Πιστεύετε στον Θεό; [II]

Πιστεύετε στον Θεό;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 703)
  • Ναι

    Ψήφοι: 296 42.1%
  • Όχι

    Ψήφοι: 263 37.4%
  • Μπορεί - ίσως

    Ψήφοι: 122 17.4%
  • Δεν ξέρω / Δεν απαντώ

    Ψήφοι: 22 3.1%

Phalanx

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Phalanx αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 163 μηνύματα.
Μα το ερώτημα της πίστης fantasmenos είναι στην πραγματικότητα ερώτημα ύπαρξης. Εσύ εξετάζεις την περίπτωση του ανθρώπου που είναι κατ' ουσία θεός αλλα δηλώνεις αγνωστικιστής. Άρα δεν έχεις πίστη (αποδείξεις) στην ανωτερότητα του ανθρώπου. Λιγο μπερδεμένη η σκέψη λοιπόν αλλα συμφωνώ μαζί σου οσον αφορά τα συστήματα αξιών και τις αυθεντίες που δημιουργούν.

Βλέπω παράλογο κάποιος να νομίζει ότι θα βρει αν υπάρχει θεός και ακόμα χειρότερο να επαναπαυτεί με τα συμπεράσματα του. Αλήθεια είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τα ίδια μας τα όρια και να ανακαλύψουμε αν υπάρχει θεός; Αφού είναι κάτι ανώτερο και άυλο (το παράδειγμα με τις κατσαρίδες ήταν ατυχές) και προϋποθέτει ξεπέρασμα της ίδιας μας της σκέψης πως είναι δυνατόν κάποιος να το αντιληφθεί;

Δεν θα λεγα πως είναι αδύνατη η αντίληψη του θεού για την ανθρώπινη νοημοσύνη. Αντίθετα θεωρώ ατυχή τα "θρησκευτικά" στερεότυπα που υπάρχουν για την διερεύνηση του ζητήματος . Προσωπικά εχω δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στον εαυτό μου και αυτό μου αρκεί για να ξεκινήσω να το μελετάω σε βάθος για όσο χρόνο έχω ακόμη. Η θεωρεία του ανώτερου και άυλου "κτίστη" είναι χαρακτηριστικό των Αβρααμικών θρησκειών , που έτσι κατάφεραν να συγκεντρώσουν γρήγορα μεγάλες μάζες απο διάφορες δοξασίες γύρω απο την εικόνα ενός οικείου, πανίσχυρου, με λίγα όμως γνωρίσματα "βασιλέα των ουρανών".

Δε συμφωνώ, γιατί ο αγνωστικισμός είναι η άρνηση δυνατότητας γνώσης σχετικά με κάποιο Θεό. Εγώ μπορεί να μην ξέρω ακόμα τι πιστεύω για το Θεό, αλλά να μην αρνούμαι ότι κάποιος μπορεί να έχει να μου αφηγηθεί κάτι.;)

...πιστεύω πως συμφωνούμε με μόνη διαφορά οτι εσυ υπερτιμάς κάπως τον αγνωστικισμό (....που στην ουσία είναι απλα η ιστορική αντίδραση κάποιων στον γνωστικισμό) και τον αναγάγεις σε φιλοσοφία. Για μένα υπάρχουν οι άθεοι και στην συνέχεια οι φανατικά άθεοι ή αλλιως αγνωστικιστές. Άν δεν ασχολούμουν με αυτα τα θέματα σαφως θα δήλωνα αγνωστικιστής και εγώ για λόγους ρομαντισμού.

Θεϊστής είναι αυτός που απλά πιστεύει στην ύπαρξη Θεού, επειδή έτσι τον βολεύει, έτσι τον δίδαξαν, επειδή δεν φαντάστηκε ποτέ ότι υπήρχε δυνατότητα αμφισβήτησης όσων αυτός γνώρισε ως αυταπόδεικτες αλήθειες, επειδή βρε αδερφέ του απαλύνει τον πόνο του στις δύσκολες στιγμές. Η κατάληξη "-ιστής" αποδίδει περαιτέρω κι άλλες προεκτάσεις, αυτές των αρνητικών στοιχείων που συνοδεύουν τον κάθε "-ισμό".

Θα συμφωνήσω οτι ο "θειστής" εκπέμπει μια παθητικότητα απο τη μεριά του ατόμου. Μου κάνει κάτι σε εθισμό όπως σαν να λέμε μαζοχ -ιστής ή κάποια αλλη λειτουργία που απλα συμβαίνει απο συνήθεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αγαπητέ fandago, σωστά παρατήρησες τη φιλοσοφική μου σοφιστεία. Θέλω κάτι να πω άραγε με αυτό; ;)

Αυτό που υπονοώ, είναι περίπου η εξήγηση, γιατί θα έπρεπε κάποιος να παίξει το ρόλο του Ιούδα, για την πλήρωση του θείου δράματος και μάλιστα αυτός να είναι ο αγαπημένος και πλέον μορφωμένος εκ των μαθητών του...

Στην αγαπητή συνομιλήτρια, η οποία όπως έχω καταλάβει έχει φιλοσοφικές βάσεις, ήθελα με αυτόν τον τρόπο να πω, με αφορμή κάποιο άλλο θέμα, ότι είναι στο χέρι της να περάσει από την αυτοκαταστροφή, στην ανάταση, ή να ταξιδέψει μαζί μας στο δρόμο της αναζήτησης της γνώσης και της εσωτερικής φώτισης. Έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε. Γιατί να βιαζόμαστε; ("Κι έχω πολύ δρόμο να κάνω, μέχρι να κοιμηθώ...").
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αγαπητέ Φαντασμένε, νομίζω ότι διακρίνω κάποια ολισθήματα στη σκέψη σου.

Λες: "Το θείο γιατί πρέπει να ταυτίζεται με κάτι υπερφυσικό;"
Το Θείον ταυτίζεται με τον φυσικό κόσμο και την Συμπαντική Αρμονία. Σε καμία περίπτωση η θεώρησή μου δεν εμπεριέχει υπερφυσικές αναφορές, τις οποίες μάλιστα εκτενώς σχολίασα σε προηγούμενο ποστ μου, καταλήγοντας μάλιστα να δίνω δίκαιο στους άθεους για την αθεΐα τους, εφόσον το Θείον παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο.

Περαιτέρω, το χρήμα, η δύναμη και η επιβολή έχουν εξ αρχής υλικό χαρακτήρα. Εντούτοις, η λατρεία αυτών από δισεκατομμύρια ανθρώπους, τους έχει προσδώσει χαρακτηριστικά πνευματικής-υπερδιαστατικής οντότητας. Αυτό συμβαίνει με κάθε ιδέα που καταφέρνει να εγκατασταθεί σε μεγάλο αριθμό ανθρώπινων εγκφάλων ταυτόχρονα (μιμίδιο, ιός ή κατ' άλλους Δαίμων). Ωστόσο, είναι και πάλι ανθρώπινο δημιούργημα, όπως συμβαίνει επίσης και με το σύστημα αξιών που ανέφερες.

Πράγματι, με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται κάτι σαν Θεός-δημιουργός, αφού αυτός δίνει πνευματική υπόσταση στα δημιουργήματά του. Κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο, μιας κι ο άνθρωπος έχει προικιστεί με νοημοσύνη, ή αλλιώς είναι "κατ' εικόνα κι ομοίωσιν" (όχι με τη θρησκευτική, αλλά με την εσωτερική φιλοσοφική έννοια του όρου).

Αυτό όμως δεν δίνει την απάντηση περί του ποιος κατασκεύασε το σύμπαν ή τον άνθρωπο, ούτε περί της ίδιας της έννοιας της νόησης σε συμπαντικό επίπεδο. Συνεπώς είναι άτοπο να θεωρούμε ένθεους, όσους λατρεύουν τα δημιουργήματά τους ως Θεούς ("Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω κι όσα εν τη γη κάτω κι όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω τοις γης. Ουδέ μη επιθυμήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Σύμφωνα με τον διδάσκαλο Αιώνα, αυτή είναι η μόνη εκ των δέκα εντολών που έχει φιλοσοφικό νόημα και περικλείει εσωτερική απόκρυφη γνώση).

Παρακάτω πάλι λες: "Αφού είναι κάτι ανώτερο και άυλο (το παράδειγμα με τις κατσαρίδες ήταν ατυχές) και προϋποθέτει ξεπέρασμα της ίδιας μας της σκέψης πως είναι δυνατόν κάποιος να το αντιληφθεί;" Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορεί στο ίδιο κείμενο ο Θεός να χαρακτηρίζεται ως κάτι "ανώτερο και άυλο" και ταυτόχρονα να δίνεται ίση αξία σε κάτι κατώτερο και υλικό, όπως το χρήμα, η εξουσία ή ο κομμουνισμός, γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί αντίφαση.

Το παράδειγμα με τις κατσαρίδες είναι άτοπο, μόνο από την άποψη πως η διαφορά του επιπέδου νοημοσύνης μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, είναι απείρως μεγαλύτερη από τη διαφορά μεταξύ ανθρώπου και κατσαρίδας. Το φιλοσοφικό επιχείρημα όμως συνεχίζει να ισχύει: Αν μια κατσαρίδα δεν μπορεί ν' αποδείξει την ύπαρξη του ανθρώπου, τότε και ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' αποδείξει το Θεό, αφού έχει ακόμη μεγαλύτερη απόσταση να διανύσει για να φτάσει ως εκεί. Αυτό είχε να κάνει με αυτούς που ζητούσαν αποδείξεις για την ύπαρξη θεού.

Όσο για το σωστό ερώτημά σου, δηλαδή το πώς μπορεί κανείς να αντιληφθεί το Θείον, αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, η εσωτερική διδασκαλία μας λέει πως πράγματι το Φως δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε πλήρως, παρά μόνο τις ακτίνες του, αφού κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε τους ανθρώπινους οφθαλμούς. Μπορούμε όμως να το προσεγγίσουμε "...μελετώντας τη φύση, παρατηρώντας τα φαινόμενα, κατερχόμενοι στο βάθος της συνειδήσεως και ιδίως εναρμονίζοντες τους εαυτούς μας με τον παγκόσμιο ρυθμό". Ας μην ξεχνούμε ότι τα ανθρώπινα όρια έχουν την τάση να επεκτείνονται, γενιά με γενιά. Όσοι λοιπόν έχουν δει τις ακτίνες, δεν μπορούν να το αποδείξουν, όμως μπορούν να γνωρίζουν. Όταν κάτι το γνωρίζεις, ασφαλώς και το πιστεύεις. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με την "τυφλή πίστη".

Κατά τ' άλλα, θα συμφωνήσω μαζί σου στα εξής:

Να παραδεχτεί δηλαδή ότι οι πράξεις του είναι προϊόν του εαυτού του και ότι δε μετέχει σε ένα "θείο σχέδιο" χωρίς τη δυνατότητα να αλλάξει τα πράγματα. Είμαστε δυστυχώς το κέντρο του κόσμου και άρχοντες του...
Ακόμη και ο εσωτερικός χριστιανισμός, που πίστεψέ με πολύ λίγη σχέση έχει με το χριστιανισμό που γνωρίζει ο μέσος "πιστός", αναγνωρίζει στον άνθρωπο το "Αυτεξούσιον". Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι το ποτάμι του Μεγάλου Χάους, αποτελεί τη συνισταμένη της Συμπαντικής Νομοτέλειας που προκύπτει από το Θέλημα και τις πράξεις όχι μόνο των δισεκατομμυρίων των ανθρώπων που ζουν σήμερα, αλλά και όσων έζησαν μέχρι σήμερα. Κανείς δεν μπορεί συνεπώς ν' αποκλείσει, όπως δεν μπορεί και ν' αποδείξει, ότι πίσω απ' όλα υπάρχει κάποιο ανώτερο σχέδιο. Πιθανώς ο κάθε άνθρωπος αλληλεπιδρά με το ίδιο το σύμπαν και το επηρεάζει, όπως κι επηρεάζεται απ' αυτό, σε μια αδιάρρηκτη ενότητα (προσέξτε εκείνο το "εναρμονίζοντες τους εαυτούς μας προς τον παγκόσμιο ρυθμό", εκεί είναι όλα τα λεφτά). Ακόμη και ο Αλχημιστής λέει πως τις περισσότερες φορές ο κάθε άνθρωπος παίζει κεντρικό ρόλο στην Ιστορία, όμως δεν το γνωρίζει.

Αν μπορέσουμε να καταλάβουμε αν υπάρχει θεός τότε θα γινόμασταν και εμείς ταυτόχρονα θεοί...
Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο! Ο Διδάσκαλος Ιησούς είπε: "Θεοί εστέ". Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της αναζήτησης. Πρόσεξε όμως: Είπες "να καταλάβουμε αν υπάρχει θεός" και όχι "ν' αποδείξουμε...".

Πράγματι λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να επαναπαύεται στα συμπεράσματά του...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
[@ fantasmenos:Αλήθεια είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τα ίδια μας τα όρια και να ανακαλύψουμε αν υπάρχει θεός;]
Σχετικά, δική μου απορία είναι, αν την απορία του Φαντασμένου, μπορούμε να τη διατυπώσουμε και πεθαμένοι...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Η έννοια "πίστη" εμπεριέχει την απουσία αποδείξεων. Αν υπήρχαν ατράνταχτες αποδείξεις δεν θα χρειαζόταν η πίστη. Μπορούμε να αποδεχτούμε πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουμε πιθανώς καθόλου όπως την διπλή φύση του φωτός, σωματιδιακή και κυματική, απ'την στιγμή που έχουν αποδειχθεί. Αν η θρησκεία αποδεικνυόταν η ελεύθερη βούληση θα έχανε το νόημα της.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bibliupoli

Νεοφερμένος

Ο bibliupoli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών και επαγγέλεται Επιχειρηματίας. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
Για κάτι το οποίο υπάγεται στη σφαίρα του μεταφυσικού, νομίζω οτι πολύς λόγος γίνεται για την επιστημονική ή όχι τεκμηρίωση της ύπαρξης του Θεού. Προσωπικά πιστεύω οτι υπάρχει στον καθένα που πιστεύει σε Αυτόν. Αν πιστεύεις οτι υπάρχει, τότε βλέπεις παντού σημάδια της ύπαρξής Του. Αν όχι, τότε βλέπεις παντού την απουσία του.

Για κάποιους αποτελεί την αιτία που συμβαίνουν τα πάντα, καλά και άσχημα. Για άλλους τον αποδέκτη όλων των ελπίδων τους. Για άλλους το πρότυπο της δικής τους θέωσης, ενώ για όσους αποδέχονται κάποια πίστη, αποτελεί ένα καθημερινό σημείο αναφοράς με τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Δεν είμαι θεολόγος και δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός. Απλά, αν πιστεύεις σε Αυτόν, τότε υπάρχει. Αυτό αφήνεται στην προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Εξάλλου η επιστήμη (νομίζω) δεν μπορεί να αποδείξει ούτε την ύπαρξη αλλά ούτε και την μη ύπαρξη του Θεού.

Επίσης, να μην συγχέουμε τις έννοιες πίστη και θρησκεία, διότι εκεί πραγματικά μπαίνει πολλές φορές το στοιχείο της εκμετάλλευσης. Υπόψιν οτι στον μεσαίωνα η ανάγνωση της Αγίας Γραφής δεν επιτρεπόταν παρά μόνο από τους επισκόπους για να μπορούν να λένε οτι θέλουνε αυτοί και να έχουνε την αποκλειστικότητα της γνώσης.

Παλιά η πίστη στην ύπαρξη του Θεού σήμαινε φόβος και υποταγή. Σήμερα θα μπορούσε να σημαίνει ελπίδα, σεβασμός και πίστη στον ίδιο τον άνθρωπο. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει. Άλλωστε σε τελική ανάλυση νομίζω οτι περισσότερη σημασία έχει το πως διαχειρίζεσαι την πεποίθηση οτι υπάρχει Θεός, από την ίδια την αποδοχή της ύπαρξής Του. Διότι πέρα από τν πίστη (και σύμφωνα τουλάχιστον με την χριστιανική θεώρηση) ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Ελεύθερος να πιστεύει ή όχι αλλά και να επιλέγει το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό(αυτό αφορά στην αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του Θεού που επιτρέπει να γίνονται όλα τα άσχημα στον κόσμο) .

Έτσι ή αλλιώς σήμερα οι περισσότεροι δεν πιστεύουν πουθενά έχω την εντύπωση, παρά μόνο στο εύκολο και γρήγορο κέρδος και στην διαρκή απόλαυση. Έτσι κλείσαμε όλα τα κανάλια επικοινωνίας με τους γύρω μας αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

[Η έννοια "πίστη" εμπεριέχει την απουσία αποδείξεων] από lugar:
Φοβάμαι οτι πίστη σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.



Συγνώμη που σας κούρασα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Δράττομαι της ευκαιρίας να καλωσορίσω έναν νέο συνομιλητή, που αν κρίνω από το πρώτο δείγμα γραφής του, το οποίο συναντώ, έχει σίγουρα να προσφέρει πολλά στις συζητήσεις και τις αναζητήσεις μας. Εύχομαι να βρεις το φόρουμ μας αντάξιο των προσδοκιών σου αγαπητέ συμπολίτη.

Αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα διάβασα, θα ήθελα να σημειώσω κάποια σημεία, τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω:

Απλά, αν πιστεύεις σε Αυτόν, τότε υπάρχει.

Φυσικά και ισχύει αυτό, όμως θα πρέπει να διαχωρίσουμε το Θεό που κατασκεύασε το σύμπαν, από το θεό που κατασκεύασε ο άνθρωπος κατά το δοκούν, όπως προανέφερα σε προηγούμενο ποστ μου.

Άλλωστε σε τελική ανάλυση νομίζω ότι περισσότερη σημασία έχει το πως διαχειρίζεσαι την πεποίθηση ότι υπάρχει Θεός, από την ίδια την αποδοχή της ύπαρξής Του.
Αυτό έχει περισσότερη σημασία απ' όλα, πράγματι. Είναι, εκτός των άλλων, τμήμα του "Αυτεξούσιου", που προαναφέραμε.

Ελεύθερος να πιστεύει ή όχι αλλά και να επιλέγει το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό
Εδώ εμφανίζεται ένα λεπτό φιλοσοφικό σημείο κι ένα πανανθρώπινο δίλημμα: Πώς ο άνθρωπος μπορεί να θεωρείται ελεύθερος, αφού από την άλλη του έχει απαγορευτεί η γνώση του καλού και του κακού; Θα ήθελα να το συζητήσουμε εκτενέστερα, μαζί με όλους τους άλλους συνομιλητές, αυτό το σημείο...

Θα ήθελα επίσης, να ζητήσω κάποιες διευκρινίσεις:

Για άλλους το πρότυπο της δικής τους θέωσης, ενώ για όσους αποδέχονται κάποια πίστη, αποτελεί ένα καθημερινό σημείο αναφοράς με τον τρόπο που συμπεριφέρονται.
Εδώ, λέγοντας "κάποια πίστη", εννοείς κάποια οργανωμένη μορφή διδασκαλίας, ή την προσωπική πίστη, ανεξαρτήτως σχημάτων; Όπως και νά' χει, αυτό που λες παρακάτω κι έχω υπογραμμίσει, υπονοεί κάποια προσωπική ηθική, ήθος ή κάτι παρόμοιο; Λες δηλαδή, ότι η πίστη αποτελεί ένα βιωματικό μονοπάτι και αποδεικνύεται στην πράξη;

[Η έννοια "πίστη" εμπεριέχει την απουσία αποδείξεων] από lugar:
Φοβάμαι ότι πίστη σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ομολογώ ότι αυτό δεν το κατάλαβα καθόλου. Θα μπορούσες να μας το αναλύσεις λίγο περισσότερο;

...αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του Θεού που επιτρέπει να γίνονται όλα τα άσχημα στον κόσμο
Από ποια άποψη η παντοδυναμία του Θεού επιτρέπει να γίνονται όλα τα άσχημα; Αυτό θα ήταν ένα επίσης ενδιαφέρον σημείο προς συζήτηση...


Συγνώμη που σας κούρασα.
Μην τα λες αυτά, μην τα λες...γιατί εμένα θα με διαγράψουν απ' το κόμμα, ε... συγνώμη το φόρουμ:D:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

jrot6

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
Eγω παιδια σιγουρα δεν πιστευω στο χρισταινικο Θεο η σε οποιοδηποτε θεο οποιασδηποτε θρησκειας.Πισευω οτι οι θρησκειες ειναι ανθρωπινες επινοησεις γιατι ο ανθρωπος νιωθει την αναγκη να πιστεψει σε κατι ανωτερο και δεν μπορει να δεχτει οτι ολα τελιωνουν με τον θανατο.Για το πως ηρθαμε εδω και γιατι ηρθαμε δεν μπορω να απαντησω,οπως ολοι μας πιστευω.
Υ.Γ.1. Δεν εχω προβλημα με καποιον που πιστευει.Αρκει να ειναι μην ειναι φανατικος και αυτη η πιστη του να τον βελτιωνει σαν ανθρωπο.
Υ.Γ.2.Προβλημα εχω με τις θρησκειες και μιας και ζω στην Ελλαδα με την Εκκλησια.Τωρα πχ γινεται ολοκληρη συζητηση για το ασφαλιστικο και λενε οτι δεν υπαρχουν λεφτα αλλα κανεις δεν τολμαει να ανοιξει θεμα για την εκκλησιαστικη περιουσια.
Υ.Γ.3.Τωρα αντιλαμβανω οτι ξεφευγω ομως απο το θεμα του τοπικ που ειναι αν πιστευουμε στο θεο και οχι σε καποια θρησκεια..¨)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bibliupoli

Νεοφερμένος

Ο bibliupoli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών και επαγγέλεται Επιχειρηματίας. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
..... από το θεό που κατασκεύασε ο άνθρωπος κατά το δοκούν, όπως προανέφερα σε προηγούμενο ποστ μου.
Προφανώς εδώ εννοείς την θρησκευτική (κάθε θρησκείας) προσέγγιση του Θεού.


Εδώ εμφανίζεται ένα λεπτό φιλοσοφικό σημείο κι ένα πανανθρώπινο δίλημμα: Πώς ο άνθρωπος μπορεί να θεωρείται ελεύθερος, αφού από την άλλη του έχει απαγορευτεί η γνώση του καλού και του κακού; Θα ήθελα να το συζητήσουμε εκτενέστερα, μαζί με όλους τους άλλους συνομιλητές, αυτό το σημείο...
Εδώ πιστεύω οτι κάνεις λάθος. Η γνώση του καλού και του κακού υπάρχει. Επίσης υπάρχει και η ελευθερία επιλογής. Στην χριστιανική θρησκεία για παράδειγμα, υπάρχουν οι δέκα εντολές, οι οποίες καταγράφουν τις στοιχειώδεις αρχές ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αρμονικής συμβίωσης (όπως τουλάχιστον μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν, τότε σε εκείνη τη κοινωνία). Η επιλογή να τις υιοθετήσεις ή όχι αφέθηκε στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, με μόνο κριτήριο το αν ήθελε να είναι σύννομος με το λόγο του Θεού.

Εδώ, λέγοντας "κάποια πίστη", εννοείς κάποια οργανωμένη μορφή διδασκαλίας, ή την προσωπική πίστη, ανεξαρτήτως σχημάτων; Όπως και νά' χει, αυτό που λες παρακάτω κι έχω υπογραμμίσει, υπονοεί κάποια προσωπική ηθική, ήθος ή κάτι παρόμοιο; Λες δηλαδή, ότι η πίστη αποτελεί ένα βιωματικό μονοπάτι και αποδεικνύεται στην πράξη;
Εννοώ κάποια θρησκεία ή δόγμα και πράγματι η πίστη αποτελεί ένα βιωματικό μονοπάτι που πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη (και όχι αυτό που βλέπουμε καθημερινά.


Ομολογώ ότι αυτό δεν το κατάλαβα καθόλου. Θα μπορούσες να μας το αναλύσεις λίγο περισσότερο;
Είναι απάντηση στον/στην χρήστη lugar. Η πίστη και η ελπίδα στον άνθρωπο είναι δύο ιδιότητες οι οποίες λειτουργούν ανεξάρτητα από τα αισθητήριά του και τον ωθούν να προχωρήσει ακόμα και όταν όλα δείχνουν οτι είναι εναντίον του.


Από ποια άποψη η παντοδυναμία του Θεού επιτρέπει να γίνονται όλα τα άσχημα; Αυτό θα ήταν ένα επίσης ενδιαφέρον σημείο προς συζήτηση...
Εδώ έχω λάθος στην διατύπωση. Αφορά το επιχείρημα "αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος γιατί να γίνονται όλα αυτά τα αίσχη;" Και παραπέμπω σε ό,τι είπα περί ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.

Μου φαίνεται οτι θα φάμε ομαδική διαγραφή από το forum:whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Βιβλιούπολη:
Εδώ πιστεύω οτι κάνεις λάθος. Η γνώση του καλού και του κακού υπάρχει. Επίσης υπάρχει και η ελευθερία επιλογής. Στην χριστιανική θρησκεία για παράδειγμα, υπάρχουν οι δέκα εντολές, οι οποίες καταγράφουν τις στοιχειώδεις αρχές ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αρμονικής συμβίωσης (όπως τουλάχιστον μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν, τότε σε εκείνη τη κοινωνία). Η επιλογή να τις υιοθετήσεις ή όχι αφέθηκε στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, με μόνο κριτήριο το αν ήθελε να είναι σύννομος με το λόγο του Θεού.

Οι δέκα εντολές, με εξαίρεση αυτήν που έχω προαναφέρει, ήταν στην πραγματικότητα εντολές επιβολής συγκεκριμένης καθεστηκυίας τάξης . Με βάση τις εντολές αυτές, το εβραϊκό ιερατείο, είχε κατασκευάσει κατάλογο αμαρτιών, με το ακριβές αντίτιμο της συγχώρεσης από δίπλα, σαν μενού εστιατορίου. Επίσης, το "Ου φονεύσεις" δεν διευκρινίζει τι να μη φονεύσεις, οπότε μάλλον είναι ελλιπής για θεϊκή εντολή. Άλλωστε, το ότι κάποιος ανέβηκε σ' ένα βουνό μόνος του και κατέβηκε κρατώντας δυο πλάκες σκαλισμένες, τις οποίες κατά δική του και μόνο δήλωση τις σκάλισε ο Θεός αυτοπροσώπως, χωρίς να υπάρχουν άλλοι μάρτυρες, όποιος θέλει το πιστεύει. Έχω κι εγώ άλλες καμιά εικοσαριά εντολές που μου έδωσε ο Θεός, εμένα προσωπικά γιατί εγώ είμαι ο εκλεκτός του ρε άπιστοι, και αν θέλετε σας τις φεσώνω ευχαρίστως.:P Και τους νόμους του Λυκούργου, ο θεός Απόλλων του τις είχε ψιθυρίσει στο αυτί κι αυτό επίσης όποιος θέλει το πιστεύει.

Με τα παραπάνω χιουμοριστικά, θέλω να πω ότι οι δέκα εντολές πιστεύω πως ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα, άσχετα αν ήταν ή όχι καλές ως κοινωνικές συμβάσεις.

Ο άνθρωπος έχασε τον Παράδεισο, όταν θέλησε να φάει από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, κάτι το οποίο ο Θεός το είχε απαγορεύσει (ας αφήσουμε το μύθο να μας υποβάλει το συμβολισμό του). Αυτό σημαίνει είτε πως η γνώση του καλού και του κακού είναι προνόμιο μόνο του Θεού, είτε πως είναι κάτι που ούτε αυτός το γνωρίζει.

Ο Ιησούς είπε πως θα μπορούσατε να είστε ευσεβείς, να έχετε θεραπεύσει ασθένειες και να έχετε διώξει δαιμόνια στ' όνομά του και πάλι να σας εκδιώξει από τη βασιλεία των ουρανών. Αυτό σημαίνει κατά τη γνώμη μου, πως ακόμη κι όταν νομίζω πως κάνω το καλό, μπορεί στην πραγματικότητα να κάνω το κακό και αντιστρόφως. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων την τελική έκβαση μιας πράξης, μέσα σ' ένα χαοτικά περίπλοκο σύστημα. Ακόμη είπε πως αν δεν γίνουμε σαν τα παιδιά, δεν μας ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών. Αλήθεια, γνωρίζουν τα παιδιά από καλό ή από κακό, αν δεν τους το διδάξουμε εμείς; Εγώ που μεγαλώνω παιδί, δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο.

Χαρακτηριστικό του Τρελού των Ταρώ, των παιδιών και των Αγίων δεν είναι η γνώση του καλού και του κακού, αλλά η αθωότητα. Με αυτήν ως σύμμαχο ο Πάρσιφαλ ανακαλύπτει το Ιερό Δισκοπότηρο.

Κατά τη γνώμη μου, η αντίφαση αυτή βρίσκει τη χρυσή τομή της στο εξής σημείο: Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει το καλό και το κακό. Έχει όμως τη συνείδησή του και την ελευθερία επιλογής. Δεν υπάρχει καμιά σιγουριά ότι αυτό που πράττει είναι το καλό, όμως εκείνος παρ' όλ' αυτά το κάνει, γιατί έτσι πιστεύει, ελπίζοντας ότι τελικά πράττει το σωστό και αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη των πράξεών του. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγαλείο του ανθρώπου. Ν' ακολουθεί το δρόμο της ψυχής του, χωρίς την ασφάλεια κάποιου σταθερού και δεδομένου ορισμού του καλού και του κακού.

Η Γνώση δεν είναι στατική. Όλα είναι Δρόμος...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Η Γνώση δεν είναι στατική. Όλα είναι Δρόμος...

[FONT=Palatino Linotype,Athena]...τίς περισσεία τῷ ἀνθρώπῳ ἐν παντὶ μόχθῳ αὐτοῦ, ᾧ μοχθεῖ ὑπὸ τὸν ἥλιον; γ[/FONT][FONT=Palatino Linotype,Athena]ενεὰ πορεύεται καὶ γενεὰ ἔρχεται, καὶ ἡ γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκε...[/FONT]

[FONT=Palatino Linotype,Athena]...[/FONT]
[FONT=Palatino Linotype,Athena]καὶ ἔδωκα τὴν καρδίαν μου τοῦ ἐκζητῆσαι καὶ τοῦ κατασκέψασθαι ἐν τῇ σοφίᾳ περὶ πάντων τῶν γινομένων ὑπὸ τὸν οὐρανόν· ὅτι περισπασμὸν πονηρὸν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τοῦ περισπάσθαι ἐν αὐτῷ. εἶδον σὺν πάντα τὰ ποιήματα τὰ πεποιημένα ὑπὸ τὸν ἥλιον, καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος.


...

[/FONT]
[FONT=Palatino Linotype,Athena]ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἀλγημάτων καὶ θυμοῦ περισπασμὸς αὐτοῦ, καί γε ἐν νυκτὶ οὐ κοιμᾶται ἡ καρδία αὐτοῦ· καί γε τοῦτο ματαιότης ἐστίν.[/FONT]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bibliupoli

Νεοφερμένος

Ο bibliupoli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών και επαγγέλεται Επιχειρηματίας. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
Οι δέκα εντολές, με εξαίρεση αυτήν που έχω προαναφέρει, ήταν στην πραγματικότητα εντολές επιβολής συγκεκριμένης καθεστηκυίας τάξης . Με βάση τις εντολές αυτές, το εβραϊκό ιερατείο, είχε κατασκευάσει κατάλογο αμαρτιών, με το ακριβές αντίτιμο της συγχώρεσης από δίπλα, σαν μενού εστιατορίου. Επίσης, το "Ου φονεύσεις" δεν διευκρινίζει τι να μη φονεύσεις, οπότε μάλλον είναι ελλιπής για θεϊκή εντολή. Άλλωστε, το ότι κάποιος ανέβηκε σ' ένα βουνό μόνος του και κατέβηκε κρατώντας δυο πλάκες σκαλισμένες, τις οποίες κατά δική του και μόνο δήλωση τις σκάλισε ο Θεός αυτοπροσώπως, χωρίς να υπάρχουν άλλοι μάρτυρες, όποιος θέλει το πιστεύει.
Η απάντησή μου ήταν στο "Πώς ο άνθρωπος μπορεί να θεωρείται ελεύθερος, αφού από την άλλη του έχει απαγορευτεί η γνώση του καλού και του κακού;".
Σαφώς ο καθένας μπορεί να αμφισβητήσει την προέλευση και εγκυρότητα καθώς και τον σκοπό των πηγών. Δεν αλλάζει όμως το γεγονός οτι σε κάθε θρησκεία και κοινωνία (και ανάλογα με την εκάστοτε κουλτούρα) οι βασικές αρχές που προανέφερα αποτυπώνονται στους νόμους ή τα ιερά βιβλία της κάθε θρησκείας. Και το γεγονός οτι σε όλα τα μηκη και πλατη της γης οι νομοι είναι σε μεγάλο ποσοστό οι ίδιοι, δεν μπορεί παρά να σημαίνει οτι υπάρχει συνειδησιακή γνώση του καλού και του κακού.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει το καλό και το κακό. Έχει όμως τη συνείδησή του και την ελευθερία επιλογής. Δεν υπάρχει καμιά σιγουριά ότι αυτό που πράττει είναι το καλό, όμως εκείνος παρ' όλ' αυτά το κάνει, γιατί έτσι πιστεύει, ελπίζοντας ότι τελικά πράττει το σωστό και αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη των πράξεών του. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγαλείο του ανθρώπου. Ν' ακολουθεί το δρόμο της ψυχής του, χωρίς την ασφάλεια κάποιου σταθερού και δεδομένου ορισμού του καλού και του κακού.
Τα ζώα της φύσης έχουν το ένστικτο. Ο άνθρωπος σε μεγάλο βαθμό το αντικατέστησε με τη νόηση. Και η νόηση που διαθέτει του επιτρέπει να γνωρίζει (και όχι να ελπίζει) το καλό και το κακό, χρησιμοποιοώντας ένα πολύ απλό και ξεκάθαρο μέτρο: το πως θα αντιμετώπιζε ο ίδιος μια παρόμοια κατάσταση. Άρα λοιπόν γνωρίζω οτι είναι κακό ,για παράδειγμα, να κλέψω κάποιον διότι και εμένα θα με πείραζε αν μου το έκαναν. Τώρα βέβαια η εφαρμογή της συνείδησιακής αυτής γνώσης μέσα από τους κώδικες ηθικής που διαθέτει κάποιος είναι άλλο αντικείμενο.

(ελπίζω να είμαστε ακόμα στο θέμα)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Τα ζώα της φύσης έχουν το ένστικτο. Ο άνθρωπος σε μεγάλο βαθμό το αντικατέστησε με τη νόηση. Και η νόηση που διαθέτει του επιτρέπει να γνωρίζει (και όχι να ελπίζει) το καλό και το κακό, χρησιμοποιοώντας ένα πολύ απλό και ξεκάθαρο μέτρο: το πως θα αντιμετώπιζε ο ίδιος μια παρόμοια κατάσταση. Άρα λοιπόν γνωρίζω οτι είναι κακό ,για παράδειγμα, να κλέψω κάποιον διότι και εμένα θα με πείραζε αν μου το έκαναν. Τώρα βέβαια η εφαρμογή της συνείδησιακής αυτής γνώσης μέσα από τους κώδικες ηθικής που διαθέτει κάποιος είναι άλλο αντικείμενο.

Και το γεγονός οτι σε όλα τα μηκη και πλατη της γης οι νομοι είναι σε μεγάλο ποσοστό οι ίδιοι, δεν μπορεί παρά να σημαίνει οτι υπάρχει συνειδησιακή γνώση του καλού και του κακού.

Αυτό που υπογραμμίζω, είναι ο ορισμός της υποκειμενικότητας. Καλή συνθήκη συμβίωσης σε μια κοινωνία, όμως δεν μπορεί ν' αποτελεί απόδειξη αντικειμενικής και θεϊκής ύπαρξης συγκεκριμένου ορισμού περί καλού και κακού.

Ούτε το ότι οι νόμοι είναι πανανθρώπινοι είναι αληθές. Οι ανθρωποθυσίες στην αρχαιότητα δεν θυμίζουν καθόλου το "Ου φονεύσεις". Η ευλογία της εκκλησίας σε κάθε πόλεμο, μέχρι τις μέρες μας, επίσης. Η θανατική ποινή, δίνει ένα ακόμη παράδειγμα. Λες ο Δήμιος να ήθελε να του το κάνουν κι εκείνου το ίδιο;

Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες ενθάρρυναν την κλοπή, αλλά όχι την αποκάλυψή της. Δεν ισχύει λοιπόν ούτε το "Ου κλέψεις", πανανθρώπινα.

Οι Μουσουλμάνοι μπορούν να παντρεύονται πολλές γυναίκες, οπότε δεν ισχύει ούτε το "Ου μοιχεύσεις", τουλάχιστον όπως το εννοούμε εμείς. Ας μην ξεχνάμε, ότι και σε αυτούς "ο Θεός" έδωσε το Κοράνι.

Το "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου..." δεν ισχύει στις μέρες μας, αφού σήμερα αποτελεί αναχρονισμό. Στην Αμερική δεν θεωρούν καν πως έχουν την υποχρέωση να τους κοιτάξουν στα γεράματα. Τα παιδιά φεύγουν συχνά απ' το σπίτι στα 18 και δεν κρατούν καν επαφή. Κι εδώ τα γηροκομεία είναι γεμάτα...

Το "Ου ποιήσεις σεαυτόν είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα..." αποτελεί εντολή μόνο για τις μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά όχι απόλυτα για τον Χριστιανισμό, αφού και εικόνες έχει στις εκκλησίες του, αλλά και αγάλματα (οι καθολικοί).

Να συνεχίσω;;

Μου κάνει πάντως εντύπωση πώς έχουμε την τάση να πιστεύουμε πως η δική μας ηθική αποτελεί μια πανανθρώπινη αξία. Ίσως να είναι το αναγκαίο "χρύσωμα του χαπιού", για να μας επιβάλλει η κάθε εξουσία τις αρχές που τη συμφέρουν, πείθοντάς μας ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι σκέψης και δράσης.

Άλλωστε, αν οι έννοιες του καλού και του κακού ήταν πραγματικά γνωστές στους ανθρώπους και εκ Θεού καθοριζόμενες, δεν θα υπήρχαν "Ηθικά Διλήμματα". Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ηθικά διλήμματα δεν έχουν ποτέ δεδομένη απάντηση, αλλιώς δεν θ' αποτελούσαν διλήμματα. Κάθε φορά που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με ένα απ' αυτά, τελικά επιλέγει τη μία πλευρά, με βάση τη συνείδησή του και την ηθική του στάση, όχι με βάση τη γνώση του καλού και του κακού. Τότε είναι που παίρνει το ρίσκο, επάνω στην ψυχή του, σε σχέση με τις συνέπειες των επιλογών του...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
"Πίστευετε στον Θεό?": Το ζήτημα είναι ότι πιστεύουμε και σε άπειρα άλλα...Αν πιστεύαμε μόνον στο Θεό, το "κακό" θα ήταν το δυνατό ελάχιστο! Δεν είναι άνευ λόγου γραμμένο:" Επικατάρατος όστις ενεπιστεύθει εις άνθρωπον"(και το λέει μάλιστα, ο γνωστός "Αποκλειστικός"!).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Το ζήτημα είναι ότι πιστεύουμε και σε άπειρα άλλα..


Ουκ εν τω πολλώ τω Νω-εύ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

klark

Νεοφερμένος

Ο klark αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 47 μηνύματα.
ΝΑΙ! Πιστεύω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
"άπαγε οίκαδε... λολ"
που θα έλεγε και ο Ωριγένης. Γιατί καλέ μου Νωεύ
αφήνεις την σκέψη σου να μαιανδρίζει? Ζαλίζομαι ν' ακολουθω :worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
"άπαγε οίκαδε... λολ"
που θα έλεγε και ο Ωριγένης. Γιατί καλέ μου Νωεύ
αφήνεις την σκέψη σου να μαιανδρίζει? Ζαλίζομαι ν' ακολουθω :worry:
"Πιο καλά η μοναξιά...", όταν έχεις κάποιον "μίτο", που νομίζεις ότι ήταν ...της Αριάδνης!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ninaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η nina21 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Λογιστής/ρια. Έχει γράψει 1,187 μηνύματα.
Εγώ πιστεύω στον Θεό!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bibliupoli

Νεοφερμένος

Ο bibliupoli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών και επαγγέλεται Επιχειρηματίας. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
Αυτό που υπογραμμίζω, είναι ο ορισμός της υποκειμενικότητας. Καλή συνθήκη συμβίωσης σε μια κοινωνία, όμως δεν μπορεί ν' αποτελεί απόδειξη αντικειμενικής και θεϊκής ύπαρξης συγκεκριμένου ορισμού περί καλού και κακού.
Σωστα. Αλλά όταν αυτή η υποκειμενικότητα υιοθετείται από την συντριπτική πλειονοτητα αυτού του κόσμου, τότε σίγουρα αποτελεί κάποια αντικειμενικότητα που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Τουλάχιστον σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί η κοινωνία μας, κάποιες αξίες αποτελούν σταθερές ,τουλάχιστον μέσα στα πλαίσια οργανωμένων κοινωνιών. Και επειδή ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, αυτές οι αξίες αποτελούν και το όριο μεταξύ καλού και κακού.

Φυσικά κανένας δεν είναι ο κάτοχος και μοναδικός γνώστης της της απόλυτης αλήθειας, την οποία ο άνθρωπος φτιάχτηκε να αναζητά συνεχώς και να την κατακτά μέρα με την μέρα της ζωής του. Και αναζήτηση δεν σημαίνει την εύρεση τρόπων να αποδεχτούμε κάτι στο επίπεδο που εμείς ορίζουμε αλλά την αποδοχή του στην σωστή διάσταση.

Αναφερόμενος σε προηγούμενο post μου στις δέκα εντολές, τις χρησιμοποίησα ως παράδειγμα για το οτι η κάθε θρησκεία προβάλλει στους πιστούς της έναν κανόνα καλού-κακού που αυτοί είναι καλό να ακολουθήσουν ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη της πίστης κλπ κλπ. Σαφώς, όσες είναι οι θρησκείες σήμερα, τόσοι θα είναι και οι κανόνες αυτοί. Άλλωστε όλα τα ιερά κείμενα που δίνονται από θεϊκές, ή όχι, πηγές στους πιστούς, αντικατοπτρίζουν την εποχή στην οποία δόθηκαν αλλά και την κουλτούρα του κόσμου στον οποίο δίνονται. Και ουκ ολίγες φορές, αυτοί οι κανόνες εξελίσσονται μαζί με τους ανθρώπους. Αναφέρεις την πολυγαμία των μουσουλμάνων. Αυτό δεν αποτελεί μοιχεία (τουλάχιστον σε αυτή τη κουλτούρα) αφού επιτρέπεται απο το κοράνι η πολυγαμία. Μοιχεία είναι η ερωτική συνεύρεση με άτομο εκτός του γάμου σου.

Για τους νόμους χρησιμοποίησα τη φράση "σε μεγάλο ποσοστό". Πανανθρώπινοι δεν θα μπορούσαν να είναι όχι για τα παραδείγματα που χρησιμοποιείς και αφορούν διαφορετικές αντιλήψεις και εποχές, αλλά διότι τα συμφέροντα ποικίλλουν. Παρόλα αυτά όμως οι αξίες που προανέφερα υπάρχουν. Και πολλές από αυτές δεν υιοθετούνται όχι γιατί δεν ισχύουν πια, αλλά γιατί το σύστημα αξιών όπως προβάλλεται σήμερα, δεν είναι πλέον ανθρωποκεντρικό, αλλά υλιστικό. Γιατί η λογική του σήμερα είναι να μπορεί ο καθένας να αποκτά τα πάντα ανεξάρτητα από το ηθικό τίμημα που μπορεί να υπάρχει. Και λέγοντας ηθική εννοώ την ουμανιστική ηθική και όχι την προσωπική (ιχ) ηθική.

Και φυσικά πάντα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι σκέψης και δράσης. Πάντα και παντού.
Προσωπικά όμως πιστεύω οτι αν ο άνθρωπος είχε να επιλέξει χωρίς τη συνείδησή του, τότε δεν θα ήταν άνθρωπος . Διότι σαν άνθρωπος από τη φύση του έχει δυστυχώς αυτή την ατέλεια. Να ρευστοποιεί κάθε συμπαγή ιδέα, προκειμένου να περάσει από τα φίλτρα του συμφέροντός του.

Με εκτίμηση
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top