Δημοκρατία και Κόμμα του 21ου αιώνα

Δημοκρατία και πολιτικό Κόμμα

Τα σημερινά πολιτικά κόμματα, σχεδόν σ' ολόκληρο τον Πλανήτη, θα μπορούσε κανείς να πει πως υπήρξαν ιστορικά κατασκευάσματα του 20ου αιώνα. Λίγο πολύ, η βασική τους εσωτερική δομή χαρακτηρίζεται από τον λεγόμενο "δημοκρατικό συγκεντρωτισμό", με εξαιρετική συμβολή, για τη διαμόρφωση και ανάπτυξη του, της Γ΄Διεθνούς(Κομμουνιστές). Συνέπεια του "δημοκρατικού συγκεντρωτισμού" αποτελεί η πυραμιδοειδής λειτουργία του κόμματος, με προεξάρχοντα πάντα τον "Ένα": Πρόεδρος, Πρωθυπουργός, Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής κ.π. Στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας, το Κόμμα έχει σωματειακή υπόσταση( που με τη συνταγματική της ενίσχυση), μοιάζει πάρα πολύ με τις διάφορες θρησκευτικές "εκκλησίες"( μηδέ εξαιρούμένων των επικρατέστερων, σε διάφορες χώρες). Κατά πάσα πιθανότητα, η τριαδικότητα που γενικά χαρακτηρίζει τους περισσότερους πολιτικούς θεσμούς του 20ου (τουλάχιστον ) αιώνα, οφείλεται στη συμβολή και το έργο των Τεκτόνων, που, από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά, συμμετείχαν δραστήρια, προς την κατεύθυνση "μετασχηματισμού" του θεσμού της "ελεώ Θεού Βασιλείας ", σε "ελέω Λαού Δημοκρατία"( εξ ου και η αποδιδόμενη σ' αυτούς προσωνυμία "λαϊκοί", νομίζω...).
Με την είσοδό μας στη "Νέα Τάξη Πραγμάτων"(1989 κ.μ.) και την Παγκοσμιοποίηση, ουσιαστικά μπήκαμε σε μία φάση της ανθρώπινης ιστορίας, κατά την οποία "τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται". Η πραγματική ταυτότητα του "καθημερινού ανθρώπου", αντί για ονοματεπώνυμο, λέει: "Πωλών και Αγοράζων", από εκεί και πέρα, η περαιτέρω ανωνυμία ή επωνυμία, υποτίθεται πως είναι (δημοκρατικό)"δικαίωμα επιλογής". Οπότε, "ελέω Λαού" και ιστορίας, και τα "κόμματα του 20ου αι., εντελώς "φυσιολογικά", δεν μπορούσαν παρά να μετασχηματιστούν σε τυπικές "πολιτικές επιχειρήσεις". Το λεγόμενο ¨πολιτικό χρήμα"( από κουπόνια, χορηγίες, επιδοτήσεις, λαμογιές και άλλου είδους δραστηριότητες) αποτελεί μία αναγκαιότητα πλέον, που μόνον οι υποκριτές, οι κοντόφθαλμοί, οι ηθικολόγοι και τινές των "ρομαντικών ιδεολόγων", δεν την βλέπουν, αλλά και δύσκολα την αντιπαρέρχονται. Τη σήμερον ημέρα, ακόμη και προβοκατόρικους σεχταρισμούς να κάνεις, δήθεν για να ανατρέψεις "αυτή την κατάσταση", πρέπει να φερθείς "σαν Τράπεζα", καπιταλιστικά :να ληστέψεις, όχι μόνον τράπεζες, αλλά και τη σύνταξη μία ογδοντάχρονης ( και κατάκοιτης, παρακαλώ!) γριούλας!
Ενόψει αυτής της εικόνας, που παρουσιάζουμε σήμερα ως ανθρωπότητα και στο βαθμό που συνεχίζουμε να είμαστε(όσοι είμαστε!) εραστές της Δημοκρατίας, πως νομίζετε, φίλοι μου, ότι θα πρέπει να οργανωθεί η πολιτική έκφραση και συμμετοχή μας στα καθημερινά μας κοινωνικά δρώμενα; Από τι "κόμμα" έχουμε ανάγκη;

Φίλε Νωέα, για να απαντήσει κάποιος στην ερώτηση σου έχει δύο επιλογές.

Η πρώτη είναι μια γενική τοποθέτηση στην εμπεριστατωμένη και ταυτόχρονα συνοπτική ανάλυση που παρουσιάζεις.
Η δεύτερη όμως, αποδεικνύεται σαφώς πιο βασανιστική γιατί θα πρέπει να μιλήσουμε για τα δεδομένα του εγχώριου πολιτικού συστήματος που μας είναι περισσότερο οικείο και ως γνώση και ως βίωμα πολλές φορές και τη διαμόρφωση των δικών μας πολιτικών (ποιός ήρθε?) κομμάτων. Εδώ, νομίζω ότι συμφωνείς, τα πράγματα έχουν ακολουθήσει διαφορετική πορεία από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά (για λόγους οικονομίας της συζήτησης περιορίζω τη σύγκριση στον οικείο γεωγραφικά και πολιτισμικά χώρο).

Επέτρεψε μου λοιπόν να θέσω ένα ακόμα ερώτημα ως συμπληρωματικό του πολύ εύστοχου δικού σου:

Αν μιλήσουμε για τη χώρα μας,
Θέλουμε να πάμε προς ευρωπαϊκά οργανωμένα κόμματα δηλ. με περισσότερα χαρακτηριστικά Α.Ε. αλλά και λιγότερη οικογενειοκρατία, υποταγή του Κράτους στο κόμμα και τις γνωστές πελατειακές σχέσεις?, ή
Θέλουμε κάτι άλλο, που δε μπορώ αυτή τη στιγμή να προσδιορίσω, πιθανώς τη δημιουργία νέων μορφών συμμετοχικών - δημοκρατικών σχηματισμών που όμως θα έχουν δομή και θεσμικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα?

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

...

Επέτρεψε μου λοιπόν να θέσω ένα ακόμα ερώτημα ως συμπληρωματικό του πολύ εύστοχου δικού σου:

Αν μιλήσουμε για τη χώρα μας,
Θέλουμε να πάμε προς ευρωπαϊκά οργανωμένα κόμματα δηλ. με περισσότερα χαρακτηριστικά Α.Ε. αλλά και λιγότερη οικογενειοκρατία, υποταγή του Κράτους στο κόμμα και τις γνωστές πελατειακές σχέσεις?, ή
Θέλουμε κάτι άλλο, που δε μπορώ αυτή τη στιγμή να προσδιορίσω, πιθανώς τη δημιουργία νέων μορφών συμμετοχικών - δημοκρατικών σχηματισμών που όμως θα έχουν δομή και θεσμικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα?

Click για ανάπτυξη...

Καλή μου φίλη (πόσο μου αρέσει η γραφή σου!),

Επειδή θεωρώ ότι, έτσι κι αλλιώς, οι αντικειμενικές συνθήκες της κοινωνικοπολιτικής τάξη πραγμάτων σήμερα έχουν μίαν κάποια ικανοποιητική ομοιογένεια και ομοιομορφία( ένεκα βέβαια Παγκοσμιοποίησης των αγορών κι όχι μόνον!) σ' ολόκληρο τον κόσμο, πέραν της κριτικής των υφιστάμενων θεσμών, εκείνο που στοχεύει το παρόν θέμα είναι το "νέο", οι νέοι θεσμοί, οι νέοι τρόποι, τα νέα(η φρεσκαρισμένα οράματα: συνεπώς και το "νέο κόμμα"! Ευελπιστώ, για την άποψή σου!

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

Αν μιλήσουμε για τη χώρα μας,
Θέλουμε να πάμε προς ευρωπαϊκά οργανωμένα κόμματα δηλ. με περισσότερα χαρακτηριστικά Α.Ε. αλλά και λιγότερη οικογενειοκρατία, υποταγή του Κράτους στο κόμμα και τις γνωστές πελατειακές σχέσεις?, ή
Θέλουμε κάτι άλλο, που δε μπορώ αυτή τη στιγμή να προσδιορίσω, πιθανώς τη δημιουργία νέων μορφών συμμετοχικών - δημοκρατικών σχηματισμών που όμως θα έχουν δομή και θεσμικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα?

Click για ανάπτυξη...

Ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας συχνά, όταν συζητάμε πολιτικά (και δεν εννοώ εντός του φόρουμ), είναι το ότι θεωρούμε το υπάρχον πολιτικό σύστημα ως δεδομένο, καθώς και την αστική δημοκρατία ως το τέρμα της Ιστορίας, και όχι απλά ως ένα σταθμό στο διάβα της... Δεδομένα και α-μετάβλητα στην Ιστορία δεν υπάρχουν...

Αρχική Δημοσίευση από da capo:

... Δεδομένα και α-μετάβλητα στην Ιστορία δεν υπάρχουν...

Click για ανάπτυξη...

Ιδιότυπη εκδοχή για την ιστορία, πράγματι! Κρατούσα πάντως αντίληψη περί αυτής είναι, ότι αυτή συνυφαίνεται ακριβώς από δεδομένα, που μάλιστα είναι παγιωμένα και ανεπανάληπτα! Θα μπορούσες λοιπόν να γίνεις πιο σαφής και αναλυτικός, σχετικά!

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Ιδιότυπη εκδοχή για την ιστορία, πράγματι! Κρατούσα πάντως αντίληψη περί αυτής είναι, ότι αυτή συνυφαίνεται ακριβώς από δεδομένα, που μάλιστα είναι παγιωμένα και ανεπανάληπτα! Θα μπορούσες λοιπόν να γίνεις πιο σαφής και αναλυτικός, σχετικά!

Click για ανάπτυξη...

Αν έλεγες σε έναν πολίτη/υπήκοο της βυζαντινής αυτοκρατορίας ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή όπου ο πρώτος πολίτης (πρόεδρος πλέον) ενός κράτους θα προέκυπτε από εκλογή, στην οποία η ψήφος τόσο του πρώτου πολίτη της χώρας, όσο και του τελευταίου (;; θα είχαν το ίδιο βάρος, ...θα σε κοίταζε σαν άλιεν. Θα είχε κι αυτός την ίδια άποψη περί δεδομένων και στατικότητας των κοινωνικών/πολιτικών κ.α. θεσμών που έχουμε κι εμείς σήμερα... Κύλησε όμως πολύ νερό στο αυλάκι από τότε. Τα δεδομένα και οι όποιες σταθερές άλλαξαν, όπως αλλάζουν καθημερινά , άσχετα αν εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε. Η Ιερά Συμμαχία ήταν το 19ο αιώνα ό,τι και ο ΟΗΕ σήμερα. Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση την καταδίκασε απερίφραστα. Επρόκειτο για διασάλευση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Η ιστορία όμως είχε άλλη άποψη. Και η "ελληνική υπόθεση" άλλη εξέλιξη. Τα δεδομένα άλλαξαν, αν και η αντιδραστική και αντιμεταρρυθμιστική Ιερά Συμμαχία δεν το επιθυμούσε... Το αποτέλεσμα το ξέρουμε...

Αρχική Δημοσίευση από da capo:

Αν έλεγες σε έναν πολίτη/υπήκοο της βυζαντινής αυτοκρατορίας ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή όπου ο πρώτος πολίτης (πρόεδρος πλέον) ενός κράτους θα προέκυπτε από εκλογή, στην οποία η ψήφος τόσο του πρώτου πολίτη της χώρας, όσο και του τελευταίου (;; θα είχαν το ίδιο βάρος, ...θα σε κοίταζε σαν άλιεν. Θα είχε κι αυτός την ίδια άποψη περί δεδομένων και στατικότητας των κοινωνικών/πολιτικών κ.α. θεσμών που έχουμε κι εμείς σήμερα... Κύλησε όμως πολύ νερό στο αυλάκι από τότε. Τα δεδομένα και οι όποιες σταθερές άλλαξαν, όπως αλλάζουν καθημερινά , άσχετα αν εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε. Η Ιερά Συμμαχία ήταν το 19ο αιώνα ό,τι και ο ΟΗΕ σήμερα. Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση την καταδίκασε απερίφραστα. Επρόκειτο για διασάλευση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Η ιστορία όμως είχε άλλη άποψη. Και η "ελληνική υπόθεση" άλλη εξέλιξη. Τα δεδομένα άλλαξαν, αν και η αντιδραστική και αντιμεταρρυθμιστική Ιερά Συμμαχία δεν το επιθυμούσε... Το αποτέλεσμα το ξέρουμε...

Click για ανάπτυξη...

Υπ' αυτή την έννοια, φίλε μου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά στην προκείμενη περίπτωση, γιατί θεωρείς πως εδώ η αναφορά στη Δημοκρατία, παραπέμπει απαραίτητα στην "αστική δημοκρατία"; Προσωπικά τουλάχιστον θέτω τον εαυτό μου μεταξύ εκείνων, που αντιλαμβάνονται, ότι η "αστική δημοκρατία" τη σήμερον ημέρα κατάντησε εξόχως αναποτελεσματική, με τις σχετικότητες και τα κατά συνθήκη ψεύδη της: βλ. πχ. την αδυναμία της να προστατεύσει, το ιερό δικαίωμα στην εργασία, το ακόμη πιο ιερό δικαίωμα στην παιδεία και το θεμελιώδες δικαίωμα των λαϊκών πληθών να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων, για το παρόν και το εγγύς μέλλον τους!

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Υπ' αυτή την έννοια, φίλε μου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά στην προκείμενη περίπτωση, γιατί θεωρείς πως εδώ η αναφορά στη Δημοκρατία, παραπέμπει απαραίτητα στην "αστική δημοκρατία"; Προσωπικά τουλάχιστον θέτω τον εαυτό μου μεταξύ εκείνων, που αντιλαμβάνονται, ότι η "αστική δημοκρατία" τη σήμερον ημέρα κατάντησε εξόχως αναποτελεσματική, με τις σχετικότητες και τα κατά συνθήκη ψεύδη της: βλ. πχ. την αδυναμία της να προστατεύσει, το ιερό δικαίωμα στην εργασία, το ακόμη πιο ιερό δικαίωμα στην παιδεία και το θεμελιώδες δικαίωμα των λαϊκών πληθών να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων, για το παρόν και το εγγύς μέλλον τους!

Click για ανάπτυξη...

Πολύ χαίρομαι αν μιλώντας για "δημοκρατία" έχεις κάτι άλλο στο μυαλό σου, κι όχι αυτό το έκτρωμα που ζούμε σήμερα... Η ύπαρξη και η λειτουργία κομμάτων όμως είναι συνυφασμένη με τη συγκεκριμένη μορφή πολιτεύματος. Εκτός κι αν υπό τον όρο "κόμμα" έχεις κάτι άλλο κατα νου...κάποια άλλη μορφή έκφρασης (κίνημα;;; κάτι άλλο...).

Αρχική Δημοσίευση από da capo:

Πολύ χαίρομαι αν μιλώντας για "δημοκρατία" έχεις κάτι άλλο στο μυαλό σου, κι όχι αυτό το έκτρωμα που ζούμε σήμερα... Η ύπαρξη και η λειτουργία κομμάτων όμως είναι συνυφασμένη με τη συγκεκριμένη μορφή πολιτεύματος. Εκτός κι αν υπό τον όρο "κόμμα" έχεις κάτι άλλο κατα νου...κάποια άλλη μορφή έκφρασης (κίνημα;;; κάτι άλλο...).

Click για ανάπτυξη...

Ναι έχω υπόψη μου, την οριζόντια οργάνωση της κοινωνικής συνύπαρξης των ανθρώπων. Τέλος στις πυραμιδικές ιεραρχήσεις, στην πολιτική και οικονομική αυτορύθμιση της συνύπαρξης μας. Η μέχρι σήμερα αντιπροσωπευτική «αστική δημοκρατία», όπως και οι πολιτικοί μηχανισμοί αυτής της αντιπροσώπευσης, ιστορικά αποδείχθηκε πολλές φορές ( όπως και σήμερα!), ότι « δεν έχει αδιέξοδα», επειδή πάντα εν κατακλείδι, έχει διέξοδό της την «καταστολή»(δικτατορίες, αστυνομοκρατία, θεοκρατία, βιοτρομοκρατία κ.π.). Η οριζόντια οργάνωση της ανθρώπινης συνύπαρξης και συμβίωσης, εδράζει πράγματι στο τρίπτυχο «Ελευθερία-Ισότητα- Αδελφότητα», όπως ξεκίνησε και η αστική δημοκρατία, αλλά δεν επιτρέπει καμία διέξοδο, επειδή αναγνωρίζει τα αδιέξοδα, που γενικά οι άνθρωποι έχουμε στο βίο μας ως άτομα και πρόσωπα. Οι «κατά συνθήκες» ( ή «κατʼ οικονομία») αναγκαιότητες αντιμετωπίζονται με τη άμεση συμμετοχή στη λήψη των σχετικών αποφάσεων όλων των εμπλεκομένων φορέων και πάντα εθελοντικά.
Η οριζόντια οργάνωση του «Δήμου» προϋποθέτει όμως συντονιστικούς μηχανισμούς-ιμάντες επικοινωνίας τέτοιους, ώστε η όποια αναγκαιότητα αντιπροσώπευσης να έχει χαρακτήρα προσωρινότητας και να μην επιτρέπει την εμφάνιση κάποιων «στάτους». Κατά μία έννοια, μιλάμε για τη λεγόμενη «άμεση δημοκρατία», σε αντιπαραβολή με τη πολυσυζητούμενη ένθεν και ένθεν λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία»

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Θα οραματιζόμουν ίσως ως πλέον δημοκρατικότερο, ένα σύστημα χωρίς την ύπαρξη κομμάτων. Δεν μπορώ να φανταστώ το πώς ακριβώς θα μπορούσε να λειτουργήσει, όμως με τις τεχνολογικές εξελίξεις της επαύριον, ίσως να βρισκόταν τρόπος, ώστε κάτι τέτοιο να γινόταν εφικτό. Ειδάλλως, δεν μπορώ επ' ουδενί να διανοηθώ μια άλλη μορφή κόμματος, χωρίς την οργάνωση που γνωρίζουμε.

Εσύ φίλε Νωεύ, τι έχεις στο μυαλό σου;

Click για ανάπτυξη...

Μήπως ένα «κόμμα», που οι αντικειμενικές συνθήκες θα το συνθέτανε με την ελεύθερη ομοσπονδοποίηση αμέτρητων «Μ.Κ.Ο.»; Για κάθε πήδημα ψίλου και μία «Μ.Κ.Ο.»! Θα πείραζε;
[FONT=&quot]Αν ως «κόμμα» επιμένουμε να εννοούμε πάντα ένα «ιδεολογικό ιερατείο», τότε πράγματι, και «η δημοκρατία έχει τα όριά της»![/FONT]

Το «e-στεκι» και το “ E-steki. gr”,


Το εντελώς νέο που έχει να παρουσιάσει η εποχή μας είναι, το ότι έχει γίνει ολόκληρη η ανθρωπότητα, τελικά και χάρη του Διαδικτύου, ένα παγκόσμιο φόρουμ επικοινωνίας, διαβούλευσης και πληροφόρησης. Η Γη ολόκληρη, ένα πανανθρώπινο «E-steki», μικρό παράρτημα του οποίου και το “E-steki, gr” μας!
Αναμφίβολα, και μεταξύ άλλων, το Διαδίκτυο, όπως και τα « δια ζώσης» φόρα, δημιουργεί ομαδοποιήσεις. Η μία πάντως από τις σημαντικότερες διαφορές που παρουσιάζουν οι ομαδοποιήσεις του Διαδικτύου, σε σχέση με εκείνες των «ζωντανών» φόρουμʼς, είναι η απεριόριστη σχεδόν(; ) ποικιλία αναφορών των πρώτων, σε αντίθεση με τη συνήθως μονοδιάστατη αναφορικότητα των δεύτερων.
Υστερούν όμως, οι πρώτες σε σχέση με τις δεύτερες, ως προς το ζήτημα της «ζωντανής κοινωνικής επαφής».
Το ζήτημα της «ζωντανής επαφής» ως υστέρηση, εν πολλοίς είναι ακριβώς, και το βαθύτερο κίνητρο των πρώτων ιστορικών ανθρώπων( εκείνων δηλ. που πρωτο-άφησαν ενσυνείδητα ίχνη της παρουσίας τους στον Πλανήτη) να κοινωνούν μεταξύ τους, στη βάση κοινών αναφορών και επιδιώξεων. Η απουσία του άλλου, για τον άνθρωπο, ενέχει πάντα τον κίνδυνο εκδήλωσης συνδρόμων, μίας «άλλης εποχής», μίας «προϊστορίας». Ενέχει τον κίνδυνο, της «αγριότητας».
Κανονικά λοιπόν, η δια ζώσης επαφή των ανθρώπων, φαίνεται να προέρχεται, από μία κίνηση κάλυψης της απουσίας του άλλου, του «κενού». Και προφανώς, αυτή η κίνηση θα έπρεπε να είναι από «αγάπη». Με τι άλλο οι άνθρωποι μπορούμε να πούμε ότι γεμίζουμε το «κενό» μας με πληρότητα, αν όχι με αγάπη; Μόνον τότε υπάρχει η χαρά που δεν είναι «ευτυχία», αλλά εκδράμει και εναντίον κάθε ενδεχόμενης «δυστυχίας». Κι όμως, γυρίζουμε σήμερα το βλέμμα πέριξ και τι βλέπουμε; Οι «ζωντανές επαφές» μας, ολοένα και γίνονται πιο αποφευκτέες. Η δυστυχία των άλλων, μας έρχεται σαν κίνητρο, να διαφυλάξουμε την «ευτυχισμένη μοναξιά» μας. Ο δόλος μου, πρέπει να γίνει πιο επιτήδειος από εκείνο του κάθε εμπόρου, καθότι τα «μετρητά, με το σταγονόμετρο». Στα χρηματιστήρια, οι ύαινες θα φαίνονταν άγιες. Κι ο έρωτας- αχ αυτός ο έρωτας!- εστία τόσων και τόσων «λοιμώξεων»!
Όμως, και ενόψει αυτού του ζοφερού φόντου που παρουσιάζει η διαδικτυομένη μας ζωή, υπάρχει ένα μεγάλο ατού, στο «μανίκι» του Διαδικτύου, που θαρρώ πως αντικειμενικά θα μας οδηγήσει στο ξαναζωντάνεμα των «κοινωνικών επαφών», σε πιο «ειλικρινείς και ξεκαθαρισμένες βάσεις». Είναι η εξαιρετική δυνατότητα διαλόγου, «επί παντός επιστητού, αλλά και ιδιαίτερου». Υπʼ αυτή την έννοια, εκτιμώ, πως οι «e-γνωριμίες» θα αποτελέσουν (αν ήδη δεν αποτελούν) τον καταλύτη εμφάνισης νέων μορφών και τρόπων, για τη δια ζώσης συνεύρεση των ανθρώπων. Γιατί πάντα θα υπάρχει, έστω ένα «επίλοιπο» μεταξύ μας, που θα διατηρεί ισχυρή τη μνήμη, από τις συνέπειες της «προϊστορικής τάξης πραγμάτων»!