Πως ήταν η συναυλία; Σχολιασμοί, κους κους, συναισθήματα, παραλειπόμενα.....

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Rockwave 2017 τρίτη μέρα με Evanescence headliners.

Έχασα Epica,Anathema γιατί οι ώρες ήταν λίγο βαρβάτες.Αν και μουσικά δεν είναι στα γούστα μου οι Anathema ήθελα να δω Epica αλλά με αυτή τη ζέστη...:/: Οι Flogging Molly στη μικρή σκηνή ήταν πολύ καλοί και ακόμα και αν δε πολύγουστάρεις τη μουσική που παίζουν τους παραδέχεσαι γιατί κάνουν το κόσμο να περνάει καλά και το live ήταν ένα τεράστιο πάρτυ.Oι Paradise Lost αν και δεν είμαι πολύ familiar με τη μουσική τους μου φάνηκαν δεμένοι με πολύ καθαρό ήχο αν και τη κοπανήσαμε νωρίτερα για να έχουμε καλύτερη θέση στους Gojira οι οποίοι ήταν και ο μοναδικός λόγος που πείστηκα να πάω στο ''χωράφι'' πέρα από τη φεστιβαλική εμπειρία. Οι τύποι είναι IΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟΙ live. Headbanging,ξύλο,γαμάτος ήχος,κορυφαίο σετλιστ με διασκευή σε Sepultura,αέρας headliner και πολύ έντονη συμμετοχή του κόσμου(από κει που ήμουν τουλάχιστον)Τι άλλο θες..Πολύς κόσμος περίμενε καιρό και μακάρι να επιστρέψουν σύντομα όπως είπαν και σε κλειστό χώρο.
Πριν τελειώσουν οι Gojira που νομίζω έπαιξαν λίγο παραπάνω από το προγραμματισμένο,είχε αρχίσει ήδη να τραγουδάει η Amy Lee.Επαγγελματικοί οι Evanescence με καλή φωνή η τραγουδιάρα,κουκλάρα η νέα κιθαρίστρια και γενικά τίμιοι.
Ωραία εμπειρία,σχετικά καλή οργάνωση και τους Γάλλους που μας έδωσαν τους αυχένες στο χέρι. Νext year με ακόμα καλύτερο lineup :clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

Το Release Athens έφτασε στο τέλος του εντυπωσιάζοντας φέρνοντας συγκροτήματα για όλα τα γούστα και προπαντός μεγάλα ονόματα που ήρθαν για πρώτη φορά όπως οι Alice In Chains και οι Disturbed.

Alice in Chains,1000mods et.al:Έχασα Monovine,Puta Volcano γιατί ..Δευτέρα οπότε φτάσαμε περίπου το μισό σετ των Fu Manchu,οι Αμερικανοί παίζουν βρόμικο stoner.Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του είδους αλλά ήταν διασκεδαστικοί και με πολύ καλό ήχο. Σε παρόμοιο ύφος και με καλή απόδοση ήταν και οι δικοί μας 1000mods,με αέρα μεγάλου συγκροτήματος,εξαιρετικό ήχο αν και αρκετά από τα τραγούδια τους πλατείαζαν για τα δικά μου γούστα και κούραζαν.Κάτι και ανυπομονησία για το τι θα επακολουθήσει,δε θέλει και πολύ..Και Alice in Chains. Tιτανοτεράστιος Cantrell,ανατριχίλες,singalongs ειδικά στα παλιότερα κομμάτια,βαριά ατμόσφαιρα και 2ωρο γεμάτο σετλιστ. Μια βροχή θα βοηθούσε γιατί θα ανάγκαζε(ελπίζω)να μπουν κινητά στη τσέπη.Δε πειράζει,η τεχνικά άρτια και μελωδική μου φωνή κοσμεί αρκετά βίντεο.
Στο σημείο που ήμουν εγώ τα φωνητικά ήταν πιο κάτω στη μίξη και θάφτηκαν κάποιες φορές αλλά αυτό δε χάλασε την εμπειρία.Ούτως ή άλλως οι AIC είναι μια ''δύσκολη'' μπάντα live με τις τόσες φωνητικές αρμονίες που πρέπει να βγουν.Όσον αφορά κάποιον κόσμο που περίμενε ερμηνείες επιπέδου Layne γιατί άκουσα κάποια σχολιάκια be grateful που συνεχίζουν και περιοδεύουν και πέρασαν και από δω

Disturbed,Anthrax et.al: Αυτό ήταν από τα live για το οποίο δεν ήμουν τόσο hyped up.Ναι,ο 14χρονος εαυτός μου δε θα μου το συγχωρούσε αν δεν πήγαινα έστω και αν έχω να ακούσω Disturbed περίπου από τότε και ναι οι Anthrax το έκαναν πολύ value for money(συμπληρώνω τα 3/4 των Big Four με Slayer σε μερικές μέρες /flexin )μιας που μιλάμε για τεράστιο συγκρότημα που ήμουν όμως κάπως σκεπτικός για live,μιας που έχουν κάμποσα χρόνια στη καμπούρα τους.Την μέρα άνοιγαν οι Breath After Coma που αν και γουστάρω την μουσική τους και έχουν κάμποσα καλά τραγούδια δε τους πρόλαβα λόγω υποχρεώσεων.Οι Need,ελληνική prog μπάντα ήταν πολύ καλοί,τεχνικά άρτιοι(prog άλλωστε)με δικό τους κοινό(έφυγε αρκετό από το merch τους) και σίγουρα έπρεπε να παίξουν πάνω από SixForNine οι οποίοι μου φάνηκαν τελείως αδιάφοροι.

Και Anthrax! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ! Δε το περίμενα,ναι έχουν τα κομμάτια που το υποστηρίζουν αλλά να τρέχεις,να χτυπιέσαι και να είσαι τόσο γαμημένα παθιασμένος στα mid50s και να δίνεις ένα τόσο γαμάτο σόου παρασέρνοντας τα πάντα?Η κωλόγρια στα φωνητικά γαμούσε και έδερνε,τα drums σε βαράγανε στο στέρνο και ο Bello στο μπάσο ήταν βγαλμένος από τα γαμημένα 80s.Απερίγραπτο συναίσθημα.Η feel good αίσθηση που βγάζει αυτή η μπάντα στουντιακά είναι επι 100 live,σου καρφώνει ένα γαμημένο χαμόγελο στην σκατόφατσα σου. ΄Κάπου στο ''Do you like thrash metal?'' του Scott Ian το hetfieldικο yeah άρχισε να εγκαταλείπει και η γαργαριστή,αγγελική φωνή μου..ΡΙΣΠΕΚΤ
Εξαιρετικοί και οι Disturbed,ο Draiman τρομερός ερμηνευτής και γενικά η εμφάνιση τους ήταν αψεγάδιαστη με δυνατό stage show.Συγκινητικός ο λόγος του για την κατάθλιψη και τους εθισμούς που έχουν πάρει τοσους μουσικούς.Θα μπορούσαν σίγουρα να παίξουν λίγο παραπάνω ειδικά με το μπλα μπλα και το διάλειμμα για το ακουστικό μέρος που έφαγε κάποια λεπτά.​

Ένα μπράβο στους διοργανωτές για την οργάνωση.Πολλά σποτς για μάρκες και άρα μικρότερες ουρές και σχετικά καλές τιμές σε φαγητά-μπύρες κλπ.Έχοντας ζήσει τραγικές τιμές σε φεστιβαλ,να χουν τελειώσει νερά στα κιοσκια(ευτυχώς όχι οι μπύρες)κ.α η σωστή και φιλική προς τον πελάτη οργάνωση δεν είναι αυτονόητη.Απ'ότι είδα και οι υπόλοιπες μέρες τα πήγαν καλά από κόσμο οπότε μπράβο στους Releasιδες για το ρίσκο και ακόμα καλύτερα πράγματα του χρόνου
P.S: Και λίγο κους κους. Ακούγεται έντονα για Metallica του χρόνου οπότε save money για να τα σκάσουμε στον κοντοστούπη Δανό.

:beer:
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Τesseract @Kyttaro

Πρώτη φορά και οι Tesseract στην χώρα μας,μιας επιδραστικής μπάντας στον χώρο του djent/prog metal.Λόγω των πολλών πολλών συναυλιών φέτος και του πειραματικού ύφους τους που δεν ήξερα τι κόσμο μπορεί να τραβήξει,σε καμία περίπτωση δεν περίμενα την μεγάλη προσέλευση και αυτές τις αντιδράσεις. Η απόδοση της μπάντας ήταν από άλλο πλανήτη,πιστή στις studio εκτελέσεις,ένας απίθανος Daniel Tompkins στα φωνητικά και όλο το club τρελαμένο.
Για support Mask of Prospero και Calyces.Δεν πρόλαβα τους πρώτους δυστυχώς και οι Calyces αν και σε παρόμοιο ύφος με τους Βρετανούς είχαν πολλά θέματα με τον ήχο ειδικά στα φωνητικά και λόγω αυτού δεν μου έκατσαν καλά.Ο χαμός ξεκίνησε με τα κομμάτια του Concealing Fate και ο παλμός του live δε χάθηκε σε καμία στιγμή.Είναι ωραίο να επιστρέφεις στα μικρά clubs μετά από φεστιβαλικές βραδιές που όσο να ναι έχουν πιο νωχελικό κοινό.Στίχο στίχο,ενθουσιασμός και κοπάνημα αν και η στιγμή που γούσταρα περισσότερο ήταν αυτό το αμήχανο χαμόγελο του κιθαρίστα στις αντιδράσεις του κόσμου προς το τέλος.
Άξιος αναφοράς ο Tompkins στα φωνητικά,εξωπραγματικός ερμηνεύοντας και τα κομμάτια που είχαν γραφτεί με τον προηγούμενο frontman όπως το Νocturne με άνεση.Ειδικά σε κομμάτια όπως το Hexes και το Phoenix που είναι πιο low tempo αγνή ανατριχίλα.(''not gonna jump around,gonna give all attention to singing'' level of greatness).Τα πιο ''εμπορικά'' (όσο μπορείς να τα πεις εμπορικά με αυτά τα time signatures) κομμάτια του Sonder(Juno,Smile,King,Luminary) και εκείνα του Polaris(Dystopia,Survival,Phoenix) ήταν κλάσεις ανώτερα από τις studio εκδοχές που απλά τώρα είναι ruined..Μπορεί να ναι και λίγο το συναυλιακό high που μιλάει αλλά μέχρι τώρα το live της χρονιάς.

ΥΓ: Παίρνω πίσω το κράξιμο για τα κινητά και τα βιντεάκια εάν είναι από λίγα άτομα και δεν χαλάνε την ατμόσφαιρα(στην περίπτωση του Κυτταρου ας πούμε αυτοί που βρίσκονται ψηλότερα στα ''μπαλκόνια'').Δεν ξέρω βέβαια πως αντέχουν να μένουν ακίνητοι και να τραβάνε(βιντεάκια έτσι? :shifty:) αλλά χωρίς αυτούς δε θα τα έβλεπα τώρα οπότε..

So my demons,your time has come (2.58 γαμώ την πουτάνα ''breakdown initiates'')
Will i dissapear
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Skid Row

Αφήνω τους αθάνατους Slayer και την once in a hundred lifetimes λαιβαρα τους γιατί δεν μπορεί να περιγραφτεί με λόγια και γιατί θα ναι πιο nsfw απ'ότι συνήθως.Δύο μέρες μετά τους Σφαγείς στο sold out των Skid Row στο Κύτταρο λοιπόν. Οι Skid Row των δύο πρώτων δίσκων ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90 η καλύτερη ροκ μπάντα στον πλανήτη μετά τους Guns 'n' Roses και αν και nostalgia act τώρα το να ακούς αυτά τα κομμάτια από κοντά δεν χάνεται.
Αυθεντικό rock n roll πάρτυ με τις χαρακτηριστικές τους μπαλάντες(I Remember you,18 and Life,In a Darkened Room) να μην αφήνουν λαρύγγι αβασάνιστο και τα δυνατά κομμάτια(Slave to the Grind,Monkey Bysiness,Youth Gone Wild,Big Guns,Sweet little sister) κορμι αλίκνιστo(sic).Μοναδικό ''παράπονο'' η απουσία του προσωπικού αγαπημένου Quicksand Jesus και του Wasted Time που άνετα θα μπορούσαν να πάρουν την θέση του cover στους Ramones ή του τζαμαρίσματος στη μέση του Monkey Business στο σετλιστ
Η μπάντα σε φόρμα και πάμε στα φωνητικά.Ο τραγουδιστής ήταν αρκετά καλύτερος απ'ότι είχα δει σε αρκετά βιντεάκια στο youtube και γενικά πατούσε καλά ΑΛΛΑ θα θελα πάρα πολύ να τους δω με τον Βach πίσω από το μικρόφωνο ακόμα και αν δεν μπορεί να βγάλει τα κομμάτια όπως τότε(obv),ακόμα και αν φαλτσάρει,ακόμα και αν ο νέος τραγουδιστής είναι τεχνικά καλύτερος..Δεν το νιώθεις σωστό χωρίς τον Bach και με αυτόν από άποψη συναισθήματος το live θα έπιανε ταβάνι.Κρίμα που οι εγωισμοί είναι τόσο bloated που δεν μπορούν να επανενωθούν με την original σύνθεση.
Φέρτε Steel Panther!​
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Let's Rock Festival(Gus G,SixforNine k.α)​

Το Let's Rock Festival διοργανώνεται εδώ και κάποια χρόνια στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο Οινοφύτων από μία ομάδα παιδιών,τους Beer Drinkers and Hell Raisers.Όταν λοιπόν έπεσε η πρόταση από φίλο δεν μπορούσα παρά να πάρω το τρενάκι και να επισκεφτώ τα εξωτικά Οινόφυτα.Στο line-up είχαμε τις μπάντες Cellar Stone,Vonavibe,Illusory,SixforNine και headliner τον μεγάλο Gus G.
Αν και η φάση ξέφυγε από τις ώρες που είχε ανακοινωθεί πως θα εμφανίζοταν οι μπάντες η διοργάνωση ήταν πολύ καλή με ωραία ατμόσφαιρα τόσο λόγω χώρου,φεγγαριού(rawmantics)και φθηνών μπυρωνίων.Οι Cellar Stone έπαιζαν δυνατό heavy rock και ξεκίνησαν ιδανικά τη βραδιά και σε μένα σίγουρα δεν πέρασαν αδιάφοροι.Άξια αναφοράς η μεταμόρφωση του μπασίστα από suburban dad στο soundcheck σε punk φρικιό στο live.Oι Vonavibe μετά το διάλλειμμα για τις απαραίτητες μπύρες είχαν αρκετά πιο σύγχρονο ήχο με το rock τους να είναι πιο μεταλικό,με πολύ καλά φωνητικά,ιδιαίτερα δεμένοι και προσεγμένη δουλειά στα leads και στις κιθάρες γενικότερα με το κομμάτι τους All That Remains να μου μένει.Οι Illusory που ακολούθησαν έπαιζαν κλασικό heavy/power που αν και δεν είναι τόσο στα γούστα μου είχαν καλό ήχο και η ώρα του βασικού support είχε φτάσει.Τους SixforNine μπάντα του drummer των Septicflesh τους είχα ξαναδεί στο Release και δεν μου είχαν κάτσει πολύ καλά.Δεν ξέρω,ίσως τα τραγούδια μου φαίνονται κάπως αδιάφορα,δε μου ακούγονται καλά.Έίχαν πάντως δυνατό κοινό που έδωσε το πρώτο δείγμα αντιδράσεων για το τι θα επακολουθούσε.
Gus G λοιπόν.Η απορία''πως και καταφέρατε τον Gus εδώ?'' με την προφανή απάντηση ''Ένα mail του στείλαμε ρε μαλάκα'' μου διέφυγε γιατί ο κιθαρίστας των Firewind είναι αρκετά δυνατό ονομα στον χώρο,ο γνωστότερος Έλληνας στο εξωτερικό με χρόνια θητείας στη προσωπική μπάντα του Ozzy και ίσως περίμενα να ''σνομπάρει'' free φεστιβαλ σαν και αυτό στην επαρχία.Η σεμνότητα αυτού του τύπου συναγωνίζεται τις κιθαριστικές του ικανότητες και ο αέρας και η εμπειρία που έχει στην σκηνή είναι εμφανής και ξεσηκώνει τον κόσμο.Με δύο λόγια,εξαιρετικός μουσικός.Με την προσωπική του μπάντα πέρασε από προσωπικά του κομμάτια,κομμάτια των Firewind,covers σε Thin Lizzy και Dire Straits μέχρι medley σε κομμάτια του Madman.Guitar Hero.

Όμορφη βραδιά,καλή μουσική,άνθρωποι παθιασμένοι με τη μουσική και αν σας βγάλει ο δρόμος από κει να τιμήσετε τα σουβλάκια :thumbup:

Ήταν κανάς Ηarry akritas ή καμιά Cinefil στους While She Sleeps να γράψει τίποτα ή να κάνω εγώ το αποθεωτικό ποστ σεντόνι?
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
Ήταν κανάς Ηarry akritas ή καμιά Cinefil στους While She Sleeps να γράψει τίποτα ή να κάνω εγώ το αποθεωτικό ποστ σεντόνι?


ναι αλλα μαλλον θα κανεις σεντονι γιατι δεν ξερω απο που να αρχισω, το καλυτερο που μπορω να κανω ειναι να sum upαρω την εμπειρια μου σε μια προταση
eazy peasy το καλυτερο λαιβ φετος
change my mind
 

harry akritas

Διάσημο μέλος

Ο harry akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,099 μηνύματα.
Ήταν κανάς Ηarry akritas ή καμιά Cinefil στους While She Sleeps να γράψει τίποτα ή να κάνω εγώ το αποθεωτικό ποστ σεντόνι?​

Πήγα στη συναυλία της Θεσσαλονίκης, γιατί γενικά πηγαίνω εκεί όταν μία μπάντα επισκέπτεται και τις δύο πόλεις.
Αρχικά, από τα καλύτερα support που έχω δει σε συναυλία κι ας μην τους ήξερα πριν. Πρώτα οι project theory που έχουν ενδιαφέρων ήχο παίζοντας μοντέρνο μέταλ με έντονη nu metal επιρροή (check εδώ) και μετά οι kin beneath chorus που αν και δεν είναι τόσο του στυλ μου γέμισαν ενέργεια και πριν το καταλάβω βρέθηκα (με μεγάλη μου χαρά:P) στη δίνη σπρωξιμάτων και μικρών πιτ μιας και είχαν και το κοινό τους (check εδώ).
Για τους while she sleeps δεν έχω να πω πολλά. Μακράν η συναυλία με την περισσότερη ενέργεια και πάθος καθώς πήρε 3 λέξεις (you are we) για να αρχίσει ανελέητο κοπάνημα μέχρι το τέλος. Instrumentally άρτια, δεν πολυκαταλάβαινα τα λόγια που δεν ήξερα από αυτά που ούρλιαζε ο taylor αλλά πώς να διαμαρτυρηθείς γι αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν ο απόλυτος σταρ. Σκρίμαρε με όλη του τη δύναμη, βουτούσε στο κοινό, σκαρφάλωνε σε στύλους κι όλα αυτά με ραγισμένο πόδι. Για μένα την παράσταση έκλεψε ο μπασίστας που βουτούσε συνεχώς πάνω μας και κατέβηκε κάτω για να ανοίξει pit. Γενικά συναυλία με άμεση επαφή με το συγκρότημα, ειδικά αν υπολογίσεις το μέγεθός του.

Γράψε το αποθεωτικό ποστ σεντόνι σου τώρα.
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Γενικά όταν είσαι πολύ φανμποης δύσκολα κάτι μπορεί μετριάσει ποσο μάλλον να χαλάσει το live εκτός και αν ο ήχος ή το συγκρότημα παίζει υπερβολικά σκατά. Προμηνυόταν αξέχαστη βραδιά και έτσι έγινε.Και όχι μόνο αυτή,και οι προηγούμενες μέρες λόγω hype.
Ακριβώς όπως τα λες ήταν και στην Αθήνα.You Are We και κοπάνημα και πάνω κάτω από την αρχή μέχρι το τέλος.Απίθανη εμπειρία!Α και τελικά υπάρχει τρόπος να κάνεις headbanging,να χοροπηδάς,να κραυγάζεις στιχους(καθαρά και μη),να παίζεις το ριφφ στην φανταστική κιθάρα σου και όλα αυτά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Ορκίζομαι ό,τι έγινε!Singalongs,crowdsurfing,stage diving,pits,μελανιές,ιδρώτας και γενικά δεν περιγράφεται.Λες μερικές φορές πως μπορεί να ακούγονται cheesy όλα αυτά που γράφω και μπορεί να είναι(τι μπορεί?σίγουρα είναι :P) αλλά η σύνδεση κοινού μπάντας και αυτή η αίσθηση είναι σαν ναρκωτικό.Aυτό το διάστημα είσαι high ρε γμτ,είσαι ένα με όλους αυτούς τους καριόληδες που είναι κει μαζι σου,ένα με κάθε νανοσεκονντ μουσικής,υπάρχεις διαφορετικά.

Πάνω στο live δυνατό σαπορτ οι Seasons AC σε παρόμοιο ύφος και γενικά μια χαρά για ζέσταμα.Μετά για τα υπόλοιπα δεν επαναλαμβάνομαι.Τα καινούρια κομμάτια του So What? ήταν ακόμα καλύτερα live ειδικά το Guilty Party και το Anti-Social,τα ανθεμικά του You Are We και τα Seven Hills και Four Walls(ακόμα και με το ενα μικροφωνο να μη δουλευει) ήταν ανατριχιαστικά.Highlight ευκολα το balcony diving του ψυχάκια του Loz από το μπαλκόνι του Gagarin(που είναι 4-5 μέτρα έτσι?) στο Save my soul part του Four Walls αφού πρώτα πήγε ή μάλλον τον πήγαμε με crowd surfing μέχρι εκεί. Λεηλασία στο merch και ραντεβού την επόμενη φορά

P.SΜόνο αρνητικό το ότι δεν παίξανε του Our Legacy,το Crows,το Trophies of Violence,το Settled Down Society και άλλα 20 κομμάτια ακόμα.

This is for the times I''ll never forget
For the memories we pour down our necks
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
Γενικά όταν είσαι πολύ φανμποης δύσκολα κάτι μπορεί μετριάσει ποσο μάλλον να χαλάσει το live εκτός και αν ο ήχος ή το συγκρότημα παίζει υπερβολικά σκατά. Προμηνυόταν αξέχαστη βραδιά και έτσι έγινε.Και όχι μόνο αυτή,και οι προηγούμενες μέρες λόγω hype.
Ακριβώς όπως τα λες ήταν και στην Αθήνα.You Are We και κοπάνημα και πάνω κάτω από την αρχή μέχρι το τέλος.Απίθανη εμπειρία!Α και τελικά υπάρχει τρόπος να κάνεις headbanging,να χοροπηδάς,να κραυγάζεις στιχους(καθαρά και μη),να παίζεις το ριφφ στην φανταστική κιθάρα σου και όλα αυτά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Ορκίζομαι ό,τι έγινε!Singalongs,crowdsurfing,stage diving,pits,μελανιές,ιδρώτας και γενικά δεν περιγράφεται.Λες μερικές φορές πως μπορεί να ακούγονται cheesy όλα αυτά που γράφω και μπορεί να είναι(τι μπορεί?σίγουρα είναι :P) αλλά η σύνδεση κοινού μπάντας και αυτή η αίσθηση είναι σαν ναρκωτικό.Aυτό το διάστημα είσαι high ρε γμτ,είσαι ένα με όλους αυτούς τους καριόληδες που είναι κει μαζι σου,ένα με κάθε νανοσεκονντ μουσικής,υπάρχεις διαφορετικά.

Πάνω στο live δυνατό σαπορτ οι Seasons AC σε παρόμοιο ύφος και γενικά μια χαρά για ζέσταμα.Μετά για τα υπόλοιπα δεν επαναλαμβάνομαι.Τα καινούρια κομμάτια του So What? ήταν ακόμα καλύτερα live ειδικά το Guilty Party και το Anti-Social,τα ανθεμικά του You Are We και τα Seven Hills και Four Walls(ακόμα και με το ενα μικροφωνο να μη δουλευει) ήταν ανατριχιαστικά.Highlight ευκολα το balcony diving του ψυχάκια του Loz από το μπαλκόνι του Gagarin(που είναι 4-5 μέτρα έτσι?) στο Save my soul part του Four Walls αφού πρώτα πήγε ή μάλλον τον πήγαμε με crowd surfing μέχρι εκεί. Λεηλασία στο merch και ραντεβού την επόμενη φορά

P.SΜόνο αρνητικό το ότι δεν παίξανε του Our Legacy,το Crows,το Trophies of Violence,το Settled Down Society και άλλα 20 κομμάτια ακόμα.

This is for the times I''ll never forget
For the memories we pour down our necks
agree
και our courage our cancer θα ελεγα highlight της βραδιας
το crows το περιμενα πως και πως αλλα δεν πειραζει οπως και trophies of violence αλλα και το brainwashed με καλυψε οποτε δεν εχω παραπονο
πλας πολυ καλο που παιχτηκε και ενα instrumental στο ενδιαμεσο (the chapel) απο τα αγαπημενα μου προσωπικα
η κλασσικη καταθλιψη την επομενη μερα μετα το λαιβ ηταν λιγο ως πολυ χειροτερη απο τα συνηθισμενα και λογικο μετα απο ολο αυτο
οπως και να χει, τιλλ νεξτ ταιμ!
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Και το Seven Hills συγκινητικό.Με τίποτα Architects αν έρθουν θα κλάψουν και τα τσιμέντα.
Mετασυναυλιακό στρες λέγεται αυτό από έναν άκυρο σε φορουμ τους επιστήμονες
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
Και το Seven Hills συγκινητικό.Με τίποτα Architects αν έρθουν θα κλάψουν και τα τσιμέντα.
Mετασυναυλιακό στρες λέγεται αυτό από έναν άκυρο σε φορουμ τους επιστήμονες


ε ναι seven hills ισως και η καλυτερη στιγμη της βραδιας

μακαρι για Architects,το ζηταμε τοσο καιρο ,ας φιλοτιμηθει να τους φερει καποιος τωρα που μειωσαν και τους φορους στις συναυλιες
εχουν και απο το 14 να μας τιμησουν να μην κλεισει 6ετια, κριμα ειναι

εγω post concert depression το ηξερα τωρα αν μεταφραζεται σε στρες στα ελληνικα δεν ξερω
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Leprous,Klone,Maraton @Fuzz
Υπάρχουν συναυλίες και συναυλίες.Πέρα από το τι είδος και τι feel υπάρχει,σε κάποιες ξέρεις πως θα περάσεις ένα απίθανο βράδυ λόγω συγκροτημάτων που ξέρεις και θα αγνοήσεις ατέλειες σε ήχο και λοιπά και σε άλλες πας γιατί θες να δεις τι έχουν να πουν μπάντες με τις οποίες δεν είναι τόσο familiar όσο άλλες.Oι Leprous ανήκουν στην δεύτερη περίπτωση.Εξοικειωμένος κατά βάση με το καινούριο υλικό τους και παρασυρμένος από το τελευταίο τους album Pitfalls, δε χανόταν το συγκεκριμένο live.Και έμεινα μαλάκας!

Γρήγορο rewind.Δεν πρόλαβα Maraton αλλά ήθελα να ακούσω Klone που κάποια κομμάτια τους που άκουσα ήταν πολύ καλά.Εξαιρετικός ήχος (η ποιότητα του οποίου προιδέαζε για το τι θα ακούγαμε μετά),ένας δυνατός τραγουδιστής με γαμάτη χροιά και ατμοσφαιρικά κομμάτια.Άξιο αναφοράς και το artwork του τελευταίου δίσκου τους που έπαιζε στο wall πίσω τους.Ό,τι καλύτερο για warm up πριν τους Νορβηγούς.

Και Leprous.Ό,τι και να πεις πραγματικά είναι λίγο.Καταρχάς,ο ήχος ήταν στο top 3 των ήχων σε όσα live έχω πάει και αν και έχουν έχουν synths,δύο κιθάρες και τον τσελίστα που τους συνοδεύει στα tours ήταν αψεγάδιαστοι.Τα κομμάτια του Pitfalls ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ live.Ένας δίσκος που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πάλης του frontman Einar Solberg με την κατάθλιψη ζωντανά έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη ζωντανά.Το Below,το Distant Bells, Alleviate και Observe the Train ήταν συγκινητικα και δεν ήθελε και πολύ να βουρκώσεις,το harmonizing στα φωνητικά και το τσέλο μάγευαν και τα φωνητικά του Einar ήταν ένα ταξίδι to Goosebumpsville. Ο οποίος Einar ήταν επικοινωνιακός και έκανε πλάκα με το κοινό τόσο σχετικά με τη δική του παρουσία και το οτι είναι πιο ομιλητικος(I used to repeat 5 words ''thank you all very much'') με το περσυνο support στους Slayer στο Οακα(ΦΑΚΙΝ ΣΛΕΙΓΙΕΡ,μην ξεχνιόμαστε) όσο και με το on time χειροκρότημα στο τέλος του Stuck και με το ότι για το τουρ αυτό όλοι στη μπάντα έμαθαν keyboards.Τα hits From the Flame,The Price και Stuck ήταν από τις καλύτερες στιγμές ενώ από τα παλαιότερα κομμάτια(που δεν πολυήξερα) έπαθα πλάκα με την ερμηνεία στο The Cloak που ήταν κυριολεκτικά ανατριχιαστικό.Στα πιο heavy κομμάτια,οι κιθάρες έκοψαν κώλους στο Foe και στο the Valley μάζευα το σαγόνι μου στο μεσαίο μέρος με τον συνδυασμό των φωνητικών, του κιθαριστικού ξεσπάσματος και του ταιριαστού σε όλο το βράδυ light show που το απογείωσε.Είναι γαμάτο να βλέπεις τους τύπους κυριολεκτικά in the zone.

To encore έκλεισε με το The Sky is Red με τα πάντα να κοκκινίζουν και το κομμάτι να αποδίδεται εξωγήινα.Ειδικά στο τελευταίο μέρος ήταν the sonic recreation of the end of the world που λέμε στο χωριό μου.Αλλά δεν ήταν το τέλος! Πρώτη φορά επιστρέφουν για δεύτερο encore σε αυτή την περιοδεία και δεύτερο encore γιατί Αθήνα είσαι.Μετά το ''συνήθως δεν παιρνουμε requests αλλά τι θέλετε να ακούσετε?'' και το meme πλέον ''ΠΑΙΞΕ ΠΑΝΚ ΜΩΡΕ'' έκλεισαν με το Slave που φωνάχτηκε από τους περισσότερους. Stagedive από τον Baard που έπαιζε τις κάλτσες του στα ντραμς,υπόκλιση και γαμώ το κεφάλι μου κυριολεκτικά ένοιωθες την ευτυχία στο χώρο! Until next time :'(

ΥΓ.Επική τούμπα του τραγουδιστή που το διαχειρίστικε όμως κομπλέ.Και αφορμή για καλά jokes που άκουσα όπως το ''Είχαμε και δύο stagedives σήμερα'' και τα περήφανα puns μου σχετικά με το Pitfalls ή τον στίχο ''Acting out,striving to make me secure'' :shifty:στο ρεφραιν του The Price που έπεσε ο Einar
ΥΓ2.Κάτι θα ξέχασα αλλά γενικά αξεχαστη εμπειρία και πολύ προσεγμένο και εντυπωσιακό show και αν τους πετύχετε να τους δείτε οπωσδήποτε ανεξαρτήτως μουσικής που ακούτε
ΥΓ3.Είμαι απαράδεκτος που η μόνη μπαγκέτα που έχω πιάσει σε συναυλία τόσα χρόνια είναι όταν παίρνω γαλοπούλα,edam από το στεργίου μετά το live.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

harry akritas

Διάσημο μέλος

Ο harry akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,099 μηνύματα.
Παρακαλώ τους μοντς να βρουν και να φέρουν πίσω τον Physiognomist, να μας κάνει ένα review της συναυλιάρας που μας χάρισαν χθες βράδυ οι slipknot παρέα με τους jinjer και τους sepultura.
 

i_lie_us

Διάσημο μέλος

Ο i_lie_us αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,090 μηνύματα.
Review Tiesto @ Athens
Αυτό ακριβώς.
 

Monte Cristo

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Mad Max αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,336 μηνύματα.
Βεγγαλικά στις συναυλίες, αυτή η μάστιγα...
Ωστόσο, μετά από τόσο καιρό, θέλω να ελπίζω ότι η στέρηση τους έβαλε να το κάνουν.
Χάρηκα που είδα πολλούς γνωστούς που δεν περίμενα ότι θα τους έβλεπα εκεί.


Έκσταση
 

i_lie_us

Διάσημο μέλος

Ο i_lie_us αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,090 μηνύματα.
Primer Music Festival (2023)

Ας κάνουμε ένα mini review (και μια ιστορική αναδρομή) που κανείς δε ζήτησε.

Φέτος είχαμε για πρώτη φορά στην Αθήνα ένα διήμερο φεστιβάλ κατά κύριο λόγο EDM (είναι και μία μεγάλη και ολίγον ασαφής ομπρέλα αυτή αλλά μάλλον η πιο ταιριαστή) με μεγάλα διεθνή ονόματα.
Κάτι σαν αυτό που στο βέλγιο είναι η Tomorrowland, στην κροατία το Ultra Europe και στο UK το Creamfields, απλά προσαρμοσμένο στα προφανώς χαοτικώς μικρότερα ελληνικά νούμερα.

Το Primer ως φεστιβάλ ξεκίνησε το 2018 στο Tae Kwon Do, παραδίπλα από την τωρινή τοποθεσία του που είναι η Πλατεία Νερού δηλαδής.
Ενδεικτικά το πρώτο lineup ξένων καλλιτεχνών

Όπως φαίνεται, μέσα σε όλους τους Djs ξεπετιέται κι ένας Lil Pump. Αυτό συμβαίνει διότι η αρχική στόχευση του Primer ήταν τόσο η EDM όσο και η "Urban"/Rap/Hip Hop/στην τελική και Trap σκηνή. Πράγμα που έκανε διάφορους ηλεκτρονικούς (εμού συμπεριλαμβανομένου) να μην ψήνονται τόσο δεδομένου ότι με τέτοιο μείγμα μουσικής καταφέρνεις να έχεις κοινά κυρίως στο 16-24 ξέρωγω.

Το μοτίβο συνεχίστηκε και το 19 (στην πλατεία Νερού πια) με το ακόλουθο lineup


Οι καλλιτέχνες που είχαν προλάβει να ανακοινώθουν για τη βερσιόν του 2020 (που εντέλει δε συνέβη για τους γνωστούς λόγους) ήταν ο Tyga και οι Yellow Claw οπότε είναι πρόφανες ότι αυτό το υβριδικό στυλ θα συνεχιζότανε.

Όπως και επαληθέφτηκε τελικά το 2022. Η διαφορά αυτή τη χρονιά ήταν αφενός ότι το φεστιβάλ ήταν διήμερο και σπασμένο οπότε ο κάθε λάτρης μπορούσε να τιμήσει μόνο τη μέρα που ήθελε, αφετέρου ότι η μέρα της EDM είχε ένα μεγάλο (προφανώς κάποτε ακόμα μεγαλύτερο but still), όνομα.

Πράγμα που έκανε κι εμένα καλή ώρα (αν και όχι τόσο φαν των σετς του Tiesto) να πάω.
Η μέρα του Tiesto στην Αθήνα ήταν κάτι που ως λάτρης αυτής της μουσικής και θεατής των φεστιβάλ που είπαμε στην αρχή την τελευταία 12ετία, δεν περίμενα να ζήσω.
Άκουσα Adagio for Strings από τον δημιουργό του live στην Αθήνα και έγινα μούσκεμα. Και δεν έφταιγε μόνο η βροχή.
Το να ακούς μια μουσική που καμιά δεκαετία πριν έβαζε λουκέτο σε mega clubs της Αθήνας (βλέπε Venue, W και ξανά Venue) γιατί πολύ απλά δεν γέμιζαν, το να έχεις αξιοπρεπή ήχο και visuals/pyros/confetti και κυρίως το να έχεις κοινό από 15 μέχρι 55 (πράγμα στο οποίο προφανώς συνετέλεσε και η διαχρονικότητα του ονόματος) να φτάνει μέχρι τα σκαλιά παρά τη βροχή, φαίνονταν πραγματικά once in a lifetime εμπειρία.


Αλλά το Primer ήρθε και το 2023 για να διαψεύσει αυτήν την πεποίθησή μου.
Αυτή τη φορά και πάλι διήμερο, αλλά φουλ ηλεκτρονικό. Με 4 μεγάλα ονόματα και με ενδεχομένως το δημοφιλέστερο στην ελλάδα όνομα που θα μπορούσε να φέρει για κλείσιμο.

Η πρώτη φετινή μέρα έμοιαζε λίγο-πολύ όπως θα περίμενε κάποιος. O Steve είναι αγαπητός κυρίως σε όσους είναι ή ήταν αγαπητή και η τρίαδα των Swedish House Mafia, που αν εξαιρέσουμε τα παλιά hits τους θα έλεγε κάποιος ότι φέτος καταφέρνουν σιγά-σιγά να δημιουργήσουν κάποιο hype και να ανανεώσουν το fan base τους.
(Η περσινή τους Paradise Again περιοδεία άλλωστε, παρά την μοναδική εμπειρία που ζήσαμε εμείς οι φανατικοί τους, συνοδεύτηκε με πολλές ακυρώσεις τόσο γιατί ήταν παράλογα κοστολογημένη όσο και γιατί η δημοφιλία τους πια δεν γεμίζει εύκολα venues των 20+ χιλιάδων).

Μια λοιπόν αναμενόμενη και οριακά ικανοποιητική συμμετοχή, σαφώς μικρότερη από του Tiesto. Το κοινό ζεστό στα πρώτα ξένα ονόματα (και ο Agent Greg και το ελληνικό κακέκτυπο των DVLM βοήθησαν σε αυτό) και - απροσδόκητα ζεστό αν με ρωτάς - όσο έπαιζε ο Lost Frequencies που έχει ένα ότι και τόσο συνηθισμένο ας πούμε στυλ.
Το set του Steve αναμενόμενο για όποιον παρακολουθεί αυτόν και την τριάδα την τελευταία διετία και πιθανότατα απογοήτευση για εκείνον που θυμάται τους Swedish House Mafia των 2011-2013 και περίμενε κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η ευφορία που κουβάλουσε το 2009-2014 η λεγόμενη Progressive House, πλέον έχει λίγοστούς εκπρόσωπους σε επίπεδο σετ και ακόμα λιγότερους σε επίπεδο παραγωγής.
Τα πλέον classics βέβαια ήτανε εκεί. Είτε ορίτζιναλ (Greyhound, One, Show Me Love), είτε σε remixes (Leave The World Behind, Antidote), είτε σε mashups (Tell Me Why, Knas, Calling) οπότε και οι νοσταλγοί είχαν τις στιγμές τους.

Σίγουρα πάντως όλοι μαζί, παλιοί-καινούριοι ενωθήκαμε και ξελαρυγγιαστήκαμε στο Don't You Worry Child.
(Ναι, αυτό το τραγούδι που ο υποφαινόμενος είχε καυλώσει τη ζωή του όταν βγήκε και έπαιζε σε rips από τον Pete Tong στο Iconoclast).
Συνεπώς είναι κατανοητό ότι προσωπικά, hypeαρισμένος ήμουνα για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Ήθελα ωστόσο το διήμερο γιατί ο περσινός Tiesto με το όλο vibe ήταν απόλαυση και το ίδιο περίμενα και για τη μέρα του Guetta. Κι ας θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές "χαραμίζει" το ταλέντο και τα κιλά γνώσεων παραγωγής που κουβαλάει σε "εύκολα" χιτάκια.


Ε λοιπόν, παρά τις μεγάλες προσδοκίες μου για το φαντασμαγορικό της βραδιάς, εξεπλάγην, ευχάριστα.
Η ποσότητα του κόσμου ήτανε ήδη από τις 7 που ξεκίνησαν τα ξένα όνοματα (ο Guetta εμφανιζότανε 11) τριπλάσια από τη μέρα του Steve και τουλάχιστον 1μιση φορά από την περσινή ημέρα Tiesto.
Οι Mistajam και Acraze, παρά την όχι τόσο μεγάλη δημοφιλία τους, ήτανε αξιοπρέπεστατοι και κάναν νταβαντούρι αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία. Ο κόσμος είχε πάει για να περάσει καλά και αυτό δεν κατάφερναν να το χαλάσουν ούτε οι θηριώδεις ουρές σε ανταλλακτήρια και μπαρς.

Και μετά ήρθε ο Hype που γνωρίζαμε ότι he'd deliver. Το κάνει με επιτυχία τον τελευταίο καιρό τόσο σε clubs όσο και σε festivals. Το κοινό ήτανε ήδη πιο καυλωμένο απ' την πρώτη μέρα και ήτανε η ιδανική προετοιμασία για τον headliner της βραδιάς.
Ακολούθησε μια παύση-ζέσταμα με τον έλληνα Atsou για περίπου μισή ώρα (μιας που ο Guetta θα παρούσιαζε και εδώ το καινούριο του Monolith show και χρειαζότανε έξτρα προετοιμασία για οθόνες-visuals), για άλλους χρήσιμη για γεμίσματα κι αδειάσματα, για άλλους κοιλιά.

Και στις 11 πράγματι ήρθε ο Δαυίδ. Για μιάμιση ώρα το κοινό δεν έβαλε κώλο κάτω. H tracklist ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Πολύ λίγες από τις mainstream επιτυχίες του στην original version τους (Without You, I Gotta A Feeling, I'm Blue -ξερνάω-), οι περισσότερες στις Future Rave εκδοχές τους που τιμάει κατά κόρον από το 2019 και πέρα (Love Don't Let Me Go, Sweat, Sexy Bitch) και δύο mashups που χρόνια κουβαλάει αλλά όχι πάντα παίζει που προσωπικά λατρεύω ακριβώς επειδή φέρνουν την παλιά ευφορία της Progressive (Titanium x Calling και When Love Takes Over x Years).
Ειδική προσωπική μνεία θα κάνω στο ότι έπαιξε και το Levels του Avicii. Όσο χιλιοπαιγμένο κι αν είναι παραμένει το πρώτο μεγάλο hit ενός ανθρώπου που όλοι οι fans της EDM πρέπει να ευγνωμονούμε που υπήρξε και την επηρέασε μάλλον όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον το "In Loving Memory of Tim Bergling" αναγράφεται στα stages της Tomorrowland από το 2019 και έπειτα.
Το set έκλεισε λοιπόν υπό τους ήχους του Without You, λίγα πυροτεχνήματα και πολλά confetti.
Ξέραμε ωστόσο ότι αυτό δε θα ήτανε το τέλος, ήδη από τη μέρα του Steve φάνηκε ότι φέτος δεν είναι το ίδιο φειδωλό στα πυροτεχνήματα το Primer.
Το encore λοιπόν ήτανε με το καινούριο release του Guetta με την Bebe Rexha (ψιλόgeneric hitάκι που θα ακούσουμε πολύ τους επόμενους μήνες) και ένα λεπτό πυροβόλημα πυροτεχνημάτων να χορτάσει το μάτι σου.


Το Primer λοιπόν φέτος έριξε ένα στοίχημα που και του βγήκε και δεν του βγήκε, αλλά κυρίως του βγήκε.
Έδιωξε τον "urban" χαρακτήρα του και προσπάθηκε να φέρει ότι πιο κοντά σε μία μέρα (ας μην πούμε πάλι τα μεγάλα φεστιβάλς, ας κατέβουμε σε κάτι τύπου) του Untold της ρουμανίας και του Exit της σερβίας, στην ελλάδα.
Είναι δεδομένο ότι θα επαναληφθεί. Ειλικρινά πιθανώς και οι διοργανωτές δε γνωρίζουν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ξεπεραστεί η μέρα του Guetta αλλά το δεδομένο και από τον φετινό Guetta και από τον περσινό Tiesto είναι ότι το κοινό (ακόμα κι αν δεν είναι μεγάλο συγκριτικά με Σουηδίες και Ολλανδίες) είναι διψασμένο για μεγάλα ονόματα της σκηνής, και αν έρθουν αυτά θα πάει και θα είναι και καυλωμένο.
Πόσο μάλλον αν το εισιτήριο για μία ημέρα κοστίζει πια όσο κοστίζει μόνο η low cost πτήση που θα πάρεις για να πας σε μία μέρα ενός αντίστοιχου φεστιβάλ του εξωτερικού.


See you next year Primer.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Eclipse

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Έκλειψις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,653 μηνύματα.
@i_lie_us JAMES HYPE BITCH αλλά το hype που άξιζε δεν νομίζω ότι το πήρε. Ο Guetta αν και μας ξεσήκωσε όλους (ΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ) μου φάνηκε κάπως basic ενώ ο James τα έδωσε ΟΛΑ. Απλά μεγαλώσαμε με τον Guetta και μας φάνηκε σαν την 2α Παρουσία. Εγώ τρελάθηκα πάντως από την χαρά μου, εχω να το λεω. Να είναι καλα η φίλη μ που κέρδισε δωρεαν εισιτήρια και πήγα δωρεαν και τις 2 μέρες.

IMG_2285.jpeg
 

i_lie_us

Διάσημο μέλος

Ο i_lie_us αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,090 μηνύματα.
Πιστεύω πως μια χαρά τα πήγε δεδομένης της φύσης του κοινού.
Προσωπικά έχω ακούσει κόσμο και κοσμάκη που πήγε τη μέρα Guetta του οποίου η μόνη επαφή με την ηλεκτρονική μπορεί να έρχεται από τα -σχετικά λίγα- κομμάτια που κατάφεραν να γίνουν mainstream και να παιχτούν και σε ελληνικά ραδιόφωνα ή από τα κλαμπς που μέχρι τις 2 μπορεί και να παίξουν κάποια.
Κόσμο δηλαδή που πήγε καθαρά για να ακούσει Sexy Bitch και Without You κι απλά έκανε ή όχι κέφι μέχρι να βγει ο Δαυΐδ.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top