Εκτός ευρώ με ελεγχόμενη υποτίμηση της δραχμής

Είναι πολύ καλύτερη αυτή η λύση για την Ελλάδα από τη συνταγή της λιτότητας της Γερμανίδας νοικοκυράς Α.Μέρκελ, εκτιμούν οι Financial Times.

''Πριν από 100 περίπου χρόνια, ένας νεαρός αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ επιχειρούσε να προσφέρει συμβουλές στους Ευρωπαίους ρυθμιστές για το ποια θα ήταν η καλύτερη ίσως διαχείριση των μεγάλων εξωτερικών χρεών τους. Υπήρχε, ισχυριζόταν, ένα όριο στα εθνικά περιθώρια εξυπηρέτησης χρέους. Όσοι περίμεναν παραπάνω πληρωμές θα απογοητεύονταν.

Επιπλέον, οι προσπάθειες των πιστωτών να επιμένουν σε πρόσθετες αποπληρωμές χρέους, θα μπορούσαν να γίνουν πολιτικά επικίνδυνες. «Αν τελικά το συμφωνήσουν», έγραφε σε έναν φίλο, «δεν είναι δυνατόν να τηρήσουν κάποιους από τους όρους και το αποτέλεσμα θα είναι γενική αταξία και αναταραχή παντού». Συνιστούσε έναν κύκλο ακυρώσεων χρεών μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ένα πλάνο που, με μια μολυβιά, θα αφαιρούσε μεγάλο κομμάτι του προβλήματος. Αφού τον αγνόησαν οι πιστώτριες κυβερνήσεις, ο John Maynard Keynes παραιτήθηκε για να συγγράψει τις «Οικονομικές Επιπτώσεις της Ειρήνης».

Στην σημερινή Ευρώπη, βεβαίως, το παιχνίδι έχει αλλάξει εντελώς. Δεν είναι η Γερμανία που υποφέρει υπό αφόρητο δανειακό βάρος, αλλά οι Νότιοι εταίροι της στην ευρωζώνη.

Και τι συμβουλεύει η Γερμανία; Απάντηση: Την οικονομολογία της λιτότητας. Οι χώρες με μεγάλα κρατικά χρέη πρέπει να αυξήσουν τους φόρους και να κόψουν τις δαπάνες ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Στην Angela Merkel αρέσει να επαναλαμβάνει το μότο της Γερμανίδας νοικοκυράς: «Μακροπρόθεσμα, δεν μπορείς να τρως περισσότερα από όσα βγάζεις».

Κίνητρο στην γερμανική θέση είναι η πεποίθηση ότι η επίλυση του προβλήματος χρέους είναι αποκλειστική ευθύνη του δανειολήπτη. Ο Keynes, αντιθέτως, πίστευε ότι και ο πιστωτης και ο δανειολήπτης πρέπει να μοιραζονται το βάρος της προσπάθειας να βγάλουν τις οικονομίες από την τρύπα στην οποία μαζί τις έσπρωξαν.

Οι οικονομικές επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής γίνονται όλο πιο ξεκάθαρες κάθε μέρα: Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, σε αντίθεση με τις Bric (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα), η Ευρώπη έχει ουσιαστικά σταματήσει να αναπτύσσεται, και δεν υπάρχουν σοβαρές ελπίδες να επιστρέψει η ανάκαμψη βραχυπρόθεσμα. Ούτε, όπως φαίνεται, έχουν λυθεί τα προβλήματα με τα χρέη. Αφού η εγγύηση για τα εθνικά χρέη είναι οι δυνατότητες των πολιτών να πληρώνουν φόρους, η ύφεση και η ανεργία υπονομεύουν την δυνατότητα εξυπηρέτησης χρεών και την εθνική αξιοπιστία στις αγορές κεφαλαίου, όπως φάνηκε ξανά αυτή την εβδομάδα, με τις αυξήσεις στα yields στις αγορές ομολόγων της νοτίου Ευρώπης.

Οι πολιτικές επιπτώσεις είναι τουλάχιστον χειρότερες. Οι συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα έχουν καταρρεύσει. Και ήταν αναμενόμενο: Καμία κυβέρνηση που δεσμεύεται σε "απείραχτη" λιτότητα δεν μπορεί να αντικρίσει τους ψηφοφόρους με εμπιστοσύνη.

Η Ελλάδα είναι ακραίο παράδειγμα; Οι κεντρώες κυβερνήσεις σε όλη την Μεσόγειο όλο και περισσότερο αντιμετωπίζονται από τους πολίτες ως ανίσχυρες. Δεν έχουν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, ούτε δυνατότητα να υποτιμήσουν, ούτε δικαίωμα να θέσουν ελέγχους κεφαλαίων. Εχουν περιορισμένες δυνατότητες να στηρίξουν τις εθνικές επιχειρήσεις τους που καταρρέουν και τώρα είναι και δεσμευμένες σε σφιχτή δημοσιονομική πολιτική.

Όταν ο συντηρητισμός αποτυγχάνει, έρχεται η ώρα να στραφούν οι πολίτες σε εκείνους που υπόσχονται να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, είτε είναι από την δεξιά είτε την αριστερά –οτιδήποτε εκτός από το μικρόψυχο κέντρο!

Αυτό είχε συμβεί στην δεκαετία του 1930. Αποτελεί ιστορική ειρωνεία ότι οι ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες μπόρεσαν να αποφύγουν το Μεγάλο Κραχ μετά την τραπεζική κρίση, οδεύουν τώρα προς το τυφλό αδιέξοδο που είχε οδηγήσει στον εξτρεμισμό σε εκείνη την προηγούμενη καταστροφή. Η γερμανική ιστορική μνήμη έχει έντονες εικόνες από τον υπερπληθωρισμό του 1920-23. Αλλά είναι αδύνατον να ξεχάσουμε ότι ήταν ο αποπληθωρισμός και το Μεγάλο Κραχ που ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία το 1933.

Ένα από τα μαθήματα της Ιστορίας είναι ότι στα εθνικά χρέη πρέπει να γίνεται διαχείριση με τρόπους που δεν καταστρέφουν ούτε την οικονομία ούτε τον χώρο του πολιτικού κέντρου. Η Ευρώπη φιλοξενεί κάποιους από τους καλύτερους -και πιο καλοπληρωμένους- οικονομικούς εμπειρογνώμονες στον κόσμο. Ας αφήσει τα ταλέντα τους να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να πετάξουν τις στοίβες χαρτιά από τα γραφεία και να εφεύρουν τρόπους μείωσης χρέους χωρίς λιτότητα.

Αν αυτό σημαίνει δαπάνες σε έργα, χρηματοδοτούμενα εκτός ισολογισμών από κοινές εγγυήσεις ή υψηλότερους φόρους, ας γίνει έτσι. Αν σημαίνει σημαντική αναδιάρθρωση εθνικών χρεών που θα ανταλλαχθούν με "δεικτοποιημένα" χρεόγραφα ή αναπτυξιακά ομόλογα, ή περιόδους χάριτος μέχρι να επιστρέψει η ανάπτυξη, ας γίνει έτσι. Αν απαιτεί μετατόπιση τμήματος του βάρους της χρηματοδότησης χρέους σε παλαιότερες γενεές οι οποίες κατέχουν το χρέος, αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα που πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί.

Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στις χώρες της ευρωζώνης να αναπτυχθούν και πάλι. Για μια χώρα σε τόσο απελπιστική κατάσταση όπως η Ελλάδα, όμως, η συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ ώστε να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της, μοιάζει ως η καλύτερη επιλογή. Αλλά είναι προς το συμφέρον τόσο της Ελλάδας όσο και των πιστωτών της, η επακόλουθη υποτίμηση να είναι ελεγχόμενη. Δεν πρέπει να προσθέσουμε και τους νομισματικούς πολέμους στον μεγάλο σωρό από προβλήματα που ήδη έχουμε''.



Πηγή : Xrimanews.gr

Τρεις είναι οι λύσεις αυτήν την στιγμή:

• Εντός του ευρώ με συνέχιση της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης και μικρών αλλαγών στο μνημόνιο. Εκτός εάν ο Ολάντ φέρει τα πάνω κάτω.
• Συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ, με ελεγχόμενη συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης και των διαθρωτικών αλλαγών, ειδικά αυτών που έχουν να κάνουν με την ανταγωνιστικότητα (γραφειοκρατία και διαφθορά). Αυτό προτείνουν οι μη νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι.
• Ανεξέλεγκτη έξοδος από το ευρώ και ότι προκύψει. Σε αυτό μας οδηγεί το πολιτικό σύστημα και η πολιτική μας κουλτούρα.

Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, χωρίς διαπραγμάτευση σε ρεαλιστική βάση, τότε οδηγούμεθα στην τρίτη λύση.

Οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ή αλλιώς οι αριστεριστές πολιτικοί καιροσκόποι μας οδηγούν στην 3η λύση.

Στις 2 πρώτες λύσεις, σημαίνει επίσης δαπάνες σε έργα αύξησης της ανταγωνιστικότητας, χρηματοδοτούμενα εκτός ισολογισμών από κοινές.
Σημαίνει επίσης πραγματική αναδιάρθρωση εθνικού χρέους, που θα ανταλλαγούν με δεικτοποιημένα χρεόγραφα[Inflation Indexed debtBonds] ή αναπτυξιακά ομόλογα[growth bonds] ή ευρωομόλογα αν παραμείνουμε στο ευρώ, ή με περιόδους χάριτος άνω των 5 ετών και μέχρι να επιστρέψει σταθεροποιητικά η ανάπτυξη. Και κυρίως σημαίνει χρήμα από την ΕΕ. Διότι αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει «μία» για καινούργιους φόρους όπως βαυκαλίζονται κάποιοι. Όπως επίσης φυσικά δεν προβλέπεται τίποτα από τα παραπάνω στο υφιστάμενο υφεσιακό μνημόνιο.

Αρχική Δημοσίευση από akritas:

...

Οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ή αλλιώς οι αριστεριστές πολιτικοί καιροσκόποι ...

...

Click για ανάπτυξη...

: Κρυφοϊνστρούχτορας του ΚΚΕ ή του Κοντρασυριζαίικου Μετώπου;

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

: Κρυφοϊνστρούχτορας του ΚΚΕ ή του Κοντρασυριζαίικου Μετώπου;

Click για ανάπτυξη...

Απλά ρεαλιστής.
Θα μπορούσα να γράψω αναρχοφασίστες , αλλά μετά από αυτά που άκουσα από τον Μηλιό στο MEGA σήμερα, κατάλαβα, ότι το ΚΚΕ δίκαια τους ονομάζει οπορτουνιστές, ή κατά την «αστική» ορολογία, πολιτικούς καιροσκόπους.
Ο Μηλιός είναι ο υπεύθυνος του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι τι μπουμπούκια είναι οι υπόλοιποι των συνιστωσών.

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

: Κρυφοϊνστρούχτορας του ΚΚΕ [...]

Click για ανάπτυξη...

Τώρα ποιος είναι ο προβοκάτορας;
Εκτός από τον χαρακτηρισμό του «οπορτουνιστή» στον ΣΥΡΙΖΑ, τι άλλο κοινό έχουν οι απόψεις του με αυτές του ΚΚΕ;
Δεξιός είναι αυτός, βγάζει ΚΑΙ αυτός σπυράκια με τις Σοσιαλιστικές-Κομμουνιστικές θέσεις του ΚΚΕ...

Αρχική Δημοσίευση από akritas:

Απλά ρεαλιστής.
Θα μπορούσα να γράψω αναρχοφασίστες , αλλά μετά από αυτά που άκουσα από τον Μηλιό στο MEGA σήμερα, κατάλαβα, ότι το ΚΚΕ δίκαια τους ονομάζει οπορτουνιστές, ή κατά την «αστική» ορολογία, πολιτικούς καιροσκόπους.
Ο Μηλιός είναι ο υπεύθυνος του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι τι μπουμπούκια είναι οι υπόλοιποι των συνιστωσών.

Click για ανάπτυξη...

Τον κατηγορείς για αναρχοφασίστα, δεν μας λες όμως τι δεν σου άρεσε στον Μηλιό. Πετάς δηλαδή τη λάσπη σου και το αφήνεις να αιωρείται...Μόνο τα νήπια τρώνε πια αυτού του είδους την προπαγάνδα.

Οπορτουνιστής δεν είναι ο Μηλιός και ο κάθε Συριζαίος. Εγώ όμως είμαι! 8)
Επιζητώ την πόλωση, ρίξε κι άλλη λάσπη, άφθονη, βρίσε, εκτονώσου και θα δεις μετά τα ποσοστά σου να καταρρέουν σαν καρυδότσουφλα.



Και επειδή πάντα μου αρέσει να διαβάζω σχόλια...

https://eos-anadimosieyseis.blogspot.com/2010/04/blog-post.html

Οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ή αλλιώς οι αριστεριστές πολιτικοί καιροσκόποι μας οδηγούν στην 3η λύση.

Click για ανάπτυξη...

Μπα, μην αγχωνεσαι, αν ερθει η ωρα (και πιστεψε με θα κανουν οτι περναει απο το χερι τους για να ΜΗΝ ερθει η ωρα) θα πουν το ιδιο τραγουδι με ολους, μνημονια και απολλα.

Ολως τυχαιως το παπαρακι ο τσιπρας προτεινε τον παπαδημα για υπηρεσιακο προθυπουργο.

ΛΟΟΟΟΟΟΟΛ

Αρχική Δημοσίευση από exc:

Τώρα ποιος είναι ο προβοκάτορας;
Εκτός από τον χαρακτηρισμό του «οπορτουνιστή» στον ΣΥΡΙΖΑ, τι άλλο κοινό έχουν οι απόψεις του με αυτές του ΚΚΕ;
Δεξιός είναι αυτός, βγάζει ΚΑΙ αυτός σπυράκια με τις Σοσιαλιστικές-Κομμουνιστικές θέσεις του ΚΚΕ...

Click για ανάπτυξη...

: Έχεις δίκιο, αλλά δε μου πολυκαθόταν να του αποδώσω τον χαρακτηρισμό του απολογήτη του ιμπεριαλιστικού φιλελευθερισμού, που μπροστά στον κίνδυνο μίας ενδεχόμενης επαναστατικής εκδήλωσης των λαϊκών τάξεων, θα "ανεχόταν" ακόμη και την πιο ακραία(ιστορικά) εκδήλωση της αντεπανάστασης! Ίσως επειδή δείχνει μία επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας, καταλήγει ακούσια σε ιδεολογικοπολιτικές παραδοχές αντιφάσκουσες ή αυθαιρετούσες(ιστορικά)!
: Ναι είμαι σφόδρα αντίθετος της πολιτικής συμμαχιών και τακτικής με το ΚΚΕ, αλλά οι κοινωνικοπολιτικές μου θέσεις, αναφορές και προτιμήσεις προεκτείνονται μέχρι και το όραμα του Κομμουνισμού, όπως το είχε συλλάβει και ακτινογραφήσει ο θείος Κάρολος, πριν γίνει πολύτεκνος. Οπότε, στον ευρύ χώρο της "μαρξιστικής αριστεράς", ναι, αν η ηγεσία του ΚΚΕ επιμένει στο ρόλο του "αποκλειστικού κληρονόμου", προσωπικά, ακόμη και θα το προβοκάρω, επειδή με θεωρεί ...νόθο! (:Είμαι βέβαιος πάντως, ότι, αν ο Μαρξ είχε και εξώγαμα παιδιά, θα τα κληροδοτούσε κι αυτά! )