Το Καλό και το Κακό

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Από τις πρώτες στιγμές που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, μας μαθαίνουν να διαχωρίζουμε το Καλό από το Κακό.

Τι είναι τελικά αυτό το Καλό και το Κακό και πόσο απόλυτα είναι; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αγαπητή Isiliel, έτσι για ξεκίνημα της πολύ ενδιαφέρουσας (πάντα) "απορίας" (σου), θα έλεγα, ότι για τους ανθρώπους καλό είναι ό,τι προάγει τη ζωή προς το ατελεύτητό της, ενώ κακό, ό,τι εμποδίζει αυτή την προαγωγή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Αυτο ειναι στην κριση του καθενος βαση των αποψεων του και του τι θελει και δεν θελει.... Κατι ειναι καλο για μενα, κακο για σενα και αδιαφορο για καπιων τριτο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Γιατί νομίζω ότι το καλό και το κακό εξαρτάτε από την ηθική της κοινωνίας και όχι από την προσωπική ηθική;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

T_Chameleon

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο T_Chameleon αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 397 μηνύματα.
Το απόλυτο καλό και κακό προϋπήρχε του θεού και του διάβολου (θρησκεία)
Όμως όχι όπως τα γνωρίζουμε… Εννοώντας καλό και κακό αναφέρομε στο απόλυτο σαφής ειλικρινείς πραγματικό ως οντότητα το όπιο δεν ορίζετε από θνητούς.. Κάθε πολιτισμός και κάθε θρησκεία αναφέρετε ως επακόλουθο μίας πράξης Π.χ το να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο στον δικό μας πολιτισμό θεωρείται κακό ωμός σε άλλους καλό γιατί αποκτούν την εύνοια τον «θεών»…Μια δύναμη αόριστη χωρίς «κανόνες»..έχετε αναρωτηθεί ποτέ όταν βλέπετε ένα γιν γιανκ τι είστε? Το μεγαλύτερο ποσοστό τον ανθρώπων βλέπει τον εαυτό του σε ένα από τα 2 σύμβολα μικρό ποσοστό βλέπει τον εαυτό του σαν την νοητή διαχωριστικοί γραμμή που χωρίζει αυτά τα 2 και ακόμα πιο μικρό σαν την «ύλη» που περιβάλει αυτα…Το να διαλέγουμε τι είμαστε είναι πράξης ανούσια το να γνωρίζουμε τι είμαστε φανερώνει δύναμη όμως λίγο γέλια αν καταλάβουμε πως δεν είμαστε τίποτα άλλο από αυτό που νομίζουμε πως είμαστε ενώ στην ουσία η πραγματική πραγματικότητα δεν ορίζετε…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Προσεγγίζοντας την άποψη του Νωέως, θα πω κι εγώ με τη σειρά μου πως ο μόνος ορισμός περί του καλού και του κακού, ο οποίος είναι σχετικά προσιτός στον άνθρωπο και στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα, συγκεκριμένα στην επιστήμη της βιολογίας και δη της εξελικτικής, είναι ο εξής:

Καλό είναι αυτό που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του δυναμικού επιβίωσης, αναπαραγωγής και προσαρμογής. Μάλιστα, υπ' αυτό το πρίσμα, η επιβίωση, αναπαραγωγή και προσαρμογή της ομάδας, υπερτερεί αυτών του ατόμου. Με βάση τον παραπάνω ορισμό, αν και ανέφερα ότι είναι μόνο σχετικά προσιτός στον άνθρωπο, οι έννοιες του καλού και του κακού δεν μπορούν πάντοτε να είναι κατανοητές στην ανθρώπινη κλίμακα, μιας και η εξέλιξη χρειάζεται τεράστια χρονικά διαστήματα για να δώσει αποτελέσματα, έτσι ώστε να πειστούμε αν μια πράξη μας συνετέλεσε προς την κατεύθυνση της προαγωγής ή μη του εξελικτικού μας δυναμικού.

Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως η κοινωνική ηθική υπερτερεί της προσωπικής, αφού κατά τη βιολογία η ζωή είναι πληθυσμιακό φαινόμενο. Βέβαια, τούτη η συνεπαγωγή είναι μια παραφθορά του παραπάνω αξιώματος, αφού η ηθική καθορίζεται από τις ανάγκες κάθε κοινωνίας, εφήμερες ή διαρκείς και μπορεί ν' αλλάζει θεαματικά από δεκαετία σε δεκαετία, όπως όλοι μας έχουμε λίγο ή πολύ διαπιστώσει, επομένως απέχει πολύ από το να απηχεί την εξέλιξη της ανθρωπότητας ή έστω μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Συνήθως, για τα μέτρα της κοινωνικής ηθικής, καλό είναι αυτό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ισχυρότερης κοινωνικής ομάδας ("Δίκαιον εστί το του κρείττονος ξυμφέρον").

Όταν η προσωπική θεώρηση περί καλού και κακού συγκρούεται με την κοινωνική, τότε μόνο δυο δρόμοι είναι δυνατοί: Η συμμόρφωση με τους κοινωνικούς κανόνες, ή η υπηρέτηση της προσωπικής θεώρησης. Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε μια ασφαλή επιλογή, η οποία ωστόσο αφήνει την πικρή γεύση του συμβιβασμού με κάτι που δεν θεωρείς σωστό, επομένως αμφισβητεί την ίδια την έννοια της ηθικής. Στη δεύτερη, αναγκαία συνθήκη είναι το να σταθεί κανείς μπροστά στις επιλογές του, να τις υπερασπιστεί και να υποστεί επακολούθως τις όποιες συνέπειές τους.

Πέραν αυτών, όπως μας λέει και ο Άλιστερ Κρόουλυ, το Σύμπαν είναι παρανοϊκό, ή κατά τον Δόκτορα έχει τη δική του υπερβατική λογική, συνεπώς η έννοια του απόλυτου καλού και κακού στη συμπαντική κλίμακα δεν είναι προσιτή ή βατή για τον άνθρωπο. Ας μην ξεχνούμε πως σύμφωνα με τον Προαιώνιο Μύθο, ο άνθρωπος έχασε τον Παράδεισο, όταν θέλησε να αποκτήσει τη γνώση του καλού και του κακού...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Από τις πρώτες στιγμές που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, μας μαθαίνουν να διαχωρίζουμε το Καλό από το Κακό.

Τι είναι τελικά αυτό το Καλό και το Κακό και πόσο απόλυτα είναι; :hmm:

Πρώτα καλό ειναι αυτό πόυ λένε οι γονείς
Επειτα καλό είναι αυτό που λέει η αγορά εργασίας

αν είσαι τυχερός και αγαπάς τη σοφία κάποια στιγμή καταλήγεις

καλό να είναι ότι σου φαίνεται καλό για σένα


Υ.γ. Πρόσεξε γιατι το ίδιο μπορεί να είναι και η τρέλα :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...

Υ.γ. Πρόσεξε γιατι το ίδιο μπορεί να είναι και η τρέλα :)
Πράγματι, εκτός των άλλων, κακό είναι και η άγνοια του καλού!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Γιατί νομίζω ότι το καλό και το κακό εξαρτάτε από την ηθική της κοινωνίας και όχι από την προσωπική ηθική;

Ναι, αν δίνεις σημασία στο τι λένε οι άλλοι. Αν δεν δίνεις, σχηματίζεις προσωπικές απόψεις για το τι είναι το καλό και τι το κακό και ακολουθείς τα δικά σου συμπεράσματα. Συνήθως όμως, πράγματι, το καλό και το κακό έχουν να κάνουν με τη γενικότερη ιδέα της κοινωνίας περί ηθικής.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Noisette

Περιβόητο μέλος

Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συντάκτης και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
Πιστεύω πως καλό και κακό δεν υπάρχει. Θεωρητικά κάτι που είναι καλό για μένα μπορεί να μην είναι για καποιον αλλον ή να το θεωρει κακό κ.ο.κ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

A_myrto

Νεοφερμένος

Η A_myrto αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 69 μηνύματα.
νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένας κοινά αποδεκτός ορισμός για τις δύο αυτές έννοιες.το καλό και το κακό εξαρτάται από τους κανόνες της κοινωνίας π.χ. στην αφρική θεωρείται σωστό και καλό να παντρεύεται 13χρονο κορίτσι χωρίς τη θέληση του 60χρονο άνδρα και εννοείται ότι το κορίτσι κακοποίειται μέσα στα πλαίσια της ανδρικής εξουσίας στην οποία πρέπει να είναι υποταγμένη,σε εμάς όμως(πιστεύω ότι έχουμε την ίδια ΄΄αποψη) θεωρείται απαράδεκτο,καταδικαστέο και φυσικά κακό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ailexc

Νεοφερμένος

Η ailexc αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 90 μηνύματα.
Για έναν άνθρωπο που δεν έχει αποφασίσει, δηλαδή δεν έχει κατασταλάξει σε προσωπική εμπειρία, δεν τίθεται θέμα τι είναι το καλό και τι το κακό.... τίθεται θέμα, το τι ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ να αποδεχτεί. Έχει να διαλέξει από χιλιάδες ιδέες και φιλοσοφίες που υπάρχουν και εξηγούν τις διαφορετικές πλευρές του καλού και του κακού.

Στην δική μου πορεία μετά από διάφορες έρευνες που άλλες είναι βασισμένες σε φιλοσοφικά κείμενα, άλλες σε θεολογικά, άλλες σε προσωπική μου εμπειρία, κ.τ.λ... κατέληξα ότι το "πρωτόκολλο" του καλού πρέπει να συμπεριλαμβάνει ορισμένα πράγματα. Ας πούμε, καλή θέληση, αγνή καρδιά, ακτημοσύνη, ταπεινότητα κ.τ.λ... Όμως διαπίστωσα δύο πράγματα: 1) ότι αυτά τα πράγματα είναι άχρηστα αν δεν υπάρχει κάτι που να σε επιβεβαιώνει, κάτι δηλαδή, που να σου λέει ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό, και, 2) ότι η επιβεβαίωση αυτή πρέπει να είναι συνεχής.

Για να λύσω το Νο1 στράφηκα πρώτα στην οικογένεια, τους γνωστούς και τους φίλους. Όμως πολύ γρήγορα κατάλαβα, ότι αυτοί ήσαν το ίδιο ατελείς. Μερικοί δεν ήξεραν, ενώ όσοι ήξεραν είχαν ακολουθήσει άλλο μονοπάτι. Όσοι ήξεραν ήθελαν να ακολουθήσω το δικό τους δρόμο επειδή "εγώ παιδί μου είμαι μεγάλος και ξέρω"! Λογικά λοιπόν, κοίταξα αλλού. Και σκέφτηκα ότι αφού οι δικοί μου άνθρωποι δεν ήξεραν, πως θα ξέρουν οι ξένοι; Άσε δε που ακόμα και αν ήξεραν θα ήξεραν μόνο με βάση τα δικά τους. Ενώ εγώ ήθελα κάτι παραπάνω. Και παραπάνω από τον άνθρωπο είναι ο Θεός, έτσι κατέληξα στην ιδέα του Θεού.

Κοίταξα πρώτα Στον Χριστό, όχι επειδή είναι ο "επίσημος" Θεός της Ελλάδος, αλλά επειδή του είχα πάντα μια εκτίμηση μετά την σταύρωση Του. Δεν πάει κάποιος να σταυρωθεί για το τίποτα... Αν λοιπόν, την στιγμή που ήταν πάνω στον σταυρό φώναξε "Πατέρα συγχώρεσε τους" τότε Αυτός είναι αυτό που ψάχνω εγώ. Γιατί μονάχα ένας Θεός θα μπορούσε να φωνάξει μια συγχώρηση από κει πάνω. Εμείς οι άνθρωποι, που είμαστε το ποιο έξυπνο ζώο του πλανήτη, με τέτοιο πολιτισμό και κουλτούρα, έχουμε ψυχή μαύρη. Και Αυτός, πάνω στον σταυρό μιλάει για συγχώρηση. Δεν το είχα δει πουθενά αλλού αυτό. Αυτός είναι το παράδειγμα του καλού που έψαχνα. Και Αυτός το επιβεβαιώνει με ένα τόσο σπουδαίο πράγμα όσο η σταύρωση Του. Ανώτερο νομίζω πως δεν υπάρχει από την θυσία που κάνει κάποιος για χατήρι του άλλου. Με κέρδισε χωρίς λόγια καλοσύνης. Μόνο με την πράξη Του.

Δεν έμενε παρά να λύσω το Νο2 τώρα. Δηλ, την συνεχή επιβεβαίωση ότι αξίζει αυτό που κάνεις. Αυτό λύθηκε εύκολα. Πρώτον επειδή το παράδειγμα Του εξακολουθούσε να ισχύει, δεύτερον γιατί το διαπίστωσα από μόνη μου δια μέσω της γνωστής ευχής (προσευχής) που λένε οι χριστιανοί: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς. Αυτές οι τόσο λίγες λεξούλες, όταν τις λές σε επανάληψη, νιώθεις να φεύγει απόπάνω σου όλο το βάρος της κακίας και του μίσους. Βλέπεις με άλλο μάτι τα πράγματα αυτού του κόσμου. Διαπιστώνεις την σημαντικότητα των ανθρώπων και την ματαιότητα των υλικών αγαθών που τόσο μας φορτώνουν προς δικό τους όφελος. Και αυτή η διαπίστωση σου προσφέρει μια ψυχική γαλήνη, μια ηρεμία, που βγάζεις συνέχεια (συνεχής επιβεβαίωση) το συμπερασμα ότι αυτό που κάνεις είναι όχι απλά καλό, αλλά το απόλυτο καλό. Νιώθεις να αγαπάς όλων τον κόσμο. Με εξέπληξε αυτό στην αρχή. Δεν μπορούσα να το καταλάβω... Όταν άρχισα να διαβάζω περισσοτερο θεολογικά κείμενα τότε το κατάλαβα. Όμως δυστυχώς δεν νομίζω να μπορώ να μεταδώσω αυτό που κατάλαβα. Πρέπει να έχει προσωπική εμπειρία κανείς.... (Που βέβαια μπορεί να την αποκτήσει)...

... αλλά τέλος πάντων... νομίζω πως ξέφυγα λιγάκι. Ναι, ξέρω ότι το κείμενο ήταν μεγάλο... σόρρυ... είναι συνήθεια που την έχω εδώ και χρόνια (μάλιστα πολλοί φωνάζουν γι' αυτήν.... :redface:)

Όπως και να έχει, να 'σαι καλά. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Πέραν αυτών, όπως μας λέει και ο Άλιστερ Κρόουλυ, το Σύμπαν είναι παρανοϊκό


Πωωωω μας τα χεις κανει φυλοντούλαπα με τον άλιστερ μπρόκολυ. :mad::mad::P

Σ'αγαπώ όμως κι αυτό έχει σημασία (έστω και με φασκιωμένα @@). :D:redface:

Α και δεν είναι το σύμπαν παρανοϊκό,
αλλά η εντύπωσή μας ότι όλα είναι παρανοϊκά
από τη στιγμή που ένα τέτοιο συμπέρασμα προκύπτει
από παρανοϊκά μυαλά αφού και τα μυαλά ως μέρος του όλου
έχουν παράνοια.

Σα να προσπαθεί μια μπανάνα να απεκδυθεί τη φλούδα της (όπως στον πίνακα του Βλαντιμίρ Κους:)))
και η φλούδα της να τη βάζει για νανάκια.

Ο μπανανάνθρωπος, λολιές!




Δεν πάει κανείς να σταυρωθεί για το τίποτα...

Για άλλους βέβαια, η μεταφυσικού τύπου διαλεκτική με τα πράγματα,
δεν είναι άλλο παρά κακός υπολογισμός των αρχικών συνθηκών
κάποιου βεβιασμένου εγχειρήματος.

Αν οι προθέσεις είναι πράγματι σοβαρές (θα το πάρω πάνω μου να τους σώσω)
απόπειρα στην απόπειρα κάτι θα βγει, ή τουλάχιστον θα τείνουμε στο ζητούμενο.
Άλλωστε τα απονενοημένα έχουν και παραφροσύνη σαν ρίζα τους,
κι όχι μονάχα ανιδιοτελή αγάπη της θυσίας και τα συναφή.

Κάθε πράγμα δικαιώνεται μόνο απ´τη χρήση του (Από ένα φθηνό γκάτζετ μέχρι μια απόπειρα Μεσσιανικής υπόδυσης χωρίς να προϋποθέτει και χορηγούς, σημαντικό αυτό!)
και όχι από την κακιά ώρα που αποβαίνει καλή μέσω μιας σουρεαλιστικής τσαχπινιάς
ντυμένη το ένδυμα του από μηχανής (Υιού του) Θεού.

Σφάλμα μέγα: το παράλογο είναι πάντα ρεαλισμός όσο ρεαλιστικό ήταν και το νύχι
του Φλέμινγκ που έξυσε κάτι σαν μούχλα, όσο ρεαλιστικά ήταν και τα άλλα ίσαμε τότε νύχια
που επίσης την έξυσαν και απλώς δεν καταλάβαιναν.

Αχ μωρέ, πάντα η πρόθεση και η πιο ανίατη εμμονή θα μαρτυρούν
στο όνομα των πραγμάτων που την περιβάλλουν με την ελπίδα μια μέρα
κι αυτά με τη σειρά τους να μαρτυρήσουν τη φύση της ίδιας της εμμονής
και την ίαση της μα όχι τη δική τους....

Μη βάζετε σε κορνίζα τα καρφιά και τις αποκαθηλώσεις.
Οι έπαινοι χαρακτηρίζονται μόνο από το ύψος αυτών που τους δίνουν
και καμιά φορά ή μάλλον συνήθως καλύπτουν και κάποια δικιά τους λαίμαργη τρύπα
με τέτοια φαιδρά τύπου "δε μπορεί να σταυρώθηκε για το τίποτα"


Νιώθεις να αγαπάς όλων τον κόσμο.

Επόμενο βήμα, εντρύφηση στον Μπουσκάλια που λέγεται ότι αυτοκτόνησε....ο preacher της αγάπης ναι ναι!

Να υποθέσω τώρα και να κάνω τις αντιστοιχίες μέσα μου
ότι αν δε τον σταύρωναν θα...μιμόταν τον Τζούντας
για να έχουμε σήμερα και τον πλάτανο τον Κλαίοντα??? :hmm:

Η γουικι βέβαια μας λέει περι καρδιακής προσβόλας...τόση αγάπη δεν την άντεξε ο μυς? Τι να πεις..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Επόμενο βήμα, εντρύφηση στον Μπουσκάλια που λέγεται ότι αυτοκτόνησε....ο preacher της αγάπης ναι ναι!
Από που ξεκίνησε αυτή η ηλίθια φήμη εδώ στην Ελλάδα, άραγε θα μάθουμε ποτέ; Ρε μπας και την ξεκίνησες εσύ; :ropalo:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
εδώ σημασία έχει, εκτός το ότι πρέπει να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό...,πρέπει να έχουμε και τη δύναμη να πατάμε πάνω στο καλό και να περνάμε πάνω από το κακό....
ειδικά όσον αφορά τα παιδιά, πρέπει εκτός από το θεωρητικό κομμάτι, να παρατηρούμε πως αντιδρούν σε αυτά....
μερικές φορές παρατηρώ ανά διαστήματα, οτί έχω κοινά σημεία με τους γονείς μου και αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε περίπτωση να αντιδρούσα διαφορετικά.... και νομίζω οτί αυτό θα ήταν εφικτό κάτω από άλλες συνθήκες
έμαθα να είμαι ντροπαλός και να έχω πρόβλημα στην επικοινωνία, πράγμα που με ακολουθεί μέχρι και τώρα....
ήταν ελάχιστες οι φορές που ήμουν άνετος και χωρίς το άγχος να με ακολουθεί
το οτί στο DNA είναι καταγεγραμμένα όλα τα στοιχεία του ανθρώπου είναι γνωστό, αλλά νομίζω οτί στην πορεία ενός παιδιού μπορούμε να του δείξουμε τον τρόπο να δουλεύει με αυτά, με σκοπό την ψυχοσωματική του υγεία....
για εμένα προσωπικά, το κομμάτι της δημιουργίας του παιδιού μέσα στην οικογένεια, στα πρώιμα στάδια (μέχρι τα 16), παίζει καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του και εξέλιξη....
αν μάθεις να ζεις μέσα στους φόβους, που κληρονομείς από τους γονείς, πιθανόν να σταθούν εμπόδιο στη ζωή σου και να ψάχνεις να βρεις τί φταίει, χωρίς να βρίσκεις διέξοδο..., είναι σφάλμα να παρατηρείς κάτι αρνητικό στο παιδί σου, που κάτι σου θυμίζει και να μην του δείχνεις τον τρόπο να το αντιμετωπίσει....
σκοπός του ανθρώπου είναι να γίνεται καλύτερος, πιο δυνατός και πιο ελεύθερος..., γι΄αυτό αν κάνω ποτέ παιδιά θα δουλέψω όσο μπορώ αυτό το κομμάτι..., τη δύναμη να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να νιώσεις ξεχωριστός
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Azimuthios

Νεοφερμένος

Ο Azimuthios αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 85 μηνύματα.
Καταρχην δεν υπαρχει αυτη κοντρα ετσι οπωs την εννοουμε αναμεσα στο καλο και το κακο.Κακο ειναι απλα η ελλειψη του καλου και τιποτα παραπανω.Και εξηγω,δεν μπορει να υπαρχουν δυο πανταχου παρουσεs αρχεs ισεs και αντιθετεs επειδη θα συγχεονταν και δεν θα υπηρχε διακριση αναμεσα στο καλο και το κακο.
Η αρχη του δυο ειναι το ενα και δεν μπορει να ειναι ουτε και του τρια ουτε και του τεσσερα.Εαν υπαρχουν δυο ισεs και αντιθετεs αρχεs δεν θα μπορουσαν να συνεργαστουν επειδη θα ειχαμε αναρχια και τιποτα δεν μπορουσε να ειναι σε ταξη οπωs ειναι τωρα,συνεπωs η αρχη του συμπαντοs ειναι μονο μια και η αρχη καθε οντοs εχει μια αφετηρια και οχι δυο.Αν τωρα υπηρχε αυτοδυναμο κακο δεν θα μπορουσε το καλο να ειναι οντωs καλο και να μην το υποτασει.Απο τα παραπανω συμπεραινουμε οτι το κακο ειναι κατι το αυθυπαρκτο και αρα ματαιο και το κακο στον κοσμο τουτο.Με δυο λογια ζουμε μεσα στην πλανη και την απατη αυτου του κοσμου και ποτε δεν το εχουμε καταλαβει πραγματικα γιατι αν το καταλαβαιναμε θα τον γκρεμιζαμε συθεμελα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
Θεωρώ οτι καλό είναι οτιδήποτε δε μας προκαλεί τύψεις στη συνείδησή μας εφόσον το πράξουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Θεωρώ οτι καλό είναι οτιδήποτε δε μας προκαλεί τύψεις στη συνείδησή μας εφόσον το πράξουμε.
Χμμμ...όσο πιο αναίσθητοι είμαστε δηλαδή, τόσο το καλύτερο... :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Θεωρώ οτι καλό είναι οτιδήποτε δε μας προκαλεί τύψεις στη συνείδησή μας εφόσον το πράξουμε.

Τι αθώα και αγνή που είσαι. Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Εν καιρώ σήψης οι περισσότεροι θύτες δεν ξέρουν τι θα πουν τύψεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Οι καλοί είναι και πιο δυνατοί


Το αποκαλούν φαινόμενο «ηθικής μετάπλασης» και έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλαπλών επιστημονικών μελετών και ερευνών. Βάσει της συγκεκριμένης θεωρίας, όσοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από ουμανιστικές τάσεις με διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο και διακρίνονται παράλληλα για το ήθος και την εντιμότητά τους, διαθέτουν συνήθως μεγαλύτερη σωματική αντοχή και ισχυρότερη δύναμη θέλησης σε σχέση με τους υπόλοιπους, γεγονός το οποίο επιδρά θετικά στη λήψη αποφάσεων.






Μια πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ήρθε να ενισχύσει την παραπάνω άποψη, καταδεικνύοντας ότι μια σειρά ηθικών πράξεων ή αγαθοεργιών μπορεί να αυξήσει τόσο τις φυσικές ικανότητες όσο και την ισχύ της θέλησης ενός ατόμου.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα που είτε ανέλαβαν τον ρόλο του «Καλού Σαμαρείτη» είτε απλώς φαντάστηκαν ότι προβαίνουν στην τέλεση μιας καλής πράξης, προσφέροντας για παράδειγμα, πολύτιμη βοήθεια σε έναν συνάνθρωπό τους, αποδείχθηκαν μεταγενέστερα περισσότερο ικανοί στη διεκπεραίωση μιας «αποστολής», η οποία απαιτούσε φυσική δύναμη και αντοχή.
Ο Κερτ Γκρέι, ένας εκ των ερευνητών και φοιτητής διδακτορικού ψυχολογίας στο Χάρβαρντ, περιγράφει στο πλαίσιο των συμπερασμάτων της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Social Psychological and Personality Science», τις εν λόγω επενέργειες ως μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία στον τομέα της ηθικής και της εντιμότητας.
Αποτελεσματικοί
«Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται αυτούς που πράττουν το καλό και το κακό ως περισσότερο αποτελεσματικούς, ως πρόσωπα που διαθέτουν ισχυρότερη θέληση και μικρότερη ευαισθησία στην ταλαιπωρία.
Αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς τους ως καλούς ή κακούς, οι άνθρωποι ενσωματώνουν αυτές τις αισθήσεις και καθίστανται περισσότερο ικανοί σε δραστηριότητες που απαιτούν φυσική αντοχή», επισημαίνει ο Κερτ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ακόμη και αυτοί που φτάνουν στο αντίθετο άκρο της «κακίας» ή «μοχθηρίας» εμφανίζουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. «Μπορεί ο Γκάντι ή η Μητέρα Τερέζα να μη γεννήθηκαν με τα στοιχεία ενός εξαιρετικού αυτοελέγχου, ωστόσο πιθανολογείται ότι έγιναν κάτοχοί του κατά τη διαδικασία της προσπάθειάς τους να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους», τονίζει στην ηλεκτρονική έκδοση του BBC, ο Γκρέι, ονομάζοντας το εν λόγω φαινόμενο «ηθική μετάπλαση», καθώς θεωρεί ότι τέτοιου είδους πράξεις και κατορθώματα είναι ικανά να μεταπλάθουν τους ανθρώπους από μέτριους σε εξαιρετικούς.
Η «ηθική μετάπλαση» είναι, σύμφωνα με τον Γκρέι, πολυεπίπεδη, καθώς μπορεί να εφαρμοστεί σε ποικίλες εκφάνσεις της καθημερινότητας. Μπορεί, για παράδειγμα, να προτείνει μια νέα τεχνική για την ενίσχυση του αυτοελέγχου στο πλαίσιο εφαρμογής μιας δίαιτας, στέλνοντας το μήνυμα: βοηθήστε τους άλλους πριν έρθετε αντιμέτωποι με τον πειρασμό.
Η έρευνα προτείνει, μεταξύ άλλων, νέες θεραπείες για την καταπολέμηση του άγχους ή της κατάθλιψης, καθώς «η προσφορά βοήθειας στον συνάνθρωπό σου μπορεί να αποτελέσει έναν χρήσιμο τρόπο για την επανάκτηση του ελέγχου της ίδιας σου της ζωής», τονίζεται στην έρευνα. Τα ευρήματα του Γκρέι βασίστηκαν σε διάφορα πειράματα.
Σε ένα απ' αυτά δόθηκε σε κάθε συμμετέχοντα από ένα δολάριο, ζητώντας τους είτε να το κρατήσουν για τον εαυτό τους είτε να το διαθέσουν για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό. Εν συνεχεία τους ζητήθηκε να κρατήσουν ψηλά έναν αλτήρα, βάρους 2,5 κιλών για όσο χρονικό διάστημα μπορούσαν να αντέξουν.
Αυτοί που είχαν διαθέσει το δολάριο για κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό κατάφεραν κατά μέσο όρο να κρατήσουν ψηλά τον αλτήρα για τουλάχιστον 10 δευτερόλεπτα περισσότερο από εκείνους που είχαν οικειοποιηθεί το νόμισμα...
«Είτε είσαι αγιοπρεπής ή ανόσιος, φαίνεται ότι η δύναμη είναι παρούσα σε γεγονότα που εμπεριέχουν τον ηθικό παράγοντα», καταλήγει ο Κερτ Γκρέι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top