Μήπως δεν υπάρχει στις μέρες μας αληθινή φιλία και αγάπη;

Αρχική Δημοσίευση από St@vros:

Μήπως δεν υπάρχει στις μέρες μας αληθινή φιλία η/και αγάπη? Αν ναι ποιοί οι λόγοι?
Αν όχι τότε γιατί τόσοι άνθρωποι είναι μόνοι, και ερωτικά και απο πραγματικούς φίλους.
Κάποτε πίστευα και στα 2, γιατί είμαι συναισθηματικό άτομο. Τώρα πια σε τίποτα απο τα 2.
Γιατί και τα 2 με προδίδουν επανηλημένα!... Και έχω φτάσει σε ένα συμπέρασμα.. Ότι όλοι ζούν για την πάρτυ τους..
Ακούω γνώμες..

Click για ανάπτυξη...

Το σίγουρο είναι, οτί μετά από κάποιο διάστημα, θα δεις οτί η φιλία ή η αγάπη... θα σημαίνει κάτι το διαφορετικό για σένα, από 'τι σημαίνει τώρα.Σημασία έχει να μη βάζεις το συναίσθημα ποτέ πάνω από τη λογική.Όταν μπερδεύουμε συναίσθημα και λογική το αποτέλεσμα είναι αρνητικό...Αν καταφέρνεις να συνδυάσεις αυτά τα δύο, ίσως απαντήσεις μόνος σου στην ερώτηση.Και μια και μου κόλλησε μια σφήνα στον εγκέφαλο,
θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα:
Ένα αγαπημένο σου πρόσωπο σου ζητάει μια χάρη.Η εκτίμηση αμοιβαία.
Αυτό που σου ζητάει δε συμβαδίζει με τη λογική σου.
Και μαγνητίζει τα συναισθήματα σου γι' αυτό το πρόσωπο.
Πώς συμπεριφέρεσαι;Η επιλογή είναι δικιά σου και αυτή κρίνει το τι σημαίνει το κάθε συναίσθημα για 'σένα.Και επειδή μετά από κάποιο διάστημα, ο χρόνος επηρεάζει(αλλοιώνει,τροποποιεί το χαρακτήρα) τα βλέπεις όλα με διαφορετικό μάτι.

Τελικα ολα ειναι θεμα χαρακτηρα,οταν εισαι συναισθηματικο ατομο,παντα βαζεις τα αισθηματα πανω απ"ολα και καταληγεις να πληγωνεσαι.Βασικα αυτο που καταλαβα μετα απο αρκετα χαστουκια ειναι οτι πρεπει πρωτα να αγαπαμε τον εαυτο μας και μετα ολους τους αλλους.Αν μπερδεψουμε τη σειρα ,χαθηκαμε

παντα υπηρχε ,υπαρχει και θα υπαρχει στην ανθρωπινη -και οχι μονο -κοινωνια και φιλία και αγαπη..σε όλες τις πιθανες βαθμιδες και επιπεδα και εντασεις και ποιοτητες .
οσο υπαρχουν ανθρωποι θα υπαρχουν όλα τα όλα τα παραπανω συναισθηματα και σχεσεις ,πακετο με τα μιση, τις προδοσιες ,κλπ....ακριβως για απολαμβανουμε και να εχουν νοημα τα καλα...τι νοημα θα ειχε η αγαπη αν δεν υπηρχε το μισος?
τι νοημα θα ειχαν οι φιλοι ,αν δεν υπηρχαν οι εχθροι?

Αγάπη και φιλία. Ναι υπάρχουν. Είναι εύκολο να τα βρεις; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η απάντηση εξαρτάται από τρία πράγματα. Το ένα αφορά εμάς. Το άλλο τους άλλους. Το τρίτο είναι η τύχη.

Μπορούμε να εξετάσουμε και να διαφοροποιήσουμε (στο βαθμό που θέλουμε) αυτό που αφορά εμάς κατά κύριο λόγο. Μπορούμε να αξιολογούμε και τους άλλους επίσης. Σε ότι αφορά την τύχη, είναι απλά θέμα πιθανοτήτων.

Από προσωπική εμπειρία μπορώ να σου πω, ότι στο θέμα φίλοι υπήρξα τυχερός. Μετά από πολύ ψάξιμο και τύχη, ανταμείφθηκα τελικά και στο ερωτικό κομμάτι. Αν ταλαιπωρήθηκα; Ναι και πολύ. Αν άξιζε; Επίσης ναι και με το παραπάνω. Έκανα όλα τα τυπικά λάθη που μπορούν να γίνουν. Επίσης έκανα αλλά και μου έκαναν όσα μπορούν να γίνουν σε σχέσεις μεταξύ δύο ανθρώπων. Τα μόνα που δεν έκανα (κι εύχομαι να μην αξιωθώ να κάνω) ήταν να κερατώσω, και να πω ψέμματα στη σχέση μου ηθελημένα. Αυτό το τελευταίο ειδικά, είναι όλα τα λεφτά. Διότι μέσα από την επώδυνη διαδικασία της αναζήτησης σχέσης, άρχισα να ανακαλύπτω πόσα ψέμματα είμαστε ικανοί να λέμε στον εαυτό μας, χωρίς καν να το υποψιαζόμαστε.

Από την άλλη βέβαια, είναι και το τι ζητάμε. Τόσο από ερωτικούς συντρόφους κι από φίλους, αλλά και από τον εαυτό μας. Αν ζητάμε πράγματα που οι άλλοι δεν έχουν ή δεν μπορούν να μας τα δώσουν, τότε ας μην περιμένουμε και πολλά. Το ίδιο όμως και για εμάς. Αν ζητάμε από τον εαυτό μας να γίνει κάποιος άλλος προκειμένου να είμαστε αρεστοί, τότε χάθηκε το παιχνίδι.

Για το ότι όλοι ζουν για την πάρτη τους. Εδώ δεν έχεις κι άδικο. Ο οποιοσδήποτε θέλει να αγαπήσει, θέλει σε κάποιο βαθμό και να αγαπηθεί. Και όσο και να αισθάνεται κανείς την ανάγκη να δώσει, κάτι περιμένει να πάρει. Το θέμα δεν είναι αν ζούμε για την πάρτη μας. Και βέβαια για αυτό ζούμε, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Το θέμα είναι να υπάρχει η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων μεταξύ δύο ανθρώπων. Το θέμα είναι το ισοζύγιο να είναι θετικό.

Το σημαντικότερο για μένα, είναι να εξετάζεις τον εαυτό σου, και να προσπαθείς. Να μαθαίνεις από τα λάθη σου, και να συνεχίζεις. Να μην τα αφήνεις να γίνονται η πέτρα που θα σε τραβήξει στο βυθό της θάλασσας. Έστω κι αν κάποια στιγμή μπορεί να αισθανθείς ότι δεν έχεις την δύναμη να κάνεις ούτε ένα βήμα παραπάνω, έχεις διανύσει μόνο την μισή απόσταση από όση είσαι ικανός να κάνεις, λέει μια Ιρλανδέζικη παροιμία. Άφηνε το μίσος, την κακία, τον πόνο και τον εγωισμό πίσω σου όσο μπορείς, γιατί αποτελούν περιττό βάρος στη διαδρομή της ζωής. Μετάτρεψε τα σε γνώση. Και γνώση, δεν υπάρχει μόνο αυτή του μυαλού αλλά και της καρδιάς.

Καλή δύναμη εύχομαι. Κι αν μείνεις πιστός σε αυτό που θες, θα το βρεις.

Επανέρχομαι μετα απο σχεδόν.. κατσε να δω μια.. 8 μήνες στο θέμα.. Τελικά για άλλη μια φορά επιβεβεώθηκα και για τα 2... χαλάμε φαιά ουσία κυνηγώντας στην ουσία κάτι ανέφικτο.. όταν άνοιγα το θέμα την περίοδο εκείνη ήμουν πολύ απογοητευμένος.. υπήρξε ένα παιδί που κυνήγησε τη φιλία μου και την κέρδισε είναι η αλήθεια καθότι ήταν αυτό που χρειαζόμουν εκείνη την περίοδο, δεν ταιριάζαμε πολύ αλλα δεν με πείραζε και λογικο. Ότι έχτισε το γκρέμισε. εκει που κάναμε κολητή παρεα άρχισε να εξαφανίζεται και να με θυμάται μόνο όταν χρειαζόταν κάτι.. το κερασάκι ήταν το καλοκαίρι... έπεζε να περάσει πανεπηστήμιο στην πόλη μου και όλο το καλοκαίρι με έπερνε κάθε μέρα.. ξαφνικα ενώ πιο πριν μας είχε ξεχάσει τελείως.. την τελευταία του κλήση την έλαβα μια μέρα πριν βγούν τα αποτελέσματα... κατάλαβα φυσικά ότι δεν πέρασε εκει και αργότερα επιβεβεωθηκα.. αυτά για τις πραγματικές φιλίες.. μέσα σε όλα έκατσαν και 2 αποτυχημένες σχέσεις πριν κάποιο καιρο... δεν μπορεί.. ΑΝΤΕ 1 να φταίς.. 2 να φταίς Ε ΠΟΣΟ ΠΙΑ ΝΙΣΑΦΙ.. αυτοι είναι οι άνθρωποι πια.. όλοι μόνο για το συνφέρον τους ζουν και την πάρτυ τους.. πραγματικα δεν πιστεύω ότι θα ξαναεπενδύσω σε φιλια... αυτα..

κοίτα όλες οι ενδείξεις δείχνουν οτι δεν υπάρχει τίποτα απο τα δύο σε πραγματικό επίπεδο !! Όμως η αλήθεια είναι οτι υπάρχουν και τα δύο πολύ μα πολύ βαθιά στους ανθρώπους!!!!!! αρκεί νΑ βγούν πιθο έξω και αυτό ειναι όλο!!!!!!

Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι το εξής: όλοι λένε οτι πρέπει καταρχάς να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όταν όμως κάποιος φίλος μάς δείξει οτι φέρεται εγωιστικά, τον κατηγορούμε γιατί "σκέφτεται μόνο τον εαυτό του". Αντιφατικό δεν είναι; Τελικά πρέπει να αγαπάμε πάνω από όλα τον εαυτό μας ή όχι;

Νωρίς δεν είναι για την Ιθάκη;

Click για ανάπτυξη...

Μου άρεσε αυτή η φράση. Με έκανε να αναρωτηθώ. Είναι ποτέ νωρίς για την Ιθάκη; Ποιος καθορίζει πότε είναι η ώρα για την Ιθάκη; Πότε πρέπει να αρχίζει το ταξίδι; Και τελικά η Ιθάκη ξεχνιέται στην πορεία; Μήπως φτάνουμε πολύ γρήγορα στην Ιθάκη και δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε το ταξίδι; Μη μου δίνετε σημασία, με έπιασε η μεσημεριανή μου φιλοσοφία. Πάντα με μαγεύει μια Ιθάκη. Και πάντα καταλήγει να είναι χίμαιρα...

Δεν ξέρω αν υπάρχει αληθινή φιλία ή αγάπη. Σταμάτησα να διερωτώμαι, σταμάτησα να τα αναζητώ. Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει...

Μαθε ν'αγαπας τον εαυτο σου και μην επιτρεπεις σε κανενα να σε εκμεταλευετε και να σε απογοητευει

Βαρέθηκα να ακούω αυτή την ατάκα.. "μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου". Πως το κάνεις αυτο το μαγικό πια που όλοι ξέρουν να το συμβουλεύουν αλλά όποιον ρωτήσεις πως το πετυχένεις δεν μπορούν να σου πουν τι να κάνεις..
Με απλά λόγια δεν ξέρω πως να αγαπήσω τον εαυτό μου.. συγνώμη για τον τόνο μου αλλά είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και δεν ξέρω πως να με βοηθήσω..

μου φαίνεται αδιανόητο να θεωρεί κάποιος ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη (δεν λέω φιλία διότι φιλία= μια μορφή αγάπης, κατά τη γνώμη μου πολύ ανώτερη της ερωτικής αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

εσύ έχεις νιώσει αισθήματα αγάπης για κάποιο άλλο πρόσωπο?? (πέραν της μάνας σου) Αν ναι , αυτο και μόνο αποδεικνύει ότι πραγματική αγάπη υπάρχει. Το θέμα είναι να μην την προσφέρεις πρόωρα και να βεβαιωθείς ότι και ο άλλος είναι διατεθειμένος να στην ανταποδώσει. Όσα πιο πολλά επενδύεις σε ένα άτομο τόσο πιο πολλά κινδυνεύεις να χάσεις, και όταν δίνεις αγάπη σε ένα άτομο δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμο να στην ανταποδώσει

Επειδή μου έχει τύχει και μένα στο παρελθόν λόγω διαφόρων (δυσάρεστων) περιστάσεων και γεγονότων να ανοιχτώ σε άτομα σε μεγαλύτερο βαθμό απότι έπρεπε (και έχει τύχει να γίνει το ίδιο και προς εμένα), αυτό που θα σου λεγα να προσπαθήσεις να κάνεις είναι να κόβεις και να ράβεις τον εκδηλωτισμό σου (απότι κατάλαβα είσαι κι εσύ άτομο που ανοίγεται εύκολα, δυστυχώς εμείς την πληρώνουμε τελικά ) στα μέτρα του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου, και αν βλέπεις ότι υπάρχουν προοπτικές, παίρνεις το ρίσκο (γιατί ναι, πρόκειται περί ρίσκου) και επιχειρείς μια πιο στενή προσέγγιση (και όχι 1 εβδομάδα αφού κάνεις μια γνωριμία). Αυτό δεν ειναι φυσικά κάτι εύκολο, διότι πολλοί άνθρωποι μας κάνουν κλικ και σπεύδουμε να τους δώσουμε περισσότερα απ'ότι γίνεται και τρώμε τα μούτρα μας, τουλάχιστον όμως αποκτάς την εμπειρία και προχωράς πιο προσεκτικά. Προφανώς δεν μιλάω για ερωτικές σχέσεις, απευθύνομαι γενικά στις συναναστροφές με ανθρώπους. Και φύσικα keep in mind ότι τις περισσότερες φορές δεν θα βρεις αυτό που ψάχνεις ώστε να μην πάθεις μαύρη κατάθλιψη αν κάποιος σε απογοητεύσει.

Keep in mind όμως ότι μόλις βρεις αυτο που ψάχνεις θα είναι πολύ πιο ανταποδοτικό απότι μπορείς να φανταστείς και θα συνειδητοποιήσεις ότι αξίζει ό,τι προηγούμενες απογοητεύσεις έχεις περάσει, οπότε keep trying, και όσους σε απογοητεύουν, γράψτους στα @@ σου ( σου προτείνω και κυριολεκτικά να πάρεις ένα στυλό) και move on. Έχεις να φας ακόμα πολύ χώμα στην ζωή σου, εγώ που είμαι 17 έχω φάει ήδη αρκετό, και αν άφηνα τον εαυτό μου στην κατάθλιψη δεν ξέρω που θα χα καταλήξει...φανταζομαι ότι τελικά το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει αυτό, να γράφεις τους άλλους που σε απογοητεύουν και να παίρνεις την απόφαση να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω σου χωρίς να τα σκέφτεσαι, το να τα σκέφτεσαι σημαίνει ότι επενδύεις πάλι σε αυτά (τον χρόνο σου κυρίως, που είναι πολύτιμος). Είναι φυσικό να στεναχωριόμαστε βέβαια (θα μασταν εντελώς αναίσθητοι ειδάλλως), πρέπει όμως να συνειδητοποιήσει κανείς ότι αυτά είναι στο πρόγραμμα της ζωής και να τα καταχωρήσει στον φάκελο "εμπειρίες", και να προχωρήσει, δεν έχει και άλλη επιλογή εξάλλου, η άλλη επιλογή είναι να μεμψιμοιρεί για μια ζωή...δυστυχώς άλλες πρακτικές συμβουλές δεν υπάρχουν, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και απο σένα μόνο εξαρτάται το πώς θα προχωρήσεις

Φιλικά

Η απάντηση είναι πως όχι , δεν υπάρχει απόλυτη αληθινή φιλία ούτε αγάπη . Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα κρύβεται στην φύση του ανθρώπου … είναι καθαρά θέμα φιλοσοφικό . Πιο συγκεκριμένα ο άνθρωπος όντας ζώο κοινωνικό επιλέγει τις φιλίες του και ποιον θα αγαπήσει (υποσυνείδητα) . Άρα έχει ανάγκη να αγαπήσει κάποιον , με αυτήν του όμως την επιλογή που λειτουργεί τις περισσότερες φορές υποσυνείδητα καταργεί τον αυθορμητισμό του συναισθήματος της αγάπης νομίζοντας όμως πως αυτό προέκυψε αυθόρμητα . Αλλά στην ουσία αυτό προέκυψε ύστερα από υποσυνείδητη επιλογή . Βέβαια τα συναισθήματα της αγάπης και της φιλίας είναι αληθινά τα νιώθει αυτός που αγαπάει πραγματικά αλλά στην ουσία η αγάπη ξεκίνησε επειδή κάποιος το επέλεξε θέλοντας να καλύψει κάποιοι κενό . Άρα το συναίσθημα αυτό χάνει την πραγματική του αξία , δεν είναι αυθύπαρκτο , το επιλέγει κάποιος για να ικανοποιήσει κάποιο ηθικό συμφέρον , κάποια βιολογική και ψυχοσωματική ανάγκη . Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που η φιλία και η αγάπη εμφανίζονται αυθόρμητα αλλά και πάλι εμφανίζονται έτσι επειδή θέλουμε εμείς να εμφανιστούνε
Τέλος το βασικό συμπέρασμα είναι πως νομίζουμε πως υπάρχουνε πραγματικοί φίλοι και νιώθουμε πράγματα για αυτούς , πονάμε και συμπάσχουμε στα δύσκολα .. αλλά μήπως όλα αυτά προέκυψαν από κάποια συγκυρία από κάποιο ηθικό συμφέρον που δεν το καταλάβαμε ;

και γω τα ιδια πιστευω.ουτε φιλια αληθινη ουτε αγαπη.ειμαστε μονοι.η μοναδικη αληθινη πραγματικη παντοτινη αγαπη ειναι η αγαπη που νιωθει η μανα για το παιδι της.ειμαι 26 και κανεις δε νοιαστηκε πραγματικα.

Αρχική Δημοσίευση από Speedy:

Μήπως δεν υπάρχει στις μέρες μας αληθινή φιλία η/και αγάπη? Αν ναι ποιοί οι λόγοι?
Αν όχι τότε γιατί τόσοι άνθρωποι είναι μόνοι, και ερωτικά και απο πραγματικούς φίλους.
Κάποτε πίστευα και στα 2, γιατί είμαι συναισθηματικό άτομο. Τώρα πια σε τίποτα απο τα 2.
Γιατί και τα 2 με προδίδουν επανηλημένα!... Και έχω φτάσει σε ένα συμπέρασμα.. Ότι όλοι ζούν για την πάρτυ τους..
Ακούω γνώμες..

Click για ανάπτυξη...

συμφωνώ απόλυτα!! κι εγώ προς αυτήν την άποψη οδεύω αν και δε θέλω να την καθιερώσω καθότι είμαι μόλις 18 και είναι μάλλον νωρίς να απογοητεύομαι τόσο από τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Οι φίλες θα σε ζηλέψουν στις επιτυχίες σου , από αγόρια μέχρι εξετάσεις, βαθμούς, διακρίσεις, οικονομική κατάσταση και θα στο παίζουν καλές σαμαρείτισσες όταν χωρίσεις, όταν αποτύχεις, όταν τσακωθούν οι γονείς σου, όταν πατώσεις εν γένει. Τα αγόρια ως φίλοι είναι σαφώς πιο ειλικρινή και ντόπρα, το μυαλό δεν παίρνει ποτέ στροφές για να ''σου την κάνουν'', εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Τώρα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις, νό0μίζω πως πλέον είναι δυσεύρετα τα αγόρια που θα αφοσιωθούν, και δεν εννοώ να είναι διατεθειμμένοι για τριετή σχέση αλλά δύο μήνες θα κάτσουν μαζί σου?? να είναι εκεί ΜΑΖΙ ΣΟΥ, κ όχι να απλώνουν χέρι σε ό,τι δίποδο φοράει σουτιέν και περνάει δίπλα τους... αυτό μας λείπει: το ήθος, η συνέπεια, η αφοσίωση....η πλειοψηφία είναι παρτάκηδες ΤΕΛΟΣ!

Φιλία... Μάλλον πρέπει να μπεί μάθημα στα Πανεπιστήμια!Φιλία πραγματική δεν νομίζω οτι υπάρχει (και την εχω πάθει πολύ άσχημα απο "φίλη" γιατι την είδε γκόμενα και ψωνίστηκε και βράστα μετα)!Ελάχιστες εξαιρέσεις υπάρχουν που μπορείς με άνεση να πείς οτι είναι φιλίες πραγματικές!Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη "Οι φίλες θα σε ζηλέψουν στις επιτυχίες σου , από αγόρια μέχρι εξετάσεις, βαθμούς, διακρίσεις, οικονομική κατάσταση και θα στο παίζουν καλές σαμαρείτισσες όταν χωρίσεις, όταν αποτύχεις, όταν τσακωθούν οι γονείς σου, όταν πατώσεις εν γένει." Εμένα αυτό το πράγμα μου έχει συμβεί και ακόμα προσπαθώ να το ξεπεράσω καθώς μεχρι τοτε πίστευα πραγματικα οτι υπάρχει φιλία!

https://www.youtube.com/watch?v=SyGhu0cMEXU!Το τραγουδι αυτο τα λεει ολα!

Υπαρχουν και τα δυο..
Ειμαι περισσοτερο σιγουρος για την φιλια που κατα τη γνωμη μου ειναι ενα ειδος αγαπης (ισως και το πιο δυνατο).
Οταν αναγκαστηκα να απομακρυνθω απο την οικογενεια μου και να ζησω μονος μου σε μια ηλικια που δεν ειναι και τοσο φυσιολογικο με στηριξαν 3 φιλοι οι οποιοι πολλες φορες ενιωθα οτι με αγαπουσαν οχι σαν φιλο απλα αλλα σαν αδερφο τους. Με στηριξαν σε ολους τους τομεις και μαζι τους καταφερα κατι που σιγουρα δεν θα τα καταφερνα μονος μου.
Το περιεργο δε ειναι οτι ,τωρα πια που εχω ορθοποδησει κι εχω βγει απο εκεινη την περιεργη και δυσκολη θεση που ημουν, τους βοηθαω κι εγω με τη σειρα μου οχι επειδη νιωθω οτι τους ειμαι υποχρεομενος αλλα επειδη μου βγαινει αυθορμητα.

Οσο για την αγαπη πιστευω σε αυτην. Πιστευω πως ειναι δυσκολο να την συναντησεις στη ζωη σου και περισσοτερο δυσκολο να την διακρινεις και να την ξεχωρισεις απο τις απλες συμπαθειες.