Andrea Bocelli: Με τα μάτια της ψυχής

Οι αμπελώνες και το κρασί. Ίσως οι μοναδικές εικόνες που καταγράφτηκαν στη μνήμη του Αndrea Bocelli, πριν χάσει οριστικά την όρασή του.


Η εκπλήρωση του ονείρου, το δυνατό φώς της επιτυχίας και η δική του ''αλήθεια''... οι εικόνες που πάντα θα περνούν μπροστά απο τα μάτια του, τα μάτια της ψυχής, τα μάτια που με αυτά βλέπεις το πραγματικό νόημα της ζωής.

Γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958, στην Ιταλία, σε ένα χωριό της Pisa, το Lajatico, με ασθενέστατη όραση. Μέσα σε αμπελώνες και ελαιώνες έκανε τα πρώτα του βήματα. Δέιγματα της κλίσης του στο τραγούδι, φάνηκαν απο πολύ νωρίς, και σε κάθε ευκαιρία τον έβαζαν συγγενείς και φίλοι να τραγουδά, και εκείνος τους έκανε τη χάρη. Οι γονείς του προσπαθούσαν να κάνουν το καλύτερο γι'αυτόν, ειδικά μετά απο εκέινο το μοιραίο απόγευμα. Όπως τα άλλα παιδιά, έτσι και ο μικρός Andrea λαχταρούσε το παιχνίδι στους επαρχιακούς δρόμους, και έπαιζε μαζί τους. Όμως δυστυχώς δεν ήταν σαν όλα τα παιδιά. Η όρασή του μπορούσε να καταστραφεί ολοκληρωτικά με ένα μικρό χτύπημα στο κεφάλι, όπως και έγινε.

Παρ'ολ'αυτά, κατάφερε με τη στήριξη όλων να ζεί ''φυσιολογικά''.

Απο τα πρώτα του παιδικά χρόνια μαθαίνει εκκλησιαστικό όργανο και πιάνο, με τους γονείς του να κάνουν ακριβώς το ίδιο για να τον ενθαρρύνουν. Αργότερα συνεχίζει με φλάουτο και σαξόφωνο.Το 1970 κερδίζει τον πρώτο του διαγωνισμό τραγουδιού, με το κομμάτι''O sole mio'', το οποίο μέχρι σήμερα δεν λείπει απο το ρεπερτόριό του.

Τα χρόνια περνούν και ο ίδιος αρχίζει να χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, πιστεύοντας ότι δεν θα είχε κάνενα σπουδαίο μέλλον στο μουσικό στερέωμα, και έτσι αποφασίζει να σπουδάσει νομικά. Τελειώνει τις σπουδές του με εξαιρετική επιτυχία και εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, μόλις για ένα χρόνο, μέχρι τη στιγμή που συναντά τον Franco Corelli, έναν απ'τους σπουδαιότερους τενόρους στην ιστορία της όπερας. Αμέσως ο Corelli, αφού τον άκουσε να τραγουδά, τον παίρνει μαζί του ως μαθητή. Όμως τα δίδακτρα ήταν ακριβά και αναγκάστηκε να τραγουδά κάθε βράδυ σε πιάνο-μπάρ, για να τα καταφέρει, πράγμα που δεν μετάνοιωσε ποτέ, αφού εκεί γνώρισε την συζυγό του, Enrica, και μαζί της απέκτησε τους δύο γιούς του, Amos (1995) και Matteo (1997).

Ο Luciano Bettarini είναι ο δεύτερος δάσκαλός του και κάνει μαθήματα φωνητικής μαζί του, μέχρι το θάνατό του το 1997.

Απο το 1992 αρχίζουν να χτίζονται τα θεμέλια της καριέρας του. Ο γνωστός ροκ στάρ Zucchero μαζί με τον Bono, των U2 κάνουν οντισιόν ψάχνοντας έναν τενόρο για να πείσουν τον Lucciano Pavarotti να τραγουδήσει μαζί τους. Όταν ο Pavarotti άκουσε τον Bocelli σε ένα ντέμο, είπε πως κανένας δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει καλύτερα απο αυτόν τον νέο, που τραγουδά με την ψυχή, και αφού τον γνώρισε ξεκίνησε μεταξύ τους μια βαθιά φιλία που κράτησε μέχρι το θάνατό του.

Παρ'όλ'αυτά το ντουέτο Zucchero-Pavarotti έγινε, με το κομμάτι''Miserere''. Στην περιοδεία του Zucchero το 1993 o Bocelli τον συνοδεύει, ερμηνεύοντας το μέρος του Pavarotti στο ''Miserere''και την διάσημη άρια ''Nessun Dorma'' απο την όπερα ''Turandot''του Puccini,με την οποία καταχειροκροτείται,και αρχίζει η αναγνώρισή του απο το κοινό.Μετά απο την περιοδεία κάνει το ντεμπούτο του στην κλασσική μουσική με ένα κοντσέρτο στο Reggio της Emilia.

Το 1994 κερδίζει στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με το τραγούδι''Il Mare Calmo Della Sera'' στην κατηγορία ''νέες προτάσεις''. Λίγο αργότερα κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ ''Il Mare Calmo Della Sera''με το οποίο κερδίζει τον πρώτο του χρυσό δίσκο. Συμμετέχει σε φιλανθρωπικά κονσέρτα και στο τέλος της χρονιάς ερμηνεύει τον πρώτο του ρόλο, ως Macduff, στην όπερα ''Μάκβεθ'' του Verdi, στο''Teatro Verdi''στην Pisa.

Το 1995 τραγουδά ξανά στο Σαν Ρέμο καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση με το τραγούδι ''Con te Partiro''

Ένα χρόνο αργότερα θα γίνει η επανεκτέλεση του συγκεκριμένου κομματιού με αγγλοελληνικό στίχο.
Ο γνωστός μποξέρ Henry Maske οργανώνει τον αποχαιρετηστήριο αγώνα του και απευθύνεται για δεύτερη φορά στην διάσημη σοπράνο Sarah Brightman (την πρώτη φορά δημιούργησε το θρυλικό ''A Question Of Honour''). Εκέινη με τη σειρά της βρίσκει τον Andrea Bocelli και μαζί ηχογραφούν το ''Time To Say Goodbye'', ένα κομμάτι-σημείο αναφοράς και για τους δύο καλλιτέχνες, το οποίο σπάει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων στην μουσική βιομηχανία και παραμένει στο τοπ-10 του Γερμανικού hit parade για έξι μήνες.

Το 1997 παραλαμβάνει μαζί με την Brightman το Echo award για το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Ακολουθούν κυκλοφορίες άλμπουμ που σημειώνουν τεράστια επιτυχία και πολύ υψηλές πωλήσεις , φτάνοντας συνολικά μέχρι σήμερα τα 40 εκατομμύρια αντίτυπα. Φιλανθρωπικές συναυλίες, στα πλάισια των οποίων συμπεριλήφθηκε δύο φορές και η χώρα μας, στο Ηρώδειο το 2003 και στο Καλλιμάρμαρο τον περασμένο Οκτώβριο(2007). Κερδίζει πολλά βραβεία, ως καλύτερος τραγουδιστής, και για τις πωλήσεις των άλμπουμ του.

Το 1999 τραγουδά μαζί με την Celine Dion το ''The Prayer'', το οποίο τραγούδησε ο ίδιος, πρώτα σε σόλο εκδοχή για την ταινία κιν.σχεδίων 'Quest for Camelot''.



Ο Αndrea Bocelli

Τα επόμενα χρόνια περνούν με συναυλίες, περιοδείες, ηχογραφήσεις και όλα σημειώνουν απερίγραπτη επιτυχία. Καλείται απο τον πάπα, και απο την βασίλισσα της Αγγλίας, τραγουδώντας σε διάφορες εκδηλώσεις (πράγμα που έρχεται μάλλον σε αντίθεση με τη στάση του στη ζωή γενικά, αλλά σίγουρα δεν είναι άνθρωπος που θα πρόσβαλλε κάποιους με την άρνησή του).

Την ίδια χρονιά γίνεται ο πρώτος καλλιτέχνης που βρίσκεται στις 3 πρώτες θέσεις στα αμερικάνικα charts κλασσικών άλμπουμ, με τα ''Aria'', ''Sacred Arias'' και ''Viaggio Italiano''.

Κυκλοφορεί επίσης και ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, το ''La musica del silenzio'', μόνο στην Ιταλία.

Το 2000 συνεχίζει τις δραστηριότητές του, διορίζεται πρόεδρος στο Istituto Musicale Boccherini στην Lucca, και προς το τέλος της χρονιάς, κυκλοφορεί την πρώτη ολοκληρωμένη ηχογράφηση όπερας, την ''La Bohme''του Puccini.

Το 2003 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως παραγωγός στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, όπου δύο νέοι καλλιτέχνες τραγουδούν για την νεοιδρυθείσα δισκογραφική του, Clacksong.

Μέχρι σήμερα η καριέρα του Andrea Bocelli εξελίσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Παρ'όλ'αυτά ίδιος προτιμά να ζεί με απλότητα και ταπεινότητα. Αν τον ρωτήσετε πώς αισθάνεται που σχεδόν ποτέ δεν αντίκρυσε το φώς της μέρας, θα σας απαντήσει με μια φράση απο το αγαπημένο του παιδικό μυθιστόρημα ''Μικρός Πρίγκηπας''του Antoine de Saint-Exupery: ''Βλέπεις καθαρά μόνο μέσα απο την καρδιά σου. Τα ουσιαστικά πράγματα είναι αόρατα στο μάτι''.

Ένας καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, τραγουδά γεμάτος πάθος με μια φωνή που πηγάζει απο τα βάθη της ψυχής του και έρχεται να συγκινήσει βαθιά τον ακροατή με σύγχρονα και κλασσικά τραγούδια, που αγγίζουν τις καρδιές όλων.

Υ.Γ. Τελευταία κυκλοφορία, η συλλογή ''Best of:Vivere'',που περιλαμβάνει τρία καινούρια τραγούδια,καθώς και μια επανεκτέλεση/διασκευή του ''Vivere'',αυτή τη φορά σε ντουέτο με την Laura Pausini. Το κομμάτι ''Canto Della Tera'', επανεκτελέστηκε σε ντουέτο με την Sarah Brightman συμπεριλαμβάνεται στο νέο άλμπουμ της τελευταίας, με τίτλο''Symphony'',που κυκλοφορεί τέλος του μήνα.
https://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=1633


Andrea Bocelli, ο γιατρός της ψυχής, που μας παροτρύνει να τολμήσουμε να ζήσουμε έντονα την κάθε στιγμή της ζωής μας.

Πολύ αγαπημένο κομμάτι.Δοκιμάστε να το ακούσετε σε cd player με ένταση ψηλά για να καταλάβετε τι εννοώ.

Αυτό που επιθυμεί με όλη του την καρδιά ο Andrea Bocelli είναι να μεταφέρει το συναισθήμα στον ακροατή και να νιώσει ακριβώς όπως και ο ίδιος την ώρα που τραγουδάει.Το έχει καταφέρει αυτό σε μεγάλο βαθμό και πολλοί άνθρωποι τον ακούν επειδή καταφέρνει να τους μεταφέρει το συναίσθημα, πράγμα που δεν κατάφερνε τόσο καλά ούτε ο αείμνηστος L.Pavarotti, ο οποίος είχε πιο δυνατή φωνή απο τον Andrea(για όπερα)κ.α.

Η φωνή της Σιωπής.

Ο Andrea με την δεύτερη γυναίκα της ζωής του Veronica Berti, τραγουδούν το υπέροχο αυτό τραγούδι.

Παλιό τραγούδι το οποίο τραγούδησε η jennifer rush και άλλες. O Andrea το τραγουδαει καλύτερα νομίζω.

Απο τις καλύτερες εμφανίσεις του Bocelli νομίζω.

Το τραγούδι της γης.
Si lo so
Amore che io e te
Forse stiamo insieme
Solo qualche instante
Zitti stiamo
Ad ascoltare
Il cielo
Alla Finestra
Questo mondo che
Si Sveglia e la notte e
Gia cosi lontana
Gia lontana

Guarda questa terra che
Che gira insieme a noi
Anche quando e buio
Guarda questa terra che
Che gira anche per noi
A darci un po' di
sole, sole, sole

My love che sei l'amore mio
Sento la tua voce
e ascolto il mare
Sembra davvero il tuo respiro
L'amore che mi dai
Questo amore che
Sta li nascosto
In mezzo alle sue onde
A tutte le sue onde
Come una barca che

Guarda questa terra che
Che gira insieme a noi
Anche quando e buio
Guarda questa terra che
Che gira anche per noi
A darci un po' di
sole, sole, sole
Sole, sole, sole

Guarda questa terra che
Che gira insieme a noi
A darci un po' di sole
Mighty sun
Mighty sun
Mighty sun

Αυτή τη στιγμή το ακούω πολύ δυνατά στο μικρό μου mp3 με ακουστικά.Απο τα πιο αγαπημένα μου του Bocelli. Θα το βάλω και στο track of the day αν και νομίζω είναι οτι πρέπει για track of the night.
Το μυστήριο της αγάπης

Swampsoulini,

Για άκου κι αυτά τα δύο από τη δική μου αγαπημένη, Sarah Brightman με τη βελουτέ φωνούλα.

Ακόμα με συγκινεί.
Για αγάπες υπερατλαντικές.




Και φυσικά το "There For Me" από τη σάρα μαζί με Jose Cura. (αχχχ)




Aχ που να με πάρει...

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

Swampsoulini,

Για άκου κι αυτά τα δύο από τη δική μου αγαπημένη, Sarah Brightman με τη βελουτέ φωνούλα.

Ακόμα με συγκινεί.
Για αγάπες υπερατλαντικές.






Και φυσικά το "There For Me" από τη σάρα μαζί με Jose Cura. (αχχχ)




Aχ που να με πάρει...

Click για ανάπτυξη...

Υπέροχη η σοπράνο S.Brightman οντως. Έχει τραγουδήσει πολλές φορές και τραγούδια του A.Bocelli και άλλα, μαζί του.Να προσθέσω και κατι άλλο εδω όμως.
Κατα τη γνώμη μου όμως η Laura Pausini του ταιριάζει καλύτερα σε ντουέτο, διότι με την brightman έχουν και δυο πολυ δυνατές φωνές και βγαίνει πολύ έντονο, ενω με την pausini δένει καλύτερα διότι είναι λιγότερο powerfull η φωνή της. Η brightman ναι μεν εχει κρυστάλλινη φωνη αλλα στις ψηλές νότες είναι πολύ power.

p.s.Ελπίζω να σου άρεσε το Il mistero dell'amore.Σε συμβουλεύω το συγκεκριμένο να το ακούσεις σε cd player με δυνατό ήχο, διότι απο εδω δεν καταλαβαίνεις πολλά.

Αρχική Δημοσίευση από swamps:

Ελπίζω να σου άρεσε το Il mistero dell'amore.

Click για ανάπτυξη...

Μ'αρεσε. Πλυ πλυ πλυ πλυ.

Μια εποχή που από το ραδιόφωνο του Μάριου του Μπλάκμαν (πολύ δεξιά στα εφ-έμ), λυκοσκυλιάζουν οι ψυχές, και στ' άλλα ραδιόφωνα θα διαβάζουν 96 σελίδες τρόπους να αποφύγουμε τις πειρατείες, παίζει κι ένα φόρουμ με πχιοτική μουσική.

Και Νταλική και Μποτσελική. Εσύ είσαι τέρας κουλτούρας. Στα αλουέτε ψωνίζεις τα μεγαλύτερα νούμερα (πάω στοίχημα) για να χωρέσουν τα τόσα κουλτουροκουπόνια στις μεγάλες τσέπες.

Θεωρώ την ενασχόληση με το βίο και τη μουσικούλα του Μποτσέλι διαστροφή ενός κοινού δηλητηριασμένου από το πολύ εσώρουχο και πιατογαρύφαλλο που έμαθε να καταναλώνει.

Μπράβο ψυχή μου, εσύ.

Αρχική Δημοσίευση από swamps:

Σε συμβουλεύω το συγκεκριμένο να το ακούσεις σε cd player με δυνατό ήχο, διότι απο εδω δεν καταλαβαίνεις πολλά.

Click για ανάπτυξη...

Βυσματώνομαι, έννοια σου...

Χαιρετοστ.

Εσύ είσαι τέρας κουλτούρας

Click για ανάπτυξη...

Μπα δε θα το λεγα.Με την κλασσική μουσική και την όπερα ασχολήθηκα απο μικρή διότι έπαιζα πιάνο και ο θείος μου είναι ερασιτέχνης τενόρος, οπότε μου έφερνε παρτιτούρες και τις μελετούσα για να τον συνοδεύω με μουσικη όταν εκείνος τραγουδούσε.Απο εκεί το κόλλησα το μικρόβιο!lol
Τώρα για τον Dali ο λόγος που ασχολήθηκα είναι επειδή τον απασχολούσε πολυ το θέμα θρησκεία και επιστήμη.Αθανασία ψυχής,υλη αντιύλη, χωροχρόνος,κ.τ.λ. Δεν νομίζω να είχα ασχοληθεί τόσο αν δεν με ενδιέφεραν όλα αυτά τα θέματα,αλλα όσο περισσότερο το έψαχνα τόσο περισσότερο καταλάβαινα ποσό παρεξηγημένος ήταν ο Dali και οτι έχουμε να κανουμε με μια ιδιοφυία και όχι με εναν ανόητο όπως νομίζουν κάποιοι.

Γιατί να μην είσαι ταυτόχρονα εξπρεσσιονιστής και σουρρεαλιστής;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Το ταξίδι στην Τοσκάνη προκειμένου να παρακολουθήσουμε live τον Αντρέα Μποτσέλι έμοιαζε ελκυστικό για δύο λόγους. Ισως και για έναν τρίτο, αν συνυπολογίσουμε το ταξίδι αυτό καθ' εαυτό, μια και, καθώς λένε, πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Ευρώπης.



Ο πρώτος λόγος πάντως είναι πως ο Μποτσέλι δεν δίνει συχνά συναυλίες με επιλογές από το ποπ ρεπερτόριό του. Η συγκεκριμένη άλλωστε θα ήταν η μοναδική για ολόκληρο το καλοκαίρι. Ο δεύτερος είχε να κάνει με το γεγονός πως η ζωντανή εμφάνιση ήταν προγραμματισμένη για το φημισμένο «Il Teatro del Silenzio», στο Λαχάτικο, τη γενέτειρα περιοχή του τραγουδιστή. Ο ίδιος εκμυστηρευόταν πολύ καιρό πριν ότι την περίμενε πώς και πώς.

Ετσι, το βράδυ της 5ης Ιουλίου βρεθήκαμε να παρακολουθούμε από κοντά τον μεγάλο Ιταλό τενόρο. Μια εμφάνιση που ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε για να κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες σε διπλό cd και dvd. «The Best of Andrea Bocelli - Vivere» ο τίτλος του και περιέχει τις μεγαλύτερες ποπ στιγμές του. Διότι, η πετυχημένη καριέρα του Αντρέα Μποτσέλι δεν εξαντλείται στην όπερα. Ο ίδιος βέβαια, στη συνέντευξη που μας έδωσε, δεν βλέπει διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη.

«Δεν μπορεί ένας ζωγράφος να είναι εξπρεσιονιστής και σουρεαλιστής ταυτόχρονα;» μας ρωτάει. «Η όπερα και η μοντέρνα μουσική έχουν πολύ περισσότερα κοινά απ' όσα φαίνονται. Στην ουσία πρόκειται για τη ρίζα, το μίσχο και το άνθος από το ίδιο λουλούδι. Η τεχνική είναι που αλλάζει. Το μήνυμα είναι πάντοτε το ίδιο».

Ο Αντρέα Μποτσέλι γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958. Παρά το ταλέντο του στη μουσική γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Πίζας. Ενα χρόνο αργότερα όμως εγκατέλειπε τις σπουδές για να ξεκινήσει καριέρα ως τραγουδιστής δίπλα στον σπουδαίο τενόρο Φράνκο Κορέλι. Η συνεργασία του με τον Τζούκερο, το 1992, στάθηκε η απαρχή μιας λαμπρής πορείας στην όπερα (έχει ηχογραφήσει συνολικά έξι) και την ποπ, όπου έχει συνεργαστεί με μεγάλους σταρ του είδους, όπως ο Μπόνο, ο Μπράιαν Φέρι και η Σελίν Ντιόν.

Στο cd περιέχονται δημοφιλή, δικά του, ποπ τραγούδια, με το «Sogno» να ξεχωρίζει, αλλά και διασκευές σε στάνταρντ, όπως τα «Besa me Mucho» και «Time Το Say Goodbye». Στο πλάι του βρίσκονται μεγάλα ονόματα, από την περίφημη Εγγλέζα σοπράνο Σάρα Μπράιτμαν έως τη Λάουρα Παουζίνι και τον Ντέιβιντ Φόστερ, που έχει βραβευτεί με Γκράμι δεκατέσσερις φορές.

«Εδώ, πράγματι, θα βρείτε τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μου», επισημαίνει. «Αν το ελληνικό κοινό ενθουσιαστεί με τη δουλειά μου όσο ενθουσιάστηκα κι εγώ από τη συναρπαστική Αθήνα θα νιώθω πολύ ευτυχής». Ο Αντρέα βρέθηκε στα μέρη μας, αρχές Οκτώβρη, για μία συναυλία (όπερας) στο Καλλιμάρμαρο. «Ηταν ξεχωριστή η εμφάνισή μου στην Αθήνα. Τραγουδούσα και σκεφτόμουν όχι μόνο όσα έχει προσφέρει η χώρα σας στην ανθρωπότητα γενικά, αλλά και τον ρόλο που έχει παίξει στη δική μου ζωή η ελληνική φιλοσοφία. Χώρια το γεγονός πως Ελληνες και Ιταλοί είμαστε, πως το λένε, "ούνα φάτσα ούνα ράτσα". Κι εμείς έχουμε παράδοση στην όπερα, αλλά κι εσείς. Τι να πω ας πούμε για τη Μαρία Κάλλας;»

- Υπάρχει κάποια από τις συναυλίες σας που ξεχωρίζετε;

«Στο Ground Zero της Νέας Υόρκης. Ημουν πολύ φορτισμένος συναισθηματικά. Είναι από εκείνα τα μέρη που μπορούν να πάνε μακριά ακόμα και την αναπνοή ενός καλλιτέχνη».

- Και αυτή στο Λαχάτικο το καλοκαίρι;

«Ηταν εκεί οι γείτονές μου. Και οι φίλοι μου. Οσοι μεγαλώσαμε μαζί κι ανεβαίναμε πάνω στ' άλογα για να πάμε μέχρι την εκκλησία για τραγούδι. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατότερα από κάθε άλλη φορά. Μόνο ο πατέρας μου έλειπε. Σκεφτόμουν πως αν μπορούσε να με δει, θα γέλαγε φέρνοντας στο νου του την επιμονή μου να τραγουδώ όταν ήμουν μικρός. Απίστευτο συναίσθημα».




- Είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί πάντα, ε;

«Η μουσική είναι τέχνη και η τέχνη είναι συναίσθημα, συγκίνηση, μυστήριο. Φτάνει στα αυθεντικά και βασικότερα σημεία της ύπαρξής μας, διαμορφώνει τις ελπίδες μας, αποτελεί μια όαση ηρεμίας και φιλοσοφικού αντικατοπτρισμού. Μέσα στην ποικιλομορφία της ο στόχος είναι κοινός: η συντροφιά στο ταξίδι».

- Πώς αισθάνεστε το κοινό από κάτω;

«Προσωπικά δεν χρειάζομαι ούτε εφέ ούτε πρόσθετα κόλπα για να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Από τη φύση της η μουσική αποτελεί επικοινωνία. Το μήνυμα είναι οι στίχοι και ο ήχος. Εκεί βρίσκεται η ποιητική ολοκλήρωση. Η μουσική ανοίγει ένα κανάλι επικοινωνίας που τοποθετεί κοινό και καλλιτέχνη στο ίδιο επίπεδο. Γίνονται και οι δύο πρωταγωνιστές. Μια στιγμιαία και ασυναίσθητη ανταλλαγή ρόλων που κάνει τις συναυλίες συναρπαστικές για θεατές και καλλιτέχνες. Τα υπόλοιπα έρχονται αυτόματα, με έναν μαγικό τρόπο».

- Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να πουλάει δεκάδες εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως, όπως εσείς, χωρίς να ακολουθεί την εύκολη συνταγή;

«Πίσω από την επιτυχία κρύβεται πάντα σκληρή δουλειά και μέγα πάθος που σου επιτρέπει να υποστηρίξεις το ταλέντο σου ώστε να ανεβείς επίπεδο. Φυσικά χρειάζεται να έχεις και λίγη τύχη. Ποτέ όμως η επιτυχία δεν ήταν, για μένα τουλάχιστον, αυτοσκοπός. Πολλές φορές έρχεται και τυχαία, ως ένα υποπροϊόν, καθ' όλα επιθυμητό βέβαια. Επιμένω όμως σε αυτό που είπα νωρίτερα: τίποτα δεν συγκρίνεται με την αφοσίωση στο αντικείμενο που αγαπάς».

- Και ο Λουτσιάνο Παβαρότι; Ξέρουμε πως σας αγαπούσε πολύ...

«Μόνο οι μνήμες από τη σχέση μου μαζί του μπορούν να σπάσουν την παγωνιά που έχει απλωθεί στην καρδιά μου. Η συναυλία στην Αθήνα ήταν από τις πρώτες που έδωσα μετά το θάνατό του και σε ολόκληρη τη διάρκειά της στριφογύριζε στο μυαλό μου. Τη θεώρησα, μέσα μου, ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του».


https://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,id=85380872

Ιωάννης Φάουστ




Πορτραίτο του Φάουστ, του 17ου αιώνα


Ο Ιωάννης Φάουστ ή Γιόχαν Φάουστ και γνωστότερα Φάουστ, ήταν Γερμανός μάγος που γεννήθηκε στην πόλη Γκέντλυγκεν της Βυρτεμβέργης και πέθανε στη πόλη Στάουφεν το 1538.
Τα σχετικά με τη ζωή του γεγονότα σε λεπτομέρειες φαίνεται να εξαφανίσθηκαν μέσα στους θρύλους και τους μύθους που καλύπτονταν μέχρι την αναμόρφωσή τους. Από τα διασωθέντα αποσπάσματα αυτών των γεγονότων διαφαίνεται πως επρόκειτο περί ενός αγύρτη και τυχοδιώκτη που περιόδευε τις διάφορες μεγαλουπόλεις της Δυτικής κυρίως Ευρώπης, εμφανίζοντας τον εαυτόν του άλλοτε ως γιατρό, άλλοτε ως αστρονόμο και μέγα αστρολόγο ή αλχημιστή. Στο Βύρτσμπουργκ καυχιόταν πως μπορούσε να επαναλάβει όλα τα θαύματα του Ιησού Χριστού. Στη Βίτενμπεργκ ισχυριζόταν πως οι νίκες των αυτοκρατορικών στρατευμάτων στη Ιταλία ήταν αποτέλεσμα των δικών του μαγικών δυνάμεων που εξαπέλυσε κατά των αντιπάλων. Η φήμη του Φάουστ εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα φθάνοντας σ΄ όλες τις γωνιές της Γης όπου συναντούσε κανείς ανθρώπους να συζητούν για τα κάθε λογής υποστηριζόμενα ως θαύματα και κατορθώματα του Γερμανού αυτού μάγου. Μερικά τέτοια ίχνη της ζωής του υπάρχουν μεταξύ των ετών 1507 - 1540.
Το 1507 αναφέρεται υπό το όνομα Georgius Sabelicus Faustus Junior. Οι πιο περίεργοι μύθοι που θα μπορούσε ν΄ ακούσει κανείς εμπλέκονταν στο άτομό του, και είναι ακόμη απίστευτο πως κληρικοί, θεολόγοι, διανοούμενοι, επιστήμονες της εποχής διαβεβαίωναν πως είχαν γίνει αυτόπτες μάρτυρες σκηνών με κύριο ήρωα τον Φάουστ στις οποίες συχνά προσερχόταν και ο Διάβολος με τον οποίον, όπως έλεγαν οι θρύλοι, ο δόκτωρ Φάουστ είχε συνάψει «σύμφωνο αμοιβαίας υποστήριξης και συμμαχίας»!
Το πρώτο φιλολογικό έργο με ήρωα τον Φάουστ εκδόθηκε στην Φραγκφούρτη από τον Ιωάννη Σπις με τίτλο «Historia von Dr. Johann Faust» που όμως διέψευδε όλες της περί συμφώνου ειδήσεις τονίζοντας αντίθετα για την σωτηρία των Χριστιανών, πως απειλούνταν σοβαροί κίνδυνοι για την ανθρωπότητα η επικοινωνία με το Πονηρό πνεύμα.
Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, για τον σημερινό αναγνώστη εντούτοις το μεγαλύτερο ενδιαφέρον βρίσκεται στη πολυτάραχη ζωή του διαβολικού Φάουστ. Εκείνο δε το βιβλίο είχε μάλιστα τεράστια επιτυχία μέχρι που χρειάσθηκε ν΄ ανατυπωθεί 4 φορές μέσα στο ίδιο έτος της πρώτης έκδοσης. Η επιτυχία αυτή προοιωνίζονταν για την μεγάλη και εξέχουσα θέση που θα καταλάμβανε στη παγκόσμια φιλολογία, ποίηση, μουσική, θέατρο, Όπερα και καλές τέχνες γενικότερα.
Το 1589 εκδίδεται η αγγλική μετάφραση του βιβλίου εκείνου και το 1590 νέα γερμανική έκδοση με σημαντικές προσθήκες και βελτιώσεις. Η μεγάλη τραγωδία του Άγγλου ποιητή Μάρλω «Η τραγική ιστορία του Δρ Φάουστ» που εκδόθηκε το 1589 είχε βασισθεί στην αγγλική μετάφραση του Σπις. Το 1599 η θρυλική πλέον ιστορία του Φάουστ εκδόθηκε στο Αμβούργο υπό νέα μορφή και αφήγηση του Γ. Ρ. Βίντμαν. Το 1674 στην έκδοση με πολλές αλλαγές του Πφίτσερ, ανακαλύπτεται για πρώτη φορά το σπέρμα, που βλάστησε και έδωσε την Μαργαρίτα, στη τραγωδία του Γκαίτε, την κόρη εκείνη της οποίας η μοίρα ήταν τόσο τραγικά συνδεδεμένη με την μοίρα του Φάουστ στο αθάνατο ποίημα του Γκαίτε.

• Φάουστ (τραγωδία)
• Φάουστ (όπερα του Μύλλερ)
• Φάουστ (όπερα του Σπορ)
• Φάουστ (όπερα του Τσαίλνερ)

p.s. Αφιερωμένο στον φίλο _daemon_ με τον οποίο πολλές φορές λέμε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια!

Αφιερωμένο σε όσους ξενυχτούν απόψε. Ενα απο τα ωραιότερα τραγούδια του Andrea Bocelli.
Καλό Ξημέρωμα