Οικονομίστικος συνδικαλισμός ή χειραφέτηση;

Ένα από τα πλέον αξιοκατάκριτα φαινόμενα που ανέδειξε ο εργατικός συνδικαλισμός είναι ο λεγόμενος «εργατοπατερισμός». Πρόκειται κατά βάση η κατʼ επάγγελμα εκπροσώπηση των εργατών από κάποιους( εκλεγμένους ή αυτόβουλους) στο πεδίο των εν γένει διεκδικήσεών τους, από την Εργοδοσία( ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής) και το Κράτος(διαιτητή και εξισορροπιστή έως και προστάτη του εκάστοτε αδύνατου μέρους).
Γύρω από το ζήτημα του συνδικαλίζεσθαι, για την εργατική τάξη, αναδείχθηκαν κυρίως δύο σχολές. Η αγγλοσαξωνική( και αμερικάνικη) και η γαλλογερμανική. Στην πρώτη χρωστάει η ιστορία τον εργατοπατερισμό εκείνον, που εν τέλει καταλήγει στον συντεχνιασμό και τον οικονομισμό. Σύγχρονο σύμπτωμά του, ο περί «κοινωνικών εταίρων» λόγος, που εν πολλοίς πρόκειται για μία «ετερορρυθμιζόμενη εταιρικότητα» στην οποία το πάνω χέρι( ομορρύθμιση) συνήθως το έχουν οι Εργοδότες και υπό την ευλογία του Κράτους.
Η γαλλογερμανική σχολή από την άλλη, με αποκορύφωμα τον «Μαρξισμό», θεωρούσε κατά βάση, ότι το συνδικαλιστικό πεδίο θα έπρεπε να είναι για τους εργάτες κάτι σαν φροντιστήριο, ώστε να αποκτήσουν τις γνώσεις και τη δυνατότητα, όταν θα γινόταν ο Σοσιαλισμός(κοινωνικοποίηση) επί των μέσων παραγωγής, της κρατικής εξουσίας και των μηχανισμών διανομής του παραγόμενου πλούτου, να διαχειριστούν τη παραπέρα πορεία της Κοινωνίας, φυσικά για μία πιο δίκαιη και ευτυχισμένη κατάσταση των ανθρώπων και με βασικό χαρακτηριστικό την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η ιστορία του προηγούμενου αιώνα απέδειξε ότι οι φόρμουλες της πρώτης σχολής ήταν πολύ πιο εύληπτες από τους εργάτες και αποτελεσματικές, κυρίως ως προς το καπέλωμά τους(εργατοπατερισμό). Αντίθετα, οι φόρμουλες της γαλλογερμανικής σχολής, εφαρμοσμένες στην σχετικά πιο καθυστερημένη τότε Ρωσία, όσο και στη σχεδόν ρημαγμένη Κίνα, οδηγήθηκαν (προσωρινά άραγε; ) στον καιάδα της ανθρώπινης αποστροφής, με τις εκτρωματικές συνέπειες των αυταρχικών εφαρμογών τους.
Σήμερα, τι μένει για τους εργάτες και εν γένει τους μισθωτούς; Υποχείρια των Εργοδοτών και των Εργατοπατέρων, σκλάβοι των Κρατών τους ή χειραφέτηση; Αλλά το ζήτημα της χειραφέτησης πλέον, δεν αφορά μόνον αυτούς!

Δύο βήματα από την εργασία μου
υπάρχει ένα σύνθημα γραμμένο σε τοίχο, ( με κεφαλαία )
"ΑΛΗΤΕΣ, ΛΕΡΕΣ, ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ"

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Σήμερα, τι μένει για τους εργάτες και εν γένει τους μισθωτούς;

Click για ανάπτυξη...

Μένει να καταλάβουν πως είναι η κινητήριος δύναμη
για τα πάντα.

Μέχρι τότε,
θα ψάχνουν μπαλκόνι χωρίς δίχτυα για να πέσουν,
θα δουλεύουν για 500ε με πέντε πτυχία,
και θα υπογράφουν δηλώσεις μη αυτοκτονίας.


- Φαντάζεσαι επί ένα μήνα κανένας εργαζόμενος,
σε καμία δουλειά, ανά τον κόσμο;

Αρχική Δημοσίευση από Achilles:

....

- Φαντάζεσαι επί ένα μήνα κανένας εργαζόμενος,
σε καμία δουλειά, ανά τον κόσμο;

Click για ανάπτυξη...

Πάντως προβλέπω για την ώρα, ότι σε λίγο τα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης θα έχουν σαν βασικό τους σύνθημα στις διαδηλώσεις:" Έλληνες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι"! Ήδη λένε: " Όλοι ήμαστε Έλληνες"! Ξέρουν όμως ότι εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια, μόνον η απελπισία ένωνε τους Έλληνες;