Τιμίδια (Temes). Ο Εξολοθρευτής προ των πυλών;

H Susan Blackmore είναι συγγραφέας, ομιλήτρια διαλέξεων και ραδιοφωνικός παραγωγός, καθώς και Επισκέπτις Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ. Έχει πτυχίο ψυχολογίας και φυσιολογίας από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1973) και PhD στην παραψυχολογία, από το Πανεπιστήμιο του Surrey (1980). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τα μιμιδια, την εξελικτική θεωρία, την συνειδητότητα και διαλογισμό. Έχει αφοσιωθεί στην κατανόηση της επιστημονικής βάσης της συνείδησης. Έχει επίσης γράψει για τα μιμίδια και για τις περιθανάτειες εμπειρίες, ενώ έχει συνεργαστεί με το βρετανικό Big Brother ως αναλύτρια της ψυχολογίας των συμμετασχόντων. Αρθρογραφεί στην βρετανική εφημερίδα The Guardian, εξασκεί το Ζεν και συμμετέχει στον εκστρατεία υπέρ της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Δεν εργάζεται πλέον στο πεδίο του μεταφυσικού.

Στην παρούσα ομιλία η Susan Blackmore παρουσιάζει μερικές πρωτοποριακές, όσο και προκλητικές ιδέες της σε σχέση με τα μιμίδια και τα λεγόμενα τιμίδια, και καταλήγει σε τρομακτικά σενάρια για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, τα οποία δεν μπορεί κανείς ν' αγνοήσει. Σίγουρα μια ομιλία που ανοίγει νέους ορίζοντες στη σκέψη, που γεμίζει το θεατή με προβληματισμούς με τους οποίους μάλλον δεν έχει έρθει ξανά σε επαφή. Για περισσότερες πληροφορίες επί της θεωρίας του Εγωιστικού Γονιδίου και των Μιμιδίων, καθώς και ανάλυση της ομιλίας, σας παραπέμπω σε άρθρο μου που ακολουθεί αμέσως παρακάτω. Θέλω να πιστεύω ότι είναι κατατοπιστικό καθώς και ότι δίνει τη δυνατότητα για περαιτέρω διάλογο επί ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος θέματος.



Susan Blackmore's Homepage

Μετάφραση: Great Chaos, Διορθώσεις: Isiliel.

Περισσότερες ομιλίες του TED, εδώ.

Το 1976, ο Ritchard Dawkins εξέδοσε το βιβλίο του "Το εγωιστικό γονίδιο", στο οποίο ανέπτυσσε μια εναλλακτική θέαση της Δαρβινικής Εξεξλικτικής Θεωρίας, η οποία έμελλε να επηρεάσει ισχυρά την αντίληψη των βιολόγων περί της ιδέας της Εξέλιξης και της Φυσικής Επιλογής, η οποία κατά τη Susan Blackmore αποτελεί ίσως τη λαμπρότερη ιδέα όλων των εποχών.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Εγωιστικού Γονιδίου, η Φυσική Επιλογή διεξάγεται σε επίπεδο γονιδίων, τα οποία είναι φορείς πληροφορίας που έχουν την τάση να αναπαράγονται "εγωιστικά" (στην πραγματικότητα τυφλά, αδιαφορώντας δηλαδή για τις συνέπειες της αντιγραφής τους). Την πληροφορία η οποία έχει την τάση να αντιγράφεται εγωιστικά και ν' ανταγωνίζεται για τη διάδοσή της μέσα σε κάποιου είδους "αρχέγονη σούπα", ο Dawkins ονομάζει "Αντιγραφέα". Έτσι, οι οργανισμοί επάνω στη γη, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά οχήματα τα οποία οι Αντιγραφείς ανέπτυξαν ώστε να διευκολύνουν τη διαιώνισή τους, αποκαλούμενοι ως "Μηχανές Γονιδίων" και αποτελεί παγκόσμια αρχή ότι "η ζωή παντού εξελίσσεται μέσω της διαφορικής επιβίωσης αντιγραφόμενων οντοτήτων".

Ο Dawkins, θέλοντας να ξεφύγει από την καθαρά βιολογική θεώρηση του φαινομένου των Αντιγραφέων και σε μια προσπάθεια εφαρμογής της ιδέας του Παγκόσμιου Δαρβινισμού, εξέτασε την ύπαρξη και άλλων τύπων Αντιγραφέων στον πλανήτη μας, οι οποίοι όμως να μην έχουν ως φορέα τους το DNA, αλλά να υπακούν στους ίδιους νόμους και αρχές με τα γονίδια. Συνέλαβε λοιπόν τη θεωρία των μιμιδίων (memes) την οποία παρουσίασε συνοπτικά σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου του. Φυσικά, η πατρότητα του όρου του ανήκει. Έτσι, μιμίδιο είναι μια μορφή πληροφορίας, η οποία διαδίδεται όχι γενετικά αλλά με όχημα τον ανθρώπινο πολιτισμό, πρόκειται δηλαδή για μονάδα πολιτιστικής μεταβίβασης. Δεν είναι ακριβώς ισοδύναμο με την ιδέα, αφού μια ιδέα μπορεί ν' αποτελεί μιμίδιο, όμως στα μιμίδια μπορούν να συγκαταλέγονται μόδες, συμπεριφορές, ανέκδοτα κι ιστορίες, γνωστές μελωδίες, σλόγκαν, κοινοτοπίες, κλπ. Οποιοδήποτε είδος πληροφορίας που έχει τη δυνατότητα να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, μέσω μίμησης, θα μπορούσε να ανήκει στα μιμίδια και η αντιγραφή αυτής γίνεται με καθαρά εγωιστικό τρόπο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έτσι για παράδειγμα, ο Ritchard Dawkins θεωρεί ότι οι λόγοι για την επιτυχία διαφόρων μιμιδίων στη "Μιμιδιακή Δεξαμενή" -το νοητό δηλαδή χώρο που αποτελείται από το σύνολο της χωρητικότητας (της ικανότητας για αποθήκευση πληροφορίας) όλων των ανθρώπινων εγκεφάλων, δεν θα πρέπει ν' αναζητούνται στα "βιολογικά πλεονεκτήματα" που αυτά ως συμπεριφορές ή ιδέες μπορούν να προσφέρουν για την επιβίωση των γονιδίων, αλλά απλώς επειδή είχαν ιδιότητες, όπως η σταθερότητα και η διεισδυτικότητα στο πολιτισμικό περιβάλλον ή η ψυχολογική έλξη, οι οποίες εξυπηρετούσαν τα ίδια τα μιμίδια στον ανταγωνισμό τους με άλλα μιμίδια. Η εξαιρετική αυτή ιδέα, η οποία ειρωνικά αποτελεί κι αυτή ένα μιμίδιο, είχε τεράστια απήχηση στον επιστημονικό κόσμο, με αποτέλεσμα στα χρόνια που ακολούθησαν να αναπτυχθεί ο επιστημονικός κλάδος της Μημιτικής Μηχανικής (Memetics).

Η Susan Blackmore στην παρούσα ομιλία της, προχωρά ήδη ένα βήμα παρακάτω από τον Dawkins, με τον ιδιαίτερα προκλητικό ισχυρισμό ότι για παράδειγμα η ανάπτυξη μεγάλου εγκεφάλου, η οποία είναι η κυριότερη μορφή εξέλιξης του ανθρώπινου είδους που είχαμε έως τώρα την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, δεν οφείλεται σε γενετικά αίτια, δηλαδή στον ανταγωνισμό των γονιδίων για καλύτερη επιβίωσή τους -θεωρεί αντίθετα ότι ο προσανατολισμός προς μικρούς κι ευέλικτους εγκεφάλους θα ήταν μάλλον προς το συμφέρον των γονιδίων- αλλά ότι έχει καθοδηγηθεί από τα μιμίδια, προς επιβολή του δικού τους συμφέροντος. Φτάνει μάλιστα να εισηγηθεί ότι "Η γλώσσα είναι ένα παράσιτο, στο οποίο έχουμε προσαρμοστεί, όχι κάτι που ήταν αρχικά φτιαγμένο για την επιβίωση των γονιδίων μας".

Ακριβώς γι' αυτούς τοους λόγους, η ίδια θεωρεί ότι η εμφάνιση ενός κοινούριου Αντιγραφέα στον πλανήτη, είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους φορείς των προηγούμενων Αντιγραφέων. Οι νέοι Αντιγραφείς θα προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν, αδιαφορώντας για την τύχη των παλαιών Μηχανών Επιβίωσης των προκατόχων τους. Σύμφωνα και με τον Ritchard Dawkins: "...τα μιμίδια θα πρέπει ν' αντιμετωπίζονται ως ζωντανές δομές, όχι απλώς με τη μεταφορική αλλά και με την τεχνική έννοια. Όταν φυτεύεις ένα γόνιμο μιμίδιο στο νου μου, κυριολεκτικά παρασιτείς τον εγκέφαλό μου μετατρέποντάς τον σε ένα όχημα για τη διάδοση του μιμιδίου, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ένας ιός παρασιτεί τον γενετικό μηχανισμό ενός κυττάρου ξενιστή. Αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου...".

Το ανθρώπινο είδος κατάφερε να ξεπεράσει τον κίνδυνο κατά την εμφάνιση του δεύτερου Αντιγραφέα, των μιμιδίων και όπως προαναφέραμε να προσαρμοστεί σε αυτά, παρά το γεγονός ότι κάποια από τα πλέον κυρίαρχα μιμίδια στην μιμιδιακή μας δεξαμενη, όπως το πανίσχυρο μιμίδιο του Θεού, δεν έχουν πάντοτε ευνοϊκές συνέπειες ως προς την επιβίωση και την ευημερία ή την αναπαραγωγή των ανθρώπων και συνακολούθως των γονιδίων τους. Αυτή άλλωστε είναι και η βασική έννοια της εγωιστικής αντιγραφής και της διάδοσης μέσω επιλογής. Όπως λέει και η ομιλήτρια, "Όπως τα περισσότερα παράσιτα, μπορεί να ξεκινήσει ως κάτι επικίνδυνο, όμως σταδιακά συνεξελίσσεται και προσαρμόζεται καταλήγοντας σε μια συμβιοτική σχέση [του ξενιστή] μ' αυτό το νέο παράσιτο". Ωστόσο, υποθέτει ότι όλοι οι υπόλοιποι εκπρώσωποι του εξελικτικού κλάδου που κατέληξε στην δημιουργία του Homo sapiens έχουν εξαφανιστεί πιθανώς εξαιτίας των μιμιδίων, αφού οι κοντινοί μας νοήμονες συγγενείς δεν κατάφεραν να συμπροσαρμοστούν με τη μολυσματικότητά τους.

Όμως η Blackmore δεν σταματά εκεί. Προχωρά στον ακόμη πιο προκλητικό ισχυρισμό, ότι στις μέρες μας έχουμε γίνει μάρτυρες της γέννησης ενός τρίτου Αντιγραφέα στον πλανήτη μας, των λεγόμενων Temes ή Τιμιδίων!! Σύμφωνα με την ομιλήτρια, ως Τιμίδια θα πρέπει να ονομαστούν όλα τα τεχνολογικά μιμίδια, τα οποία έχουν τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο να αντιγράφονται εγωιστικά. Ο Dawkins έγραφε στο βιβλίο του ότι τα μιμίδια ως αντιγραφείς βρίσκονται στην παιδική τους ηλικία. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι τα τιμίδια δεν είναι ο τρίτος αντιγραφέας, αλλά ότι πρόκειται για την ενηλικίωση του δεύτερου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ομιλήτρια: "Τα τιμίδια πιέζουν τα μυαλά μας να γίνουν περισσότερο μηχανές τιμιδίων. Τα παιδιά μας μεγαλώνοντας, πολύ γρήγορα μαθαίνουν να διαβάζουν, να χρησιμοποιούν μηχανήματα. Σύντομα θα έχουμε όλων των ειδών τα εμφυτεύματα, φάρμακα που θα μας αναγκάζουν να μένουμε συνέχεια ξύπνιοι. Θα πιστεύουμε πως εμείς τα επιλέγουμε, αλλά τα τιμίδια μας βάζουν να τα κάνουμε αυτά". Έτσι, το ανθρώπινο είδος βρίσκεται για άλλη μια φορά σε κίνδυνο. "Γιατί; Επειδή τα τιμίδια είναι εγωιστικοί αντιγραφείς και δεν νοιάζονται για μας, για τον πλανήτη μας ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι απλά πληροφορίες -γιατί να ενδιαφέρονται άλλωστε; Μας χρησιμοποιούν για ν' απομυζήσουν τις πηγές του πλανήτη ώστε να παράγουν περισσότερους υπολογιστές, και πιο πολλά από τα υπέροχα πράγματα που ακούμε εδώ στο TED. Μη σκέφτεστε "Ω, δημιουργήσαμε το διαδίκτυο για το δικό μας όφελος". Έτσι μας φαίνεται. Σκεφτείτε τα τιμίδια να εξαπλώνονται, επειδή έτσι πρέπει να κάνουν. Είμαστε παλιές μηχανές". Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη της ομιλήτριας, εμείς εδώ που επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου, είμαστε υπό την επιρροή των τιμιδίων και δρούμε για το δικό τους όφελος, ενώ νομίζουμε πως δρούμε για το δικό μας.

Ποια είναι τα πιθανά σενάρια που προκύτουν από την εμφάνιση των τιμιδίων; Σύμφωνα με την ομιλήτρια είναι δύο και κατά τη γνώμη μου είναι αμφότερα το ίδιο ανατριχιαστικά. Έτσι, η πρώτη επιλογή είναι η εξής: "Υπάρχουν ας πούμε δύο τρόποι να γλιτώσει κανείς. Ο ένας, που προφανώς συμβαίνει γύρω μας τώρα, είναι να μας μετατρέψουν τα τιμίδια σε μηχανές τους, μ' αυτά τα εμφυτεύματα, με τα φάρμακα, έτσι ώστε να συγχωνευτούμε με την τεχνολογία. Και γιατί να το κάνουν αυτό; Διότι είμαστε αυτοαναπαραγώμενοι. Έχουμε μωρά. Φτιάχνουμε καινούρια κι έτσι είναι βολικό να φορτωθούν στη ράχη μας, επειδή δεν έχουμε φτάσει ακόμη σ' αυτόν τον πλανήτη στο σημείο όπου είναι βιώσιμη η δεύτερη επιλογή". Η επιλογή αυτή, έχει δώσει τροφή για ένα είδος επιστημονικής φαντασίας το οποίο αναπτύχθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, του λεγόμενου Cyberpunk, του οποίου κλασικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο του William Gibson "Νευρομάντης" (Neuromancer, 1984). Επίσης, όλες οι αναφορές σε Cyborgs έλκουν την καταγωγή τους από αυτήν την ιδέα. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Επιστημονική Φαντασία μόνο φανταστική δεν είναι, αφού η σκληρή επιστήμη την ακολουθεί από την απόσταση λίγων δεκαετιών.

Η δεύτερη εκδοχή όμως, είναι ακόμη τρομερότερη και πριν τη διαβάσει κανείς θα πρέπει να θυμηθεί αυτό που σημειώθηκε προηγουμένως: Η πρώτη εκδοχή είναι βολική για τα τιμίδια, μόνο και μόνο λόγω του γεγονότος ότι ΑΚΟΜΗ δεν έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο που θα είναι βιώσιμη η δεύτερη. Ποια είναι όμως αυτή;
"Μολονότι πλησιάζει, άκουσα σήμερα το πρωί, είναι εγγύτερα απ' όσο νόμιζα. Το σημείο όπου οι μηχανές τιμιδίων θα μπορούν ν' αντιγράφονται από μόνες τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, δεν θα παίζει ρόλο εάν το κλίμα του πλανήτη αποσταθεροποιηθεί τελείως, και δεν είναι πια βιώσιμο για τους ανθρώπους. Διότι εκείνες οι μηχανές τιμιδίων, δεν θα έχουν ανάγκη- δεν είναι μαλακά και υγρά πλάσματα, δεν αναπνέουν οξυγόνο, δεν απαιτούν θερμότητα. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς εμάς. Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο κοντά στη δεύτερη. Καταφτάνει, όμως δεν φτάσαμε ακόμα εκεί". Αυτή η ανατριχιαστική εκδοχή, έχει δόσει τροφή στο βασικό concept του Matrix, όπως και του Εξολοθρευτή. Πρόκειται για απεικόνιση του λεγόμενου Συνδρόμου του Φρανκενστάιν, του φόβου δηλαδή ότι το δημιούργημα θα εξολοθρεύσει το δημιουργό του.

Εδώ μαθαίνουμε ότι μια τέτοια έκβαση όχι μόνο είναι δυνατή αλλά και πολύ πιθανή για το κοντινό μέλλον. Μήπως αυτός είναι ο λόγος της συνεχιζόμενης οικολογικής καταστροφής η οποία, ενώ άπαντες συμφωνούν ότι είναι πέρα από κάθε λογική, εντούτοις συνεχίζεται ακάθεκτη; Θα μπορέσουμε άραγε να επιβιώσουμε ως είδος; Η μέχρι σήμερα εξελικτική μας ιστορία πάντως δεν είναι καθησυχαστική επ' αυτού, αφού κάθε νέα μορφή πιο εξελιγμένης νοημοσύνης, φαίνεται να έχει εξολοθρεύσει την προηγούμενη. Για παράδειγμα, έχουν βρεθεί Αυστραλοπίθικοι, με τα κρανία τους τσακισμένα από πέτρες. Η μόνη ακτίδα αισιοδοξίας μας έρχεται από τον Ritchard Dawkins, ο οποίος, στο τέλος του κεφαλαίου περί μιμιδίων, γράφει: "Χτιστήκαμε ως γονιδιακές μηχανές κι ανατραφήκαμε ως μιμιδιακές μηχανές, ωστόσο έχουμε τη δύναμη να στραφούμε ενάντια στους δημιουργούς μας. Εμείς μόνοι πάνω στη Γη, μπορούμε να επαναστατήσουμε ενάντια στην τυραννία των εγωιστικών αντιγραφέων".

Εάν γνώριζες λιγάκι από επιστημονική φαντασία, ίσως να είχες διαφορετική αντίληψη.

Άλλα σχόλια;

Δεν ξέρω τι εννοείς με το "συγκεκριμένα" πάντως για μένα αυτό σαν "πρόβλεψη", είναι επαρκές.

Maes noted that this Minority Report-like device was also similar to the Microsoft Surface gesture technology, with the major difference being that her teamʼs device is completely portable. Any surface, whether it be a wall or the palm of your hand could be turned into an interactive computing display.

Βέβαια διακρίνω από το ποστ σου, ότι μάλλον δεν ορίζουμε καν την "πρόβλεψη" με τον ίδιο τρόπο.

Ερωτήσεις:

Μπορούν να υπάρξουν σε ένα χώρο που δεν υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί μιμίδια; Βασικά προσπαθώ να φανταστώ αν τα μιμίδια είναι side-efect της ύπαρξης των ζωντανών οργανισμών.

Γιατί είναι κακό να είμαστε αντιγραφείς μιμιδίων και τιμιδίων; Από την στιγμή που οργανωθήκαμε σε πολιτισμούς, έγινε αυτός ο σκοπός μας. Στέλνουμε τα παιδιά μας σε πανάκριβα πανεπιστήμια, όλες οι επιτυχίες, που θεωρούνται από όλους σεβαστές (εισαγωγή σε πανεπιστήμιο, εξεταστικές, επαγγελματική καριέρα, απονομή διαφόρων βραβείων (Μαθηματικής εταιρείας κτλ κτλ) ), σχετίζονται με την μελέτη. Δεν είναι λίγο αργά να αλλάξουμε πορεία;

Αν μου λέγατε ότι τα μιμίδια δεν θέλουν να αντιγραφούν αλλά πολλαπλασιάζονται επειδή ο άνθρωπος αναπτύσσει πολιτισμούς, μελετάει, δημιουργεί κτλ θα το δεχόμουν. Στην σχέση μιμιδίων και άνθρωπος δύσκολα ξεχωρίζει ο "αφέντης". Άραγε, τι σημαίνει το γεγονός οι μεταμοσχεύσεις ενώ είναι απόλυτα ηθικές, οι ιδέα των μεταμοσχεύσεων εγκεφάλων δεν μας "κάθετε" καλά. Αν τα μιμίδια είχαν την τέτοια εξουσία και επιρροή επάνω μας και συγχρόνως ήθελαν πράγματι να αντιγράφονται με αυτό τον εγωιστικό τρόπο, δεν θα άλλαζαν την αντίληψη μας αυτή;

Στην σχέση ανθρώπων και μιμιδίων τι ρόλο παίζει η ηθική;

Αρχική Δημοσίευση από epote:

Οχι κατι αλλο το υπολοιπο κειμενο ειναι ομορφο.

Κατι ξερουμε και εμεις απο επιστημονικη φαντασια, η πραγματικοτητα απεχει επαρκως πολυ ακομα και απο τους πιο τεχνικους εκφραστες της (κλαρκ ξερω γω...).

Δεν θεωρω για παραδειγμα οτι το απο τη γη στη σεληνη του verne συνηστα προβλεψη επιστιμονικης φυσης...ξες ναι πηγαμε στο φεγκαρι αλλα οι ομοιοτητες σταματουν ακριβως εκει.

Εχεις καποια πιο συγκεκριμενα παραδειγματα προβλεψεων της ΕΦ που εγιναν πραγματικοτητα τουλαχιστον σε φαινομενολογικο επιπεδο?

Click για ανάπτυξη...

Κατ' αρχάς σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ως προς την επιστημονική φαντασία, αν και δεν είναι αυτό ακριβώς το αντικείμενο του θέματός μας, πλην όμως στον τίτλο του αναφέρεται ο Εξολοθρευτής, θα ήθελα να πω τα εξής:

Σε κάθε εποχή, η επιστημονική φαντασία προσπαθεί να "μαντέψει" το ΠΟΙΑ θα είναι τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα στο μέλλον και όχι το ΠΩΣ θα φτάσουμε ως εκεί. Εάν οι συγγραφείς γνώριζαν το πώς, αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσαμε ήδη να έχουμε επιτύχει τα ίδια πράγματα ή τουλάχιστον ότι θα είμασταν λίγα μόνο χρόνια μακριά από αυτήν την επίτευξη. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι προβλέψεις που κάνει η γνωστή ταινία GATTACA. Πράγματι, λίγα μόλις χρόνια μετά την κυκλοφορία της, είχα διαβάσει ότι ήδη ήταν έτοιμο από τεχνολογικής άποψης το μηχάνημα που τρυπούσε το δάκτυλο κι έκανε ανάλυση του DNA σε λίγα δευτερόλεπτα. Όπως και να έχει, σε άλλα άρθρα είχα διαβάσει ότι μέχρι το 2050, όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που περιγράφονταν στην ταινία θα ήταν έτοιμα και πως τότε θα μπορούσε πράγματι να εγκατασταθεί ένα τέτοιο καθεστώς.

Εκτός όμως από αυτό το παράδειγμα, σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που οι συγγραφείς πέτυχαν το ΠΩΣ. Είναι όμως πολλές αυτές όπου πέτυχαν το ΤΙ. Ας θυμηθούμε κάποια παραδείγματα (αν και έχω πάνω από 10 χρόνια που δεν διαβάζω πια Ε.Φ. κι έτσι δεν θυμάμαι ονόματα και ημερομηνίες για όλες τις περιπτώσεις): Η κλωνοποίηση ανθρώπου έχει προβλεφτεί από το 1914 από τον Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του Brave new World (Θαυμαστός καινούριος κόσμος). Είναι βέβαιο πως ακόμη μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν έχει επιτευχθεί. Ωστόσο, εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, η κλωνοποίηση ανθρώπου αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και όχι πλέον φανταστική εικασία.

Εκτός από αυτά, ο Χάξλεϋ είχε προβλέψει το virtual reality, που το ονόμαζε "αισθησιακά πολυθεάματα", όπως και την ύπαρξη μουσικών synthesizer.

Ο αποικισμός του Άρη έχει προβλεφτεί από τους συγγραφείς Ε.Φ. εδώ και δεκαετίες. Βέβαια δεν έχει γίνει ακόμη εφικτός, ωστόσο η κυβέρνηση Μπους κατά την τρέχουσα δεκαετία, ανακοίνωσε την έναρξη του προγράμματος αποικισμού του πλανήτη, η οποία φυσικά χρειάζεται αρκετά ακόμη χρόνια για να συμβεί.

Τα ρομπότ ήταν αρχικά αποκύημα φαντασίας και αν δεν κάνω λάθος ο όρος "ρομποτική" εισήχθη από τον Isaac Asimov. Σήμερα, η ρομποτική αποτελεί το state of the art της τεχνολογικής έρευνας και συνεχώς προοδεύει. Δεν περίμενα φυσικά να κατασκευάσουμε "ποζιτρονικούς εγκεφάλους", σύμφωνα με το ευφυές εύρημα του συγγραφέα.

Η έρευνα για ζωή σε δορυφόρους του Δία και του Κρόνου, η οποία συζητιέται στις μέρες μας, έχει επίσης προβλεφτεί από την Ε.Φ. εδώ και δεκαετίες.

Τον όρο Terraforming, δηλαδή την επεξεργασία των συνθηκών ενός πλανήτη προκειμένου αυτός να γίνει κατοικίσιμος από ανθρώπους, τον διάβασα για πρώτη φορά σε διήγημα Ε.Φ., ενώ τον ξανασυνάντησα σε κάποιες επιστημονικές δημοσιεύσεις, αρκετά χρόνια αργότερα, ως πεδίο μελλοντικής επιστημονικής έρευνας.

Ο Άρθουρ Κλαρκ στο βιβλίο του 3001: Η Τελική Οδύσσεια - 3001: The Final Odyssey (1997), συμπεριέλαβε ένα παράρτημα, όπου έδειχνε ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα τα οποία περιέγραφε στο βιβλίο εκείνο, δεν ήταν προϊόντα της φαντασίας του, αλλά ότι τα πρώτα σχέδια ή νύξεις επ' αυτών, είχαν ήδη συζητηθεί από επιστήμονες πριν από την εποχή που έγραψε το βιβλίο. Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι οι συγγραφείς Ε.Φ. δεν αποτελούν κάποιο είδος μέντιουμ ή προφητών, αλλά απλώς βρίσκονται σε επαφή με επιστήμονες (ή είναι οι ίδιοι επιστήμονες) και μπορούν να γνωρίζουν όσα συζητιούνται μέσα στους κύκλους αυτούς, ως μελλοντικά σχέδια για νέα πεδία έρευνας. Φυσικά, από τη στιγμή που οι επιστήμονες βάζουν κάτι ως στόχο τους, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα το καταφέρουν...

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:

Ερωτήσεις:

Μπορούν να υπάρξουν σε ένα χώρο που δεν υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί μιμίδια; Βασικά προσπαθώ να φανταστώ αν τα μιμίδια είναι side-efect της ύπαρξης των ζωντανών οργανισμών.

Click για ανάπτυξη...

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Οι ιοί των Η/Υ είναι, όπως φάνηκε κι από το παραπάνω άρθρο, ένα είδος μιμιδίων, το οποίο παρασιτεί όχι σε ζωντανούς, αλλά σε ηλεκτρονικούς εγκεφάλους. Τα μιμίδια εξαρτώνται από κάποιο μέσον το οποίο να μπορεί να συμβάλλει στην αντιγραφή τους και στην διάδοσή τους, ασχέτως εάν αυτό είναι ζωντανό ή όχι. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο υπάρχει ο φόβος ότι θα μπορούσαν να μας εξαφανίσουν, από τη στιγμή που θα υπάρξει η δυνατότητα αυτοαναπαραγώμενων μηχανών, όπως μας λέει και η S. Blackmore στην ομιλία της. Το πιο παράδοξο απ' όλα είναι ότι σύμφωνα με τον εισηγητή της θεωρίας των μιμιδίων, τον R. Dawkins, τα μιμίδια θα πρέπει να λογίζονται ως ζωντανά, από κάθε άποψη.

Γιατί είναι κακό να είμαστε αντιγραφείς μιμιδίων και τιμιδίων; Από την στιγμή που οργανωθήκαμε σε πολιτισμούς, έγινε αυτός ο σκοπός μας. Στέλνουμε τα παιδιά μας σε πανάκριβα πανεπιστήμια, όλες οι επιτυχίες, που θεωρούνται από όλους σεβαστές (εισαγωγή σε πανεπιστήμιο, εξεταστικές, επαγγελματική καριέρα, απονομή διαφόρων βραβείων (Μαθηματικής εταιρείας κτλ κτλ) ), σχετίζονται με την μελέτη. Δεν είναι λίγο αργά να αλλάξουμε πορεία;

Click για ανάπτυξη...

Η ομιλήτρια, όπως κι εγώ προσωπικά, δεν ανέφερε πουθενά ότι είναι κακό το να αποτελούμε μηχανές επιβίωσης των μιμιδίων (προσοχή: τα μιμίδια, τα τιμίδια και τα γονίδια αναφέρονται ως "Αντιγραφείς", δηλαδή κομμάτια πληροφορίας που έχουν τη δυνατότητα ανεξάρτητης αντιγραφής και διάδοσής τους στην αντίστοιχη δεξαμενη), αλλά ότι κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο. Κάθε φορά που εμφανίζεται ένας καινούριος εγωιστικός αντιγραφέας, οι παλιές μηχανές επιβίωσης, της προηγούμενης γενιάς αντιγραφέων, κινδυνεύουν με αντικατάστασή τους από κάποιες άλλες. Αυτό ισχύει διότι οι αντιγραφείς είναι, όπως είπαμε, εγωιστικοί, δηλαδή ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την αντιγραφή τους, αδιαφορώντας ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής για τον ξενιστή τους ή για το περιβάλλον τους.

Έτσι, εάν δεν μπορέσουμε να προσαρμοστούμε ως μηχανές επιβίωσης των νέων αντιγραφέων, εκείνοι στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, συνεχίζοντας την εγωιστική τους αντιγραφή, θα αναγκαστούν να βρουν κάποιους νέους ξενιστές, με ιδιότητες τέτοιες, ώστε να μπορούν ν' ανταποκριθούν καλύτερα στις απαιτήσεις των νέων αντιγραφέων.

Ένα άλλο σημείο που θα μπορούσε να θεωρηθεί αρνητικό στην συμβιωτική μας σχέση κι αλληλεπίδραση με τα μιμίδια, είναι το γεγονός ότι ενώ μας δίνεται η εντύπωση ότι πράττουμε για το δικό μας συμφέρον, στην πραγματικότητα πράττουμε για χάρη των μιμιδίων, ακόμη και σε αντίθεση με αυτό που είναι για μας πραγματικά καλό. Τούτο, εκτός από το καθαρά φιλοσοφικό ζήτημα του περιορισμού του ανθρώπινου αυτεξούσιου και της ελεύθερής του βούλησης, θέτει κι ένα καθαρά πρακτικό ζήτημα. Έτσι, η πορεία που έχει πάρει ο πολιτισμός μας, με τα τεράστια περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα, με την αδυσώπητη πείνα στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας κλπ, πιθανώς να είναι τόσο απάνθρωπος όσο φαντάζει σήμερα, ακριβώς επειδή βρίσκεται υπό την επιρροή και τη σφιχτή καθοδήγηση των τιμιδίων, που αγωνίζονται για την προώθηση των δικών τους προτεραιοτήτων.

Ένα άλλο παράδειγμα που θα μπορούσαμε να βρούμε για την αρνητική σχέση μας με τα μιμίδια, είναι η εξής: Όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι αλλά και τα στυγνά καταπιεστικά θεοκρατικά καθεστώτα του παρελθόντος και του παρόντος, όλα τα εγκλήματα με θρησκευτικό υπόβαθρο, όπως οι σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση, αλλά και η μακραίωνη και βαθύτατη καταπίεση της θηλυκής σεξουαλικότητας, στην πραγματικότητα δεν έγιναν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ανθρώπων, αλλά προς χάριν του παντοδύναμου μιμιδίου του Θεού, με όλο το πακέτο μιμιδίων που υποτίθεται πως εκείνο έπλασε για να βοηθήσει τον εαυτό του!!

Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους ο R. Dawkins κατέληξε, όπως προανέφερα στο άρθρο μου, με την παραίνεση να μπορέσουμε ν' αντισταθούμε στην τυραννία των εγωιστικών αντιγραφέων που μας παρασιτούν...

Αν μου λέγατε ότι τα μιμίδια δεν θέλουν να αντιγραφούν αλλά πολλαπλασιάζονται επειδή ο άνθρωπος αναπτύσσει πολιτισμούς, μελετάει, δημιουργεί κτλ θα το δεχόμουν. Στην σχέση μιμιδίων και άνθρωπος δύσκολα ξεχωρίζει ο "αφέντης". Άραγε, τι σημαίνει το γεγονός οι μεταμοσχεύσεις ενώ είναι απόλυτα ηθικές, οι ιδέα των μεταμοσχεύσεων εγκεφάλων δεν μας "κάθετε" καλά. Αν τα μιμίδια είχαν την τέτοια εξουσία και επιρροή επάνω μας και συγχρόνως ήθελαν πράγματι να αντιγράφονται με αυτό τον εγωιστικό τρόπο, δεν θα άλλαζαν την αντίληψη μας αυτή;

Click για ανάπτυξη...

Κατ' αρχάς ας ξανασκεφτούμε την ιδέα ότι ο μεγαλύτερος εγκέφαλος, τον οποίο έχουμε αναπτύξει εμείς οι άνθρωποι, τον απιοκτήσαμε υπό την καθοδήγηση των μιμιδίων. Σύμφωνα με τον R. Dawkins, τα γονίδια είναι οι δημιουργοί μας, τα οποία μας έχουν επιβάλει την δικτατορία τους, ώστε να χρησιμεύουμε ως μηχανές επιβίωσής τους. Η χαλάρωση της τυραννικής κυριαρχίας των γονιδίων στον άνθρωπο, σε σχέση με άλλους οργανισμούς, λόγω του ότι εμείς αναπτύξαμε νοημοσύνη, οφείλεται στα μιμίδια, τα οποία είχαν συμφέρον να μας απομακρύνουν από την καταπίεση των γονιδίων, ώστε να επιβάλλουν εκείνα τη δική τους. Τέλος, σύμφωνα με την S. Blackmore, τα τιμίδια είναι αυτά που μας καθοδηγούν στην καταστροφή του περιβάλλοντός μας και στην μετατροπή μας σε cyborgs, απειλώντας ειδάλλως με την καταστροφή μας. Όσο για τη μεταμόσχευση εγκεφάλου, να είσαι σίγουρος ότι όταν θα είναι εφικτή από τεχνικής απόψεως, σιγά σιγά θα εγκατασταθεί ως αποδεκτή τεχνική. Το ζήτημα εδώ είναι ότι εφόσον ο εγκέφαλος είναι η έδρα της συνείδησης, και περιέχει τις αναμνήσεις μας και την προσωπικότητά μας, μια τέτοια μεταμόσχευση μάλλον θα έπρεπε να θεωρείται ως "μεταμόσχευση σώματος" παρά εγκεφάλου.

Στην σχέση ανθρώπων και μιμιδίων τι ρόλο παίζει η ηθική;

Click για ανάπτυξη...

Από καθαρά θεωρητικής άποψης, στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό ερώτημα, το οποίο φυσικά σχετίζεται άμεσα με το προηγούμενο, θα είχα ν' απαντήσω το εξής: Κάθε φορά που εμφανίζεται ένα νέο μιμίδιο ή τιμίδιο, πριν κυριαρχήσει κι εξαπλωθεί, έχει ν' αντιμετωπίσει τον σκληρό ανταγωνισμό των ήδη υπαρχόντων μιμιδίων, τα οποία προσπαθούν να το εμποδίσουν, φυσικά προωθώντας το δικό τους συμφέρον. Έτσι, οι "ηθικές αναστολές" στις οποίες αναφέρεσαι και οι οποίες αναδύονται έναντι κάθε σημαντικής νέας τεχνολογικής ή επιστημονικής εξέλιξης, θα μπορούσαν να θεωρηθούν κι αυτές με τη σειρά τους ως μιμίδια, τα οποία προσπαθούν να εμποδίσουν ή να περιορίσουν την εξάπλωση του νεοαφιχθέντος μιμιδίου-τιμιδίου.

Στη φύση δεν υπάρχει καμμία ηθική, πλην εκείνης της επιβίωσης, ή στην περίπτωση των εγωιστικών αντιγραφέων, της αντιγραφής!!

Αρκετές φορές εμένα μου ήρθε στο νου η λέξη "πεποίθηση" και "συνήθεια" όταν άκουσα για μιμίδια. 'Υστερα "σκεπτομορφή". Πιστεύεις ότι αυτά και τίποτα περισσσότερο μπορεί να είναι τα μιμίδια ; Ακόμα, γιατί και τα αρχέτυπα να μην είναι μιμίδια ; Τα μιμίδια δηλαδή είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ΄όλα αυτά (σκεπτομορφές, συνήθειες, αρχέτυπα) ή πρόκειται απλά για έναν νέο όρο που χρησιμοποιείται για αντικαταστήσει τέτοιες έννοιες ;
Ακόμα σε κάποια σημεία της ομιλίας το μυαλό μου πήγε σε έναν όρο που καθιέρωσε ο Ρον Χάμπαρντ, τον όρο "έγγραμο", που το ορίζει ως διαννοητική εικόνα καταγραφή μιας εμπειρίας, αν και πιστεύω ότι ο Χάμπαρντ κι αυτός δεν είπε κάτι το καινούριο, ουσιαστικά βρήκε ένα νέο όρο για να περιγράψει περίπου κάτι σαν τις σκεπτομορφές ή τις πεποιθήσεις που διαδίδονται από άτομο σε άτομο και από εποχή σε εποχή με αποτέλεσμα να παρεμποδίζουν την πρόοδο της λογικής, αλλά κάποιες φορές και να μας διασώζουν από την τρέλλα (εδώ κολλάει πιστεύω κι αυτό που αναρωτήθηκε ο Exposed "γιατί τα μιμίδια να είναι πάντα επικίνδυνα ?). Επίσης δυσκολεύομαι να κατατάξω τους ιούς των Η/Υ στα μιμίδια γιατί απ'ότι έχω καταλάβει η γέννηση ενός μιμιδίου είναι τελείως ασυνείδητη και τυχαία διαδικασία. Είναι όμως και τεχνική ; 'Εναν ιό υπολογιστή τον κατασκευάζουν συνειδητά οι ανθρώπινες διάννοιες αν δεν κάνω λάθος, μια σκεπτομορφή ή μια πεποίθηση όχι απαιραίτητα.

Ναι, οι πεποιθήσεις κάθε είδους θα μπορούσαν να είναι μιμίδια, όπως και τα αρχέτυπα. Απλά, στην περίπτωση των αρχετύπων, γεννάται άμεσα το φιλοσοφικό ερώτημα: "Μήπως τα αρχέτυπα προϋπάρχουν των ανθρώπων, ως κάτοικοι ανώτερων διαστάσεων του σύμπαντος και "φρόντισαν" ν' ακολουθήσει η εξέλιξη την πορεία μέχρι την εμφάνιση νοημοσύνης, έτσι ώστε να μπορέσουν να διεισδύσουν στην δική μας διάσταση;". Εάν ισχύει η άποψη του Πλάτωνα περί του "Χώρου των Ιδεών", κάτι τέτοιο δεν φαντάζει και τόσο παράλογο. Τα αρχέτυπα φαίνεται να ενυπάρχουν σε κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο, σε υποσυνείδητο επίπεδο, πράγμα που δεν είναι το σύνηθες για τα διάφορα μιμίδια που γνωρίζουμε. Δεν είναι καν σαφές το κατά πόσον αυτά διαδίδονται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, ή αποτελούν τμήμα της motherboard του ανθρώπινου εγκεφάλου, δηλαδή βασικά προγράμματα, αναγκαία για την ανάπτυξη της νοημοσύνης μας, ως βασικές μονάδες κατανόησης των πραγμάτων που μας περιστοιχίζουν. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε ενισχύεται η φιλοσοφική άποψη ότι τα Αρχέτυπα προϋπάρχουν της ανθρώπινης νόησης και ότι "περίμεναν" την εμφάνισή της προκειμένου να εκδηλωθούν στη διάστασή μας.

Ωστόσο, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί κανείς να απορρίψει εντελώς την άποψη ότι τα Αρχέτυπα δεν είναι τίποτε άλλο παρά αρχαία μιμίδια...

Όσο για τις σκεπτομορφές, αποτελούν μια έκφραση των μιμιδίων με την εξής έννοια: Κάθε μιμίδιο, στην προσπάθειά του να αντιγραφεί και να διαδοθεί από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, μέσα στη μιμιδιακή δεξαμενή, προσπαθεί να καταλάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του εγκεφάλου στον οποίο κατοικεί και ν' αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ, προκειμένου ο εγκέφαλος αυτός να λειτουργήσει ως "πομπός" μεγάλης εμβέλειας. Σε περίπτωση που η ενέργεια την οποία λαμβάνει ξεπεράσει κάποιο όριο, το μιμίδιο μπορεί να αποκτήσει "υλική" υπόσταση, τουλάχιστον με την έννοια που το έθεσε ο Μαρξ: "Οι ιδέες, όταν εισαχθούν στις μάζες, αποκτούν υλική δύναμη".

Τα μιμίδια είναι "κατ' αρχήν" επικίνδυνα και όχι "πάντοτε" επικίνδυνα και καλό θα είναι να γίνει αυτός ο λεπτός διαχωρισμός. Όπως λέει και η S. Blackmore, πολλά παράσιτα εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να μειώσουν σημαντικά την τοξικότητά τους και να καταφέρουν να συμβιώνουν βάσει αμοιβαιότητας με τον ξενιστή τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα μιμίδιο μπορεί να έχει και θετικές, ακόμη και ευεργετικές συνέπειες σ' έναν άνθρωπο ή στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ακόμη και για το μιμίδιο του Θεού μπορεί να το πει κάποιος αυτό, αναλόγως με τον τρόπο που ο κάθε φορέας του έχει προσαρμοστεί με αυτό ή, ειδωμένο από άλλη πλευρά, ποιο "στέλεχος" του μιμιδίου αυτού έχει εγκατασταθεί μέσα στον καθένα.

Όσο για τους ιούς των Η/Υ: Αρχικά θα ήθελα να πω ότι δεν είναι βέβαιο ότι ένα μιμίδιο δημιουργείται μόνο μέσω τυχαίων διαδικασιών, ή ότι η ύπαρξή του προϋπάρχει των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η διάσημη μελωδία από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν, γνωστή ως "Ύμνος στη Χαρά", αποτελεί ένα μιμίδιο, σύμφωνα και με τον R. Dawkins, το οποίο έχει κατασκευαστεί από άνθρωπο, δηλαδή το συνθέτη. Ένα ανέκδοτο δεν παράγεται από μόνο του, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιος που το σκέφτηκε πρώτος, δηλαδή είναι κι αυτό κατασκευασμένο από άνθρωπο. Μία μόδα, όπως τα σκουλαρίκια ή το body piercing δεν προϋπήρχαν του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά κάποιοι τα χρησιμοποίησαν πρώτοι και αυτά κατάφεραν και διαδόθηκαν παντού. Το σημαντικό με τα μιμίδια είναι το εάν και κατά πόσον έχουν ως οργανωμένα κομμάτια πληροφορίας την διεισδυτική ικανότητα και τη δυνατότητα γρήγορης αντιγραφής, ή κατά πόσον διαθέτουν μακροβιότητα. Έτσι, η αντιστοιχία με τους ιούς των Η/Υ δεν σκοντάφτει καθόλου στον παράγοντα που αναφέρεις φίλε Δόκτωρ. Το ασυνείδητο της διαδικασίας γέννησης ενός μιμιδίου, που ορθώς αναφέρεις, έγκειται σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, στο ότι αυτοί που το κατασκεύασαν δεν μπορούσαν εκ των προτέρων να γνωρίζουν εάν το "πνευματικό τους τέκνο" θα καταφέρει ν' αυτονομηθεί ως μιμίδιο. Εάν όμως μιλάμε για έναν αρχαίο μύθο, τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι κατασκευαστές του ήταν τόσο σοφοί, που τον έφτιαξαν ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, προσδίδοντάς του τις κατάλληλες ιδιότητες εκ κατασκευής...

Κατά τ' άλλα οι ιοί αυτοί ικανοποιούν πλήρως τον ορισμό των μιμιδίων, κατά τον R. Dawkins: "Μιμίδιο είναι μια μορφή πληροφορίας, η οποία διαδίδεται όχι γενετικά αλλά με όχημα τον ανθρώπινο πολιτισμό, πρόκειται δηλαδή για μονάδα πολιτιστικής μεταβίβασης". Πράγματι, οι ηλεκτρονικοί αυτοί ιοί περιέχουν πληροφορία η οποία έχει την ικανότητα να διαδίδεται από υπολογιστή σε υπολογιστή και μάλιστα με εγωιστικό τρόπο. Εάν προσέξουμε ότι οι υπολογιστές αποτελούν γέννημα του ανθρώπινου πολιτισμού, τότε ο ορισμός ισχύει και στην περίπτωσή τους. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα προγράμματα αυτά ονομάστηκαν "Ιοί", επειδή έχουν πλήρη και απόλυτη αντιστοιχία με τους ιούς των κυττάρων, οι οποίοι με τη σειρά τους, όπως δηλώνει και ο R. Dawkins και αναφέρθηκε ήδη στο σχετικό μου άρθρο, διαθέτουν πλήρη αντιστοιχία με τα μιμίδια. Φαίνεται ότι όπου υπάρχει ένα οργανωμένο πληροφοριακό σύστημα, ικανό για αντιγραφή και διάδοση της πληροφορίας του, είτε πρόκειται για τον πυρήνα ενός κυττάρου, είτε για έναν νοήμονα εγκέφαλο, είτε για έναν Η/Υ, μοιραία κάποια πακέτα πληροφορίας πρόκειται ν' αυτονομηθούν και να αρχίσουν την εγωιστική αντιγραφή τους.