight, but the girls who read Lake Rescue lost more. They lowered their body mass index (BMI), a ratio of weight and height used to measure obesity, by .71, compared with .33 in the Charlotte group an average .05 increase among the nonreaders.
[...]
The weight-loss options for obese pre-adolescents are slim. The two most effective obesity medications on the market, (Orlistat and Meridia) are not approved for children under age 15, and surgical treatments such as gastric bypass are often too risky for kids. That leaves lifestyle- and behavior-modification programs, combined with counseling, which can be effective but unpredictable. But Armstrong's study suggests that there may be unconventional and useful ways, like reading, to teach weight-loss techniques that researchers may not have considered
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

The Djinn

Τιμώμενο Μέλος

Ο Mario αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4,513 μηνύματα.
Δεν θα πω πολλα πραγματα γιατι ειναι και αργα και ειμαι και κουρασμενος.
Απλως πειγραμματικα να πω οτι το κυλικειο και το καθε κυλικειο ειναι η κορυφη του παγωβουνου.
Εαν παιδι δεν γινεται παχυσαρκο απο αυτο και μαλιστα δεν συμβαλει και τοσο δραματικα πια.
Το ολο προβλημα ξεκιναει απο την οικογενεια και αν οχι απο τους γονεις καθ' αυτο, τοτε απο θειους-θειαδες και παππουδες-γιαγιαδες.Οι οποιοι τελευταιοι εχοντας το συνδρομο της κατοχης, νομιζουν οτι "στουμπωμενο" στο φαι παιδι ειναι και γερο παιδι.
Οι δε γονεις οσο και αν τους φταιει το κυλικειο εαν το παιδι δεν εχει λεφτα μαζι του δεν μπορει να σαβουριαζει σαν τρελο.κι αν παει σε ιδιωτικο και ειναι τσαμπε το φαγητο, μπορουν να το κανουν θεμα στο συμβουλιο γονεων και κηδεμονων.για καποιο λογο δεν υπαρχει κι αυτο?
Λεω εγω...
Η μπορουν να του φτιαγνουν ενα τοστ οι ιδιοι.Πιστεψτε με σε αλουμινοχαρτο μια χαρα κρατιεται ζεστο.Σε εμενα κρατιοταν μεχρι τελος γυμνασιου.Τοσο πολυ να αλλαξαν οι κλιματολογικες συνθηκες.
Απο την αλλη ενα παιδι 11 χρονων ΟΧΙ δεν ειναι αρκετα μεγαλο (συνηθως) και αρκετα ωρμο να πει "το χαμπουργερ μου κανει κακο".
Αντιθετα θα πει οτι "ειναι ωραιο και το τρωω".Οπως στα περισσοτερα παιδια τους αρεσουν αυτα τα φαγητα.
Δεν μπορουμε να περιμενουμε απο ενα παιδι να αναπτυξει απο τοσο νωρις τοσο κριτικη σκεψη επειδη αφενως τα κυλικεια πουλανε για να βγαλουν κι επειδη οι γονεις τους νομιζουν οτι το παιδι πρεπει να τρωει μεχρι σκασμου.
ειναι που ειναι βαρια η Ελληνικη κουζινα μην το ξεφτυλιζουμε κιολας.
Τεσπα, το προβλημα παιδικης παχυσαρκιας αυξανεται ολοενα και περισσοτερο και το ιδιο και στην Ιταλια χαμος γινεται.
Οσο οι "τριτοι" σαν επιχειρησεις ενδιαφερονται μονο για την κονομα (λογικο θα μου πεις) οι γονεις πρεπει να ειναι οσο γινεται πιο προσεκτικοι με το τι κατεβαζουν τα παιδια τους.
Μεσα κι εξω απο το σπιτι.
Και να ξερετε πως το στομαχι οσο του δινεις και ανοιγει τοσο πιο πολυ ζηταει.
Σε μικρες ηλικιες μπορει να μην φαινεται γιατι ο μεταβολισμος και ο καταβολισμος κανουν παρτυ, αλλα το σωμα ειναι σαν ενας σκληρος δισκος.Καταγραφει τα παντα.

Να υποθεσω οτι στο παιδων το κοιταξαν για θυροειδη,σακχαρο κτλ κτλ ετσι?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fielda

Πολύ δραστήριο μέλος

Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
Η κατάσταση έχει όντως παρεκτραπεί. Πρόσφατα είχα πάει μία βόλτα και είδα έναν παππού με το εγγονάκι του (γύρω στα 3-4) το οποίο ήταν πολύ παραπάνω από τα κανονικά κιλά του. Ο παππούς είχε πάει σε ένα περίπτερο και του πήρε αρκετά πράγματα (γλυφιτζούρια, σοκολάτες, καραμέλες κτλ). Μου έκανε τρομερή εντύπωση! Είναι δυνατόν να βλέπεις το παιδί έτσι και να το κάνεις χειρότερα; Αυτός δεν έχει θορυβηθεί που το παιδί είναι τόσο μικρό και βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση;

Όμως ισχύει αυτό που είπε ο Μάριος με το κατοχικό σύνδρομο. Κάθε φορά που κλαίει το παιδί, όταν είναι μικρό ακόμα και δεν μπορεί να μιλήσει, οι γονείς νομίζουν ότι πεινάει και το ταΐζουν. Πραγματικά θυμώνω όταν βλέπω γονείς να μην ασχολούνται με τα παιδιά τους. Δε θέλει μόνο φαγητό το παιδί. Θέλει και παιχνίδι, θέλει και τραγούδια θέλει και ενδιαφέρον και αγάπη από τους γονείς. Όταν όμως οι ίδιοι οι γονείς τρώνε ακατάπαυστα πώς περιμένουμε το παιδί να μην είναι παχύσαρκο; Ποτέ δε βλέπεις μόνο ένα άτομο παχύσαρκο σε μία οικογένεια, συνήθως όλοι έτσι είναι.

Δεν υπάρχει και η κατάλληλη ενημέρωση ίσως και η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Νομίζω κι εγώ καλυψώ μου ότι πρέπει να μιλήσεις με κάποιο τρόπο στους γονείς. Το παιδάκι ίσως καταλάβει αλλά δεν έχει νόημα όταν οι γονείς του δίνουν για φαγητό σουβλάκια και πίτσες μέρα παρά μέρα. Αν δε θέλεις να το κάνεις εσύ πες στη μαμά σου να τους μιλήσει. Είναι κρίμα να έχει από τώρα προβλήματα υγείας, είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Λοιπόν, όσον αφορά τον ξάδελφό μου, τον είχαν πάει στο Παίδων να κάνει εξετάσεις επειδή προέκυψε ένα άλλο πρόβλημα με την υγεία του, μάλλον ψυχολογικής φύσεως και από εκεί άρχισαν να το ψάχνουν το πράγμα. Οι γονείς του δεν είναι άνθρωποι με πολλή κατανόηση, καθότι δουλεύουν συνέχεια και πάντα έκαναν όλα τα χατήρια στο μικρό για να "τους αφήνει ήσυχους". :( Φανταστείτε ότι από 5 χρονών έχει στο δωμάτιό ό,τι έχω εγώ τώρα που κοντεύω τα 20 και ακόμα περισσότερα! :confused: Κανείς δεν καθόταν να ασχοληθεί μαζί του και όποτε τον παίρναμε εμείς στο σπίτι και βλέπαμε πχ ένα παιδικό τρελαινόταν από τη χαρά του...

Μάριέ μου, είναι σίγουρο ότι το πράγμα έχει αρχίσει από το σπίτι και μάλιστα από πολύ νωρίς. Τον μικρό τον κρατούσε ο παππούς μας για πάνω από 7-8 χρόνια, όσο ήταν οι γονείς του στις δουλειές τους- από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα δηλαδή. Ακριβώς επειδή ο παππούς είχε ζήσει την Κατοχή, προφανώς πέρασε και αυτός στον μικρό κάποιες από όλες αυτές τις αντιλήψεις της γενιάς εκείνης σχετικά με το φαγητό. :worry:
Οπότε τα προβλήματα μέχρι εδώ είναι τα εξής: γονείς που έλειπαν όλη μέρα από το σπίτι και ένας παππούς ο οποίος προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο για το εγγόνι του, χωρίς να το συνειδητοποιεί του έκανε κακό. Και εδώ έρχεται και κολλάει και το παράδειγμα της fieldas με το παιδάκι και τον παππού που είχε δει εκείνη.

Γενικά πιστεύω πως το φαγητό έχει καταλήξει να είναι ένα είδος επιβράβευσης ή και σε μερικές περιπτώσεις ένας τρόπος να ξεφύγεις από την πραγματικότητα- έχεις την ψευδαίσθηση ότι σε βοηθάει, ότι το χρειάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα...
Εγώ πχ. θα έλεγα σε ένα παιδάκι, αν είσαι καλός και μαζέψεις τα παιχνίδια σου θα σου πάρω μία σοκολάτα- μα πώς ξέρω αν έτσι δεν του κάνω κακό; Στο τέλος δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο λόγος και το κίνητρο για να μαζέψει το δωμάτιό του είναι αποκλειστικά και μόνο η σοκολάτα- δηλαδή το φαγητό; :(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top