Πόσο δεκτικοί είμαστε σε εκκλήσεις βοήθειας μέσω νετ;

Με αφορμή το πρόσφατο θέμα https://www.e-steki.gr/showthread.php?t=19486
μου δημιουργήθηκε η απορία του κατά πόσον τελικά είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε ουσιαστικά σε μια
έκκληση βοήθειας μέσω νετ

Ουσιαστικά πρόκειται για βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο μας , εντελώς άγνωστο, είναι ξαφνικό (= μας
αποσυντονίζει από τη καθημερινή μας ρουτίνα) και πολυ συχνά δεν υπάρχει καμία ανταμοιβή (μιας που ο
άγνωστος μπορεί να μην μάθει ποτέ την ταυτότητα μας ώστε να πεί ακόμα και το απλό "ευχαριστώ" )

Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να βάλουμε την υπογραφή μας σ ένα ηλεκτρονικό κείμενο ή να
προωθήσουμε ένα e-mail

Απαιτεί δράση (είτε πρόκειται για αιμοδοσία είτε πρόκειται για έρανο είτε πρόκειται για προσφορά)

Από το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα, αυτό που προσωπικά αποκόμισα ως δίδαγμα (μιας και ήμουν πολύ κοντά
στα πραγματικά γεγονότα) είναι ότι μια μελλοντική παρόμοια ανάγκη θα μπορούσε να καλυφθεί
αποτελεσματικότερα προσφέροντας χρηματικό αντάλλαγμα στους "εθελοντές" του μπιλιαρδάδικου παρά
κάνοντας μια ανώνυμη έκκληση στα φιλάνθρωπα αισθήματα αγνώστων συνανθρώπων




(άραγε η όρος "φιλανθρωπία" εξακολουθεί να υφίσταται ή έχει πνιγεί μεταξύ κοσμικών γεγονότων,
κατευθυνόμενων εράνων και φωνών για την ανυπαρξία κοινωνικής πρόνοιας και λοιπών κρατικών υπηρεσιών
που θα έπρεπε να φροντίζουν ώστε να μην υπάρχει ανάγκη αυτών των εκκλήσεων ??)

Το θέμα δεν είναι ότι δεν υπάρχει φιλανθρωπία... πιστεύω ότι υπάρχει
Το θέμα είναι ότι με το ίντερνετ, είναι τόσες πολλές οι εκκλήσεις για βοήθεια που ξεπερνάνε και τους πακιστανούς στα φανάρια που καθαρίζουν τζάμια!
Σε πόσους θα δώσεις... πόσους θα βοηθήσεις? Πόσες φορές θα το κάνεις?

Σε ότι με αφορά, τολμώ να πω ότι πλέον περιορίζω την βοήθεια μου σε άτομα που ξέρω κάπως καλύτερα κι ας είναι μέσα από ένα forum
Για παράδειγμα, αλλιώς θα αντιδρούσα αν ζητούσε το αίμα κάποιος που τον γνωρίζω 4 χρόνια εδώ μέσα, αλλιώς θα αντιδρούσα αν έλεγε ο ίδιος ο Heptamer ότι το θέλει για τον εαυτό του ή για το παιδί του και αλλιώς αντέδρασα (μάλλον αδράνησα καλύτερα να πω) όταν επρόκειτο για τον πατέρας μιας φίλης του Heptamer που είναι εδώ μέσα ελάχιστο χρόνο

Ελπίζω να μη με παρεξηγήσει ο Heptamer κι ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι κι εσύ ως θεματοθέτρια την διαφορά αυτών των παραδειγμάτων που λέω
Και φυσικά δεν εχει να κάνει με ανταμοιβή
Ούτε αν έπαιζα μπιλιάρδο κι έσκαγε εκεί μύτη κάποιος και ζήταγε επί πληρωμή αίμα θα πήγαινα.

Κάνω ότι μπορώ για τους πιο "δικούς" μου ανθρώπους
Οι άλλοι όχι ότι δε με ενδιαφέρουν... αλλά δεν μπορώ να κάνω ότι μπορώ για όλον τον κόσμο!
Εύχομαι και προσεύχομαι για αυτούς να έχουν τους "δικούς τους" ανθρώπους

χμμ...

πάνω κάτω η απάντηση που έλαβα από φίλο μου συζητώντας αυτήν μου την απορία
χθες το απόγευμα

για να μη παρεξηγηθώ, δηλώνω ότι κι εγώ γενικά είμαι δύσπιστη και πάντα προσπαθώ να
επαληθεύσω πριν κάνω οποιαδήποτε κίνηση (μιας και επειδή γνωρίζουν στον κύκλο μου ότι
είμαι εθελόντρια αιμοδότης από χρόνια, μου προωθούν ότι σχετικό σκάσει στα mail box
τους)


όμως το κατά πόσον αυτός που ζητά βοήθεια μου είναι γνωστός ή άγνωστος, μου είναι
αδιάφορο ... αν όντως υπάρχει επιβεβαιωμένη ανάγκη και μπορώ να βοηθήσω , το κάνω
(πιθανά είμαι αφελής ή δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμα αρκετές απάτες για να "σκληρύνω" ή
είμαι αθεράπευτα αλτρουίστρια)






γι αυτό και τόλμησα να μιλήσω για "φιλάνθρωπα" συναισθήματα

κατά την ταπεινή μου γνώμη όταν αυτά περιορίζονται μόνο σε ανθρώπους που γνωρίζουμε
πραγματικά, τότε δεν υπονοούν κάποιο στοιχείο "ανταποδοτικότητας" και επομένως παύουν
να είναι τέτοια ???

Αρχική Δημοσίευση από Μελιώ:

Μπλέκεις το νετ και τη ζωή εκτός νετ κι αυτό είναι λάθος , δεν ξέρω πόσοι από τους συγγενείς , φίλους κλπ στους οποίους καταφύγατε προσφέρθηκαν να δώσουν αίμα , αλλά υποθέτω λίγοι , για να αναγκαστείτε να το κάνετε θέμα σε φόρουμς γιατι από ότι είδα το κάνατε και αλλού εκτός από το στέκι .
Άρα καταλήγω στο συμπερασμα πως είτε η έκκληση γίνεται μέσω προσωπικής επαφής σε φίλους κλπ είτε γίνεται σε άγνωστους μέσω νετ ή μιας ανακοίνωσης σε μμε , το ίδιο αποτέλεσμα ενδεχομένως έχει , οπότε γιατι να κατηγορούμε άγνωστους ανθρώπους , τη στιγμή μάλιστα που δεν γνωρίζεις πόσοι από μας κατέφυγαν σε νοσοκομεία ή προσπάθησαν να βρουν , φίλους κλπ που θα μπορούσαν να δώσουν αίμα σε περίπτωση που οι ίδιοι δεν μπορούσαν πχ , για λόγους υγείας ..

Click για ανάπτυξη...

Δεν εχει το ιδιο αποτελεσμα. Οι συγγενεις και φιλοι εν γενει - οσοι μπορουν - λογικά θα ανταποκριθουν. Οι αγνωστοι,πιθανον θα αδιαφορήσουν (επισης λογικό) - εκτος αν καποιοι εμφορουνται απο εκλεπτυσμένα αλτρουϊστικά αισθηματα.
Aπο τη στιγμη ομως που δεν υπαρχουν απτα αντικρύσματα,ειμαστε αναγκασμενοι να τα χρεωσουμε στο αδιαφορο πνεύμα των καιρών.
Δεν κατηγορούμε κανεναν. Απλως καταγραφουμε την πραγματικοτητα.

Αρχική Δημοσίευση από Μελιώ:

Το ζητούμενο του θέματος ποιο είναι ?
Πόσοι βγήκαν και το διαφήμισαν ?
Δηλαδή αν 2-3-5 άτομα από αυτό το φόρουμ ή από τα άλλα φόρουμς που το δημοσιεύσατε έκαναν την κίνηση θα έπρεπε και να το ποστάρουν ? Γιατί ? Για επίδειξη ? Για το ευχαριστώ ?

Click για ανάπτυξη...

Δε θα επρεπε λογικα να το ποσταρουν - η προσφορά εχει αξία οταν την κανεις σεμνα και ταπεινα και δεν τη διαφημιζεις.
Αν και εφοσον θα το ποσταραν,θα επρεπε να το πραξουν μονο για τους σωστους λογους: οτι - αγνωστοι αυτοι - κινητοποιηθηκαν (με τον οποιο άμεσο ή εμμεσο τροπο) για να βοηθησουν εναν - επισης - αγνωστο. Οχι για το ευχαριστώ σαφως.
Αλλα το θεμα ειναι οτι δυσκολα ενεργοποιεισαι τα μεγιστα - ακομα κι αν μπορεις - για καποιον που σου ειναι αδιαφορος / αγνωστος - και αποδειχθηκε σαφώς (οπως αποδεικνύεται συνεχώς) - για αλλη μια φορά στη συγκεκριμενη περιπτωση,αφου το αιμα βρεθηκε απο το στενο περιβαλλον - οπως συνηθως συμβαινει αλλωστε -,και διαφάνηκε πως τετοιες e-κκλήσεις - περαν των συνήθων τυπικών ευχολογιων - δεν ανταμειβονται και πεφτουν στο κενό.

Η προσφορά / φιλανθρωπία εχει τελικά βαθμό συγγενειας.....

(τα παραπανω,διχως καμμια απολύτως διαθεση κριτικής ή απογοήτευσης προς τον οποιοδήποτε Στεκιώτη ή Στεκιωτισσα - αποτελουν απλά καταγραφή της πραγματικότητας - τα συμπερασματα της οποιας, ηταν εκεινα που προφανώς ώθησαν και την Εσταρτου να τα αναδειξει με το παρον θεμα)

Αρχική Δημοσίευση από Μελιώ:

και εγώ ποτέ δεν σήκωσα τον παχυλο εαυτό μου από τη βολεμενη καρέκλα μου να κάνω κάτι γι ʽ αυτό .
( Τι με νοιάζει αλλωστε ? )

Click για ανάπτυξη...

Τον σήκωσες!
Τον σηκωσες - και τον σηκωνεις καθε φορά - για να πας να ψηφίσεις (προβλεπόμενα / παρωπιδικά / κολλημένα / βολεμένα) με εξαιρετική ευλάβεια ολους αυτούς που δεν (μπορουν ή δε θελουν να) κανουν κατι για αυτο...

ναι το θέμα της αιμοδοσίας ανέβηκε σε 3 συνολικά φόρουμ γιατί η ποσότητα που χρειαζόταν
ήταν μεγάλη (τελικά χρησιμοποιήθηκαν 15 φιάλες και δε γνωρίζουμε αν θα σταματήσουμε
εκεί) και γιατί όσοι από το συγγενικό περιβάλλον μπορούσαν να προσφέρουν το είχαν
ξανακάνει σχετικά πρόσφατα και υπήρχε (και εξακολουθεί να υπάρχει) μεγάλη ανησυχία για
το πως θα εξελιχθεί τελικά η συγκεκριμμένη κατάσταση


για μένα η αιμοδοσία είναι μορφή φιλανθρωπίας, οπότε γι αυτό και προσπάθησα να
γενικεύσω


όχι φυσικά ως μομφή αλλά ως προβληματισμό μου για τη γενικότερη στάση μας σε τέτοιου
είδους θέματα

όχι, επίσης, δεν περίμενα να δω κάποιους να ανακοινώσουν δημόσια την πράξη τους

έχοντας όμως γνώση του πρακτικού αποτελέσματος αυτής της κίνησης κάπου μέσα στο
μυαλό μου αισθάνθηκα να απομυθοποιείται εντελώς η δύναμη επικοινωνίας του ίντερνετ

αν δηλαδή κάποιος δεν είναι (με την ευρεία έννοια) γνωστός (ιδιώτης ή οργανισμός) δεν
μπορεί να πείσει συνανθρώπους του να κινητοποιηθούν για κάποιο (οποιοδήποτε) σκοπό,
έστω και αν αυτός μπορεί να ελεγχθεί για την ορθότητα του ???

άρα έχει δίκιο εκείνος ο γνωστός μου που υποστηρίζει ότι έχουμε διαβρωθεί πλέον ως
κοινωνία τόσο πολύ, που αρνούμαστε να πράξουμε οτιδήποτε δεν έχει άμμεσο ή έμμεσο
προσωπικό συμφέρον και αρκούμαστε στα λόγια από την ασφάλεια του "προστατευμένου"
περιβάλλοντος μας

σταματήσαμε να είμαι ανθρώπινοι, παιδιά ... αυτό αισθάνομαι εγώ πολύ έντονα


και ο λόγος που ανέβασα αυτό το θέμα εδώ (και όχι κάπου αλλού) είναι γιατί με ενδιέφερε
ειλικρινά να ακούσω απόψεις από νέους σκεπτόμενους ανθρώπους

να μάθω αν εγώ είμαι πλέον εκτός εποχής και έχω ξεπερασμένες πλέον ιδέες και είναι
καιρός να κλειστώ στη φωλιά μου και να το βουλώσω, αρκούμενη στο ρόλο του παρατηρητή

Αρχική Δημοσίευση από Estartu:

χμμ...

πάνω κάτω η απάντηση που έλαβα από φίλο μου συζητώντας αυτήν μου την απορία
χθες το απόγευμα

για να μη παρεξηγηθώ, δηλώνω ότι κι εγώ γενικά είμαι δύσπιστη και πάντα προσπαθώ να
επαληθεύσω πριν κάνω οποιαδήποτε κίνηση (μιας και επειδή γνωρίζουν στον κύκλο μου ότι
είμαι εθελόντρια αιμοδότης από χρόνια, μου προωθούν ότι σχετικό σκάσει στα mail box
τους)


όμως το κατά πόσον αυτός που ζητά βοήθεια μου είναι γνωστός ή άγνωστος, μου είναι
αδιάφορο ... αν όντως υπάρχει επιβεβαιωμένη ανάγκη και μπορώ να βοηθήσω , το κάνω
(πιθανά είμαι αφελής ή δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμα αρκετές απάτες για να "σκληρύνω" ή
είμαι αθεράπευτα αλτρουίστρια)






γι αυτό και τόλμησα να μιλήσω για "φιλάνθρωπα" συναισθήματα

κατά την ταπεινή μου γνώμη όταν αυτά περιορίζονται μόνο σε ανθρώπους που γνωρίζουμε
πραγματικά, τότε δεν υπονοούν κάποιο στοιχείο "ανταποδοτικότητας" και επομένως παύουν
να είναι τέτοια ???

Click για ανάπτυξη...

Νομίζω με παρεξήγησες
Δεν είναι θέμα δυσπιστίας για μένα. Φυσικά και πίστεψα ότι υπήρχε θέμα και πάντα το πιστεύω.
Δλδ τι είδους ψέμμα είναι να πει κάποιος χρειάζεται αίμα χωρίς να το χρειάζεται, τι θα το κάνει? (εκτός αν είναι vampire )

Είναι ότι εγώ παράδειγμα έχω ένα πατέρα 72 ετών και αύριο δεν ξέρω τι μου/του ξημερώνει
Αν σήμερα δώσω αίμα για τον πατέρα της φίλης ενός γνωστού και αύριο χρειαστώ αίμα για τον πατέρα μου, που θα το βρω?
Είναι στο μυαλό μου, η δική μου τράπεζα αίματος, που δεν μπορώ να την σκορπίσω έτσι απλά για να είμαι φιλάνθρωπη.
Αν όμως μιλούσαμε για το παιδί του γνωστού, θα έτρεχα με χίλια γιατί όσο κι αν σου φανεί απίθανο, βάζω παραπάνω την ανάγκη ενός ξένου παιδιού απ την πιθανή ανάγκη του 72 ετών πατέρα μου.
Αν μιλούσαμε για τον ίδιο το γνωστό, θα το σκεφτόμουν καλά καλά και θα το έκανα μάλλον
Αν μιλούσαμε για την φίλη μου, για τον συγγενή μου, για κάποιον δικό μου, φυσικά και θα έτρεχα όπως το έχω κάνει στο παρελθόν
Και φυσικά δεν έχει να κάνει με ανταπόδοση
Καμία σχέση
Εχει να κάνει με την πρόνοια που έχω την ανάγκη να έχω στο μυαλό μου για τα δικά μου άτομα, για τους δικούς μου ανθρώπους.
Δεν μπορώ να δώσω αίμα για έναν άγνωστο όταν έχω άρρωστο πατέρα και μωρό παιδί.
Ίσως να είναι εγωιστικό στα μάτια κάποιου τρίτου.
Για μένα όμως είναι ζήτημα ζωής των δικών μου ανθρώπων

χμμ ...


ναι αυτό είναι μία θέση σοβαρή που εμένα ποτέ δεν με απασχόλησε γιατί ως
αιμοδότρια "καλύπτω" εκτός από τον εαυτό μου και τους συγγενείς πρώτου
βαθμού σε περίπτωση ανάγκης από την τράπεζα αίματος και άσχετα με την
ποσότητα που θα χρειαστεί


όσο για την δυσπιστία που ανέφερα και εγώ και ο heptamer, έχει να κάνει με
τα μηνύματα αγνώστων που εμφανίζονται από το πουθενά και τις περισσότερες
φορές καταλήγεις με τηλέφωνα που δεν απαντούν ή να ενοχλείς ανθρώπους
που είτε δεν είχαν ποτέ ανάγκη είτε δεν την έχουν πλέον ...




(η ερώτηση μου πάντως σχετικά με το πόσο δεκτικοί είμαστε σε περιπτώσεις
που κάποιος συνάνθρωπος μας ζητάει κάποια βοήθεια - οποιαδήποτε βοήθεια -
μέσω ίντερνετ, παραμένει )

Κοιτα δεν μπορω να απανταω σε καθε εκκληση βοηθειας,αλλα γενικα ειμαι δεκτικη...Ισα ισα μ'αρεσει οτι προσφερω κατι σε εναν αγνωστο με κανει να αισθανθω καλυτερα....