Γατοποιήματα, γατοφιλοσοφία, γατοσυζήτηση

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.



Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια πήρα τη μπιγκόνια
κι απʼ το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια


Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα


Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια
τα ʽχει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα


Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα


Άραγε πού να ʽσαι άραγε θυμάσαι
που ʽλεγες στη γάτα “Σερενάτα μη φοβάσαι
σʼ όλη τη ζωή μου θα ʽσαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σʼ άλλη γάτα την ψυχή μου”



Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα


Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να ʽρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα ʽχω πια κι εγώ χαμένα


Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι


Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα


Μάτια μου αντίο τέλειωσε τʼ αστείο
πήγα το πρωί και ξανʼ αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα


Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα..


Αλησμόνητο. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Ας μας το επιτρέψουν λίγο οι γάτες...

..να πω ότι η εμμονή σου στην θύμιση του κεραυνού του Ρένου είναι διπλά συγκινητική.
Χαρίζουν ρίγη όσοι αγαπούν μα κι όσοι θυμίζουν αυτούς που κάποτε αγάπησαν πολύ μαυροτσούκαλους γάτους.. :)

Τότε και ένα τρίτο του ποίημα

Οι αληθινοί αρχηγοί της 17 του Νοέμβρη

Εγώ κι ο γάτος μου ο Κεραυνός
είμαστ'ένα ανθρώπινο λιοντάρι
κ'ένας γάτος μαύρος πάνθηρας.

Κοιμόμαστε μαζί, αγκαλιά, τις νύχτες.
Δε βγαίνουμε να κυνηγήσουμε.

(Ίσως δε θέλουμε κι άλλο πολύ να ζήσουμε).

Κοιμόμαστε αγκαλιά
και γουργουρίζει αυτός
(μόνο τα λιοντάρια κ'οι γάτες γουργουρίζουνε !
κανέν'άλλο ζώο !) -

αλλά κ'εγώ γουργουρίζω, θα λέη,
απ'τα χρόνια βρογχικά μου,
πυ καπνίζω ακόμα
εξηνταέξι χρόνια !

Βλέποντας τα πράσινά του μάτια
μες'το ολόμαυρο φόντο,
εγώ λέω πώς αυτός είν'ο αρχηγός
της δεκαεφτά του Νοέμβρη,
που εγώ του λέω
ποιών πτώματα να στρώνη χάμω,
για να διαβάζουνε
βαμμένες στο αίμα τους
τις προκηρύξεις μας.

Κ'εκείνος ξέρει πώς εγώ είμ'ο αρχηγός.

Αλλ'εμείς οι δυο δεν σκοτώνουμε,
παρά μόνο με το βλέμ'αυτός,
καταπράσινο μες στο σκοτάδι,
με τη σκέψη εγώ,
για το σκοτάδι πάντα...

Κατά τ'άλλα όμως τους βαριόμαστε,
τους πληχτικούς,

και γι'αυτό ούτε τους σκοτώνουμε
γουργουρίζοντας...

(θα παρατήρησες το λέη με η...έγραφε σωστά, όχι ανορθόγραφα, και χρησιμοποιούσε και περισπωμένες και δασείες και υπογεγραμμένες, δεν μπορώ να τα βάλω εδώ, θα τα έβαζα αν μπορούσα από σεβασμό σ'αυτόν τον τόσο αληθινό άνθρωπο. Πήξαμε στους fake καλούς τρόπους. Σε χαίρομαι που διάβασα στα βιογραφικά-μορφή τέχνης που συμπεριέλαβες και το δικό του πριν μέρες).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

wagneriandandy

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Λευτέρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 171 μηνύματα.
Δεν εχω πραγματικα λογια για τα θεματα που ανοιγετε... Το συγκεκριμενο με αγγιξε και με συγκινησε σε τετοιο βαθμο που μου δημιουργησε την αναγκη να μοιραστω μαζι σας ενα ποιημα που ειχα γραψει περιπου περσι τετοια εποχη χρησιμοποιωντας τους τετραποδους φιλους μας... Αφου ειχα ακουσει λοιπον απειρες φορες το lovecats απο cure εγραψα το παρακατω που φερει και τον τιτλο του τραγουδιου..

Ερωτόγατοι

Ερωτόγατοι άγριοι, ξενυχτησμένοι​
Έκπτωτοι άγγελοι με θεική ομορφιά​
Απ τη ζωή αδικημένοι​
Σε κεραμίδια νʼ ακροβατούν αναγκασμένοι​
Τρέμοντας την πτώση​
Αφού κανείς δε θα ναι κει για να τους σωσει​
Σʼ αυτό τον τετράγωνο κόσμο δίχως σχήμα​
Και είναι κρίμα, διότι ένα ποιήμα είναι μονάχα​
Στης ζωής πάνω το τσιμεντένιο μνήμα​
Που σʼ Εσερικές σκάλες σκαρφαλώνει
κι εφιαλτικά λικνίζεται​
Κι όμως παραμένουν κοντά στον ήλιο​
τον υπέρλαμπρο ήλιο​
Και τη σκιά τους σαν κατάσκοπο​
Απλώνουν στους επίγειους​
Θησαυρός των τελευταίων μα και μαρτύριο​
Που μες στης όψης τους το ντελίριο​
αναζητούν την κορυφή​
Όμως οι σκάλες λιγοστεύουν​
Στριφογυρνούν και αντιστρέφονται​
Κι απο ψηλά οι μικροί τριχωτοί Δίες παρατηρούν τα θεμέλια και χαμογελούν​
Μʼ ένα χαμόγελο που ολοένα μεγαλώνει​
Μεγαλώνει, ματώνει και το σώμα τους παραμορφώνει​
Και σιγά σιγά το εξαυλώνει​
Ανοίγοντας τη θύρα για το δικό τους παραμύθι...

:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Ωραίος ο dandy και η φλέβα του.

Να δούμε λίγο και τον κινηματογράφο ; Κάποιες αναγκαίες μεταμορφώσεις μήπως ; Η Selina μήπως είναι η Σελήνη, που έχει και την dark side ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Με λέξεις που θυμίζουν σάλτο, η συμμετοχή σας είναι όπως το κρύο πλακάκι που ακουμπάει τη γούνα αδέσποτης γάτας στο πύρος κάποιου θέρους που βράζει...


Δεν είμαι ξανθιά , ομολογώ όμως πως μπροστά στον εκφέροντα λόγο σου νιώθω μενεγάκη . Ήθελα να ξέρα τι τον διάβαζα τόσο Καστοριάδη , μάλλον εκεί θα το έκαψα . Μέχρι να κατανοήσω τι ήθελες να πεις , έκανα ένα τσιγάρο , δλδ ένα τσιγάρο δρόμος κάθε σου φράση . Χαίρομαι που σου θυμίζει το Μελιώ τη Μελιά , θα μπορούσε να σου θυμίζει βέβαια και τη Μελιώ από τους Φρουρούς της Αχαΐας του Τάσσου Αθανασιάδη ή την " Αμελί " , άλλωστε μια μίξη αυτών των δύο είναι .





Απόψε σκέφτηκα να παραθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις από τα βιώματά μου με τις γάτες , ίσως έτσι βοηθήσουμε κάποιους που δεν τις γνωρίζουν βιωματικά να πάρουν μια πρώτη γεύση από αυτό το υπέροχο , μυστήριο και σαγηνευτικό πλάσμα !



Είχα την τύχη να ζήσω την παιδική και την εφηβική μου ηλικία σε μονοκατοικία με τεράστια αυλή , λουλούδια , δέντρα και πολλές γάτες οι οποίες κάναν περαντζάδα από τον κήπο μας , πρώτον γιατί εύρισκαν χώμα για να κάνουν την ανάγκη τους μια και η γάτα δεν αφοδεύει σαν το σκύλο όπου να’ ναι, είναι πολύ κυρία και θέλει να παίρνει την τουαλέττα της ιδιωτικώς. Γι’ αυτό και σπάνια θα δείτε γατιά … εν ώρα δημιουργίας !!!
Όσοι έχετε γάτα σε διαμέρισμα φροντίστε ώστε η άμμος της να βρίσκεται όχι σε κοινή θέα αλλά κάπου πιο απόμερα όπου δεν θα τη βλέπετε εσείς ή οι επισκέπτες .
Παρόλο λοιπόν που η αυλή μας ήταν χώρος συνάντησης των γατιών της γειτονιάς μέχρι κάποια ηλικία δεν είχα τη δική μου γάτα ( αν μπορεί να πει κανείς αυτή την έκφραση για ένα τόσο ανεξάρτητο ζώο ).
Μέχρι που μια μέρα ένας γάτης με υιοθέτησε , αποφάσισε πως θέλει να ζήσει μαζί μου κι η χαρά μου δεν λεγόταν , ήταν ένας Ρώσικος Μπλέ έτσι μου είπε η κτηνίατρος που τον πήγα , μεγάλη περηφάνεια ένιωσα από τον τίτλο του , λες και είχα έναν αυτοκράτορα στο σπίτι μου .
Φυσικά είχα να παλέψω με τη δικτατορία των λουλουδιών , αφού οι γάτες χαλούσαν , σκάλιζαν , έκοβαν τα λουλούδια που με τόση προσοχή η μητέρα μου και οι θείες μου φρόντιζαν σαν να ήταν παιδιά τους .
Επειδή είμαι γνήσια δημοκράτισσα επέβαλα φυσικά την δικτατορία των γατιών με συνοπτικές διαδικασίες και με ελάχιστες απώλειες , κάτι πρησμένα μάτια που είχα για ολίγα 24ωρα κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι στο πλανήτη της γάτας .

Όσα έχω ζήσει , μοιραστεί , μάθει , νιώσει , απολαύσει , χαρεί , λυπηθεί σε αυτό το ταξίδι δυστυχώς δεν περιγράφονται με λόγια . Περιγράφεται η αγάπη ? Όχι αυτή που δίνεις , αλλά αυτή που λαμβάνεις ? Ζαμέ !!

Με όσες γάτες έζησα κάτω από την ίδια στέγη με ήξεραν απ’ έξω κι ανακατωτά , εγώ πάλι καθόλου . Μα πόσο προβλέψιμοι είμαστε οι άνθρωποι πια ?
Γνώριζαν πότε είμαι θυμωμένη και αράζαν στο καναπέ τους ξέροντας ακριβώς πότε μου έχει περάσει και τότε ερχόντουσαν στα πόδια μου . Υπήρξαν βέβαια και στιγμές που θεωρήσαν τον εαυτό τους υποχρεωμένο να επέμβει βάζοντας μου μια γενναία γατοτσιρίδα ή κάνοντας μια τσαχπινιά για να συνέλθω και κατά ένα περίεργο τρόπο το κατάφερναν πάντα , ο θυμός εξανεμιζόταν ωσάν το ύδωρ στην καυτή άμμο .
Ήξεραν ακριβώς πότε έχω τα κέφια μου οπότε τότε έβρισκαν ευκαιρία να διεκδικήσουν δικαιώματα , να θέσουν απαιτήσεις όπως το να κοιμούνται στο κρεβάτι μου , να ρημάξουν την καινούργια γλάστρα , να ξηλώσουν την κουρτίνα με τα νυχάκια τους αφού καμιά ωφέλεια δεν μπορούσαν να βρουν σε κάτι που τους κρύβει τον ήλιο που τόσο λατρεύουν.

Όταν πάλι ήμουν λυπημένη θα σας περιγράψω ένα παράξενο πράγμα που έκαναν , ανέβαιναν στην αγκαλιά μου , και ακουμπούσαν τα ποδαράκια τους στο πρόσωπό μου . Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται , μια κίνηση που πολλές φορές ούτε εμείς οι άνθρωποι δεν την κάνουμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα του φίλου μας. Συνήθως στεκόμαστε αμήχανοι και δεν ξέρουμε πώς να φερθούμε . Οι γάτες όμως ξέρουν.

Είχαν μια καταπληκτική ικανότητα να ξεχωρίζουν ανθρώπους , υπήρξαν φίλοι , συγγενείς που στο πρώτο αντίκρυσμά τους πήραν θετική ψήφο από τις γάτες μου ( μέχρι στα πόδια τους ανέβηκαν , φανταστείτε ) και άτομα που και μόνο που τα έβλεπαν έφευγαν περηφρονητικά στα μέσα δωμάτια.
Δε θα ξεχάσω μια σχέση που είχα την οποία ο γάτος μου σιχαινόταν φριχτά , εκτός της αδιαφορίας που του έδειχνε συνήθως , όποτε μπορούσε του κατουρούσε τα παπούτσια , για να δείξει την απέχθειά του . Τότε δεν μπορούσα να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά του γάτου μου και πίστευα πως ζηλεύει , κι όμως , αργότερα κατάλαβα πόσο δίκαιο είχε αλλά αυτό είναι θέμα άλλου τόπικ.
Στην πορεία είδα ότι σε άλλες σχέσεις δεν είχαν κανένα είδος ζήλειας αντιθέτως ενέκριναν. Θα συμβούλευα όποιον έχει γάτα πάντως , και βρεθεί σε τρυφερές περιπτύξεις με το σύντροφό του , να κλείσει τη γάτα εκτός του δωματίου που θα τελεστεί το μοιραίο , διότι η αλήθεια είναι πως μια κάποια περιέργεια την έχει και το πιθανότερο είναι να έρθει να δει τι ακριβώς συμβαίνει στη κυρά του ή στο κύρη του . Και πιστέψτε με , δεν είναι και ότι καλύτερο να βρεθείς στην κορυφαία στιγμή με το γάτο σου να μπήγει να νύχια στο σύντροφό σου , γιατί θεώρησε πως μάλλον κάτι κακό σου κάνει για να σκούζεις .

Τα ζώα δεν έχουν κάτι που έχουμε εμείς . Το γέλιο .
Μπορεί να κλαίνε , να θυμώνουν , να χαίρονται , αλλά δεν γελούν .
Κι όμως.
Όταν ένας μπερμπαντόγατος που είχα, γύριζε το ξημέρωμα μετά από ολονύκτια ερωτο-γατο-τσαρκα βάζω στοίχημα πως μου γελούσε , και βάζω ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα πως αν είχε φωνή θα μου έλεγε : δεεεεν το χάσαμε το κορμί πατριώτηηηηη !!! Νενικήκαμεν απόψε !!!


Συνεχίζεται …….





 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

wagneriandandy

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Λευτέρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 171 μηνύματα.



The cure - Lovecats

We move like cagey tigers
We couldn't get closer than this
The way we walk
The way we talk
The way we stalk
The way we kiss

We slip through the streets
While everyone sleeps
Getting bigger and sleeker
And wider and brighter
We bite and scratch and scream all night
Let's go and
Throw all the songs we know

Into the sea
You and me
All these years and no one heard
I'll show you in spring
It's a treacherous thing
We missed you hissed the lovecats

(Ba ba-da...da da da da da...)

We're so wonderfully wonderfully wonderfully
Wonderfully pretty
Oh you know that I'd do anything for you
We should have each other to tea huh?
We should have each other with cream
Then curl up by the fire
And sleep for awhile
It's the grooviest thing
It's the perfect dream

Hand in hand
Is the only way to land
And always the right way round
Not broken in pieces
Like hated little meeces
How could we miss
Someone as dumb as this

I love you ... let's go
Oh ... solid gone ...
How could we miss someone as dumb
As this?



Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Πυξ Λαξ - Ένας τούρκος στο παρισι

"Μου γράφεις δεν θα 'ρθεις για διακοπές
χρωστάς μαθήματα μου λες
φωτογραφίες στέλνεις απ' το Λούβρο
και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο.

Ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά
και ύστερα παιχνίδι να σου κάνει
στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά
αυτός ο Τούρκος, Τούρκο θα με κάνει.

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις.

Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
μου στέλνεις χάρτινο φιλί
το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο.

Κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός
φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος, Τούρκο θα με κάνει.

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις.

Συγχώρα με που γίνομαι μικρός
μα, ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη
μακριά σου νιαουρίζω μοναχός
μα, σε λα βι, που λένε και οι Γάλλοι"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Τίτος Πατρίκιος

Όπως οι γάτες

Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν
κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές
όσο μονάχες τους να γιάνουν
έτσι κι εγώ σʼ αυτή την κόχη θʼ απομείνω
όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο
υπόγεια να σχηματίζει τʼ όνομά σου .


 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.


γρρρ...γρ..γρρ...γρ..γρρρ..




Ήξερα πως της ψυχής μου ο φλοιός είναι από μαρτύριο,
από τις προηγούμενες ζωές και αρνείται να παίζει τον ίδιο ρόλο,
στο ίδιο σενάριο στην τωρινή ζωή και στις επόμενες...




Για δε μ'αφήνετε ήσυχη, άστε με ήσυχη, όοοοοοοοοολοι...




Ήξερα από τις προηγούμενες ζωές,
πως όταν τα φεγγάρια στεφανώνανε τα αστέρια
δεν ξύπναγαν τα αρχέγονα αιμοδιψή ένστικτα των σκιών.
Καλού κακού, κακού καλού παρέλυσα τον νου μην νοιώσω.
Τι αξία έχει μισός αιώνας έρωτας με μισοφαγωμένο μυαλό.
Καλύτερα γάτα..




Κρυώνω...νυστάζω...πεινάω.
Θέλω να κλάψω.




Μεγάλε, βλέπεις κάτι παράξενο;





Πες μου, βλέπεις;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Εκτός της λογοτεχνίας , της ποίησης , των τραγουδιών υπάρχουν και οι γάτες των κόμιξ , ( όπως ανέφερε κι ο αγαπητός Δεσμώτης την λατρεμένη από όλους μας Λουκρητία ) των ταινιών κλπ.
Ας θυμηθούμε μερικές
Ο Γκάρφιλντ σε σκίτσο :





Ο Γκάρφιλντ από την ταινία




Από το Νο 2





Φυσικά ποιός ξεχνάει τους Τομ και Τζέρυ ο ακύρηχτος πόλεμος γάτας και πόντικα




Για το τέλος θέτω προς συζήτηση το ..γιατί όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο έξυπνο τον λέμε ..γάτα ?
Ή γιατί ονομάζουμε μια σεξουαλική γυναικεία παρουσία ως γατούλα του σεξ ?
Επαφύομαι στην λογοτεχνική πένα του Δεσμώτη του γατοπάθους , είμαι σίγουρη πως θα τα αναλύσει με τους πλέον καλύτερους γατοσυνειρμούς .

υγ: Δεσμ , ενώ εσύ στο Μελιώ θυμάσαι το Μελιά , εγώ πάλι βλέποντας τον μοναδικό και ανεπανάληπτο Βέγγο θυμάμαι πάντα ΤΗΝ ατάκα : Γυναίκα , μπικίνι , τραγικό :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
..γιατί όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο έξυπνο τον λέμε ..γάτα ?

Ίσως επειδή μια γάτα


  • θα σου τριφτεί σε ένα ξεχαρβαλωμένο παγκάκι κι εσύ χωρίς να μιλάς τη γλώσσα των νιαουρισμάτων να ανταλλάξεις φιλιά μαζί της το μεσοχείμωνο, με αντάλλαγμα ένα πιατάκι χλιαρό γάλα.
  • δεν χόρτασε ακόμα τα φιλιά και τρυφερά ανταλλάσσει χάδια στα μαλλιά και στο μέτωπο για λίγο απ'τ'αγαπημένο τυρί.
  • έπεσε τουλάχιστον μια φορά ηθελημένα απʼ το μπαλκόνι του δευτέρου στον ακάλυπτο αποφεύγοντας μια επικίνδυνη κακοτοπιά και βγήκε αλώβητη όταν όλοι την είχαν ξεγραμμένη.
  • απευθύνει τα νιαουρίσματά της στο φεγγάρι, πάντα και μόνο στο φεγγάρι. "Σαν ανατέλλει το φεγγάρι νιαουρίζει ο γάτος μου, τʼ αφεντικό του κλαίει".
  • με τρυφερότητα "βαμβακερή" μας κατακλύζει και σβήνει από τη μνήμη κάθε προηγούμενη ή κατοπινή σκανδαλιά.
  • με αξιοπρέπεια και περισσή περηφάνια αγαπά ή μισεί. Αν δε την αγαπήσεις δε θα σ'αγαπήσει κι αυτό είναι σωσμός απ'τα ζωώδη ένστικτα.
Ή γιατί ονομάζουμε μια σεξουαλική γυναικεία παρουσία ως γατούλα του σεξ ?

Αυτό -μάλλον- ξεκίνησε από μια ταύτιση της διάσημης αμερικανίδας τραγουδίστριας της τζαζ, Έρθα Μέι Κιτ (Eartha Kitt).
Η ίδια περιέγραφε τον εαυτό της, ως "γατούλα του σεξ", και με την βαθιά φωνή της, γοήτευε το ακροατήριο της. Λάτρευε να εμφανίζεται σε καμπαρέ, και έλεγε πως, αν είχε την ευκαιρία να δώσει παράσταση σε ένα κοινό 150 ανθρώπων, το προτιμούσε από μια συναυλία.

Καθώς τραγουδούσε μιμούνταν γατίσια γουργουρητά. :)

Τσεκ δις άουτ:



Ανάμεσα στις μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν το "C'est Si Bon", το "Let's Do It" και το "Just an Old Fashioned Girl.", αλλά και το χριστουγεννιάτικο "Santa Baby." Το τραγούδι αυτό έγινε χρυσό ξανά πέρυσι και της χάρισε λίγο πριν πεθάνει έναν ακόμα χρυσό δίσκο. (έφυγε σε ηλικία 81 ετών στις 26/12/08 για τον γατοparadise :()

Στην τηλεόραση έγινε διάσημη όταν ενσάρκωσε την Κατγούμαν στην σειρά "Μπάτμαν", την δεκαετία του '60.

Πέραν των αποχρώσεων των λέξεων kitt και kitty, οι γυναίκες ομοιάζουν με τις γάτες περισσότερο από όσο δυο ισομεγέθη κλειδιά διαφορετικών εγκοπών.

Προτιμώ να ονειρεύομαι την εξήγηση πως
“Ο Θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη”

Επαφύομαι στην λογοτεχνική πένα του Δεσμώτη του γατοπάθους , είμαι σίγουρη πως θα τα αναλύσει με τους πλέον καλύτερους γατοσυνειρμούς .

Δυο χέρια δεν κάνουν μια αγκαλιά
ένα χέρι μπορεί
όταν χαϊδεύει τη ράχη μιας γάτας....

Δεν ξέρω αν μιλάει το γατοπάθος ή απλώς κολυμπάνε γατοσυνειρμοί στα έγκατα του εγκεφάλου μα η αγάπη για οτιδήποτε είναι πάνω από τη ποιητική έκφανση.

υγ: Δεσμ , ενώ εσύ στο Μελιώ θυμάσαι το Μελιά , εγώ πάλι βλέποντας τον μοναδικό και ανεπανάληπτο Βέγγο θυμάμαι πάντα ΤΗΝ ατάκα : Γυναίκα , μπικίνι , τραγικό :P

:rofl:


Επίσης, για τους προληπτικούς: Όταν μια μαύρη γάτα περάσει από μπροστά σου, σημαίνει ότι το ζώο πάει κάπου. Χελλλλόου; :P

Επίσης δε θα ξεχάσω που σε μια επιτύμβια πλάκα πριν σχεδόν 6 χρόνια είχα διαβάσει αυτό:

...σήμερα που ο γάτος μου έγινε
τεσσάρων χρόνων
μετά από τέσσερα έτη συμβίωσης
απαιτώ να τον ανακηρύξετε
ως μοναδικό μου κληρονόμο


Ήταν μια γιαγιάκα. Ασυναίσθητα, τα μάτια μου έψαχναν το γάτο της τριγύρω στο νεκροταφείο.
Αργότερα σκέφθηκα πως μάλλον τα'χω χάσει. Προσέγγισα αρκετά την ιδέα του θανάτου κι έγινα ευαίσθητος πολύ.
Τώρα πιστεύω ότι αν κοίταγα καλύτερα μπορεί να έβλεπα τη γάτα της γιαγιάς να κάθεται κάπου μόνη σε ξένο τάφο με κόσμο...νιαουρίζοντας για βοήθεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Προτιμώ να ονειρεύομαι την εξήγηση πως
“Ο Θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη”
Δυο χέρια δεν κάνουν μια αγκαλιά
ένα χέρι μπορεί
όταν χαϊδεύει τη ράχη μιας γάτας....

Κι όμως το γατοπάθος μίλησε με τις πιο χνουδωτές του εκφράσεις Δεσμώτη του γατίσιου πάθους ..



Πριν αρκετά ποστ τέθηκε το ερώτημα για το αν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα των λατρεμένων μας γατιών , ήθελα λοιπόν απόψε να μοιραστώ σε τούτο δω το τοπικ τα συμπεράσματα που έχω καταλήξει μετά από έτη και έτη και δεηθόμεν και για άλλα έτη έντονης και υπέροχης συμβίωσης με τις γάτες . Όποιος θέλει να συμπληρώσει , διαφωνήσει και να επεκτείνει τις παρατηρήσεις που έχω κάνει , πραγματικά θα ήταν υπέροχο .

Οι διαφορές των θυληκών και των αρσενικών γατιών δεν είναι πολλές για την ακρίβεια ελάχιστες στη συμπεριφορά θα έλεγα . Στο σωματότυπο βέβαια διαφέρουν αρκετά , δεν χρειάζεται να δεις τα γεννητικά όργανα ενός γάτου για να καταλάβεις πως είναι ρσενικός , συνήθως έχουν πιο πλατύ μούτρο , συχνά και προγούλι , είναι πιο μεγαλόσωμοι και έχουν τις περισσότερες πληγές , γδαρσίματα , στο τρίχωμά τους αφού μπλέκουν συχνά σε καβγάδες .

Στη συμπεριφορά τους τώρα έχω διαπιστώσει τις εξής διαφορές οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στην εκδήλωση του έρωτός τους .
Ο αρσενικός γάτης όταν βρίσκεται σε οίστρο , παθαίνει ντουβρουντζά , λολαίνεται τελείως και δεν μπορείς να τον συγκρατήσεις με τίποτα . Η θυληκή γάτα πάλι ότι τον παθαίνει τον ντουβρουντζά της τον παθαίνει , αλλά το παίζει πιο.. κυρία .
Όταν ένας γάτης φλερτάρει μια γάτα , δεν έχει όρια , δεν υποχωρεί αν δεν τη κατακτήσει . Ξεχνάει σπίτι , ύπνο , φαί , τα πάντα . Σε αυτή τη φάση πολλοί γάτοι χάνουν τη ζωή τους , είτε γιατί μένουν μέρες χωρίς φαγητό είτε γιατί κάνουν παρακινδυνευμένα πράγματα .
Ο γάτης κυνηγάει την κοντέσα γάταινα ανελέητα , γίνεται τελείως ρόμπα δεν τον νοιάζει τίποτα αρκεί να ικανοποιήσει τον κολασμένο πόθο του .
Θα τρέξει πίσω της για ώρες ή μέρες , θα στηθεί έξω από το σπίτι της , θα τραγου.. ουπς σόρυ θα νιαουρίζει ήθελα να πω σκούζοντας μέχρι να δει το αντικείμενο του έρωτά του .
Η γάταινα από την άλλη , το παίζει ιστορία και τάχαμου , θέλει σαν τρελή αλλά του γυρίζει την πλάτη , πάει σε άλλη ταράτσα αδιαφορώντας για τις κραυγές του ( ξέροντας βέβαια πως ο γαμβρός θα την ακολουθήσει μέχρι θανάτου ) , για να του παραδοθεί θα τον φέρει στο αμήν .

Σε κάτι τέτοιες στιγμές πολλοί γάτοι μπορεί να περάσουν το δρόμο χωρίς να κοιτάξουν αν έρχεται αυτοκίνητο , να κλειστούν σε κάποιο υπόγειο που νόμιζαν πως είχε πάει η Ιουλιέτα τους και άλλα πολλά που συνήθως τους κοστίζουν τη ζωή .
Στην ερωτική συμπεριφορά ενός γάτου μπορεί κάλλιστα να δει κανείς αυτό τον παραλληλισμό που οι ποιητές και οι φιλόσοφοι διέκριναν ΕΡΩΤΑΣ = ΘΑΝΑΤΟΣ !!

Όταν τελικά ένα ζευγάρι γατιών σμίξει ερωτικά αυτό θα γίνει πάντα στα κρυφά , οι γάτες δεν είναι σαν τους σκύλους που συνουσιάζονται μέρα μεσημέρι στη διπλή γραμμή του δρόμου σταματώντας την κυκλοφορία .
Σπάνια θα δει κανείς γάτες την ώρα που κάνουν έρωτα .

Μετά βέβαια αφού γίνει το ποθούμενο … τα πράγματα είναι απλά ούτε " θα με πάρεις με παπά και με κουμπάρο " ούτε τίποτα , ο καθείς θα τραβήξει το δρόμο του και ούτε γάτα ούτε ζημιά !!!:D
Ο γάτης για νέες περιπέτειες , βλέπε καυγάδες , τσαμπουκάδες σε πιο νεαρούς γάτους καθώς και το γνωστό παιχνίδι των ενήλικων προς τους μικρούς γάτους το κατούρημα ή το χέσιμο .:eek:
Ναι , ναι καλά διαβάσατε συνηθίζεται οι γεροντότεροι γάτοι να αφοδεύουν ή να ουρούν τους νεότερους είναι το βάπτισμα του πυρός ( για τον γάτο που το βιώνει βέβαια είναι μεγάλη ντροπή και όνειδος θυμάμαι έναν γάτο μου που καθόταν αμίλητος σε μια γωνιά , και χωρίς φαι για ένα 24ωρο μετά από μια τέτοια εμπειρία ).

Η θυληκή βέβαια θα μείνει έγκυος , θα περάσει την εγκυμοσύνη μόνη της καθώς και τη γέννα και το μεγάλωμα των μικρών της .
Φημολογείται πως οι αρσενικοί όταν δουν τα μωρά τα πνίγουν , προσωπικά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο , κυρίως είναι αδιάφοροι και τους ψιλονευριάζουν τα μικρά που παίζουν με τις ουρές τους αλλά πατούν μια νιαουροφωνή και όλα οκ.
Μια φορά μόνο ένας γάτος μου κατούρησε τα μικρά του , δέχθηκε βέβαια μεγάλη ποινή από μένα ( να φάει φακές :P) και δεν το ξανάκανε !!


Μερικά ρητά για την καληνύχτα :
- Δεν υπάρχει πόρτα αρκετά δυνατή ώστε να κρατήσει έξω μια γάτα ή έναν εραστή .
- Μπορείς να πεις στο σκύλο να κάνει κάτι . Στη γάτα μπορείς μονάχα να το παρουσιάσεις ως μια λογική πρόταση .
- Οι σκύλοι έρχονται όταν τους φωνάζεις . Οι γάτες σημειώνουν νοερά αυτό που τους λες για να επανέλθουν αργότερα στο ζήτημα.
- Ποιός θα μπορούσε να πιστέψει πως πίσω από αυτά τα λαμπερά μάτια δεν υπάρχει μια ψυχή ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ο γάτος μου

Ο γάτος μου
γεννήθηκε κάτω απʼ όλους
τους αστερισμούς.
Είναι
αδύνατο νʼ ανακαλύψω
ανιόντες και θέσεις πλανητών
κατά τη γέννησή του.
Έχει καταργήσει τον ζωδιακό
κύκλο, ζώο αληθινό,
που αποστρέφεται τα ζωώδη.

Ο γάτος μου δεν αναφέρεται
στο ηλιακό σύστημα,
η γέννησή του έγινε
ερήμην των άστρων
και των επιρροών τους.
Είναι ένας γάτος
που αμφισβητεί το πεπρωμένο του,
αφού έπεσε τουλάχιστον
μια φορά ηθελημένα
απʼ το μπαλκόνι
του δευτέρου

στον ακάλυπτο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Όπως προείπαμε πιο συχνά βρίσκεις μια γάτα στο δωμάτιο ενός συγγραφέα παρά στο γραφείο ενός χρηματιστή , συνήθως είναι οι πρώτοι ακροατές και αναγνώστες αριστουργημάτων που λατρέψαμε , προβληματιστήκαμε , διαφωνήσαμε .




Ήταν η σημαντικότερη ανανεώτρια του λεγόμενου αστυνομικού μυθιστορήματος. Μας συγκλόνισε πλάθοντας τον κρισιμότερο αντιήρωα των τελευταίων δεκαετιών, τον περιβόητο Τομ Ρίπλεϊ. Άκουγε στο όνομα Πατρίτσια Χάισμιθ, και λάτρευε τις γάτες. Δεν παρέλειπε να φωτογραφίζεται με τα αγαπημένα της αιλουροειδή, και, ενώ η ίδια αρκούνταν στο φτηνό γαλλικό τυρί, για τις γάτες της μαγείρευε λαγό με κρέμα γάλακτος! Η Μονίκ Μπυφέ, μια από τις ερωμένες της Χάισμιθ, μας λέει ότι η Πατρίτσια μιλούσε στη σιαμέζα γάτα της σε μιαν αλλόκοτη γλώσσα, την οποία καταλάβαινε μονάχα το όμορφο ζωντανό. Η ίδια η Χάισμιθ είχε δηλώσει: «Οι γάτες δίνουν στους συγγραφείς κάτι που οι άνθρωποι δεν μπορούν: συντροφιά χωρίς απαιτήσεις ή επεμβάσεις».





Φυσικά, φημισμένος για τη γατοφιλία του ήταν και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ , ο οποίος λάτρευε την ανεξαρτησία και το ελεύθερο πνεύμα των αιλουροειδών. Ένας καπετάνιος του δώρισε την πρώτη του γάτα, που ήταν πολυδάκτυλη. Έκτοτε ο συγγραφέας του «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» είχε πάντα μια γάτα στις κατοικίες του, είτε στη Φλόριντα είτε στην Κούβα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα οι πολυδάκτυλες γάτες λέγονται και «Γάτες Χέμινγουεϊ». Μάλιστα, στο Μουσείο Χέμινγουεϊ στο Κι Γουέστ της Φλόριντα διατηρούνται και προστατεύονται, σύμφωνα με ειδικό όρο στη διαθήκη του, περί τις εξήντα γάτες, πολλές από τις οποίες ακούν στο όνομά του και σε ονόματα αγαπημένων φίλων και φιλενάδων του υπέροχου Έρνεστ!



Ο γενάρχης του ρομαντικού νουάρ μυθιστορήματος, ο αβρός Ρέιμοντ Τσάντλερ είναι γνωστό ότι αγαπούσε το καλό ουίσκι, τις σαγηνευτικές γυναίκες, το δεξιοτεχνικό σκάκι , και την ελισαβετιανή ποίηση. Ένας τέτοιος χαρακτήρας δεν θα μπορούσε να μην αγαπάει και τις γάτες. Η ευνοούμενή του ήταν μια γάτα Περσίας την οποία φώναζε «Τάκι», της μιλούσε με τις ώρες, και τη σύστηνε ως «γραμματέα» του, μιας και το όμορφο πλάσμα είχε τη συνήθεια να κάθεται πάνω στα χειρόγραφά του όταν ο Τσάντλερ τα επεξεργαζόταν και έκανε τις διορθώσεις του.





Κ.Π.Καβάφης
Σπίτι με Kήπον Κρυμμένα

Ήθελα να ʼχω ένα σπίτι εξοχικό
μʼ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είνʼ ευμορφότατα)
αλλά για να ʼχω ζώα. A να ʼχω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μʼ έμφασι και πεποίθησιν.
Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μʼ έφθαναν.
Θα ʼθελα και δυο άλογα (καλά είναι τʼ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απʼ τʼ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντʼ οι κεφάλες των.
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)




Κική Δημουλά

Δεν έχεις τι να χάσεις
Καλά τα βγάζει πέρα η μοναξιά
φτωχικά αλλά τίμια.
Αλλού κοιμάται αυτή
κι αλλού το εγκρατές σκεπτικό εάν.
Μόνο καμιά φορά
σε πειραματισμούς την παρασύρει
η περιέργεια
- όφις προγενέστερος
και πιο φανατικός
απʼ τον νερόβραστον εκείνον της μηλέας.
.
Δοκίμασε της λέει, μη φοβάσαι
δεν έχεις τι να χάσεις
και την πείθει
να κουλουριάζεται πνιχτά
να τρίβεται σα γάτα ανεπαίσθητη
πάνω στον διαθέσιμο αέρα
που αφήνεις προσπερνώντας.

Απόλαυση πολύ μοναχικότερη
από τη στέρησή της.
Από την συλλογή Χλόη Θερμοκηπίου


Γιώργος Σεφέρης

Επιτύμβιο στη Γάτα μου την Τούτη
Είχε το χρώμα του έβενου τα μάτια της Σαλώμης
η Τούτη η γάτα που έχασα· διαβάτη, μη σταθείς.
Βγήκε απʼ το χάσμα που έκοβε στης μέρας το σεντόνι
τώρα να σκίσει δεν μπορεί του ζόφου το πανί.
Άγκυρα 22. 8. 1949
(από το Τετράδιο Γυμνασμάτων, β΄, Ίκαρος 1976)




«Τι σας δίνει περισσότερη χαρά και ξεκούραση στις ώρες της σχολης σας;»
- «Η μουσική, το βιβλίο, -κι οι γάτες μου. Οι γάτες μου, έπειτʼ από τους γονείς μου, είναι οι τελευταίοι συγγενείς μου, κι απʼ τους φίλους μου, οι πιο αγαπημένοι.»
Από συνέντευξη του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη στο περιοδικό “Νεοελληνικά Γράμματα» στις 09.04.1938




Οι αναβλύζουσες πηγές :

https://www.poiein.gr/archives/4525/index.html

https://belleviefacile.blogspot.com/2008/03/blog-post_18.html
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

a-fanis

Νεοφερμένος

Ο a-fanis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
Hταν ενας γατος,μαυρος,πονηρος,καθε που εβραδιαζε ντυνονταν γαμπρος
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.


Γατοβίνδεο...

Catworld. :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
OΙ ΓΑΤΕΣ Τ' ΑΙ-ΝΙΚΟΛΑ

Τον δ'άνευ λύρας όμως υμνωδεί
θρήνον Ερινύος
αυτοδίδακτος έσωθεν
θυμός, ου το παν έχων
ελπίδος φίλον θράσος

Αγαμένων. 990 επ.

"Φαίνεται ο Κάβο-Γάτα...'', μου είπε ο καπετάνιος
δείχνοντας ένα χαμηλό γιαλό μέσα στο πούσι
τ'άδειο ακρογιάλι ανήμερα Χριστούγεννα,
''...και κατά τον Πουνέντε αλάργα το κύμα γέννησε την
Αφροδίτη.
λένε τον τόπο Πέτρα του Ρωμιού.
Τρία καρτίνια αριστερά !''
Είχε τα μάτια της Σαλώμης η γάτα που έχασα τον άλλο
χρόνο
κι ο Ραμαζάν πως κοίταζε κατάματα το θάνατο,
μέρες ολόκληρες μέσα στο χιόνι της Ανατολής
στον παγωμένο ήλιο
κατάματα μέρες ολόκληρες ο μικρός εφέστιος θεός.
Μη σταθείς ταξιδιώτη.
''Τρία καρτίνια αριστερά" μουρμούρισε ο τιμονιέρης.

....ίσως ο φίλος μου να κοντεστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστός σ'ένα μικρό σπίτι με εικόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω απ'τα κάδρα.
Χτύπησε η καμπάνα του καραβιού
σαν τη μονέδα πολιτείας που χάθηκε
κι ήρθε να ζωντανέψει πέφτοντας
αλλοτινές ελεημοσύνες.

"Παράξενο'', ξαναείπε ο καπετάνιος.
''Τούτη η καμπάνα - μέρα που είναι -
μου θύμισε την άλλη εκείνη, τη μοναστηρίσια.
Διηγότανε την ιστορία ένας καλόγερος
ένας μισότρελλος, ένας ονειροπόλος.

''Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας,
-σαράντα χρόνια αναβροχιά-
ρημάχτηκε όλο το νησί.
πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τούτο τ'ακρωτήρι,
χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου
και φαρμακερά.
Το μοναστήρι τ'Αι -Νικόλα το είχαν τότε
Αγιοβασιλείτες καλόγεροι
κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια
κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή.
Τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν.
Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα
και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη.
'Ολη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα
που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι.
Απόδειπνα πάλι η καμπάνα
και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας.
'Ητανε θαύμα να τις βλέπεις,λένε,
άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη
χωρίς μύτη, χωρίς αυτή, προβιά κουρέλι.
'Ετσι με τέσσερις καμπάνες την ημέρα
πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί.
'Αγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος
χαθήκανε. δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ωσάν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δεν άφησαν στον αφρό
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή !
Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι. Γενιές φαρμάκι".
"Γραμμή !" αντιλάλησε αδιάφορος ο τιμονιέρης.

Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969

Γ.Σεφέρης

Το ποίημα όποτε το διαβάζω, νοιώθω κάτι να με ηλεκτρίζει. Μπορεί κι άλλοι να το'νοιωσαν, δεν ξέρω. Είναι απ'το Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ'.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Ας προτείνουμε μερικά πολύ όμορφα βιβλία που αφορούν τις γάτες και αξίζει κανείς να τα διαβάσει

1 ) Ιστορίες για γάτες – Εκδόσεις :Ινστιτούτο του βιβλίου –Α. Καρδαμιτσα .

Από το μυθο του Αισώπου για τη γάτα και την Αφροδίτη , τα αισθηματικά προβλήματα μιας αγγλίδας γάτας του Μπαλζακ , το μαύρο γάτο του Αλλαν Πόε , η γάτα που πήγαινε παντού μόνη της του Κίπλινγκ , εως τον Παράδεισο των γάτων του Ζολά .. κ.α …… πρόκειται για ένα σημειωματάριο θα έλεγα με κείμενα που αφιέρωσαν μεγάλοι συγγραφείς για το λατρεμένο χνουδωτό πλάσμα συγκεντρωμένα σε αυτό το νιαουρίστικο βιβλίο .
Στο κείμενο του Μπωντλαίρ με τίτλο το ρολόι όπου αναφέρει πως οι Κινέζοι βλέπουν την ώρα στα μάτια μιας γάτας αντιγράφω :
" …. Κι αν κανένας ανεπιθύμητος ερχόταν να μʼ ενοχλήσει την ώρα που το βλέμμα μου αναπαύεται πάνω της , αν κανένα μισαλλόδοξο Πνεύμα , κανένας ανάποδος δαίμονας μου έλεγε :
Τι κοιτάς με τέτοια επιμέλεια ; Τι ψάχνεις να βρεις στα μάτια αυτού του πλάσματος ; Βλέπεις μέσα τους την ώρα άσωτε , ακαμάτη θνητέ ;
Θα απαντούσα χωρίς να διστάσω : Ναι βλέπω την ώρα : είναι η Αιωνιότητα ! "


2 ) Δον Νερο Κορλεόνε – μια γατοιστορία της Ελκε Χαιντενραϊχ εκδόσεις γράμματα , μια ιστορία για ένα γάτο που ζει σε ένα κτήμα ώσπου μια μέρα τρυπώνει από το παράθυρο στο εξοχικό σπιτάκι του λόφου και ανακαλύπτει τι θα πει γατίσια ζωή – γεμάτη αφράτα χαλιά , μαλακούς καναπέδες , λουκάνικα και ζεστό γαλατάκι …
Σʼ αυτή την γλυκειά και πανέξυπνη ιστορία οι άνθρωποι είναι απλοί και τα ζώα περίπλοκα …και η νοσταλγία το πιο ισχυρό συναίσθημα .

3 ) Η τελευταία μαύρη γάτα – Ευγένιος Τριβιζάς
Ο γνωστός μοναδικός στο είδος του Τριβιζάς , ο τίτλος τα λέει όλα , ο διωγμός του διαφορετικού , του αλλιώτικου που πάνω του ρίχνουμε όλα τα στραβά μας εν προκειμενω η μαύρη γάτα .

4 ) " Μη πατάτε τις ουρές " και το " … και άλλες ουρές " της Μαριέλλη Σφακιανάκη –Μανωλίδου εκδόσεις Οδυσσέας , υπέροχα και αυτοβιογραφικά και τα δύο , δεν τα λες βέβαια καθαρόαιμα γατικά αναγνώσματα μιας και έχουν περίοπτη θέση στις διηγήσεις της και οι σκύλοι όμως σίγουρα είναι βιβλία όπου ξεχιλίζει η πρώτη αρετή των ζώων - όπως αναφέρει στον πρόλογο ο Νίκος Δήμου - , η ανθρωπιά !



Για όσους έχουν αναρωτηθεί για το αν μιλάνε οι γάτες , θα τους απαντήσω πως φυσικά μιλάνε , και είναι γλωσσομαθή όντα μπορείς να τους μιλήσεις σε όποια διάλεκτο θες και θα σε καταλάβουν … εννοείται πως μαθαίνουν τη γλώσσα του " αφεντικού " τους αλλά ταχύτατα μπορούν να συννενοηθούν και με άλλα γλωσσικά ιδιώματα .
Συχνά τους μιλάω κινέζικα ( που δεν ξέρω ) ή ρώσικα ( που επίσης δεν ξέρω ) η αλήθεια είναι πως στην αρχή παθαίνουν ένα ντουβρουτζά , γρήγορα όμως συννενοούμαστε μια χαρά .
Θα μου επιτρέψετε να ομολογήσω πως έχω κάνει πολύ καλύτερες συζητήσεις με γάτες από ότι με ανθρώπους ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς όπως προανέφερε και ο Νίκος Δήμου.




Ιδού και οι αποδείξεις ... θα μου επιτρέψετε να παραθέσω και την ακριβή .....την πιο ακριβή μου μετάφραση





-έλεος
- μα έρχομαι εγώ ποτέ να σε ξυπνήσω ;
-το σιχαίνομαι αυτό που κάνεις
-πόσο καιρό ; κανα 2 χρόνια ;
- τι δυο λεπτά ..2 χρόνια λέμεεεε
- σιγά μη κάνω και συμφωνία
- σε μισώ ( λατρεία )






- πεινάω
- κι εγώ
- και ο βλαξ τι κάνει ;
- μας τραβάει βίδεο πάλι
- ας κάνουμε τους καλούς
- ναι , ναι να τελιώνει με την αηδία
- βαριέμαι να του χαμογελάσω
- κι εγώ
- τι λες να φάμε σήμερα
- πλαστικές αηδίες
- πάλι ; πφφ
-αφού βαριέται να μαγειρεύει
-… μʼ αγαπάς ;
- άσχετο ..
- έλα πες …
- αφου ξες
-έλααα εγώ τόσα νάζια σου κάνω.. κοίτα …
- θα με κάνεις μπάνιο ;
- πάλι σεξ θες ;
- όχιιι κάνε με μπάνιο έεελλααα
- ουφ θα σε κάνω
που κυλιόσουνα πάλι και μυρίζεις γρασίδι ;
- είχα πάει να σου φέρω μια πεταλουδίτσα να παίξουμε …σκληρέ ...





 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Σε μια μιαρή πόλη όπου οι γάτες πάντα τραγουδούν,

ένας μοναχικός beat γάτα ποιητής ερωτεύεται την ντίβα τραγουδιάρα γάτα με το λευκό φόρεμα!

Όταν μια σκοτεινή και μαύρη φιγούρα πιο βαθιά κι απʼ το σκοτάδι ξεπροβάλει απʼ το όχι και τόσο πουθενά απαγάγοντας την τραγουδίστρια της πόλης για τα σατανικά του μουσικά σχέδια ο ποιητής καλείτε να σώσει την μούσα του και να βάλει τέλος στις ανόσιες νότες που απειλούν την πόλη!

Ένα ολάκερο ποίημα του Eddie White απαγγελμένο από τη φωνή του Nicholas Edward Cave γίνεται το απόλυτο noir animation.

Έμπνευση του σκηνοθέτη για τον χαρακτήρα του beat γάτα ποιητή υπήρξε ο Jack Kerouac ενώ το ποίημα και η ατμόσφαιρα γαλουχήθηκαν πάνω στα στοιχειά που μάζευε κάποτε ο Edgar Allan Poe.



 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
"Ντολορές με τις δώδεκα ουρές" το αγαπημένο τραγούδι του μαύρου γάτου Κοψονούρη
από το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά "Η τελευταία μαύρη γάτα"

Η ψιψίνα η Ντολορές
είχε την πιο όμορφη
απ΄όλες τις ουρές!

Και οι γάτοι κάνανε ουρά
για να δούνε να κουνάει
την ωραία της ουρά!

Ναι, οι γάτοι κάναν χάζι,
όποτε την κούναγε με νάζι!

Είσαι φίνα
και τσαχπίνα!
Είσαι απίθανη ψιψίνα,
Ντολορές!
Αχ! Να 'χες όχι μια
αλλά δώδεκα ουρές!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top