Προσωπικότητα vs Επαγγελματισμός

kalypso · 20-10-09

Όλοι μας έχουμε μικρές αδυναμίες και πράγματα που μας αρέσουν αλλά αποφεύγουμε να τα βγάζουμε προς τα έξω- κι όμως αυτά είναι εκεί, κομματάκια του παζλ που συνθέτουν την προσωπικότητα και το εγώ μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιο από αυτά τα κομματάκια, δε συνάδει με την εικόνα μας ως επαγγελματία;..

Λατρεύω έναν ροζ χάρακα με αυτοκόλλητα λαγουδάκια που τον σέρνω παντού μαζί και ζελατίνες που έχουν πάνω forever friends. Όταν διαβάζω για τη σχολή υπογραμμίζω με μανία τα μισά με φλουο μαρκαδοράκια, και όταν με καλούν στο κινητό, ακούγεται η Beyonce μέχρι να απαντήσω. :happy:

Από την άλλη, είμαι και μηχανικός.
Και τα μισά από τα όσα προαναφέρθηκαν- μην πω όλα- είναι διαμετρικά αντίθετα προς το ..σοβαρό προφιλ που θα έπρεπε να παρουσιάζω. :worry:

Γιατί εντάξει, κανείς δε θα πει τίποτα (χμ..) αν το στυλό της υπογράμμισης είναι φούξια, αλλά η εντύπωση που θα μείνει δεν θα είναι και η καλύτερη και προφανώς και θα συνυπολογιστεί, ακόμη και ασυνείδητα, στην αξιολόγηση της εικόνας του ως εργαζομένου (που είναι σαφώς ένα μέρος του επαγγελματικού προφιλ του κάθε ατόμου), από την εταιρία ή άλλους εργαζόμενους.

Αυτές τις μέρες λοιπόν χρειάστηκα κάτι σχέδια για το πλοίο μου, και ήρθα σε επαφή με μία ναυτιλιακή- όλα καλά, είπαν πως θα μου δώσουν όλα όσα χρειάζομαι και να περάσω μια μέρα από εκεί να τα πάρω. Και τότε μου χτύπησε ότι αν εκείνοι τύχει να με καλέσουν πίσω, θα ακούσουν τη ..Beyonce.

Κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι το τι γίνεται όταν η προσωπικότητα κάποιου έρχεται, σε κάποια σημεία, σε αντίθεση με τη δουλειά του. Όταν κομμάτια του, που αρέσουν στον ίδιο και συνθέτουν την προσωπικότητα αυτή, δεν γίνονται αποδεκτά ή δεν είναι ακριβώς εκείνο που θα περίμενε κάποιος από τον εργαζόμενο ή το συνεργάτη του..

Το ερώτημα επομένως είναι το εξής.. Θα αλλάζατε/έχετε αλλάξει πράγματα από την προσωπικότητά σας, για να ταιριάξετε καλύτερα στο επαγγελματικό προφιλ που θα θελατε να προβάλλετε προς τα έξω;
Σας στοίχησε, σε προσωπικό επίπεδο;.. Ήταν κάτι που το θελήσατε εσείς αποκλειστικά ή αναγκαστήκατε κατα κάποιο τρόπο;..
Τελικά, πόσο πρέπει να θυσιάσουμε από τον εαυτό μας, για να ανταποκριθούμε στην εικόνα του σωστού επαγγελματία;

Το έκανα λίγο πιο μεγάλο από ό,τι ίσως είναι- αν και κατα τη γνώμη μου είναι αρκετά μεγάλο θέμα- αφ ενός για να καταλάβετε τι εννοώ ακριβώς και αφ ετέρου για να συμπεριλάβω όλες τις περιπτώσεις αλλαγών, ακόμα και τις πιο ασήμαντες, που μπορεί να υποστεί η προσωπικότητα του ατόμου, εξαιτίας του κλάδου απασχόλησής του..

Θα ήθελα πολύ να ακούσω γνώμες ή προσωπικές σας εμπειρίες.

self-instructive depressing · 20-10-09

Σίγουρα υφίσταται αυτό που επισήμανες και δεν είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε ούτε εύκολο να το αποδεχτούμε . Θυμήθηκα τώρα την Κιφησίας αυγουστιάτικα , που είναι στην ουρά τα αυτοκίνητα με οδηγούς με μακρύ πουκάμισο γραβάτα και ενίοτε και σακάκι . Τους λυπάμαι και κάποια μέρα θα βρεθώ στην θέση τους .
Το θέμα είναι ότι πέρα από τους <<τύπους>> που επιβάλλουν οι πολυεθνικές π.χ. , όλες οι δουλειές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε υποχρεώονουνε σε μερικά ασήμαντα και χαζά ( εκτός και αν είσαι αφεντικό του εαυτού σου , τότε κάποια στιγμή θα τα επιβάλεις εσύ :worry:

)
Προσωπικά πάντως δεν με αγχώνει τόσο πολύ , καθώς μου αρέσει από τώρα να μπαίνω σε ρόλους και να τους διαχωρίζω ρητά , πράγμα που καμιά φορά σε βοηθάει να ευχαριστηθείς πιο πολύ τον προσωπικό σου χρόνο μετά . Και επειδή δεν έχει προκύψει ακόμα η ανάγκη που θα την έκανα φιλότιμο , ευελπιστώ ότι είναι ούτως ή άλλως του χαρακτήρα μου .

π.σ. Αν σε όλα πάντως είσαι οκ και στην αρχή είσαι απλώς πιο μαζεμένη , μετά νομίζω ότι συχνά σου συγχωρούνται διάφορα μισκοσκοπικά , αναλόγως φυσικά και την δουλειά
π.σ.2 καλά εσύ ολάκερα πλοία θα φτιάχνεις , θα έχεις επαγγελματικό κινητό ξεχωριστό , βάλε βιβάλντι σε υατό και στο άλλο λίλυ άλεν
π.σ.3 είπες ότι υπερέβαλλες επίτηδες και το πρόσεξα , αλλά δεν κατάλαβα τι πειράζει υπό τις παρούσες συνθήκες η μπιγιονσέ :redface:

Youki · 21-10-09

Let's see...αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο με το τζηνάκι και τα αθλητικά μου. Δίπλα κρέμεται η τσάντα μου η οποία είναι μια χαζοχαρούμενη hello kitty. Ετοιμάζω ένα report για το αφεντικό τι οποίο έχει όλα τα χρώματα που πιθανόν να υπάρχουν σε υπογραμμιστές (btw ΠΑΝΤΑ επαινεί τα reports μου κι ας είναι σαν ουράνιο τόξο). Διαφορα σκατουλάκια πάνω στο γραφείο μου (τυπου πρες παπιε σαλιγκαρι, μια μινιατούρα καμήλα) και άλλες "γελειότητες" γεμίζουν το χώρο...Α! και μια γελοία φωτο 2 συναδέλφων κρεμασμένη στον τοίχο να τους βλέπω και να γελάω κάθε πρωι...ΚΑΙ???
Τη δουλειά του την κάνω? Είμαι συνεπής? Είμαι σωστή? Είμαι καλή σε αυτό που κάνω? Αυτό μετράει. Αυτό ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να μετράει.

Προσωπικά, δεν κάνω καμία έκπτωση και πουθενά. Με θες για να σου κανω τη δουλειά σου κύριος. Και τη δουλειά σου θα την κάνω σωστά όσο "αντιεπαγγελματικό" κι αν φαίνεται το χαρακάκι με τα αρκουδάκι, οι υπογραμμιστές, η τσαντα-γατα ή η beyonce στο κινητό!

jrot6 · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Youki:
Let's see...αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο με το τζηνάκι και τα αθλητικά μου. Δίπλα κρέμεται η τσάντα μου η οποία είναι μια χαζοχαρούμενη hello kitty. Ετοιμάζω ένα report για το αφεντικό τι οποίο έχει όλα τα χρώματα που πιθανόν να υπάρχουν σε υπογραμμιστές (btw ΠΑΝΤΑ επαινεί τα reports μου κι ας είναι σαν ουράνιο τόξο). Διαφορα σκατουλάκια πάνω στο γραφείο μου (τυπου πρες παπιε σαλιγκαρι, μια μινιατούρα καμήλα) και άλλες "γελειότητες" γεμίζουν το χώρο...Α! και μια γελοία φωτο 2 συναδέλφων κρεμασμένη στον τοίχο να τους βλέπω και να γελάω κάθε πρωι...ΚΑΙ???
Τη δουλειά του την κάνω? Είμαι συνεπής? Είμαι σωστή? Είμαι καλή σε αυτό που κάνω? Αυτό μετράει. Αυτό ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να μετράει.

Προσωπικά, δεν κάνω καμία έκπτωση και πουθενά. Με θες για να σου κανω τη δουλειά σου κύριος. Και τη δουλειά σου θα την κάνω σωστά όσο "αντιεπαγγελματικό" κι αν φαίνεται το χαρακάκι με τα αρκουδάκι, οι υπογραμμιστές, η τσαντα-γατα ή η beyonce στο κινητό!

Γιουκι γενικα συμφωνω μαζι σου στο οτι θα επρεπε να μετραει η δουλεια ενος εργαζομενου και οχι τα ρουχα,τα παπουτσια,τα μαλια κλπ κλπ..

Εσυ εισαι τυχερη και μπορεις να τα εχεις ολα αυτα..

Το θεμα ομως ειναι οτι σε πολλες δουλειες εισαι αναγκασμενος να παιξεις με τους ηλιθιους κανονες τους..Εγω αν υπηρχαν πολλες δουλειες εννοειτε οτι θα επελεγα μια δουλεια που δεν με αναγκαζει να κανω υποχωρησεις και κοιτανε μονο τη δουλεια μου..

Με την ανεργια που παιζει ομως δεν θα μπορουσα να απορριψω μια δουλεια που θα με αναγκαζε να βαλω σακακι..

Θα με χαλουσε,αλλα θα προσπαθουσα να το δω σαν ενα ρολο..Αλλωστε οι ωρες στη δουλεια ανηκουν για μενα στην ψευτικη ζωη..Η αληθινη ζωη μου ειναι μολις σχολασω..

Youki · 21-10-09

Τυχερη? Οχι δεν είμαι τυχερή. Το διεκδίκησα αυτό.
Δεν πήγα ποτε σε συναντηση με ταγιερακι και γόβα, ενώ δεν σκοπεύω να το βάλω ποτέ ξανά στο χώρο εργασίας μου. Δεν έδειξα ποτε σε interview κατι αλλο απο αυτό που είμαι. Και απέρριψα εταιρείες με αυστηρό dress code κλπ. Νταξ μπορει να ήμουν πάντα σε φάση "εχω δουλεια και ψάχνω κατι άλλο καλυτερο" και όχι "είμαι ανεργη με 10000 απλήρωτες υποχρεώσεις, οπότε θα πάρω ότι μου δώσουν" και ναι σε αυτό το κομμάτι ήμουν τυχερή, αλλά το θεωρώ πολύ άσχημο να αλλάξω τον εαυτό μου για μια δουλειά.

Και ναι, ψευτικη ζωή είναι το 8ωρο στη δουλειά, αν όμως μπορείς να είσαι ο εαυτός σου αυτές τις 8 ώρες...μοιάζουν πιο αληθινες!!!

jrot6 · 21-10-09

Οντως ειναι τελειως διαφορετικο το να εχεις μια δουλεια και να ψαχνεις κατι παραλληλα με το να εισαι ανεργος και να ψαχνεις απεγνωσμενα δουλεια ειδικα στους καιρους της κρισης..

Και εγω ας πουμε δεν βαζω σακακια στη συνεντευξη..Αλλα δεν παω και ντυμενος οπως ντυνομαι στην ζωη μου..Γιατι ειμαι σιγουρος οτι στο στενο μυαλο του αφεντικου αυτο θα παιξει ρολο..Οπως και δεν κανω τατουαζ σε συγκεκριμενο σημειο που λατρευω,γιατι ξερω τι στενομυαλια παιζει στους χωρους εργασιας..

Ολοι κανουμε υποχωρησεις..Αν πχ ημουν πανκης και μου αρεζε η ορθια μοικανα,λες να μπορουσα να βρω δουλεια ως μηχανικος με αυτην??

mindcircus · 21 Οκτωβρίου 2009

Καποτε.. οταν εκανα τα πρωτα βηματα μου σε σοβαρη δουλεια κι οχι του ποδαριου, στα 17 μου(πωπω περναν τα χρονια :worry:

) μου χε πει καποιος-ουτε που μπορω να θυμηθω ποιος γιατι τοτε δεν εδωσα σημασια αλλα στην πραγματικοτητα εκνευριστηκα με αυτο που ακουσα-(ας μου επιτραπουν οι εκφρασεις να τις βαλω χωρις καμια αλλαγη)
'' Στη δουλεια σου νασαι αντρας με @@@. Στη ζωη σου να εισαι γυναικα με τα ολα της.''
Η πρωτη μου σκεψη ηταν- εγω θα ειμαι παντα, παντου αυτο που ειμαι, δε θα αλλαξω για καμια δουλεια, για κανεναν.
Περνουσαν λοιπον τα χρονια και αν θελεις μια καποια πειρα και η αλλαγη, Καλυψω, ηρθε απο μονη της.
Ναι, επρεπε στη δουλεια να γινω΄΄αντρας΄΄. Δεν ηταν πια ωραιο να μου συμπεριφερονται σαν φοιτητρια, να με αποκαλουν μπαρμπι, οσο ικανη κι αν υπηρξα.
Εχω φιλη δικηγορινα, εδω κι ενα χρονο(πρωτα της βηματα) κανει την ασκηση της σε γραφειο. Εχει γεμισει τον τοπο λουλουδια, κυκλοφορει με στυλο με πουπουλα και εχει βαλει παντου καραμελιτσες. Οταν μπαινουν στο γραφειο της λενε- σε σοβαρο γραφειο εισαι εσυ?, χαριτολογωντας.
Απαντά- ''ελα να σου δειξω μερικα δικογραφα και μετα να μου την πεις. Ετσι ειμαι''.
Την φιλη μου την γνωριζω απεξω κι ανακατωτα, μοιαζουμε πολυ, αντιδραστικες και ορεξατες ναμαστε παντου και παντα ο εαυτος μας.
Μολις ομως ακουσα ολαυτα, ενιωσα πως επρεπε να της πω- σταματα. σταματα γιατι με την παροδο του χρονου, θα σε χαλασει.
Για να κερδισει τον σεβασμο στη δουλεια της(αλλιως βλεπεις μια δικηγορομε φλουο μαρκαδορακι αλλιως κοιτας μια δικηγορο με καλο στυλο και σοβαρα ρουχα, σκεψου το.
Τον σεβασμο λοιπον ετσι τον κερδισα, και τον κερδιζω καθημερινα στη δουλεια μου.

Περα απο την εικονα ομως για την οποια ανοιξες θεμα υπαρχει κι ενας αλλος παραγων να κερδισεις εκτιμηση και σεβασμο.
Λεγεται ανθρωπια, καλη προθεση και σωστη δουλεια. Θυσια γι αυτην αν κι εφοσον εισαι απο τις γυναικες που φιλοδοξουν μια καλη θεση εξελικτικη, αν εισαι απο τις γυναικες που η εργασια και η δουλεια γενικοτερα σε ισορροπουν σαν ατομο, αν εισαι δηλαδη γυναικα που την ενδιαφερει η προοδο της και σε αυτο το κομματι. Κι εδω μην συγχεουμε γυναικα καρριερας με γυναικα εργασιομανη, κατι που παρεξηγει και μπερδευει πολυς κοσμος. Εχει μεγαλη διαφορα. Η πρωτη εχει την επιμονη, θεληση να εχει και προσωπικη ζωη και καλη σταδιοδρομια επαγγελματικα. Η δευτερη εχει σαν πρωταρχικη ασχολια μονο τη δουλεια. Καποια στιγμη θα πρεπει να σκεφτεις σε ποια κατηγορια θελεις να ανηκεις. Κι αυτο θα γινει με την εμπειρια, την πορεια σου στην αγορα, θα αποκαλυφθουν οι αναγκες σου και οι επιθυμιες σου. Κι οσο πιο συντομα γινει αυτο τοσο καλυτερα για σενα, γνωριζοντας απο νωρις τι θελεις.

Φευγοντας απο τη σχολη, εχεις γεμισει με σταμπιλο και μπλοκακια απο τζαμπο.
Μπαινοντας ομως σε σοβαρο χωρο εργασιας, οφειλεις να τα κανεις περα και να σοβαρευτεις.
Οι συνεργατες/πελατες δεν ειναι φιλοι σου, δε χρειαζεται να σε μαθουν, οφειλεις να κρατας μια σταση παντοδυναμιας που σε κανει να νιωθεις επαγγελματια.
Να πουλας τη δουλεια σου, οχι την τρυφεραδα σου σαν φρεσκο κοριτσι.
Ποσο μαλλον για μια γυναικα, που σημερα, θα το δεις και μονη, ειναι δυσκολα τα πραγματα για μας σε σχεση με τους αντρες. Η ρατσιτικη διαθεση θα σταματησει μετα απο πολλες γενιες οταν εμεις θαχουμε εγγονια.
Ειδικα στη δουλεια που χεις επιλεξει, θα ερθεις πολλες φορες αντιμετωπη με το θεμα-φυλο- και θα αναγκαστεις πολλες φορες να αποδειξεις τα δικα σου@@@.

Εξαρταται παντα και το επαγγελμα. Οταν ετρεχα να κανω ρεπορταζ ντυνομουν οσο πιο απλα γινοταν, οταν επρεπε να ερθω σε επαφη με κοσμο της καλης κοινωνιας βαφομουν, εφτιαχνα πολυ τα μαλλια μου και γινομουν 4 χρονια μεγαλυτερη της ηλικιας μου(και το εκανα με χαρα). Στο δικο μου επαγγελμα σημερα που μιλαμε ερχομαι σε επαφη με παιδια. Αν παλιμπαιδιστω-γιατι τα παιδια δεν αφηνουν τιποτα να πεσει κατω και παρατηρουν τα παντα- θα γινω ισα κι ομοια με αυτα. Ειναι νορμαλ? οχι.
Προσφατα, με ειδαν γονεις παιδιων στα μπουζουκια βαμμενη και ντυμενη, καταιδρωμενη απο το χορο, ζαλισμενη απο το ποτο, να τραγουδω και να χορευω σα μανιακη. Δεν ειχα κανενα απολυτως προβλημα.
Την επομενη μερα, την ωρα της δουλειας ξαναεβαλα τη ''φορμα'' εργασιας μου.
Εκει εκτιμηθηκα ακομα περισσοτερο. πρωτα στον εαυτο μου, μετα στον υπολοιπο κοσμο.

Προσεξε, δεν ειναι μασκα αυτο και μη σε τρομαζει. Ειναι επαγγελματισμος.
Δε χανεις την προσωπικοτητα σου αλλαζοντας προφιλ τετοιου τυπου. Δειχνεις στον εαυτο σου πως εισαι γυναικα αλλα και παραλληλα επαγγελματιας. Αυτα τα δυο δε συναδουν μεταξυ τους. Οπως αλλιως θα συμπεριφερθεις στη φιλη σου κι αλλιως στο αγορι σου, ετσι και στο θεμα δουλειας.

Ειπε πανω καποιος πως το 8ωρο ειναι ψευτικη ζωη.
Ειναι ψευτικη οταν δε κανεις, κατα τη γνωμη μου, αυτο που σου αρεσει.
Κι αολα αυτα που ειπα παραπανω πρεπει και να σου αρεσουν να τα αλλαζεις.
Καποιοι ανθρωποι δεν αρεσκονται στο θεμα δουλειας η δεν εχουν βρει/κανει αυτο που πραγματικα τους ταιριαζει και τους αρεσει.
Μου χει τυχει κι εμενα να βρεθω σε χωρο οπου θεωρησα ψευτικο και μετα απο καιρο καταλαβα πως τον θεωρησα ετσι επειδη απλουστατα δε μου ταιριαζε, δε μου αρεσε κι ετσι αλλαξα μονοπατι οπως θα συνεχιζω να κανω οποτε πνιγομαι.
Δεν πρεπει να σκαμε γιαυτα ουτε να πιεζομαστε πανω απο το οριο. Ολα με μετρο.

Οσο για τη μπιγιονσε

πιστευω πως θα ηταν μια πολυ καλη ιδεα αυτο το κινητο να ειναι το προσωπικο σου, κι ενα αλλο που θαχεις ανοιχτο εν ωρα εργασιας- αλλες ωρες κλειστο-, το επαγγελματικο σου.(εγω εχω ενα υπεροχο κομματι ενος σουηδου ντιτζει πολυ γνωστο

)

Αρχική Δημοσίευση από jrot6:
γιατι ξερω τι στενομυαλια παιζει στους χωρους εργασιας..

Μηπως δεν ειναι στενομυαλια, αλλα πειθαρχια κι οχι αναρχια- κανω ο,τι θέλω σε χωρο που απλως ειμαι ενας υπαλληλος?-

Vkey · 21-10-09

Eίμαι της άποψης ότι τον σεβασμό το κερδίζεις με την δουλειά σου και με αυτά που προσφέρεις κυρίως...
Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι είναι κολλημένοι με το τι φοράμε...τι κρατάμε...με τι υπογράφουμε!

Καλυψούλα μου, το θέμα είναι να βρεις εσύ την χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο....

Προσωπικά έχω δουλέψει ελάχιστα στον ιδιωτικό τομέα και ποτέ δεν άλλαξα αυτό που είμαι....
Μια δουλειά την αρνήθηκα λόγω dress code που δεν μου πήγαινε και δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω τα σκουλαρίκια από τ' αυτιά μου

Αλλά όπως είπε και η Γιούκι, μπορούσα και το έκανα....

Στο σχολείο ντύνομαι με το δικό μου κλασσικό στυλ (φορέματα...φούστες...μπότες)
Τα τετράδια μου από την άλλη είναι με tweety, πεταλουδίτσες και γενικά girly...
Ο στυλός με τον οποίο γράφω είναι ροζ με φούντα...
Τις φωτοτυπίες μου τις μεταφέρω σε ένα με ροζ καρδουλίτσες και πεταλουδίτσες ντοσιέ....
Και ποτέ δεν κατηγορήθηκα γι' αυτό

Άλλωστε αγαπημένη μου ασχολία είναι να πηγαίνω στα jumbo και να αγοράζω ό,τι παιδικό υπάρχει :redface:

ΥΓ: Τα Χριστούγεννα έχω ειδικούς συνδετήρες με 'Αι Βασίληδες και χιονάνθρωπους να στολίζουν τα βιβλία μου....
Το κινητό μου έχει μπιτάτους ήχους....
Μια φίλη μου που δουλεύει στο Πανεπιστήμιο την παίρνουν και ακούς να βαράει "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοξίας"...
Ντύνεται με σταράκια και τζιν...
Έχει το μαλλί καρφάκια και δεν την κάνεις πάνω από 16....
Κι όμως έχει πολύ καίρια θέση στο οικονομικό τμήμα και κάνει πολλά επαγγελματικά ταξίδια χωρίς να αλλάξει ποτέ αυτό που είναι

mindcircus · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Vkey:
Eίμαι της άποψης ότι τον σεβασμό το κερδίζεις με την δουλειά σου και με αυτά που προσφέρεις κυρίως...
Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι είναι κολλημένοι με το τι φοράμε...τι κρατάμε...με τι υπογράφουμε!

Καλυψούλα μου, το θέμα είναι να βρεις εσύ την χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο....

Προσωπικά έχω δουλέψει ελάχιστα στον ιδιωτικό τομέα και ποτέ δεν άλλαξα αυτό που είμαι....
Μια δουλειά την αρνήθηκα λόγω dress code που δεν μου πήγαινε και δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω τα σκουλαρίκια από τ' αυτιά μου
Αλλά όπως είπε και η Γιούκι, μπορούσα και το έκανα....

Στο σχολείο ντύνομαι με το δικό μου κλασσικό στυλ (φορέματα...φούστες...μπότες)
Τα τετράδια μου από την άλλη είναι με tweety, πεταλουδίτσες και γενικά girly...
Ο στυλός με τον οποίο γράφω είναι ροζ με φούντα...
Τις φωτοτυπίες μου τις μεταφέρω σε ένα με ροζ καρδουλίτσες και πεταλουδίτσες ντοσιέ....
Και ποτέ δεν κατηγορήθηκα γι' αυτό
Άλλωστε αγαπημένη μου ασχολία είναι να πηγαίνω στα jumbo και να αγοράζω ό,τι παιδικό υπάρχει

ΥΓ: Τα Χριστούγεννα έχω ειδικούς συνδετήρες με 'Αι Βασίληδες και χιονάνθρωπους να στολίζουν τα βιβλία μου....
Το κινητό μου έχει μπιτάτους ήχους....
Μια φίλη μου που δουλεύει στο Πανεπιστήμιο την παίρνουν και ακούς να βαράει "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοξίας"...
Ντύνεται με σταράκια και τζιν...
Έχει το μαλλί καρφάκια και δεν την κάνεις πάνω από 16....
Κι όμως έχει πολύ καίρια θέση στο οικονομικό τμήμα και κάνει πολλά επαγγελματικά ταξίδια χωρίς να αλλάξει ποτέ αυτό που είναι

Επειδη ασχολεισαι με παιδια βικυ, ομως η σοβαροτητα του ντυσιματος και η αποφυγη των μικυ μαους και των φρου φρου σε αλλες δουλειες ειναι απαραιτητα.
δεν ξερω αν ειναι κολλημα του εργοδοτη αλλα για φαντασου μια Μπεζαντακου πουχου ναναι δικηγορος.
Θα την ηθελες για δικηγορο που θα περπατουσε πλαι σου στην ευελπιδων? Εγω οχι.
εκτος αν ειχε καλα κονεξιονς χαχαχ και την ηεξραν καλα οι ενορκοι και οι εισαγγελεις!
Αν και οπως ειπα παραπανω περα απο την εικονα παιζει ρολο μεγιστο και η προσωπικοτητα. Και τα δυο ειναι βασικα.
Συμφωνω απολυτως με τη χρυση τομη που αναφερεις.
Εξαρταται και το επαγγελμα.
Για μας που ασχολουμαστε με παιδια δεν εχουμε κανενα απολυτως προβλημα να δουλεψουμε με αθλητικα και τζινς.
Σε αλλες δουλειες ομως - αν τις αγαπας πολυ- θα το κανεις, θα ντυθεις αναλογα οχι επειδη ειναι ξυνος και παραξενος ο εργοδοτης αλλα επειδη πρεπει να υπαρχει και σεβασμος απεναντι στον πελατη.

τυχεροι σε αυτο οσοι ασχολουνται με το εκπαιδευτικο κομματι.
αλλο πραμα δασκαλος/καθηγητης στο δημοσιο(ειτε ιδιωτικο) αλλο πραμα δημοσιος υπαλληλος.
εδω βεβαια παω νανοιξω αλλο θεμα πλατιασα στην σκεψη μου, το συζηταμε σε αλλο θεμα!

Vkey · 21-10-09

Γι' αυτό μίλησα και για χρυσή τομή....

Το ξέρω ότι μπορώ κι έχω την δυνατότητα να είμαι εγώ λόγω δουλειάς....

Αλλά π.χ. η Καλυψώ θα μπορούσε να χρησιμοποιεί το χάρακα της όταν σχεδιάζει πλοία...
'Η να υπογραμμίζει με χίλια δυο χρώματα...
Και στο δικό της αρχείο να χρησιμοποιεί τα forever friends...

Και να είναι το ένοχο μυστικό της από τους πελάτες

Youki · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Σε αλλες δουλειες ομως - αν τις αγαπας πολυ- θα το κανεις, θα ντυθεις αναλογα οχι επειδη ειναι ξυνος και παραξενος ο εργοδοτης αλλα επειδη πρεπει να υπαρχει και σεβασμος απεναντι στον πελατη.

Το σεβασμό μου δλδ θα τον δείξω με τις ενδυματολογικές μου επιλογές? Ή με τον τρόπο με τον οποιο του συμπεριφέρομαι?

jrot6 · 21-10-09

Μηπως δεν ειναι στενομυαλια, αλλα πειθαρχια κι οχι αναρχια- κανω ο,τι θέλω σε χωρο που απλως ειμαι ενας υπαλληλος?-

Μα το παραδειγμα που εφερα ηταν το τατουαζ σε ενα εμφανες σημειο..Το τατουαζ θα με κανει χειροτερο μηχανικο? Τι θελει τελικα ενα αφεντικο απο μενα? Να κανω την δουλεια μου καλα ή την εξωτερικη εμφανιση? Ξερω τι θελει..Και τα δυο..Για μενα θα επρεπε να μετραει καθαρα το πρωτο..

Το τατουαζ ειναι απειθαρχια και αναρχια? Και τι εννοεις απλως υπαλληλος? Απο την αξια της δουλειας μου βγαζει τρελη υπεραξια αυτος..

Υ.Γ. Με ειχε κανει πολυ θετικη εντυπωση που στο εξωτερικο ειχα δει οτι δεν τρωνε τετοια κολληματα..Ειχα συναντησει υπαλληλο στην vodafone που τα χερια του ηταν γεματα τατουαζ και φορουσε κοντο μπλουζακι και εναν πανκη με μοικανα να δουλευει πολιτης σε καταστημα κυριλε ρουχων..

DreamsRevenge · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Youki:
Τυχερη? Οχι δεν είμαι τυχερή. Το διεκδίκησα αυτό.
Δεν πήγα ποτε σε συναντηση με ταγιερακι και γόβα, ενώ δεν σκοπεύω να το βάλω ποτέ ξανά στο χώρο εργασίας μου. Δεν έδειξα ποτε σε interview κατι αλλο απο αυτό που είμαι. Και απέρριψα εταιρείες με αυστηρό dress code κλπ. Νταξ μπορει να ήμουν πάντα σε φάση "εχω δουλεια και ψάχνω κατι άλλο καλυτερο" και όχι "είμαι ανεργη με 10000 απλήρωτες υποχρεώσεις, οπότε θα πάρω ότι μου δώσουν" και ναι σε αυτό το κομμάτι ήμουν τυχερή, αλλά το θεωρώ πολύ άσχημο να αλλάξω τον εαυτό μου για μια δουλειά.

Και ναι, ψευτικη ζωή είναι το 8ωρο στη δουλειά, αν όμως μπορείς να είσαι ο εαυτός σου αυτές τις 8 ώρες...μοιάζουν πιο αληθινες!!!

Youki είσαι τυχερή που μπόρεσες να το διεκδικήσεις και να το καταφέρεις.
Υπάρχει κόσμος σε τράπεζες π.χ. ή σε άλλες δουλειές που έχουν επαφή με κοινό (και σε καταστήματα, πολλά μάλιστα) που είναι αρκετά στριμωγμένος στο θέμα του ντυσίματος. Όταν είσαι σε γραφείο και έχεις καταφέρει να εκτιμηθεί η δουλειά σου και η παρουσία σου γενικότερα είναι πιο εύκολο να περάσεις κάποια πράγματα που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα, πάντα όμως θά πρέπει να έχεις το νου σου στο λεπτό όριο που υπάρχει.
Τουλάχιστον αυτό ισχύει γιά μένα π.χ. δηλ. κουκλάκια-δράκοι στην οθόνη, μπαντάνες, μπρελόκ και κουκλιά forever friends στις σκούρες δερμάτινες ανδρικές επαγγελματικές (ταχυδρομικές) τσάντες (απαραίτητες λόγω μεγέθους και ανθεκτικότητας). Και κρεμασμένα όλα μαζί για να κάνουν παρέα. Και το κινητό να τραγουδάει από muppet show έως hacuna matata (χώρια τα αυτοκόλλητα).
ΌΟΟΟΟμως, όταν υπάρχει σοβαρό θέμα στο γραφείο... τότε έμπλεοι ευγνωμοσύνης για τα cargo παντελόνια και τα μποτάκια με τα λυμένα κορδόνια των υπολοίπων ημερών... κουμπωνόμαστε σε κουστούμι - μοκασίνι (το σακάκι χειμώνα-καλοκαίρι εννοείται), ξημερωνόμαστε στο κομμωτήριο και είμαστε και μες την τρελή χαρά.
Πιστεύω ότι αν η δουλειά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη φύση που να την κάνει απαιτητική στο θέμα του ενδυματολογικού κώδικα με λίγη καλή διάθεση από όλους όλα λύνονται. Αρκεί να υπάρχει η θέληση και ο χρόνος για να γίνει κατανοητή η άποψη της κάθε πλευράς και φυσικά να μπορέσει κάποιος να καταλάβει ότι μικρές λεπτομέρειες δεν αναιρούν τη σοβαρότητα κάποιου αλλά μάλλον του δίνουν το κέφι να συνεχίσει... και η δική μας πλευρά βέβαια να μη θεωρεί το χώρο εργασίας ως προέκταση του κήπου π.χ....
Αυτά βέβαια μέχρι να φτάσει κάποιος σε θέση μεγαλύτερης ευθύνης και εξουσίας έναντι των άλλων γιατί τότε ίσως το παιχνίδι του "φαίνεσθαι" γίνεται σχεδόν το ίδιο σημαντικό με την ουσία του "είναι" και καταλήγουμε να ανησυχούμε εξίσου και για τη δουλειά μας και για το τί θα φορέσουμε για να την κάνουμε...

Α! και για τις 8 ώρες... δεν θα έλεγα ότι είναι ψεύτικες, γιατί είναι κι αυτές δικές μας και δεν ξέρω αν είναι καλό να τις αρνούμαστε έτσι στεγνά. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, αλλά ίσως να μπορέσουμε να τις ζήσουμε λίγο καλύτερα...

Resident Evil · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Youki:
Το σεβασμό μου δλδ θα τον δείξω με τις ενδυματολογικές μου επιλογές? Ή με τον τρόπο με τον οποιο του συμπεριφέρομαι?

Nα μιλήσει και η μηχανικός? (για μένα λέω ντε

).

Σε ένα χώρο που οι γυναίκες κατά κύριο λόγο περιορίζονται στο να είναι οι γραμματείς των τμημάτων, το Hr [

] και γενικώς οτιδήποτε άλλο εκτός από το "οι μηχανικοί", ΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ σε πρώτη φάση μόνο αν δείξεις "σοβαρός επαγγελματίας" (με την ηλίθια έννοια που έχουμε δώσει στο "επαγγελματίας" για τους σκοπούς αυτού του τόπικ και όχι μόνο) θα μπορέσεις να "επιβληθείς" και δεν θα γίνεις η "χαζογκόμενα" του τμήματος ή η "καλή για το οφθαλμόλουτρο στο πήξιμο της δουλειάς αλλά ε...δεν το 'χει το άθλημα" (και ειδικά σκεφτόμενη όμορφες κοπελίτσες σαν τον καλυψούδι μας οι πιθανότητες αυξάνουν με εκθετικό βαθμό!).

Λες (youki ή όποιος άλλος) ότι πας με το τζην και τα αθλητικά στη δουλειά. Και σε ρωτάω. Πριν 5-6 χρόνια που πήγες για συνέντευξη πήγες με αθλητικά? Την πρώτη μέρα (μέχρι να κόψεις κίνηση του χώρου) πήγες με αθλητικά? Σε μια συνέντευξη αύριο θα πας με αθλητικά ή με φλουό ροζ στυλό στο χέρι?
Αν πας σε παραδέχομαι (δεν το λέω επιθετικά προς Θεού!), προσωπικά δεν νιώθω confident (μετρώντας 5 χρόνια επαγγελματικής άδειας και 2 χρόνια συνολικής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα ως μηχανικός) να το κάνω. Οκ, δεν θα πάω με κουστούμι (αν και Lately έχει αλλάξει το στυλ μου και ίσως το κάνω) αλλά δεν θα βάλω τζην για να περάσω συνέντευξη. Στην τελευταία συνέντευξη που πέρασα, πριν 10 μήνες περίπου φόρεσα μάλλινο "καλό" γκρι παντελόνι, μπότες και ένα μέτριο προς καλό πουλόβερ. Και αύριο κάπως έτσι θα πήγαινα.

Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα της καλυψούδας, προσωπικά δεν έχω και δεν πρόκειται να αποχωριστώ το αγαπημένο μου ringtone- σήμα κατατεθέν μου τα τελευταία χρόνια ούτε στο επαγγελματικό ούτε στο προσωπικό μου κινητό. Ούτε θα σταματήσω να δαγκώνω ενστικτωδώς το χέρι μου όταν πιέζομαι από κάτι στη δουλειά, παρόλο που αναγνωρίζω ότι μπορεί να ξενίζει αρχικώς τους συναδέλφους και -ιδιαίτερα- τους πελάτες (μιας και η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που τον περισσότερο καιρό τον περνάω στο χώρο του πελάτη) και να τους μοιάζει κάπως παιδιάστικη κίνηση--δεν μπορώ να αποδώσω το τι κάνω με περιγραφή πρέπει να με δείτε για να καταλάβετε αλλά από ότι μου έχουν πει φίλοι παίρνω μια έκφραση προσώπου 5χρονου που το πιάσαν να κλέβει καραμέλες όταν το κάνω.

Όμως, για τον πελάτη που είμαι τώρα θα προσαρμοστώ στο επίσημο dress code του και θα περάσω το καλοκαίρι μου φορώντας καλά πέδιλα και όχι φλατ σαγιονάρα όπως θα με βόλευε πολύ περισσότερο σε συνδυασμό με πουκάμισο και όχι με t-shirt. Όπως ΔΕΝ το έκανα όταν ήμουν στους χώρους του προηγούμενου πελάτη που το dress code ήταν διαφορετικό. Θα αποφύγω όμως μια χιλιοαγαπημένη μπλούζα με ένα "χαζομήνυμα" που "έλυωσα" το τελευταίο μου καλοκαίρι στο πολυτεχνείο. Γιατί απλά δεν ταιριάζει στο προφίλ του επαγγελματία που θέλω να έχω. Και γιατί δεν ταιριάζει με το χώρο που κινούμαι.
Και γιατί σε εμένα την ίδια φαίνεται περίεργο να μου μιλάει άνθρωπος με πολλαπλάσια χρόνια από μένα για το δικό του σύστημα που με πληρώνει (έστω την εταιρία μου) χρυσάφι για να του παρέχω υποστήριξη και να νιώθει λες και μιλάει στην έφηβη κόρη του. Γιατί απλώς... δεν μου αρέσει.
Δεν ξέρω, αν κάποτε νιώσω ότι κατέχω το αντικείμενο μου τόσο καλά, ή κυρίως όταν νιώσω ότι ...εκεί έξω στον άγριο κόσμο που λέγεται αγορά εργασίας στον ιδιωτικό τομέα το όνομά μου γίνει αρκετά γνωστό ώστε ο πελάτης να ακούει το όνομά μου και να ξέρει πριν με δει ότι θα του λύσω τα προβλήματα να το σκέφτομαι αλλιώς.

Στον τομέα μου όμως αυτή τη στιγμή τέτοια φήμη έχει μόνο ένας άνθρωπος μετά από 17 χρόνια εργασίας. Εγώ είμαι μόλις στα 2. Μέχρι λοιπόν να φτάσω σε αυτό το επίπεδο νιώθω ότι για να παίξω "σωστά" το παιχνίδι, με ένα επιπρόσθετο μπόνους πρόβλημα που λέγεται "γυναίκα μηχανικός", και να "κερδίσω" το να μπορώ να πηγαίνω με ...ροζ κοκκαλάκια και τσιχλόφουσκα (οκ, υπερβάλλω αλλά u get the point!) στον πελάτη, είμαι υποχρεωμένη να προσαρμόσω το προσωπικό μου στυλ έν ώρα εργασίας στο σοβαρότερο προφίλ του σε σχέση με το "ελαφρύτερο".

(Παρόλαυτά, ναι το μπλοκ των σημειώσεων μου εξακολουθεί να είναι ένα αρκετά άκυρο τετράδιο με ένα "αστείο" σχέδιο και δεν νιώθω καμία ντροπή για αυτό. Και αν ήθελα να βάλω beyonce στην αναμονή κλήσεων θα το έκανα χωρίς δισταγμό)...

Αυτά

mindcircus · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Youki:
Το σεβασμό μου δλδ θα τον δείξω με τις ενδυματολογικές μου επιλογές? Ή με τον τρόπο με τον οποιο του συμπεριφέρομαι?

και με τα δυο! Ισορροπια των δυο!
Σε παραθετω σε ολοκληρα τα κειμενα μου, θα καταλαβεις, αν θελεις, που υπογραμμιζω ενιοτε με φλουο!(

)

Youki · 21-10-09

Οχι βρε Ρεζ, δεν πήγα με τα αθλητικά στο interview. Πηγα όμως με τις φλατ μπαλαρινούλες μου, ένα υφασμάτινο παντελόνι και μια ωραία μπλουζα. Δεν πήγα με ταγιερ. Και πήγα με μια τσάντα με γάτες πάλι απέξω (ναι πάντα είχα τσαντες με γατες :-p). Κι αυτό το έκανα κοντά 4 χρόνια πριν κι ενώ είχα μόλις ένα χρόνο "σοβαρης" προυπηρεσίας. Επίσης πήγα φορώντας το σκουλαρίκι στη μύτη.
Ευτυχως, αυτό που κοιταξε ο συγκεκριμένος εργοδότης ήταν το cv μου και όχι τα παπούτσια μου ή το σκουλαρίκι μου. Αν κοίταγε αυτά και το καταλάβαινα, δεν θα με ενδιέφερε εμένα η θέση.
Οκ, εχω την τύχη να δουλεύω σε ένα τομέα που δεν έχω καμία μα καμία επάφή με κανεναν έξω από το γραφείο και δεν μπορώ να σου πω αν θα το έβλεπα αλλιώς στη δική σου (σας) περίπτωση.

Πάντως πρόσφατα σε σεμινάρια που παρακολουθώ είδα άτομο που δουλεύει σε πολυεθνική ο οποίος ήρθε καπακι από τη δουλειά φορώντας τζηνακι και κοντομάνικο από το οποίο προεξείχε το τεράστιο τατουάζ στο μπράτσο του. : D

mindcircus · 21-10-09

Ενταξει, συμβαινει κι αυτο που λες γιαυτο τονιστηκε στο θεμα πως εξαρταται και το επαγγελμα.
Δεν γνωριζω τι επαγγελεσαι για να το φανταστω, να το χω σαν εικονα.
Επισης τα σεμιναρια ειναι ενα αλλο κομματι τελειως διαφορετικο.
Εδω μιλαμε για εταιρειες, αν πχ εισαι υποδοχη σε τραπεζα δε νοειται να φορας μπαλαρινες αλλα τακουνι- τακουναρα.
εχω φιλη και τραπεζικο που το πρωι βαφει αρκετα τα ματια της και σταμαξι εχει παντα δευτερο ζευγαρι τακουνια.(της παει ομως πολυ

)
στον καφε μας εμφανιζεται με φορμα ετσι για το γαμωτο!

εχω και φιλη κομμωτρια ομως που αναγκαστικα φοραει χαμηλα παπουτσια.
Αν βαλει ψηλα δε θα τη βολευει, οποτε αναλογα την δουλεια!

Στα σοβαρα ομως, το ντρες κοουντ ειναι σοβαρος παραγων σε μια δουλεια, οχι οποιαδηποτε δουλεια.

Ας μη θυμηθω την πρωτη μου συνεντευξη σε περιοδικο ευρειας καταναλωσης, ειχα παει απλα ντυμενη μεχρι που ειδα το..προσωπικο κι επαθα σοκ(πιστευα πως ηδη ημουν του ματς αλλα δεν...)
Την επομενη λοιπον ηξερα πως να ντυθω ακομα πιο ματς, ειναι και να το γουσταρεις βεβαια το κυριλε και κυριως να μπορεις να το υποστηριζεις.

Αν δε μου αρεσε, σιγουρα θα σκεφτομουν διαφορετικα, ισως οπως εσυ.
Οποτε χρυση τομη και παλι χρυση τομη!!

Resident Evil · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από Youki:
Πάντως πρόσφατα σε σεμινάρια που παρακολουθώ είδα άτομο που δουλεύει σε πολυεθνική ο οποίος ήρθε καπακι από τη δουλειά φορώντας τζηνακι και κοντομάνικο από το οποίο προεξείχε το τεράστιο τατουάζ στο μπράτσο του. : D

Ως γνωστόν (σε σένα) και η προηγούμενή μου δουλειά στον ιδιωτικό τομέα πάλι σε πολυεθνική ήταν απλώς με άλλους είδους πελάτες. Εκεί είχα πάει πολλές φορές με κοντομάνικο και τζην. Γιατί το σήκωνε το κλίμα. Εκεί που είμαι τώρα απλώς...δεν παίζει. Όχι πριν σε 'λατρέψουν' για τη δουλειά σου that is

Eίπαμε...προσαρμόζεις το προσωπικό σου στυλ στον πιο ..επισημό του ξέρω γω. Έτσι το βλέπω εγώ.

Και όχι, δεν υποστηρίζω ότι αν η Ρεζ μια ζωή φορούσε αποκλειστικά τζην και αθλητικά πρέπει επειδή έπιασε δουλειά να κατεβάσει όλα τα ταγιέρ χόντου και άττικα, αλλά δεν είναι και καμιά "τρομερή" θυσία στο βωμό της κακούργας κοινωνίας που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει [

] να βάλει μπότες και ένα κάπως πιο κυριλέ τζην ή/και παντελόνι.

Άλλωστε νομίζω ότι έχουμε περιορίσει τη συζήτηση σε νέους επαγγελματίες που ούτως ή άλλως ψάχνουν το στυλ τους στην μετα φοιτητική ζωή οπότε τέτοιες προσαρμογές πιο πολύ σα φυσική συνέχεια μου ακούγονται παρά σαν ψυχαναγκασμός.
Οκ, δεν έχω βρεθεί σε εταιρία που να μίλαγε για κοστούμια και ταγιέρ και να τα απαιτούσε 24/7 (οκ, επίσημα meetings etc Πιθανόν να εξαιρούνται) οπότε δεν μπορώ να μιλάω και με απόλυτη σιγουριά για αυτά που λέω.
Απλώς my point of view

mindcircus · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από jrot6:
Μα το παραδειγμα που εφερα ηταν το τατουαζ σε ενα εμφανες σημειο..Το τατουαζ θα με κανει χειροτερο μηχανικο? Τι θελει τελικα ενα αφεντικο απο μενα? Να κανω την δουλεια μου καλα ή την εξωτερικη εμφανιση? Ξερω τι θελει..Και τα δυο..Για μενα θα επρεπε να μετραει καθαρα το πρωτο..

Το τατουαζ ειναι απειθαρχια και αναρχια? Και τι εννοεις απλως υπαλληλος? Απο την αξια της δουλειας μου βγαζει τρελη υπεραξια αυτος..

Υ.Γ. Με ειχε κανει πολυ θετικη εντυπωση που στο εξωτερικο ειχα δει οτι δεν τρωνε τετοια κολληματα..Ειχα συναντησει υπαλληλο στην vodafone που τα χερια του ηταν γεματα τατουαζ και φορουσε κοντο μπλουζακι και εναν πανκη με μοικανα να δουλευει πολιτης σε καταστημα κυριλε ρουχων..

Η ιστορια της δερματοστιξιας(ταττου δηλαδη) ξεκινησε πριν παρα πολλα χρονια κοντα 10000 και σε καποιες χωρες ειχε ιερη σημασια.
εδω στην ελλαδα ομως ποτε δεν ειχε τη σημασια που επρεπε να εχει- την καθαρη αληθινη σημασια.
ναυτικοί κυρίως που εκαναν ταξιδια στο εξωτερικό γυρνουσαν με τατουαζ.
Άτομα από χαμηλή οικονομικη και κοινωνική τάξη εγιναν οι νεωτεριστες αυτης της τοτε μοδας που δεν εγινε ποτε επισημα μοδα. το τατου αφησε μετεπειτα εδαφος στην εργατικη ταξη και στα χαμηλα στρωματα. Το αυστηρό όμως τοτε πολιτικό καθεστώς και κοινωνία η ελληνική το απαγόρεψαν με διώξεις οσων χτυπουσαν τατου.
οποτε οπως καταλαβαινεις(ειμαι φαν των ταττου προσωπικα) ασυνειδητα στο μυαλο του κοσμου περνα κατι αρνητικο ειτε τατου λεγεται αυτο ειτε σκουλαρικι.
εσυ δεν εχεις μεριδιο ευθυνης, κανεις αυτο που θελεις αλλα ουτε ο εργοδοτης σου εχει μεριδιο ευθυνης για την απεχθεια του απεναντι στα ταττου, απλως ειναι υποχρεωμενος να το σκεφτεται ετσι εχοντας μια επιχειρηση για να εχει απο κοντα την πελατεια του.
φυσικα και δεν εχει σχεση η δουλεια που μπορει να βγαζεις με την εμφανιση αλλα για το θεαθηναι ειναι μαστ.
ηταν δηλαδη, ειναι και δεθαλλαξει αυτο.
η επανασταση γενικοτερα κι ο,τι δηλωνουν τα τατου ειναι υπεροχη(εγω το βρισκω υπεροχο) αλλα δεν αντεχεται συνηθως και βρισκει εμποδια γιαυτο κι εγω προσωπικα- και την εχω καταβρει ετσι κι ετσι συμβουλευω αλλους- ειναι αλλο πραμα προσωπικα πιστευω αλλο δουλεια.

ασε που αυτο εχει φοβερη μαγεια αν το καλοσκεφτεις... να αλλαζεις ρολους και να μη βαριεσαι! :clapup:

και οπως εχω ξαναπει αυτο δεν εχει να κανει ουτε με την προσωπικοτητα ουτε με τον χαρακτηρα πανω σε μια δουλεια. ειναι καθαρα εικονικο!
μπορει καποιος να ντυνεται αισχος και να χει καρδια μαλαμα και ναναι αστερι, αλλος μπορει ναναι ο κυριλε ο απιστευτος και ναναι τομαρι.
οποτε μιλαμε μονον για το θεμα εμφανισης εδω!
μπορει ομως να υπαρχει καποιος που να κατεχει και τα δυο και να παιζει σωστη μπαλα, να κρατα το μπαλανς, την ισορροπια.

οσο για το εξωτερικο, εχω ταξιδεψει και ξερω τι λες, καταννοω. ειδα, διαπιστωσα, εξεπλαγην αλλα δε σου κρυβω πως σαστισα με την ευρωπη και ναι μεν εχουμε διαφορες αλλα καπου εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα. Ο κοσμος πανω κατω ιδιος ειναι αλλα τα στερεοτυπα ειναι διαφορετικα.

εδωειναι αλλιως, πρεπει να γινει αποδεκτο συντομα για οσους ειναι αποφασισμενοι να ζουν εδω, για να ζουν και καλα χωρις γκρινιες!

underwater · 22 Οκτωβρίου 2009

Την 1η μου κανονική δουλειά την βρήκα στα 24. Πιο πριν δούλευα σε home programmes παρέμβασης παιδιών και πήγαινα τελείως όπως λάχει. Κανείς δεν μου έλεγε τίποτα. Στην δουλειά όμως την ''κανονική'', αν και οι περισσότεροι γονείς-πελάτες με είδαν με καλή διάθεση και εν συνεχεία έμειναν πολύ ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες μου, υπήρχαν κάποιοι που δεν χάρηκαν πολύ με την ''πιτσιρίκα'' που ανέλαβε το παιδί τους. Οπότε, χωρίς να αλλάξω το στυλ μου, άρχισα να προσέχω πράγματα στυλ μακιγιάζ ή να μην φαίνεται το tattoo μου. Προσπαθούσα να δείχνω πιο μεγάλη κι αισθανόμουν ανασφάλεια.

Στην πορεία το είδα πολύ πιο χαλαρά με μικρές διαφοροποιήσεις. Ντύνομαι χαρούμενα, βάζω τρελά κοσμήματα, βάφομαι ελάχιστα και κανείς δεν με αμφισβητεί. Μάλλον εκπέμπω περισσότερη άνεση κι αυτοπεποίθηση ! Υπάρχουν όμως και κάποια όρια. Δηλ. ποτέ δεν θα βγάλω όλο το στήθος μου έξω επειδή θεωρώ ότι και μένα δεν θα μου δημιουργούσε καλή αίσθηση κάποια επαγγελματίας που θα την είχε δει ''sexy κι όποιος αντέξει''. Ή ας πούμε έχω για ringtone αγαπημένο ροκάκι και με την καμία δεν θα έβαζα τυπικό ήχο, αλλά δεν θα βάλω και την Samantha Fox να ηδονίζεται στο ''Touch me'', παρόλο που σαν φοιτήτρια δεν θα ενδιαφερόμουν καθόλου. Επίσης κάτι άλλο που προσέχω είναι ο τρόπος που εκφράζομαι. Παλιότερα μίλαγα σαν λιμενεργάτης, τώρα, με πολύ κόπο, προσπαθώ να το μειώσω επειδή ξέρω ότι αντικειμενικά δεν είναι ωραίο. Επίσης, όσο καιρό δούλευα υπάλληλος δεν κολλούσα να πάω και με φόρμα. Τώρα που δουλεύω μόνη δεν θα το κάνω, επειδή δεν ξέρω πότε θα σκάσει μύτη ο πελάτης και, όπως είπε κι η Resident, δεν θα ένιωθα εγώ η ίδια άνετα με την ιδέα του να μοιάζω με έφηβη (επομένως λίγο μεγαλύτερη από το άτομο που θα αναλάβω

). Το αγαπημένο μου στυλό είναι πουά πάντως. Αυτά εν ολίγοις. Δε νομίζω ότι έχω κάνει κάποια ιδιαίτερη θυσία ή ότι έχω περιορίσει την προσωπικότητά μου.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μου κακοφάνηκε αυτό που είπαν κάποιοι ότι η δουλειά δεν είναι μέρος της ζωής τους, πραγματικά! Εγώ την θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, με ολοκληρώνει και δεν θεωρώ ότι η underwater επαγγελματίας είναι άλλη από την underwater. Το ίδιο άτομο είναι, αφήνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του να βγουν προς τα έξω. Νομίζω πως όσοι βλέπουν την δουλειά σαν καταναγκαστικά έργα μάλλον έκαναν μικρότεροι πολύ κακή επιλογή.

Ξέρω ότι μερικές δουλειές έχουν αυστηρό dress code, αλλά αφενός δεν είναι η πλειοψηφία, αφετέρου πάντα μπορείς να προσαρμόσεις τα πρέπει με το προσωπικό σου στυλ. Κι εντάξει, καλύτερα και για σένα να στερηθείς την μπλούζα με το death metal συγκρότημα αν είσαι τραπεζικός ξέρω εγώ, από το να ακούς τις μπηχτές της κάθε ''ευγενικής γιαγούλας'' κάθε μέρα.

Προσωπικότητα vs Επαγγελματισμός

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος