Αν δεν ξέρατε ποιανού είναι το παιδί που κυοφορείτε, τι θα κάνατε;

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
σημείωση θεματοθέτη: το θέμα το ανοίγω στο chat&fun γιατί δεν αφορά πραγματικό πρόβλημα, αλλά έναν προβληματισμό επί υποθετικού σεναριού. Αν κρίνετε ότι αξίζει/μπορεί να γίνει "σοβαρή" συζήτηση επ'αυτού μετακινειστε το κατάλληλα

Λοιπόν... Με αφορμή συζήτηση που είχα χτες με κοριτσοπαρέα, θα ήθελα γνώμες πάνω στην ακόλουθη (καθόλα φανταστική και μη υπαρκτή στο δικό μου μικρόκοσμο) κατάσταση:

Ας πούμε ότι είστε στην ηλικία 25-30 περίπου. Και ότι στο παρελθόν είχατε γνωρίσει κάποιον που σας έκλεψε (και σας ράγισε) την καρδιά. Παρόλαυτα, αν και δεν είστε πλέον μαζί εδώ και καιρό, εξακολουθείτε να έχετε βαθιά αισθήματα για αυτόν (είναι αυτό που λέμε "the one" κατά τη γνώμη σας). Ο εν λόγω ήταν τέτοιος χαρακτήρας που...ανατολή εσείς, δυση αυτός ένα πράγμα. Τα φτιάξατε, χωρίσατε, κλάψατε, χτυπηθήκατε, το ξεπεράσατε τέσπα και προχωρήσατε στη ζωή σας.

Τελειώσατε τις σπουδές σας, βρήκατε δουλειά, γνωρίσατε και ένα (άλλο) καλό παλικάρι και κάνατε ...δεσμό, και όλα βαίνουν καλώς και οι μαμάδες/θειάδες και δεν συμμαζεύεται περιμένουν να φάνε κουφέτα some time soon. Και εσείς το ίδιο εδώ που τα λέμε. Είστε μια χαρά σε μια καθόλα τακτοποιήμενη ζωή με αγάπη, στοργή, προδέρμ κτλ.

Και ...ξάφνου... εμφανίζεται εκείνος. Που σας ζητά μια νύχτα/έναν καφέ/μια ευκαιρία. Τα ζυγίζετε και αποφασίζετε ότι ΔΕΝ γυρνάτε πίσω (καλύτερα όνειρο παρα η καταστροφή ένα πράγμα), αλλά η καρδιά σας σας λέει να πάτε για έναν καφέ κι ας ξέρετε ότι μάλλον θα καταλήξει αλλιώς.
Και πάτε. Και καταλήγει αλλιώς. Και νιώθετε τύψεις, το σκέφτεστε αλλά επιλέγετε να το αφήσετε πίσω και να ξεχάσετε ότι έγινε ποτέ.

Και φτάνει η μέρα που είναι να αδιαθετήσετε και ...δεν.. ελπίζετε ότι είναι σύμπτωμα άγχους αλλά όταν μια εβδομάδα περνάει και ακόμα...δεν, σας ζώνουν τα φίδια... Και το clear blue επιβεβαιώνει τους φόβους σας. Η φύση αποφάσισε ότι αυτή είναι η χρονική στιγμή να γίνετε μητέρα. Ναι... οκ... αλλά από ποιόν? Από τον "εραστή από τα παλιά" (με τον οποίο το πάθος σας παρέσυρε και δεν πολυπροσέξατε) ή από τον αγαπημένο (με τον οποίο ούτως ή άλλως δεν προσέχατε πολύ εδώ και καιρό) που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου την ώρα που εσάς σας κόβονται τα πόδια βλέποντας τα αποτελέσματα του τέστ?

Πώς θα διαχειριζόσασταν την κατάσταση?
- Θα το ρίχνατε, γιατί... "ποιανού είναι ρε γυναίκα το παιδί?"
- Θα το κρατούσατε και θα παντρευόσασταν μετά βαϊων και κλάδων τον με 50% πιθανότητα πατέρα?
- Θα ενημερώνατε τον "εραστή από τα παλιά"?
- Θα φεύγατε για Σουηδία που έχουν καλό σύστημα πρόνοιας για ανύπαντρες μητέρες?
- Άλλο?

Note: Θεωρείστε ότι είστε σε φάση που θα θέλατε παιδί anywayz (δλδ, όχι πολύ μικρή, πολύ άφραγκη, πολύ άνεργη κοκ)


 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Να ρωτήσω κάτι πρώτα..
Έχω την εντύπωση πως ο γυναικολόγος μπορεί να δώσει ακριβή μέρα σύλληψης, δεν είναι έτσι;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
ok, Let's make it tougher then! (δεν ξέρω αν μπορεί Btw)

Την ημέρα που γυρίσατε από τον "καφέ" με τον "εραστή από τα παλιά", από τις τύψεις ή δεν ξέρω γω τι, 'κοιμηθήκατε' και με τον αγαπημένο σας σαν να θέλατε να ξορκίσετε το κακό. Και επίσης ο αγαπημένος σας έλειπε και τελικά μόνο εκείνη την ημέρα από την τελευταία μέρα της προηγούμενης περιόδου είχατε κοιμηθεί μαζί (και μετά για κάποιο λόγο δεν ξανακοιμηθήκατε).


εδιτ: Αν σας είναι δύσκολο να βάλετε τον εαυτό σας πρωταγωνιστή της ιστορίας (γιατί σε κάποιο σημείο της διήγησης σκαλώνετε στο ότι "αυτό δεν θα το έκανα ποτέ" πχ ή για οποιοδήποτε λόγο) απαντήστε με βάση το τι πιστεύετε ότι θα ήταν το καλύτερο να συμβουλεύσετε μια φίλη σας (που αγαπάτε όχι που θέλετε να καταστρέψετε :P), αν σας έλεγε ότι βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.

Πώς θα διαχειριζόσασταν την κατάσταση?
- Θα το ρίχνατε, γιατί... "ποιανού είναι ρε γυναίκα το παιδί?"
- Θα το κρατούσατε και θα παντρευόσασταν μετά βαϊων και κλάδων τον με 50% πιθανότητα πατέρα?
- Θα ενημερώνατε τον "εραστή από τα παλιά"?
- Θα φεύγατε για Σουηδία που έχουν καλό σύστημα πρόνοιας για ανύπαντρες μητέρες?
- Άλλο?
Αν και δεν είμαι γυναίκα για να απευθύνονται άμεσα οι ερωτήσεις σε μένα, θα πω τι θα θεωρούσα σωστό να γίνει.

Πρώτον δεν υπάρχει 50% πιθανότητα πατέρα, γιατί μία φορά πήγες "για καφέ" με τον παλιό ενώ λογικά πολύ περισσότερες με τον νυν.

Δεύτερον, υπάρχει νομίζω τρόπος να μαθευτεί με αρκετή ακρίβεια η μέρα σύλληψης. Αυτό θα έδειχνε πιθανότατα ποιος είναι ο πατέρας. Αν οι μέρες που είχε επαφή και με τους δύο ήταν πολύ κοντά, τότε ναι ίσως να είχε πιθανότητα 50% (δεν ξέρω αν αναφερόσουν εκεί εξ αρχής).

Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, είμαι αρνητικός στο να ειδοποιήσει τον εραστή, γιατί οι κινήσεις του είναι ανεξέλεγκτες. Εγώ όμως από όποια και από τις δύο μεριές (είτε του εραστή είτε του νυν), θα ήθελα να ξέρω την αλήθεια όσο ακόμα έχω την επιλογή να το κρατήσουμε ή όχι το παιδί. Από τη μεριά της κοπέλας όμως, δεν θα συνιστούσα να ειδοποιήσει κανέναν, αν θέλει να το κρατήσει να το κρατήσει και να το παρουσιάσει σαν παιδί του νυν.

Αν πάντως το ζευγάρι ήταν σε τροχιά για παιδί, θεωρώ απαράδεκτο η κοπέλα να πάει "για καφέ", τόσο απαράδεκτο που μπορεί να ζητούσα να χωρίσουμε και (δεν είμαι σίγουρος) να ρίξει το παιδί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ophelia

Διάσημο μέλος

Η Μάρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,434 μηνύματα.
Εasy...τσιμπάς τον ''παράνομο'' και τον πας για dna τεστ. Λέω τον ''παράνομο'' και όχι τον ''νόμιμο'' γιατί, στην περίπτωση που το παιδί δεν είναι τελικά του ''παράνομου'' δεν θα χρειαστεί να βάλεις σε αυτήν την διαδικασία και τον ''νόμιμο''...

Τώρα, στην περίπτωση που το παιδί είναι του ''παράνομου'' τα λες όλα στον μέλλοντα σύζυγο -και κατά 99% χωρίζετε- αλλά και στον ''παράνομο'' -ακόμα και αν δεν έχεις σκοπό επανασύνδεσης, πρέπει να ξέρει οτι κάπου στον κόσμο έχει ένα παιδί.

Στην περίπτωση που το παιδί είναι του ''νόμιμου'', ζητάς 1000 συγγνώμη από τον ''παράνομο'' για την ταλαιπωρία με το τεστ και τον στέλνεις από 'κει που ήρθε. Μετά πηγαίνεις στον σύζυγο και του λες τα πάντα για την περιπετειούλα που είχες με τον πρώην. Αν θέλει, σε συγχωρεί και όλα μέλι γάλα. Παντρεύεστε, κάνετε το παιδάκι σας, χτίζετε σπίτι, εξοχικό, κ.ο.κ. Εαν πάλι δεν σου συγχωρέσει την απιστία, χωρίζετε, παίρνει ο καθένας τον δρόμο του και φυσικά τον ενημερώνεις οτι είσαι έγγυος...καλό θα ήταν να τον ενημερώσεις για το μπεμπέ αφού έχει πάρει τις αποφάσεις του για το εαν θα είστε ή οχι μαζί, για να μην λειτουργήσει το παιδί σαν μοχλός πίεσης για να σε συγχωρέσει.

Όπως και να 'χει πάντως, κρατάς το παιδί, ενημερώνεις τον πατέρα και πάντα υπάρχει και η εναλλακτική της Σουηδίας στην περίπτωση που θες να χωρίσεις και τους δύο! ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
ok, Let's make it tougher then! (δεν ξέρω αν μπορεί Btw)

Την ημέρα που γυρίσατε από τον "καφέ" με τον "εραστή από τα παλιά", από τις τύψεις ή δεν ξέρω γω τι, 'κοιμηθήκατε' και με τον αγαπημένο σας σαν να θέλατε να ξορκίσετε το κακό. Και επίσης ο αγαπημένος σας έλειπε και τελικά μόνο εκείνη την ημέρα από την τελευταία μέρα της προηγούμενης περιόδου είχατε κοιμηθεί μαζί (και μετά για κάποιο λόγο δεν ξανακοιμηθήκατε).

Μήπως μπορούν πλέον να υπολογίζουν και την ώρα;
Και μόνο που το σκέφτομαι αγχώνομαι, να δεις που θα ΄ναι τ΄ αλλουνού το παιδί. :P

Σοβαρή κατάσταση και δεν μπορείς να παίζεις με πιθανότητες. Ακόμα και 1 στις 100 να υπήρχε δεν θα ένιωθα καθόλου καλά να παρουσίαζα σε κάποιον το παιδί για δικό του.

Θα το έλεγα στον παλιό και θα του ζητούσα να καταλάβει και να συμμετάσχει στην εξέταση πατρότητας με αμνιοκέντηση ή με χοριακές λάχνες στον τρίτο περίπου μήνα, αν θυμάμαι καλά, ελπίζοντας πως θα με βοηθήσει.
Δε μου ρχεται κάτι άλλο.
Μη μου πεις ότι ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dimitral

Δραστήριο μέλος

Η dimitral αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 413 μηνύματα.
καταρχας δεν θα εριχνα το παιδι με τιποτα.(εφοσον θα το ηθελα εννοειται,το εθεσες ως προυποθεση).αφου θα εβριζα τον εαυτο μου που δεν ημουν αρκετα προσεκτικη και με εφερα σε αυτην την απαραδεκτη θεση ,θα ειχα να διαλεξω αναμεσα σε δυο δρομους.εναν ευκολο και εναν δυσκολο.
ο ευκολος:συνεχιζω την ζωη μου σαν να μην εγινε τιποτα με τον καλο μου,εξηγω στον "the one" οτι εχω φτιαξει την ζωη μου και δεν θελω να τον ξαναδω και πορευομαι γνωριζοντας οτι ενδεχομενως να κοροιδευω 2 ανθρωπους.
ο δυσκολος:το λεω και στους δυο ,παραταω και τους δυο (μαλλον με παρατανε δλδ) και σηκωνω μονη μου το βαρος της ευθυνης.

δεν ξερω τι θα διαλεγα απο τα δυο.δεν ξερω αν θα ακολουθουσα την καθαρη συνειδηση μου 'η αν θα κρυβομουν πισω απο την δικαιολογια οτι διαλεγω το καλυτερο για το παιδι,δηλαδη να εχει πατερα (καλυτερο απο το να μην εχει καθολου) και να ειναι κι ο καλυτερος που μπορει.δυσκολο να απαντησεις αν δεν το ζησεις.
νομιζω οτι δεν θα μπορουσα να μην ειμαι ειλικρινης.απεναντι και στους δυο.ενδεχομενως να μην ειχα το θαρρος να τα πω προσωπο με προσωπο,ισως να εγραφα γραμμα ή κατι τετοιο.αλλα σιγουρα θα μιλαγα ,γιατι με ποιο δικαιωμα να αφαιρεσω απο τον εναν την πατροτητα και να την επιβαλλω στον αλλον.θα εκανα και εναν τεστ dna και μετα θα αποφασιζα απο κοινου με τον πατερα(εφοσον βεβαια θα το ηθελε).το ζητουμενο ειναι το παιδι,και ενα παιδι ειναι υποθεση δυο ανθρωπων,οχι τριων ή ενος.
και βεβαια ελπιζω οτι θα ειχα συναισθηση οτι για μια βραδια εφερα τα πανω κατω στην ζωη μου,που σημαινει ειτε οτι ειμαι ανωριμη και παρορμητικη ειτε οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη στην ζωη που εχω φτιαξει.αρα το μονο σιγουρο θα ηταν οτι κατι δεν πηγαινε καλα με την ζωη μου (εστω βαθια μεσα μου)και ηρθε η μερα αυτη για να το επιβεβαιωσει.αρα καλο θα ηταν να μην κουκουλωσω το θεμα με διαφορες "εξυπνες" λυσεις αλλα να βρω το θαρρος να αντιμετωπισω το πραγματικο προβλημα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Youki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Youki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,378 μηνύματα.
Θα το έλεγα στον παλιό και θα του ζητούσα να καταλάβει και να συμμετάσχει στην εξέταση πατρότητας με αμνιοκέντηση στον τρίτο περίπου μήνα, αν θυμάμαι καλά, ελπίζοντας πως θα με βοηθήσει.
Και στον "νέο" τι θα έλεγες για 3 μήνες? Ή αν ήταν του "παλιού"? Θα του έλεγες στον τρίτο μήνα...ξες αγαπη μου, θυμήθηκα ότι είχα ξενοκοιμηθεί???:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Και στον "νέο" τι θα έλεγες για 3 μήνες? Ή αν ήταν του "παλιού"? Θα του έλεγες στον τρίτο μήνα...ξες αγαπη μου, θυμήθηκα ότι είχα ξενοκοιμηθεί???:P

Οφούυυυ μπελά που βρήκαμε.
Δε θα του ΄λεγα τίποτα για εγγυμοσύνη, τώρα αν θα του λεγα για την παρασπονδία μου δεν ξέρω.. εξαρτάται από πολλά.
Αν ήταν του άλλου ε το πιο πιθανό είναι ότι θα το ΄ριχνα δεν ξέρω..
:worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Πάντως σύμφωνα με μια έρευνα που είχα διαβάσει κάποτε (την οποία αποκλείεται να ξαναβρώ τώρα), αν μια γυναίκα έχει και σύζυγο και εραστή και μείνει έγκυος, είναι πιο πολλές οι πιθανότητες το παιδί να είναι του εραστή. Κι αυτό γιατί επειδή ο εραστής γνωρίζει πως είναι περιστασιακός, η φύση τον κάνει να παράγει και περισσότερο σε ποσότητα, αλλά και δυνατότερο σε σύνθεση, σπέρμα και άρα αυξάνονται πολύ οι πιθανότητες να την καταστήσει (άκου ρήμα, έλεος δλδ :P) εκείνος έγκυο κι όχι ο σύζυγος, ο οποίος μες στη οικογενειακή θαλπωρή, δεν νιώθει και καμιά ιδιαίτερη απειλή από άλλο ..σπέρμα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Μάϊστα ... αυτό είναι μπέρδεμα!!!!
Η εξέταση πατρότητας είναι βέβαια μια κάποια λύση, αλλά ... πότε μπορεί να γίνει;
Έπειτα είναι και αυτό που λέει η Γιούκι ..... τι θα πεις μετά, αν το μπεμπε είναι του πρώην; Αγάπη μου ... ήταν ένα στιγμιαίο λάθος;;; Που ήταν δηλαδή, αλλά πως να το χωνέψει ο άλλος και με το δίκιο του! :/:
Βέβαια θεωρώ ... ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να είναι πατέρας ο "νυν", δεδομένου ότι θα κοιμήθηκε και περισσότερες φορές μαζί του. Τώρα αν κοιμήθηκε την ίδια μέρα και με τους δύο και δεν ξανακοιμήθηκε με τον "νυν" πριν ή μετά ..... ουχ .... δύσκολα τα πράγματα.
Κοίτα ... δεδομένων των παραπάνω θεωρώ ότι το μπάχαλο είναι δύσκολο να αποφευχθεί... γι' αυτό και η λύση της Σουηδίας αρχίζει να μου φαίνεται εξαιρετικά καλή. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν θα ήταν δίκαιο να μεγαλώσει κάποιος εν αγνοία του ένα παιδί που δεν θα είναι δικό του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Youki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Youki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,378 μηνύματα.
Οφούυυυ μπελά που βρήκαμε.
Δε θα του ΄λεγα τίποτα για εγγυμοσύνη, τώρα αν θα του λεγα για την παρασπονδία μου δεν ξέρω.. εξαρτάται από πολλά.
Αν ήταν του άλλου ε το πιο πιθανό είναι ότι θα το ΄ριχνα δεν ξέρω..
:worry:
Δεν θα ελεγες τπτ? Κι αν ειχες εμετους ζαλαδες κλπ? Ο αλλος δεν θα καταλαβαινε τπτ? :worry:

Εγω παντως δεν ξερω τι θα εκανα. Το πιο πιθανο είναι ότι θα είχα μείνει μόνο στον καφέ και δεν θα είχα προχωρήσει στον..."καφε"! :P Αν - αν λέμε γιατι ποτε δεν ξερεις - όμως μου τύχαινε, και αν όντως με τον "νομιμο" είμασταν σοβαρά, μάλλον θα έκανα την πάπια και θα το θεωρούσα δικό του. :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Δεν θα ελεγες τπτ? Κι αν ειχες εμετους ζαλαδες κλπ? Ο αλλος δεν θα καταλαβαινε τπτ? :worry:

Εγω παντως δεν ξερω τι θα εκανα. Το πιο πιθανο είναι ότι θα είχα μείνει μόνο στον καφέ και δεν θα είχα προχωρήσει στον..."καφε"! :P Αν - αν λέμε γιατι ποτε δεν ξερεις - όμως μου τύχαινε, και αν όντως με τον "νομιμο" είμασταν σοβαρά, μάλλον θα έκανα την πάπια και θα το θεωρούσα δικό του. :redface:

Ναι, αλλά αν ο "νυν" είναι π.χ. ξανθός με καστανά μάτια, εσύ επίσης καστανή με καστανά μάτια .... και ο "πρώην" είναι μελαχροινός με γαλάζια μάτια και μεγάλα αυτιά ... και το παιδί βγεί γκάγκανο μελαχροινό με μπλέ μάτια και μεγάλα αυτιά .... τι κάνεις;;;; :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
Ναι, αλλά αν ο "νυν" είναι π.χ. ξανθός με καστανά μάτια, εσύ επίσης καστανή με καστανά μάτια .... και ο "πρώην" είναι μελαχροινός με γαλάζια μάτια και μεγάλα αυτιά ... και το παιδί βγεί γκάγκανο μελαχροινό με μπλέ μάτια και μεγάλα αυτιά .... τι κάνεις;;;; :D

υποθέτω το ρίχνεις στα γονίδια εκείνου του ξεχασμένου ξάδερφου της γιαγιάς σου και..."κοίτα να δεις πόσο πιο πολύπλοκη είναι η κληρονομικότητα από τους νόμους τους Μέντελ!" :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
υποθέτω το ρίχνεις στα γονίδια εκείνου του ξεχασμένου ξάδερφου της γιαγιάς σου και..."κοίτα να δεις πόσο πιο πολύπλοκη είναι η κληρονομικότητα από τους νόμους τους Μέντελ!" :P

δεν είναι πάντα τόσο απλό...
αν κατά διαβολική σύμπτωση εσύ και ο μόνιμος σύντροφος έχετε αίμα πχ Α+ και ο παράνομος Β+, κατά πάσα πιθανότητα το παιδί θα βγει με αίμα διάφορο του Α+ και εκεί πλέον υπάρχει πρόβλημα :P

πως θα εξηγήσεις το ότι το παιδί δεν έχει Α+?? :P

Η μόνη λύση είναι να κάνεις αυτό που είπε η Μάρα
Τσιμπάς για DNA τον παράνομο και κάνεις προσευχή ότι δεν είναι ο πατέρας
Αν αποδειχτεί ότι είναι αυτός ο πατέρας, τότε ο μόνιμος πρέπει οπωσδήποτε (δυστυχώς) να το μάθει
Είναι πολύ χυδαίο να "φορτώσεις" ένα παιδί σε κάποιον που δεν είναι δικό του
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
δεν είναι πάντα τόσο απλό...
αν κατά διαβολική σύμπτωση εσύ και ο μόνιμος σύντροφος έχετε αίμα πχ Α+ και ο παράνομος Β+, κατά πάσα πιθανότητα το παιδί θα βγει με αίμα διάφορο του Α+ και εκεί πλέον υπάρχει πρόβλημα :P

πως θα εξηγήσεις το ότι το παιδί δεν έχει Α+?? :P

Η μόνη λύση είναι να κάνεις αυτό που είπε η Μάρα
Τσιμπάς για DNA τον παράνομο και κάνεις προσευχή ότι δεν είναι ο πατέρας
Αν αποδειχτεί ότι είναι αυτός ο πατέρας, τότε ο μόνιμος πρέπει οπωσδήποτε (δυστυχώς) να το μάθει
Είναι πολύ χυδαίο να "φορτώσεις" ένα παιδί σε κάποιον που δεν είναι δικό του

ΚουΕ πότε μπορεί κάποια γυναίκα να κάνει dna test;
Διότι αν είναι στους πρώτους 2 μήνες έχει καλώς ... αλλά αν όχι;; Μπορεί να αποκρύπτει μια εγκυμοσύνη για πάνω από 2 μήνες;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
ΚουΕ πότε μπορεί κάποια γυναίκα να κάνει dna test;
Διότι αν είναι στους πρώτους 2 μήνες έχει καλώς ... αλλά αν όχι;; Μπορεί να αποκρύπτει μια εγκυμοσύνη για πάνω από 2 μήνες;

η λήψη του τροφοβλάστη (Δλδ η λήψη δείγματος από τον ίδιο τον πλακούντα) για λόγους υγείας του εμβρύου γίνεται στην 12η με 13η εβδομάδα
Φαντάζομαι όμως ότι (δεν ξέρω με σιγουριά) αν τίθεται θέμα πατρότητας και μας ενδιαφέρει μόνο αυτό κι όχι οι πιθανές χρωμοσωμικές ανωμαλίες (ο σύνηθες λόγος της συγκεκριμένης εξέτασης) μπορεί να γίνει και πολύ πιο πριν

Μια εγκυμοσύνη είναι πιθανό να κρύβεται για πολλούς περισσότερους από 2 μήνες αν η γυναίκα είναι "τυχερή" και έχει τέτοια εγκυμοσύνη που δεν φαίνεται κοιλιά
Η κοιλιά στην πραγματικότητα ξεπετάγεται μετά τον 4ο μήνα
Υπάρχουν βέβαια γυναίκες που κάνουν κοιλίτσα απ τον πρώτο μήνα... είναι θέμα σώματος και "Τύχης"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Τι να πω...με προβληματισαν ολες οι απαντησεις που διαβασα...

Σε περιπτωση που εγω ημουν η κοπελα, που τελικα ειχε βρεθει σε μια τετοια κατασταση, δεν πιστευω οτι υπηρχε εστω και η παραμικρη πιθανοτοτητα να κρατησω το μωρο, οσο και να το ηθελα...
Απο τη στιγμη που θα ημουν σιγουρη οτι με τον πρωην δε θα ειμαι μαζι, αλλα θα ηθελα να ειμαι με το νυν, θα εκανα εκτρωση και δε θα ελεγα σε κανεναν τιποτα.
Εαν παλι ημουν μεν σιγουρη οτι ηθελα να συνεχισω να ειμαι με τον νυν, αλλα αποφασιζα να του εξιστορησω τι εγινε εκεινη τη μερα, θα επρεπε να λαβω υπ' οψιν οτι κατα πασα πιθανοτητα με αυτη μου την αποφαση θα διελυα και ο,τι ειχε απομεινει απο τη σχεση μας. Πολυ δυσκολα κανεις ξεπερναει μια τετοια φαση, χωρις ενα τετοιο γεγονος να αφησει "σημαδια", οσο προθυμος και να ειναι...
Οπως και να εχει, δε θα ηθελα να βρεθω ποτε σε μια τετοια κατασταση. Και οχι απο ηθικης πλευρας, αλλα απο ψυχολογικης...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
Δεδομένου ότι η λαδιά για την οποία μιλάμε είναι τεράστια( και δεδομένου ότι το μωρό θα το ήθελα), θα επέλεγα να φύγω μακριά. Έχω ήδη κάποιες τάσεις φυγής και συνέχεια απομακρύνομαι από ανθρώπους και μέρη, οπότε θα επέλεγα να πάω στη Σουηδία (ή οπουδήποτε, τέλος πάντων , αρκεί να είμαι μακριά). Δεν θα μπορούσα να κοιτάξω στα μάτια ξανά τον δεσμό μου. Όσο για τον έναν (τί όρος κι αυτός) , εφόσον δεν θα ήξερα τίνος είναι το τέκνο, δεν θα έβαζα κανέναν να υποβληθεί σε τεστ DNA (ειδικά τον κερατά -sic-).Δεν θα έδινα δικαιολογίες για το "η κότα το'σκασε", διότι θα ήταν περιττές , δυσνόητες σε μερικούς και κατακριτέες ως επί το πλείστον. Στο καημένο το παιδί θα έλεγα όλη την αλήθεια, όποιες συνέπειες και αν είχε αυτό (ε, δεν θα είχε και κάποιες συνέπειες η λαδιά ; ). Σε καμία περίπτωση δεν θα έμενα στη σχέση που θα είχα. Δεν θα μπορούσα να κοιτάξω τον άλλο στα μάτια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Έχω την αίσθηση ότι όλοι έχετε αφήσει έξω κάτι πολύ σημαντικό- τα συναισθήματα που ενδεχομένως να υπάρχουν για τον νυν και για τον πρώην. Γιατί πολύ ωραία λειτουργείς αν τα δεις ψυχρά και με τη λογική, μα το κακό είναι ότι σε τέτοιες καταστάσεις, συνήθως, υπερισχύει το συναίσθημα...

Έστω λοιπόν ότι είμαι 25 (ε να το κάνουμε και λίγο ρεαλιστικό :p) και είμαι με κάποιον αρκετό καιρό, πες 2 χρόνια. Αυτός ο κάποιος μου προσφέρει ασφάλεια, σταθερότητα, στοργή, αγάπη, μπλα μπλα και μία ζωή καθόλα τέλεια. Και εκεί που έχω πλάσει στο μυαλό μου την τέλεια εικόνα της οικογενειακής γαλήνης και ευτυχίας, εμφανίζεται ο πρώην- ο πρώην που μαζί του είχα ζήσει στιγμές έντονες και παθιασμένες και γεμάτες και μπλα μπλα, μα που πάντα ήμασταν εκείνος μαύρο εγώ άσπρο.
Έχω δύο ανθρώπους, οι οποίοι μου προκαλούσαν δύο άκρως αντίθετα συναισθήματα- ο ένας ασφάλεια, ο άλλος ανασφάλεια, ο ένας ηρεμία, ο άλλος έντονες στιγμές, ο ένας αγάπη, ο άλλος έρωτα/ πάθος.

Εμφανίζεται λοιπόν ο πρώην, και μαζί του όλα τα συναισθήματα που μου προκαλούσε- και ακριβώς επειδή εμφανίζονται αυτά τα συναισθήματα που είναι παρα τη λογική, αποφασίζω με ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά, έχοντας τύψεις για τον νυν (γιατί η αλήθεια είναι ότι αν ο νυν έκανε το αντίστοιχο, θα με ενοχλούσε- μη λέμε και βλακείεζ!) να πάω για έναν καφέ με τον πρώην, έτσι για το sake των αναμνήσεων. :)
Και οι αντιστάσεις κάμπτονται και κάπως έτσι έστω ότι κάνω τη μεγαλύτερη βλακεία της ζωής μου. Και μένω έγκυος.

...Σκατά. :D

Θα κάτσω να το σκεφτώ λίγο, να σκεφτώ μαζί με ποιον θέλω να είμαι- γιατί αν τα συναισθήματά μου για τον πρώην είναι πιο ισχυρά από ό,τι για τον νυν, τότε θα πρέπει να χωρίσω τον νυν και να πω τι συμβαίνει στον πρώην. Εδώ ακριβώς είναι που παίζουν τα συναισθήματα που σας έλεγα προηγουμένως...
Αν όμως μετά από όλα αυτά καταλάβω ότι το να πάω για καφέ και ό,τι ακολούθησε με τον πρώην ήταν απλά μία βλακεία και ότι κατα πάσα πιθανότητα ήθελα να δω πώς θα νιώσω μαζί του μετά από τόσο καιρό, ήταν δηλαδή ένας πειραματισμός που δεν έχει από πίσω λανθάνοντα συναισθήματα και που ήταν σε μία ...στιγμή αδυναμίας πες το, τότε θα πήγαινα γραμμή στον νυν και θα τα έλεγα όλα. Δεν θα περίμενα να με συγχωρέσει, επειδή σίγουρα είναι too much, μα τουλάχιστον θα είχα τη συνείδησή μου ήσυχη.
Μετά θα έπαιρνα τηλ τον πρώην και θα του έριχνα ένα ξεγυρισμένο βρίσιμο, έτσι επειδή οι ορμόνες της εγκυμοσύνης μου την έδωσαν, ε και κάποιος έπρεπε να τα ακούσει. :angel:

Τελικά... το ποιου θα ήταν το παιδί, δεν θα είχε σημασία
γιατί πατέρας του παιδιού είναι εκείνος που το αγαπάει και το νιώθει δικό του και το πονάει.

Αν ο πρώην στην πρώτη περίπτωση που σας περιέγραψα (εκείνη που συνειδητοποιούσα πως εκείνος είναι όντως ο the one) δεν ήθελε το παιδί, δεν θα τον πίεζα- μα θα τον χώριζα γιατί πλέον, η ύπαρξη του παιδιού αλλάζει τα πάντα και αυτό γιατί δεν μπορώ να αποφασίζω με γνώμονα μόνο το τι θέλω εγώ, αλλά με γνώμονα το τι θα ήταν καλό και για το παιδί. Αν δεν το θέλει τότε δεν πρόκειται να τον πιέσω. Αν το ήθελε και με ήθελε κι εμένα, δεν θα έκανε ερωτήσεις, ούτε και θα έψαχνε ποιανού το dna, την ομάδα αίματος και τα μεγάλα αυτιά έχει.
Το αυτό για τον νυν.


εδιτ. περιττό να πω ότι για έκτρωση δεν το συζητώ καν... Το παιδί δεν φταίει αν εγώ ήμουν χαζή και δεν πρόσεξα, ούτε και θα την πληρώσει για καταστάσεις που εγώ μόνη μου δημιούργησα. Δεν πρόκειται να το ρίξω για να αποφύγω να αναλάβω τις ευθύνες μου και να μη μου γίνει μπάχαλο η ζωή. Θα πρεπε να το χα σκεφτεί αυτό πριν κάνω τις απερισκεψίες μ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top