Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
"Μερικά", όμως! Τα υπόλοιπα; Τι είναι εκείνο που τα μερικά τα κάνει βαρύτερα, από τα υπόλοιπα;

Η αξία τους, που είναι ανεκτίμητη σε σχέση με τα υπόλοιπα, και που φτύσαμε αίμα να τα φτιάξουμε. Χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας, αλλά με χαρά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Η αξία τους, που είναι ανεκτίμητη σε σχέση με τα υπόλοιπα, και που φτύσαμε αίμα να τα φτιάξουμε. Χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας, αλλά με χαρά.

Έτσι είναι πράγματι, φίλε μου, με όλες τις αξίες που φτιάχνονται με αίμα και χαρά, όπως πχ και τα ταπεινά (έστω) σπίτια των Ινδονήσιων, μα υπάρχουν δυστυχώς και τα τσουνάμια! Γιατί συνήθως μας αιφνιδιάζουν; Θα 'λεγα, επειδή μετά τη χαρά, συνήθως γινόμαστε "άφρονες". Φυσικά, δεν φταίει η χαρά!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σ'αυτή τη φάση της ζωής μου είναι τελείως άδειο το ποτήρι, και ραγισμένο όπως είπε ο Νωεύς, ούτε καν μισοάδειο. Νομίζω έχει ξαπλώσει και στο τραπέζι.

Ευτυχώς η ζωή, σε αντίθεση με το ραγισμένο ποτήρι, μπορεί να αποκατασταθεί. Και τι πιο ελπιδοφόρο από το να έχεις ένα άδειο δοχείο, έτοιμο να δεχτεί νέες εμπειρίες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Σ'αυτή τη φάση της ζωής μου είναι τελείως άδειο το ποτήρι, και ραγισμένο όπως είπε ο Νωεύς, ούτε καν μισοάδειο. Νομίζω έχει ξαπλώσει και στο τραπέζι.
Άστο να ξεκουραστεί να αποκάμει … και αυτό χρειάζεται :)

Είναι ζήτημα χαρακτήρα και προσωπικότητας κυρίως
Μπορεί αλλά μπορεί να ειναι και ζήτημα στιγμών φάσεων συγκυριών ...

Ο Σοπενάουερ που ανέφερες έκανε Φιλοσοφία το χαρακτήρα του όπως κι ο Νίτσε.
Και γιατί εμένα παρακαλώ στο μυαλο μου να χορεύει ο Σοπενάουερ και να μην χορεύει ο ....
Αρκάς ας πουμε ?
Και γιατί να χορεύει ο Νίτσεςςς κι όχι η κυρά Νίτσα από δίπλα που έχει το πιο όμορφο χαμόγελο

που έχω δει ποτέ μου , και πάντα μια γλυκειά κουβέντα για όλους μας ...
παρόλο που τον ένα μήνα κέρδισε το
λαχείο και τον άλλον έχασε τον άντρα της και το γιο της σε δυστύχημα ?
Οι πιστοί είναι αυτοί που έχουν συνήθως αισιόδοξη κοσμοθεωρία.
Οι πιστοί και οι ερωτευμένοι

Άφρονες τι περιμένεις ?



Κι όπως πολύ σωστά έχουν περιγράψει στην πραγματεία τους περί έρωτος ...



" Το ΄χε πει και ο Σπινόζα η ζωή δεν είναι πόζα άλλο αν θέλεις άλλο αν μπορεις

Το ΄χε πει και ο Τολστόι από μέσα θα σε τρώει μέγα το μυστηριο της ζωής
... "

Αγαμοι Θύται :D


Η ζωή μας είναι τόσο σύντομη που από μόνο του αυτό την κάνει τραγική.
Πράγματι τόσο τραγική που στο τέλος καταντάει αστείο το γεγονός πως την
παίρνουμε τόσο σοβαρά ...

Κι όχι μόνο σύντομη αλλά περνάς αφήνοντας αναπάντητα όλα τα ουσιαστικά ερωτήματα (τί είναι θάνατος, ποιός ο σκοπός της ύπαρξης, ποιό το νόημα)
Και να τα απαντήσω τι θα καταλάβω ?
Αφού το αδυσώπητα δημιουργικό βίτσιο του ανθρώπου είναι να εφευρίσκει συνεχώς
καινούργια ερωτήματα πάλι στα ίδια θα είμαστε νομίζω
άλλωστε τέτοιου μεγέθους ερωτήματα κρύβουν μέσα τους το δίπολο : η κότα ή το αυγό ?

Οπότε προτιμώ να κάνω τη κότα κοκκινιστή να ανοίξω κι ένα κρασί και να την
κάνω ταράτσα :P



Είδες πόσο απλή είναι η ζωη για τους κοιλιόδουλους ?
Κι άσε τους άλλους να σκοτίζονται για τα βαθύτερα ερωτήματα της ζωής ...







Ας προσπαθήσω να απαντήσω κι εγώ στο ερώτημα …
Αν και …
Γενικα δεν τα πάω καλά με τα διλήμματα
Πασόκ ή Νέα Δημοκρατία ?
Αμυγδάλου ή Υγείας ?
Με ή χωρίς ?
Άσπρο ή μαυρο ?



………………………........................................

Βυσσινί βρε αδελφέ , μου πάει καλύτερα
μου τονίζει και τα ζυγωματικά μου ..
Που θέλω να καταλήξω
και έχω μπλέξει χρώματα κι αρώματα τον σοπενάουερ σε ένα άδειο ποτήρι
με τζιν τόνικ και τον ισοβίτη του Αρκά με τον Γιωργάκη τον νεότερο …

Θέλω να καταλήξω λοιπόν πως δεν μπορεί να είσαι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο …
Λογικό δεν είναι όταν χάνεις ένα δικό σου πρόσωπο να σέρνεσαι στα πατώματα
και όλα να σου φαίνονται άραχλα και σκοτεινά ?
Όταν πάλι ερωτεύεσαι επόμενο δεν είναι να τα βλέπεις όλα ροζουλί
εως βαθύ κοκκινωπό ?

Θαρρώ δλδ πως μπορεί να υπάρχει μια γενική κατευθυνση του τρόπου θέασης των
πραγμάτων που έχει να κάνει με την προσωπικότητα του άλλου όμως ανάλογα
σε ποιες συνθήκες θα βρεθει θα δει τα πράγματα θεοσκότεινα ή ηλιόλουστα …
Ποτήρι είναι το άτιμο άλλοτε θα τρυπήσει ,άλλοτε θα ραγίσει ,άλλοτε θα γεμίσει κι άλλοτε
θα το πιεις μονορούφι ..

Και τελικά δεν υπάρχει πιο κουτό πράγμα , από το να προσπαθείς με άκρως ευαίσθητα
και λογικά επιχειρήματα να πείσεις έναν άνθρωπο ,που έχει βυθιστεί στο σκοτάδι
του αρνητισμού του ... πως ο ήλιος καίει κι ας μην είμαστε γκέι .:P

Συμπέρασμα :
Αφήστε τον Δόκτωρα στα σεκλέτια του , βάλτε μια κούπα με κρασί και μην
του λέτε ωραία , υπάρχουν πάντα οι στιγμές που ʽχεις ανάγκη
τη μαυρη σκοτεινιά .... μονάχα για παρέα .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ευτυχώς η ζωή, σε αντίθεση με το ραγισμένο ποτήρι, μπορεί να αποκατασταθεί. Και τι πιο ελπιδοφόρο από το να έχεις ένα άδειο δοχείο, έτοιμο να δεχτεί νέες εμπειρίες...

Χρυσόστομη!!! Εξάλλου, αν δεν υπήρχε η απελπισία, δεν θα υπήρχαν, ούτε η Ποίηση ούτε και του Έρωτα τα θέλγητρα, με μία λέξη: πολιτισμός, πέρα κι από τη δυστυχία που την προϋποθέτει!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rascal_gd

Περιβόητο μέλος

Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
Συμπέρασμα :
Αφήστε τον Δόκτωρα στα σεκλέτια του , βάλτε μια κούπα με κρασί και μην
του λέτε ωραία , υπάρχουν πάντα οι στιγμές που ʽχεις ανάγκη
τη μαυρη σκοτεινιά .... μονάχα για παρέα .
Mας κουρασες (ευχαριστα, μπορω να πω:P), αλλα στο τελος κατεληξες στο πιο λειτουργικο συμπερασμα.. ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

endless_dream

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η endless_dream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Διαιτολόγος/διατροφολόγος. Έχει γράψει 126 μηνύματα.
Δυστυχώς για μένα,ανήκω σε αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο.Γενικά είμαι πολύ τελειομανής στη ζωή μου και κυνηγώ την επιτυχία στο καθετί,ενώ δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία,και αυτό είναι που μου κάνει κακό.Όταν κάνω μια προσπάθεια για κάτι και συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγε όπως προσδοκούσα,αρχίζω με το μυαλό μου να κατασκευάζω σενάρια για τα χειρότερα!Σκέφτομαι πως είμαι άχρηστη,πως θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει,παραπονιέμαι στους γύρω μου και προδικάζω γενικά τις καταστάσεις γιατί έτσι πιστεύω πως εάν έρθει η αποτυχία,θα την ανέμενα και δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως,γιατί δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε μεγάλα λόγια.
Επίσης,βλακεία μου είναι ότι σκέφτομαι τι θα πουν οι άλλοι για μένα,ότι αν δεν καταφέρω αυτό που έλεγα,θα πέσω στα μάτια τους και δεν θα με θεωρούν πλέον ''επιτυχημένη'' και ''τέλεια''.Και αυτό φυσικά με οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο,όπου μόνο όταν επιτύχω κάτι θα είμαι χαρούμενη και όταν δεν το πετύχω,κλείνομαι στον εαυτό μου,θεωρώ πως δεν μου αξίζει να χαρώ ή να διασκεδάσω,να συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου σαν να μην έγινε τίποτα και αυτό επειδή απέτυχα σε κάτι , το οποίο θα το βλέπω συνεχώς μπροστά μου.
Ξέρω πως είμαι λίγο απόλυτη σε αυτά που λέω,αλλά δυστυχώς έτσι είναι εννίοτε οι σκέψεις μου.Γι'αυτό,προσπαθώ να αλλάξω την στάση μου απέναντι στη ζωή και να μην τα βλέπω όλα από την χειρότερη πλευρά, γιατί έτσι δεν τη ζω τη ζωή μου,απλά την αφήνω άσκοπα να περνάει και εγώ να βουλιάζω στην απελπισία,τη μοναξιά και την θλίψη.
Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά,να πιστεύω στις δυνατότητές μου , να μην τιμωρώ τον εαυτό μου αυστηρά και το κυριότερο: ό.τι κάνω,να το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους.Ελπίζω πως έχω κάνει κάποια καλά βήματα ως τώρα...;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Δυστυχώς για μένα,ανήκω σε αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο.Γενικά είμαι πολύ τελειομανής στη ζωή μου και κυνηγώ την επιτυχία στο καθετί,ενώ δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία,και αυτό είναι που μου κάνει κακό.Όταν κάνω μια προσπάθεια για κάτι και συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγε όπως προσδοκούσα,αρχίζω με το μυαλό μου να κατασκευάζω σενάρια για τα χειρότερα!Σκέφτομαι πως είμαι άχρηστη,πως θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει,παραπονιέμαι στους γύρω μου και προδικάζω γενικά τις καταστάσεις γιατί έτσι πιστεύω πως εάν έρθει η αποτυχία,θα την ανέμενα και δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως,γιατί δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε μεγάλα λόγια.
Επίσης,βλακεία μου είναι ότι σκέφτομαι τι θα πουν οι άλλοι για μένα,ότι αν δεν καταφέρω αυτό που έλεγα,θα πέσω στα μάτια τους και δεν θα με θεωρούν πλέον ''επιτυχημένη'' και ''τέλεια''.Και αυτό φυσικά με οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο,όπου μόνο όταν επιτύχω κάτι θα είμαι χαρούμενη και όταν δεν το πετύχω,κλείνομαι στον εαυτό μου,θεωρώ πως δεν μου αξίζει να χαρώ ή να διασκεδάσω,να συνεχίσω κανονικά τη ζωή μου σαν να μην έγινε τίποτα και αυτό επειδή απέτυχα σε κάτι , το οποίο θα το βλέπω συνεχώς μπροστά μου.
Ξέρω πως είμαι λίγο απόλυτη σε αυτά που λέω,αλλά δυστυχώς έτσι είναι εννίοτε οι σκέψεις μου.Γι'αυτό,προσπαθώ να αλλάξω την στάση μου απέναντι στη ζωή και να μην τα βλέπω όλα από την χειρότερη πλευρά, γιατί έτσι δεν τη ζω τη ζωή μου,απλά την αφήνω άσκοπα να περνάει και εγώ να βουλιάζω στην απελπισία,τη μοναξιά και την θλίψη.
Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά,να πιστεύω στις δυνατότητές μου , να μην τιμωρώ τον εαυτό μου αυστηρά και το κυριότερο: ό.τι κάνω,να το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους.Ελπίζω πως έχω κάνει κάποια καλά βήματα ως τώρα...;)

Ενδιαφέρουσα ...περσόνα( όπως λέμε, "προσωπικότητα")! Και, συγνώμη, αλλά μπήκα στον πειρασμό ...της ανάλυσης:

Δυστυχώς για μένα
…άρα και για όλο τον κόσμο, την «Κοινωνία» που λέμε, καθότι, ενώ στην πραγματικότητα είσαι μοναδική( ως πρόσωπο), δεν παραμένεις μοναδική( ως κοινωνικό πρόσωπο). Η δυστυχία, δυστυχώς, είναι μεταδοτική ως «επόμενη γρίπη», πχ «γρίπη των κατσαρίδων»…

… ανήκω σε αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο
«Φαντάσου, πως εκείνοι που δεν έχουν ούτε ποτήρι, είναι πολύ περισσότεροι, από τους …μισοάδειους!», σου επιτάσσει ο κοινωνικός ρεαλισμός, η «κοινωνική πραγματικότητα»…

Γενικά είμαι πολύ τελειομανής στη ζωή μου …
Χωρίς να έχεις βρει τα πρότυπά σου, για την τελειότητα, προφανώς! (Μπορείς να με διαψεύσεις, με αποδείξεις και σχετικά επιχειρήματα; ). Αλλιώς, δύσκολα ερμηνεύεται η –μανία!

… και κυνηγώ την επιτυχία στο καθετί…
Εδώ, είσαι «πολύ άνθρωπος» και μάλιστα, «κατʼ εικόνα Του»!

… ενώ δεν δέχομαι εύκολα την αποτυχία,…
Έλεος!!! Μάθε, αγάπη μου, πως κι ο διάολος, αυτός ο φίλος μου, όταν αποτυχαίνει, ζητάει τη γνώμη του Θεού: τουτέστιν, «συγνώμη»!

… και αυτό είναι που μου κάνει κακό.
Ηλίου φαεινότερο! «Ευτυχώς» όμως, δεν είσαι η μοναδική, που έχει αυτή την, ύστερη έστω, γνώση. Οπότε μην ανησυχείς, με βάσει τη θεωρία των πιθανοτήτων, η όποια «μοναξιά» σου, θα είναι πάντα περιστασιακή!( Βέβαια, για την περίσταση αυτή, είπε Εκείνος, κατά 99%, : «Μετανοείτε!» !!!

Διότι, είναι νομοτέλεια διαφορετικά,
Όταν κάνω μια προσπάθεια για κάτι και συνειδητοποιήσω πως κάτι δεν πήγε όπως προσδοκούσα,αρχίζω με το μυαλό μου να κατασκευάζω σενάρια για τα χειρότερα!
.

Σκέφτομαι πως είμαι άχρηστη…
Πράγματι, το πρώτο και το χειρότερο…αλλά δεν το σκέφτεσαι εσύ, δυστυχώς, παρά η αποτυχία, ο διάβολος. Πόσες φορές ο Τέλειος, κατʼ εμέ, χρειάστηκε να πει : «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά!»! Ήταν φορές, που διέβλεπε σε κάτι, την «μέχρι στιγμής αποτυχία» Του: πχ, να πείσει!

… πως θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει…
Φυσικά, αλλά πως ξέρεις ότι αν τα είχες καταφέρει τότε, δεν θα είχες να λες( έστω στον εαυτό σου), για επόμενα κατορθώματά σου; Χωρίς αποτυχίες, γλυκιά μου, οι επιτυχίες θα ήταν ουτιδανές, σε ενδιαφέρον!

… παραπονιέμαι στους γύρω μου…
Αχ, να ʽξερες τέτοιες στιγμές, ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι «γύρω» σου! Λεγεώνα ολόκληρη, σταλμένη απʼ τον φίλο μου, τον «Έξω από δω»!

…και προδικάζω γενικά τις καταστάσεις…
Καλή μου, την ίδια στιγμή που εσύ «προδικάζεις», είσαι ήδη «καταδικασμένη» από τη «λεγεώνα», για το «παράπονό» σου! Επειδή, σε τελευταία ανάλυση:
…γιατί έτσι πιστεύω…
!

…πως εάν έρθει η αποτυχία, θα την ανέμενα και δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως…
Και λοιπόν; Εδώ θαρρείς, πως η «σκέψη» αυτή, το προϊδεασμένο άλλοθι, ανήκει σε σένα; Ο άνθρωπος είναι μικρός, για τόσο αραχνοϋφαντη πονηριά!

… γιατί δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε μεγάλα λόγια.
Παρʼ όλʼ αυτά, λες μεγάλες αλήθειες, καμάρι μου!

…Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, να πιστεύω στις δυνατότητές μου , να μην τιμωρώ τον εαυτό μου αυστηρά και το κυριότερο: ό,τι κάνω, να το κάνω για μένα και όχι για τους άλλους. Ελπίζω πως έχω κάνει κάποια καλά βήματα ως τώρα...
Η ελπίδα σου, ευχή μου, αλλά, προς Θεού, πρόσεχε μη γίνει η «προσπάθειά» σου πάθος, και δη άχαρο. Χαίρου λοιπόν, με τις όποιες επιτυχίες σου, ειδικά στην ικανοποίηση άλλων σου, «παθών»!

[FONT=&quot]Μία έσχατη γνώμη-συμβουλή: Ό,τι κάνεις, για να έχει αξία, πρέπει να το κάνεις με [/FONT] τους άλλους. Μην τους αδικήσεις, τότε!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Δεν είναι ζήτημα κοσμοθεωρίας ή φιλοσοφίας η απαισιδοξία ή η αισιοδοξία. Είναι ζήτημα χαρακτήρα και προσωπικότητας κυρίως, άσχετα αν κάποιοι την κάνουν κοσμοθεωρία. Ο Σοπενάουερ που ανέφερες έκανε Φιλοσοφία το χαρακτήρα του όπως κι ο Νίτσε. Ο τελευταίος με τον "ηρωικό πεσιμισμό". Αν το δεις καλά όμως, ο αισιόδοξος Φιλόσοφος δεν έχει καμμιά λογική. Η ζωή μας είναι τόσο σύντομη που από μόνο του αυτό την κάνει τραγική. Κι όχι μόνο σύντομη αλλά περνάς αφήνοντας αναπάντητα όλα τα ουσιαστικά ερωτήματα (τί είναι θάνατος, ποιός ο σκοπός της ύπαρξης, ποιό το νόημα). Αυτά από μόνα τους σε κάνουν το τραγικότερο πλάσμα επάνω στη γη. Ούτε τα ζώα δεν έχουν επίγνωση ότι μια μέρα θα πεθάνουν. Η αισιοδοξία είναι κάτι που άπτεται περισσσότερο της Θεολογίας παρά της Φιλοσοφίας. Οι πιστοί είναι αυτοί που έχουν συνήθως αισιόδοξη κοσμοθεωρία.

Αναφερθηκα σε ενα κομματι της δικης μου κοσμοθεωριας και οχι στο συνολο της. Απο ποια σκοπια ο καθε ενας απο εμας αντιλαμβανεται τη ζωη και πως θεωρει τον κοσμο, σαφως και εχει να κανει με το χαρακτηρα και την προσωπικοτητα που εχει διαμορφωσει. Αλληλενδετα ειναι.
Προσπαθω να το δω καλα, αλλα δε βλεπω την τραγικοτητα της τοσο συντομης ζωης, οπως εσυ το αντιλαμβανεσαι. Οταν εχεις σκοπους στη ζωη σου, ειναι γεματη, δε μοιρολατρεις, αλλα μαχεσαι για ενα καλυτερο μελλον, δε νοιωθεις οτι ειναι τραγικα συντομη. Οταν ερθει η στιγμη να φυγεις, θα νοιωσεις οτι εχεις αφησει κατι πισω σου, εχεις δημιουργησει. Μεσα απο ενα τετοιο οραμα αναγενναται ο ανθρωπος και νοιωθει ψυχικα αλλα και σωματικα πιο δυνατος.
Η πιστη ειναι δυναμη σε αυτον τον αγωνα που λεγεται ζωη και δεν εχει μονο θρησκευτικη εννοια. Σαφως και ειναι θεμελιο καθε θρησκειας, αλλα ειναι και δυναμη στην επιστημη, προσηλωση σε μια ιδεα, σε ενα ιδανικο, σε ενα σκοπο. Μεσα απο αυτα η ζωη του καθε ενα απο εμας αποκτα νοημα.
Θα υπαρξουν ουσιαστικα αναπαντητα ερωτηματα, οπως σωστα αναφερθηκες π.χ. στην εννοια του θανατου, αλλα με το να μοιρολατρει κανεις, να απαισιοδοξει, να μην ελπιζει για ενα καλυτερο μελλον και να μην προσπαθει γι αυτο, τοτε δεν μπορουμε να μιλησουμε καν για αναπτυξη, προοδο ανθρωπινη αλλα και κοινωνικη. Να κανουμε τι? Να παραδοσουμε οπλα χωρις να προσπαθησουμε να αλλαξουμε τιποτα? Ευτυχως που η ιστορια μας εχει διδαξει πως μπορουμε και να ελπιζουμε για ενα καλυτερο μελλον αλλα και να το εχουμε (βλ.τουρκικος ζυγος-επανασταση).


Γι'αυτό,προσπαθώ να αλλάξω την στάση μου απέναντι στη ζωή και να μην τα βλέπω όλα από την χειρότερη πλευρά, γιατί έτσι δεν τη ζω τη ζωή μου,απλά την αφήνω άσκοπα να περνάει και εγώ να βουλιάζω στην απελπισία,τη μοναξιά και την θλίψη.

Το αυτο...
Το σημαντικο ειναι οτι εχεις αντιληφθει το ποσο κακο σου κανει, που σε εμποδιζει να χαρεις τη ζωη και να αναπτυχθεις.
Στις κινητηριες δυναμεις της δημιουργιας συγκαταλεγονται και η πιστη αλλα και η αισιοδοξια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.


...(βλ.τουρκικος ζυγος-επανασταση).




...

Όλα καλά κι όλα ωραία τα λες, γιατρίνα μου, αλλά το "αντιδιαστελλόμενο" σου, φαντάζει φτωχό
( σαν ιστορικό και όχι μόνον), παράδειγμα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
Μέσα από τις εμπειρίες μας και εξʼ αιτίας αυτών, διαμορφώνουμε μια νοοτροπία απέναντι στη ζωή που θεωρούμε ότι μας βοηθά να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες της.

Yπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να προετοιμάζονται για τα χειρότερα, ώστε αν τα καλύτερα έρθουν, να εκπλήσσονται ευχάριστα. Δημιουργούν σενάρια καταστροφών και ελπίζουν οι κακοτοπιές, να τους βρουν προετοιμασμένους. (Η «επιτυχία» άραγε δε χρειάζεται προετοιμασία;)

Υπάρχουν κι αυτοί που κυκλοφορούν μόνιμα με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Δεν αγχώνονται και κυρίως έχουν εμπιστοσύνη σʼ αυτά που θα φέρει ο χρόνος.
Με παράλογη -για τους άλλους- σιγουριά, ονειρεύονται το μέλλον, έτσι όπως θα το ήθελαν, αδιαφορώντας για τις πιθανές δυσκολίες.

Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς καταλήξατε σʼ αυτή;
Ποιοι νομίζετε ότι φτάνουν ευκολότερα στους στόχους τους και με λιγότερες απώλειες;
Τελικά είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Προσωπικά είμαι λίγο απο όλα, πάντα χαμογελάω και πάντα είμαι αισιόδοξη στο τώρα αλλα για το μέλλον ή για νέα σχέδια βλέπω όλα τα κακά που μπορεί να έρθουν και τις αναποδιές και μετά αρχίζω να βλέπω και την θετική πλευρά, δεν μπορώ να κάνω σχέδια στην ζωή μου αν δεν μετρίσω όλα τα αρνητικά και τις αναποδιές που θα προκείψουν αλλα πάντα αφού τα σκευτώ ξέρω πώς αφού είμαι προετοιμασμένη θα έχω και τρόπους να ανταπεξέλθω αν τυχών κάτι έρθει,βλέπω τα θετικά και χαμογελάω με τα στραβά, απο την άλλη πάλι αν έρθει κάτι χωρίς να το περιμένω ή κανονίζουν κάτι άλλοι για μένα αγχώνομαι και τα βλέπω όλα μάυρα, αλλα μετά το σκέυτομαι και ξανα προσπαθώ να προλάβω την ζημιά πρίν γίνει μεγαλύτερη.

Δεν υπάρχουν κατα την γνώμη μου λιγοτερες οι περισσότερες απώλιες, υπάρχουν απλά φθωρές και πόσο τις αντέχουμε εμείς, πιστέυω πώς ανάλογα την αντιμετόπιση κάποιων πραγμάτων τις δημιουργούμε εμέις στο μυαλό μας μεγάλες ή μικρές πολλές οι λίγες φθορές.

Το θέμα είναι πώς πάντα θα υπάρχουν αναποδιές απώλιες καταστροφές αλλα άν τις δούμε με μισοάδιο ποτίρι δεν θα κερδίσουμε περισσότερα αν τις δούμε με μισογεμάτο ποτίρι, πρέπει να ανοίξουμε τα μυαλά μας και να δούμε πώς ή θα κλέμε μια ζωή για ότι μας ήρθε ή απλά θα προχωράμε για να δούμε και τα καλά, αυτά που άν τους δώσουμε μεγαλήτερη σιμασία απο τα κακά θα βγούμε εμείς κερδισμένοι, ΠΡΕΠΕΙ να βλέπουμε τα καλά και ΠΡΕΠΕΙ το ποτιρι να είναι όχι απλά μισογεμάτο αλλα να ξεχιλίζει.

Και να θυμάστε όταν μουρμουράμε ή είμαστε απαισιόδοξοι δεν έχουμε το χρόνο να δούμε τα καλά που βγαίνουν απο τα κακά, γιατι να ξέρετε πώς πάντα κάτω απο ένα πεθαμένο φυτό υπάρχει ένας σπόρος, αν κλέμε ή τρελενόμαστε με το ξερό ξεχνάμε πώς κάτω απο αυτό υπάρχει η ελπίδα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Burp

Δραστήριο μέλος

Η Burp αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 786 μηνύματα.
εγώ ανήκω στν δεύτερη κατηγορία, βλέπω το ποτήρι γεμάτο σχεδόν πάντα ακόμα κι αν δν είναι
σχεδόν πάντα έχω ένα χαμόγελο για ότι κι αν μου λένε, βέβαια αυτό δν με κάνει να επαναπαύομαι πως οκ όλα είναι καλά αρά δν κάνω τπτ, αυτό με έχει κάνει πολλές φορές να θέσω μη επιτεύξιμους στόχους και λόγω παρορμήσεων τς στιγμής χωρίς όμως αυτο να με κάνει να στεναχωρηθώ αν δν πραγματοποιηθούν, ευχαριστιέμαι τν διαδρομή
πολλές φορές μου έχουν πεί σοβαρέψου, κατέβα απτα σύννεφα κι άλλα τέτοια
όλοι οι παλιοί συμμαθητές με θυμούνται πάντα να γελάω, θυμάμαι μια παλιά μου φίλη που σχεδόν για τα πάντα κρατούσε μια απαισιόδοξη στάση και έλεγε συνεχώς γτ να προσπαθήσω αφού ξέρω οτι δν πρόκειτε να τα καταφέρω;
αυτή τη στάση δν τν θεωρώ καθόλου υγιή στάση
τι είναι καλύτερο να ζήσεις μια ζωή και να χαίρεσαι τν κάθε στιγμή ακόμα και αν δν τα καταφέρεις ή να κλαίς τν μοίρα σου για ότι δν κατάφερες και ακόμα χειρότερα να μν προσπαθήσεις καθόλου και να πεθάνεις στεναχωρημένος;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
εγώ ανήκω στν δεύτερη κατηγορία, βλέπω το ποτήρι γεμάτο σχεδόν πάντα ακόμα κι αν δν είναι
σχεδόν πάντα έχω ένα χαμόγελο για ότι κι αν μου λένε, βέβαια αυτό δν με κάνει να επαναπαύομαι πως οκ όλα είναι καλά αρά δν κάνω τπτ, αυτό με έχει κάνει πολλές φορές να θέσω μη επιτεύξιμους στόχους και λόγω παρορμήσεων τς στιγμής χωρίς όμως αυτο να με κάνει να στεναχωρηθώ αν δν πραγματοποιηθούν, ευχαριστιέμαι τν διαδρομή
πολλές φορές μου έχουν πεί σοβαρέψου, κατέβα απτα σύννεφα κι άλλα τέτοια
όλοι οι παλιοί συμμαθητές με θυμούνται πάντα να γελάω, θυμάμαι μια παλιά μου φίλη που σχεδόν για τα πάντα κρατούσε μια απαισιόδοξη στάση και έλεγε συνεχώς γτ να προσπαθήσω αφού ξέρω οτι δν πρόκειτε να τα καταφέρω;
αυτή τη στάση δν τν θεωρώ καθόλου υγιή στάση
τι είναι καλύτερο να ζήσεις μια ζωή και να χαίρεσαι τν κάθε στιγμή ακόμα και αν δν τα καταφέρεις ή να κλαίς τν μοίρα σου για ότι δν κατάφερες και ακόμα χειρότερα να μν προσπαθήσεις καθόλου και να πεθάνεις στεναχωρημένος;

!!!:hmm::hmm::hmm:. Ή είναι κανείς ιδιοφυής ή έχει κάνει, για διάφορους λόγους, το "σάλτο της ζωής" του, σ' αυτή την περίπτωση. Είμαι μάλλον πεπεισμένος, ότι εσύ καλή μου, ακόμη ανήκεις μόνον, στην πρώτη εκδοχή! Μπορείς να με διαψεύσεις;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
οι ακραιες περιπτωσεις δεν ειναι τοσο καλες...να κραταμε ενα μετρο και μια ισορροπια και στην αισιοδοξια και στην απαισιοδοξια..και αυτο επειδη παντα θα εχουμε αγνοια πολλων παραγοντων του συμπαντος..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Yπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να προετοιμάζονται για τα χειρότερα, ώστε αν τα καλύτερα έρθουν, να εκπλήσσονται ευχάριστα. Δημιουργούν σενάρια καταστροφών και ελπίζουν οι κακοτοπιές, να τους βρουν προετοιμασμένους. (Η «επιτυχία» άραγε δε χρειάζεται προετοιμασία;)

that's me. .:/:


Πώς καταλήξατε σʼ αυτή;
Ποιοι νομίζετε ότι φτάνουν ευκολότερα στους στόχους τους και με λιγότερες απώλειες;
Τελικά είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;




:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
το ποτηρι ειναι μισογεματο με νερο και μισογεματο με αερα...δεν υπαρχει κενο -αδειο ποτηρι!:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Burp

Δραστήριο μέλος

Η Burp αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 786 μηνύματα.
οι ακραιες περιπτωσεις δεν ειναι τοσο καλες...να κραταμε ενα μετρο και μια ισορροπια και στην αισιοδοξια και στην απαισιοδοξια..και αυτο επειδη παντα θα εχουμε αγνοια πολλων παραγοντων του συμπαντος..

μν παρανοείς δν μίλησα για άκρα:confused:
άκρο είναι αν κάποιος δν κάνει απολύτως τπτ για να φτιάξει τν ζωή του και διατηρεί μια παθητική στάση ή αν κάποιος προσπαθεί να πετύχει τα πάντα εκμεταλλεύοντας τους άλλους, κάποιος όμως που έχει αυτογνωσία ξέρει απο που να αρχίζει και που να τελειώνει, διατηρώντας μια υγιή στάση με τν ευατό του και τους άλλους
εγώ προτιμώ να πεθάνω ευτυχισμένη έχοντας ζήσει μια ζωή για τν κάθε στιγμή παρά να ψάχνω για φαντάσματα ελπίζοντας σε μια καλύτερη μεταθανάτια ζωή
η άγνοια παραγόντων του σύμπαντος θεωρώ οτί δν έχει καμία απολύτως σχέση

!!!:hmm::hmm::hmm:. Ή είναι κανείς ιδιοφυής ή έχει κάνει, για διάφορους λόγους, το "σάλτο της ζωής" του, σ' αυτή την περίπτωση. Είμαι μάλλον πεπεισμένος, ότι εσύ καλή μου, ακόμη ανήκεις μόνον, στην πρώτη εκδοχή! Μπορείς να με διαψεύσεις;

τπτ απτα δύο:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Η τη δεχεσαι ή οχι την θετικη ενεργεια... και δεν τη δινεις επειδη γεννηθηκες με αυτη... κανεις δε γεννιεται θετικος η αρνητικος. Αλλα την καλλιεργησες μεσα απο τον απεριοριστο πονο, την παρατηρητικοτητα, μεσα απο τη υπερμετρη χαρα και μεσα απο δρομους που περπατησες μονος και με παρεα.. και φιλοσοφησες το νοημα της μαγικης, μοναδικης ζωης σου... Ειναι και λιγακι στο χαρακτηρα αλλα οχι μονο.

Παντως εγω προσωπικα, αν με ρωτας, επιλεγω θετικους και καλους ανθρωπους πλαι μου. Ομως, δεν ειναι ευκολο να τους ξεχωριζεις, κι ισως σου παρει καιρο για να το ανακαλυψεις... οση δυναμη κι αν εχει καποιος, ακομα πιο ευκολα μπορει να πεσει θυμα γιατι πολυς κοσμος θελει να κοροιδεψει...θελει δουλεια επισης να εισαι καλος ανθρωπος. Γιατι μεσα στη πληθωρα κακιας, ποσο θελει ο ανθρωπος να χασει την γλυκα του? Μεγαλωνοντας ομως, το καλλιεργεις και προσπαθεις να ψαχνεις ολο πιο χαρουμενα μονοπατια... να αποφευγεις του πειρασμους (δες μηλο Ευας:P) να βρισκεις ολο πιο ωραια μερη... και για να κανω πως επανερχομαι στο θεμα:P :mad:να βρισκεις με το περας των χρονων ολο και περισσοτερα μερη που σου αρεσουν να συχναζεις..
Κανε κι εσυ το ιδιο λοιπον, αν βλεπεις πως σου κανει καλο.;)
Τιποτα σαυτη τη ζωη δε θελει κοπο, μονο τροπο. Ενταξει?:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Ares

Νεοφερμένος

Ο Ares αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 25 μηνύματα.
@MINDCIRCUS

Ευχαριστώ για το mail σου.:)

Παρ'όλο δεν συμφωνώ απόλυτα σε όλα , όχι γιατί δεν 'συμφωνώ' ;h δεν θα ήθελα να συμβαίνουν αλλά όπως και εσύ είπες είναι δύσκολο σε τέτοιους καιρούς να είναι κανείς θετικός με τους γύρω του αλλά μ'αρέσει το ύφος και η στάση σου ειδικά αυτό το :"θηλυκός χορηγός θετικής ενέργειας".
. Μα και μόνο απο την παραπάνω δήλωση και εφόσον την πιστεύεις εγώ σε συμπάθησα-μάλλον και άλλοι.:D
Ξέρεις αρκετές φορές γυναίκες (και άνδρες βέβαια)-έχουν να πούν κάτι αλλά τελικά καταλήγουν να είναι επικριτικοί και ενίοτε ειρωνικοί, τα εντελώς αντίθετα με σένα δηλαδή.

Regards
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Η τη δεχεσαι ή οχι την θετικη ενεργεια... και δεν τη δινεις επειδη γεννηθηκες με αυτη... κανεις δε γεννιεται θετικος η αρνητικος. Αλλα την καλλιεργησες μεσα απο τον απεριοριστο πονο, την παρατηρητικοτητα, μεσα απο τη υπερμετρη χαρα και μεσα απο δρομους που περπατησες μονος και με παρεα.. και φιλοσοφησες το νοημα της μαγικης, μοναδικης ζωης σου... Ειναι και λιγακι στο χαρακτηρα αλλα οχι μονο.

Για κάποιο διεστραμμένο λόγο δεν μπορώ την πολλή αισιοδοξία, με κάνει κι αναρωτιέμαι μήπως κατά βάθος είναι απλά αναισθησία. Δεν το καταλαβαίνω. Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που ξαπλώνουν το βράδυ στο κρεβάτι τους και κοιμούνται μακάρια χωρίς να σκεφτούν, να προβληματιστούν. Εγώ πάντα στο κρεβάτι σκέφτομαι, τι έγινε σήμερα, τι είπα σε αυτόν, γιατί ο τάδε μου είπε αυτό, διάφορα. Και μόλις βγάλω ένα συμπέρασμα αποκοιμιέμαι. Η ζωή δεν μπορει να έχει μόνο ευχάριστα και με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που θέλουν να τα βλέπουν όλα από τη θετική πλευρά. Μ'αρέσει να προβληματίζομαι, να νιώθω κι άσχημα συναισθήματα, γιατί σημαίνει οτι είμαι ζωντανή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top