Αυτοτραυματισμός

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Σκέφτηκα να κάνω μία αναφορά στο θέμα μιας και διάβασα σε ένα blog οτι ο αυτοτραυματισμός είναι κάτι που ηθελημένα δέχεται αδιαφορία από την ελληνική χώρα ακόμα και στα διδακτικά βιβλία της ψυχολογίας/ψυχιατρικής. Για να μη κρυβόμαστε, είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει και εν συνεχεία θα σας πω τι ζητάω από το thread.

(Έψαξα λίγο και δεν βρήκα ανάλογο θέμα στο forum. Πιστεύω η κατηγορία είναι η σωστή.)

Αρχικά τα βασικά θεωρητικά σχετικά με τον αυτοτραυματισμό:

_._​

Ορισμός​

Ο αυτοτραυματισμός είναι μία κίνηση σωματικής βλάβης του εαυτού από πρόθεση, χωρίς όμως να στοχεύει στην αυτοκτονία. Εκδηλώνεται με κοψίματα, εγκαύματα, γρατζουνιές, χτυπήματα, ξερίζωμα των μαλλιών ή ακόμα και σπάσιμο των οστών, που προκαλούνται από το ίδιο το άτομο στον εαυτό του.


Αίτια​

Η αυτοτραυματική συμπεριφορά εμφανίζεται κυρίως σε άτομα που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές. Μπορεί εύκολα κάποιος να χαρακτηρίσει αυτήν την πράξη ως αποτέλεσμα αδυναμίας του ατόμου να ανταπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής του που το πιέζουν ψυχολογικά. Δηλαδή, πιο απλά, ένα άτομο, μέσω του πόνου που θα προκαλέσει στο σώμα του θα απελευθερώσει τον ψυχολογικό του πόνο και κυρίως την ένταση, τα οποία είναι συνέπειες της καταπίεσης που δέχεται το άτομο. Επίσης ο αυτοτραυματισμός σε μία συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων επιφέρει χημικές αλλαγές στα νεύρα και στον εγκέφαλο ώστε με τον πόνο να νιώθουν ικανοποίηση και ευτυχία. Τέλος, μία πιθανή αιτία που οδηγεί στον αυτοτραυματισμό είναι η αυτοτιμωρία, δηλαδή το άτομο πιστεύει ότι αξίζει τον πόνο για προσωπικούς του λόγους.

Μέθοδοι​

1. Κόψιμο
Το κόψιμο, γνωστό ως χαράκωμα, αναφέρεται στο σκίσιμο του δέρματος με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο (γυαλί, ξυράφι, μαχαίρι κτλπ). Γίνεται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως για παράδειγμα στα χέρια, στα πόδια, στο στήθος, στο πρόσωπο κ.α.

2.Εγκαύματα
Τα εγκαύματα προκαλούνται από πυρακτωμένα ή φλεγόμενα αντικείμενα που φέρνει το άτομο σε επαφή με το δέρμα του. Επίσης κάποιοι χρησιμοποιούν εύφλεκτες ουσίες όπως πετρέλαιο, αλκοόλ, υγρό αναπτήρων κα. Τα εγκαύματα γίνονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, παρομοίως με τα κοψίματα.

3.Χτυπήμα
Εδώ τα άτομα αυτοτραυματίζονται, χτυπώντας τον εαυτό τους με γροθιές, κυρίως σε σημεία του κεφαλιού ή των μηρών.

4.Ξύσιμο
Το ξύσιμο ως αυτοτραυματική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται όταν γίνεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος σε αυξημένη ένταση, διάρκεια και συχνότητα. Συνήθως το ξύσιμο γίνεται με τα νύχια του χεριού, αλλά μερικές φορές χρησιμοποιούνται και αιχμηρά αντικείμενα όπως χτένες, μολύβια, μαχαίρια κ.α. Επίσης, το ξύσιμο είναι ένα είδος αυτοτραυματισμού που πολλές φορές υιοθετείται ασυνείδητα.

5. Υπερβολικό δάγκωμα των νυχιών
Το δάγκωμα των νυχιών είναι μία πολύ διαδεδομένη συνήθεια, ωστόσο αποτελεί αυτοτραυματισμό όταν γίνεται με υψηλότερη σοβαρότητα και συχνότητα. Για παράδειγμα ένα υπερβολικό δάγκωμα των νυχιών μπορεί να επιφέρει τραυματισμό και πληγές στα νύχια ή στις παρανυχίδες.

6.Ξερίζωμα μαλλιών (Τριχοτιλλομανία)
Τριχοτιλλομανία είναι η επαναλαμβανόμενη και υπερβολική αφαίρεση τριχών από το ίδιο το άτομο, και έχει ως αποτέλεσμα την αξιοσημείωτη αραίωση των μαλλιών. Συνήθως οι τρίχες αφαιρούνται από τα μαλλιά της κεφαλής ή της βλεφαρίδες .

7.Σπάσιμο Οστών
Το σπάσιμο οστών αποτελεί σπανιότερη μορφή αυτοτραυματισμού, αλλά σοβαρής επικινδυνότητας. Συνήθως τα άτομα σπάνε τα κόκαλα τους με βαριά αντικείμενα (τούβλα, πέτρες κ.α.) ή εργαλεία (σφυριά κ.α.). Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που τα άτομα επίτηδες πέφτουν σε τοίχους ώστε να καταφέρουν τον εν λόγω αυτοτραυματισμό.

_._​

πηγή

Επίσης παραθέτω ένα θέμα, επίκλησης στη λογική με τεκμήρια: :P

_._​

Νέα Υόρκη

Σχεδόν μια στις τέσσερις νεαρές γυναίκες ηθελημένα αυτοτραυματίζονται, συμπεριφορά που σχετίζεται έντονα με την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών, τις απόπειρες αυτοκτονίας, και τις διατροφικές διαταραχές, σύμφωνα με νέα ιταλική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Psychiatry. Οι γυναίκες μεταξύ 18 και 25 ετών που συμμετείχαν στη μελέτη του Πανεπιστημίου της Πάδοβα με επικεφαλής την Δρ Aντζελα Φαβάρο, ανέφεραν σε ποσοστό 24% κάποιου είδους συμπεριφορά αυτοτραυματισμού τουλάχιστον μια φορά κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους, κυμαινόμενη από τσίμπημα του δέρματος μέχρι κόψιμο και κάψιμο. Πιο αναλυτικά, η Δρ Φαβάρο μίλησε με 934 νεαρές γυναίκες που ζούσαν σε δύο διαφορετικές περιοχές της Πάδοβα. Οι συμμετέχουσες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες αναφορικά με την αυτο-τραυματιστική συμπεριφορά: καταναγκαστική συμπεριφορά, όπως το τσίμπημα ή το δάγκωμα των νυχιών, όπου το άτομο αν και αντιστέκεται στις συμπεριφορές αυτές βιώνει ανακούφιση από την ένταση όταν επιδοθεί σ' αυτές και παρορμητική συμπεριφορά, η οποία είναι σπανιότερη και έχει σαν αποτέλεσμα την ικανοποίηση από την απελευθέρωση της έντασης. Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους και συνήθειες όπως το δάγκωμα των νυχιών, ή το τράβηγμα των μαλλιών ως αυτοτραυματισμό αν είχαν ως αποτέλεσμα πόνο και καταστροφή ιστού του σώματος. Καταγράφηκαν συνολικά 228 υποθέσεις αυτοτραυματισμού. Οι καταναγκαστικές συμπεριφορές ήταν συχνότερες, συμβαίνοντας μεταξύ του 21,3% των νεαρών γυναικών, ενώ το 5,2% ανέφερε παρορμητική συμπεριφορά αυτοτραυματισμού. Μεταξύ των νεαρών γυναικών που ανέφεραν κάποιου τύπου συμπεριφορά αυτοτραυματισμού, το 39% δήλωσε ότι είχα εκδηλώσει τη συμπεριφορά αυτή μόνο μια ή δύο φορές, ενώ το 61% ότι είχε αυτοτραυματιστεί σκόπιμα επανειλημμένα. Σε κάθε ομάδα τελικά διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν δύο υποομάδες: το τράβηγμα των μαλλιών και το σοβαρό δάγκωμα των νυχιών, αναφερόμενα από το 15% του συνόλου του δείγματος, το τσίμπημα του δέρματος και το αυτο-δάγκωμα, στο 8%, το κόψιμο του δέρματος, ο αυτο-χαστουκισμός και το κάψιμο στο 4% και το χτύπημα του κεφαλιού ή των χεριών και το ξύσιμο του δέρματος, στο 2%. Οι γυναίκες που αυτοτραυματίζονταν είχαν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής δυσφορίας συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν ανάφεραν τέτοια συμπεριφορά, ενώ επίσης είχαν υψηλότερο σκορ σε σχετική κλίμακα για την έλλειψη οικειότητας με το σώμα τους. Οι γυναίκες που αυτοτραυματίζονταν ήταν επίσης πιθανότερο να αναφέρουν ότι είχαν υποστεί βιασμό ή είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά, εκτός από αυτές της ομάδας του σοβαρού τραβήγματος των μαλλιών και του δαγκώματος των νυχιών. Οι διατροφικές διαταραχές ήταν επίσης συχνότερες μεταξύ των γυναικών που ανέφεραν παρορμητικές πράξεις αυτοτραυματισμού.

_._​

πηγή


Και τι ζητάω από αυτό το thread; Τις απόψεις σας για τον αυτοτραυματισμό και τις μορφές του. Έχετε γνωρίσει άτομα που το κάνουν; Έχετε υποψιαστεί ποτέ γνωστούς σας για αυτή τη συμπεριφορά; Το έχετε κάνει ποτέ; Πώς το κρίνετε;

Παλιότερα είχα διαβάσει σε μία εφημερίδα για μία κοπέλα απο ξένη χώρα, που ηθελημένα πάγωνε το πόδι της μέσα σε λίτρα πάγου με στόχο να το καταστρέψει και να τις το ακρωτηριάσουν. Εν τέλει τα κατάφερε και ένιωθε, όπως δήλωνε η ίδια, πολύ καλύτερα με τον εαυτό της. Ήταν παντρεμένη με παιδιά, και όπως έγραφε στην εφημερίδα, η οικογένεια της είχε δεχτεί την επιμονή της να κόψει το πόδι της και ο σύζυγος της αν θυμάμαι καλά την είχε βοηθήσει να το παγώσει.

Μου είχε κάνει εντύπωση τότε, που η εφημερίδα το παρουσίαζε ως το τραγικότερο όλων γεγονός και μάλιστα σε πολλά σημεία ειρωνευόταν για το που έχει φτάσει η τρέλα του ανθρώπου. Αν κάποιος έχει κάποιο σχετικό άρθρο με το γεγονός ας το επισυνάψει εδώ γιατί το έψαχνα χτες και δεν το έβρισκα. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Το είχα διαβάσει κι εγώ αυτό το άρθρο κι είχα πάθει σοκ! Μάλιστα δεν τα κατάφερε με την πρώτη (ενώ πόναγε φρικτά καθόλη την διάρκεια) και χρειάστηκε να ξαναπροσπαθήσει (και επιπλέον εκνευρίστηκε που οι ιατροί κατάφεραν να της το σώσουν την πρώτη φορά!). Έλεγε μάλιστα πως είχε πια αποφασίσει πως δεν ήθελε και το δεύτερο της πόδι, αλλά θα το έκανε αφού ενηλικιωνόντουσαν τα παιδιά της, τα οποία φυσικά δεν ήξεραν την αλήθεια.. Θα ψάξω πάντως μήπως το βρω!

Δεν γνωρίζω κανέναν να έχει αυτοτραυματιστεί και δεν θα το έκανα ποτέ στον εαυτό μου για κανένα λόγο. Μου φαίνεται από τις πιο ιδιόρρυθμες παθολογικές καταστάσεις και με τρομάζει απίστευτα η ιδέα της ψυχοσύνθεσης ενός ανθρώπου που υπολογίζει τόσο λίγο το σώμα του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Το βρήκααααααααααααα! (είμαι χοντρό ψαχτήρι λέμε :D)

Η γυναίκα που δεν ήθελε τα πόδια της


ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ mich@enet.gr, www.bavzer.blogspot.com

ΑΠΟ ΠΟΛΥ μικρή, η Αγγλίδα Σούζαν Σμιθ ένιωθε ότι «κάτι δεν πήγαινε καλά» με το σώμα της. Την περασμένη Δευτέρα, διηγήθηκε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», «Σε Πρώτο Πρόσωπο» (όπως ονομάζεται η στήλη), την απίθανη ιστορία της.

«ΗΜΟΥΝ ΜΟΛΙΣ 6 χρόνων όταν ένιωσα για πρώτη φορά την επιθυμία να χάσω και τα δύο μου πόδια. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν κάτι πάνω τους. Εγώ, η μόνη εικόνα που λαχτάρησα ποτέ για τον εαυτό μου ήταν να τον δω χωρίς πόδια. Ο κόσμος πιστεύει πως είμαι άρρωστη και παράξενη. Δεν γνωρίζει, ασφαλώς, ότι είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους στον κόσμο που πάσχουν από κάτι που ονομάζεται «Διαταραχή Σωματικής Ταυτότητας και Αρτιότητας» (στα αγγλικά, Body Identity Integrity Disorder - BIID), και που σε κάνει να θέλεις να αφαιρέσεις ένα ή και περισσότερα από τα υγιή ή άρτια μέλη του σώματός σου.

Λίγοι μπορούν να με καταλάβουν. Δεν είναι φετίχ, δεν είναι σεξουαλικό, δεν έχει καν να κάνει με την εμφάνισή μου. Απλώς δεν μπορώ να συσχετίσω τον εαυτό μου με κάποιαν που έχει δύο πόδια. Αυτή η «κάποια» δεν είμαι εγώ. Και ξέρω πως εάν θέλω να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου, ο μόνος τρόπος είναι να απαλλαγώ από τα πόδια μου. Στα 23 μου γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγο. Δεν του είπα τίποτα στην αρχή για το πρόβλημά μου. Ημουν ευτυχισμένη μαζί του, αλλά ακόμα δυστυχισμένη που είχα δύο πόδια. Πέρασε καιρός ώσπου να του μιλήσω. Δυσκολεύτηκε πολύ να με καταλάβει. Αργότερα, το αποδέχτηκε, αλλά όχι χωρίς πόνο.


ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 χρόνια τού ανακοίνωσα πως ήρθε ο καιρός να αφαιρέσω το πρώτο μου πόδι, το αριστερό. Η πρώτη μου απόπειρα έγινε τον Μάρτιο του 2005. Ηξερα ότι έπρεπε να σκοτώσω το πόδι μου, παγώνοντάς το, και αναγκάζοντας έτσι τους γιατρούς να μου το ακρωτηριάσουν. Πήγα λοιπόν στο Εδιμβούργο και αγόρασα 40 κιλά παγοκρυστάλλους -από αυτούς που έχουν στις δισκοθήκες για να απορροφούν τους καπνούς. Εριξα τα «παγάκια» μπροστά από τα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου, και κάθησα με το πόδι μου βυθισμένο μέσα σ' αυτά επί 1 ώρα. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος. Λιποθύμησα τρεις φορές. Φοβήθηκα. Φοβήθηκα μήπως δεν κατάφερνα να πετύχω το σχέδιό μου. Οπως και έγινε! Δεν είχα κάνει όση ζημιά έπρεπε στο πόδι, και οι γιατροί το έσωσαν εύκολα.

ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ Σεπτέμβριο έκανα τη δεύτερη απόπειρα. Αυτή τη φορά άφησα το πόδι μου βουτηγμένο μέσα στον πάγο επί 4 ώρες. Οταν δεν άντεχα άλλο, φώναξα τον άνδρα μου και με έβγαλε. Το πόδι ήταν σκληρό σαν πέτρα. Είχα εγκαύματα τρίτου βαθμού και ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Αλλά και πάλι, δεν έφτανε αυτό για να μου το ακρωτηριάσουν. Στο νοσοκομείο, οι γιατροί έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μου το σώσουν. Δεν ήθελα. Εκλαιγα. Επειτα από 8 εγχειρήσεις και νοσηλεία 4 εβδομάδων, πήρα εξιτήριο.

ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ήδη την τρίτη απόπειρα. Να ξαπλώσω στις γραμμές του τρένου. Ομως, με πρόλαβαν άλλα γεγονότα. Η κατάσταση του χειρουργημένου μου ποδιού χειροτέρεψε. Επαθα μόλυνση, και επειδή υπήρχε κίνδυνος η μόλυνση να επεκταθεί στο αίμα μου, αποφασίστηκε, επιτέλους, ο ακρωτηριασμός. Εγινε τον περασμένο Ιούνιο, χωρίς κανένα πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή, αισθάνθηκα υπέροχα. Πιο πλήρης σαν άνθρωπος. Τώρα κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού πιο εύκολα. Ο άνδρας μου είναι συνεχώς στο πλευρό μου. Του υποσχέθηκα ότι θα καθυστερήσω για αρκετά χρόνια τον ακρωτηριασμό του άλλου μου ποδιού. Τόσο, ώστε να μπορούν να με κατανοήσουν και τα παιδιά μας, 10 και 15 ετών, στα οποία είπαμε πως έχασα το πόδι μου λόγω επιπλοκών από τον πρώτο «τραυματισμό» τον περασμένο Μάρτιο. Εκείνο που ξέρω στα σίγουρα, είναι ότι τώρα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, νιώθω πως ζω».

ΥΓ.: Το Σούζαν Σμιθ είναι ψευδώνυμο.



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/01/2007
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bisbirikos

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο bisbirikos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 53 ετών και επαγγέλεται Μουσικός. Έχει γράψει 812 μηνύματα.
Αρρωστησα με το τελευταιο.
Πως αντεξε η οικογενεια της?

Τεσπα,
ειδικα για τον αυτοτραυματισμο,
υπαρχει κι η θεωρια που λεει οτι το ατομο τον κανει για να "θυμηθει" πως ειναι να ζεις κατι εντονο...(Ναι, παλι προς σεξουαλικοτητα παμε)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
ειδικα για τον αυτοτραυματισμο,
υπαρχει κι η θεωρια που λεει οτι το ατομο τον κανει για να "θυμηθει" πως ειναι να ζεις κατι εντονο...(Ναι, παλι προς σεξουαλικοτητα παμε)
Το έχουν δηλαδή σαν... υποκατάστατο του σεξ ας πούμε; Άρα ανάγεται και τούτο σε ψυχολογικά προβλήματα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Είσαι φοβερή Καγίρα :D Το έψαχνα όλη την ημέρα χτες :P

bisbirikos αυτό κάθε φορά εξαρτάται από την κατάσταση που γίνεται ο αυτοτραυματισμός :hmm:

Δε νομίζω οτι κάποιος που το κάνει σε μία στιγμή έντασης και καταπίεσης, το κάνει για να νιώσει κάτι έντονο.

Το έχουν δηλαδή σαν... υποκατάστατο του σεξ ας πούμε; Άρα ανάγεται και τούτο σε ψυχολογικά προβλήματα;

Είναι έτσι κι αλλιώς ψυχολογικό πρόβλημα, ψυχολογική δυσλειτουργία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χαμόγελο

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Δημοσιογράφος. Έχει γράψει 156 μηνύματα.
Θυμήθηκα την ταινία Painful Secrets...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

weak and powerless

Διάσημο μέλος

Ο weak and powerless αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 3,375 μηνύματα.
εγώ πάντως μου μπήγω που και που νυχάκια στο δέρμα, μου χώνω κάνα-δυο χαστουκάκια και ρίχνω και καμμιά δαγκωνιά σε κάναν βραχίονά μου στο τσακίρ κέφι. συνήθως όταν έχω πολλά νεύρα με τον εαυτό μου ή όταν με έχουν νευριάσει/στεναχωρήσει άλλοι και δε θέλω να ξεσπάσω πάνω τους... έχω και υψηλή ανοσία στον πόνο (δλδ αν δαγκώσω το χέρι μου, δε με πονάει ιδιαίτερα, ακόμα κι αν το χω δαγκώσει τόσο που χει μελανιάσει για κάνα διημεράκι) , οπότε είναι σχετικά ανώδυνος τρόπος αντιμετώπισης της όλης κατάστασης :p.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
εγώ πάντως μου μπήγω που και που νυχάκια στο δέρμα, μου χώνω κάνα-δυο χαστουκάκια και ρίχνω και καμμιά δαγκωνιά σε κάναν βραχίονά μου στο τσακίρ κέφι.

Ελπίζω να μην ειρωνεύεσαι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Kakerlak

Περιβόητο μέλος

Η Kakerlak αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών. Έχει γράψει 6,204 μηνύματα.
4.Ξύσιμο
Το ξύσιμο ως αυτοτραυματική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται όταν γίνεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος σε αυξημένη ένταση, διάρκεια και συχνότητα. Συνήθως το ξύσιμο γίνεται με τα νύχια του χεριού, αλλά μερικές φορές χρησιμοποιούνται και αιχμηρά αντικείμενα όπως χτένες, μολύβια, μαχαίρια κ.α. Επίσης, το ξύσιμο είναι ένα είδος αυτοτραυματισμού που πολλές φορές υιοθετείται ασυνείδητα.

εγω παλι πολλες φορες οταν εχω νευρα η ανχος η ειμαι φοβερα κουρασμενη κ ειμαι σε υπερενταση ξυνομαι σε μεγαλο βαθμο εχω κ πολυ ευαισθητο ρευμα κ ειμαι γματη σημαδια...:(
παλοια το εκανα ασυνειδητα... αλλα τωρα το εχω συνηδειτοποιησει... κ ο φιλος μου το εχει παρατηρηση... ειδικα οταν εχω ρευμα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
1. Κόψιμο
Το κόψιμο, γνωστό ως χαράκωμα, αναφέρεται στο σκίσιμο του δέρματος με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο (γυαλί, ξυράφι, μαχαίρι κτλπ). Γίνεται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως για παράδειγμα στα χέρια, στα πόδια, στο στήθος, στο πρόσωπο κ.α.

Και τι ζητάω από αυτό το thread; Τις απόψεις σας για τον αυτοτραυματισμό και τις μορφές του. Έχετε γνωρίσει άτομα που το κάνουν; Έχετε υποψιαστεί ποτέ γνωστούς σας για αυτή τη συμπεριφορά; Το έχετε κάνει ποτέ; Πώς το κρίνετε;

Nαι... Το έχω κάνει... Σε μια περίοδο της ζωής μου που ένιωθα υπερβολικά πιεσμένη να είμαι τέλεια απέναντι σε όλους και σε όλα. ...Ένιωθα ότι μου ζητούσαν παραπάνω από όσα θα μπορούσα να δώσω...Και τότε το έκανα... Σε μέρη που δεν φαίνονται, ψηλά στα πόδια ή στα χέρια. Παροδικά ένιωθα καλύτερα γιατί μεταφερόταν ο πόνος αλλού (έχεις βάλει ποτέ οινόπνευμα πάνω σε πληγή???Τα ξεχνάς όλα!!!!) Η κατάσταση συνεχίστηκε για κανά 4μηνο και όχι κανείς δεν με είχε πάρει χαμπάρι... Απολύτως κανένας. Παρόλο που όταν ...αρχίζω κατί ΔΥΣΤΥΧΩΣ εθίζομαι (όπως με το κάπνισμα :(), οπότε είχα φτάσει να μην περιορίζομαι στους χώρους του σπιτιού μου. Πως σταμάτησα? ¨οταν έπρεπε να γυρίσω στο πατρικό μου για καλοκαίρι ήρθε απροειδοποίητα στο σπίτι να με χαιρετήσει μια φίλη και με είδε που αιμοραγούσα (δεν είχα προλάβει να καλυφθώ και να σταματήσω την πληγή) και για να με βοηθησει είδε πως με είχα κάνει γεμάτη αμοιχές και πληγές. Με κάθησε κάτω, έκλαψα για πάρα πολλές ώρες, τα έβγαλα όλα από μέσα μου και ... ηρέμησα. Μετά από εκείνο το ξέσπασμα δεν το ξανάκανα ποτέ...

Φυσικά και νιώθω πιεσμένη και άλλες φορές στη ζωή μου από εκεί και πέρα αλλά πλέον η εναλλακτική μου όταν θέλω να "καθαρίσω" από την πίεση είναι το κλάμμα. Όπως μου είχε πει και τότε η φίλη μου "δεν αξίζει κανείς και τπτ να φέρεσαι έτσι στον εαυτό σου"... Και να σου πω την αλήθεια, looking back νιώθω πολύ ηλίθια που υπέβαλλα τον εαυτό μου σε τέτοιο μαρτύριο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

weak and powerless

Διάσημο μέλος

Ο weak and powerless αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 3,375 μηνύματα.
Ελπίζω να μην ειρωνεύεσαι.

να ειρωνευτώ ποιόν και πώς? αν απλώς αναρωτιέσαι αν αληθεύουν αυτά που ανέφερα, αληθεύουν.

εγω παλι πολλες φορες οταν εχω νευρα η αγχος η ειμαι φοβερα κουρασμενη κ ειμαι σε υπερενταση ξυνομαι σε μεγαλο βαθμο εχω κ πολυ ευαισθητο ρευμα κ ειμαι γεματη σημαδια...:(
παλοια το εκανα ασυνειδητα... αλλα τωρα το εχω συνηδειτοποιησει... κ ο φιλος μου το εχει παρατηρηση... ειδικα οταν εχω ρευμα...

τι εννοείς λέγοντας "ειδικα οταν εχω ρευμα"?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
να ειρωνευτώ ποιόν και πώς? αν απλώς αναρωτιέσαι αν αληθεύουν αυτά που ανέφερα, αληθεύουν.

Όχι. Η ερώτηση μου ήταν αν ειρωνεύσε γιατί μου έκατσε λίγο περίεργα ο τρόπος που το έγραψες. Αν δεν το έκανες οκ :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Kakerlak

Περιβόητο μέλος

Η Kakerlak αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών. Έχει γράψει 6,204 μηνύματα.

Bill_1992

Περιβόητο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
Δηλαδή εγώ που τρώω ΠΑΡΑ πολύ τα νύχια μου αυτοτραυματίζομαι?:worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

LP4ever

Νεοφερμένος

Η Konstantina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Αγία Παρασκευή (Αττική). Έχει γράψει 9 μηνύματα.
Εγώ πέρασα πέρσι και φέτος πριν από 1 εβδομάδα μια περίοδο κατάθλιψης κατά την οποια "αυτοτραυματισα" τον εαυτό μου αρκετές φορες. Αυτό όμως δεν το έκανα για να νιώσω ένταση αλλα για να ανακουφισθώ από αισθήματα οργής και ψυχολογικού πόνου. Ήταν κάτι σαν η αρνητική ενέργεια έφευγε από τη πληγή. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσα ήταν το ξύσιμο, το κόψιμο καθώς και μια άλλη που δεν την αναγνώριζα ως μέθοδο αυτοτραυματισμού έως τώρα, το υπερβολικό δάγκωμα των νυχιών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θυμάμαι γιατί το έκανα. Δεν σκεφτόμουν εκείνη την ώρα. Το μυαλό μου είχε θολώσει και ήταν σαν να μην ήμουν εγώ(δεν έκανα καμια κατάχρηση όπως τσιγάρα, ναρκωτικά η αλκοόλ).Δε σκεφτόμουν τις συνέπειες, όπως κάποια μόνιμα σημάδια και τον έλεγχο των χεριών μου κάθε φορα που οι φίλες νομίζουν ότι έχω κατάθλιψη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Ioli - Polyanna

Νεοφερμένος

Η Ioli - Polyanna αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
Η συγκάτοικός μου, η οποία πριν 7 χρόνια έπασχε από διαταραχή πρόσληψης τροφής και ακόμα και τώρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως άτομο με νευρώσεις, όταν δεν αισθάνεται καλά, χαράζει τα πόδια της λίγο πάνω από τον αστράγαλο ή λίγο πάνω από το γόνατο και μάλιστα αρκετά βαθιά. Όταν δείχνω ανησυχία για το παράλογο της συμπεριφοράς της, η ίδια επιμένει ότι ξέρει τί κάνει και ότι είναι για το καλό της. Το κάνει, όπως ισχυρίζεται για να ξεπεράσει το ενδεχόμενο να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Τεσπα,
ειδικα για τον αυτοτραυματισμο,
υπαρχει κι η θεωρια που λεει οτι το ατομο τον κανει για να "θυμηθει" πως ειναι να ζεις κατι εντονο...(Ναι, παλι προς σεξουαλικοτητα παμε)

Δίκιο έχεις, γι'αυτό και όσοι αυτοτραυματίζονται, αυτή η διαταραχή πάει πακέτο με τις διαταραχές πρόσληψης τροφής. Είναι το κενό που τους ωθεί σε τέτοιες πράξεις. Είναι που δεν τους γεμίζει μια ήρεμη ζωή χωρίς έντονο σασπένς και ακραία ηδονή. Λες κι αναζητούν την διονυσιακή έκσταση και δεν την βρίσκουν, γι'αυτό και πολύ συχνά έχουν έντονη ροπή προς το αλκοόλ και τις ουσίες. 'Ετσι νομίζω διαισθητικά τουλάχιστον. Θα καταφύγουν στην επικίνδυνη ταχύτητα με το μηχανάκι, θα χορέψουν σαν τρελλοί ; Θα τραυματιστούν ; Θα προκαλέσουν την τύχη τους ; Πακέτο είναι πιστεύω όλα αυτά. Τελευταία γίνομαι ξανά φρουδικός. Καμμιά φορά πιστεύω ότι τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε στην μετά Φρόυντ εποχή. Ξεκινάμε απ'αυτήν και επιστρέφουμε σ'αυτήν. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την σεξουαλικότητα.

ΥΓ Πού χάθηκες τελευταία ; 'Εγραφες πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

LP4ever

Νεοφερμένος

Η Konstantina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Αγία Παρασκευή (Αττική). Έχει γράψει 9 μηνύματα.
Βασικά τώρα αισθάνομαι πάρα πολύ καλύτερα, πράγμα που δεν πιστευα οτι θα συνέβαινε... βασικά οι καταθλιπτικές μου φάσεις πάνε και έρχονται, αλλά τουλάχιστον τώρα θα προσπαθήσω πραγματικά να ξεπεράσω αυτό το πρόβλημα. Σε αυτο με βοήθησε το βιβλίο "Μάθημα Ελπίδας, μια αληθινή μαρτυρία για την κατάθλιψη" του Gareth O'Callaghan. Είχα διαβάσει και άλλα βιβλία, αλλά αυτό ήταν σαν αυτοβιογραφία ενοσ ανθρώπου κατά την διάρκεια της κατάθλιψης καθώς και κατά τη διάρκεια της ανάρωσής του. Αν η συγκάτοικός σου συνεχίσει και μετά από αυτο το βιβλιο να αυτοτραυματίζεται, τότε μάλλον θα πρέπει να επισκεφθεί ψυχολόγο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gabriela

Νεοφερμένος

Η Gabriela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 48 ετών. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
Πριν 10 χρόνια περίπου όταν διακόπηκε η πρώτη μου σχέση άρχισα να παρουσιάζω τριχοτιλλομανία. Αυτό το τρόπο αντίδρασης τον εκδηλώνω ανά διαστήματα και ανάλογα τι συνθήκες βιώνω. Είναι ένα πολύ κακό συνήθειο, αλλά για μένα και πολύ δύσκολο να το διακόψω! Ειδικά το τελευταίο διάστημα παλεύω πάρα πολύ, γιατί περνάω πολύ άσχημη φάση, είμαι άνεργη και έχω χωρίσει από σχέση 4,5 χρόνων. Εκείνη τη στιγμή που θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου νιώθω ένα βάρος μέσα μου, νομίζω ότι θα ανακουφιστώ και θα εκτονώσω τα νεύρα μου. Επίσης νιώθω ότι η αυτοεκτίμησή μου και η αυτοπεποίθησή μου έχουν ισοπεδωθεί! Για να πάω σε ειδικό αδύνατο, άνεργη=αφραγκη!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top