Η εωσφορική επανάσταση ξεκινάει στην Ελλάδα

Mr.Blonde

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Mr.Blonde αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 866 μηνύματα.
Αγαπητοί κύριοι, η Εωσφορική Επανάσταση είναι φυσικά επικείμενη. Το μόνο το οποίο προσφέρω είναι το αλληγορικό της περίγραμμα. Όλα τα υπόλοιπα δρομολογούνται από μόνα τους! Παραθέτω:
Oλα αυτα που παρεθεσες ομως υποκρυπτουν μια απαραμιλλη επιθυμια υπερβασης του χιμαιρικου ονειρου της ανθρωπινης συνειδησης,και μεταβασης σε ενα αντι-πρισματικο και παρωχημενο συμπαν,οπου οι παρεισακτοι συλλογισμοι αποτελουν μονοδρομο μιας καταστρατηγικης εσωστρεφειας.
Η εωσφορικη επανασταση λοιπον,ειναι διατεθειμενη να υπερβει το υπερεγω του μονοδιαστατου ανθρωπινου χαρακτηρα;Με ενδιαφερει η αποψη σου.:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Demlogic

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Demlogic αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 978 μηνύματα.
Για να καταλαβω, ειστε σατανιστες;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Mr.Blonde

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Mr.Blonde αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 866 μηνύματα.
Για να καταλαβω, ειστε σατανιστες;
Θα σου απαντησω με απλα λογια.Συμφωνα με τους υποστηρικτες της,η εωσφορικη επανασταση εχει ως στοχο την απελευθερωση του ανθρωπινου πνευματος απο καθε ειδους οντολογικες αντισυμβατικοτητες.Προκειται για εννοιολογικη επανασταση,η οποια προτασσει τον αθρωπινο νου ως μεσο επιμορφωσης της ανιδιοτελειας της μονομερους ανθρωπινης ψυχης.Καταλαβες;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Liakouras

Δραστήριο μέλος

Ο Liakouras αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 410 μηνύματα.
Συγνώμη βρε παιδιά που θα πεταχτώ στο άσχετο αλλά μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω το νήμα. Δεν ξέρω πόσο χαζός μπορεί να είμαι αλλά υπάρχει κάποιος τρόπος να εξηγείσεται και σε εμένα το χαζό τι είναι-πρεσβεύει επι του πρακτέος αυτή η εωσφορική επανάσταση;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Κάποιοι από εσάς εδώ μέσα μου θυμίζουν κάτι αδαείς που πηγαίνουν σε ημερίδες φιλοσοφίας ή ψυχανάλυσης, αρχικά με τον αέρα ότι θα "πιάσουν" όλα τα νοήματα και στο πρώτο μισάωρο τους βλέπεις να φεύγουν κατηφείς επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν την ορολογία και το εξειδικευμένο πνεύμα συζήτησης. Κατανοώ ότι εκείνη η στιγμή είναι μια μικρή ήττα γι' αυτούς, καθώς γκρεμίζεται ο μύθος της ευφύιας τους και κατανοούν τη θέση τους στην ιεραρχία του πνεύματος. Όπως προείπα οι ανόητοι [..] αποτελούν τον Χορό ώστε να ξαποστάσει η πραγμάτευση των υψηλών νοημάτων. Άλλωστε αυτές οι ιδέες δεν είναι "εύπεπτες". Απαιτείται κάποιος χρόνος αναστοχασμού. Όταν θα διακρίνω την ανάδυση του κατάλληλου σκωπτικού πνεύματος θα συνεχίσω τη διδασκαλία... Ως τότε, συνεχίστε να κουνάτε τα κωλαράκια σας μαζορέττες!

ΥΓ: Πρεζάκια, δεν είπα ότι γνωρίζω την αλήθεια του κόσμου όλου αλλά ότι η σκωπτική διάθεση με την οποία αναστηλώνεται ο Εωσφόρος ενέχει την αλήθεια του κόσμου όλου. Όποιος γνωρίζει τι εστί lila και maya στην ινδουιστική ορολογία θα καταλάβει ευθύς αμέσως το γιατί...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Φαινόμενα διαπόμπευσης, χουλιγκανισμού και εξευτελισμού της διαλεκτικής δεν επαφίενται στην ανωριμότητα ενός 18χρονου φυσικά - αφού θα μπορούσε αναλογικά να λειτουργεί σαν "σφουγγάρι" που θα ρουφά κάθε νεωτερικότητα - αλλά στην διαδικασία αποσύνθεσης στην οποία έχει επέλθει το διακειμενικό πλέγμα, που μας επηρεάζει όλους και τείνει να καταλήξει σε ένα ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του νοήματος και της λειτουργίας της ίδιας της γνώσης. Η γνώση δεν δημιουργείται πια για να την σκεφτούμε, να την στοχαστούμε, να την συζητήσουμε ως ανθρώπινες υπάρξεις ώστε να οξύνουμε την όρασή μας πάνω στον κόσμο και να φωτίσουμε τη δράση μας μέσα σε αυτόν, αλλά παράγεται για να αποθηκεύεται σε τράπεζες δεδομένων (καλή ώρα σαν το φόρουμ στο στέκι :P) και να τη χειρίζονται ανώνυμες δυνάμεις.

Ο άνθρωπος μέσω της εγκεφαλικής ενεργειακής στόχευσής του είναι ο δημιουργός της μελλοντικής, υλικής του πραγματικότητας. Είμαστε, ότι σκεφτόμαστε. Γι’ αυτό οφείλουμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της σκέψης μας για να βελτιωθεί το μελλοντικό υλικό matrix της ζωής μας. Η πνευματικότητα είναι ο μόνος δρόμος για μια ειρηνική μετάβαση σε ένα νέο, σωτήριο, πολιτισμικό ρεύμα. Είναι το μέσο για την κατάκτηση της ελευθερίας μας. Όχι όμως ένα πνεύμα πατριαρχικό, άτεγκτο ως φιλοσοφικό κατηγόρημα, αλλά μία άλλη έκφραση της έννοιας της ελευθερίας η οποία αναπτύσσεται στο πλαίσιο της κοινωνικής ενότητας. Πνευματικός άνθρωπος είναι ο ελεύθερος και κοινωνικοποιημένος άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος που πάνω απ' όλα έχει μάθει να συζητά, αυτός που έχει ξεφύγει απ' το άτομο και το πρόσωπο για να ανακαλύψει την ολότητα της σύνδεσης με τους άλλους και το ίδιο το Σύμπαν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...Είμαστε, ότι σκεφτόμαστε. ...

Προφανώς, ό,τι ! (Μήπως μπορείς να ετυμολογήσεις και εννοιολογήσεις αυτό το πέντε σημείων ελληνικό φώνημα;:redface: )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

the_truth

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο the_truth αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 328 μηνύματα.
Το θρησκεύεσθαι είναι πάντα ζήτημα προσωπικό. Η διαφορά είναι αν ανάγεται σε μια εξ αποκαλύψεως, αντικειμενική αλήθεια ή αφορά το κάθε υποκείμενο ξεχωριστά.
Ναι εκει ηθελα να καταληξω.Απο οτι διαβασα λιγο στο μπλογκ του oize (δεν εχω χρονο για πιο πολυ) η πηγη του ειναι η υποκειμενικη εξ αποκαλυψεως αντικειμενικη αληθεια που φανερωθηκε στον oize ''ειναι ετσι γιατι μου αποκαλυφθηκε''.Ε αυτη η λογικη δεν διαφερει καθολου απο
αυτη της Χριστιανικης εκκλησιας που υποτιθεται οτι θα ανατρεψει στο εγγυς μελλον.Αυτα ολα βεβαια ειναι οι επεκτασεις της χαιντεγγεριανης θεωριας των αμεσων σημειων της, η υπεροχη του μυστηριακου βιωματος και μιας μυστηριακης ''αντικειμενικης αληθειας''(καθολου τυχαιο που ο Χαιντεγκερ ηταν ιδεολογικα ναζιστης)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Προφανώς, ό,τι ! (Μήπως μπορείς να ετυμολογήσεις και εννοιολογήσεις αυτό το πέντε σημείων ελληνικό φώνημα;:redface: )

Προφανώς, ναι είμαστε ό,τι :redface: σκεφτόμαστε. Το ετυμολόγησε ο oize πριν από μένα:

Λέγοντας αυτό δεν εννοώ άλλο από το γεγονός ότι η πραγματικότητα αποτελεί ψευδαίσθηση κι ότι οι απαντήσεις που αυτή θα δίνει αείποτε στον ερευνητικό νου θα είναι κατά κανόνα ανάλογες των ερωτήσεων που αυτός θέτει.
Η Ύλη, σύμφωνα με τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας δεν είναι παρά μια καμπύλωση ενός αόρατου και φιλοσοφικού γεγονότος πέραν βέβαια ενός ορίου που τα μαθηματικά ονομάζουν Χώρο. Επειδή όμως ο Χώρος είναι ένα αισθητό Τίποτα, η Ύλη δεν είναι παρά η καμπύλωση του Τίποτα την οποία αναλαμβάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να μετατρέψει σε μια ψεύτικη εικόνα της πραγματικότητας.

Ολόκληρος ο χώρος γύρω μας είναι γεμάτος από την ενέργεια των πυκνών εγκεφαλικών, ενεργειακών σχηματισμών των ανθρώπων. Η νέα επιστημονική σκέψη δίνει μια νέα υπόσταση σε αυτό που ονομάζουμε άνθρωπος. Μια κοινωνία ανθρώπων που θα έχει πλήρη επίγνωση της ανώτερης φύσης της θα αναζητήσει κάτι νέο σε κάθε επίπεδο. Θα δημιουργήσει ειρηνικά ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα. Αν θέσουμε ερωτήματα που υπερβαίνουν τους εαυτούς μας, τότε ναι, θα πάρουμε τις ανάλογες απαντήσεις και η ανθρωπότητα θα προχωρήσει.

Ναι εκει ηθελα να καταληξω.Απο οτι διαβασα λιγο στο μπλογκ του oize (δεν εχω χρονο για πιο πολυ) η πηγη του ειναι η υποκειμενικη εξ αποκαλυψεως αντικειμενικη αληθεια που φανερωθηκε στον oize ''ειναι ετσι γιατι μου αποκαλυφθηκε''.Ε αυτη η λογικη δεν διαφερει καθολου απο
αυτη της Χριστιανικης εκκλησιας που υποτιθεται οτι θα ανατρεψει στο εγγυς μελλον.Αυτα ολα βεβαια ειναι οι επεκτασεις της χαιντεγγεριανης θεωριας των αμεσων σημειων της, η υπεροχη του μυστηριακου βιωματος και μιας μυστηριακης ''αντικειμενικης αληθειας''(καθολου τυχαιο που ο Χαιντεγκερ ηταν ιδεολογικα ναζιστης)

Η προσωπική σχέση με την διαγαλαξιακή συμβολοποιημένη οντότητα του Melec Taus που ισχυρίζεται ότι έχει αναπτύξει ο oize, δεν βλέπω να διαφαίνεται κάπου στα λόγια του μέχρι τώρα, ούτε υπάρχει και στο μισό τουλάχιστον απ' το βιβλίο του που έχω διαβάσει. Αυτό που λέει ξεκάθαρα και συμφωνώ, είναι ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Έτσι απλά.

Αναφέρει κάπου επί αυτού ο σπουδαίος διανοητής Εντγκάρ Μορέν:

Η έσχατη ανακάλυψη της αγγλοσαξονικής επιστημολογίας θεωρεί ότι επιστημονικό είναι αυτό που αναγνωρίζεται ως τέτοιο από την πλειοψηφία των επιστημόνων. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική μέθοδος για να θεωρήσουμε την επιστήμη ως αντικείμενο επιστήμης και τον επιστήμονα ως υποκείμενο. Η δυσκολία να γνωρίσουμε επιστημονικά την επιστήμη επαυξάνεται από τον παράδοξο χαρακτήρα αυτής της γνώσης. Έτσι, η πρωτοφανής πρόοδος των γνώσεων συνοδεύεται με μία απίστευτη πρόοδο της άγνοιας.
Μια ανάλογη παραδοξότητα συνέλαβε και ο Χάιντιγκερ που προτίμησε την εκ-στατική, μυστηριακή ελευθερία του υποκειμένου μέσα απ' τον αντιλογικισμό - που δυστυχώς στην εποχή του πραγματώθηκε με τον ανορθολογισμό του ναζισμού - απ' την οποιαδήποτε τυραννική αντικειμενικότητα του ορθολογισμού ή της μεταφυσικής. Έχει διαφορά η αλήθεια να αποκαλύπτεται στο ίδιο το υποκείμενο με το να επιβάλλεται σε αυτό από έναν εξωτερικό παράγοντα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Διάνα parafernalia! Θα μπορούσε όντως να ειπωθεί ότι η πραγματεία περιστρέφεται δια μέσω μιας πολυποίκιλης θεματικής γύρω από το ζήτημα της αντικειμενικότητας. Και φυσικά πολυποίκιλης, αν αναλογιστεί κανείς σε ποιο βαθμό κι από πόσες πτυχές μας εξουσιάζει αυτό που εννοούμε ως "αντικειμενικότητα". Στο δια ταύτα, η αντικειμενικότητα ξεκινάει από τον τρόπο ψυχολογικής λειτουργίας του υποκειμένου. Δηλαδή πηγή της είναι το Υπερεγώ, το οποίο δεν είναι παρά ένα δόλωμα πολιτικής εξουσίας εντός της νόησής μας. Δολώνει την φαντασιακή μας αυθαιρεσία και την διαμορφώνει σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά του κοινωνικοπολιτικού συγκεντρωτισμού. Όπου υπάρχει αντικειμενική τάξη, με όλες τις συνεπαγωγέρς της (λιβιδινική καταστολή, ταυτότητα, αυθεντία, μπουρζουαζία, κλπ) υπάρχει και συγκεντρωτισμός. Ο οποίος είναι ένας άλλος όρος για να εννοήσεις τη χειραγώγηση, επειδή ακριβώς τα σχήματά του κρίνονται ανελαστικά και αφύσικα. Δεν υπάρχει κάτι το οργανικό στα σχήματα του συγκεντρωτισμού. Είναι αφαιρετικές συνεστιάσεις, ένας καρκινογενής όγκος που διασαλεύει την εμμενή ισορροπία της Φύσης. Ιδού λοιπόν τι είναι η αντικειμενικότητα: Πλέγμα αναπαραστάσεων που υπερβαίνουν το εμμενές και το αυταπόδεικτο και μας κομίζουν στον αφαιρετικό χάρτη της εξουσιαστικής χειραγώγησης. Ότι οφείλω να κάνω αυτό, οφείλω να κάνω εκείνο.
Μα όμως όταν αυτή η διαδικασία συγκεντρωτισμού ολοκληρώνει τον κύκλο της συνήθως το υποκείμενο υποφέρει από παράλογες δυσπιστίες, υποχωρήσεις που πλέον του "καίνε τα σωθικά", η οργανική φύση φθινει υπό τις αρπαγές λεηλασίες των πληρεξούσιων, μια καθολική κατάρρευση, η ίδια η καθημερινότητα ταυτόσημη με την εντροπία. Όταν λέμε ότι η διαδικασία συγκεντρωτισμού έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της εννοούμε τον θάνατο που κοντεύει να επισκιάσει ολοσχερώς τις κοινωνίες μας, την σήψη σε κάθε κλίμακα της ανθρώπινης δραστηριότητας, είναι τότε που ο Άτλας αρχίζει να γέρνει επικίνδυνα και ο Κόσμος γλιστράει από τα χέρια του, ο Κόσμος καταρρέει από έναν μακραίωνο βιασμό.

Όμως η παρακμή της αντικειμενικότητας είναι ευτυχώς συνώνυμη και με μια άλλη τροπή: τη διαδικασία αναστοχαστικής ακμής που συμβαίνει εξαιτίας της οξυμμένης διακειμενικής ζύμωσης (δηλαδή την ωρίμανση της σκέψης από την εκτεταμμένη ελευθερία του έντυπου λόγου!) καθώς εξ ου ένας νέος τύπος υποκειμενικότητας αναδύεται που δύναται να επανεφεύρει την βιωσιμότητα της ανθρωπότητας επί νέων βάσεων, που έχουμε λησμονήσει καθόλην την διάρκεια της Ιστορίας. Ο λόγος για την πρισματική υποκειμενικότητα, τον ανθρωπο δηλαδή που εξεγείρεται κατά της αντικειμενικότητας με τον πιο ουσιαστικό, τον πιο στοιχειώδη, τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο. Δεν αρκεί η ανταρσία του ψηφοφόρου όταν οι αρκτικοί πάγοι λιώνουν ταχέως. Δεν αρκεί η κατάληψη ιδρυμάτων όταν το σύστημα υγείας αδυνατεί να δώσει την αυτονόητη προτεραιότητα πόρων στους αρρώστους. Δεν αρκεί (ούτε βέβαια είναι κατάλληλη) η τρομοκρατική επίθεση όταν οι άξονες της παγκόσμιας καπιταλιστικής διακυβέρνησης έχουν στερεοποιηθεί κατά τρόπον αδιαφιλονίκητο.
Όταν υποδεικνύουμε σκωπτικά την αναγκαιότητα μιας Ύστατης Επανάστασης, της οποίας η εμβέλεια θα είναι παγκόσμια και το σημαίνον αλληγορικό (Αμνηστία του Εωσφόρου, λέμε), δεν το κάνουμε με διάθεση γελοίου αστεϊσμού ή μοιρολατρίας, δεν είναι κενή απελπισία ενός "καμένου" περιθωριακού, επαναστάτη του καναπέ που προσπαθεί να τα 'κονομήσει με μεγαλοστομίες και λυρισμούς. Όχι! Υποδεικνύουμε τούτη την οδό επειδή είναι ακριβώς αναπόδραστη, η νέα περιδεής στροφή της ανθρώπινης εξέλιξης. Διότι τα θαύματα του μετα-ουμανιστικού κόσμου θα γίνουν κτήμα μας μόνο στην περίπτωση που θα διαβούμε τα τελωνεία του Υπερεγώ (γιατί εκεί συνίσταται, είπαμε, η πηγή όλης της αντικειμενικότητας) κατισχύοντας το νέο ελευθεριακό φρόνημα με την προπέτεια μιας τυφωνικής υποκειμενικότητας, ενός αδάμαστου πάθους, μιας κοσμοϊστορικής λιτανείας προς το ριζοσπαστικό Άλλο, αυτό το δαιμονοποιημένο, επειδή ακριβώς ποτέ δε συνέφερε τους πληρεξούσιους να συναρτηθεί με το λαϊκό φρόνημα.
Ιδού λοιπόν μια μεγάλη κοσμοϊστορική πρόκληση, πνευματικών, θρησκευτικών διαστάσεων! Γεννιέται με ντροπαλή ιταμότητα στην κόψη της Αυγής, μας γεννάει ένα καινούργιο κουράγιο το αδαμάντινο σημείο που προοιωνίζει το φως της ανερχόμενης ημέρας. Είναι υποχρέωσή μας λίγο-το-λίγο, σταδιακά, να επιφορτιστούμε από αυτήν την μετα-ιστορική αναγκαιότητα: την οριστική πάταξη της αντικειμενικότητας σε κάθε κλίμακα και πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας και κυρίως της ψυχονοητικής- ιδου ο νιτσεϊκός φόνος του Θεού με την πιο ολοκληρωτική σημασία της έννοιας: Απενεργοποίηση του Υπερεγώ, η οποία επουδενί ολοκληρώθηκε.

Πώς, εύλογα θα ρωτήσει κανείς. Δια μεσω των επιλογών μας. Αποστροφή από τις "όσιες" αξίες των εγγύτερων προγόνων. Καταδίκη στο μονογαμικό θεσμό! Καταδίκη στην οικογενειοκρατία! Καταδίκη στο ήθος της ηθικής οφειλής! Καταδίκη στην απαγόρευση αυτοδιάθεσης και την ποινικοποίηση της φαρμακευτικής και ψυχαγωγικής χλωρίδας! Καταδίκη στην έννοια της επαγγελματικής καταξίωσης και της αστικής καριέρας! Καταδίκη στον αστικό συγκεντρωτισμό! Καταδίκη στην ταυτότητα! Καταδίκη στην αυθεντία! Καταδίκη στον Θεο! Καταδίκη στον επίκτητο εαυτό!

Ελέυθερα πουλιά που σκορπούν το γέλιο τους: ελάτε να πετάξουμε από πάνω μας τα ηθικά φορτία του Υπερεγώ, να αιωρηθούμε ψηλά στην ιονόσφαιρα της φαντασιακής αυτοδιάθεσης χωρίς λογοκρισία! Ελάτε να σκορπίσουμε το βέβηλο γέλιο της ραδαυγής, τον ματωμένο ορίζοντα να εξυμνήσουμε, διότι ο Πατέρας Θεός δεν είναι πλέον απλώς νεκρός αλλά έχει επιπλέον μεταρσιωθεί στα σπλάχνα μας, στα μηνίγγια μας, στους αυθυπερβατικούς μας οφθαλμούς που ανιχνεύουν πυρετικά άνωθεν στα κλειστά βλέφαρα της μυστικής ενόρασης τον νέο ορισμό του επίγειου Παραδείσου.

Το αίμα στον ορίζοντα είναι καλός οιωνός!
Συνδαιτυμόνες, μην τρομάξετε απ' όσα σύντομα θα συμβούν...
Είναι το πέρασμα από το εξονυχιστικό τελωνείο.
Είμαστε παραβάτες δαιμόνιοι, ταχυδακτυλουργοί και δε φοβόμαστε καμία τελευτή.
Την περιγελούμε σαρδόνια.
Και στο τέλος παραβαίνουμε -έστω και τραγικά!- τα εξονυχιστικά τελωνεία.

Τώρα ξέρετε ποιος ο Σκοπός της Κωμωδίας μου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...Aποστροφή από τις "όσιες" αξίες των εγγύτερων προγόνων. Καταδίκη στο μονογαμικό θεσμό! Καταδίκη στην οικογενειοκρατία! Καταδίκη στο ήθος της ηθικής οφειλής! Καταδίκη στην απαγόρευση αυτοδιάθεσης και την ποινικοποίηση της φαρμακευτικής και ψυχαγωγικής χλωρίδας! Καταδίκη στην έννοια της επαγγελματικής καταξίωσης και της αστικής καριέρας! Καταδίκη στον αστικό συγκεντρωτισμό! Καταδίκη στην ταυτότητα! Καταδίκη στην αυθεντία! Καταδίκη στον Θεο! Καταδίκη στον επίκτητο εαυτό!...

Και γιατί όχι μία αέναη καταδίκη, έτσι, του ίδιου του ανθρώπου, κατά το εκάστοτε παρόν του; Εξαιρετικά φυγανθρωπιστική, μία τόσο εισαγγελική όψη της επαγγελόμενη επανάστασης και υπ' αυτή την οπτική, ο μηδενιστικός της καημός φαίνεται να απασχολεί μόνον τα λογιών-λογιών "αερικά" (δαίμονες, αγγελούδια κλπ "ουράνια πτώματα" της φαντασίας !).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 845212

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Διάνα parafernalia!
Θα μπορούσε όντως να ειπωθεί ότι η πραγματεία περιστρέφεται δια μέσω μιας πολυποίκιλης θεματικής γύρω από το ζήτημα της αντικειμενικότητας. Και φυσικά πολυποίκιλης, αν αναλογιστεί κανείς σε ποιο βαθμό κι από πόσες πτυχές μας εξουσιάζει αυτό που εννοούμε ως "αντικειμενικότητα". Στο δια ταύτα, η αντικειμενικότητα ξεκινάει από τον τρόπο ψυχολογικής λειτουργίας του υποκειμένου. Δηλαδή πηγή της είναι το Υπερεγώ, το οποίο δεν είναι παρά ένα δόλωμα πολιτικής εξουσίας εντός της νόησής μας. Δολώνει την φαντασιακή μας αυθαιρεσία και την διαμορφώνει σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά του κοινωνικοπολιτικού συγκεντρωτισμού. Όπου υπάρχει αντικειμενική τάξη, με όλες τις συνεπαγωγέρς της (λιβιδινική καταστολή, ταυτότητα, αυθεντία, μπουρζουαζία, κλπ) υπάρχει και συγκεντρωτισμός. Ο οποίος είναι ένας άλλος όρος για να εννοήσεις τη χειραγώγηση, επειδή ακριβώς τα σχήματά του κρίνονται ανελαστικά και αφύσικα. Δεν υπάρχει κάτι το οργανικό στα σχήματα του συγκεντρωτισμού. Είναι αφαιρετικές συνεστιάσεις, ένας καρκινογενής όγκος που διασαλεύει την εμμενή ισορροπία της Φύσης. Ιδού λοιπόν τι είναι η αντικειμενικότητα: Πλέγμα αναπαραστάσεων που υπερβαίνουν το εμμενές και το αυταπόδεικτο και μας κομίζουν στον αφαιρετικό χάρτη της εξουσιαστικής χειραγώγησης. Ότι οφείλω να κάνω αυτό, οφείλω να κάνω εκείνο.
Μα όμως όταν αυτή η διαδικασία συγκεντρωτισμού ολοκληρώνει τον κύκλο της συνήθως το υποκείμενο υποφέρει από παράλογες δυσπιστίες, υποχωρήσεις που πλέον του "καίνε τα σωθικά", η οργανική φύση φθινει υπό τις αρπαγές λεηλασίες των πληρεξούσιων, μια καθολική κατάρρευση, η ίδια η καθημερινότητα ταυτόσημη με την εντροπία. Όταν λέμε ότι η διαδικασία συγκεντρωτισμού έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της εννοούμε τον θάνατο που κοντεύει να επισκιάσει ολοσχερώς τις κοινωνίες μας, την σήψη σε κάθε κλίμακα της ανθρώπινης δραστηριότητας, είναι τότε που ο Άτλας αρχίζει να γέρνει επικίνδυνα και ο Κόσμος γλιστράει από τα χέρια του, ο Κόσμος καταρρέει από έναν μακραίωνο βιασμό.

Όμως η παρακμή της αντικειμενικότητας είναι ευτυχώς συνώνυμη και με μια άλλη τροπή: τη διαδικασία αναστοχαστικής ακμής που συμβαίνει εξαιτίας της οξυμμένης διακειμενικής ζύμωσης (δηλαδή την ωρίμανση της σκέψης από την εκτεταμμένη ελευθερία του έντυπου λόγου!) καθώς εξ ου ένας νέος τύπος υποκειμενικότητας αναδύεται που δύναται να επανεφεύρει την βιωσιμότητα της ανθρωπότητας επί νέων βάσεων, που έχουμε λησμονήσει καθόλην την διάρκεια της Ιστορίας. Ο λόγος για την πρισματική υποκειμενικότητα, τον ανθρωπο δηλαδή που εξεγείρεται κατά της αντικειμενικότητας με τον πιο ουσιαστικό, τον πιο στοιχειώδη, τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο. Δεν αρκεί η ανταρσία του ψηφοφόρου όταν οι αρκτικοί πάγοι λιώνουν ταχέως. Δεν αρκεί η κατάληψη ιδρυμάτων όταν το σύστημα υγείας αδυνατεί να δώσει την αυτονόητη προτεραιότητα πόρων στους αρρώστους. Δεν αρκεί (ούτε βέβαια είναι κατάλληλη) η τρομοκρατική επίθεση όταν οι άξονες της παγκόσμιας καπιταλιστικής διακυβέρνησης έχουν στερεοποιηθεί κατά τρόπον αδιαφιλονίκητο.
Όταν υποδεικνύουμε σκωπτικά την αναγκαιότητα μιας Ύστατης Επανάστασης, της οποίας η εμβέλεια θα είναι παγκόσμια και το σημαίνον αλληγορικό (Αμνηστία του Εωσφόρου, λέμε), δεν το κάνουμε με διάθεση γελοίου αστεϊσμού ή μοιρολατρίας, δεν είναι κενή απελπισία ενός "καμένου" περιθωριακού, επαναστάτη του καναπέ που προσπαθεί να τα 'κονομήσει με μεγαλοστομίες και λυρισμούς. Όχι! Υποδεικνύουμε τούτη την οδό επειδή είναι ακριβώς αναπόδραστη, η νέα περιδεής στροφή της ανθρώπινης εξέλιξης. Διότι τα θαύματα του μετα-ουμανιστικού κόσμου θα γίνουν κτήμα μας μόνο στην περίπτωση που θα διαβούμε τα τελωνεία του Υπερεγώ (γιατί εκεί συνίσταται, είπαμε, η πηγή όλης της αντικειμενικότητας) κατισχύοντας το νέο ελευθεριακό φρόνημα με την προπέτεια μιας τυφωνικής υποκειμενικότητας, ενός αδάμαστου πάθους, μιας κοσμοϊστορικής λιτανείας προς το ριζοσπαστικό Άλλο, αυτό το δαιμονοποιημένο, επειδή ακριβώς ποτέ δε συνέφερε τους πληρεξούσιους να συναρτηθεί με το λαϊκό φρόνημα.
Ιδού λοιπόν μια μεγάλη κοσμοϊστορική πρόκληση, πνευματικών, θρησκευτικών διαστάσεων! Γεννιέται με ντροπαλή ιταμότητα στην κόψη της Αυγής, μας γεννάει ένα καινούργιο κουράγιο το αδαμάντινο σημείο που προοιωνίζει το φως της ανερχόμενης ημέρας. Είναι υποχρέωσή μας λίγο-το-λίγο, σταδιακά, να επιφορτιστούμε από αυτήν την μετα-ιστορική αναγκαιότητα: την οριστική πάταξη της αντικειμενικότητας σε κάθε κλίμακα και πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας και κυρίως της ψυχονοητικής- ιδου ο νιτσεϊκός φόνος του Θεού με την πιο ολοκληρωτική σημασία της έννοιας: Απενεργοποίηση του Υπερεγώ, η οποία επουδενί ολοκληρώθηκε.

Πώς, εύλογα θα ρωτήσει κανείς. Δια μεσω των επιλογών μας. Αποστροφή από τις "όσιες" αξίες των εγγύτερων προγόνων. Καταδίκη στο μονογαμικό θεσμό! Καταδίκη στην οικογενειοκρατία! Καταδίκη στο ήθος της ηθικής οφειλής! Καταδίκη στην απαγόρευση αυτοδιάθεσης και την ποινικοποίηση της φαρμακευτικής και ψυχαγωγικής χλωρίδας! Καταδίκη στην έννοια της επαγγελματικής καταξίωσης και της αστικής καριέρας! Καταδίκη στον αστικό συγκεντρωτισμό! Καταδίκη στην ταυτότητα! Καταδίκη στην αυθεντία! Καταδίκη στον Θεο! Καταδίκη στον επίκτητο εαυτό!

Ελέυθερα πουλιά που σκορπούν το γέλιο τους: ελάτε να πετάξουμε από πάνω μας τα ηθικά φορτία του Υπερεγώ, να αιωρηθούμε ψηλά στην ιονόσφαιρα της φαντασιακής αυτοδιάθεσης χωρίς λογοκρισία! Ελάτε να σκορπίσουμε το βέβηλο γέλιο της ραδαυγής, τον ματωμένο ορίζοντα να εξυμνήσουμε, διότι ο Πατέρας Θεός δεν είναι πλέον απλώς νεκρός αλλά έχει επιπλέον μεταρσιωθεί στα σπλάχνα μας, στα μηνίγγια μας, στους αυθυπερβατικούς μας οφθαλμούς που ανιχνεύουν πυρετικά άνωθεν στα κλειστά βλέφαρα της μυστικής ενόρασης τον νέο ορισμό του επίγειου Παραδείσου.

Το αίμα στον ορίζοντα είναι καλός οιωνός!
Συνδαιτυμόνες, μην τρομάξετε απ' όσα σύντομα θα συμβούν...
Είναι το πέρασμα από το εξονυχιστικό τελωνείο.
Είμαστε παραβάτες δαιμόνιοι, ταχυδακτυλουργοί και δε φοβόμαστε καμία τελευτή.
Την περιγελούμε σαρδόνια.
Και στο τέλος παραβαίνουμε -έστω και τραγικά!- τα εξονυχιστικά τελωνεία.

Τώρα ξέρετε ποιος ο Σκοπός της Κωμωδίας μου...

Για τον χριστιανισμο τι πιστευετε;:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Και γιατί όχι μία αέναη καταδίκη, έτσι, του ίδιου του ανθρώπου, κατά το εκάστοτε παρόν του; Εξαιρετικά φυγανθρωπιστική, μία τόσο εισαγγελική όψη της επαγγελόμενη επανάστασης και υπ' αυτή την οπτική, ο μηδενιστικός της καημός φαίνεται να απασχολεί μόνον τα λογιών-λογιών "αερικά" (δαίμονες, αγγελούδια κλπ "ουράνια πτώματα" της φαντασίας !).

Οι μεγάλες αλλαγές που σε πηγαίνουν πιο μπροστά απαιτούν το "ριζοσπαστικό Άλλο" που λέει ο oize. Εσύ δηλαδή Λάμπη, θεωρείς ότι υπάρχει κάτι απ' το μονογαμικό θεσμό, την οικογενειοκρατία, το ήθος της ηθικής οφειλής, κλπ. που πρέπει να κρατήσουμε; :hmm:

Όσο για τον Θεό, που κάποιοι βγάζουν σπυριά με το που ακούνε την κατάργησή του, μετουσιώνεις τον Θεό - Υπερεγώ, προστάτη και μπαμπούλα από τον Έξω Κόσμο, μέσα στα ίδια σου τα σπλάχνα. Η απόλυτη ενθεογένεση του υποκειμένου στο δρόμο προς την ένωση με το ΕΝ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί μια τέτοια θεώρηση είναι φυγανθρωπιστική, εκτός αν υπαινίσσεσαι μια αντικοινωνική συμπεριφορά. Αλλά η κοινωνία τι είναι αν όχι ένα σύνολο ανθρώπων, υποκειμένων; Κάποιος "τρελός" κάνει την αρχή, κάποιος άλλος πιο τολμηρός τον ακολουθεί, κάποιοι βλέπουν τους δυο στον αστεϊσμό τους και ακολουθούν κι αυτοί, μέχρι να επέλθει ένα νέο κοινωνικό βίωμα.
Derek Sivers: How to Start A Movement :D

Το αίμα στον ορίζοντα είναι καλός οιωνός!
Συνδαιτυμόνες, μην τρομάξετε απ' όσα σύντομα θα συμβούν...
Είναι το πέρασμα από το εξονυχιστικό τελωνείο.
Είμαστε παραβάτες δαιμόνιοι, ταχυδακτυλουργοί και δε φοβόμαστε καμία τελευτή.
Την περιγελούμε σαρδόνια.
Και στο τέλος παραβαίνουμε -έστω και τραγικά!- τα εξονυχιστικά τελωνεία.

Τώρα ξέρετε ποιος ο Σκοπός της Κωμωδίας μου...

Κάθε Μάγος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει έναν Σκοπό.
Το αίμα στον ορίζοντα είναι εκ φύσεως κακό, αλλά αν δεν τρως κρέας δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. :P

Για να περάσεις ένα "εξονυχιστικό τελωνείο" ευκολότερα χρειάζεται να έχεις όσο το δυνατόν πάνω σου λιγότερα βαρίδια. Πετάς τα άχρηστα και κρατάς μόνο την πανοπλία σου, το ελεύθερο πνεύμα, το αληθινό σου ΕΙΝΑΙ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Και γιατί όχι μία αέναη καταδίκη, έτσι, του ίδιου του ανθρώπου, κατά το εκάστοτε παρόν του; Εξαιρετικά φυγανθρωπιστική, μία τόσο εισαγγελική όψη της επαγγελόμενη επανάστασης και υπ' αυτή την οπτική, ο μηδενιστικός της καημός φαίνεται να απασχολεί μόνον τα λογιών-λογιών "αερικά" (δαίμονες, αγγελούδια κλπ "ουράνια πτώματα" της φαντασίας !).

Δε θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Αυτό ακριβώς εννοώ: Ναι, μια οριστική και τελεσίδικη (παρά αέναη) καταδίκη του Ανθρώπου. Αλλά εδώ θα πρέπει να προσδιορίσω τι εννοώ με την έννοια "Άνθρωπος". Σαφώς και δε μιλάω για την ψυχοβιολογική οντότητα αλλά μάλλον για αυτήν την έννοια που αναδύθηκε κατά τον 18ο και 19ο αιώνα με τον Ανθρωπισμό. Αρχικά, κάποιος ακούγοντας αυτόν τον όρο πιθανότατα τον συνδυάζει με θετικές αξίες που εκθειάζουν την ελεύθερη βούληση και την ανεξαρτησία του ανθρώπινου γένους. Εν συγκρίσει με τη μεσαιωνική πραγματικότητα μπορούμε όντως να δούμε την έννοια υπό το ιριδίζων φως του οπτιμισμού. Αλλά αν η γενεαλογική μας έρευνα υπερκερνά κάθε είδους αντικειμενικές στερεότητες που θέτουν ένα τάχα απαρέγκλιτο βατήρα αξιολόγησης της ανθρώπινης κατάστασης κι έτσι συγκαταλέγει στην έρευνα ολόκληρο το φάσμα της ψυχοβιολογικής μας σταδιοδρομίας ως είδος (λαμβάνοντας δηλαδή υπόψιν αμφετέρωθεν την αρχαϊκή μας κληρονομιά αλλά και τη φουτουριστικές μας προοπτικές), τότε είναι που η έννοια του ανθρωπισμού και του ανθρώπου, έτσι όπως έχει καθιερωθεί από τον Διαφωτισμό και ύστερα, δεν είναι παρά άλλη μια παραλλαγή του Ιδίου: οι χρησιμοθηρικές αλυσίδες, τα κατασταλτικά πλέγματα έμαθαν να μιλούν μια γλώσσα πιο ήπια, μολοντούτο, πιο ύπουλη...

Μέσα από αυτήν τη σύγχρονη συνειδητοποίηση που αναπλέει στις νέες παρυφές του διακειμενικού πλέγματος (ο parafernalia εδώ γνωρίζει ποια ακριβώς διαδικαστική γενεολογία εννοώ) η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα φρικτό θέαμα. Η καταγεγραμμένη Ιστορία ολόκληρη, το πατριαρχικό γίγνεσθαι, βρίθει από κατασταλτικές μεθόδους που περικλείουν ασφυκτικά το ανθρώπινο βίωμα. Πάντα για ένα δήθεν "αντικειμενικό Καλό": ο Θεός, ο Πατέρας, οι Πρόγονοι, η Οικογένεια, η Ηθική Οφειλή, το Κεφάλαιο, η Πρόοδος, ο Επεκτατισμός, ο Ορθολογισμός, ο Ανθρωπισμός.... Έννοιες-δρομείς που μεταβιβάζουν τη σκυτάλη της καταδίκης μας από αιώνα σε αιώνα. Φρικτή η συνειδητοποίηση επειδή ακριβώς ο εχθρός μας φοράει τη μάσκα του σωτήρα- δεν υπάρχει χειρότερο είδος εξαπάτησης, ο ορισμός της αγυρτείας!
Αλλά, άνθρωποι μου, τόσο καιρό δεν το έχετε καταλάβει ότι μυρικάζουμε το μαρτύριο; Πουθενά ένα ξέφωτο ξεγνοιασιάς στα καρβουνιασμένα κράσπεδα της Ιστορίας. Κι όποιος τόλμησε να αποδράσει από την καταναγκαστική καταδίκη, αποβλήθηκε ευθύς αμέσως ως "τοξικός", "καμένος", ως η έννοια της αυτοπροαίρετης "σπαταλημένης ζωής". Πόνος μπρος, πόνος πίσω, δεξιά κι αριστερά. Σαν την κάρτα των Ταρώ #8 Σπαθιά... απελπισμένος ο αναστοχαστικός και εξ ου ρομαντικός άνθρωπος ανέκαθεν ανιχνέυει γύρω του για την πραγματική, ουσιώδη ατραπό της διαφυγής. Αλλά τον εκπαίδευσαν να μην τη βλέπει πουθενά, αυτήν την καταφανέστατη... Κι έτσι επινοήθηκε η σωτηριολογική θρησκεία για μια φαντασιακή απόδραση πέραν του θανάτου... η οποία σαφώς και υπάρχει αλλά δεν πρόκειται ουσιωδώς να τελεσφορήσει η εσχατολογία της αν δεν αναμετρηθούμε πειθήνια με τη Στιγμή, αν δεν αποφασίσουμε να διεκδικήσουμε το "κατεξοχήν ανάρμοστο"... την πλήρη κατάργηση των ουτοπικών κεντρισμάτων του χιμαιρικού μέλλοντος επί της μόνης άξιας και υπαρκτής διάστασης: το Είναι, εδώ και τώρα, στον αυτονόητο και αυταπόδεικτο Κήπο της Εδέμ που αείποτε μας περιβάλλει.

Αλλά εμείς, οι ειδειχθέστεροι όλων, έχουμε πλέον μετατρέψει το Μυστικό Αιδοίο σε καμπινέ!

Όμως εγκαιροφλεγώς ανατέλλουν τα μετα-ουμανιστικά ιδεώδη στον ορίζοντα, τούτη τη φορά όχι ως μια παραλλαγή του Ιδίου, μια παραπλανητική χειροπέδη που ακολουθεί ως άμεση ανταπόκριση τη στιγμιαία χειραφέτηση. Όχι, τούτη τη φορά κάνουμε λόγο για την ανατολή του κατεξοχήν Άλλου, της ριζοσπαστικής Ετερότητας, της Αμνηστίας του ίδιου του Εαυτού από τις επίκτητες ψυχονοητικές μάζες που πλαστουργήθηκαν προς εξυπηρέτηση του μακραίωνου ιδιοτελούς κέρδους.

Το Άστρο της Αυγής, καθάριο, λαμπρό σαν το διαμάντι, ένα αλλόκοσμο σημείο των καιρών το ορίζει, σαν ελπίδα εξωφρενική, σαν φονικό σημάδι, σαν την πιο σαγηνευτική αύρα που έχει αντικρύσει ποτέ φόνισσα.... Επαγγέλουμε τον οριστικό θάνατο του Θεού, αυτού του κακόσχημου τέρατος, θαρρείς φτιαγμένο από εικονικό ατσάλι, αυτής της νευρωτικής παραχώρησης της λιβινικής μας ισχύος που αντί για έργα θεάρεστα επιδίδεται εδώ και αιώνες σε έργα θεόμουρλα προς όφελος ενός θέσφατου αποκαλυψιακού ολέθρου, σαν παρανοϊκό κάλεσμα της Ημέρας της Κρίσης...

Που όμως, συνδαιτυμόνες, τι ειρωνεία! τούτη η Ημέρα να είναι η Ημέρα που το πολυκέφαλο Θηρίο γραπώνει στις αρπαγές του το πιο μισητό κουφάρι που επισκίαζε τη σκέψη μας και το επιθυμητικό μας για χιλιετίες: αυτή τη γαμημένη πατρική φιγούρα που λογοκρίνει, εξορίζει, ευνουχίζει, και σαν τη Μέδουσα απολιθώνει το αίμα της γιορτής

το αίμα της γιορτής,
που ο Άγριος, ο Πανθηρολάτρης, ο Θηλύμορφος, ο Ωμηστής, ο Σαβάζιος, ο Λύσιος, ο Ταυρομέτωπος, ο Ρηξίνοος, ο Πυριγενής
που το αίμα της γιορτής καλεί να πιεις
προς χάριν μιας νέας ενότητας με σεβασμό στη Διαφορά.
στο Εξωτικό Άλλο
που καταρχάς εμφιλοχωρεί εντός μας.

Να λοιπόν που όταν το διανθρώπινο έμβλημα γίνεται το Άλλο εις βάρος του Ιδίου,
να λοιπόν που τότε η περιπέτεια έγκειται μέσα μας
και η ανοχή η πρώτη προσευχή μας-

Εμείς, οι μετα-ουμανιστές οραματιζόμαστε έναν νέο ορισμό της οικογένειας: Ομαδογαμία, πολυγυνία, πολυανδρία!
Εμείς αγαπάμε μόνο ένα είδωλο, το Υπερσημείο (ο parafernalia θαρρώ έχει ήδη μυηθεί αναστοχαστικά σε αυτό), την ίδια δηλαδή την συνειδητή εστίαση κι όλα όσα αυτή φωτίζει για να υπάρχουν, το αυτοαναφορικό κεντρί του ολογραφικού Απείρου...
Εμείς δεχόμαστε μόνο μία εξουσία, αυτή του Θελήματος που από τα σπάργανα της ψυχής μας ανθοβολεί τις απαράμιλλες εκστάσεις μιας απροσδόκητης αυθεντικής φιλαλληλίας (διότι όπου εξωγενής Νόμος και μίσος, νεύρωση, βλασφημία!)
Εμείς οι μετα-ουμανιστές χαιρετίζουμε πρώτοι την απόβαση του εξωγήινου ριζοσπαστικού Άλλου και αναθεματίζουμε τις ανθρωποκεντρικές μας φαιδρές αυταπάτες, είμαστε οι προπάτορες του διαστρικού μας γένους, προαναγγέλουμε τις ταχύτητες που υπερβαίνουν αυτήν του φωτός, ανοίγουμε τις θύρες της 4ης χωρικής διάστασης.
Εμείς , οι θιασώτες της σαμανικής έκστασης ως τη χαμένη πανάκεια της συνειδητότητας, τα ακριβοθώρητα οράματα της μυστικής μέθης που διαποτίζει τις άνυδρες εκτάσεις κατανυκτικά, ευφραίνοντας τα πρώτα αειθαλή κλωνάρια της ιερής φαρμακοθεϊας.
Εμείς, πάνω απ' όλα, καταδικάζουμε το Εγώ κι όλες τις φαύλες συντεχνίες του, τις δήθεν "όσιες" και πολύ "ανθρώπινες", και καλωσορίζουμε το παρορμητικό κριαρίσιο φως της ανερχόμενης ημέρας με ευφροσύνη και συγκίνηση
για ένα φόνο άξιο να γίνει
για ένα φόνο γιορτή
που επιτέλους κλείνει

Κερασοφόρα ανοίγει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δε θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Αυτό ακριβώς εννοώ: Ναι, μια οριστική και τελεσίδικη (παρά αέναη) καταδίκη του Ανθρώπου. Αλλά εδώ θα πρέπει να προσδιορίσω τι εννοώ με την έννοια "Άνθρωπος". Σαφώς και δε μιλάω για την ψυχοβιολογική οντότητα αλλά μάλλον για αυτήν την έννοια που αναδύθηκε κατά τον 18ο και 19ο αιώνα με τον Ανθρωπισμό. Αρχικά, κάποιος ακούγοντας αυτόν τον όρο πιθανότατα τον συνδυάζει με θετικές αξίες που εκθειάζουν την ελεύθερη βούληση και την ανεξαρτησία του ανθρώπινου γένους. Εν συγκρίσει με τη μεσαιωνική πραγματικότητα μπορούμε όντως να δούμε την έννοια υπό το ιριδίζων φως του οπτιμισμού. Αλλά αν η γενεαλογική μας έρευνα υπερκερνά κάθε είδους αντικειμενικές στερεότητες που θέτουν ένα τάχα απαρέγκλιτο βατήρα αξιολόγησης της ανθρώπινης κατάστασης κι έτσι συγκαταλέγει στην έρευνα ολόκληρο το φάσμα της ψυχοβιολογικής μας σταδιοδρομίας ως είδος (λαμβάνοντας δηλαδή υπόψιν αμφετέρωθεν την αρχαϊκή μας κληρονομιά αλλά και τη φουτουριστικές μας προοπτικές), τότε είναι που η έννοια του ανθρωπισμού και του ανθρώπου, έτσι όπως έχει καθιερωθεί από τον Διαφωτισμό και ύστερα, δεν είναι παρά άλλη μια παραλλαγή του Ιδίου: οι χρησιμοθηρικές αλυσίδες, τα κατασταλτικά πλέγματα έμαθαν να μιλούν μια γλώσσα πιο ήπια, μολοντούτο, πιο ύπουλη...

Σε αυτά (bold) συμφωνώ απολύτως αν και ανόητος σύμφωνα με εσένα. Τα ίδια λέω και εγώ σε κάποιους με άλλα λόγια, πιο απλά και πιο σταράτα, χωρίς τις ατέλειωτες περικλάδες σου και τις βαρύγδουπες εγωκεντρικές ναρκισικές σου δηλώσεις και φρικιάζω από τις αντιδράσεις των τάχα φιλελεύθερων και αδογμάτιστων. Φαντάσου ότι τους λέω αυτό που λες με περισσή ταπεινότητα και όμως λυσσάνε. Θα με τοποθετούσαν εις το πυρ κάποιοι αν μπορούσαν που τους θίγω τον αδογμάτιστο "Διαφωτισμό" τους. Τον Αυγερινό τι τον θες όμως βρε πουλάκι μου ; Εις τον Ιησού Χριστόν σε οδηγεί πάλι. Εγώ ο Ιησούς ειμί το 'Αστρο της Αυγής (Αποκάλυψις Ιω.). Δεν βαρεθήκατε να κάνετε κύκλους γύρω από τον Ιουδαιοχριστιανισμό ; Μπαλάκι του σας έχει κάνει.

parafernalia με εκπλήσεις...ποτέ δεν πίστευα ότι ένας φανατικός θιασώτης του Διαφωτισμού και του ορθού λόγου, θα τακίμιαζε με έναν μοντέρνο κεκαλυμένο ιεροκήρυκα του εωσφορικού Ιουδαιοχριστιανισμού. Χαίρομαι για αυτό. Δηλώνει ένα άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων, μόνο πρόσεχε μήπως ο ιεροκήρυκας του New Age κρύβει τον φανατισμό κάποιου ραββίνου κεκαλυμένου που χαρακτηρίζει ανόητο όποιον διαφωνεί μαζί του ή όταν αστειεύεται...

Εν το Παν. Χριστός και Εωσφόρος, Πατήρ και Μήτηρ, Πυρ, Γη, Αήρ, 'Υδωρ και Αιθέρας, Ιχθείς και Υδροχόος. Απορρίπτω όλα τα δίπολα και τις σκεπτομορφές σας. Αρνούμαι να συμμετάσχω εις τον Αρμαγεδώνα μεταξύ των φαντασμάτων - σκεπτομορφών που έχουν στρατοπεδεύσει στα κεφάλια σας. Στημένο το παιχνίδι σας. Η Λογική εις το φέρετρον. Μια Ελλάδα που χάνεται και κάποιοι έχουν την πολυτέλεια να διαλογίζονται φαντάσματα και να πουλάνε τα παραμύθια τους. Ας πάμε εμπρός ! 'Οχι πίσω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Dr. Strangelove, είσαι ανιστόρητος και βιαστικός στην κρίση σου! Ο Αυγερινός δεν είναι ιουδαιοχριστιανικό σύμβολο, αλλά έχει γίνει αντικείμενο σφετερισμού από την ιουδαιοχριστιανική ερμηνευτική. Αναγνωρίζουμε τον κώδικα ανατροπής του ιουδαιοχριστιανικού κατεστημένου επί των συμβόλων που αυτό έχει θεσμοθετήσει... διότι πολύ απλά δε μπορεί να γίνει αλλιώς- η ρήξη προϋποθέτει τη συνέχεια. Για παράδειγμα, όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός δε συνέβη ρηξικέλευθα αλλά μάλλον πλαστούργησε τα ήδη υπάρχοντα παγανιστικά πρότυπα προς τη δική του ηθική και αισθητική κατεύθυνση. Παρομοίως κι εμείς τώρα θεσμοθετούμε το νέο αλληγορικό σημαίνον του γίγνεσθαι διενεργώντας μια κρίσιμη μετάλλαξη επί των συμβόλων που επικρατούν. Ο Αυγερινός που υπόκειτο τον σφετερισμό της Καινής Διαθήκης από την αρχαιοελληνική σκέψη, αυτή τη φορά στο φως της δικής μας αυθαίρετης ερμηνευτικής που ουσιαστικά λυτρώνεται από τον Πατρικό Νόμο, ΟΡΙΣΤΙΚΑ!

Παραμένεις ανόητος Dr. Strangelove, πολύ απλά επειδή βιάζεσαι να κρίνεις δίχως να έχει διερωτηθεί: τι στο διάολο προσπαθεί αυτός ο "επιτήδειος" να εξηγήσει στο περιεχόμενο σχεδόν εξακοσίων σελίδων. Ίσως να προσπαθώ να αποσοβήσω τέτοιου είδους επιχειρήματα; Αλλά δε θα το μάθεις ποτέ γιατί ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ και ο ΝΑΡΚΙΣΙΣΤΗΣ είσαι ΕΣΥ και δεν πρόκειται ποτέ να υποκύψεις, να υποβληθείς στο χάρακα και τον διαβήτη των νέων εωσφορικών επιχειρημάτων κι αιτημάτων. Μόνο και μόνο από τυφλή αντίδραση...

Αλλά ο parafernalia, ο τόσο ορθολογιστής και θιασώτης του Διαφωτισμού, ξαφνικά αλλάζει στάση.
Ένας τόσο ευφυής άνθρωπος πιστεύεις πως θα έπεφτε σε "παγίδα" μου;
΄Ή μήπως έχει την ικανότητα να υπερβεί την κρούστα του Εγώ των αποκρυσταλλωμένων συλλήψεων και να αναγνωρίσει το αυτονόητο που πολλάκις παραγνωρίζουμε;

Food for Thought, Doc!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Dr. Strangelove, είσαι ανιστόρητος και βιαστικός στην κρίση σου! Ο Αυγερινός δεν είναι ιουδαιοχριστιανικό σύμβολο, αλλά έχει γίνει αντικείμενο σφετερισμού από την ιουδαιοχριστιανική ερμηνευτική. Αναγνωρίζουμε τον κώδικα ανατροπής του ιουδαιοχριστιανικού κατεστημένου επί των συμβόλων που αυτό έχει θεσμοθετήσει... διότι πολύ απλά δε μπορεί να γίνει αλλιώς- η ρήξη προϋποθέτει τη συνέχεια. Για παράδειγμα, όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός δε συνέβη ρηξικέλευθα αλλά μάλλον πλαστούργησε τα ήδη υπάρχοντα παγανιστικά πρότυπα προς τη δική του ηθική και αισθητική κατεύθυνση. Παρομοίως κι εμείς τώρα θεσμοθετούμε το νέο αλληγορικό σημαίνον του γίγνεσθαι διενεργώντας μια κρίσιμη μετάλλαξη επί των συμβόλων που επικρατούν. Ο Αυγερινός που υπόκειτο τον σφετερισμό της Καινής Διαθήκης από την αρχαιοελληνική σκέψη, αυτή τη φορά στο φως της δικής μας αυθαίρετης ερμηνευτικής που ουσιαστικά λυτρώνεται από τον Πατρικό Νόμο, ΟΡΙΣΤΙΚΑ!

Παραμένεις ανόητος Dr. Strangelove, πολύ απλά επειδή βιάζεσαι να κρίνεις δίχως να έχει διερωτηθεί: τι στο διάολο προσπαθεί αυτός ο "επιτήδειος" να εξηγήσει στο περιεχόμενο σχεδόν εξακοσίων σελίδων. Ίσως να προσπαθώ να αποσοβήσω τέτοιου είδους επιχειρήματα; Αλλά δε θα το μάθεις ποτέ γιατί ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ και ο ΝΑΡΚΙΣΙΣΤΗΣ είσαι εσύ και δεν πρόκειται ποτέ να υποκύψεις, να υποβληθείς στο χάρακα και τον διαβήτη των νέων εωσφορικών επιχειρημάτων κι αιτημάτων.

Αλλά ο parafernalia, ο τόσο ορθολογιστής και θιασώτης του Διαφωτισμού, ξαφνικά αλλάζει στάση.
Ένας τόσο ευφυής άνθρωπος πιστεύεις πως θα έπεφτε σε "παγίδα" μου;
΄Ή μήπως έχει την ικανότητα να υπερβεί την κρούστα του Εγώ των αποκρυσταλλωμένων συλλήψεων και να αναγνωρίσει το αυτονόητο που πολλάκις παραγνωρίζουμε.

Food for Thought, Doc!


μάνα μου σας χρησιμοποιούν...Δεν έχει σημασία πόθεν προέρχεται το σύμβολο και το κάθε σύμβολο, εν προκειμένω ο Εωσφόρος, αλλά ποιούς σκοπούς εξυπηρετεί σήμερα και προς το παρόν εξυπηρετεί τους σκοπούς της Ραβινίας και του ελληνορθόδοξου ιερατείου (ούνα φάτσα ούνα ράτσα) που σκοπίμως δεν διαβάζει την Αποκάλυψη στην εκκλησία. Οπότε εσύ μάλλον είσαι ο ανόητος που δεν το βλέπεις. Οι έξυπνοι δεν έχουν ανάγκη τον Αυγερινό ούτε τον φούφοτο για να κάνουν επανάσταση. Απλά την κάνουν. Δεν ομιλούν. Πράττουν. Καμμία επανάσταση δεν βασίστηκε σε φαντασμαγορίες, παράλληλα σύμπαντα, αγγελούδια, αγίους και δαίμονες. Οι επαναστάτες για να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να είναι τετράγωνοι. 'Οποτε εναπλάκη κάποιος Μεσσιανισμός σαν τον δικό σου εις την πολιτική, είχαμε ναζισμούς (Θούλη κλπ). Μπορεί να μην αναμένεις Πρόσωπο ή Σωτήρα, αλλά το παραμύθι σου τους βοηθάει να τον φέρουν μια ώρα αρχύτερα. Πού κολλάνε τα γεωμετρικά εργαλεία που αναφέρεις σε όλο αυτό ; Τα εργαλεία είναι αυστηρά, συνεπή και απαράμιλλα. Κατασκευάζουν με μεγάλη ακρίβεια και αυστηρότητα λογικά σχήματα. Τι σχέση έχει ο Πυθαγόρας και τα μαθηματικά με τον Μεσσιανισμό ; Αναγνωρίζομεν διδασκάλους φιλοσόφους, όχι προφήτες και αγίους. Αυτό είναι το μεγαλείο του ελληνικού Πνεύματος. Πνεύμα το οποίο πρέπει να μείνει καθαρό από ναρκωτικά και ελεύθερο από την κυριαρχία των σκεπτομορφών, χωρίς ωστόσο να καταπνίγει την φαντασία και να καταδυναστεύει την έμπνευση. Παν μέτρον άριστον. Εσύ φαντασιώνεσαι να στηθούν παντού αγάλματα του Εωσφόρου έγραψες κάπου...από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις...Συνέχισε όμως, δεν θέλω να σου χαλάσω το όνειρο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Απλά σου παραθέτω για να καταλάβεις πόσο outsider είσαι στο νέο διαφαινόμενο Zeitgeist:

Στο «τέλος των καιρών», λοιπόν, ανακαλύπτουμε ότι υπάρ-
χει μόνο μια σωτηρία. Είναι αυτή που, σε αντιδιαστολή με την
εσχατολογική οπτική, προϋποθέτει την αποδοχή των πραγμά-
των ως έχουν∙ που η ολοκλήρωσή της εξαρτάται από την αυ-
τοπαραίτηση στον εγωλογικό θάνατο, στην αφομοίωση από το
Είναι, παρά από ένα διαρκή ηρωικό αγώνα που αποβλέπει στην
αποθέωση της ταυτότητας. Η σωτηρία που εξαγνίζει με ξινή
γεύση την καρδιά δια της αποδοχής της «βεβηλότητας» του κό-
σμου, που καθιστά την οποιαδήποτε αποκλειστική ιεροποίηση
του σε υποκρισία και μέθοδο ελέγχου. Η υπόθεση σωτηρίας που
μας απασχολεί στο υψηλότερο αναστοχαστικό πλάνο δεν μπο-
ρεί παρά να αναιρεί την αναγκαιότητα για ένα τέτοιο διάβημα
και επομένως να αποσβήνει την ίδια της την ισχύουσα έννοια.
Για να μιλήσουμε ευθύτερα, η ύστατη σωτηριολογική χειραφέ-
τηση επί της οξείας κλιμάκωσης του ιστορικού γίγνεσθαι θα μας
απαλλάξει από κάθε σωτηριολογική αναγκαιότητα, είτε είναι
αυτή η ηθικολογία της Καινής Διαθήκης είτε ο ορθολογισμός
του Διαφωτισμού, μέσω μιας οντολογικής ερμηνείας που θα
αποβλέπει στην παρουσίαση του Είναι δίχως καμία απολύτως
επικαλυπτική τάση. Όπως μας έχει ενημερώσει ο Heidegger,
μια τέτοια ακριβώς αντιμετώπιση της πραγματικότητας είναι
που βιαιοπραγεί κατά της επιβεβλημένης αυτής σωτηριολογίας,
δεδομένου ότι όλα όσα μας περιβάλλουν «μανδαλώνονται» από
κατεστημένες αξιώσεις, από ολιγαρκείς, καθησυχασμένες και
αυτονόητες καθημερινές ερμηνείες. Επομένως, η παράδοξη
σωτήρια μας έξοδος από το σωτηριολογικό προγραμματισμό
της νόησης περνάει αναγκαστικά από τη στενωπό ενός υβριστι-
κού διαβήματος. Όσοι κατορθώσουν να το τελεσφορήσουν στην πεποίθηση περί μιας ευφραντικής αρτιότητας της ύπαρξης, θα
ανήκουν στην αριστοκρατία του Νέου Αιώνα, τέκνα του οποίου
θα αποτελέσουν τα εράσμια πλήθη του μέλλοντος.
Το κυριολεκτικό περιεχόμενο του κοινωνικού μας αιτήματος
φαντασιακά δεν μπορεί παρά να μεταφοροποιηθεί με το αρ-
χέτυπο που όλοι μας, άλλοι περιδεώς και άλλοι με αποτροπή,
καρτερούμε. Η μόνη διέξοδος από την, ουσιαστικά, μακραίωνη
κρίση του πατριαρχικού πολιτισμού έγκειται στην ανάληψη αυ-
τής της βαριάς ευθύνης, που ανέρχεται από βάθη οντολογικά.
Εκεί όπου είναι εκ των ριζών θεσμισμένος ο παγκοσμιοποιημέ-
νος δυτικός πολιτισμός, στο μυθικό λόγο περί ενός Προπατορι-
κού Αμαρτήματος και ακόμη περισσότερο του μυθικού λόγου
που αποδίδει τη Σωτηρία μας από ένα τέτοιο Αμάρτημα που
λαθραίως μας προσάπτουν, αποκλειστικά και μόνο στον προση-
λυτισμό από ένα συγκεκριμένο μεσσιανικό δογματολόγιο∙ από
τέτοια βάθη είναι που πρέπει να αντεπεξέλθουμε, χαράζοντας
τον ορισμό της νέας εμβληματικής μυθοπλασίας που θα κλείσει
το διάκοσμο του πατριαρχικού γίγνεσθαι. Η μόνη αξιόπιστη δι-
έξοδος από την κρίση και τον αποπροσανατολισμό συνίσταται
στον πηγαίο μας οντολογικό αντιπερισπασμό. Το κατά πόσο οι
φέροντες του χιλιαστικού αναρχικού κινήματος θα σχηματίσου-
με την προσδοκώμενη καθολική ηγεμονική τάξη εξαρτάται από το αν θα συλλάβουμε τα αμέσως επόμενα τεκταινόμενα από το
μυθολογικό πρίσμα που αναλογεί. Με αυτοαναφορική ένταση
θα πρέπει να διυλίσουμε κάθε προφητική προκατάληψη. Να
ανταπαντήσουμε τη δογματική βεβαιότητα του αναχρονιστι-
κού μονολογικού ανθρώπου με τη σαρωτική μας αίγλη, με το
καταυγασμένο μας ύπατο ανάστημα, την υψηλοφροσύνη του
Παγωνιού, στη θεάρεστη ώρα της αυγής να αντιτάξουμε μια
άλλη βεβαιότητα, τεκμηριωμένη συντριπτικά ορθότερα, ιδεατή
και πλουμιστή από τη μεθυστική δυνατότητα θεσπέσιων έργων
του καινούργιου βιώματος.
Θα προϋπαντήσουμε τη νέα ημέρα όπως αρμόζει αν θεσπίσου-
με την καταστατική φύση της εξάρθρωσης, της ενδεχομενικότη-
τας, του χαοτικού και, εν κατακλείδι, αν θα επαναθεμελιώσου-
με το ανθρώπινο βίωμα με την αμφισβήτηση των θεμελίων σαν
έναν αναμφίλεκτο οντολογικό και, συνακολούθως, πολιτικό κα-
νόνα. Η Αισθητική Δημοκρατία, ο οργανικός κομουναλισμός, η
κοινότητα που προάγει την επιθυμητική παραγωγή σε συλλογι-
κή αναγκαιότητα ξεκινούν το ταξίδι της πλανητικής ίασης από
αυτό ακριβώς το βήμα. Το συγκεκριμένο παιγνιώδες θρησκευ-
τικό φρόνημα και η οντολογική αντίπραξη που αυτό συνιστά,
με τη φόρα ενός θεουργικού πραξικοπήματος θα κατασταθεί ως
η ρίζα της Μεταστροφής. Είτε το θέλουμε είτε όχι, η επιστροφή
μας στον Παράδεισο περνάει από μια κοσμοϊστορική παραδοχή:
ότι αντίποδας είναι ο οικείος μας τόπος, αντίπαλος ο φίλος μας,
έτερον ο εαυτός μας, αποδοχή του πειρασμού η μετάνοιά μας.

Aν εσύ τώρα Dr Strangelove διακρίνεις στα ανωτέρω το σκοταδιστικό πνεύμα για το οποίο με στηλιτεύεις, εγώ θα γίνω καλόγρια στο Άγιον Όρος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
που ο Άγριος, ο Πανθηρολάτρης, ο Θηλύμορφος, ο Ωμηστής, ο Σαβάζιος, ο Λύσιος, ο Ταυρομέτωπος, ο Ρηξίνοος, ο Πυριγενής
Έχει κι άλλα: :P

Αβροκόμης, Αγλαόδωρος, Αγλαόμορφος, Αγλαός, Αγνός, Άγριος, Αγροίκος, Αδάκρυτος, Αδήριτος, Αδωνεύς, Αεξίφυτος, Αθήητος, Αιγοβόλος, Αιγύπτιος, Αιθιοπαίος, Αιολόμορφος, Αισυμνήτης, Ακερσεκόμης, Ακεσσίπονος, Ακήρυκτος, Ακοίμητος, Ακόρητος, Ακρατοφόρος, Ακροκάλιξ, Αληθής, Αληξητήρ, Αλούσιος, Αμαίμακτος, Άμβροτος, Αμείδητος, Αμήτωρ, Αμπελόεις, Αμπελοφύτωρ, Αμφιετηρής, Αμφιετής, Αμώμητος, Άναλκις, Ανθεύς, Άνθιος, Ανούτατος, Αξίτης, Αοίδιμος, Απαλός, Απειλητήρ, Απειρόμοχθος, Απένθηρος, Απήμων, Άρευς, Αρήιος, Αριπρεπής, Αροεύς, Άρρητος, Αρχέγονος, Αρχέκακος, Ασίδηρος, Ατάρβητος, Άτρομος, Βακχεπαιάν, Βακχείος, Βακχεύς, Βακχεύτωρ, Βάκχος, Βασιλεύς, Βασσαρεύς, Βάσσαρος, Βοιωτός, Βοοκραιρός, Βοτρυόεις, Βριαρός, Βρισαίος, Βροτοσσόος, Βοτρυόκοσμος, Βοτρυοχαίτης, Βοτρυφόρος, Βρόμιος, Γαληναίος, Γαμοστόλος, Γελόως, Γηθόσυνος, Γιγαντολέτης, Γιγαντόφονος, Γονόεις, Γοργυεύς, Γυναιμανής, Δασύλλιος, Δενδρίτης, Δεξιοπόλος, Διάκοσμος, Δίγονος, Διθυραμβογενής, Διθύραμβος, Δικεράτης, Δίμορφος, Διογενής, Δισσοτόκος, Διφυής, Δολόεις, Δολορραφής, Δορυκτιπόλος, Δορυσσόος, Δουσαρεύς, Δρακοντοκόμος, Δύσερως, Εγερσίγελως, Εγερσίκορος, Εγερσίκωμος, Εγερσίμοθος, Ειραφιώτης, Ελελεύς, Ελεύθερος, Ελυγεύς, Ενόρχης, Ένορχος, Επάφιος, Επιλήνιος, Ερεβίνθιος, Ερημονόμος, Εριβρεμέτης, Ερίβρομος, Ερνεσίπεπλος, Ερωμανής, Ευάμπελος, Ευάν, Ευβουλεύς, Εύβουλος, Εύδενδρος, Εύθυρσος, Ευθώρηξ, Ευίερος, Εύιος, Ευκέραος, Ευπολύβουλος, Ευρυβίης, Ευρυχαίτης, Ευστέφιος, Εύυμνος, Ευώδης, Εχιδνοκόμος, Ζαγρής, Ζάθεος, Ζάλοχος, Ζέων, Ζηλαίος, Ζηλήμων, Ζηλοδοτήρ, Ζυγόδεσμος, Ζωογόνος, Ήβων, Ηδύθροος, Ηδυπότης, Ηδύς, Ηδωνός, Ηπεροπεύς, Ήπιος, Ηρικαπαίος, Θαλασσόμοθος, Θαλασσοπόνος, Θαλασσοπόρος, Θεηγενής, Θέοινος, Θέρμιος, Θεσμοφόρος, Θηβαιγενής, Θηλυμανής, Θηλύμορφος, Θηλύφρων, Θιασώτης, Θρασύς, Θρηίξ, Θριαμβοδιθύραμβος, Θυμολέων, Θυρσαχθής, Θυρσομανής, Θυρσοτινάκτης, Θυρσοφόρος, Θυωναίος, Ίακχος, Ικάριος, Ιμερόεις, Ιμερτός, Ινδολέτης, Ιόβακχος, Ιοπλόκος, Ισοδαίτης, Καδμείος, Καλεσσίχορος, Καλλιέσπειρος, Καλλίνικος, Καλός, Καλυδώνιος, Κάρπιμος, Καρυβαρέων, Κελαδεινός, Κεραός, Κερασφόρος, Κεφαλλήν, Κισσόβρυος, Κισσοκόμος, Κισσός, Κισσοστέφανος, Κισσοφόρος, Κισσοχαίτης, Κισσοχαρής, Κισσοχίτων, Κολωνάτης, Κορυμβοφόρος, Κρήσιος, Κρύφιος, Κρυψίγονος, Κύβηλος, Κωμαστής, Λαγοβόλος, Λαθικηδής, Λαμπτήρ, Λευκανίτης, Λευκοχίτων, Ληναίος, Λικνίτης, Λιποπτόλεμος, Λυαίος, Λυδός, Λυσιμελής, Λυσιμέριμνος, Λύσιος, Λυσιπαίγμων, Λυσίπονος, Λυσίφρων, Λυσσεύς, Μαινόμενος, Μαιόνιος, Μανικός, Μαρωναίος, Μεγασθενής, Μεθυδώτης, Μεθυμναίος, Μεθυσφαλής, Μειλίχιος, Μελαναιγίς, Μελλόγαμος, Μελπόμενος, Μενεπτόλεμος, Μενώλιος, Μεσατεύς, Μητροτρεφής, Μιτρηφόρος, Μυγδόνιος, Μυριόμορφος, Μύστης, Νάξιος, Ναρθηκοφόρος, Νεβριδόπεπλος, Νεβριδοστόλος, Νεβροχίτων, Νεβρωδεύς, Νηπενθής, Νυκτέλιος, Νυκτέριος, Νυκτοπόλος, Νυκτοφαής, Νυσαίος, Νυσήιος, Ξανθοκάρηνος, Ξενοδώτης, Ξυνός, Ξυστοβόλος, Οβριμόθυμος, Οινοβαρής, Οινοδότης, Οινόφυτος, Οινόχυτος, Οίνοψ, Οιστρήεις, Οργίλος, Όργιος, Ορειμανής, Ορεσίτροφος, Ορέσκιος, Ορεσιφοίτης, Ορεσσίκομος, Ορεσσίνομος, Ορθός, Ορίβακχος, Οριπλανής, Οριτρεφής, Ορμάδιος, Ορχηστήρ, Όσιρις, Παιδοκόμος, Παντοδυνάστης, Πατρώος, Παυσίπονος, Περιόνιος, Περισθενής, Πλαγκτήρ, Ποθεινός, Ποθόβλητος, Ποικιλόβοτρυς, Πολίτης, Πολυβλέφαρος, Πολυγηθής, Πολυειδής, Πολύκωμος, Πολυπάρθενος, Πολυστάφυλος, Πολυστέφανος, Πολύυμνος, Πολυώνυμος, Πρωτόγονος, Πυρίβρομος, Πυριπνείων, Πυρίπολος, Πυρίσπορος, Πυριφεγγής, Ραδινός, Ρηνοχοριεύς, Ρηξίνοος, Ρηξίχθων, Ρικνώδης, Σαβάζιος ή Σαβάσιος, Σάτυρος, Σαώτης, Σελασφόρος, Σεμεληγενέτης, Σεμεληεύς, Σκηπτούχος, Σκιρτητής, Σταφυληκόμος, Συκίτης, Σφάλτης, Σωτήρ, Τανυπλόκαμος, Ταυρόκερως, Ταυροκέφαλος, Ταυρόκρανος, Ταυρομέτωπος, Ταυρόμορφος, Ταυροφάγος, Ταυροφαής, Ταυρωπός, Ταχύγουνος, Τελεσσίγαμος, Τελετάρχης, Τερπνός, Τερψίβροτος, Τρίγονος, Τριετής, Τριφυής, Τυρρηνολέτης, Τυφλός, Ύης, Υγρόμυθος, Υγρός, Υλήεις, Υμενήιος, Υπναλέος, Υπνοφόβης, Υπνώεις, Υποβρύχιος, Υποκόλπιος, Φαυστήριος, Φεραυγής, Φηρομανής, Φιλάγρυπνος, Φιλάκρητος, Φιλάλυπος, Φιλεύιος, Φιλόβοτρυς, Φιλοκισσοφόρος, Φιλομειδής, Φιλοπαίγμων, Φιλοπευθής, Φιλόπτορθος, Φιλόσαρμος, Φιλοσκόπελος, Φιλοστάφυλος, Φιλόστοργος, Φιλοτίμητος, Φιλοχορευτής, Φοιταλιώτης, Φρενοθελγής, Φρικτός, Φυγαλεύς, Φυγοπτόλεμος, Φυτηκόμος, Χαλίφρων, Χαλκιχίτων, Χαρίεις, Χλοόκαρπος, Χοιριμανής, Χορευτής, Χοροίτυπος, Χοροπλεκής, Χοροτερπής, Χρύσασπις, Χρυσεγχής, Χρυσεομίτρας, Χρυσόκερως, Χρυσοκόμυης, Χρυσωπής, Ψευδαλέος, Ψεύστης, Ψίλας, Ψορομηδεύς, Ψυχοδαΐκτης, Ψυχοπλανής, Ωμάδιος, Ωμηστής, Ωρεσίλοιπος, Ώριος κ.ά.


Η αρμονία επέρχεται με την σύζευξη του Απολλώνιου με το Διονυσιακό στοιχείο. Αυτό είναι το Παν μέτρον άριστον, των αρχαίων Ελλήνων. Ούτε μόνο τετράγωνη λογική, ούτε σκέτο βίωμα και φαντασία.

Ο Διαφωτισμός υπερθεμάτισε το Απολλώνιο στοιχείο με τις πολλές θετικές αλλά και την αρνητική συνέπεια του συγκαλυμμένου ηγεμονισμού πάνω στις συνειδήσεις. Τώρα οψόμεθα την έλευση του Διόνυσου ως μέγιστου καταστροφέα και αναδημιουργού, φορέα της πνευματικής αναγέννησης του νέου πολιτιστικού ρεύματος, με την γνήσια, ελεύθερη, φαντασιακή ανθρώπινη μέθεξη στο θείο, να ισορροπήσει τη ζυγαριά.

Οι έξυπνοι δεν έχουν ανάγκη τον Αυγερινό ούτε τον φούφοτο για να κάνουν επανάσταση. Απλά την κάνουν. Δεν ομιλούν. Πράττουν. Καμμία επανάσταση δεν βασίστηκε σε φαντασμαγορίες, παράλληλα σύμπαντα, αγγελούδια, αγίους και δαίμονες. Οι επαναστάτες για να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να είναι τετράγωνοι.

Αν περιμένεις την διανόηση των "έξυπνων" για να γίνει η επανάσταση, σώθηκες. Το πολύ πολύ να γίνει μια εξέγερση για να φάει και ο φτωχός το ξεροκόμματο που θα του πετάξει ο πλούσιος. Το ερώτημα είναι τι χρειαζόμαστε για μια πραγματική Αναγέννηση; Τετράγωνους επαναστάτες και γεωμετρικά εργαλεία; Ελάτε τώρα, έχουμε πήξει στη λογική χρόνια τώρα. Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ουσιώδης προσφορά του oize:

Η μόνη αξιόπιστη διέξοδος από την κρίση και τον αποπροσανατολισμό συνίσταται στον πηγαίο μας οντολογικό αντιπερισπασμό.
Ας ερευνήσουμε, ας εξετάσουμε πράγματα που κάποτε φάνταζαν γελοία, βλακώδη, φαντάσματα ή υποπροϊόντα μιας άλογης έμπνευσης κι ας κρίνουμε πρώτα με τη διαίσθησή μας, μετά με το συναίσθημα του βιώματός μας όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν και μετά ας εκλογικεύσουμε από μέσα μας τα σημαίνοντα.

Η επιστήμη μας εκπλήσσει. Πράγματα που τα θεωρούσαμε εθιμοτυπικά σαμάνων ή ανατολίτικων δοξασιών, όπως το συνειδητό ονείρεμα π.χ., μπαίνουν στο μικροσκόπιο Δυτικών επιστημόνων με πειραματικές αποδείξεις (Stephen LaBerge, Keith Hearne). Τώρα θα βγούνε βέβαια κάποιοι και θα ποστάρουν "Ποια ειναι η αποψη σου για τον Χριστιανισμο?" :P Ξεκολάτε ρε παιδιά, "πίστευε και μη, (κόμμα) ερεύνα".

Να λοιπόν που όταν το διανθρώπινο έμβλημα γίνεται το Άλλο εις βάρος του Ιδίου
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι
(Ηράκλειτος)

Για τους ξύπνιους υπάρχει ένας κοινός κόσμος, ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται ο καθένας στο δικό του Εγώ. :hug:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ερχόμαστε από την αναρχία κι αναζητούμε μίαν αρχή, αλλά, φευ, συναντάμε πάντα πρώτα, το τέλος!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top