Ποιο τραγούδι των Κόρε Ύδρο σας αντιπροσωπεύει πιο πολύ;

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Τυχαία κι ενώ είμαι στο αυτοκίνητό μου, ακούω από το κρατικό ραδιοφώνο -...ώρες ώρες είναι πιο πρωτοπόρο.. απο κάτι δήθεν πρωτοποριακούς...- ακούω μια υπέροχη μουσική λίγο πριν "σβήσει". Ο εκφωνητής αναφέρει ότι είναι οι Κόρε Ύδρο.....μαγεύτηκα...θελησα όταν θα έφτανα σπίτι να ψάξω γι αυτούς στο net..... https://www.koreydro.gr/... και την επόμενη μέρα έτρεξα στα δισκοπωλεία της Αθήνας να βρω το τραγούδι που με είχε τόσο συγκινήσει

Εδώ μιλάνε για λατρεία
εδώ μιλάνε για μορφές
που αποθεώνονται τη νύχτα
μέσα σε πάθη κι ενοχές

Εδώ μιλάνε για αγωνία
φυλακισμένη σε ψυχές
που ήρθαν από άλλους κόσμους
και από άλλες εποχές

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία.................
τι απλός αλλά ταυτόχρονα μεστός στίχος, τι περίεργη φωνή, τι καταπληκτική μουσική...

Ποιό τραγούδι των Κόρε Ύδρο σας έχει συγκινήσει έτσι ξαφνικά?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Όχι πια έρωτες
δε σ'αγαπάω πια

και δεν ξυπνάω

μέσα στον ύπνο μου για σένα


Όχι πια έρωτες


δεν ανυπόμονω

πια να σε δω

και δίπλα σου να κοιμηθώ


Όχι πια δάκρυα


δε ζηλεύω πια

και δε θολώνω

τα γυαλια μου πια για σενα


Όχι πια θάνατοι


οχι πια διάβασμα με ηρεμηστικά

οχι πια ύπνοι

με τηλέφωνα ανοιχτά


Όχι πια πρόστυχα μυνήματα


Όχι πια γέλια και παιχννίδια όταν είμαστε μαζί

Όχι πια μέλισσες το βράδυ

Όχι γατάκια το πρωί


Όχι πια έρωτες


δεν ξαναλεω πια

πως συνεχεια σε σκέφτομαι

δε ξαναλέω πια "θα σ'αγαπω"


Όχι πια έρωτες


γιατί εσύ το ζήτησες

και δε μπορώ παρά να το δεχτώ


Όχι πια όνειρα


Όχι πια όνειρα πως κάποτε θα ζήσουμε μαζί

εσύ δεν είσαι πια εδώ

κι εγώ ποτέ δε θα'μαι εκεί


πόσες φορές δεν έχουμε πει
"όχι πια όνειρα"
"όχι πια έρωτες"
και αφού εξαντλήσαμε τα περιθώρια για να τα ξαναβρούμε με το απερχόμενο ταίρι μας
να πούμε
"εσύ δεν είσαι πια εδώ κι εγώ ποτέ δεν θα ειμαι εκεί"
"βαρέθηκα να είμαι εκεί κι εσύ να μην είσαι ποτέ εδώ"
"δεν με κρατάς, δεν είμαι εδώ, εκεί που πας εγώ ποτέ δε θα'ρθω"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
To "7 μήνες μετά" άκου. ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MissKit

Επιφανές μέλος

Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
Ping. :redface:

Είναι λίγο βαριά τα τραγούδια των Κόρε Ύδρο και ιδιόρρυθμος ο ήχος. Είναι μάλλον από αυτά τα σχήματα που είτε λατρεύεις, είτε δεν αντέχεις καν να ακούσεις. Αξίζει όμως λίγη κίνηση παραπάνω στο θέμα τους.

Τώρα που δεν έχω κανέναν

Στίχοι: Ήταν άκυρα τα σήματα
πως όλα συνεχίζονται
και απλή παρηγοριά
πως τα πάντα συνηθίζονται

Τώρα μόνο πρώτο πρόσωπο,
τα γόνατα λυγίζουνε,
τα χέρια αχρηστεύονται,
τα χείλη απλά θυμίζουνε

Τι να το κάνω το τηλέφωνο
και τι να πω στη μάνα μου,
γιατί να ταξιδέψω,
τη ζωή μου να ξοδέψω;

Για ποιο λόγο να δακρύσω
και για ποιον να τραγουδήσω,
για ποια μάτια να είμαι όμορφος,
για ποιο σώμα δυνατός;

Ποια καλοσύνη να μισήσω
και ποιο μίσος ν’ αγαπήσω,
ποιο κρεβάτι να προδώσω,
ποια αμαρτία να δικαιώσω;

Όλα μέσα μου πεθαίνουν,
οι χαρές μου αρρωσταίνουν
και της Άνοιξης τη φύση
ποιος γιατρός θα τη νικήσει;

Ίσως δεν ήσουν κάτι πιο πάνω
από ένα γέλιο στα αστεία μου,
από μια σκέψη πριν κοιμηθώ,
από ένα δάκρυ στην κηδεία μου,
όμως η θάλασσα που πέφτω
είναι μια δίνη χωρίς εσένα
και το βουνό που ανεβαίνω
λέγεται Γολγοθάς για μένα
τώρα που δεν έχω κανέναν
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MissKit

Επιφανές μέλος

Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
Κόρε. Ύδρο. | Απλές ασκήσεις στον Υπαρξισμό
Ένα μουσικό έργο που μου απορρόφησε την ψυχή, το μυαλό, με έκανε να βουρκώσω, ακόμη και να χειρονομήσω βιαίως, σαν ντράμερ, στη μέση του δρόμου.
Πηγή: tospirto

Ο δρόμος μου για σένα
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να υπάρχεις·
τη μια φοβάμαι εσένα και την άλλη το κενό.
Είχα μια ελπίδα πως για όλα φταίει το καλοκαίρι,
μα μέσα μου το αγκάθι σου γίνεται όλο και πιο αιχμηρό με τον καιρό.
Οι φίλοι εκπλήσσονται που ακόμα επιμένω
και λένε πως το κάνω μόνο από εγωισμό.
Μ' αυτά που έγραψες στον Τοίχο σου γελάνε,
μα αυτή η αφέλεια για μένα ορίζει τον ερωτισμό.

Ατέλειωτος ο δρόμος μου για σένα
κι από τους θάμνους εμφανίζονται σπαθιά·
θα μείνει ο πόνος τελικά να σε θυμίζει
ή το λευκό σκουφάκι που είχες στα μαλλιά;

Το ξέρω πως κολλάω μέσα στο βάλτο,
μα όποτε κάνω να ξεφύγω μπλέκομαι μέσα σε κλαδιά
κι εκεί που λέω «Ως εδώ, τα παρατάω»,
ένα στρουμφάκι που σου μοιάζει με σημαδεύει στην καρδιά.
Μέσα στο χάος που μας χωρίζει αιωρούμαι,
κλείνω τα μάτια μου και βλέπω εμένα δίπλα στο Θεό,
μα, όπως γυρνάει η σελίδα του βιβλίου,
χάνω τον έλεγχο και πέφτω ξανά μες στον ορυμαγδό.

Κι αν ίσως τώρα χαίρομαι που φεύγεις όπως φεύγεις,
που χάνεσαι μέσα στα Χριστούγεννα
κι αφήνεις μόνο τ' όνομά σου αποτύπωμα στο χιόνι,
θα σβήσει άραγε κι αυτό τη νέα χρονιά;

Τα περιθώρια στενεύουν και αρχίζω να πιστεύω
πως θα χαθείς για πάντα και ποτέ δε θα σε ξαναδώ.
Δεν ξέρω αλήθεια αν ενέδιδες για πόσο θά 'χα αντέξει,
μα το προσύμφωνο υπεγράφη και οι πλαστές εγγυητικές ήταν εδώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MissKit

Επιφανές μέλος

Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
Να βάλω και τον έτερό μου έρωτα από αυτό το album αφού ξεκίνησα. :redface:

Χάδια
Χάρτες στο συρτάρι
κρύβουν αναμνήσεις,
παλεύω να διασώσω
αυτά που θες να σβήσεις.
Είχες πει θυμάμαι
πως μέσα στο δικό σου σώμα
θα πάψω να είμαι θνητός.

Μα τώρα κάτω απ' το κρεβάτι
εκκολάπτονται κρίσεις,
τι κι αν συνεδριάζεις
πώς θα τις αφανίσεις.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι.

Πάνω απ' το σημάδι
υπόγειος πάλι πόνος,
έμεινε η ελπίδα
άνθη να σπείρει ο χρόνος.
Έλεγες θυμάμαι
πως μέσα στη δική μας νύχτα
γεννιέται αστείρευτο φως...

Μα τώρα νέες παραισθήσεις
τα βλέφαρα γέρνουν
και ενώ εδώ χαράζει
πάλι τη νύχτα φέρνουν.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,435 μηνύματα.
Γι’ αυτά τα μάτια ζω,
γι’ αυτά τα μάτια που δακρύζουν για μένα
Γι’ αυτή τη θάλασσα ζω Εδώ δεν έχουμε τρένα
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,779 μηνύματα.
"τα παιδιά της παλαιότητας", πλέον

 

BeatrixKiddo

Περιβόητο μέλος

Η Trix αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,048 μηνύματα.

-Με δίκασαν γιατί έβλεπα ενώ αυτοί ήταν τυφλοί-
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 12 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top