Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

Louard

Νεοφερμένος

Η Louard αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 36 μηνύματα.
ο,τι μα ο,τι και αν σου έχει συμβεί στη ζωή μπορείς να το αλλάξεις, ή να το δεις αλλιώς...
να βρεις την δύναμη μέσα σου και στο τέλος της ζωής σου να πεις αυτό το γνώστό "ΖΩΗ ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ"

όσο παράλογο και να ακούγεται , οτι και αν γίνεται στη ζωή μας για καλό γίνεται...
ναι θέλει χρόνο να πέσεις απο τα σύννεφα ή απλά πέφτεις με την μια... θέλει ακόμα περισσότερο για να ανέβεις ξανά... ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια... αλλά αν το πιστέψεις μέσα σου θα ανέβεις... και θα ξαναπέσεις και θα ξανανέβεις... έτσι είναι... η θέα όμως απο εκεί ψηλά είναι πολύ όμορφη και αξίζει κάθε φορά να προσπαθεις για να την δεις...

ίσως αν ο καθένας μας έψαχνε την ομορφιά που κρύβει μέσα του, τελικά να καταφέρναμε να κάνουμε και αυτό τον κόσμο ακόμα πιο όμορφο και την ίδια μας την ζωή...
ουσιαστικά η αυτοκτονία είναι η δύσκολη απόφαση μιας εύκολης λύσης...

έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε τα πάντα στη ζωή μας... πως θα ζήσουμε , τι θα κάνουμε... τον θάνατο ας τον αφήσουμε να είναι επιλογή κάποιου άλλου...
υπάρχει πάντα κάτι πολύ χειρότερο απο εμάς για να παραδειγματιστούμε και πάντα κάτι καλύτερο.. επίλογη μας είναι πως θα δούμε την ζωή..
ακόμα και σε πολύ άσχημες καταστάσεις, όπως άνθρώπων που επέζησαν απο δυστυχήματα και έμειναν παράλυτοι απο τον λαιμό και κάτω ας πούμε, επέζησαν όμως... και αυτό είναι κάτι... επέζησαν... για κάποιο λόγο,
δεν είναι ζωή αυτό που ζουν, σαφώς... αλλά όσο μέσα τους η καρδιά τους χτυπάει γιατί επέλεξε να χτυπάει είναι ζωντανοί... και πρέπει να ζήσουν...
σκληρό και απάνθρωπο ίσως... ίσως επέζησαν για να γίνουν παράδειγμα στους άλλους... δεν ξέρω γιατί ,
Υπάρχει ομορφιά γύρω μας και πανω απο όλα μέσα μας..
ας την ζήσουμε την "παλιο"ζωή μας!!! και ας την χαρούμε... και ας μην μιλάμε εκ του ασφαλούς εμείς οι όρθιοι ακόμα... εμεις που μπορούμε να παίξουμε μαζί της με κάθε τρόπο... και που πάντα μα πάντα θα έχουμε την δυνατότητα να χαμογελάσουμε μια μέρα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
ο,τι μα ο,τι και αν σου έχει συμβεί στη ζωή μπορείς να το αλλάξεις, ή να το δεις αλλιώς...
να βρεις την δύναμη μέσα σου και στο τέλος της ζωής σου να πεις αυτό το γνώστό "ΖΩΗ ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ"
Καταρχήν θα ήθελα όταν φτάσω στο τέλος της ζωής μου, να λέω "ζωή ευχαριστώ για τα υπέροχα που μου χάρισες". Το "σε νίκησα" δείχνει ότι τόσο καιρό προσπαθούσες ανταγωνιστικά να νικήσεις έναν αντίπαλο που δεν υπάρχει.
Επίσης, δεν αλλάζουν ούτε μπορείς να δεις αλλιώς τα πάντα στην ζωή, ie ο θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Εμενα και αν βρισκει αντιθετη...δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι....
Οχι, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
Οπως έχω ξαναπεί όμως και παραπάνω, ξέρεις τι υπέροχο που είναι να βλέπεις ανθρώπους που πίστευαν οτι δεν μπορούν να καταφέρουν κάτι, να προσπαθούν και τελικά να το καταφέρνουν;
Η ικανοποίηση στο πρόσωπό τους, είναι η καλύτερη ανταμοιβή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Οχι, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
Οπως έχω ξαναπεί όμως και παραπάνω, ξέρεις τι υπέροχο που είναι να βλέπεις ανθρώπους που πίστευαν οτι δεν μπορούν να καταφέρουν κάτι, να προσπαθούν και τελικά να το καταφέρνουν;
Η ικανοποίηση στο πρόσωπό τους, είναι η καλύτερη ανταμοιβή.

Δε διαφωνω με αυτο...απεναντιας...
Απλα μπορω να καταλαβω την αδυναμια αυτου που επελεξε την αυτοκτονια, χωρις να τον δικαιολογω..
Τελος παντων ειναι ενα πολυ ευαισθητο θεμα, το οποιο σχολιαζουμε εδω μεσα και εχω λιγο φρικαρει με τις δηλωσεις "φλερταρω με τη σκεψη της αυτοκτονιας" απο καποιο (/-α???) μελος...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Louard

Νεοφερμένος

Η Louard αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 36 μηνύματα.
Καταρχήν θα ήθελα όταν φτάσω στο τέλος της ζωής μου, να λέω "ζωή ευχαριστώ για τα υπέροχα που μου χάρισες". Το "σε νίκησα" δείχνει ότι τόσο καιρό προσπαθούσες ανταγωνιστικά να νικήσεις έναν αντίπαλο που δεν υπάρχει.
Επίσης, δεν αλλάζουν ούτε μπορείς να δεις αλλιώς τα πάντα στην ζωή, ie ο θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου...

πρέπει να φτάσεις στο τέλος της ζωής σου για να πεις "ευχαριστώ για τα υπέροχα που μου χάρισες"? το θέμα είναι να το λες κάθε μέρα... γιατί κάθε μέρα κρύβει και κάτι υπέροχο... αρκεί να έχουμε τα μάτια μας και την καρδία μας ανοιχτή...
το σε "Νίκησα" θα το πεις στην ζωή γιατί απλά άντεξες αυτά τα "άσχημα" που σου χάρισε, και στον ίδιο σου το εαυτό... και έπειτα, εσύ γιατί θα πεις σε ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα σε κάποιον που δεν υπάρχει?...
ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αντιδράσεις στο θάνατο...
όταν πέθανε ο πατέρας μου , στα 15 μου, αρχικά δεν το δέχτηκα...και έπειτα τα έβαλα με τον Θεό...
ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω γιατι? δέχτηκα οτι έγινε για κάποιο λόγο που αν δεν καταφέρω να τον μάθω όσο είμαι ακόμα όρθια , θα τον μάθω σίγουρα όταν θα φύγω απο εδώ...
έχασα χρόνια απο την ζωή μου φοβούμενη να αγαπήσω ακόμα και την μητέρα μου, για να είναι λιγότερος ο πόνος αν την χάσω...
ζω σε χωρίο και δεν ήθελαν να μου μιλούν ακόμα και οι συγγενείς μου γιατί στα 15 μου δεν έβαλα μαύρα...
ξέρεις τι σκέφτηκα? οι άνθρωποι που μ'αγαπούν με θέλουν να γελάω, και να μην το βάζω κάτω.. το ίδιο θέλει και ο πατέρας μου γιατί ήταν χαρούμενος άνθρωπος...απο εκεί που με κοιτάει...
δεν παραιτήθηκα απο την ζωή γιατί κάποιος δικός μου πέθανε... απλά αποφάσισα να "νικήσω" τον πόνο? την θλίψη? την έλλειψη ασφάλειας? όλα μαζί? δεν ξέρω..
χρόνια αργότερα και όταν όλα αυτά που είχα αφήσει στην άκρη ήρθαν μπροστά μου , σκέφτηκα να αυτοκτονήσω... δεν άντεχα τον ίδιο μου τον εαυτό... δεν ήθελα να ζήσω άλλο...
ώσπου μια μέρα πήρα την απόφαση να μην παραιτηθώ... έτσι απλά βρήκα την δύναμη μέσα μου... και είδα πόσο ωραίο δώρο είναι η ζωή... ίσως αυτή να είναι η τελευταία άνοιξη της ζωής μου... γιατί να μην την περάσω όμορφα?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fantasmenos

Τιμώμενο Μέλος

Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.

Τελος παντων ειναι ενα πολυ ευαισθητο θεμα, το οποιο σχολιαζουμε εδω μεσα και εχω λιγο φρικαρει με τις δηλωσεις "φλερταρω με τη σκεψη της αυτοκτονιας" απο καποιο (/-α???) μελος...

+10
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
και έπειτα, εσύ γιατί θα πεις σε ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα σε κάποιον που δεν υπάρχει?...
Εννοούσα ότι η ζωή σου δεν είναι ένας αντίπαλος. Άρα ο αντίπαλος δεν υπάρχει. ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Να και μία περίπτωση, που με προβλημάτισε:
Σαντάλ Σεμπίρ.


Η 52χρονη Σαντάλ Σεμπίρ διανύει το τελικό στάδιο της νόσου από την οποία πάσχει από το 2002. Σύντομα θα πεθάνει. Έχει χάσει τις αισθήσεις της γεύσης, της όσφρησης και την όρασή της. Επιπλέον υποφέρει από φρικτούς πόνους. Ο καρκίνος έχει παραμορφώσει το πρόσωπό της. Η άλλοτε δυναμική δασκάλα ζητεί από τη γαλλική Δικαιοσύνη το δικαίωμα στην ευθανασία. Πρόκειται για το πρώτο τέτοιο διάβημα στη Γαλλία, σύμφωνα με τον δικηγόρο της.
...

Η πρώην εκπαιδευτικός και μητέρα τριών παιδιών που κατοικεί στην περιοχή Πλομπιέρ-λε-Ντιζόν στην κεντροανατολική Γαλλία, έμαθε το 2002 ότι έχει προσβληθεί από νευροβλάστωμα στη ρινική κοιλότητα και στους παραρρινίους κόλπους, έναν ανίατο, επώδυνο, κακοήθη όγκο.

Η ιδιαίτερα σπάνια ασθένεια, με 200 κρούσματα να έχουν καταγραφεί παγκοσμίως τα τελευταία 20 χρόνια, εξελίσσεται προκαλώντας μη αναστρέψιμη παραμόρφωση του προσώπου και φρικτούς πόνους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lotta

Νεοφερμένος

Η Vicky αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
τραγικό...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

roumana

Διάσημο μέλος

Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Όντως…:( υπάρχουν και οι περιπτώσεις χωρίς ελπίδα…
Και οι λεπροί κάποτε ήταν χωρίς ελπίδα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

roumana

Διάσημο μέλος

Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
Ναι, έχεις δίκιο… και διαφωνώ με όλη την ιδέα της αυτοκτονίας…
...απλά όταν είδα την συγκεκριμένη φωτογραφία αισθάνθηκα ένοχη. Ένιωσα σαν να κρατώ με το ζόρι κάποιον σε μια κατάσταση που μόνο πόνο του προσφέρει όσο και αν προσπαθούμε να του προσφέρουμε καλό. Όταν όλη η γνώση και προσπάθεια δεν αποδίδει και ο άνθρωπος συνεχίζει να υποφέρει φριχτά… έχουμε δικαίωμα να τον φυλακίζουμε στον πόνο του? Δεν ξέρουμε βέβαια αν όντως ελευθερώνεται απο τον πονο με το να πεθάνει αλλά… έχουμε δικαίωμα να του αρνηθούμε όταν η ζωή του είναι αποδεδειγμένα μαρτύριο ?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ναι, έχεις δίκιο… και διαφωνώ με όλη την ιδέα της αυτοκτονίας…
...απλά όταν είδα την συγκεκριμένη φωτογραφία αισθάνθηκα ένοχη. Ένιωσα σαν να κρατώ με το ζόρι κάποιον σε μια κατάσταση που μόνο πόνο του προσφέρει όσο και αν προσπαθούμε να του προσφέρουμε καλό. Όταν όλη η γνώση και προσπάθεια δεν αποδίδει και ο άνθρωπος συνεχίζει να υποφέρει φριχτά… έχουμε δικαίωμα να τον φυλακίζουμε στον πόνο του? Δεν ξέρουμε βέβαια αν όντως ελευθερώνεται απο τον πονο με το να πεθάνει αλλά… έχουμε δικαίωμα να του αρνηθούμε όταν η ζωή του είναι αποδεδειγμένα μαρτύριο ?
Συμφωνώ γενικά, αλλά βασικά, κανένας δεν έχει δικαίωμα να περιορίσει οτιδήποτε στον άλλον(στον "πλησίον" του)...ακόμη και το "δικαίωμα στην αυτοκτονία"!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Συμφωνώ γενικά, αλλά βασικά, κανένας δεν έχει δικαίωμα να περιορίσει οτιδήποτε στον άλλον(στον "πλησίον" του)...ακόμη και το "δικαίωμα στην αυτοκτονία"!

Η αυτοκτονία είναι κι αυτή θάνατος. Πριν προχωρήσεις στην πράξη να σκοτώσεις το σώμα σου, έχει πεθάνει η ψυχή σου και το πνεύμα σου ή έχει τρελλαθεί ή πάσχει από ανίατη ασθένεια. Πίσω από το φυσικό τέλος υπάρχει το ψυχοπνευματικό. 'Εχει έρθει η ώρα σου, ο χρόνος έχει δείξει το τέλος, ένα παράδοξο τέλος, αλλά δεν παύει να είναι φυσικό γεγονός, η φυσική σου αντοχή σου ξεπέρασε τα όριά της. Δεν αντέχεις και τότε απλά αναλαμβάνεις να υποκαθιστήσεις τη Θεότητα, να διαταράξεις την κοσμική τάξη, το σχέδιο, το αρχιτεκτόνημα πας να διαλύσεις επειδή δεν το αντέχεις άλλο.
Το ζήτημα του αν η αυτοκτονία είναι δικαίωμα ή όχι, τέθηκε μόνο από θεολογικά κεφάλια και από ιερατεία. Γράφει ο Σιοράν "Αν οι θρησκείες μας απαγόρευαν να πεθαίνουμε ιδία βουλήσει, το έκαναν γιατί το θεωρούσαν σαν σύμπτωμα ανυπακοής που ταπείνωνε τους θεούς. Κάποια Σύνοδος της Ορλεάνης θεωρούσε την αυτοκτονία ως ένα αμάρτημα βαρύτερο από το έγκλημα, γιατί ο φονιάς μπορεί να μετανοήσει, ενώ εκείνος που αυτοκτονεί αψηφά τα όρια της σωτηρίας...
γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο απλό και πιο φοβερό από την πράξη με την οποία αποφασίζουμε αμετάκλητα για τον εαυτό μας. Σε μια και μόνη στιγμή καταργούμε όλες τις στιγμές. Ούτε ο θεός δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ioannis Metaxas

Νεοφερμένος

Ο Ioannis Metaxas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια. Έχει γράψει 33 μηνύματα.
εγώ θα αυτοκτονούσα αν με ευνουχίζανε ή μου κόβανε τα χέρια σε πόλεμο

αλλιώς με τίποτα δεν αυτοκτονώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
εγώ θα αυτοκτονούσα αν με ευνουχίζανε ή μου κόβανε τα χέρια σε πόλεμο ....αλλιώς με τίποτα δεν αυτοκτονώ

Αυτό είναι ενα ενδιαφέρον πολ. "υπο ποίες συνθήκες θα αυτοκτονούσατε;" . Μερικές ιδεες

αν έχανα την όραση μου
αν έχανα την ακοή μου
ενα ή δύο πόδια
ενα ή δύο χέρια
την υγεία μου γενικά (διαβήτης π.χ.)
αν εχανα τα λεφτά μου
τον/την σύντροφό μου
το κοινο μου (βλ. Λαζόπουλος)
το σκυλί μου (βλ. Κωστετσος)
........
προσθέστε άλλα
..........
..........
..........
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Υπό καμία συνθήκη νομίζω.
Πλέον στη σύγχρονη ιατρική, υπάρχουν τρόποι να υποκαταστήσεις και τα χέρια σου και την υγεία σου εν μέρει.
Αλίμονο σε αυτούς που θα το έκαναν αν έχαναν τα χρήματα τους ή τη σύντροφό τους.
Κάποιοι μάλιστα παρακαλάνε να τη χάσουν.........
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Γειά χαρά σε όλους.
Κατ'αρχήν δεν νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε την αυτοκτονία σαν μια απόφαση.
Είναι ένα αποτέλεσμα πολλών και διάφορων πραγμάτων που το καλιέργησαν.
Η ζωή είναι όμορφη άμα μπορείς να τη βιώσεις ανθρώπινα(ότι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα μας). Αν όχι για ποιά ζωή μιλάμε.
Υπάρχουν όρια αντοχής διαφορετικά για τον καθένα.
Όπως και αν κρίνουμε την πράξη την απόφαση δεν την παίρνουμε εμείς.
Εμείς απλά εκτελούμε την απόφαση που έχουν πάρει αυτοί που για τον ένα η τον άλλο λόγο μας απαξιώνουν.
Δεν μιλάω για εχθρούς και ξένους αλλά για αυτούς που καλώς η κακώς θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους.
Τα λόγια είναι εύκολα μόνο για αυτόν που δεν βίωσε την απόγνωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Γειά σου κι εσένα και καλωσόρισες στην παρέα μας! :)

Όπως ανέφερες κι εσύ, ΜόνοΣ, καθένας έχει τα όριά του κι αυτά είναι διαφορετικά για κάθε άτομο. Το να πιστέψει κάποιος ότι βιώνει την απόγνωση κατ' αποκλειστικότητα (και άρα μόνο αυτός έχει φτάσει στα όριά του και άρα κανείς δεν τον καταλαβαίνει) είναι δείγμα εγωισμού ή έστω εγωκεντρισμού...

Τα προβλήματα των ανθρώπων μοιάζουν πολύ μεταξύ τους! Αν κάνεις μια βόλτα στο φόρουμ, θα δεις πολλά προσωπικά προβλήματα να μοιράζονται και πολλούς να συμμερίζονται τη Χ ή την Ψ κατάσταση, γιατί...την έχουν ζήσει!!

Από την προσωπική μου εμπειρία, η ίδια η εξομολόγηση του προβλήματος, είναι λυτρωτική για όποιον βρει το θάρρος να την κάνει. Λες και μόλις ακούσεις τον εαυτό σου να βάζει σε λέξεις αυτό που σε προβληματίζει, το έχεις αποδυναμώσει... Πόσο μάλλον όταν αυτή σου η εξομολόγηση βρίσκει ανταπόκριση σε αυτιά και καρδιές που έχουν κι εκείνες πονέσει.
Αυτό φαντάζομαι, θα έκανε τον καθένα να αισθανθεί λιγότερο μόνος...

Όσο για την "εκτέλεση της απόφασης που κάποιοι άλλοι παίρνουν για μας", προσωπικά δε θα επέτρεπα σε κανέναν να μου επιβάλει κάτι, ειδικά μη αναστρέψιμο, αν πρώτα δεν πολεμούσα με όση δύναμη μπορούσα να συγκεντρώσω μέσα μου!
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δηλώσουμε υπεύθυνοι για τις αποφάσεις μας! Να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και των πραξεών μας!
Γιατί βέβαια όποιος σκεφτεί "θα αυτοκτονήσω και θα δείτε εσείς" το μόνο που καταφέρνει είναι να χάσει τη ζωή του. Υπάρχουν καλύτεροι μέθοδοι εκδίκησης, που τουλάχιστον είσαι παρόν να δεις τα αποτελεσματά τους! :devil: Καλύτερη εκδίκηση ας πούμε είναι η ...επιτυχία! :D

Έχω βρεθεί σε απόγνωση...και ξέρεις τι με έσωσε; Τα όνειρά μου!
Τα όνειρά μας δε μπορεί κανείς να μας τα πάρει. Αρκεί να μη πάψουμε να πιστεύουμε στην ικανότητά μας να ονειρευόμαστε...

Και πάλι καλωσόρισες! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pepper ann7365

Νεοφερμένος

Η Ελένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 15 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 35 μηνύματα.
Δε μπορώ να κρίνω την αυτοκτονία σαν σωστή ή λάθος απόφαση σε πάρα πολλές περιπτώσεις - ανίατες ασθένειες, ανθρώπους που έχει καταστραφεί η ζωή τους για τον x y λόγο ολοκληρωτικά, ανθρώπους με πολύ βαριά ψυχολογικά προβλήματα κτλ. Κανείς δε μπορεί να νιώσει πόσο ο συνάνθρωπός του μπορεί πραγματικά να υποφέρει ή να έχει κουραστεί από μια κατάσταση την οποία ζει. Ακόμα κι αν η κατάσταση αυτή βλέπεται κάτω από ένα πολύ υποκειμενικό πρίσμα.
Φυσικά άνθρωποι που περνάνε για παράδειγμα κατάθλιψη θα πρέπει να τους προσφέρεται βοήθεια και συμβουλές από ανθρώπους που μπορεί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτό, δεν εννοώ ότι πρέπει να αφήσουμε έναν άνθρωπο να φτάσει σε τέτοιο σημείο αν μπορεί να αποφευχθεί δεχόμενος οποιαδήποτε επιπλέον υποστήριξη.
Αλλά δε συμφωνώ με εκβιαστικές τεχνικές και απόψεις όπως κάποιων θρησκειών ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν έχει δικαίωμα να το κάνει, και θα χάσει την ψυχή του, και θα πάει στην κόλαση κτλ.
Ο καθένας μπορεί να κάνει τη ζωή του ό,τι θέλει, και εν τέλη είναι δική του απόφαση το τι θα επιλέξει και πάνω από ηθικούς ενδοιασμούς οποιουδήποτε είδους όσον αφορά το θέμα αυτό, κατά την άποψή μου πάντα :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top