Μπορεί μόνο η αγάπη να κρατήσει μια μακροχρόνια σχέση;

Julius Caesar

Νεοφερμένος

Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
Μπορεί μόνο η αγάπη να κρατήσει μια μακροχρόνια και σοβαρή σχέση; Ή χρειάζονται κι άλλες προϋποθέσεις (ένα ελάχιστο εισόδημα, μια κάποια περιουσία, να μπορεί κάποιος/-α να "κρατήσει" ένα νοικοκυριό, να ξέρει να οδηγάει κτλ. κτλ...);
Θα ήθελα τις γνώμες σας και τις προσωπικές σας ιστορίες.


Υστερόγραφο προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Δεν είπα να επιλέξεις κάποιον για μια σχέση μόνο και μόνο λόγω περιουσίας κτλ. η αγάπη, ο αμοιβαίος σεβασμός, η αλληλοκατανόηση είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας σχέσης. Είναι όμως και οι ικανές;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
(ένα ελάχιστο εισόδημα, μια κάποια περιουσία, να μπορεί κάποιος/-α να "κρατήσει" ένα νοικοκυριό, να ξέρει να οδηγάει κτλ. κτλ...);

Οι προϋποθέσεις που αναφέρεις, αν έχω πιάσει το πνεύμα σου, θα μπορούσαν να είναι απαραίτητες για το άτομο σαν μονάδα ακόμα κι αν δε βρίσκεται σε σχέση.
Όσο πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο είναι ένα άτομο, τόσο πιο εύκολα μπορεί να ρυθμίσει τις ανάγκες της ζωής του.
Όσο πιο εύκολα ρυθμίζει τις ανάγκες του κάποιος τόσο λιγότερα άγχη, έγνοιες, νευρώσεις.
Όσο λιγότερες νευρώσεις, τόσο μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία και ηρεμία.

Επίσης, όταν έχεις φτάσει να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου στα χέρια σου, εκ των πραγμάτων, έχεις βιώσει καταστάσεις που σε έχουν ωριμάσει και σε έχουν ψήσει, άρα ξέρεις λίγο καλύτερα τι ζητάς από τη ζωή σου και πώς να το επιτυγχάνεις.
Τα παραπάνω είναι σίγουρα βοηθητικά στοιχεία στο χαρακτήρα κάποιου μέσα σε μια σχέση χωρίς να είναι φυσικά τα μόνα απαραίτητα...

Μπορώ να φανταστώ μια σχέση να "κουράζεται" από την ανέχεια, ή την αδυναμία του νοικοκυριού, δε μπορώ όμως να φανταστώ μια σχέση να διαλύεται, επειδή κάποιος δεν ξέρει να οδηγεί...
Όλα παίζουν το ρόλο τους και όλα μπορεί να ευκολύνουν ή να δυσκολέψουν μια σχέση.
Όλα τακτοποιούνται πάντως, εάν υπάρχει επικοινωνία και σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι, συστατικά που είναι απαραίτητα για να υπάρχει άλλωστε αγάπη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Julius Caesar

Νεοφερμένος

Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
Οι προϋποθέσεις που αναφέρεις, αν έχω πιάσει το πνεύμα σου, θα μπορούσαν να είναι απαραίτητες για το άτομο σαν μονάδα ακόμα κι αν δε βρίσκεται σε σχέση.
Όσο πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο είναι ένα άτομο, τόσο πιο εύκολα μπορεί να ρυθμίσει τις ανάγκες της ζωής του.
Όσο πιο εύκολα ρυθμίζει τις ανάγκες του κάποιος τόσο λιγότερα άγχη, έγνοιες, νευρώσεις.
Όσο λιγότερες νευρώσεις, τόσο μεγαλύτερη ψυχική ισορροπία και ηρεμία.
Επίσης, όταν έχεις φτάσει να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου στα χέρια σου, εκ των πραγμάτων, έχεις βιώσει καταστάσεις που σε έχουν ωριμάσει και σε έχουν ψήσει, άρα ξέρεις λίγο καλύτερα τι ζητάς από τη ζωή σου και πώς να το επιτυγχάνεις.
Τα παραπάνω είναι σίγουρα βοηθητικά στοιχεία στο χαρακτήρα κάποιου μέσα σε μια σχέση χωρίς να είναι φυσικά τα μόνα απαραίτητα...

Μπορώ να φανταστώ μια σχέση να "κουράζεται" από την ανέχεια, ή την αδυναμία του νοικοκυριού, δε μπορώ όμως να φανταστώ μια σχέση να διαλύεται, επειδή κάποιος δεν ξέρει να οδηγεί...
Όλα παίζουν το ρόλο τους και όλα μπορεί να ευκολύνουν ή να δυσκολέψουν μια σχέση.
Όλα τακτοποιούνται πάντως, εάν υπάρχει επικοινωνία και σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι, συστατικά που είναι απαραίτητα για να υπάρχει άλλωστε αγάπη.

Ωραία η δημοσίευσή σου και με βρίσκει σύμφωνο. Όσο για την οδήγηση, σίγουρα δεν αποτελεί αιτία για τη διάλυση μιας σχέσης!
Σκέψου όμως ότι μένω με την αρραβωνιαστικιά μου σε προάστιο, η οδήγηση είναι απαραίτητη για τις καθημερινές μετακινήσεις, πόσο μάλλον για να βρει κάποιος δουλειά ή να πάει να ψωνίσει και αυτή αρνείται πεισματικά να μάθει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ophelia

Διάσημο μέλος

Η Μάρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,434 μηνύματα.
και αυτή αρνείται πεισματικά να μάθει...
Μήπως έχει κάποιον σοβαρό λόγο που αρνείται να μάθει;; :) Το έχετε συζητήσει;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Συμφωνώ με όσα είπε η Isiliel, για μένα όμως βασικό ρόλο παίζει και το τι ακριβώς θέλει ο καθένας από την ζωή του και πως θέλει να ειναι η σχέση του. Παραδείγματος χάριν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν βασικό προαπαιτούμενο μιας μακροχρόνιας σχέσης το να έχει ο άλλος μια καλή οικονομική κατάσταση, δικό του σπίτι ή να ξέρει να οδηγεί (άσχετα με το πως μπορεί να το κρίνουμε εμείς). Υπάρχουν άλλοι που θέλουν να είναι με ανθρώπους πιο δημιουργικούς, πιο ελεύθερους, πιο ανεξάρτητους από τους ίδιους ή τον μ.ο. για να προχωρήσουν σε κάτι πιο σοβαρό. Ή οτιδήποτε άλλο, ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια.
Σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι προφανώς προαπαιτούμενες η αγάπη, ο σεβασμός και η καλή επικοινωνία, αλλά δεν είναι και αρκετές για να υπάρξει η σχέση μόνη της χωρίς τα υπόλοιπα στοιχεία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
Ωραία η δημοσίευσή σου και με βρίσκει σύμφωνο. Όσο για την οδήγηση, σίγουρα δεν αποτελεί αιτία για τη διάλυση μιας σχέσης!
Σκέψου όμως ότι μένω με την αρραβωνιαστικιά μου σε προάστιο, η οδήγηση είναι απαραίτητη για τις καθημερινές μετακινήσεις, πόσο μάλλον για να βρει κάποιος δουλειά ή να πάει να ψωνίσει και αυτή αρνείται πεισματικά να μάθει...
Oι γονείς μου είναι παντρεμένοι 35 χρόνια [και 3 χρόνια δεσμός πριν από αυτό] και τα 25 από αυτά μένουν σε προάστιο.
Η μαμά μου δεν οδηγεί.

Αυτό που θέλω να πω: Αν δεν τίθεται θέμα "επιβιώσης" πιστεύω ότι "αρκεί" η αγάπη, ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σκέψου όμως ότι μένω με την αρραβωνιαστικιά μου σε προάστιο, η οδήγηση είναι απαραίτητη για τις καθημερινές μετακινήσεις, πόσο μάλλον για να βρει κάποιος δουλειά ή να πάει να ψωνίσει και αυτή αρνείται πεισματικά να μάθει...
Πράγματι, αυτό θα τη δυσκολέψει όπως έχει δυσκολέψει κι εμένα το γεγονός ότι αμέλησα να μάθω να οδηγώ τότε που έπρεπε και για το δικό της καλό πρωτίστως, αν ήταν φίλη μου, θα τη συμβούλευα να μάθει να οδηγεί. Εάν εκείνη έχει βρει τρόπο να καλύψει αυτή την έλλειψη ώστε να μην αποκλειστεί στο προάστιο που θα κατοικίσετε, τότε ίσως να πρέπει να της δώσεις την ευκαιρία να δοκιμάσει τον δικό της τρόπο.
Θέμα επικοινωνίας και πάλι. (Το πρώτο που ρώτησε η Μάρα, είναι αν το έχετε συζητήσει ;))
Συμφωνώ με όσα είπε η Isiliel, για μένα όμως βασικό ρόλο παίζει και το τι ακριβώς θέλει ο καθένας από την ζωή του και πως θέλει να ειναι η σχέση του. Παραδείγματος χάριν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν βασικό προαπαιτούμενο μιας μακροχρόνιας σχέσης το να έχει ο άλλος μια καλή οικονομική κατάσταση, δικό του σπίτι ή να ξέρει να οδηγεί (άσχετα με το πως μπορεί να το κρίνουμε εμείς). Υπάρχουν άλλοι που θέλουν να είναι με ανθρώπους πιο δημιουργικούς, πιο ελεύθερους, πιο ανεξάρτητους από τους ίδιους ή τον μ.ο. για να προχωρήσουν σε κάτι πιο σοβαρό. Ή οτιδήποτε άλλο, ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια.
Σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι προφανώς προαπαιτούμενες η αγάπη, ο σεβασμός και η καλή επικοινωνία, αλλά δεν είναι και αρκετές για να υπάρξει η σχέση μόνη της χωρίς τα υπόλοιπα στοιχεία.
Συμφωνώ ότι ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια με τα οποία σταθμίζει τι είναι σημαντικό και τι όχι, θέλω να πιστεύω όμως πως τα πρακτικά προβλήματα λύνονται όταν υπάρχει καλή θέληση.
Στάθηκε δυσκολότερο στη ζωή μου να βρω έναν άνθρωπο που να "ταιριάζουν τα χνώτα μας" και να συγκεντρώνει στοιχεία που ...δεν διορθώνονται.
Το να μην ξέρει να μαγειρεύει ή να οδηγεί, ή να κάνει φασίνα, ή να μην έχει εισόδημα (πρακτικά θέματα δηλαδή, που διορθώνονται), όταν θέλεις στη ζωή σου τις υπόλοιπες αρετές του, βρίσκεις τρόπο να τα υπερκαλύψεις, στην καλύτερη περίπτωση μάλιστα, ο τρόπος βρίσκεται από κοινού.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Για να ταιριαζουν τα χνώτα σου, πρέπει βασικά να καλύπτονται όσα εσύ θεωρείς αναγκαία, ακόμα κι αν είναι πράγματα που σε κάποιον άλλον θα φαινόντουσαν ασήμαντα ή ακόμη και αστεία. Πχ εγώ δεν αντέχω με τίποτα κάποιον ο οποίος μοναδικό του στόχο έχει να βρει μια δουλειά (κατά προτίμηση στο δημόσιο) και να κάνει οικογένεια. Δεν είναι κάτι που επηρεάζει πρακτικά τη ζωή μου, μάλιστα το κομμάτι της οικογένειας είναι ένα κομμάτι που πολλές φορές μου φαίνεται δελεαστικό, όμως πραγματικά μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνυπάρξω σε ένα σπίτι με έναν τέτοιον άνθρωπο για διάφορους λόγους (και είμαι σίγουρη πως δεν γίνεται, το δοκίμασα).
Οπωσδήποτε τα στοιχεία του λεγόμενου "σκληρού πυρήνα" του ανθρώπου πρέπει να σου ταιριάζουν, δεν είναι δυνατόν πχ ο ένας να είναι άθεος και ο άλλος να πηγαίνει εκκλησία κάθε Κυριακή ή ο ένας να πιστεύει πως οι γυναίκες δεν πρέπει να δουλεύουν και η άλλη να είναι φανατική με την δουλειά της. Αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει πως η αγάπη δεν αρκεί, αν λείπουν μικρές λεπτομέρειες που όμως για σένα είναι σημαντικές. Είναι πάντα θέμα προτεραιοτήτων και θέλω. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Julius Caesar

Νεοφερμένος

Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
Βασικά από όλες τις απαντήσεις με κάλυψαν πιο πολύ αυτές της Isiliel. Ναι, η κοπέλα μου δυστυχώς είναι άτομο που δεν έχει μάθει να είναι ανεξάρτητο και με πολλά "άγχη, έγνοιες, νευρώσεις". Δουλεύει σε μια υποδεέστερη δουλειά με πολύ λίγα έσοδα και σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς, οι δικοί της δε συνεισφέρουν περίπου τίποτα, είτε υλικά είτε ηθικά (ο πατέρας της μάλιστα είναι και αλκοολικός).
Της λέω έδω και ένα χρόνο να μάθει να οδηγάει έστω μέχρι τη στάση του λεωφορείου αλλά συνέχεια το αναβάλλει. Όχι, τα αίτια που δεν οδηγάει δεν είναι παθολογικά, απλά οι φοβίες της.
Και βέβαια τα έχω συζητήσει όλα αυτά και το νόημα των απαντήσεων είναι είτε ότι δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε ότι θα προσπαθήσει στο μέλλον...
Το μόνο που με κρατάει είναι τα συναισθήματα που έχω γι'αυτήν, τελευταία όμως αρχίζω να έχω και το συναίσθημα ότι είμαι το κορόιδο της υπόθεσης...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Βασικά από όλες τις απαντήσεις με κάλυψαν πιο πολύ αυτές της Isiliel. Ναι, η κοπέλα μου δυστυχώς είναι άτομο που δεν έχει μάθει να είναι ανεξάρτητο και με πολλά "άγχη, έγνοιες, νευρώσεις". Δουλεύει σε μια υποδεέστερη δουλειά με πολύ λίγα έσοδα και σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς, οι δικοί της δε συνεισφέρουν περίπου τίποτα, είτε υλικά είτε ηθικά (ο πατέρας της μάλιστα είναι και αλκοολικός).
Της λέω έδω και ένα χρόνο να μάθει να οδηγάει έστω μέχρι τη στάση του λεωφορείου αλλά συνέχεια το αναβάλλει. Όχι, τα αίτια που δεν οδηγάει δεν είναι παθολογικά, απλά οι φοβίες της.
Και βέβαια τα έχω συζητήσει όλα αυτά και το νόημα των απαντήσεων είναι είτε ότι δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε ότι θα προσπαθήσει στο μέλλον...
Το μόνο που με κρατάει είναι τα συναισθήματα που έχω γι'αυτήν, τελευταία όμως αρχίζω να έχω και το συναίσθημα ότι είμαι το κορόιδο της υπόθεσης...

Στο ποστ σου διακρίνω πικρία και απογοήτευση...
Και αυτό επειδή δεν μπορείς να αλλάξεις τον άνθρωπο που αγαπάς.

Καταλαβαίνεις την αντίθεση στην παραπάνω πρόταση;..


πς. δεν θέλω να φανώ αγενής ή απότομη- με συγχωρείς αν αυτό φαίνεται..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
Βασικά από όλες τις απαντήσεις με κάλυψαν πιο πολύ αυτές της Isiliel. Ναι, η κοπέλα μου δυστυχώς είναι άτομο που δεν έχει μάθει να είναι ανεξάρτητο και με πολλά "άγχη, έγνοιες, νευρώσεις". Δουλεύει σε μια υποδεέστερη δουλειά με πολύ λίγα έσοδα και σε αντίθεση με τους δικούς μου γονείς, οι δικοί της δε συνεισφέρουν περίπου τίποτα, είτε υλικά είτε ηθικά (ο πατέρας της μάλιστα είναι και αλκοολικός).
Της λέω έδω και ένα χρόνο να μάθει να οδηγάει έστω μέχρι τη στάση του λεωφορείου αλλά συνέχεια το αναβάλλει. Όχι, τα αίτια που δεν οδηγάει δεν είναι παθολογικά, απλά οι φοβίες της.
Και βέβαια τα έχω συζητήσει όλα αυτά και το νόημα των απαντήσεων είναι είτε ότι δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε ότι θα προσπαθήσει στο μέλλον...
Το μόνο που με κρατάει είναι τα συναισθήματα που έχω γι'αυτήν, τελευταία όμως αρχίζω να έχω και το συναίσθημα ότι είμαι το κορόιδο της υπόθεσης...



δεν καταλαβαινω καποια πραγματα παλι..
1. δουλευει σε μια υποδιεστερη δουλεια?:hmm: τι θα πει υποδιεστερη?? επειδη δεν παιρνει οσα παιρνεις εσυ?? ολες δουλειες ειναι και η δουλεια ειναι προσευχη ελεγε ο παππους μου

2. δεν ειναι ανεξαρτητη και με αγχη νευρωσεις οπως λες.. δεν εχουν ολοι τα ελαττωματα τους??:hmm:

3. δεν συνεισφερουν οι δικοι της... ε και?? απο τη στιγμη που αποφασισατε να ειστε μαζι τοτε να κοιταξετε πως θα τα καταφερετε μονοι σας. αν δεν μπορουν οι δικοι της για χ λογους ή αν ο μπαμπας της ειναι αλκοολικος τι φταιει η κοπελα??

4. φοβαται να πιασει το αυτοκινητο. ε και?? αλλοι φοβουνται αλλα πραγματα. τι θα γινει θα της κοψουμε το κεφαλι της κοπελας . αστην με τους ρυθμους της να αποφασισει αυτη ποτε. δεν ξερεις ποσο δυσκολο ειναι γιαυτην επειδη εσυ δεν εχεις προβλημα με το αυτοκινητο. καθετι που δεν το βιωνουμε εμεις μας φανταζει αδιανοητο. δεν ειναι ετσι ομως. θα πρεπει να σεβαστεις το πως νιωθει..

5. το μονο που σε κραταει ειναι τα συναισθηματα σου γιαυτην:hmm: τι αλλο δηλ. θα επρεπε να σε κραταει??
και γιατι νιωθεις το κοροιδο??



κοιτα δεν θελω να ειμαι αδικη μαζι σου. δεν ξερω τι μπορει να συμβαινει μεταξυ σας. εγω απλα διαβαζω τι εχεις γραψει και ειλικρινα σου μιλω δεν θα θελα να ημουν στη θεση της κοπελας. απο αυτα που διαβαζω, τον τροπο που τα λες....

καταρχην πρεπει να υπαρχει κατανοηση αναμεσα στο ζευγαρι. σκεψου να ησουν εσυ στη θεση της. τι θα θελες να ελεγε? ασε τους τριτους , αν θελει η οικογενεια σου να σας βοηθησει καλως. μην το παιρνεις οτι της κανετε χαρη ή οτι ειναι αδικο που οι δικοι της δεν βοηθουν. οταν κανουμε κατι για τον ανθρωπο μας δεν περιμενουμε ανταλλαγματα.

δωσε της αγαπη , κανε την να νιωσει ασφαλεια , μην την πιεζεις αλλα παρε την απο το χερι και καντε πραγματα μαζι να μπορεσει να νιωσει ανεμελα και να μην νιωθει οτι το μονο που γυριζει στο μυαλο σου ειναι πως να γινει οπως εσυ την θες...αποδεξου την οπως ειναι αλλιως την πληγωνεις... σιγα σιγα θα δεις που θα μπορεσει να ανοιξει τα φτερα της και θα βελτιωσει οτι μπορει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Λοιπόν, κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη και να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Επειδή εγώ έχω έτσι κι αλλιώς κακή φήμη, συνεπώς δεν θα μου χαλάσει το image, επίσης επειδή έχω μεγάλη εμπειρία σε μακροχρόνιες σχέσεις, τόσο από τη θετική, όσο κι απ' την αρνητική τους σκοπιά, θα κάνω το λάθος να πιάσω το πληκτρολόγιο και...γαία πυρί μιχθήτω!

Είναι πολύ κοινό σε όλους μας, να ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε μετά από μια μακροχρόνια σχέση, όταν ακριβώς η σχέση έχει ήδη κλείσει τον κύκλο της και πνέει τα λοίσθια. Αυτό είναι κάτι τόσο κοινό και το έχω δει τόσες πολλές φορές στη ζωή μου, που πλέον αποτελεί για μένα κοινοτοπία.

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί το κάνουμε όλοι αυτό. Ίσως είναι η προσκόλληση στις συνήθειές μας, ίσως ο φόβος της ηλικίας που περνάει, ίσως οι υποχρεώσεις που έχουμε ήδη αναλάβει και τα όνειρα που έχουμε κάνει όταν η σχέση ήταν ακόμη νέα, ακμαία κι υγιής. Τι θα πούμε στους γονείς μας, στους γονείς της, στους υπόλοιπους που έχουν συνηθίσει να μας βλέπουν πάντοτε μαζί. Ένας φίλος μου, που χώρισε ακριβώς σε αυτή τη φάση, μου είπε κάτι το συγκλονιστικό: "Πιο πολύ απ' όλα μου έλειψαν οι γονείς της!! Τους αγαπούσα πραγματικά εκείνους τους ανθρώπους, όμως με τη Μαρία δεν πήγαινε άλλο" (παράξενοι που είμαστε αλήθεια, εμείς και τα συναισθήματά μας...).

Εδώ λοιπόν βλέπω έναν άνθρωπο που έχει φτάσει σε τούτο το μεταίχμιο κι ακούω μια φωνή που του φωνάζει να το βάλει στα πόδια όσο είναι καιρός. Βλέπω έναν άνθρωπο που ψάχνει δικαιολογίες για να φύγει, αντί να ψάχνει λόγους για να μείνει. Ναι, ίσως να την αγαπάει, όμως δεν είναι πια ερωτευμένος μαζί της. Ωραία ήταν η σχέση μέχρις εδώ, αλλά μαζί μ' εκείνην παντρεύεται και την οικογένειά της. Κάτι του ξινίζει, κάτι του βρωμάει, κάτι του φταίει...

Λοιπόν αδερφέ, εγώ θα σου πω απλά, σκληρά κι ειλικρινά, ΦΥΓΕ!! Όχι, δεν φτάνει η αγάπη για έναν πετυχημένο γάμο και μέσα σου μάλλον ξέρεις πολύ καλύτερα από εμένα τους πραγματικούς λόγους που δεν χαίρεσαι για την προοπτική του να δεσμευτείς οριστικά, όμως δεν τολμάς να τουςς παραδεχτείς ούτε στον εαυτό σου. Μια μακροχρόνια σχέση που διαλύεται έχει μέσα της κάτι το θλιβερό, όμως εάν ξεκινήσεις τον πραγματικά δύσκολο αγώνα ενός γάμου (δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολος είναι φίλε μου) με αυτήν τη χλιαρότητα και τον αρνητισμό, σύντομα θα μισείτε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ, που δεν θ' αναγνωρίζετε τους εαυτούς σας. Χώρια τα έξοδα που θα πάνε χαμένα, τις υποχρεώσεις που θ' αναλάβετε και μετά άντε να τις ξεμπλέξετε, πάνω απ' όλα θα υπάρξει κι ένα παιδί που θα πληρώσει όλο το τίμημα και αυτό θα κάνει τις όποιες μετέπειτα αποφάσεις σου, είτε μείνεις είτε φύγεις, δύσκολες, σκληρές και με βαριές για όλους συνέπειες.

Ένας τίμιος πόλεμος είναι καλύτερος από μια άτιμη ειρήνη και ένας τίμιος (κι έγκαιρος) χωρισμός είναι προτιμότερος από έναν χλιαρό και θνησιγενή γάμο.

Ελπίζω να μην υπερέβην τα εσκαμμένα παρεμβαίνοντας στην προσωπική σου ζωή περισσότερο απ' όσο θα επιθυμούσες, όμως θέλω να πιστεύω πως μέσα εδώ θα ήθελες μια τίμια απάντηση. Σε αντίθετη περίπτωση ζητώ ταπεινά συγνώμη και ας είναι το ποστ μου ως μη γενόμενο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
ναι βρε χαος συμφωνω απολυτα μαζι σου. απλα η απορια μου ειναι γιατι ολα αυτα δεν τα εβλεπε πιο πριν και τωρα ολα του φταινε??
και στο κατω κατω τι στο καλο εχει η κοπελα δεν καταλαβα?? επειδη φοβαται το αυτοκινητο?? ελεος τι αλλο θα ακουσω.
επειδη ο μπαμπας της ειναι αλκοολικος οπως ειπε ο φιλος μας.. δηλ. δεν φτανει που το κοριτσι εχει περασει τοσα στο σπιτι της τωρα μια χαρα κατανοηση βρηκε παλι...
ειλικρινα λυπαμαι...:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Όταν χωρίζουν οι δρόμοι των ανθρώπων, υπάρχουν πάντοτε σοβαροί λόγοι, όμως δεν είμαστε σε θέση να τους κατανοήσουμε, παρά μετά από πολλά χρόνια, δυστυχώς. Αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου πάντως, είναι ότι σε τέτοια περίπτωση ούτε ο θεός ο ίδιος δεν μπορεί να τους κρατήσει μαζί. Sad but true...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
ε δεν το δεχομαι βρε χαος... να κατσουν να το παλεψουν ως το τελος και αμα ειναι να ρθει το τελος ας ερθει. λυπαμαι εγω την κοπελα τωρα να του μπουν ιδεες ασε που ηδη του μπηκαν για να μιλα ετσι...

δεν μπορω τον εγωισμο ειλικρινα σου μιλαω... γενικως μιλαω τωρα. θελουμε τα παντα και τελεια. το ενα μας βρωμαει το αλλο μας μυριζει. δεν ανεχομαστε το ενα δεν ανεχομαστε το αλλο. αμα πιαααααααα:( δεν κοιταμε τον εαυτουλη μας λεω γω να δουμε που ειμαστε και μεις λαθος που δεν ειμαστε σωστοι και μετα να κρινουμε τους αλλους και δει τον ανθρωπο μας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Μόνον η αγάπη μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά τον γάμο, μόνη της δεν μπορεί!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
κοιτα να δεις ειρωνεια:/: εναν ολοκληρο κοσμο τον σωζει αλλα οχι ενα γαμο:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
κοιτα να δεις ειρωνεια:/: εναν ολοκληρο κοσμο τον σωζει αλλα οχι ενα γαμο:/:

...και μάλιστα, "τραγική ειρωνεία"!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Julius Caesar

Νεοφερμένος

Ο Julius Caesar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών, επαγγέλεται Τοπογράφος μηχανικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 62 μηνύματα.
Λοιπόν, κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη και να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Επειδή εγώ έχω έτσι κι αλλιώς κακή φήμη, συνεπώς δεν θα μου χαλάσει το image, επίσης επειδή έχω μεγάλη εμπειρία σε μακροχρόνιες σχέσεις, τόσο από τη θετική, όσο κι απ' την αρνητική τους σκοπιά, θα κάνω το λάθος να πιάσω το πληκτρολόγιο και...γαία πυρί μιχθήτω!

Είναι πολύ κοινό σε όλους μας, να ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε μετά από μια μακροχρόνια σχέση, όταν ακριβώς η σχέση έχει ήδη κλείσει τον κύκλο της και πνέει τα λοίσθια. Αυτό είναι κάτι τόσο κοινό και το έχω δει τόσες πολλές φορές στη ζωή μου, που πλέον αποτελεί για μένα κοινοτοπία.

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί το κάνουμε όλοι αυτό. Ίσως είναι η προσκόλληση στις συνήθειές μας, ίσως ο φόβος της ηλικίας που περνάει, ίσως οι υποχρεώσεις που έχουμε ήδη αναλάβει και τα όνειρα που έχουμε κάνει όταν η σχέση ήταν ακόμη νέα, ακμαία κι υγιής. Τι θα πούμε στους γονείς μας, στους γονείς της, στους υπόλοιπους που έχουν συνηθίσει να μας βλέπουν πάντοτε μαζί. Ένας φίλος μου, που χώρισε ακριβώς σε αυτή τη φάση, μου είπε κάτι το συγκλονιστικό: "Πιο πολύ απ' όλα μου έλειψαν οι γονείς της!! Τους αγαπούσα πραγματικά εκείνους τους ανθρώπους, όμως με τη Μαρία δεν πήγαινε άλλο" (παράξενοι που είμαστε αλήθεια, εμείς και τα συναισθήματά μας...).

Εδώ λοιπόν βλέπω έναν άνθρωπο που έχει φτάσει σε τούτο το μεταίχμιο κι ακούω μια φωνή που του φωνάζει να το βάλει στα πόδια όσο είναι καιρός. Βλέπω έναν άνθρωπο που ψάχνει δικαιολογίες για να φύγει, αντί να ψάχνει λόγους για να μείνει. Ναι, ίσως να την αγαπάει, όμως δεν είναι πια ερωτευμένος μαζί της. Ωραία ήταν η σχέση μέχρις εδώ, αλλά μαζί μ' εκείνην παντρεύεται και την οικογένειά της. Κάτι του ξινίζει, κάτι του βρωμάει, κάτι του φταίει...

Λοιπόν αδερφέ, εγώ θα σου πω απλά, σκληρά κι ειλικρινά, ΦΥΓΕ!! Όχι, δεν φτάνει η αγάπη για έναν πετυχημένο γάμο και μέσα σου μάλλον ξέρεις πολύ καλύτερα από εμένα τους πραγματικούς λόγους που δεν χαίρεσαι για την προοπτική του να δεσμευτείς οριστικά, όμως δεν τολμάς να τουςς παραδεχτείς ούτε στον εαυτό σου. Μια μακροχρόνια σχέση που διαλύεται έχει μέσα της κάτι το θλιβερό, όμως εάν ξεκινήσεις τον πραγματικά δύσκολο αγώνα ενός γάμου (δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολος είναι φίλε μου) με αυτήν τη χλιαρότητα και τον αρνητισμό, σύντομα θα μισείτε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ, που δεν θ' αναγνωρίζετε τους εαυτούς σας. Χώρια τα έξοδα που θα πάνε χαμένα, τις υποχρεώσεις που θ' αναλάβετε και μετά άντε να τις ξεμπλέξετε, πάνω απ' όλα θα υπάρξει κι ένα παιδί που θα πληρώσει όλο το τίμημα και αυτό θα κάνει τις όποιες μετέπειτα αποφάσεις σου, είτε μείνεις είτε φύγεις, δύσκολες, σκληρές και με βαριές για όλους συνέπειες.

Ένας τίμιος πόλεμος είναι καλύτερος από μια άτιμη ειρήνη και ένας τίμιος (κι έγκαιρος) χωρισμός είναι προτιμότερος από έναν χλιαρό και θνησιγενή γάμο.

Ελπίζω να μην υπερέβην τα εσκαμμένα παρεμβαίνοντας στην προσωπική σου ζωή περισσότερο απ' όσο θα επιθυμούσες, όμως θέλω να πιστεύω πως μέσα εδώ θα ήθελες μια τίμια απάντηση. Σε αντίθετη περίπτωση ζητώ ταπεινά συγνώμη και ας είναι το ποστ μου ως μη γενόμενο...

Εξαιρετικό ποστ Great Chaos, γι' αυτό και τρως παντόφλα από συμφορουμίστες. Δεν έχω φτάσει όμως ακόμα στο σημείο μη επιστροφής, τουλάχιστον έτσι πιστεύω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
κανεις λαθος δεν τρωει παντοφλα απο κανεναν... αν προσεξες ολοι του βαλαμε θετικες;) γιατι συμφωνουμε σ'αυτα που λεει... :)

μπαι δε γουει ελπιζω να εχετε σοβαροτερα θεματα μεταξυ σας απο αυτα που αναφερεις για να φτασεις στο σημειο μη επιστροφης..:/:
μη σου πω το σεναριο οτι ετσι οπως της κανεις να φτασει πρωτη αυτη σ'εκεινο το σημειο:/:

ειλικρινα τωρα αν την αγαπας πραγματικα σταματα τις γκρινιες και στασου πλαι της και βοηθησε την. καντην να γελα και θα δεις που θα γινει αλλος ανθρωπος. ειμαι σιγουρη οτι εχει περασει πολλα και ακομα αλλα που εσυ δεν μπορεις να ξερεις τι εχει στη ψυχουλα της και αντιδρα ετσι..

αν ομως δεν την αγαπας πραγματικα και εισαι μαζι της λογω συνηθειας των χρονων που εχουν περασει και λυπασαι μη τυχον και πληγωθει αν την αφησεις τοτε φυγε οσο ειναι καιρος. ειναι αδικο και γιαυτην και για σενα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top