Πιστεύετε στον Θεό; [II]

Πιστεύετε στον Θεό;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 703)
  • Ναι

    Ψήφοι: 296 42.1%
  • Όχι

    Ψήφοι: 263 37.4%
  • Μπορεί - ίσως

    Ψήφοι: 122 17.4%
  • Δεν ξέρω / Δεν απαντώ

    Ψήφοι: 22 3.1%

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...

Η τρέχουσα πραγματικότητα μπορεί να είναι της σφαλιάρας, αλλά δίνει και σφαλιάρες στο ναρκισσισμό μας, νο νταουτ.


Ολόκληρο κύκλο μπορούσε να διαγράψει κι η Κούνεβα, αλλά της έριξαν ακουαφόρτε στο στόμα κι έμεινε στο παρά πέντε του ημικυκλίου...



Αν η στοά είναι μασσονική, δεν είμαι εγώ η φωνή. :D


....

Αν υπάρχει Θεός, παίζει ζάρια και μάλιστα τα ρίχνει πολύ συχνά. Ασσόδυο εμπλοκή (ο γκαντέμης).
Εξάρες έρχονται πάσχα χριστούγεννα μόνο κι αυτό μονάχα αν δεν είσαι άνεργος. :/:

Όσα γνωρίζει ο άνθρωπος, υπήρξαν πριν τα γνωρίσει. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ακόμη ο άνθρωπος δεν γνώρισε. Πρώτʼ απʼ όλα, ο Θεός. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι προ-ρωμαϊκοί Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμά Του, αλλά δεν δήλωσαν ποτέ ρητά, αν πιθανολογούσαν, σχετικά.
Η ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης αρχίζει απʼ το σημείο, όπου τερματίζει η αποδοχή του μύθου και γεννιέται η αμφιβολία. Υπάρχει όμως ήδη παγιωμένη η σοφιολογική παραδοχή, ότι η άγνοια δεν είναι πιο αληθινή, απʼ την ανυπαρξία. Άγνοια και ανυπαρξία, είναι μεταξύ τους, αντιστρόφως ανάλογες. Γιʼ αυτό, όσο υπάρχει άγνοια, άλλο τόσο, δεν νοείται ανυπαρξία.
Η σοφιολογία, από ιστορική και γενικά «αποκαλυπτική» άποψη, φαίνεται να έχει τις καταβολές της στα «προϊστορικά χρόνια». Μέσα από το σκοτεινό τους σπήλαιο, η μαγεία και το ιερό ξεπροβάλλουν και συνυπάρχουν, στο «σοφό». Η σοφία ορίζει, έκτοτε, την ανθρώπινη αντίληψη (και «συνειδητότητα»), για το βέβαιο. Μόνον η βεβαιότητα μπορεί να υπάρχει ως έδρα της σοφίας. Στην παραδοχή αυτή συγκλίνουν μαζί, «θετικές» και «αρνητικές», οι πεποιθήσεις των ανθρώπων, για το θείο. Εφόσον υπάρχει η σοφία, δεν γίνεται να μην υπήρχε πριν, την «αναγνωρίσουμε». Ποιος την κατείχε όμως;
Η ύπαρξη του θείου ως προϋπόθεση, για την προΰπαρξη του σοφού, είναι «στενή οδός» που, οι γνωστοί (στους Ιστορικούς) σοφοί, προτίμησαν να μη διαβούν, ιδία βουλήσει. Φαντάζει ως το πιο πυκνό σημείο σκότους, όπου η έννοια «φως» απαιτεί και γίνεται, απεριόριστα αόριστη. Αυτή και μόνον αυτή, η «απεριόριστη αοριστία», γεννάει την «αθωότητα», κάθε άγνοιας. Είναι η αθωότητα που ενυπάρχει, στο πιο χαρακτηριστικό σημείο συμπεριφοράς του ιστορικού ανθρώπου, κατά την «αγοραία συναλλαγή» του: η πίστη.
Πίστη εν αμαρτία δεν κάνει αγορά, αλλά, μαυραγορά. Μαυραγορίτες, διαφαίνεται απʼ τα «προϊστορικά χρόνια» ακόμη χρόνια, ήταν άνθρωποι που ξεγύμνωναν τους νεκρούς και «μεταπωλούσαν» τα «λάφυρά» τους, στην «μαύρη Αγορά». Η πίστη ανήκει στις υπάρξεις εκείνες, που δεν γνωρίζονται, αλλά αναγνωρίζονται. Η πίστη σημαίνει πάντα και αξίζει, όσο και η αλήθεια. Η «πίστη σου σε έσωσε»!
Η πίστη μαζί με την αθωότητα, μάνα και κόρη θαρρείς, ισορροπούν την αλήθεια τους, με την αποδοχή του θείου, ως πρώτη προϋπόθεση των πάντων. Για όποιον δεν «έχει χρείαν», τόσο «μακρινής προϋπόθεσης», συνήθως, δεν «το φιλοσοφεί». Παραγνωρίζοντας ίσως(;), ότι έτσι κρίνεται, και από την πίστη του και για την αθωότητά του. «Ένας Θεός ξέρει….»[FONT=&quot][1][/FONT] όμως, πως! Στην απεριόριστη αοριστία συγκατοικούν, Θεός και Χάος. Η πλέον οριακή αίσθηση της ζωντάνιας, το ρίγος μετά από αγωνία, θα μπορούσε να θεωρηθεί, μία «ενδεικτική υποψία προσέγγισης της ανθρώπινης «συνειδητότητας», στην «κατάσταση πραγμάτων» του…οίκου εκείνου!
Η ιστορία και ο ιστορικός άνθρωπος, διαφαίνεται να εξέρχονται από το στόμιο ενός σπηλαίου, που στα σκοτεινά του έγκατα ανήλθαν οι πρόγονοί τους, ανεβαίνοντας μία κλίματα, καμπυλωτή. Διαφαίνεται πως χάρη σʼ εκείνη την καμπυλότητα, για τον ιστορικό άνθρωπο, γεννήθηκε η δίδυμη αδελφή της πίστης, η αμφιβολία. Έκτοτε, ιστορικός είναι, ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Δεν έχασε την πίστη του, αλλά «θυσίασε την αθωότητά» του. Η καμπυλότητα, είτε ενός μήλου είτε ενός καπουλιού, καταλήγει στην καμπή της. Εκεί, όπου ο άνθρωπος την βιώνει, είτε ως θυσία είτε ως ηδονή. Έτσι ή αλλιώς, και οι δύο είναι περιστάσεις. Αυτές συνθέτουν, εξάλλου, και την ανθρώπινη ιστορία.
Αν δεν είχε πίστη η ύπαρξη που νοείται ως άνθρωπος, δεν θα είχε νόημα κι ο λόγος περί ιστορίας και ιστορικού ανθρώπου. Η ιστορία είναι κληρονόμος, όσων γέννησε η πίστη, με και χωρίς την αθωότητα όλων των ανθρώπων, που …προηγήθηκαν. Η σύγχρονη (και μετα-σαρτρική) αθεολογία, συμβαδίζει με τους (θεωρητικώς;) πάσης φύσεως αδημονούντες, για κάποιο τέλος της ιστορίας. Συνεπώς, της είναι, τουλάχιστον, αδιάφορος, και ο «ιστορικός άνθρωπος», ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Κατʼ επέκταση, τι άλλο μπορεί να αποτελεί ακόμη και μία σύγχρονη αθεολογία, παρά την καμπή (της ιστορίας), που γεννάει νέες αμαρτίες και νέες θρησκείες;

[FONT=&quot][1][/FONT] (ή και το άλλο λαϊκό, « Αυτός και η ψυχή του ξέρουν…») τ.σ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
....ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει!! :whistle:
Αγαπητέ, αναφέρατε "πηγή" της εν λόγω δικολαβικής σοφιστείας πάραυτα, διότι θέλω να διαβάσω και την....συνέχεια!!!:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

necropethamenos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
Όσα γνωρίζει ο άνθρωπος, υπήρξαν πριν τα γνωρίσει. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ακόμη ο άνθρωπος δεν γνώρισε. Πρώτʼ απʼ όλα, ο Θεός. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι προ-ρωμαϊκοί Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμά Του, αλλά δεν δήλωσαν ποτέ ρητά, αν πιθανολογούσαν, σχετικά.
Η ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης αρχίζει απʼ το σημείο, όπου τερματίζει η αποδοχή του μύθου και γεννιέται η αμφιβολία. Υπάρχει όμως ήδη παγιωμένη η σοφιολογική παραδοχή, ότι η άγνοια δεν είναι πιο αληθινή, απʼ την ανυπαρξία. Άγνοια και ανυπαρξία, είναι μεταξύ τους, αντιστρόφως ανάλογες. Γιʼ αυτό, όσο υπάρχει άγνοια, άλλο τόσο, δεν νοείται ανυπαρξία.
Η σοφιολογία, από ιστορική και γενικά «αποκαλυπτική» άποψη, φαίνεται να έχει τις καταβολές της στα «προϊστορικά χρόνια». Μέσα από το σκοτεινό τους σπήλαιο, η μαγεία και το ιερό ξεπροβάλλουν και συνυπάρχουν, στο «σοφό». Η σοφία ορίζει, έκτοτε, την ανθρώπινη αντίληψη (και «συνειδητότητα»), για το βέβαιο. Μόνον η βεβαιότητα μπορεί να υπάρχει ως έδρα της σοφίας. Στην παραδοχή αυτή συγκλίνουν μαζί, «θετικές» και «αρνητικές», οι πεποιθήσεις των ανθρώπων, για το θείο. Εφόσον υπάρχει η σοφία, δεν γίνεται να μην υπήρχε πριν, την «αναγνωρίσουμε». Ποιος την κατείχε όμως;
Η ύπαρξη του θείου ως προϋπόθεση, για την προΰπαρξη του σοφού, είναι «στενή οδός» που, οι γνωστοί (στους Ιστορικούς) σοφοί, προτίμησαν να μη διαβούν, ιδία βουλήσει. Φαντάζει ως το πιο πυκνό σημείο σκότους, όπου η έννοια «φως» απαιτεί και γίνεται, απεριόριστα αόριστη. Αυτή και μόνον αυτή, η «απεριόριστη αοριστία», γεννάει την «αθωότητα», κάθε άγνοιας. Είναι η αθωότητα που ενυπάρχει, στο πιο χαρακτηριστικό σημείο συμπεριφοράς του ιστορικού ανθρώπου, κατά την «αγοραία συναλλαγή» του: η πίστη.
Πίστη εν αμαρτία δεν κάνει αγορά, αλλά, μαυραγορά. Μαυραγορίτες, διαφαίνεται απʼ τα «προϊστορικά χρόνια» ακόμη χρόνια, ήταν άνθρωποι που ξεγύμνωναν τους νεκρούς και «μεταπωλούσαν» τα «λάφυρά» τους, στην «μαύρη Αγορά». Η πίστη ανήκει στις υπάρξεις εκείνες, που δεν γνωρίζονται, αλλά αναγνωρίζονται. Η πίστη σημαίνει πάντα και αξίζει, όσο και η αλήθεια. Η «πίστη σου σε έσωσε»!
Η πίστη μαζί με την αθωότητα, μάνα και κόρη θαρρείς, ισορροπούν την αλήθεια τους, με την αποδοχή του θείου, ως πρώτη προϋπόθεση των πάντων. Για όποιον δεν «έχει χρείαν», τόσο «μακρινής προϋπόθεσης», συνήθως, δεν «το φιλοσοφεί». Παραγνωρίζοντας ίσως(;), ότι έτσι κρίνεται, και από την πίστη του και για την αθωότητά του. «Ένας Θεός ξέρει….»[FONT=&quot][1][/FONT] όμως, πως! Στην απεριόριστη αοριστία συγκατοικούν, Θεός και Χάος. Η πλέον οριακή αίσθηση της ζωντάνιας, το ρίγος μετά από αγωνία, θα μπορούσε να θεωρηθεί, μία «ενδεικτική υποψία προσέγγισης της ανθρώπινης «συνειδητότητας», στην «κατάσταση πραγμάτων» του…οίκου εκείνου!
Η ιστορία και ο ιστορικός άνθρωπος, διαφαίνεται να εξέρχονται από το στόμιο ενός σπηλαίου, που στα σκοτεινά του έγκατα ανήλθαν οι πρόγονοί τους, ανεβαίνοντας μία κλίματα, καμπυλωτή. Διαφαίνεται πως χάρη σʼ εκείνη την καμπυλότητα, για τον ιστορικό άνθρωπο, γεννήθηκε η δίδυμη αδελφή της πίστης, η αμφιβολία. Έκτοτε, ιστορικός είναι, ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Δεν έχασε την πίστη του, αλλά «θυσίασε την αθωότητά» του. Η καμπυλότητα, είτε ενός μήλου είτε ενός καπουλιού, καταλήγει στην καμπή της. Εκεί, όπου ο άνθρωπος την βιώνει, είτε ως θυσία είτε ως ηδονή. Έτσι ή αλλιώς, και οι δύο είναι περιστάσεις. Αυτές συνθέτουν, εξάλλου, και την ανθρώπινη ιστορία.
Αν δεν είχε πίστη η ύπαρξη που νοείται ως άνθρωπος, δεν θα είχε νόημα κι ο λόγος περί ιστορίας και ιστορικού ανθρώπου. Η ιστορία είναι κληρονόμος, όσων γέννησε η πίστη, με και χωρίς την αθωότητα όλων των ανθρώπων, που …προηγήθηκαν. Η σύγχρονη (και μετα-σαρτρική) αθεολογία, συμβαδίζει με τους (θεωρητικώς;) πάσης φύσεως αδημονούντες, για κάποιο τέλος της ιστορίας. Συνεπώς, της είναι, τουλάχιστον, αδιάφορος, και ο «ιστορικός άνθρωπος», ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Κατʼ επέκταση, τι άλλο μπορεί να αποτελεί ακόμη και μία σύγχρονη αθεολογία, παρά την καμπή (της ιστορίας), που γεννάει νέες αμαρτίες και νέες θρησκείες;

[FONT=&quot][1][/FONT] (ή και το άλλο λαϊκό, « Αυτός και η ψυχή του ξέρουν…») τ.σ.

Θα ήθελες να κάνεις μια σαφή και περιεκτική περίληψη των παραπάνω; Γιατί είτε εγώ είμαι ένα αμόρφωτο μοσχάρι -πολύ πιθανό- και καταλαβαίνω λάθος, είτε απλά έχεις γράψει κάτι με το οποίο διαφωνώ απόλυτα (θέτεις αυθαίρετα αξιώματα - αυθαίρετα ακόμη και για αξιώματα!), το οποίο όμως δεν θα ήθελα να το σχολιάσω χωρίς να είμαι σίγουρος πως καταννοώ το κείμενο σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Θα ήθελες να κάνεις μια σαφή και περιεκτική περίληψη των παραπάνω; Γιατί είτε εγώ είμαι ένα αμόρφωτο μοσχάρι -πολύ πιθανό- και καταλαβαίνω λάθος, είτε απλά έχεις γράψει κάτι με το οποίο διαφωνώ απόλυτα (θέτεις αυθαίρετα αξιώματα - αυθαίρετα ακόμη και για αξιώματα!), το οποίο όμως δεν θα ήθελα να το σχολιάσω χωρίς να είμαι σίγουρος πως καταννοώ το κείμενο σου.

Κατ' αρχήν, δεν θεωρώ ότι, σε αντίθεση από σένα, είμαι ένα "μορφωμένο μοσχάρι". Αλλά με ενδιαφέρουν, πρώτ' από όλα τα δικά μου (ενδεχόμενα) λάθη και κατά δεύτερο, η/οι διαφωνία/ες σου. Ίσως απ' αυτή/ές, αντιληφθώ τα πρώτα (μου). Επίσης με ενδιαφέρουν οι όποιες σχετικές αυθαιρεσίες μου, καθότι δεν επιθυμώ να αλλοτριώνω την όποια ελευθερία έκφρασής μου, χάρη των οποιωνδήποτε αυθαιρεσιών (ακόμη και εν είδη αξιωμάτων) μου. Συνεπώς, κι ακολουθώντας την πεπατημένη του διαλόγου: ρώταμε, για να σου απαντήσω( αν μου είναι εφικτό). Γιατί, εν προκειμένω, η μόρφωση μάλλον ανήκει σ' εκείνον που θέτει τα σωστά ερωτήματα κι ακολουθεί ασθμαίνοντας, ο ερωτώμενος...Θα ήταν πάντως κρίμα, να διαφωνείς "απόλυτα", μόνον και μόνον επειδή υποψιάζεσαι, ότι εννοώ κάτι, που δεν "κάθεται" πάνω σ' εκείνα που εσύ αποδέχεσαι ως ορθά!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

necropethamenos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
Συνεπώς, κι ακολουθώντας την πεπατημένη του διαλόγου: ρώταμε, για να σου απαντήσω( αν μου είναι εφικτό).

Ουσιαστικά αυτό έκανα ζητώντας μια περιεκτική και με απλή γλώσσα περίληψη του κειμένου σου. :)

Θα ήταν πάντως κρίμα, να διαφωνείς "απόλυτα", μόνον και μόνον επειδή υποψιάζεσαι, ότι εννοώ κάτι, που δεν "κάθεται" πάνω σ' εκείνα που εσύ αποδέχεσαι ως ορθά!

Μα επειδή ακριβώς επειδή απλως υποψιάζομαι πως θα διαφωνήσω με κάτι σου ζητάω μια πιο "εύκολη" διατύπωση.
Αν όντως διαφωνώ απόλυτα με κάτι που λες δεν είναι κρίμα, ούτε σημαίνει κάτι αντικειμενικά για σένα ή τα λεγόμενα σου. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ας αρχίσουμε με ένα πιο κατανοητό (απο μένα) κείμενο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.

necropethamenos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
Προφανώς όχι!

Δηλαδή πως ακριβώς χωράει η λέξη "κρίμα" σε μια διάσταση απόψεων; Δεν είναι ούτε θετική ούτε αρνητική.

Επίσης ακόμα δεν ξέρουμε αν όντως διαφωνώ απο τη στιγμή που δεν ξέρουμε αν κατάλαβα τι λες. Αυτό είναι όντως κρίμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rascal_gd

Περιβόητο μέλος

Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
Δεν πιστευω στο θεο, με την πεποιθηση οτι αν κινουμαι συμφωνα με την γραμμη του -που στην τελικη αλλοι γι'αυτον εχουν καθορισει- θα εχω καλοτυχια ή θα εχω βοηθεια καθε φορα που τα βρισκω δυσκολα. Σ'ενα τετοιο θεο μονο οι φοβισμενοι πιστευουν. Πιστευω οτι υπαρχει θεος και οτι ολα εχουν τον σκοπο τους αλλα οτι ηταν να κανει ο θεος το εκανε και αφου μας εδωσε την δυνατοτητα, μας εχει αφησει εμας να τα βγαλουμε περα με τις ευκαιριες και τα κολυματα μας. Αρα, αν με ρωτησετε για το αν πιστευω στο θεο θα σας πω οτι πιστευω σε μενα και στους κοντινους μου ανθρωπους που ολοι μαζι εχουμε την δυνατοτητα να φτιαξουμε την κολαση ή τον παραδεισο και να ζησουμε μεσα σ'αυτο. Ο θεος ειναι διπλα μας και μεσα μας. Οσο τον ψαχνουμε σε ναους και εκκλησιες αγνοωντας εμας στους ιδιους, τοσο θα τρωμε τα μουτρα μας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

necropethamenos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
Δεν πιστευω στο θεο, με την πεποιθηση οτι αν κινουμαι συμφωνα με την γραμμη του -που στην τελικη αλλοι γι'αυτον εχουν καθορισει- θα εχω καλοτυχια ή θα εχω βοηθεια καθε φορα που τα βρισκω δυσκολα. Σ'ενα τετοιο θεο μονο οι φοβισμενοι πιστευουν. Πιστευω οτι υπαρχει θεος και οτι ολα εχουν τον σκοπο τους αλλα οτι ηταν να κανει ο θεος το εκανε και αφου μας εδωσε την δυνατοτητα, μας εχει αφησει εμας να τα βγαλουμε περα με τις ευκαιριες και τα κολυματα μας. Αρα, αν με ρωτησετε για το αν πιστευω στο θεο θα σας πω οτι πιστευω σε μενα και στους κοντινους μου ανθρωπους που ολοι μαζι εχουμε την δυνατοτητα να φτιαξουμε την κολαση ή τον παραδεισο και να ζησουμε μεσα σ'αυτο. Ο θεος ειναι διπλα μας και μεσα μας. Οσο τον ψαχνουμε σε ναους και εκκλησιες αγνοωντας εμας στους ιδιους, τοσο θα τρωμε τα μουτρα μας...

Άρα πιστεύεις -για κάποιον λόγο- πως ο Θεός έφτιαξε μια αρένα, μας πέταξε μέσα και μας είπε "δεν ασχολούμαι άλλο, βγάλτε άκρη μόνοι σας"; Ζούμε ένα reality show με θεατή τον Θεό; :confused:

(τα παραπάνω χωρίς επιθετική διάθεση!)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rascal_gd

Περιβόητο μέλος

Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
Άρα πιστεύεις -για κάποιον λόγο- πως ο Θεός έφτιαξε μια αρένα, μας πέταξε μέσα και μας είπε "δεν ασχολούμαι άλλο, βγάλτε άκρη μόνοι σας"; Ζούμε ένα reality show με θεατή τον Θεό; :confused:

(τα παραπάνω χωρίς επιθετική διάθεση!)

Καπως ετσι. Εχει αραξει καναπε, pop-corn, με τηλεοραση πλασμα 42" και γ@μιετ@ι στο γελιο βλεποντας μας να τρωμε τα μουτρα μας. Οποιον δεν γουσταρει ενοειται πως του δινει την αγουσα για τα αποδυτηρια...

Θα μπορουσε να ηταν και ετσι στην προσπαθεια μας και την αναγκη μας να ορισουμε τον θεο σαν οντοτητα αλλα ειναι κατι πολυ παραπανω απο μας αυτη η δυνατοτητα. Νομιζω πως βλεπω τον θεο καθε φορα που μια κατασταση ή ενα προσωπο αναζητα τη βοηθεια και την παρεμβαση μου στα πραγματα. Και τοτε ειτε αποκαλυπτω τον θεο ειτε τον αφηνω να περασει στην αφανεια.
Ειναι ματαιο να πιστευεις σ'ενα θεο φερνοντας εις περαν ολα τα επιφανειακα ζητηματα που αφορουν την πιστη σου σε αυτον και να αγνοεις κοντινα σου προσωπα ή καταστασεις που χρειαζονται τη βοηθεια σου κι εχοντας τη δυνατοτητα να τους τη δωσεις.

Αυτο ειναι που με κανει να πιστευω σε εμας κατ'αρχην. Δεν υπαρχει εκκλησια ή ναος για να ξεφυγουμε απ'τα προβληματα και τις δυστυχιες μας. Μονο ο φοβος να αντιμετωπισουμε τα πραγματα ειναι που μας κανει να καταφευγουμε προς τα 'κει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Stargazer

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Stargazer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 142 μηνύματα.
Δεν ξέρω αν πιστεύω στον Θεό (ψήφισα ''Μπορεί-Ίσως''), γενικά προβληματίζομαι σε αυτό το ζήτημα χωρίς να κλίνω κάπου ιδιαίτερα. Το μόνο που έχω συμπεράνει είναι ότι πιθανότατα δεν πιστεύω στον Θεό των θρησκειών - ποτέ δεν κατάλαβα πώς συμπέρανε ο άνθρωπος ότι ο Θεός είναι τριαδικός, ότι απαντάει σε προσευχές και άλλα παρόμοια. Η θρησκεία μου φαίνεται κατασκέυασμα του ανθρώπου επειδή φοβάται τον θάνατο.
Ίσως απλά υπάρχει κάτι ανώτερο που δημιούργησε το Σύμπαν, αλλά διαφορετικό από το πρότυπο του Θεού-Πατέρα. Έτσι το βλέπω στην παρούσα φάση. :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

swamps

Δραστήριο μέλος

Η swamps αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 560 μηνύματα.
Όσα γνωρίζει ο άνθρωπος, υπήρξαν πριν τα γνωρίσει. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ακόμη ο άνθρωπος δεν γνώρισε. Πρώτʼ απʼ όλα, ο Θεός. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι προ-ρωμαϊκοί Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμά Του, αλλά δεν δήλωσαν ποτέ ρητά, αν πιθανολογούσαν, σχετικά.
Η ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης αρχίζει απʼ το σημείο, όπου τερματίζει η αποδοχή του μύθου και γεννιέται η αμφιβολία. Υπάρχει όμως ήδη παγιωμένη η σοφιολογική παραδοχή, ότι η άγνοια δεν είναι πιο αληθινή, απʼ την ανυπαρξία. Άγνοια και ανυπαρξία, είναι μεταξύ τους, αντιστρόφως ανάλογες. Γιʼ αυτό, όσο υπάρχει άγνοια, άλλο τόσο, δεν νοείται ανυπαρξία.
Η σοφιολογία, από ιστορική και γενικά «αποκαλυπτική» άποψη, φαίνεται να έχει τις καταβολές της στα «προϊστορικά χρόνια». Μέσα από το σκοτεινό τους σπήλαιο, η μαγεία και το ιερό ξεπροβάλλουν και συνυπάρχουν, στο «σοφό». Η σοφία ορίζει, έκτοτε, την ανθρώπινη αντίληψη (και «συνειδητότητα»), για το βέβαιο. Μόνον η βεβαιότητα μπορεί να υπάρχει ως έδρα της σοφίας. Στην παραδοχή αυτή συγκλίνουν μαζί, «θετικές» και «αρνητικές», οι πεποιθήσεις των ανθρώπων, για το θείο. Εφόσον υπάρχει η σοφία, δεν γίνεται να μην υπήρχε πριν, την «αναγνωρίσουμε». Ποιος την κατείχε όμως;
Η ύπαρξη του θείου ως προϋπόθεση, για την προΰπαρξη του σοφού, είναι «στενή οδός» που, οι γνωστοί (στους Ιστορικούς) σοφοί, προτίμησαν να μη διαβούν, ιδία βουλήσει. Φαντάζει ως το πιο πυκνό σημείο σκότους, όπου η έννοια «φως» απαιτεί και γίνεται, απεριόριστα αόριστη. Αυτή και μόνον αυτή, η «απεριόριστη αοριστία», γεννάει την «αθωότητα», κάθε άγνοιας. Είναι η αθωότητα που ενυπάρχει, στο πιο χαρακτηριστικό σημείο συμπεριφοράς του ιστορικού ανθρώπου, κατά την «αγοραία συναλλαγή» του: η πίστη.
Πίστη εν αμαρτία δεν κάνει αγορά, αλλά, μαυραγορά. Μαυραγορίτες, διαφαίνεται απʼ τα «προϊστορικά χρόνια» ακόμη χρόνια, ήταν άνθρωποι που ξεγύμνωναν τους νεκρούς και «μεταπωλούσαν» τα «λάφυρά» τους, στην «μαύρη Αγορά». Η πίστη ανήκει στις υπάρξεις εκείνες, που δεν γνωρίζονται, αλλά αναγνωρίζονται. Η πίστη σημαίνει πάντα και αξίζει, όσο και η αλήθεια. Η «πίστη σου σε έσωσε»!
Η πίστη μαζί με την αθωότητα, μάνα και κόρη θαρρείς, ισορροπούν την αλήθεια τους, με την αποδοχή του θείου, ως πρώτη προϋπόθεση των πάντων. Για όποιον δεν «έχει χρείαν», τόσο «μακρινής προϋπόθεσης», συνήθως, δεν «το φιλοσοφεί». Παραγνωρίζοντας ίσως(;), ότι έτσι κρίνεται, και από την πίστη του και για την αθωότητά του. «Ένας Θεός ξέρει….»[FONT=&quot][1][/FONT] όμως, πως! Στην απεριόριστη αοριστία συγκατοικούν, Θεός και Χάος. Η πλέον οριακή αίσθηση της ζωντάνιας, το ρίγος μετά από αγωνία, θα μπορούσε να θεωρηθεί, μία «ενδεικτική υποψία προσέγγισης της ανθρώπινης «συνειδητότητας», στην «κατάσταση πραγμάτων» του…οίκου εκείνου!
Η ιστορία και ο ιστορικός άνθρωπος, διαφαίνεται να εξέρχονται από το στόμιο ενός σπηλαίου, που στα σκοτεινά του έγκατα ανήλθαν οι πρόγονοί τους, ανεβαίνοντας μία κλίματα, καμπυλωτή. Διαφαίνεται πως χάρη σʼ εκείνη την καμπυλότητα, για τον ιστορικό άνθρωπο, γεννήθηκε η δίδυμη αδελφή της πίστης, η αμφιβολία. Έκτοτε, ιστορικός είναι, ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Δεν έχασε την πίστη του, αλλά «θυσίασε την αθωότητά» του. Η καμπυλότητα, είτε ενός μήλου είτε ενός καπουλιού, καταλήγει στην καμπή της. Εκεί, όπου ο άνθρωπος την βιώνει, είτε ως θυσία είτε ως ηδονή. Έτσι ή αλλιώς, και οι δύο είναι περιστάσεις. Αυτές συνθέτουν, εξάλλου, και την ανθρώπινη ιστορία.
Αν δεν είχε πίστη η ύπαρξη που νοείται ως άνθρωπος, δεν θα είχε νόημα κι ο λόγος περί ιστορίας και ιστορικού ανθρώπου. Η ιστορία είναι κληρονόμος, όσων γέννησε η πίστη, με και χωρίς την αθωότητα όλων των ανθρώπων, που …προηγήθηκαν. Η σύγχρονη (και μετα-σαρτρική) αθεολογία, συμβαδίζει με τους (θεωρητικώς;) πάσης φύσεως αδημονούντες, για κάποιο τέλος της ιστορίας. Συνεπώς, της είναι, τουλάχιστον, αδιάφορος, και ο «ιστορικός άνθρωπος», ο αμφιβάλλων άνθρωπος. Κατʼ επέκταση, τι άλλο μπορεί να αποτελεί ακόμη και μία σύγχρονη αθεολογία, παρά την καμπή (της ιστορίας), που γεννάει νέες αμαρτίες και νέες θρησκείες;

[FONT=&quot][1][/FONT] (ή και το άλλο λαϊκό, « Αυτός και η ψυχή του ξέρουν…») τ.σ.

Τώρα τι να πω oh God Oh Mon dieu η Θεέ μου δώσε μας φώτιση? Η λέξη ''σοφιολογία'' δεν υφίσταται καν. Το υπόλοιπο κέιμενο είναι γεματο ασάφειες και υπάρχει αντίφαση. Όσο πιο απλά εκφραζόμαστε τόσο πιο ξεκάθαρες σκέψεις έχουμε.Οι μεγαλύτεροι αρχαίοι φιλόσοφοι εξέφραζαν τις απόψεις τους με πολύ ξεκάθαρο και απλό τρόπο διότι η σκέψη τους ΔΕΝ ήταν μπερδεμένη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Τώρα τι να πω oh God Oh Mon dieu η Θεέ μου δώσε μας φώτιση? Η λέξη ''σοφιολογία'' δεν υφίσταται καν. Το υπόλοιπο κέιμενο είναι γεματο ασάφειες και υπάρχει αντίφαση. Όσο πιο απλά εκφραζόμαστε τόσο πιο ξεκάθαρες σκέψεις έχουμε.Οι μεγαλύτεροι αρχαίοι φιλόσοφοι εξέφραζαν τις απόψεις τους με πολύ ξεκάθαρο και απλό τρόπο διότι η σκέψη τους ΔΕΝ ήταν μπερδεμένη.

-"...Η λέξη ''σοφιολογία'' δεν υφίσταται καν.." : αν είναι έτσι, την αντικαθιστώ με το "ο περί σοφίας λόγος"....οπότε και σ' ευχαριστώ!
-Τώρα, για να κάνουμε διάλογο, θα ήταν μάλλον προτιμότερο να μου θέσεις έστω κάποιες "απορίες" ή έστω κάποιες αποδείξεις για τους χαρακτηρισμούς: "ασάφεια" και "αντίφαση".
- Στη συνέχεια ας πάμε στην ¨καθαρότητα" και "απλότητα" του τρόπου. Γράφω:
" Όσα γνωρίζει ο άνθρωπος, υπήρξαν πριν τα γνωρίσει. Αλλά υπάρχουν και εκείνα που ακόμη ο άνθρωπος δεν γνώρισε. Πρώτʼ απʼ όλα, ο Θεός. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι προ-ρωμαϊκοί Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμά Του, αλλά δεν δήλωσαν ποτέ ρητά, αν πιθανολογούσαν, σχετικά...". Υπάρχει κάποια ασάφεια ή αντίφαση; Θα σου ήμουν υπόχρεος, αν μου τις υποδείξεις!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Ρώτησαν την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε (Νίκος Καζαντζάκης) ......κι ας τον αφόρησε η Εκκλησία. Στην Αγία Γραφή ,η αμυγδαλιά λόγω της πρώιμης ανθοφορίας της, είναι το σύμβολο της νέας ζωής.
Μόνο κοιτάζοντας τη Φύση δεν μπορείς να μην πεις ότι ο Δημιουργός είχε κέφια όταν την έφτιαχνε....μόνο και μόνο η Φύση δηλώνει την Παρουσία του
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

swamps

Δραστήριο μέλος

Η swamps αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 560 μηνύματα.
Οι προ-ρωμαϊκοί Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμά Του, αλλά δεν δήλωσαν ποτέ ρητά, αν πιθανολογούσαν, σχετικά.
Η ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης αρχίζει απʼ το σημείο, όπου τερματίζει η αποδοχή του μύθου και γεννιέται η αμφιβολία. Υπάρχει όμως ήδη παγιωμένη η σοφιολογική παραδοχή, ότι η άγνοια δεν είναι πιο αληθινή, απʼ την ανυπαρξία. Άγνοια και ανυπαρξία, είναι μεταξύ τους, αντιστρόφως ανάλογες. Γιʼ αυτό, όσο υπάρχει άγνοια, άλλο τόσο, δεν νοείται ανυπαρξία.

Οι προ-ρωμαικοί Αθηναίοι?Δεν μου αρέσει σαν έκφραση.
Όταν λέμε ότι δυο έννοιες είναι αντιστρόφως ανάλογες, δεν σημαίνει ότι η μια αναιρεί την άλλη, δεν ισχύει δηλαδή ότι αν υπάρχει η μια δεν υπάρχει η άλλη. Όταν δυο έννοιες είναι αντιστρόφως ανάλογες η μια δεν ακυρώνει την άλλη, αλλά την επηρεάζει προς τα πάνω η προς τα κάτω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

necropethamenos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 203 μηνύματα.
Μόνο κοιτάζοντας τη Φύση δεν μπορείς να μην πεις ότι ο Δημιουργός είχε κέφια όταν την έφτιαχνε....μόνο και μόνο η Φύση δηλώνει την Παρουσία του

Ρομαντική άποψη αλλά πως την τεκμηριώνεις; Αν αναφέρεσαι στο "μα κοίτα τι περίπλοκα και έξυπνα που έιναι όλα φτιαγμένα μέσα στο σώμα σου πχ", πρόκειται απλώς για ένα στατιστικό αποτέλεσμα εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης, δηλαδή τυχαίων μεταλλάξεων και φυσικής επιλογής.

πως καταλήγεις λοιπόν στην παρουσία ενός θεού επειδή βρίσκουμε την φύση όμορφη και περίπλοκη;

αλλα ολα αυτα τα παραλογα ειναι στην φυση του ανθρωπου απο τα πρωτα χρονια της ζωης του που ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε.

so no room for improvement then?

να τα πιστεύει κανείς πριν τον 19ο αιώνα, ας πούμε πως δικαιολογείται. (που δεν, αλλά ας πουμε πως.)

να τα πιστεύει σήμερα ομως;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dimitral

Δραστήριο μέλος

Η dimitral αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 413 μηνύματα.
so no room for improvement then?

να τα πιστεύει κανείς πριν τον 19ο αιώνα, ας πούμε πως δικαιολογείται. (που δεν, αλλά ας πουμε πως.)

να τα πιστεύει σήμερα ομως;

δεν δικαιολογειται να τα πιστευει!αλλα η "αδυναμια" & ο φοβος ειναι κομματια της ανθρωπινης φυσης!θα υπαρχουν για οσο θα υπαρχει ανθρωπινη φυση.παντα θα υπαρχουν οι εξαιρεσεις ,αλλα οι πολλοι θα μενουν σε αυτο.

και επιπλεον.....ειναι πολλα τα λεφτα αρη!δεν ειναι δυνατον να επιτρεψουν να καταρρευσει ολο αυτο το συστημα.παιζονται πολλα!καλα κανεις και θυμωνεις και φωναζεις αλλα καποια πραγματα ειναι αυτονοητα δεν θελουν φωνη κι οταν καποιος δεν τα βλεπει δεν ειναι επειδη δεν μπορει αλλα επειδη δεν θελει.κι αυτο ακριβως σημαινει αδυναμια και φοβος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Ρομαντική άποψη αλλά πως την τεκμηριώνεις; Αν αναφέρεσαι στο "μα κοίτα τι περίπλοκα και έξυπνα που έιναι όλα φτιαγμένα μέσα στο σώμα σου πχ", πρόκειται απλώς για ένα στατιστικό αποτέλεσμα εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης, δηλαδή τυχαίων μεταλλάξεων και φυσικής επιλογής.

πως καταλήγεις λοιπόν στην παρουσία ενός θεού επειδή βρίσκουμε την φύση όμορφη και περίπλοκη;



so no room for improvement then?

να τα πιστεύει κανείς πριν τον 19ο αιώνα, ας πούμε πως δικαιολογείται. (που δεν, αλλά ας πουμε πως.)

να τα πιστεύει σήμερα ομως;

Η ρομαντική άποψη δεν αναιρεί και την επιστημονική πλευρά της εξέλιξης των ζώντων οργανισμών, ούτε αποδεικνύεται επιστημονικά η ύπαρξη του Θεού.... τα λόγια του Καζαντζάκη και η ρομαντική άποψη έχουν να δηλώσουν απλά ότι αποφασίζεις με την καρδιά σου αν θέλεις να πιστέψεις και όχι με το μυαλό σου.... άλλωστε και ο Χριστός στο κήρυγμα του είπε το "Ερευνάτε τας Γραφάς" και "Όσοι πιστοί προσέλθετε" δεν είπε ντε σώνει και καλά πίστεψε σε Μένα και μην ασχοληθείς ούτε με την εξέλιξη του πολιτισμού και της επιστήμης.... άλλο τώρα αν εν ονόματι της Θρησκείας γίνανε κακοί χειρισμοί από ανθρώπους που τη βρήκαν ως μέσο για να μπορούν να μανιπουλάρουν συνειδήσεις (βλέπε Μεσαίωνα)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
δεν είπε ντε σώνει και καλά πίστεψε σε Μένα και μην ασχοληθείς ούτε με την εξέλιξη του πολιτισμού και της επιστήμης

Εννοείται δεν το είπε, καθώς
αγνοούσε και τα δύο. :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Οι προ-ρωμαικοί Αθηναίοι?Δεν μου αρέσει σαν έκφραση.
Όταν λέμε ότι δυο έννοιες είναι αντιστρόφως ανάλογες, δεν σημαίνει ότι η μια αναιρεί την άλλη, δεν ισχύει δηλαδή ότι αν υπάρχει η μια δεν υπάρχει η άλλη. Όταν δυο έννοιες είναι αντιστρόφως ανάλογες η μια δεν ακυρώνει την άλλη, αλλά την επηρεάζει προς τα πάνω η προς τα κάτω.

Να τους πούμε "οι Αθηναίοι των ελληνιστικών χρόνων";
Όσο για τις αναλογίες, συμφωνώ...Και εν κατακλείδι, η άγνοια δεν αποδεικνύει την ανυπαρξία, αλλά ούτε και η ανυπαρξία μπορεί να γίνει γνωστή...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top