Γυναίκα, γάμος και τεκνοποίηση

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Βασικά, όσον αφορά τις κομβικές αποφάσεις τις ζωής, με παρηγορώ σκεπτόμενη πως Ο,ΤΙ και να επιλέξω είτε θα το μετανιώσω είτε θα αναρωτηθώ πολλές φορές αν έκανα αυτό ή το άλλο τι θα γινόταν. :P

-Γνωρίζω ένα άτεκνο εξ ιδεολογίας ζευγάρι γύρω στα 45, μορφωμένο που αποφάσισε να αναζητήσει διεξόδους σε νέες εμπειρίες (κυρίως πολυήμερα ταξίδια σε εξωτικές περιοχές).

-Μία κυρία γύρω στα 63, χωρισμένη και άνευ τέκνων, με πολλές ενασχολήσεις που ίσως ψιλομελαγχολεί στις γιορτές αλλά σε γενικές γραμμές δεν το μετανιώνει γιατί απλούστατα δεν μπόρεσε ποτέ να δει τον εαυτό της σαν μάνα.

-Μία καθηγήτριά μου, παντρεμένη γύρω στα 55, επίσης επέλεξε να μην κάνει παιδιά επειδή όπως μας είπε δε ζητάνε όλοι τα ίδια πράγματα.

-Τέλος, μία κυρία από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την οποία συνομιλούσα παλαιότερα, η οποία μου είπε ότι το μόνο που της συμβαίνει αλλά προς το παρόν δεν την επηρεάζει και πολύ είναι ότι πιάνει συχνά τον εαυτό της να συνδιαλλέγεται με ένα φανταστικό παιδί και να του εξηγεί πράγματα.

Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να μετανιώνει που έκανε παιδιά (ή τουλάχιστον να το παραδέχεται) αλλά η συντριπτική πλειοψηφία γυναικών ηλικίας 50+ που γνωρίζω θα ήθελε να είχε ζήσει περισσότερο ή να είχε κάνει κάτι άλλο ουσιώδες πριν αποκτήσει παιδιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Έχω την εντύπωση ότι η ολοκλήρωση έρχεται από την αγάπη που μας καλλιεργεί ... η αγάπη για οποιοδήποτε πράγμα. Η αγάπη μας οδηγεί στην υπομονή, στην κατανόηση, στην ευαισθησία....
Δεν νομίζω ότι πρέπει απαραίτητα να είναι ένα παιδί αυτό που θα αγαπήσουμε τόσο πολύ. Απλώς όταν η αγάπη απευθύνεται σε ανθρώπινο ον έχει να αντιμετωπίσει περισσότερες προκλήσεις καθώς παίζει και η προσωπικότητα του άλλου.
Επίσης όλοι οι άνθρωποι που μπορεί να το μετάνιωσαν, που έκαναν ή δεν έκαναν παιδιά, δεν ξέρουν γιατί μιλούν οπότε δεν λέει και πολλά. Μπορεί άνετα κάποιος να χρεώνει στα παιδιά του ότι δεν έζησε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ζούσε αν δεν είχε, όπως μπορεί κάποιος να χρεώνει την μοναξιά του στο ότι δεν έκανε παιδιά και άμα είχε να τα είχε διώξει από κοντά του και να ήταν πάλι μόνος..... Το δυναμικό μας το βλέπουμε πραγματικά μόνο όταν το εξασκήσουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Τι θα πιστεύατε για μια γυναίκα που δηλώνει πως δε θέλει/ δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτεί και να κάνει παιδιά; Θα μ'ενδιέφερε να μάθω τη γνώμη σας, και συγκεκριμένα:

* Ποια θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα σας περνούσε από το νου ακούγοντας κάτι τέτοιο και επιπλέον

* Αν θεωρείτε πως ο γάμος, τα παιδιά, ή έστω και το παιδί εκτός γάμου, είναι "η φυσική εξέλιξη κάθε γυναίκας" εφόσον "συντελεί στην πληρότητα της, στο να ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος"

:)

Γενικά είμαι της άποψης "ποτέ μη λες ποτέ". Κάποιος που είναι απόλυτος σε κάποια θέση χωρίς να δίνει περιθώρια μεταβολής αν χρειαστεί, με τρομάζει. Βασικά για μένα μετράει ο λόγος που δε θα θέλει να κάνει παιδιά. Ήξερα μια γυναίκα γύρω στα 55 (Θεός σχωρέστην...:() που μου είπε "δεν έκανα παιδί γιατί δεν ένιωθα οτι είχα κάτι να του προσφέρω". Αυτήν την άποψη τη σεβάστηκα απόλυτα. Γιατί για ποιον άλλο λόγο κάνεις παιδί παρά για να του προσφέρεις και να του μάθεις πράγματα; Είμαι πολύ ευαίσθητη στο θέμα παιδιά, οπότε ίσως φανώ σκληρή. Αν όμως κάποια μου πει, δεν κάνω παιδί γιατί θα χαλάσω το σώμα μου, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου, τις βόλτες μου, την καριέρα μου, τα ταξίδια μου, να έχω γκόμενους κλπ κλπ, θα το σεβαστώ μεν, αλλά θα χάσω την ιδέα που είχα για αυτήν. Λυπάμαι που το λέω. Συγχωρώ πολλά πράγματα που ακούω για άλλους γιατί πάντα συνυπολογίζω τα συναισθήματα που έχουν και τους λόγους που τους οδήγησαν σε διάφορες πράξεις. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα είμαι τρομερά ευαίσθητη, δε συγχωρώ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
δεν κάνω παιδί γιατί θα χαλάσω το σώμα μου, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου, τις βόλτες μου, την καριέρα μου, τα ταξίδια μου, να έχω γκόμενους κλπ κλπ, θα το σεβαστώ μεν, αλλά θα χάσω την ιδέα που είχα για αυτήν.
Μα γιατί να χάσεις την ιδέα που είχες γι' αυτήν; Δεν είναι για όλους τους ανθρώπους η γέννηση ενός παιδιού ο ιερός σκοπός της ζωής, οπότε μου φαίνεται απολύτως λογικό να βάζει κάποιος την προσωπική του ελευθερία πάνω από αυτό (και πρόσεχε εδώ δε μιλάμε για περιπτώσεις που κάποια έμεινε έγκυος κατα λάθος και θέλει να κάνει έκτρωση αλλά για μία που το δηλώνει a priori). Δηλαδή γιατί μία δικαιολογία του τύπου θα γινόμουν ανεπαρκής γονέας τη θεωρείς πιο άξια από το έχω άλλους στόχους να προωθήσω στη ζωή μου, δε θα με ενδιέφερε ένα παιδί;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Μα γιατί να χάσεις την ιδέα που είχες γι' αυτήν; Δεν είναι για όλους τους ανθρώπους η γέννηση ενός παιδιού ο ιερός σκοπός της ζωής, οπότε μου φαίνεται απολύτως λογικό να βάζει κάποιος την προσωπική του ελευθερία πάνω από αυτό (και πρόσεχε εδώ δε μιλάμε για περιπτώσεις που κάποια έμεινε έγκυος κατα λάθος και θέλει να κάνει έκτρωση αλλά για μία που το δηλώνει a priori). Δηλαδή γιατί μία δικαιολογία του τύπου θα γινόμουν ανεπαρκής γονέας τη θεωρείς πιο άξια από το έχω άλλους στόχους να προωθήσω στη ζωή μου, δε θα με ενδιέφερε ένα παιδί;

Γιατί ενώ συνήθως προσπαθώ να είμαι δίκαια και αντικειμενική, σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, και το παραδέχομαι. Δεν είναι σωστό, αλλά το κάνω. Μπορώ να έρθω στη θέση του καθένα και να καταλάβω κάποιες επιλογές που κάνει που αντικειμενικά είναι λάθος. Σε αυτό το θέμα όμως αδυνατώ να το κάνω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

gandalf

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο gandalf αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 174 μηνύματα.
-Γνωρίζω ένα άτεκνο εξ ιδεολογίας ζευγάρι γύρω στα 45, μορφωμένο που αποφάσισε να αναζητήσει διεξόδους σε νέες εμπειρίες (κυρίως πολυήμερα ταξίδια σε εξωτικές περιοχές).

-Μία κυρία γύρω στα 63, χωρισμένη και άνευ τέκνων, με πολλές ενασχολήσεις που ίσως ψιλομελαγχολεί στις γιορτές αλλά σε γενικές γραμμές δεν το μετανιώνει γιατί απλούστατα δεν μπόρεσε ποτέ να δει τον εαυτό της σαν μάνα.

-Μία καθηγήτριά μου, παντρεμένη γύρω στα 55, επίσης επέλεξε να μην κάνει παιδιά επειδή όπως μας είπε δε ζητάνε όλοι τα ίδια πράγματα.


Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να μετανιώνει που έκανε παιδιά (ή τουλάχιστον να το παραδέχεται) αλλά η συντριπτική πλειοψηφία γυναικών ηλικίας 50+ που γνωρίζω θα ήθελε να είχε ζήσει περισσότερο ή να είχε κάνει κάτι άλλο ουσιώδες πριν αποκτήσει παιδιά.

να ξέρεις πάντως πως σε πολλές περιπτώσεις τέτοιου τύπου ισχύει το "όμφακες εισίν" του Αισώπου (όσα δεν πιάνει η αλεπού)..δεν μιλάω για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις, δεν ξέρω εννοείται τις εν λόγω γυναίκες για να πω, αλλά επειδή έχω στον νου μου κάτι οικογενειακές περιπτώσεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Madrugada*

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
Α, για πες, για πες! Δεν είμαι κουτσομπόλα αλλά προσπαθώ να δω σφαιρικά το ζήτημα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

perastikos

Νεοφερμένος

Ο perastikos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
Αν όμως κάποια μου πει, δεν κάνω παιδί γιατί θα χαλάσω το σώμα μου, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου, τις βόλτες μου, την καριέρα μου, τα ταξίδια μου, να έχω γκόμενους κλπ κλπ, θα το σεβαστώ μεν, αλλά θα χάσω την ιδέα που είχα για αυτήν. Λυπάμαι που το λέω. Συγχωρώ πολλά πράγματα που ακούω για άλλους γιατί πάντα συνυπολογίζω τα συναισθήματα που έχουν και τους λόγους που τους οδήγησαν σε διάφορες πράξεις. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα είμαι τρομερά ευαίσθητη, δε συγχωρώ...

Τίθεται θέμα συγχώρεσης ;μα δεν βλάπτουν κανένα:worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Τίθεται θέμα συγχώρεσης ;μα δεν βλάπτουν κανένα:worry:


Για κάποιους, συμπεριλαμβανομένης και της υπογράφουσας το παρόν ποστ, η αλαζονεία και η ματαιοδοξία είναι ασυγχώρητα.
Οχι ότι έχει ανάγκη τη συγχώρεση μας κάποιος.... απλά κουβέντα να κάνουμε....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Γενικά είμαι της άποψης "ποτέ μη λες ποτέ". Κάποιος που είναι απόλυτος σε κάποια θέση χωρίς να δίνει περιθώρια μεταβολής αν χρειαστεί, με τρομάζει. Βασικά για μένα μετράει ο λόγος που δε θα θέλει να κάνει παιδιά. Ήξερα μια γυναίκα γύρω στα 55 (Θεός σχωρέστην...:() που μου είπε "δεν έκανα παιδί γιατί δεν ένιωθα οτι είχα κάτι να του προσφέρω". Αυτήν την άποψη τη σεβάστηκα απόλυτα. Γιατί για ποιον άλλο λόγο κάνεις παιδί παρά για να του προσφέρεις και να του μάθεις πράγματα; Είμαι πολύ ευαίσθητη στο θέμα παιδιά, οπότε ίσως φανώ σκληρή. Αν όμως κάποια μου πει, δεν κάνω παιδί γιατί θα χαλάσω το σώμα μου, γιατί θέλω να κάνω τη ζωή μου, τις βόλτες μου, την καριέρα μου, τα ταξίδια μου, να έχω γκόμενους κλπ κλπ, θα το σεβαστώ μεν, αλλά θα χάσω την ιδέα που είχα για αυτήν. Λυπάμαι που το λέω. Συγχωρώ πολλά πράγματα που ακούω για άλλους γιατί πάντα συνυπολογίζω τα συναισθήματα που έχουν και τους λόγους που τους οδήγησαν σε διάφορες πράξεις. Αλλά στο συγκεκριμένο θέμα είμαι τρομερά ευαίσθητη, δε συγχωρώ...

Για κάποιους, συμπεριλαμβανομένης και της υπογράφουσας το παρόν ποστ, η αλαζονεία και η ματαιοδοξία είναι ασυγχώρητα.
Οχι ότι έχει ανάγκη τη συγχώρεση μας κάποιος.... απλά κουβέντα να κάνουμε....


Κατα βάση θα συμφωνήσω με το διαχωρισμό που κάνει η Himela περί συνειδητοποιημένης επιλογής και ματαιοδοξίας. Κάπου όμως υπάρχει μια αυτοαναίρεση την οποία προσυπογράφει εμμέσως και η Κουε.

Τι εννοώ:

Ναι, δεν μου κολλάει καλά να ακούσω "δεν κάνω παιδί γιατί θέλω γκόμενους, κορμάρα κλπ" κατα τα πρότυπα του "Ποιά σχέση και αγάπη και δέσμευση ρε φίλε; Εγώ κάνω τα πάντα μόνη μου, σαν αμοιβάδα, ενίοτε βέβαια και με την παρέα μου από 25 αγόρια και δυο τρεις ερμαφρόδιτους σκύλους"

Αλλά σκεφτείτε το εξής. Τελείως ψυχρά! Δεν είναι επιλογή της γυναίκας να κάνει χρήση του σώματός της όπως αυτή θέλει; Είτε μιλάμε για άρνηση εγκυμοσύνης, είτε μιλάμε για την αμοιβαδοποίηση και τη μποεμ ζωή; Εμένα μπορεί να μη μου ταιριάζει γιατί έχω άλλα σχέδια για τη ζωή μου με μια γυναίκα (σε ορίζοντα δεκαετίας και μόνο), αλλά παρόλαυτά παραμένει δικαίωμα της γυναίκας να επιλέγει τι θα κάνει και πως θα ζήσει (ομοίως και για τον άντρα)

Δευτερευόντως, να τονίσω -και μάλιστα μιλάω από προσωπική εμπειρία- ότι ακόμα και οι πιό ματαιόδοξες γυναίκες αναφορικά με τα παιδιά και τις δεσμεύσεις, μπορούν κυριολεκτικά να μετατραπούν σε αρκουδάκια της αγάπης, αν υπάρξει έστω και ένας άντρας που θα τις αγαπήσει πραγματικά, να τους δοθεί ολοκληρωτικά και να νιώσουν κι εκείνες την ανάγκη για το ίδιο. **Κλικ** κάνει ένας διακόπτης και την βλέπεις "λιωμένο παγωτό".

Τι θέλω να πω; Δεν είναι όλες με την ψυχή στο στόμα να πιάσουν παιδί ή αντίθετα να τα αποστρέφονται, μερικές δε δεν έχουν νιώσει καν τη χαρά της αγάπης από τους άντρες, ώστε να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν ότι θέλουν αυτό το κάτι παραπάνω. Σαν τη χημεία. Θέλουν τον καταλύτη στην χημική αντίδρασή τους για να λάβει αυτή χώρα.

Φυσικά υπάρχουν κι εκείνες που ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι ματαιόδοξες, γεμάτες αλαζονεία, μποέμισσες. Και πάλι όμως είναι επιλογή τους. Εφόσον δε, βλέπεις ότι δεν έχουν το κλικ μέσα τους όπως οι προηγούμενες, απλά αποφεύγεις άν δεν σου αρέσει και προχωράς παρακάτω σαν άντρας σε άλλες.

Αυτά τα ολίγα.:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Ναι, δεν μου κολλάει καλά να ακούσω "δεν κάνω παιδί γιατί θέλω γκόμενους, κορμάρα κλπ" κατα τα πρότυπα του "Ποιά σχέση και αγάπη και δέσμευση ρε φίλε; Εγώ κάνω τα πάντα μόνη μου, σαν αμοιβάδα, ενίοτε βέβαια και με την παρέα μου από 25 αγόρια και δυο τρεις ερμαφρόδιτους σκύλους"

Αν και κωμική η παράθεση αυτού του φανταστικού μονολόγου ανισόρροπης ναρκομανούς χωρίς μήτρα και υπόφυση (κάπως έτσι μάλλον θα είναι η συγκεκριμένη φανταστική ηρωίδα) δεν είναι αστείο να χλευάζει κάποιος με τέτοια σιγουριά και αλαζονία τις απόψεις των άλλων; Να τις αμφισβητεί επικαλούμενος "το νεαρόν της ηλικίας" "ματαιοδοξία" και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε; Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά "Εγώ, πιστεύω αυτό ακράδαντα για μένα..." , έτσι ώστε να μπορέσει να μιλήσει με σιγουριά, πόσο μάλλον να χαρακτηρίσει τις επιλογές των άλλων.
Δεν είναι απαραίτητο να μπούμε στη θέση του άλλου για να κατανοήσουμε ή έστω να συναισθανθούμε τις απόψεις του, πόσο μάλλον να τις κρίνουμε από τον "ΕγώΣίγουρα" θρόνο μας.

Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Αλλά σκεφτείτε το εξής. Τελείως ψυχρά! Δεν είναι επιλογή της γυναίκας να κάνει χρήση του σώματός της όπως αυτή θέλει; Είτε μιλάμε για άρνηση εγκυμοσύνης, είτε μιλάμε για την αμοιβαδοποίηση και τη μποεμ ζωή; Εμένα μπορεί να μη μου ταιριάζει γιατί έχω άλλα σχέδια για τη ζωή μου με μια γυναίκα (σε ορίζοντα δεκαετίας και μόνο), αλλά παρόλαυτά παραμένει δικαίωμα της γυναίκας να επιλέγει τι θα κάνει και πως θα ζήσει (ομοίως και για τον άντρα)
Ναι μεν λες ότι σέβεσαι τις επιλογές των γυναικών που δεν επιθυμούν να κυοφορήσουν, δεν το σκέφτονται καν,δεν λένε "θα δούμε μωρέ" αλλά λένε "ό-χι", αλλά από την άλλη τις χαρακτηρίζεις "μποέμισσες" και "ματαιόδοξες". Αν θεωρείς αυτά που "δοκούν" μάταια , τότε μπορείς να μας εξηγήσεις εφόσον θες κάποια στιγμή να αποκτήσεις παιδιά , τί σε κάνει να μην χαρακτηρίζεις την τεκνοποίηση μάταιη. Μην κάνεις υποθέσεις : "θα ολοκλήρωθεί η ζωή μου, θα γεμίσω χαρά, θα θα", απλά όπως το σκέφτεσαι τώρα. Γιατί εγώ ως "μποέμισσα", σε αντίθεση με σένα και οποιονδήποτε θεωρεί την τεκνοποίηση "ιερή", δεν βγάζω συμπεράσματα και δεν κατηγοριοποιώ την λογική σου.



Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Δευτερευόντως, να τονίσω -και μάλιστα μιλάω από προσωπική εμπειρία- ότι ακόμα και οι πιό ματαιόδοξες γυναίκες αναφορικά με τα παιδιά και τις δεσμεύσεις, μπορούν κυριολεκτικά να μετατραπούν σε αρκουδάκια της αγάπης, αν υπάρξει έστω και ένας άντρας που θα τις αγαπήσει πραγματικά, να τους δοθεί ολοκληρωτικά και να νιώσουν κι εκείνες την ανάγκη για το ίδιο. **Κλικ** κάνει ένας διακόπτης και την βλέπεις "λιωμένο παγωτό".
Η προσωπική εμπειρία ενός ανθρώπου δεν αποτελεί ικανοποιητικό στατιστικό δείγμα. Πόσο μπορεί να στέκει ο χαρακτηρισμός "ματαιόδοξος" για έναν άνθρωπο, ειδικά αν τον χαρακτηρίσει έτσι κάποιος που δεν γνωρίζει την νοοτροπία και την ζωή του, ώστε μετά να του κολλήσει ακόμα πιο εύκολα τον χαρακτηρισμό "αρκουδάκι της αγάπης"; Και τί σε κάνει να πιστεύεις ότι οι γυναίκες που δεν επιθυμούν να τεκνοποιήσουν το δηλώνουν μόνο και μόνο ως άμυνα με την κρυφή ελπίδα να έρθει : "αυτός που περιμένωωω αυτόοος αυτόοος" που λέει και το γνωστό άσμα; Μα ναι, ξέχασα! Όλες οι γυναίκες περιμένουν έναν άντρα να τους γεμίσει με αγάπη, όπως οι παιχνιδοποιοί γεμίζουν με βαμβάκι τα "αρκουδάκια της αγάπης"! Ο σκοπός της ζωής της κάθε γυναίκας, να ενώσει τη ζωή της με έναν αστραφτερό άντρα γεμάτο αγάπη και να δώσουν ζωή στον "καρπό του έρωτά τους" (τη σιχαίνομαι αυτή τη φράση. Μου φέρνει στο μυαλό ένα φουντούκι-καρπό πασαλειμένο με σωματικά υγρά/σπέρμα-έρως και κουφέτα).

Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Τι θέλω να πω; Δεν είναι όλες με την ψυχή στο στόμα να πιάσουν παιδί ή αντίθετα να τα αποστρέφονται, μερικές δε δεν έχουν νιώσει καν τη χαρά της αγάπης από τους άντρες, ώστε να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν ότι θέλουν αυτό το κάτι παραπάνω. Σαν τη χημεία. Θέλουν τον καταλύτη στην χημική αντίδρασή τους για να λάβει αυτή χώρα.

Γιατί να περιμένει μια γυναίκα να "νιώσει την χαρά της αγάπης από τους άντρες" για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει (γουάου) ότι θέλει αυτό το "κάτι παραπάνω"; Και ο ανήρ είναι ο καταλύτης; Χμ και διάβαζα για καταλύτες εχθές. Οι καταλύτες έχουν θέσεις πρόσβασης με εξαιρετική επιλεκτικότητα στα μόρια "προσδέτες". Άρα αν δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος, ο καταλύτης θα βρει αδιέξοδο και οι "ματαιόδοξες μποέμισσες" δεν θα είναι συμβατές.

Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνες που ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι ματαιόδοξες, γεμάτες αλαζονεία, μποέμισσες. Και πάλι όμως είναι επιλογή τους. Εφόσον δε, βλέπεις ότι δεν έχουν το κλικ μέσα τους όπως οι προηγούμενες, απλά αποφεύγεις άν δεν σου αρέσει και προχωράς παρακάτω σαν άντρας σε άλλες.

Αυτά τα ολίγα.:)

Λυκούργε μου, γιατί, μα γιατί, να χαρακτηρίσουμε αλαζονική και ματαιόδοξη μια γυναίκα που δεν επιθυμεί να τεκνοποιήσει; Γιατί η κατάληξη ενός ζεύγους να είναι το παιδί; Μονόδρομος είναι; Αλλιώς δεν υπάρχει συναισθηματική ολοκλήρωση; Δεν το καταδικάζω, απλά δεν το ερμηνεύω έτσι και δεν είναι συμβατή αυτή η νοοτροπία με τις δικές μου ιδέες. Όπως όμως θα πρόσεξες δεν προσέδωσα κανέναν χαρακτηρισμό σε γυναίκες που αντικρίζουν με τρυφερότητα και αγάπη την πιθανότητα της τεκνοποίησης με τον σύντροφό τους. Το σέβομαι, διαφέρει τελείως από την δική μου νοοτροπία αλλά το σέβομαι. Γιατί πάντα το διαφορετικό, είτε είναι τρόπος σκέψης είτε φαινοτυπική διαφορά/απόκλιση να προκαλεί χλευασμό, ειρωνία και να προσδίδουμε τόσο εύκολα χαρακτηρισμούς;

Άλλαξα το πέρσοναλ μεσετζ μου σε "μποχεμιαν μανκυ" γιατί με θλίβει το γεγονός ότι η προσωπική μου άποψη και όσων άλλων την ενστερνίζονται έγινε αντικείμενο χλευασμού και ειρωνίας σε στυλ "πφφφ... θα αλλάξετε γνώμη" . Ποιός μπορεί με σιγουριά, με το χέρι στην καρδιά, το κεφάλι στην φωτιά etc να κάνει δηλώσεις με βάθος χρόνου και πίστη ακράδαντη; Αυτός ίσως, να μπορούσε να κάνει κάποιες υποθέσεις για την ψυχοσύνθεση και τις αποφάσεις των άλλων. Ή έστω να τις σεβαστεί.

Λυκούργε, ελπίζω να μην το πάρεις προσωπικά, δεν είναι επίθεση προς το πρόσωπό σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Κατ' αρχήν θα ήθελα να πω ότι θα ήταν τιμή μου να με χαρακτήριζε κανείς ως μποέμη. Δεν ξέρω για ποιο λόγο η συγκεκριμένη λέξη θεωρήθηκε ως προσβλητική.

Ελπίζω να μην ενοχλώ κάποιον γράφοντας μόνο, ότι για μένα η τεκνοποίηση ήταν μια πολύ θετική εμπειρία, όσο και για τη σύζυγό μου, παρά το γεγονός ότι η τεκνοποίηση οφειλόταν σε δική μου πίεση κι επιμονή, ενώ εκείνη από τότε που τη γνώρισα έλεγε αυτά που διαβάζω σήμερα εδώ μέσα, μάλιστα με καρμπόν. Είναι ειρωνικό πράγματι να βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να ξεφύγουν από τις νόρμες, να επαναλαμβάνουν πράγματα που τα έχεις ακούσει προ εικοσαετίας. Οι νόρμες είναι δίκοπα μαχαίρια, κόβουν και από τις δύο πλευρές.

Η συμβουλή μου λοιπόν προς τις νεαρές επαναστάτριες είναι να μη βιάζονται να υποπέσουν στην ύβρι του "εγώ ποτέ", γιατί όσο υπερβολικό και παρακινδυνευμένο είναι το να προβλέψω εγώ ότι στα 30 τους θ' αλλάξουν, άλλο τόσο υπερφίαλο είναι το να προβλέψουν εκείνες ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται "ποτέ" να συμβεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
μα εδώ διαφώνησα κι εγώ :) στο.. "εγώ ποτέ/πάντα". Και πάνω στο "εγώ ποτέ/πάντα" και την σιγουριά που μπορεί να λανθάνει πίσω από αυτό. Επικίνδυνη. Όπως και οι χαρακτηρισμοί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Επικίνδυνη. Όπως και οι χαρακτηρισμοί.

Ποιοί χαρακτηρισμοί; Το μποέμισσα; Νομίζω ότι θα πρέπει να αναθεωρήσεις:

Μποέμ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Η γαλλική ομόηχη λέξη Μποέμ (Boheme) αρχικά σήμαινε καταγωγή από τη Βοημία δηλαδή Βοημός και συνεκδοχικά αυτός που κάνει ζωή τσιγγάνου, χωρίς τη φροντίδα και τη σκέψη της επαύριον Η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους προκειμένου να χαρακτηρίσουν έτσι τους Παρισινούς λογοτέχνες και καλλιτέχνες, για τον ανέμελο τρόπο της σκέψης και της ζωής τους, που αντιστρατεύονταν τα πλαίσια του βίου των οικονομικών στενών ορίων των πολιτών με τις καθημερινές ανάγκες και υποχρεώσεις, αλλά και περισσότερο για την ατημέλητη εμφάνισή τους ιδιαίτερα των καφενόβιων του "Καρτιέ Λατέν".

Τα χαρακτηριστικά των μποέμ ήταν η αδιαφορία για τη ζωή και τις έγνοιες της, η ξενοιασιά, η διαρκής ευθυμία, η σπατάλη χρημάτων, τα όνειρα για νέα και μεγαλύτερα έσοδα, έτσι που να μπορούν να εξασφαλίσουν και για την επόμενη τον ίδιο τρόπο ζωής. Συμβαίνει συχνά όμως υπό την εξωτερική εμφάνιση ενός "μποέμ" να υποκρύπτονται πρόσωπα άσημα και ανίκανα να συμμορφώσουν ζωή ανάλογη των οικονομικών τους δυνάμεων φερόμενα περισσότερα από ανόητη επιδειξιμανία. Αναμφίβολα όμως, συμβαίνει να εμφανίζονται ως "μποέμ" και πρόσωπα πραγματικοί καλλιτέχνες (ποιητές, ζωγράφοι, μουσικοί κ.λπ.) αλλά και άλλα πρόσωπα που χαίρουν ιδιαίτερης κοινωνικής εκτίμησης σαφώς προνοητικοί και άριστοι διαχειριστές των οικονομικών τους. Τέτοιοι λεγόμενοι "μποέμ" ήταν ο ποιητής Παύλος Βερλαίν, ο ζωγράφος Γκωγκαίν κ.ά.

Τον τρόπο ζωής των "μποέμ" περιέγραψε αριστοτεχνικά και πολύ γλαφυρά ο Μυρζέρ στο μυθιστόρημά του "Σκηνές από τη ζωή των Μποέμ". Στην ελληνική δημώδη γλώσσα πέρασε η λέξη ομόηχα χαρακτηρίζοντας γενικά την ανέμελη ζωή γεμάτη απολαύσεις και μάλιστα χωρίς κανένα ιδιαίτερο μειωτικό χαρακτήρα ή προέκταση. Στα δε ελληνικά λαϊκά τραγούδια απαντώνται ευρύτατα οι ονομασίες "μποέμης" και "μποέμισσα".
Τώρα τ΄ αποφάσισα μποέμης για να γίνω
και για το κόσμο στο εξής δεκάρα πια δε δίνω
Σ΄ αυτό το ψεύτικο ντουνιά μποέμικα θα ζήσω
τη λεβεντιά, τα νειάτα μου να τα ευχαριστήσω
Στο κόσμο πια μποέμικα τώρα διασκεδάζω
και πόνο μέσα στη καρδία κανένα πια δε βάζω
(μερικοί στίχοι από το "Μποέμης" των Στ. Περπινιάδη και Στρ. Παγιουμτζή, στίχοι του Δ. Σέμση)


Το δε όλο πόστ με το οποίο μου απάντησες (και σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες στις απόψεις μου) θεωρώ ότι είναι μια μοντέρνα απεικόνιση του Σαιξπηρικού "The Lady, doth protests too much, me thinks". Κοινώς υπεραντιδράς. Εαν εσένα σε εκφράζει ο ανάλαφρος τρόπος ζωής και θεωρείς πως διαφωνείς μαζί μου, ποιός είμαι εγώ που θα σου υποδείξω κάτι αντίθετο;;) Κάτι τέτοιο φυσικά δεν θα το έκανα ποτέ, γιατί είμαι προοδευτικός και μη ανακατωσούρης στα ξένα, γιατί σε συμπαθώ και δε μου έχεις δώσει δικαίωμα, και γιατί κυρίως δεν αναφερόμουν σε σένα.:)

Ο κύριος πυλώνας της άποψής μου, είναι η "επενδυτο-κεντρική" ύπαρξη του ανθρώπου. Ότι δηλαδή η άποψή μου πηγάζει από το ότι κάθε άνθρωπος θα ήταν καλό να επενδύει σε δημιουργία, είτε μιλάμε για υλική, είτε μιλάμε για οργανική-σαρκική, και να μην επαναπαύεται στα εφήμερα. Ήρθε, έζησε, δημιούργησε, έφυγε. Όχι απλά ήρθε, καλοπέρασε και ύστερα έφυγε. Τότε ποιός ο ρόλος της ψυχής μας;

Πρόσεξε πρίν τη χρήση της φράσης "θα ήταν καλό" και όχι πχ, "πρέπει". Τι σημαίνει αυτό; Ότι ακόμα και αν διαφωνώ με κάποια στάση ζωής, παρόλαυτά σέβομαι το δικαίωμά της να υπάρχει. Απλά εγώ σαν Λυκούργος, επιλέγω να μην αλληλεπιδρώ με το Χ τυχαίο άτομο, γιατί το θεωρώ ασύμβατο με βάση τα δικά μου θέλω.

Το δικαίωμα της επιλογής, για μένα είναι το πιό θεμελιώδες. Ζήσε όπως θέλεις, θα ζήσω όπως θέλω. Αν θέλεις να δεσμευτείς μαζί μου και να με αγαπήσεις, έχει καλώς. Εαν θες σε 10 χρόνια από τώρα να υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργήσουμε μια οικογένεια κάνοντας μια πιτσιρίκα με κοτσιδάκια, πάλι έχει καλώς. Μην έρθεις όμως και μου πεις "Σήμερα κλείσαμε εναμιση χρόνο μαζί, αλλά ξέρεις, εγώ δεν πιστεύω στην αληθινή αγάπη και στα δυο μισά, εγώ είμαι ολόκληρη από μόνη μου, δεν έχω ανάγκη κανέναν να μου βάζει όρια".

Γιατί διερωτώμαι εγώ ύστερα "Τόσο αρνητικά επιδρώ επάνω σου; Νιώθεις ολόκληρη από μόνη σου; Δε σου είπε κανείς να κάνεις σχέση με βάση συναισθηματικούς δεσμούς τότε. Άσε να βγάζουμε τα μάτια μας και να βλέπουμε Champions League!"

Το ίδιο που είπα τώρα για τη δέσμευση, ισχύει και για τα παιδιά. "Εγώ δεν κάνω παιδιά, τα μισώ, άσε που θα μου χαλάσουνε το σώμα για να τα γεννήσω" Σύμφωνοι! Μην κάνεις παιδί τότε, πάει και τελείωσε, ούτε κι εγώ θα σε ζορίσω.

(προφανώς και δεν αναφέρομαι σε σένα ειδικά)

Όλο αυτό το song and dance δεν μου κάνει καμία αισθητική διαφορά από τον υπερήλικο γείτονα, που με το που ακούσει τα σχολιαρόπαιδα να βγαίνουν από το γυμνάσιο της γειτονιάς, κάνει αγωγή στο σχολείο για ηχορρύπανση. Εγωιστικό κίνητρο. Θα του άφηνα ποτέ να μου φυλάξει το παιδί; Όχι! Τότε γιατί να γονιμοποιήσω μια γυναίκα που δεν θέλει καν να τα βλέπει, πόσο μάλλον να τα κουβαλάει;;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Η συμβουλή μου λοιπόν προς τις νεαρές επαναστάτριες είναι να μη βιάζονται να υποπέσουν στην ύβρι του "εγώ ποτέ", γιατί όσο υπερβολικό και παρακινδυνευμένο είναι το να προβλέψω εγώ ότι στα 30 τους θ' αλλάξουν, άλλο τόσο υπερφίαλο είναι το να προβλέψουν εκείνες ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται "ποτέ" να συμβεί.

Σε δέκα χρόνια μπορεί να αλλάξω κι εγώ (και περισσότερο με φοβίζει η στασιμότητα παρά οι αντιφάσεις των διαφόρων βερσιόν του εαυτού μου) αλλά μπορεί να αλλάξεις κι εσύ. Μπορεί να μετανιώσω εγώ για τις εφηβικές κορώνες που πετάω (είμαι ακόμα στη φάση που αυτοπροσδιορίζομαι διαφοροποιούμενη, δε χτίζω ακόμα, μονάχα γκρεμίζω), μπορεί να μετανιώσεις κι εσύ για όσα λες περί τέκνων. Μια μέρα να μη βγει ο ήλιος και όλα καταρρέουν. Τόσο λεπτές και εύθραυστες είναι οι μεμβράνες που φτιάχνουμε και οι μυθολογίες που υφαίνουμε και τις κάνουμε να μοιάζουν με οικουμενικές αλήθειες καίγονται όταν ξημερώνει, έτσι δεν είναι;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Μερικές σκόρπιες σκέψεις που μου ήρθαν διαβάζοντας το θέμα:

  • Η Κακή Επιρροή γράφει ότι δεν είναι όλοι πλασμένοι για να γίνουν γονείς, έπειτα όμως συμφωνεί με τη Himela που γράφει ότι δεν "εγκρίνει" κάποια να μην θέλει να γίνει μάνα για να μην χαλάσει το σώμα/καριέρα/καλοπέραση της αλλά μόνο κάποια που δεν θεωρεί ότι θα γίνει καλή μάνα. Αναφέρει επίσης ότι θεωρεί τις γυναίκες της πρώτης κατηγορίας αλαζονικές και ματαιόδοξες, κάτι το οποίο θεωρεί "ασυγχώρητο". Και ερωτώ, αφελώς ίσως:
    • Η επιλογή δηλαδή δικαιολογείται μόνο όταν προέρχεται από αδυναμία; Μα ουσιαστικά τότε δεν δικαιλογούμε καμία επιλογή! Δεν δικαιολογούμε την επιλογή κάποιου να μην γίνει γονιός, αλλά μόνο την αναπόφευκτη συνέπεια της συνειδητοποίησης του ότι δεν μπορεί να γίνει γονιός. Το "πρέπει να γίνουν όσοι μπορούν" είναι ουσιαστικά ισοδύναμο με το "πρέπει να γίνουν όλοι" (για να μην σχολιάσω πόσο φασιστικά είναι και τα δύο...)
    • Από πότε οι προσωπικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις (είτε αφορούν πνευματικές, είτε σαρκικές επιδιώξεις) συνιστούν ματαιοδοξία και αλαζονεία;
  • Ο Valder χαρακτηρίζει μποέμισσες και ματαιόδοξες (να τη πάλι η ματαιοδοξία... ) όσες δεν θέλουν να τεκνοποιήσουν και μετά απορεί και αυτός, και ο Great Chaos γιατί αυτό ενόχλησε. Let me try to explain. Η μποεμ ζωή σαφώς και δεν είναι κάτι αρνητικό από μόνη της. Ωστόσο, η έννοια αυτή περικλείει πολύ περισσότερα ή διαφορετικά πράγματα από την άρνηση της τεκνοποίησης. Το να συμπεραίνει κάποιος από μια λεπτομέρεια το όλον και να χαρακτηρίζει κάποιον βάσει αυτού είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψης που αποτελεί ρίζα κάθε είδους προκατάληψης και discrimination. Δεν έχει σημασία αν το όλον είναι θετική ή αρνητική έννοια. Οποιοδήποτε επίθετο κι αν μου προσάψουν, αν δεν αληθεύει θα με ενοχλήσει, είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό. Πόσο μάλλον δε, αν δεν το προσάπτουν συγκεκριμένα σε μένα, αλλά με τσουβαλιάζουν μαζί με άλλα χιλιάδες άτομα, επειδή μοιραζόμαστε μια άποψη (το 1ο ενικό δεν σημαίνει ότι συμμερίζομαι την άποψη περί άρνησης τεκνοποίησης -- αν και δεν διαφωνώ κιόλας)
  • Η άρνηση της τεκνοποίησης δεν συνεπάγεται και άκρατη ιδιοτέλεια. Σε κάποιες περιπτώσεις (γενικά μιλώντας) μπορεί να συνεπάγεται και το ακριβώς αντίθετο. Παραδείγματος χάριν, μια ιδιοφυής επιστήμων που αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή της στην έρευνα γιατί έτσι θα βοηθήσει την ανθρωπότητα περισσότερο απ'ότι αν της προσφέρει ένα παιδί (έστω ότι βρίσκεται κοντά στο να ανακαλύψει τη θεραπεία για τον καρκίνο ας πούμε). Τραβηγμένο παράδειγμα μεν, αλλά you get my point. Δημιουργία δεν είναι μόνο τα παιδιά, αν και τα παιδιά αποτελούν το πιο προσιτό από το μέσο άνθρωπο είδος δημιουργίας.
Όσον αφορά την προσωπική μου άποψη (in case anyone is interested), ούτε είμαι σαφώς κατά των παιδιών, ούτε θεωρώ ότι η ζωή μου δεν θα ολοκληρωθεί αν δεν κάνω. Μπορώ να βρω αρκετά θετικά και στο να κάνω παιδί (κάποια στιγμή, στο μακρινό μέλλον...), και αρκετά στο να μείνω childfree. Δεν συμπαθώ τα παιδιά, αλλά αυτό δεν το θεωρώ λόγο να μην κάνω: Και η μητέρα μου δεν τα συμπαθεί ιδιαίτερα (ειδικά προτού κάνει δικό της...), αλλά εγώ ως δικό της παιδί αποτελώ εξαίρεση :P Το σίγουρο είναι πάντως ότι με ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο άλλες μορφές δημιουργίας και ελπίζω να μείνω έτσι, είτε κάνω παιδιά, είτε όχι. Αλοίμονο σε όποιον κρέμεται από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο (είτε παιδί, είτε σύντροφο, είτε οποιονδήποτε) επί μακρώθεν...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Το να συμπεραίνει κάποιος από μια λεπτομέρεια το όλον και να χαρακτηρίζει κάποιον βάσει αυτού είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψης που αποτελεί ρίζα κάθε είδους προκατάληψης και discrimination. Δεν έχει σημασία αν το όλον είναι θετική ή αρνητική έννοια. Οποιοδήποτε επίθετο κι αν μου προσάψουν, αν δεν αληθεύει θα με ενοχλήσει, είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό. Πόσο μάλλον δε, αν δεν το προσάπτουν συγκεκριμένα σε μένα, αλλά με τσουβαλιάζουν μαζί με άλλα χιλιάδες άτομα, επειδή μοιραζόμαστε μια άποψη

Υπάρχει μια πολύ λεπτή παράμετρος εδώ: Επειδή δεν μπορούμε να έχουμε μια άποψη για κάθε άνθρωπο/κατάσταση/whateva χωριστά, διαμορφώνουμε μια άποψη επί συνόλου, που ταιριάζει στην κοσμοθεωρία μας. Μέχρι εδώ πρόκειται για τσουβάλιασμα, δε θα διαφωνήσω σε αυτό. Αυτή όμως τη θέση μας καλούμαστε να παρουσιάσουμε σε μια συζήτηση στην οποία δεν γνωρίζουμε προσωπικά έναν-έναν τους συνομιλητές μας. Το πόσο διαλλακτικά θα την παρουσιάσουμε και το πόσο διαλλακτικοί είμαστε απέναντί της, είναι επίσης μια ακόμη σημαντική παράμετρος.

Έστω λοιπόν ότι εγώ θεωρώ ματαιόδοξες όσες γυναίκες δε θέλουν να κάνουν παιδιά επειδή θα χαλάσει το σώμα τους και καταθέτω την άποψή μου μέσα σε μια διαδικτυακή συζήτηση.
Μπορεί να μην έχω καν τη διάθεση να την διατυπώσω ως θέσφατο αλλά περισσότερο σαν προβληματισμό μου (Κάπως έτσι παρουσιάστηκε από την Himela). Παράδειγμα: "Ξέρετε κάτι, έχω την εντύπωση ότι όσες δεν θέλουν να κάνουν παιδιά για να μη χαλάσει το σώμα τους, είναι ματαιόδοξες. Αυτή η εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί από τις εμπειρίες μου και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας." Η ευθιξία των συνομιλητών σε αυτή την περίπτωση και η φίμωση αυτής της άποψης το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει, είναι να μείνει αυτός που τη σκέφτεται αλλά του απαγορεύεται να την εκφράσει, με εσφαλμένες (ίσως) εντυπώσεις σε όλη του τη ζωή.

Φυσικό και επόμενο είναι όσες αφορά ο αφορισμός μου παραπάνω, να έχουν αντιρρήσεις ως προς την κοσμοθεωρία μου. Αυτές καλούνται να τοποθετηθούν επί της άποψής μου, παρουσιάζοντας τα μοναδικά εκείνα χαρακτηριστικά που κάνει αυτές σαν μονάδες και σαν προσωπικότητες να διαφέρουν από το σύνολο των γυναικών που δε θέλουν να κάνουν παιδιά επειδή θα χαλάσει το σώμα τους. (π.χ. κάποια είναι φωτομοντέλο και θεωρεί την καριέρα της σημαντικότερη ή κάτι άλλο που δε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή).

Εδώ πλέον ξεφεύγουμε από το τσουβάλιασμα και μιλάμε για συγκεκριμένο άτομο με συγκεκριμένα επιχειρήματα κατά της αρχικής θέσης που εξέθεσα.
Το πόσο ελαστική σε αναθεωρήσεις είναι η κοσμοθεωρία μου, από αυτό το σημείο και μετά, διαφοροποιεί εμένα που την εξέφρασα από το σύνολο των ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια άποψη με μένα (τσουβάλιασμα της άλλης πλευράς, αν με πιάνεις ;)).

Ο αρχικός χαρακτηρισμός μου προορίζεται για να με βοηθήσει να έχω μια γενική άποψη πάνω σε ένα θέμα. Δεν έχει στόχο να χαρακτηρίσει κάθε άτομο που αφορά, αλλά περισσότερο τη συγκεκριμένη στάση ζωής. Τις ιδέες και όχι τους ανθρώπους που τις μοιράζονται.

Εάν ο συνομιλητής μου εντάξει τον εαυτό του σε αυτή την ομάδα που περιγράφω, είναι ένα τσουβάλιασμα που κάνει ο ίδιος στον εαυτό του... :hmm: Εκείνος δέχεται τον χαρακτηρισμό μου και τσουβαλιάζει τον εαυτό του μέσα στην άποψή μου, ενώ μπορεί να αντικρούσει τα επιχειρήματά μου και να προβάλει αυτά ακριβώς τα στοιχεία που τον διαφοροποιούν από την ομάδα που περιγράφω.

Σε αντίθετη περίπτωση φιμώνει την θέση μου όχι μόνο επειδή προσβάλει αυτόν σαν μονάδα, αλλά αυτόν σαν μέρος μιας κοινωνικής ομάδας (να 'τος που ήρθε και μπήκε μέσα στο τσουβάλι μου οικειοθελώς) και όλο αυτό οδηγεί το διάλογο μας σε αδιέξοδο.

Η ορθότερη στάση για μένα, είναι πολύ απλά να μη δεχτείς να ανήκεις στο τσουβάλι που σε τοποθέτησα, προβάλλοντας τα στοιχεία που σε διαφοροποιούν. Αν μου απαγορεύσεις να εκφράσω αυτή την άποψη, μου στερείς κάθε ευκαιρία να την αναθεωρήσω. Αν την ανεχθείς και την αντικρούσεις, πάνω εκεί δημιουργείται διάλογος...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,691 μηνύματα.
Τι θα πιστεύατε για μια γυναίκα που δηλώνει πως δε θέλει/ δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτεί και να κάνει παιδιά; Θα μ'ενδιέφερε να μάθω τη γνώμη σας, και
συγκεκριμένα:

* Ποια θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα σας περνούσε από το νου ακούγοντας κάτι τέτοιο
Μάλλον θα σκεφτόμουν ότι βρίσκεται σε μία ισορροπία στη ζωή της, είναι ικανοποιημένη από αυτή (έχει ενδιαφέροντα & είναι ευχαριστημένη από τον τρόπο που ξοδεύει το χρόνο της), αλλά και έχει σχηματίσει ένα σχεδιάγραμμα για το μέλλον της. Γενικά θα το έβλεπα θετικά. Άλλωστε πέρα από προσωπική της υπόθεση ως γυναίκα, βρίσκω παρακινδυνευμένο και παράλογο να βγάλω αρνητικά συμπεράσματα για το άτομό της από μία τέτοια δήλωση.
Προφανώς δε θεωρώ ότι το να επιθυμεί κάποια γυναίκα παιδί & οικογένεια την καθιστά ανικανοποίητη από τη ζωή της, και χωρίς ενδιαφέροντα αφού πέρα του ότι κάτι τέτοιο είναι παράλογο, όπως εξήγησα, προτιμώ να στραφώ πρώτα στα θετικά συμπεράσματα και το αν θα καταλήξω σε αρνητικά, να εξαρτηθεί από άλλες μετέπειτα δηλώσεις της και, ίσως, οι μετέπειτα αυτές δηλώσεις να συνδεθούν με τη δήλωσή της περί του αν θέλει να κάνει ή όχι οικογένεια.
Θετικά θα σκεφτώ και για μια γυναίκα που δηλώνει ότι θέλει παιδί (δε νομίζω να μου περάσει από το μυαλό δηλαδή "α, ακολουθεί τη σειρά" "δεν έχει τι άλλο να κάνει στη ζωή της" !).

Μια γυναίκα μπορεί να μην (θέλει) παιδιά γιατί:
- είναι ικανοποιημένη από τη ζωή της / βρίσκεται σε ισορροπία και συνεπώς δε την ενδιαφέρει να κάνει το συγκεκριμένο βήμα / έχει άλλους στόχους
- φοβάται να κάνει το βήμα
- δε της αρέσουν οι όποιες δεσμεύσεις με άλλα άτομα
- θέλει να αφιερώσει τη ζωή της και κάθε ώρα της ημέρας στην προσωπική της ανάπτυξη
- θέλει να αφιερώσει τη ζωή της προσφέροντας στην κοινωνία με εναλλακτικούς τρόπους

Μια γυναίκα μπορεί (θέλει) να κάνει παιδιά γιατί:
- θεωρεί ότι αυτό θα την ολοκληρώσει ως γυναίκα (θα συμβάλλει στο να αναπτυχθεί ένας νέος άνθρωπος στον κόσμο με προσωπικότητα και ικανότητα να τον αλλάξει).
- η παραπάνω φράση μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα
- είτε το ήθελε από τα βάθη της είτε όχι, πιέστηκε από την κοινωνία
- "δε της έμεινε τίποτε άλλο να κάνει"

Οι λόγοι είναι πολλοί, προσωπικοί αλλά και βαθύτατοι. Μερικοί από τους παραπάνω μπορούν να χαρακτηριστούν από κάποιους ως θετικοί/δικαιολογημένοι ενώ από κάποιους άλλους όχι με ποικίλες προσεγγίσεις.
* Αν θεωρείτε πως ο γάμος, τα παιδιά, ή έστω και το παιδί εκτός γάμου, είναι "η φυσική εξέλιξη κάθε γυναίκας" εφόσον "συντελεί στην πληρότητα της, στο να ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος"

:)
Θεωρώ ότι είναι η φυσικής εξέλιξη κάθε γυναίκας αλλά και κάθε άντρα η τεκνοποίηση, θέτοντας ως αξίωμα τη σημαντικότητα & αξία της δημιουργίας, αλλά και ως φυσικό σκοπό της κάθε μορφής ζωής το τρίπτυχο προσαρμογή, επιβίωση & αναπαραγωγή. Βιολογικά/ φυσικά υπό αυτή τη σκοπιά πιστεύω ότι μιλάμε για μία ολοκλήρωση του ατόμου.
Από μία άλλη άποψη μπορούμε να δούμε το θέμα μακροσκοπικά και να θεωρήσουμε ότι η αναπαραγωγή δεν είναι απαραίτητα φυσικός στόχος κάθε οργανισμού, αλλά η άμεση ή έμμεση εξασφάλισή της. Άλλωστε οι περισσότεροι οργανισμοί, αν όχι όλοι, είμαστε σε ομάδες-σύνολα και επί προσθέτως η φύση δεν είναι τέλεια με την έννοια της τελειότητας όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς (συνεπώς είναι άτοπο να πούμε ότι κάποιοι οργανισμοί ζούνε εκ φύσεως... άσκοπα!).


-petros
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Κακή Επιρροή γράφει ότι δεν είναι όλοι πλασμένοι για να γίνουν γονείς, έπειτα όμως συμφωνεί με τη Himela που γράφει ότι δεν "εγκρίνει" κάποια να μην θέλει να γίνει μάνα για να μην χαλάσει το σώμα/καριέρα/καλοπέραση της αλλά μόνο κάποια που δεν θεωρεί ότι θα γίνει καλή μάνα. Αναφέρει επίσης ότι θεωρεί τις γυναίκες της πρώτης κατηγορίας αλαζονικές και ματαιόδοξες, κάτι το οποίο θεωρεί "ασυγχώρητο". Και ερωτώ, αφελώς ίσως:
    • Η επιλογή δηλαδή δικαιολογείται μόνο όταν προέρχεται από αδυναμία; Μα ουσιαστικά τότε δεν δικαιλογούμε καμία επιλογή! Δεν δικαιολογούμε την επιλογή κάποιου να μην γίνει γονιός, αλλά μόνο την αναπόφευκτη συνέπεια της συνειδητοποίησης του ότι δεν μπορεί να γίνει γονιός. Το "πρέπει να γίνουν όσοι μπορούν" είναι ουσιαστικά ισοδύναμο με το "πρέπει να γίνουν όλοι" (για να μην σχολιάσω πόσο φασιστικά είναι και τα δύο...)
    • Από πότε οι προσωπικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις (είτε αφορούν πνευματικές, είτε σαρκικές επιδιώξεις) συνιστούν ματαιοδοξία και αλαζονεία;
Το ότι δεν κάνουν όλοι για γονείς δεν συνδυάζεται απαραίτητα με την αλαζονεία και την ματαιοδοξία
Για μένα προσωπικά μια γυναίκα που θα πει δεν θέλω να κάνω παιδί γιατί θα χαλάσει το σώμα μου, σαφώς και δεν είναι γεννημένη για να κάνει παιδί, αλλά πρωτίστως, πρόκειται για ένα ματαιόδοξο άτομο που δεν μπορώ να πω ότι είναι και του γούστου μου.
Τι να κάνω τώρα... να γουστάρω ένα τέτοιο άτομο? Ε σορρυ δεν γίνεται κι ας είμαι εγώ η ρατσίστρια που τσουβαλιάζει

Για τις δικές μου σκέψεις, είναι άλλο πράγμα να λες ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ γιατί ΔΕ ΘΕΛΩ.-
Κι άλλο πράγμα να λες δε θέλω νά κάνω παιδί γιατί είμαι κορμάρα και δε θέλω να το χάσω αυτό.

Δε μπορώ επίσης να βάλω στο ίδιο καζάνι την επαγγελματική φιλοδοξία και τους στόχους της κάθε γυναίκας, που έχει φάει και κάτι χρονάκια στα θρανία με την ομορφιά της καθεμιανής
Αλλο πράγμα λοιπόν το "δε θέλω να κάνω παιδί γιατί θέλω καριέρα" και πάλι άλλο το "δε θέλω να κάνω παιδί για να μην χαλάσω το σώμα μου"
Το θέλω να κάνω καριέρα, για μένα σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει βάλει άλλες προταιρεότητες στη ζωή του, σαφώς και δεν κάνει για γονιός (Στην παρούσα φάση εφόσον το σκέφτεται έτσι) και καλά κάνει και μεγειά του και χαρά του.
Σαφώς και δεν θα τον χαρακτηρίσω αρνητικά. Απλά ίσως σκεφτώ ότι με το πέρασμα του χρόνου, είναι πιθανό να αναθεωρήσει γιατί μεγαλώνοντας βλέπεις κάποια πράγματα πολύ διαφορετικά.

Για να συνοψίσω αν δεν έγινα ακόμα κατανοητή
Οχι, δεν θεωρώ ότι η επιλογή πρέπει να προέρχεται από "Αδυναμία"
Αλλά για μένα το "είμαι όμορφη και δε θέλω να ασχημήνω" είναι σοβαρή αδυναμία και δε μου αρέσει. Δεν θα την είχα φίλη μου βρε παιδί μου αλλά φυσικά και είναι δικαίωμα της να κάνει ό,τι θέλει.


edit
Για μένα, άξιος θαυμασμού και του βγάζω το καπέλο είναι αυτός/η που θα πει

Δε μου αρέσει ο κόσμος μας, υπάρχει μεγάλη φτώχια αδυναμία δυστυχία και δε θέλω να φέρω στον κόσμο αυτό άλλο ένα παιδί.
Το έχω σκεφτεί καλά, το έχω αποφασίσει και θεωρώ ότι δεν χρειαζόμαστε άλλα παιδιά. Αν στο μέλλον θελήσω να μεγαλώσω έναν μικρό άνθρωπο, θα υιοθετήσω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Τι θα πιστεύατε για μια γυναίκα που δηλώνει πως δε θέλει/ δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτεί και να κάνει παιδιά; Θα μ'ενδιέφερε να μάθω τη γνώμη σας, και συγκεκριμένα:

* Ποια θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα σας περνούσε από το νου ακούγοντας κάτι τέτοιο και επιπλέον

* Αν θεωρείτε πως ο γάμος, τα παιδιά, ή έστω και το παιδί εκτός γάμου, είναι "η φυσική εξέλιξη κάθε γυναίκας" εφόσον "συντελεί στην πληρότητα της, στο να ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος"

:)

Ειλικρινά?
Δεν πιστεύω τίποτα όπως δεν πιστεύω τίποτα για μια γυναίκα που δηλώνει τα ακριβώς αντίθετα, δηλ. ότι θέλει να παντρευτεί και θέλει να κάνει παιδιά.
Η κάθε μια έχει πλήρως και απολύτως το δικαίωμα να κάνει όποια δήλωση θέλει για τον εαυτό της και τη ζωή της καθώς και να την τηρήσει, ή να την αλλάξει, ή ό,τι θέλει τέλος πάντων αφού από τις επιλογές της αυτές δεν θίγεται κανείς άλλος.

Οφείλω μάλιστα να ομολογήσω ότι με ξένισε η τροπή που πήρε σε κάποιες αναρτήσεις η συζήτηση, λες και μια γυναίκα επειδή μπορεί να κάνει παιδιά, θα πρέπει να το κάνει ή να το αρνηθεί για συγκεκριμένους λόγους που να εμπίπτουν στα κοινώς παραδεκτά.

Θα διαφωνήσω. Σέβομαι τις απόψεις που έχουν διατυπωθεί από σεβασμό στα πρόσωπα και στο δικαίωμα τους για ελεύθερη έκφραση, αλλά μέχρι εκεί.

Για μία γυναίκα είναι σοβαρός λόγος η καριέρα της και για μία άλλη το σώμα της. Ουδέν το μεμπτόν. Είναι δύο διαφορετικές γυναίκες με διαφορετικές κοσμοθεωρίες και διαφορετικές προτεραιότητες. Ποιός είναι ο καθένας από εμάς να κρίνει ποιά προτεραιότητα είναι σημαντική και ποιά όχι? Μπορεί να εκφράζουμε την προσωπική μας άποψη για τις επιλογές των άλλων και την αιτιολογία τους, αλλά θεωρώ και νιώθω την ανάγκη να τονίσω, ότι θα πρέπει να τηρούμε ως κόρην οφθαλμού τη λεπτή γραμμή της αποδοχής του άλλου και του σεβασμού των όρων με τους οποίους ζει τη ζωή του αφού δεν βλάπτουν εμάς ή το κοινωνικό σύνολο.
Άλλωστε το είδος μας έχει προ πολλού περάσει το στάδιο κατά το οποίο η αναπαραγωγή συνδεόταν με την επιβίωση του. (άσε που σε επίπεδο πλανήτη, μάλλον η εξαφάνιση του θα ήταν ωφελιμότερη, αλλά τέλος πάντων...)
Και για να απαντήσω και στο ερώτημα, σαφώς δεν θεωρώ ότι ένα παιδί είναι η "φυσική εξέλιξη" κάθε γυναίκας! Παιδιά μας είναι και οι σκέψεις μας, τα έργα μας, τα δημιουργήματα μας, τα επιτεύγματα μας, η κληρονομιά που αφήνουμε πίσω μας ας είναι και μια απλή ανάμνηση σε έναν μόνο άνθρωπο.

Τηρουμένων των αναλογιών, έρχομαι να θέσω το αντίστοιχο ερώτημα και για έναν άνδρα.

Λοιπόν τί θα λέγατε και ποια θα ήταν η πρώτη σας σκέψη αν ακούγατε έναν άνδρα να λέει ότι δεν θα κάνει ποτέ οικογένεια?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top