Η μελαγχολία της ευτυχίας

Ο Καζαντζακης στην περιηγηση του στην Ιταλια ενιωθε πανευτυχης. Ειχε εμπεδωσει ομως, πως η Ζωη στις πιο μεγάλες ευτυχιες χαριζει στιγματα Δυστυχιας...

για να το αποφυγει...
ΜΟΝΟΣ του προκαλεσε πονο στον Εαυτο του, αγοραζοντας παπουτσια μικροτερα κατα ενα νουμερο!!!..

Ετσι, σκεφτοταν:
"Ειναι τοσο μοναδικα υπεροχο αυτο το Ταξιδι, που αν δεν με χτυπουσαν τα παπουτσια θα ειχα αγγιξει την απολυτη ευτυχια..."

Εχετε νιωσει ποτε πως το νοημα της ζωης δεν ειναι η ευτυχια? αλλα ολα οσα συμβαινουν στη διαδρομη για το κυνήγι αυτης?...

Αυτη η ανθρωπινη ματαιοδοξια που μας κανει να μελαγχολουμε ορισμενες φορες ενω ζουμε την ευτυχια που θελαμε παντα είναι απροσδιοριστα μοχθηρη
Όμως ίσως μας θυμιζει πως ειναι η ευτυχια... Ουσιαστικα ειναι σα να συνηθιζουμε την ευτυχια, μας τσιγκλαει λιγο η μελαγχολια, τσουπ ξυπναμε και ξανα- αναζηταμε την ευτυχια ... Το καλο ειναι να μην εχει απομακρυνθει πολυ απο μας.... Αν ειναι ετσι ολα καλα... Αλλα μερικες φορες ειμαστε περισσοτερο αυτοκαταστροφικοι ετσι δεν ειναι? Το ταξιδι ειναι γλυκο!

Μήπως αυτή η "ευτυχία" ήταν μια ψευδαίσθηση;
Μήπως παραμυθιαζόμαστε οτι είμαστε ευτυχης, κι απλά όταν μένουμε μόνη μας ενάντια στο πραγματικό εαυτό μας μελαγχολούμε λόγο της κενότητας της ζωής μας;
Μήπως έχουμε μπερδέψει τεχνιέντως τις έννοιες ευτυχία κι "περνάω καλά", ώστε να κάνουμε την εγωιστική ζωής μας κι να παραμυθιαζόμαστε πως ζώης μας είναι κι η "σωστή";

Ας ψάξουμε τον εαυτό μας όταν κάθετε μόνος στο σπίτι, χωρίς να κάνει κάτι ιδαίτερο. Πως νιώθουμε τότε; Τότε θα δούμε τι πραγματικά συμβαίνει στην ψυχή μας. Είναι χαρούμενη-ισορροπημένη-γαλήνια, έχει ταραχή-μελαγχολία;

Η ευτυχία δεν είναι κάτι που πηγάζει απο το περιβάλλον. Η πραγματική ευτυχία πηγάζει απο μέσα μας. Πηγάζει απο τον τρόπο ζωής μας.

Τι έχουμε μέσα μας; Τι πρέπει να έχουμε μέσα ώστε να αρχίσει να πηγάζει απο αυτό η ευχτυχια, η χαρά.

Υσ. Μην μπερδεύουμε την ευτυχία, με αστεία κι γέλια. Η ευτυχία είναι πνευματική κατάσταση.

Αρχική Δημοσίευση από Liakouras:

Μήπως αυτή η "ευτυχία" ήταν μια ψευδαίσθηση;
Μήπως παραμυθιαζόμαστε οτι είμαστε ευτυχης, κι απλά όταν μένουμε μόνη μας ενάντια στο πραγματικό εαυτό μας μελαγχολούμε λόγο της κενότητας της ζωής μας;
Μήπως έχουμε μπερδέψει τεχνιέντως τις έννοιες ευτυχία κι "περνάω καλά", ώστε να κάνουμε την εγωιστική ζωής μας κι να παραμυθιαζόμαστε πως ζώης μας είναι κι η "σωστή";

Ας ψάξουμε τον εαυτό μας όταν κάθετε μόνος στο σπίτι, χωρίς να κάνει κάτι ιδαίτερο. Πως νιώθουμε τότε; Τότε θα δούμε τι πραγματικά συμβαίνει στην ψυχή μας. Είναι χαρούμενη-ισορροπημένη-γαλήνια, έχει ταραχή-μελαγχολία;

Η ευτυχία δεν είναι κάτι που πηγάζει απο το περιβάλλον. Η πραγματική ευτυχία πηγάζει απο μέσα μας. Πηγάζει απο τον τρόπο ζωής μας.

Τι έχουμε μέσα μας; Τι πρέπει να έχουμε μέσα ώστε να αρχίσει να πηγάζει απο αυτό η ευχτυχια, η χαρά.

Υσ. Μην μπερδεύουμε την ευτυχία, με αστεία κι γέλια. Η ευτυχία είναι πνευματική κατάσταση.

Click για ανάπτυξη...

Αν δε σου είναι κόπος, θα ήθελα να πεις με δυο λόγια τι ορίζεις εγωιστική ζωή.

Αρχική Δημοσίευση από Juliette!:

Ο Καζαντζακης στην περιηγηση του στην Ιταλια ενιωθε πανευτυχης.

Click για ανάπτυξη...

ίσως επειδή συνάντησε τον αρχιτζουτζέ μουσολίνι,
και βρήκε η πουτάνα τη χαρά της
που λίγο αργότερα θα τη ξανάχανε
επειδή στην πραγματικότητα ήταν ευτυχία
με προσμίξεις μελαγχολίας.
(χολυ τσερτς εντ δε μπαϊμπλους)

Πάλι καλά που δεν υπήρχε το στοίχημα τότε,
γιατί τον είχα ικανό να στοιχημάτιζε
στον ανθρωπιστή μπενίτο όλη τη μεταγενέστερη
συγγραφική του προσπάθεια.

Ζορμπάς όνομα και πράμα πανάθεμάτον.

Αρχική Δημοσίευση από Juliette!:

Ειχε εμπεδωσει ομως, πως η Ζωη στις πιο μεγάλες ευτυχιες χαριζει στιγματα Δυστυχιας...

Click για ανάπτυξη...

αυτό βεβαίως δε το εμπέδωσε ο καζαντζάκης περισσότερο από
μερικούς άλλους (ροζ τσιρότο στα κερασένια χείλη μου)
και ελπίζω με το στιγματισμό να μην εννοείς τον εκκλησιαστικό παραγκωνισμό του
(πες τον διωγμό πες τον φυγή πες τον κοτσύφι με πληγή)
γιατί δε μιλάμε για στίγμα αλλά για τζάμπα διαφήμιση.

Αρχική Δημοσίευση από Juliette!:

ΜΟΝΟΣ του προκαλεσε πονο στον Εαυτο του, αγοραζοντας παπουτσια μικροτερα κατα ενα νουμερο

Click για ανάπτυξη...

μπορούσε να είχε αγοράσει τσαρούχια αλλά δε του γνέφει
η λογική τίποτε άλλο παρά μονάχα η έκταση της βλακείας
που κατάπιε τα άστρα.

Αμα θες πόνο, ευκολάκι.

άμα θες κλειδοκύμβαλα στη θέση ενός καθρέφτη,
κάνε φίλους σκιές.

Όσο για τη χαμηλότατη φιλοσοφική στάθμη που πρεσβεύει
ο καζαντζάκης περι του πόνου, ας
αναλογιστεί την πραγματεία περί πόνου του μεσιε πονέ
κι ας αφήσει τα πονήματα του Paul Brand:
Πονάω, άρα υπάρχω. Δόξα τω Θεώ για τον πόνο;

Τελικά όχι ο Ιησούς αλλά η βλακεία ξανασταυρώνεται.

Αρχική Δημοσίευση από Juliette!:

Ετσι, σκεφτοταν:
"Ειναι τοσο μοναδικα υπεροχο αυτο το Ταξιδι, που αν δεν με χτυπουσαν τα παπουτσια θα ειχα αγγιξει την απολυτη ευτυχια..."

Click για ανάπτυξη...

σκέψου τι μλκ είπε το κωστάκι,
και περιμένω διακαώς τη δευτερολογία σου.
Αλλά σκέψου.

(να κάνω μια παρομοίωση: αν δεν έκλανα το βράδυ,
θα είχα αγγίξει τη θέωση γιατί λίγο πριν κοιμηθώ ψέκασα με γκλέηντ
το υπνοδωμάτιο)

Αρχική Δημοσίευση από Juliette!:

Εχετε νιωσει ποτε πως το νοημα της ζωης δεν ειναι η ευτυχια? αλλα ολα οσα συμβαινουν στη διαδρομη για το κυνήγι αυτης?...

Click για ανάπτυξη...

κι όχι μόνο αυτό:
έχω νιώσει μερικές φορές και πρίγκηπας της Αιγύπτου
αλλά μου χαλάει τη μόστρα το yabanaki.

υγ. (Ασχετάκι) ντομένικα, το νέο σου άβαταρ θα ήταν
πιο σαξέσφουλ αν και τα τσουβάλια ήταν έγχρωμα
ή αν περιείχαν την ετικέτα "πατάτες ντομένικα με γκαραντί 7 μήνες".

Αρχική Δημοσίευση από domenica7:

Αν δε σου είναι κόπος, θα ήθελα να πεις με δυο λόγια τι ορίζεις εγωιστική ζωή.

Click για ανάπτυξη...

Το να βάζω πρώτο το πέρνω απο το δίνω... το να κινούμε έτσι ώστε να ικανοποιώ τον εαυτό μου, το να κινούμε πάντα κι να κινώ τα πάντα γύρω απο το πρόσωπο μου. Εν ολίγοις την έλειψη αγάπης.

Η περιπτωση που οταν φτανεις στο σημειο που θες μετα λες <<αυτο ηταν ολο?Σιγα το πραγμα>> ανηκει εδω?

εγω θεωρω οτι ειναι,για αυτο ζουμε κανουμε σχεσεις,παιδια,αγοραζουμε πραγματα,πινουμε,γελαμε,διασκεδαζουμε,δουλευουμε και χιλια δυο αλλα που δεν μου ερχονται...εγω αυτο προσπαθω και επιδιώκω ακομα και αν ειναι απλα καποιες αναμνησεις...

Αρχική Δημοσίευση από Liakouras:

Μήπως αυτή η "ευτυχία" ήταν μια ψευδαίσθηση;
Μήπως παραμυθιαζόμαστε οτι είμαστε ευτυχης, κι απλά όταν μένουμε μόνη μας ενάντια στο πραγματικό εαυτό μας μελαγχολούμε λόγο της κενότητας της ζωής μας;
Μήπως έχουμε μπερδέψει τεχνιέντως τις έννοιες ευτυχία κι "περνάω καλά", ώστε να κάνουμε την εγωιστική ζωής μας κι να παραμυθιαζόμαστε πως ζώης μας είναι κι η "σωστή";

Click για ανάπτυξη...

Μήπως λέω εγώ έχουμε εξιδανικεύσει την έννοια "ευτυχία" τόσο πολύ στο μυαλό μας και στην προσπάθειά μας να την πλησιάσουμε, τελικά αυτό που καταφέρνουμε είναι να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτή;
Μήπως μας τρομάζει η ίδια η λέξη και φοβόμαστε να την φωνάξουμε μπας και μας ακούσει ο ίδιος μας ο εαυτός;
Δουλέψ΄τε τη συνθετική σας ευτυχία, μάθετε τον εαυτό σας να την παράγει, αφήστε τον ελεύθερο να την νιώσει. Ένα συναίσθημα είναι σαν όλα τ΄άλλα, το οποίο πηγάζει από μέσα σας. Μην του κόβετε τα φτερά.

Ας είναι καλά η Isiliel που μας παραθέτει τόσο ωραίες παρουσιάσεις από το ted. Περιέγραψα κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, στους υπόλοιπους της παρέας το ρεζουμέ για τη συνθετική ευτυχία και σε άκυρες στιγμές που κάτι ήταν σχεδόν η μόνη μας επιλογή και νιώθαμε πραγματικά χαρούμενοι για αυτό, λέγαμε ο ένας στον άλλο μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι "αυτή τη στιγμή είμαστε ευτυχισμένοι".
Και είμασταν ευτυχισμένοι. Απλά το συνειδητοποιούσαμε.

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:

Ας είναι καλά η Isiliel που μας παραθέτει τόσο ωραίες παρουσιάσεις από το ted.

Click για ανάπτυξη...

Έχω ένα φίλο που είμαστε πάνω κάτω στην ίδια φάση και έχω διαπιστώσει ότι βιώνει το συναίσθημα της μιζέριας πολύ πιο έντονα. Σ' εμένα κρατάει κάποιες ώρες την εβδομάδα και εξαφανίζεται, εκείνος βυθίζεται στην μουντρουχιά μέρες. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά πως θα στοιχειοθετούσε τη διαφορά μας με βάση τα 3 videakia του θρεντ της Συνθετικής Ευτυχίας, είναι αυτό που είπε η τύπισσα:

Forget about yourself

...το οποίο είναι μέρος περισσότερο του βιωματικού εγώ και της φυσικής ευτυχίας.

Όταν βάζεις έναν επίμονο στόχο και τον βιώνεις μονοδιάστατα, το εμπειρικό σου εγώ τα φτύνει. Αντίθετα όταν βιώνεις μέσω της επικοινωνίας, των δραστηριοτήτων, γενικά οτιδήποτε σε βάζει σε διανοητική διάδραση με το περιβάλλον και άλλους ανθρώπους, σου προσφέρει την ενέργεια για να νιώθεις πιο γεμάτος. Δεν έχει να κάνει με το πόσο κοινωνικός είσαι αλλά με το αν επικοινωνείς ή όχι. Ο Ρίλκε π.χ. που επισημάνθηκε σε μια Ted ομιλία, ζούμε μοναχικά αλλά επικοινωνούσε συνέχεια μέσω επιστολών με ένα σωρό ανθρώπους. Ή πάλι η βιοφιλία που αναφέρθηκε, μια βόλτα με το ποδήλατο μπορεί να σε ανανεώσει χωρίς καν να καταλάβεις το γιατί.

Όταν παρακολουθούσα το αρχικό video του Dan Gilbert φρίκαρα λιγάκι. Ο άνθρωπος φυσικά παρουσίαζε το θέμα επιστημονικά (αν και κάτι μου λέει πως η τελευταία αναφορά στον Άνταμ Σμιθ, δεν ήταν τόσο αθώα) αλλά για σκεφτείτε τα παρακάτω λόγια σε μια κοινωνία που υφίσταται κρίση, αδιέξοδα και το Δόγμα του Σοκ:

"Φυσική ευτυχία είναι αυτό που νιώθουμε όταν παίρνουμε αυτό που θέλουμε.
Συνθετική ευτυχία είναι αυτό που νιώθουμε όταν δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε."

"Η ελευθερία της επιλογής είναι φίλος της φυσικής ευτυχίας γιατί μπορείς να διαλέγεις και να αλλάξεις γνώμη, αλλά αυτό είναι εχθρός της συνθετικής ευτυχίας."

"Βοηθάω τους ανθρώπους να αποδεχτούν αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν."

Ενώ αρχικά ο Χαρβαριώτης φίλος μας αναγνωρίζει τον καταναλωτισμό του συστήματος: "Τι είδους οικονομική μηχανή θα συνέχιζε την παραγωγή της αν πιστεύαμε ότι το να μην πάρουμε αυτό που θέλουμε θα μας κάνει το ίδιο ευτυχισμένους με το να το πάρουμε; Ένα μοναστήρι από Ζεν μοναχούς δεν είναι επικερδές." , αποδεικνύεται ότι απλά χρησιμοποιεί "συνθετικές μεθόδους" για να μπαλώσει τρύπες απ' τα ψυχολογικά κενά του καταλήγοντας να δικαιώσει τη θρησκευτική ευλάβεια του Άνταμ Σμιθ για την αγορά που κινείται με το "αόρατο χέρι" όταν εμείς πρέπει να σκύβουμε ταπεινά μπροστά της βάζοντας όρια στις φιλοδοξίες μας ("Όταν η φιλοδοξία μας έχει όρια, μας οδηγεί στο να δουλεύουμε με χαρά").

"Το μάθημα που θέλω να σας περάσω με αυτά τα δεδομένα είναι ότι τόσο οι επιθυμίες μας όσο και οι ανησυχίες μας είναι σε ένα βαθμό παραφουσκωμένες, διότι έχουμε μέσα μας την ικανότητα να κατασκευάσουμε το ίδιο αγαθό που κυνηγάμε συνεχώς όταν επιλέγουμε την εμπειρία."

Έτσι...στο μυαλό των λιγούρηδων manager στήνεται η Φούσκα !

Εν κατακλείδι να η πραγματική ευτυχία της Νάνσι Έτκοφ: Τα μωρά γεννιούνται ηδονιστές!

το να προκαλεσω απο μονη μου μελαγχολια,μου φαινεται ηλιθιο....οταν υπαρχουν τοσα πολλα γυρω μου που μπορουν να μου την προκαλεσουν ετσι κ αλλιως....
το θεμα ειναι ομως οτι συχνα και το παρατηρω και σε μενα,βλεπω οτι προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο αυτην οπως οπως...χωρις να εχουμε παρει τελικα τα μηνυματα που μας στελνει ο εαυτος μας σε εκεινο το επιππεδο....
θυμαμαι πριν χρονια ακουγα μια ραδιοφωνικη εκπομπη που μου προκαλουσε μελαγχολια με τα τραγουδια που επαιζε(απιστευτο υπαρχει δημιουργικοτητα στην μελαγχολια),γιατι προφανως ξεσηκωνε επιθυμιες και αισθηματα που δεν εξελιχτηκαν,ιστοριες οι οποιες τελικα δεν ειχαν ευχαριστο τελος(τι συμπτωση συμβαινει κ σε εσας;; )αλλα οταν τελειωνε η εκπομπη ενοιωθα τοσο χορτατη,τοσο γεματη,πληρης...και ετοιμη να συνεχισω...
νομιζω οτι η μελαγχολια ειναι βασικος αλλα και εποικοδομητικος παραγοντας της πληροτητας μας.

Μήπως θες να πεις ότι η ευτυχία δεν θα είχε μέτρο σύγκρισης και δεν θα ήταν ευτυχία αν δεν είχε το αντίθετό της την δυστυχία?