Η επιρροή της οικογένειας στις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις

Value

Νεοφερμένος

Ο Value αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 116 μηνύματα.
Αρκετοί από εμάς φαντάζομαι, έχουμε αναρωτηθεί και συζητήσει με φίλους και γνωστούς, το γιατί σήμερα οι ερωτικές σχέσεις μοιάζουν να μην έχουν διάρκεια. Και το αρχικά αντιφατικό, πως γίνεται παλιότερα με τους τόσους περιορισμούς που έθετε η οικογένεια στα παιδιά, εκείνα παρόλα αυτά, να δημιουργούν ερωτικές σχέσεις, οι οποίες μάλιστα είχαν διάρκεια και ένταση, που οι σημερινοί νέοι μόνο να φαντάζονται μπορούν, παρ' όλη την ελευθερία που τους προσφέρεται.

Ξεκινάω το θέμα αυτό, με αφορμή το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη με τίτλο "Χορός Μεταμφιεσμένων" εκδόσεις Ψυχογιός. Όπου στο κείμενο αυτό θα χρησιμοποιήσω πλάγια γράμματα, θα πρόκειται για κείμενο από το προαναφερθέν βιβλίο, το οποίο και συνιστώ ανεπιφύλακτα, μαζί με τα δύο τελευταία βιβλία που έχει εκδώσει και τα οποία θεωρώ κατά κάποιο τρόπο μια τριλογία. Γράφει λοιπόν η συγγραφέας:

"Γιατί άραγε οι σημερινοί νέοι δε ζευγαρώνουν εύκολα; Γιατί όλοι παραπονιούνται πως είναι μόνοι τους, αλλά και δεν μπορούν οι παραπονούμενοι να σμίξουν; Γιατί ο έρωτας στην εποχή μας δεν μοιάζει με τους θρυλικούς έρωτες των προηγούμενων γενιών, τότε που οι ερωτευμένοι σφιχτοδένονταν σαν απόρθητο κάστρο για τους τρίτους και μάλιστα εναντίον παντοδύναμων γονιών, σφιχτοδένονταν επί χρόνια, για πάντα, δραματικά, θανάσιμα, και πολεμούσαν για την αγάπη τους μέχρις εσχάτων; Τότε που τα φλογερά ειδύλλια ήταν το δεδομένο, ενώ σήμερα σπανίζουν; Γιατί οι απόπειρες στην αγάπη είναι τώρα έτσι ισχνές, έτσι αδύναμες και σύντομες, χωρίς γενναιότητα, χωρίς πάθος, χωρίς αντοχές; Μόλις οι νεαροί εραστές τα βρουν δύσκολα μεταξύ τους, παραιτούνται, επιστρέφουν στην μοναξιά ή γυρεύουν πιο βολικούς αναλώσιμους αντικαταστάτες, βυθίζονται δηλαδή στη μεγαλύτερη μοναξιά, "του απρόσωπου γενικού", αντικαθιστώντας εκείνο που μόνο στη μοναδικότητα, "του αναντικατάστατου ενός", μπορεί να βρεθεί."

Και ξεκινά η παρέα που είχε μαζευτεί και συζητούσε το θέμα, να απαριθμεί λόγους για το γιατί συμβαίνει αυτό. Οι άντρες τα ρίχνουν στην επιθετικότητα των γυναικών, οι γυναίκες τα ρίχνουν στην μαλθακότητα των αντρών, κλπ κλπ. Πάλι όλοι μας λίγο πολύ, τα έχουμε συζητήσει αυτά. Το τις πταίει για την σημερινή κατάσταση. Και ενίοτε, βγαίνει φταίχτης και ο Χατζηπετρής! Λέει όμως ένας από την παρέα:

"Ναι εντάξει! Μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα στον γενικό κανόνα, όμως εσύ θα πρέπει να γυρέψεις την εξαίρεση. Πάντα μια εξαίρεση ερωτευόμαστε."

Τι να θέλει να πει ο ποιητής εδώ; Με το φτωχό μου μυαλό καταλαβαίνω ότι από τα συμφραζόμενα βγαίνει, πως για να καταφέρεις να βρεις αυτή την εξαίρεση, θα πρέπει να έχεις μεγάλο πείσμα και πολύ υπομονή. Και κάτι ακόμα. Να έχουν μείνει τα μάτια και οι αισθήσεις σου ανοιχτές, ώστε να το δεις. Να μην έχουν "μπουκώσει" από την τεράστια κι εύκολη προσφορά των ημερών μας.

Συνεχίζει λοιπόν η συγγραφέας να απαριθμεί τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι μεγαλύτεροι στην νιότη τους σε ό,τι αφορά την εύρεση ερωτικού συντρόφου, πόσο αποτρεπτικές ήταν οι συνθήκες όπως χαρακτηριστικά λέει. Ακλόνητα αυστηροί γονείς, να φοβάσαι να βρεθείς με τον έρωτα σου, στα κρυφά να γίνονται όλα και με το φόβο μη σε δουν, τα ψέματα που έλεγαν προκειμένου να καταφέρουν να ειδωθούν, τους όρκους που έδιναν "για πάντα" οι ερωτευμένοι στα σινεμά που κρυφοέσμιγαν για δυο ώρες και άντε πάλι πότε να ξαναβρεθούν... Και λέει καταλήγοντας:

"Στα πάρτι που μας πήγαιναν και μας έφερναν οι μπαμπάδες μας, αναπτύχθηκε η γυναίκα κι ο άντρας μέσα μας, πιο σθεναρά και πιο σίγουρα από τώρα που ξενυχτούν ελεύθερα μέχρι το πρωί στα μπαράκια και τα κλαμπ οι νέοι. Που ταξιδεύουν για διακοπές πανελεύθεροι, που κοιμούνται μαζί τα προσωρινά ζευγάρια στα ξενοδοχεία.
Πως γίνεται τούτη η αντίφαση; αναρωτιόμαστε απορημένοι.
"

Και πάλι η παρέα άρχισε τα λίγο πολύ γνωστά, το ότι δηλαδή φταίει το ότι αργούμε σήμερα οι άντρες και οι γυναίκες να ενηλικιωθούμε, η πιεστική εκπαίδευση, οι υπερπροστατευτικοί γονείς, η διατροφή, η κενωνία η κακούργα, το ότι τα έχουμε όλα έτοιμα στα πόδια μας κι εύκολα-άκοπα, τα κινητά, και ο γνωστός-άγνωστος Χατζηπετρής! Και σίγουρα, όλα αυτά, το καθένα με τον τρόπο του, μπορεί να επηρεάζει τις καταστάσεις και τα πράγματα (με εξαίρεση τον Χατζιπετρή, αλλά έλα που η μοίρα του έταξε να φταίει -βολικά- για όλα), ωστόσο, δεν έχετε την αίσθηση, πως κάτι λείπει; Πως κάπου οι εξισώσεις δεν βγαίνουν; Προσωπικά, έτσι ένοιωθα κάθε που τα κουβέντιαζα όλα αυτά. Και αναφέρει η συγγραφέας, την περίπτωση της κοινωνίας του Αφγανιστάν, που σε ανελέητα αυστηρές συνθήκες και παρότι οι γυναίκες είναι κρυμμένες κάτω από την μπούρκα,, παρόλα αυτά, οι εραστές τα παίζουν όλα για όλα. Περίεργες αντιφάσεις, δεν συμφωνείτε; Λέει πιο κάτω όμως το βιβλίο:

"Ξαφνικά ένας συνομιλητής πέταξε: "Ο έρωτας προϋποθέτει αγνότητα".
Χωρίς να καταλάβουμε ακτιβώς τι εννοεί, όλοι σταθήκαμε κάποιες στιγμές βουβοί και συλλογισμένοι. Υπάρχουν λόγια που κάτι έχουν να σου πουν, ακόμη και πριν τα συνειδητοποιήσεις. Και η έννοια της αγνότητας σε σχέση με τον έρωτα, συνδυασμός που έχει εντελώς αποξεχαστεί, ή και που τώρα πια αντιμετωπίζεται με ειρωνία, φάνηκε ξάφνου να συγκινεί και να θυμίζει στην ομάδα μας, σε όλες τις ηλικίες που τη συναποτελούσαν εκείνο το βράδυ, κάτι ασαφώς γνωστό. Αισθανθήκαμε ανάγκη να το προσεγγίσουμε, λες και κάπου στο κλειστό δωμάτιο αντιφέγγισε ένα πεταμένο χαμένο κλειδί.
Ο συνομιλητής μας τότε συνέχισε με αυξανόμενη ένταση, λες και μιλώντας ανακάλυπτε κι ο ίδιος τι προσπαθούσε να εκφράσει, πως οι σημερινοί γονείς πρόωρα σπρώχνουν τα παιδιά τους έξω από την αγνότητα. Ότι η δική τους υπολογιστική πονηριά και η υπαρξιακή τους ανασφάλεια από πολύ νωρίς προσπαθούν να τα πονηρέψουν και να μολύνουν με βρόμικα παπούτσια το χιόνι της έφηβης ψυχής. Πολύ νωρίς τα εξωθούν, με τον τρόπο τους, στο να ψάξουν ερωτικό σύντροφο, γιατί φοβούνται μήπως τα παιδιά τους εξελιχθούν σε "ανώμαλα". Δεν προβληματίζονται (οι ανασφαλείς άλλωστε δεν έχουν υπομονή), με το ότι η ώρα της ετοιμότητας για κάτι τόσο σημαντικό είναι διαφορετική για τον καθένα.
Κι έτσι συμβαίνει το πιο καταστροφικό. Τα παιδιά δε θεωρούν σήμερα ως επανάσταση το να ερωτευτούν, αλλά σαν ακόμη μια υποχρέωσή τους, που θα κάνει τους γονείς υπερήφανους για τις ικανότητές τους. Αισθάνονται μειονεκτικά όταν αργούν να φέρουν ένα σύντροφο στο σπίτι, γιατί και οι γονείς τους νοιώθουν μειονεκτικά και αγωνιούν. Αρχίζουν λοιπόν, ως εκ τούτου, από νωρίς τις αβαρίες και τους συμβιβασμούς στην εκλογή τους. Ακόμη και πριν η αυθόρμητη, παλλόμενη εφηβική καρδιά συγκινηθεί μ' αυτό που της αξίζει. Αρχίζουν όχι μόνο οι γονεϊκές επιρροές αλλά και οι υποβολές, όλο το κλίμα της σύγχρονης καθημερινότητας τείνει να εμφανίζει τη σεξουαλική ζωή σαν υποχρέωσή μας. [...]
Κατάντησαν οι σύγχρονοι να αισθάνονται ως υποχρέωση το να ζευγαρώσουν , να κάνουν έρωτα, να μη διαφέρουν από ένα διάχυτο πιεστικό πρέπει. Το σενάριο και πάλι υπερτερεί από τα ζωντανά πρόσωπα, ήδη ξεκινάει μια συναισθηματική καριέρα με ρηχά κριτήρια. Οι γονείς παροτρύνουν τα παιδιά τους να καλέσουν το φίλο ή τη φίλη τους στο σπίτι να γνωριστούν, όχι μόνο γιατί επιθυμούν να τα αποτρέψουν από κινδύνους, όπως διατείνονται, αλλά και για να ελέγχουν και την πιο μυστική κόγχη της ύπαρξης τους, που είναι και αξίζει να είναι η ερωτική. Μια βάναυση εισβολή στον υπερευαίσθητο Νυμφώνα της ερωτευμένης ψυχής, ενώ "ένδυμα ούκ έχουν".
Και όταν το ταίρι έρθει στο σπίτι, ξεκινά μια άλλου είδους τερατώδης επίδραση. Η εξέταση του επισκέπτη ή της επισκέπτριας από το αδηφάγο μάτι του γονέα, είναι από τα σκληρότερα που μπορεί να σου συμβούν. Και για τους δυο νεαρούς η δοκιμασία που κρύβεται πίσω απ' τις μοντέρνες και "άνετες" συμπεριφορές είναι αναπότρεπτη. Ο γονιός, ακόμη κι όταν υποκριτικά παριστάνει τον ανοιχτόμυαλο, τον γεμάτο κατανόηση και ελευθερίες, μεταδίδει τις κρίσεις του και τα κριτήριά του στο παιδί του ακόμη και με σιωπές, ακόμη και με τα πιο ευγενικά, γλυκύτατα λόγια. Ξέρει αυτός...
"

Μικρή παρένθεση. Υπάρχει ένα πράγμα που έχω κρατήσει πολύ καλά στη μνήμη μου, από τον έναν χρόνο που έκανα ψυχανάλυση. Μου είχε πει λοιπόν ο ψυχαναλυτής μου -πράγμα που πολλές φορές έχω επιβεβαιώσει εμπειρικά- ότι όλα τα συναισθήματα, με έναν τρόπο υπόγειο, ακόμα κι αν ποτέ δεν εκφραστούν, επικοινωνούν. Περνάνε στον άλλο. Μεγάααααλη αλήθεια. Συνεχίζουμε με το κείμενο τώρα:

"Θέλει δε θέλει ο νέος άνθρωπος, μέσα σ' αυτό το ύπουλο περιβάλλον ενός χυδαίου παζαρέματος, που προσποιείται τη χαρούμενη φιλικότητα, χάνει την προσωπική φυσικότητα στην επιλογή της καρδιάς του, ακόμη και του κορμιού του. Οφείλει ο συναισθηματικός του σύντροφος να είναι όχι μονάχα κάποιος που του αρέσει και του εμπνέει τρυφερά αισθήματα, αλλά να αρέσει και στους γονείς του. Τελικά, ίσως και να παραμερίσει την ολοδική του προτίμηση και να ενθουσιαστεί με ταίρι, που θα αρέσει πρωτίστως στους δικούς του. Για να τους δει περήφανους που τα κατάφερε, και δε θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το είναι του θα θυσιαστεί για την εικόνα του, για την αποδοχή των γονέων. Ζωές και ζωές δυστυχούν και χάνονται απ' αυτή την αδυναμία. Θεωρώ θλιβερότατη κατάντια να πουλάς την αληθινή σου, αγνή καρδιά, για να αρέσεις και να πάρεις εύσημα από τους γονείς σου. Ο πατήρ Μάρκελλος Καμπάνης δεν παύει να συνιστά: "Θα είστε πίσω από τα παιδιά σας. Ούτε μπροστά τους, ούτε πλάι τους". Όμως ποιος αντέχει να πάρει ταπεινό ρόλο και μάλιστα στην περιοχή της ευκολότερης και μεγαλύτερης εξουσίας του -ίσως και της μόνης;- της γονεϊκής.
Και με τον τρόπο τον φιλικότατο -δε θέλουν τα παιδιά φίλους, έχουν φίλους, θέλουν γονείς- έχουν μπει κι έχουν πατήσει με λασπωμένες πατημασιές στο λευκό κι απαλό τοπίο της ιερής νιότης. Ναι, είπαμε, η ψυχή ζητά να ερωτευτεί την εξαίρεση, επιμένει να παλεύει και μέσα στους πιο αποκαρδιωτικούς κανόνες. Η εξαίρεση όμως θέλει αγνότητα, τότε μόνο γίνεσαι εξαιρετικός, αισθαντικός, τότε ερωτεύσιμος. Γιατί ο έρωτας, και πόσο μάλλον ο πρώτος έρωτας, είναι υπέρλογος, μεταφυσικός, η δική του κρίση είναι η διαισθητική, η πλαδαρή λογική των γονιών θα προσβάλλει και θα φτηνύνει την τρυφερότητα, την αυτογνωσία. Τη γνώση σου, που διψασμένα γυρεύεις στο είδωλό σου, εκείνο που σε κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια, μέσα στο κάτοπτρο που κρατά ο αγαπημένος άλλος. Είναι βαριά υπαρξιακή η ανάγκη του έρωτα, απόλυτα πνευματική σε τελευταία ανάλυση. Το ότι οι νέοι σήμερα γρήγορα κι επιπόλαια προσφέρουν το σώμα τους σε εναλλασόμενους συντρόφους γίνεται συνέπεια, από τη στιγμή που, με τέτοιας λογής υπολογισμούς, παροτρύνσεις και ιδέες, έχει κουρελιαστεί η παρθενικότητα της αγάπης τους. Αν δε σε μάθουν να σέβεσαι τα λεπτότερα συναισθήματά σου, πως να σε μάθουν να σέβεσαι το σώμα; [...]"


Κι αλλού παρακάτω γράφει:

"Οι οικογένειες, με τις καλύτερες προθέσεις της δικής τους φοβισμένης μετριότητας, γίνονται διαφθορείς. Η μετριότητα είναι ο πιο βλάσφημος εχθρός του μέτρου και γι' αυτό ανοητεύουν. Σύντομα τα παιδιά τους υιοθετούν τις γνώμες και τα κριτήρια των κουρασμένων, συμφεροντολόγων, μειονεκτικών γονιών, ακόμη και τότε που με άγριους καβγάδες παριστάνουν πως τους αντιστέκονται. Ακόμη κι όταν τους βρίζουν, τους περιφρονούν και φεύγουν ύστερα από τον άγριο καβγά χτυπώντας πίσω δυνατά την πόρτα, πάλι επηρεασμένα φεύγουν. Το νοιώθουν οι γονείς, γι' αυτό επιμένουν να συμβουλεύουν αδιάκοπα.
Θυμάμαι γνωστό μου να δίνει στην κόρη του προφυλακτικά, όταν εκείνη ετοιμαζόταν να βγει για βραδινή διασκέδαση. Το κορίτσι στην αρχή εξαγριωνόταν, θιγμένο, με κόκκινα μάγουλα, προσβεβλημένο. Με τον καιρό υποχώρησε και έπαιρνε στην τσάντα της το φακελάκι του μπαμπά. "Τι να κάνω;" έλεγε εκείνος μισοκακόμοιρα. "Δεν μπορώ να κοιμηθώ με τη σκέψη μιας εγκυμοσύνης ή του έιτζ". Έχουμε τόσο μπερδευτεί από υπαρκτούς και υποβολιμαίους φόβους, ώστε χάσαμε γελοία τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις στους κινδύνους.


Τα ακούτε οι υποψήφιοι γονείς; Σας θυμίζουν τίποτα ετούτα οι υποψήφιοι εραστές; Κι αν, λέμε αν, αυτά τα διαβάζει κανείς από εκείνους που μας βάζει να μαθαίνουμε μαθηματικά και ιστορία, γιατί δεν φτιάχνετε ένα μάθημα για τέτοια και άλλα θέματα -φλέγοντα θέματα- που μας απασχολούν όλους, στο σχολείο; Εκείνοι που αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, τα έχουν αναλογιστεί ποτέ; Τα ξέρουν; Διότι γίνονται τόσο υπόγεια και τόσο ύπουλα (χωρίς απαραίτητα κακή προαίρεση) όλα τούτα, που ούτε καν τα συνειδητοποιούμε. Γι' αυτό -και ας με συγχωρέσουν για τούτο συγγραφέας και εκδότης- τα δημοσιεύω εδώ χωρίς την άδεια τους, γιατί τέτοια γνώση θα έπρεπε να είναι κοινό κτήμα όλων, θα έπρεπε να είναι τοιχοκολημένη παντού. Γι' αυτό και πάλι συνιστώ ανεπιφύλακτα την ανάγνωση αυτού και των δύο άλλων βιβλίων της συγγραφέως, γιατί είναι βιβλία αυτογνωσίας και αυτοκριτικής. Υπάρχουν μέσα τους μαθήματα, που δε θα σας τα μάθει ποτέ και κανένας. Τελειώνοντας, καταλήγει το κεφάλαιο:

"Και τότε, ένα κορίτσι από την παρέα, μακιγιαρισμένο, μοντέρνα ντυμένο, φοιτήτρια σε θετικές σπουδές, διστακτικά σχεδόν, αλλά σαν να επιθυμούσε από καιρό να βγάλει από μέσα της κάτι που την απασχολούσε, είπε πως άρχισε να υποψιάζεται κάτι άλλο: ότι εκείνο που γενικά πιστεύεται, πως δηλαδή οι πολλές ερωτικές εμπειρίες ωριμάζουν και είναι απαραίτητες για σωστή τελική επιλογή, δεν είναι στα σίγουρα έτσι. Έχει αρχίσει να σκέφτεται, είπε, έπειτα από αρκετές χαλασμένες σχέσεις, ότι όσο πιο πολλούς δεσμούς κάνεις, τόσο κάτι χάνεις. Όχι, δεν κερδίζεις, όπως στην αρχή νόμιζε, όπως άκουγε. Κάτι μέσα της άρχισε να κουράζεται, να μαραίνεται, να χάνει την αυτοποεποίθησή της, να συγχέεται η εικόνα του εαυτού. Μια θλίψη, μια ανία... ακόμη και μια παραίτηση, ένα είδος παραίτησης, το παρατηρεί και στις φίλες της αυτό. Ο ενθουσιασμός που χρειάζεται η αγάπη, η δέσμευση, επικίνδυνα λιγοστεύει με μια πολυτάραχη ζωή, δεν είναι ανεξάντλητο το πηγάδι του μέσα μας.
"Άσε που ζώντας πολλά ανεβάζεις τον πήχη σου και δυσκολεύεις τη ζωή σου", παρατήρησε ένας φίλος.
"Κατεβάζεις μάλλον τον πήχη σου..." μουρμούρισε ένας νεότερος.


Πόσο αλήθεια είναι τούτο εδώ το τελευταίο επίσης... Και μπορώ να το επιβεβαιώσω από προσωπική και πάλι εμπειρία. Ίσως με βοήθησε ο Θεός, ίσως πάλι η μητέρα μου, δεν ξέρω, που σε μια περίοδο φρενήρους εναλλαγής συντρόφων, μου είπε απλά, χωρίς καμία εισαγωγή και χωρίς καμία περαιτέρω συζήτηση: "Παιδί μου, γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;".

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα να επιλέξω σε ποια κατηγορία θεμάτων θα έπρεπε να δημοσιευτεί ένα τέτοιο θέμα. Στις ερωτικές σχέσεις; Στην οικογένεια; Τελικά επέλεξα να το δημοσιεύσω εδώ. Αν κάποιος από τους διαχειριστές κρίνει διαφορετικά, ας το μετακινήσει ανάλογα. Περιμένω τα σχόλια και τις απόψεις σας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

SPEIO

Νεοφερμένος

Η SPEIO αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 21 μηνύματα.
<<<Και το αρχικά αντιφατικό, πως γίνεται παλιότερα με τους τόσους περιορισμούς που έθετε η οικογένεια στα παιδιά, εκείνα παρόλα αυτά, να δημιουργούν ερωτικές σχέσεις, οι οποίες μάλιστα είχαν διάρκεια και ένταση, που οι σημερινοί νέοι μόνο να φαντάζονται μπορούν, παρ' όλη την ελευθερία που τους προσφέρεται.>>>

Ο απαγορευμένος καρπός πάντα θα είναι πιο γλυκός.Πόσο διασκέδασες την τελευταία φορά που έκανες κάτι απαγορευμένο απο τους δικούς σου και πόσο λιγότερο διασκεδαστικό έγινε αυτό όταν πλέον έπαψε αυτή η απαγόρευση να ισχύει;Αδρεναλίνη.Τι φταίει λοιπόν η οικογένεια;Ο μόνος τρόπος θα είναι να σου δημιουργήσει πλασματικές απαγορεύσεις ώστε η έκρηξη αδρεναλίνης σου να σου δημιουργήσει έντονη αίσθηση ευτυχίας ,και αναμνήσεις που θα μπορούν να σε συντροφεύουν έτσι ώστε ίσως να νικήσεις την ανία της καθημερινότητας με ένα σύντροφο.
Επίσης σήμερα ισχύει και η υπερπροσφορά.Κινδυνεύοντας να φανω γραφική θα σου φέρω ένα παράδειγμα.Στα παιδικά μου χρόνια οι μπανάνες,τουλάχιστον στην πόλη μου ήταν δυσεύρετες και πανάκριβες.Ήταν το αγαπημένο μου φρούτο, μόνο που όταν πια μπορούσες να τις βρείς οπουδήποτε ,δεν ξέρω πως,έχασαν την γεύση τους.Οτιδήποτε μπορείς να γευτείς στο έπακρο σε ποιότητα και ποσότητα που εσύ επιθυμείς κάποια στιγμή σταματά να είναι τόσο θελκτικό και να σου χαρίζει ευδαιμονία.Συνεπώς ψάχνεις να βρείς κάτι που ίσως και να σου δώσει ξανά εκείνο το πρώτο συναίσθημα που σε ικανοποιούσε απόλυτα.
Ας μην κατηγορούμε πάντα τον τρόπο που μας μεγαλώσαν,οικογένεια-σχολείο-άτιμη κοινωνία,και ας αποδεχθούμε πως είμαστε αδηφάγα πλάσματα,ανικανοποίητα, που ζητούν απαγορεύσεις όταν μας δίνεται ελευθερία και ελευθερία όταν μας το απαγορεύουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,868 μηνύματα.
Καλά αποκλείεται να διαβάσω το κατεβατό, αλλά θα πω τη γνώμη μου στην αρχική ερώτηση. Πιστεύω πως οι νέοι σήμερα έχουν πολύ υψηλά στάνταρ για τον εαυτό τους και δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό. Οι άνθρωποι αυτοί που κάνουν υποχωρήσεις και συμβιβασμούς είναι για τους υπόλοιπους τα κορόιδα, οι μ..κες, αυτοί που κάθονται και ταλαιπωρούνται "για κάποιον που δεν αξίζει". Κλασσική έκφραση. Μα πώς θα δω αν αξίζει ή όχι αν δεν του δώσω μια ευκαιρία του ανθρώπου να δω τι καπνό φουμάρει; Σχέσεις αρχίζουν και τελειώνουν εν ριπή οφθαλμού. Θα μου πεις, και δεν πρέπει να έχουμε υψηλές απαιτήσεις για τον εαυτό μας; Να είμαστε με όποιον λάχει; Όχι βέβαια. Αλλά οι νέοι δε θέλουν να παλέψουν σήμερα για τίποτα, πιστεύουν οτι ο κόσμος τούς χρωστάει και επαναπαύονται ώσπου να πάρουν αυτό που τους "ανήκει". Στη ζωή όλα θέλουν προσπάθεια, αν κάτι αφήσεις θα σε αφήσει.

Ένα άλλο θέμα που νομίζω είναι σημαντικό είναι τα στερεότυπα που υπάρχουν παρά το φεμινισμό που υποτίθεται πως έχουμε. Η γυναίκα σπουδάζει, συμμετέχει στα κοινά, εργάζεται, χτίζει καριέρα, διασκεδάζει "σαν άντρας" (με την καλή έννοια το λέω, διεκδικεί δηλαδή ίσα δικαιώματα). Και φτάνει στα 30-35 και λέει "μπάστα, κάτι ξέχασα στην πορεία. Εγώ πότε θα γίνω μάνα;". Και τρέχει να προλάβει να βρει το κελεπούρι που θα τη στεφανωθεί για να μην την πρήζει η μάνα της, για να αποκτήσει πρόσωπο στην κοινωνία, για να κάνει παιδιά. Εκεί ο φεμινισμός, συγχωρήστε με, πάει περίπατο, κι η γυναίκα επιστρέφει στις ρίζες της. Από την άλλη ο άντρας είναι τελείως ελεύθερος να κάνει αυτά που θέλει, δεν τον πιέζει ο χρόνος για τίποτα (μέγιστη αδικία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Βρίσκει το φαί και την περιποίηση στη μανούλα, βρίσκει το σεξ και τη σχέση σε διάφορες γυναίκες που γνωρίζει στη ζωή του, αν δεν του κάνει την αλλάζει, ζει τη ζωούλα του, και αν τύχει στα 40 σκέφτεται να κάνει κι οικογένεια "έτσι για το θεαθήναι". Να όμως που οι γυναίκες ψάχνουν τα χρήματα... Κι αυτός τσαντίζεται με αυτό, και άκρη δε βρίσκεις. Γενικά τα πράγματα είναι μπλεγμένα, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν, δεν υποχωρούν σε τίποτα. Στα παλιά τα χρόνια για να κάνεις σχέση με τη γυναίκα, έπρεπε να τη στεφανωθείς. Εφόσον σήμερα βρίσκουν το κοκό χωρίς γάμο, ποιος ο λόγος να παντρευτούν στα 25-30;

Πάντως και να ήθελαν, σάμπως προλαβαίνουν;:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Value

Νεοφερμένος

Ο Value αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 116 μηνύματα.
Ας μην κατηγορούμε πάντα τον τρόπο που μας μεγαλώσαν,οικογένεια-σχολείο-άτιμη κοινωνία,και ας αποδεχθούμε πως είμαστε αδηφάγα πλάσματα,ανικανοποίητα, που ζητούν απαγορεύσεις όταν μας δίνεται ελευθερία και ελευθερία όταν μας το απαγορεύουν.

Κατά βάση συμφωνώ μαζί σου. Παρόλαυτά, δεν με ικανοποιεί η απάντηση. Από την μία, ίσως είναι η φύση μας αυτή, από την άλλη όμως, μέσα στην αδηφαγία και την ανικανοποιησιά μου, ψάχνω να βρω τις ισορροπίες μου. Προσπαθώ αυτή τη φύση μου να την εξετάσω και να την δαμάσω όσο και όπου αυτό είναι δυνατό. Μήπως σε τελική ανάλυση, κι αυτό, ότι δηλαδή έτσι είμαστε, αποτελεί μια δικαιολογία;
Εκεί που θα συμφωνήσω απόλυτα, είναι στο να μην κατηγορούμε άλλους. Μπορεί από κει να κάνουμε την αρχή, αλλά πάντα φέρουμε το μερίδιο της ευθύνης των πράξεων μας. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν ως άνθρωποι είμαστε ικανοί πια να φτάσουμε να αναλύουμε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Ακόμα κι αν παραδείγματος χάριν η οικογένεια μου με έμαθε να πετάω τα σκουπίδια χάμω, φέρω την ευθύνη μου όταν συνεχίζω να το κάνω ακόμα κι όταν ως ώριμος άνθρωπος συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι σωστό.
Επειδή ίσως να δίνεται η εντύπωση ότι κατηγορώ την οικογένεια για τα κακώς κείμενα των ερωτικών μας σχέσεων, κι ότι τη θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνη, θέλω επί της ευκαιρίας, να το αποσαφηνίσω για όσους δεν το κατάλαβαν παραπάνω: Δεν φταίει μόνο η οικογένεια. Φέρουμε κι εμείς την ευθύνη μας όπως πολύ σωστά το έθεσε η SPEIO. Ωστόσο, επιθυμώ να συζητήσουμε τα πεδία των λαθών των γονιών στο συγκεκριμένο θέμα. Να τα αναγνωρίσουμε κι έτσι, να μάθουμε. Να μάθουμε να μην τα πράττουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Value

Νεοφερμένος

Ο Value αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 116 μηνύματα.
Καλά αποκλείεται να διαβάσω το κατεβατό, αλλά θα πω τη γνώμη μου στην αρχική ερώτηση. [...]

Κατ' αρχάς, ευχαριστώ για την απάντηση σου. Κατά δεύτερο, θεωρώ ότι κι εσύ ρίχνεις το βάρος στους νέους με τον τρόπο που απαντάς. Η ερώτηση μου όμως αφορά και την οικογένεια τους, ας μην το ξεχνάμε. Και με αυτό κατά νου, θα ήθελα να ρωτήσω: διδάσκουν σήμερα οι οικογένειες τα παιδιά τους; Κι αν ναι, τι τα διδάσκουν; Και δεν εννοώ με τις διδαχές τους, που κι αυτές χρειάζονται δε λέω, αλλά κυρίως με το παράδειγμά τους. Διδάσκουν χαμηλά στάνταρ και ταπεινοφροσύνη, υποχώρηση, να δίνουμε ευκαιρίες, να παλεύουμε για αυτό θέλουμε, να προσπαθούμε, να μοχθούμε; Σίγουρα κάποιες το κάνουν. Και κάποιες άλλες κάνουν κάποια από αυτά.Επίσης αναφέρεις πρότυπα. Πως τα διδάσκει αυτά τα πρότυπα η οικογένεια και με ποιο τρόπο;

Για το σάμπως προλαβαίνουν τώρα, αυτό νομίζω είναι ερώτηση-παγίδα. Γιατί έφτασε η εποχή μας να μην προλαβαίνει; Ποιος μας την παρέδωσε έτσι; Τι κάνουμε για να την παραδώσουμε διαφορετική; Ερωτήματα, που σκοπό έχουν να προβληματίσουν, και να βρουν λύσεις. Διότι το να εντοπιστεί το τις πταίει, και στη συνέχεια το να αναλάβει την ευθύνη του φταιξίματος του, είναι νομίζω η μισή αρχή για την πολυπόθητη αλλαγή. Η υπόλοιπη μισή, είναι το να αλλάξουμε τον τρόπο που δρούμε, λειτουργούμε, ζούμε...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 772419

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Η οικογένεια στο θέμα των ερωτικών σχέσεων παιζει σημαντικό ρόλο όσο αφορά τις συμβουλές που θα δώσει στο παιδί.Οι συμβουλές σε μικρή ηλικία ανάλογα το πόσο σωστές είναι και το πόσο θα ευνοήσει το ίδιο το παιδί σε πρακτικό επίπεδο και να τις εφαρμόσει με σωστο τρόπο θα καθορίσει ως ενα αρκετό βαθμό την προσωπικότητα του παιδιού.

Να έχουμε υπόψη μας οτι οι Αρχες παιζουν εξαιρετικό και σημαντικό ρόλο και αναλογα με τις σωστές ή λάθος συμβουλές και ανάλογα με τα σωστά προτυπα και τις σωστές πράξεις της οικογένειας διαμορφώνεται σε αρκετό βαθμό ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του παιδιού.

Οταν ένας γονιός δίνει μια ασχημη εικόνα στο παιδί για το σεξ και με τις ασχημες συμβουλές δίνει μια άσχημη και απαξιωτική εικόνα στο παιδί για το σεξ μπορεί να επηρεαστεί και σε συνδυασμό με τις ερωτικές σχέσεις που συνάπτονται στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια και το γεγονός ότι οι ερωτικές σχέσεις στην αρκετή και μέγαλη πλιοψηφία των Ανθρώπων τελειώνει και σταματάει σε συντομο χρονικό διάστημα μπορεί κατα την ενηλικίωση του να δημιουργησει μια ασχημη εικόνα στο θέμα των ερωτικών σχέσεων και να μην είναι στην ευχάριστη θέση να απολαύσει τον Ερωτα και την Αγάπη μεσα στα πλαισια μιας σχέσης.

Υπάρχουν επίσης γονείς που μεταδίδουν σωστές Αρχές στα παιδιά τους και συμβουλεύουν τα παιδιά με τον σωστό τρόπο στο θέμα των ερωτικών σχέσεων.Η οικογενεια παίζει σημαντικό ρόλο και προετοιμάζει ψυχολογικά το παιδί σε περιπτωση που απαγοητευτεί ψυχολογικά απο μια αχέση νσ αντιμετωπίσει την δυσκολία και την Αναστάτωση του χωρισμού ωστε να προχωράει με Χαρά και Ευτυχία στο μέλλον.Ο γονιός συμβουλεύει το παιδί κυρίως να είναι συναισθηματικά δυνατό,να μην δίνεται τόσο εύκολα σε ένα Ανθρωπο και να προσεχει ποιος είναι ο Χαρακτήρας του κάθε Ανθρωπου.

Οταν το παιδι παιρνει σωστές συμβουλές απο την οικογένεια και είναι σε συναισθηματικό επίπεδο ετοιμος να κάνει και να συνάψει σχέση και να αντιμετωπίσει και τις αρνητικές επιτωσεις της σχέσης απο την ασχημη και επιπώλαια και ανώριμη επιλογή του άλλου προσωπου και σε συνδυασμό με την εμπειρία που αποκομίζει ο Ανθρωπος σε μια σχέση συνειδητοποιεί ακόμα περισσότερο τι θέλει ο ίδιος και τι ζητάει απο το άλλο πρόσωπο.


Η οικογενεια παιζει σημαντικό ρόλο στο θέμα των ερωτικών σχέσων και επιδρά άλλοτε με θετικό τρόπο αν είναι σωστές οι συμβουλές και άλλοτε με αρνητικό τρόπο αν είναι απερίσκεπτες οι συμβουλές στην προσωπικότητα του παιδιού.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ανθρωπος ανεξάρτητα απο τις Αρχες που παίρνει απο την Οικογένεια εχει και δική του προσωπικότητα και ελευθερία βούλησης.Μπορεί να επιλέξει να έχει όποιον σύντροφο θέλει και να ζήσει την ερωτική ζωή στα πλαίσια που ορίζει ο ίδιος για τον Εαυτό του,αρκει να δείχνει Σεβασμό και Εκτίμηση στον δεσμό και στον γενικά Σύντροφο.

Οι αρχές βέβαια ισχύουν και στον Αντρα και στην Γυναίκα.

Τα αγορια βέβαια δεν πιστέυω ότι έχουν περιορισμούς στις ερωτικές σχέσεις επηρεαζόμενοι απο τις Αρχές της οικογένειας.Ισα ίσα που οι περισσότεροι και σχεδόν όλοι οι Αντρες έχουν ερωτικές σχέσεις απο πολύ μικρή ηλικία.

Στην περιπτωση της Κοπέλας είνα κάπως πιο περιοσμένη η κατάσταση λογω του φύλου,επειδη η γυναικά απο την φύση της είναι γλυκειά και δεν της πάει το στυλ της Ανδροπρεπούς συμπεριφοράς να κυναγάει λες και έιναι Αντρας το αρσενικό φύλο και λόγω ότι η κοπέλα ωριμάζει και πιο γρήγορα και η Κοπέλα σε κάποιο βαθμό δεν είναι τόσο απευθερωμένη στο σεξ όσο ειναι απελευθερωμένος ο Αντρας.

Για να γίνω πιο κατανοητός μπορεί μια γυναίκα να μην έχει συνάψει σχέση στα 25,ενω τα αγορία απο τα 14 κιόλας χρόνια αρχιζουν την σεξουαλική τους Δραστηριότητα.Είναι 0% περίπτωση στα αγόρια ένα Αγόρι να μην εχει κάνει σεξ στα 25.

Αναφέρω την περιπτωση αυτή για να τονίσω οτι οι Αρχες στα αγόρια στο θέμα των ερωτικών σχέσεων δεν επηρέάζουν και δεν περιορίζουν τόσο πολυ την ελευθερία ετσι ώστε να φοβούνται να κάνουν σεξ λόγω του φύλου τους,της σωματική διάπλασης και δύναμης και φυσικά των κοινωνικών σεξιστικών στερεότυπων με την Αντίληψη ότι ο Αντρας είναι Ανώτερος απο την γυναίκα.

Αναφέρομαι φυσικά στην ασχημη εικόνα που δίνει ένας γόνιος στο παδί για το σεξ.

Η οικογένεια παίζει ρόλο όπως είπα και η κοινωνία παίζει ρόλο και οι παρέες και η περιοχή που μεγαλώνει ο Ανθρωπος και ο ίδιος ο χαρακτήρας.

Ακουω πολλους Ανθρώπους που λένε ότι οι γυναίκες ξέφυγαν στις ερωτικές σχέσεις.Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση η Αποψη.

Οι Αντρες και οι γυναίκες ξέφυγαν.Ο Αντρας προσπαθεί να επιβάλλεται στην γυναίκα και η γυναίκα προσπαθεί να επιβάλλεται στον Αντρα.

Ο Εγωισμός και στον Αντρα και στην γυναίκα είναι που κάνει δύσκολες τις Ανθρώπινες σχέσεις.

Ακομη και σε παντρεμένα ζευγάρια ο Αντρας απατάει την γυναίκα και η γυναίκα απατάει τον Αντρα.

Η Αλαζονεία όσο κυριαρχει στον Αντρα και στην γυναίκα τόσο πιο δυσκολο είναι για ένα ζευγάρι να διατηρήσει μια σταθέρη σχέση.

Η συναψη πολλών ερωτικών σχέσεων δεν οδηγεί σε αρκετές περιπτώσεις σε καλές καταστάσεις.Αποδεικνύεται καθημερινά.

Επίσης όταν έχεις μια απλή σχέση και παραλληλα παίζεις σε διπλό ταμπλό και έχεις και την σχέση σου και άλλο σύντροφο είναι το πιο μεγάλο σφάλμα που μπορεί να κάνει κάποιος Αντρας και Γυναίκα και δυστυχως στις Ανθρώπινες σχέσεις συμβαίνουν τέτοια περιστατικά.

Οταν ο Αντρας ξενοκοιτάει και προσπαθεί να βρεί τρόπους για να απατήσει την γυναίκα του με το πρόσχημα βεβαίως ότι ο Αντρας έχει σεξουαλικές ορμές και δεν κρατιέται εύκολα τότε είναι βέβαια μια μεγάλη ανοησία και Απερισκεψία και δεν υπάρχει λόγος να καταστρέψει και να χαλάσει την σχέση και τον δεσμό.

Οταν η Γυναίκα έχει σχέση με τον Αντρα της και παραλληλα ξενοκοιτάει και έχει σχέση με άλλον Αντρα δεν είναι και η πιο σωστη πράξη και μάλιστα δεν είναι καθόλου σωστή και αξιοπρεπής πράξη.

Ο Αντρας και η Γυναίκα όταν βάλει στην άκρη την Αλαζονεία και τον Εγωισμό θα ειναι πιο σωστές οι καταστάσεις στην Κοινωνία και πιο καλές οι Ανθρώπινες σχέσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 7 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top