Έκτρωση: Η γνώμη σας;

Θα κάνατε ποτέ έκτρωση;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 361)
  • Είμαι γυναίκα και κατά της έκτρωσης

    Ψήφοι: 93 25.8%
  • Είμαι γυναίκα και υπέρ της έκτρωσης

    Ψήφοι: 93 25.8%
  • Είμαι άντρας και κατά της έκτρωσης

    Ψήφοι: 60 16.6%
  • Είμαι άντρας και υπέρ της έκτρωσης

    Ψήφοι: 86 23.8%
  • Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ σοβαρά

    Ψήφοι: 29 8.0%

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
Δεν τερματίζεται η ζωή αν κάνεις παιδί στα 20 με κάποιον που αγαπάς,σε περιβάλλον αγάπης. Μια χαρά παλευεται.
Σε κάποιο μυθιστόρημα ίσως να ήταν όλα τόσο ιδανικά. Ποια 20άρα θα έδινε άλλα 20 χρόνια απ τη ζωή της (και δει από χρόνια σπουδών και επαγγελματικής ανέλιξης) από τόσο μικρή για να μεγαλώσει ένα παιδί; Μία νέα ζωή, ένα παιδάκι θέλει φροντίδα. Δεν είναι tamagotchi ούτε γλαστράκι με φύτρες από φακές, ούτε κατοικίδιο, ούτε τίποτα το τόσο απλό. Και ναι, η οικονομική άνεση παίζει σημαντικό ρόλο στη διατροφή και στην ανατροφή του. Οικονομική άνεση=μάνεη. Μάνεη γκιβ φουντ του πίπολ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
π.χ. Κάποιος που πιστέυει πως ο άνθρωπος μόλις πεθαίνει, τελειώνει και κάθε μορφή υπόστασής του, δεν θα το έκανε.
Κάποιος που δεν πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, δεν θα είχε και πολλά κολύματα (λογικό, αφού το παιδί δεν θα στενοχωριέται μετά την έκτρωση, αφού ούτε καν θα υπάρχει για να θυμάται τί έχασε).
Μήπως τα είπες λίγο ανάποδα; :P
είδες? καταραμένη φύση... σας έχει αδικήσει
worry not though
σύντομα θα μπορείτε με τεχνητές μήτρες να κάνετε παιδιά μόνοι σας χωρίς την άνιση συμβολή του ξενιστή
Μήπως τα παραλές; Ο epote είπε ότι απλά ο λόγος και των δύο πάνω στη "ζωή" του γονιμοποιημένου ωαρίου θα έπρεπε να είναι και των δύο ΕΞΙΣΟΥ. :confused:
σε ένα ατύχημα λοιπόν, γιατί έρχεσαι στα λόγια μου, να μην πληρώνει καν διατροφή ο άντρας κι ας ήταν κι αυτός εκεί παρόν!
[...]
Αμαν πια! Το παιδί δεν συλλαμβάνεται από έναν! Από δύο γίνεται! Αν γίνει ατύχημα, δεν θα το πληρώσει ΜΟΝΟ η γυναίκα, είτε κυριολεκτικά, είτε σωματικά, είτε ψυχολογικά! Ας δώσει κι ο άλλος κάτι!
Κοίτα να δεις, αν φτάσουμε στο σημείο ο άντρας να ΜΗΝ το θέλει και η γυναίκα να θέλει να το κρατήσει, τότε ΔΕΝ πήραν μαζί την απόφαση άρα υπεύθυνη θα έπρεπε να είναι η γυναίκα. Δεν γίνεται επειδή αυτή θέλει να το κρατήσει, να πρέπει και ο άντρας να ακολουθήσει την απόφαση της από ένα ΚΟΙΝΟ τους λάθος. Που είναι το παράξενο;
Αν θέλει ο άντρας να το κρατήσει η γυναίκα αλλά να μην συμμετέχει με την παρουσία του στην ανατροφή, τότε ας δίνει διατροφή.
Είναι εντελώς παράλογο για κάτι που είναι στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ σώμα και μόνο, να μετρήσω περισσότερο την άποψη του άντρα που το έβαλε εκεί, από την δικιά μου. Και όχι δεν είναι άδικο να αποφασίζει (κυρίως ή και μόνο) η γυναίκα αν θα κρατήσει το παιδί ή όχι.
Δηλαδή ακόμα και όταν γεννηθεί το παιδί, είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ; Ή από τη στιγμή που βγήκε από το σώμα σου γίνεται και των δύο εξίσου; Ο άντρας είναι διακοσμητικό στοιχείο; Τι διαβάζω ρε σεις και τα πιστεύετε κιόλας... Εσύ και όσοι σου βάλανε θετικές... :/:

Και για να το τραβήξω ακόμα περισσότερο και να βάλετε πιο άνετα τις γυναικοκρατικές αρνητικές σας στο post μου, τότε θα έπρεπε να μας δίνετε τη δυνατότητα να αφαιρούμε τα δικά μας γονίδια από το ωάριο, γιατί είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ! Ή θα μας πείτε, ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;

Αμάν δηλαδή. Το θέμα είναι να μετράει η άποψη και των δύο εξίσου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Το θέμα είναι να μετράει η άποψη και των δύο εξίσου.
Σε ένα τέτοιο θέμα όμως προφανώς και η άποψη του ενός θα επικρατήσει. Δεν επιδέχεται συμβιβασμούς.. ή θα γίνει ή δε θα γίνει.

Με ενοχλεί όταν μία εγκυμοσύνη γίνεται μέσο εκμετάλευσης και αυτό γίνεται λόγω θέσης κυρίως από γυναίκες.
Δεν είναι λίγες οι φορές που προχωράει κάποια σε έκτρωση χωρίς την έγκριση του πατέρα μόνο και μόνο επειδή μπορεί να το κάνει αφού το σώμα είναι δικό της. Ε δεν πάει έτσι.

Προσωπικά δε θα κρατούσα ένα παιδί αν δεν ήταν επιθυμία και των δύο.
Θα το έκανα μόνο αν μου τύχαινε στα 40τόσα μου και μέχρι τότε ήμουν άτεκνη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Vkey

Επιφανές μέλος

Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
Δηλαδή ακόμα και όταν γεννηθεί το παιδί, είναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ;
Το θέμα είναι ότι μέχρι να γεννηθεί το παιδί είναι στο σώμα μας καλώς ή κακώς...
Εκεί γονιμοποιείται κι εκεί μεγαλώνει...
Οπότε αυτό που θέλει να πει η Κaj- αν κατάλαβα καλά- είναι ότι έχει το δικαίωμα να ορίσει αυτή το σώμα της και κανένας άλλος....

Ή από τη στιγμή που βγήκε από το σώμα σου γίνεται και των δύο εξίσου; Ο άντρας είναι διακοσμητικό στοιχείο; Τι διαβάζω ρε σεις και τα πιστεύετε κιόλας... Εσύ και όσοι σου βάλανε θετικές... :/:
Δεν νομίζω ότι εννοούσε κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση έτσι κι αλλιώς....
Οπότε έτσι πως το εξήγησα παραπάνω δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι εδώ...
Καλά...καλά...αν θες θα σου πω αργότερα :P

Και για να το τραβήξω ακόμα περισσότερο και να βάλετε πιο άνετα τις γυναικοκρατικές αρνητικές σας στο post μου, τότε θα έπρεπε να μας δίνετε τη δυνατότητα να αφαιρούμε τα δικά μας γονίδια από το ωάριο, γιατί είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ! Ή θα μας πείτε, ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;
Ε...το παρατραβάς...
Δεν σου απαντάω εδώ :P

Αμάν δηλαδή. Το θέμα είναι να μετράει η άποψη και των δύο εξίσου.
Κι εδώ είναι που σοβαρεύω...
Το ιδανικό είναι ένα ζευγάρι να έχει μιλήσει ανοιχτά με το θέμα του τι γίνεται αν υπάρξει ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη... ακόμα κι αν παίρνουν όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις-γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει τι γίνεται- πόσο μάλλον όταν δεν παίρνεις....

Αυτό βέβαια έχει να κάνει με το ζευγάρι και πως αντιμετωπίζει την σχέση του και τα θέλω από αυτή....
Επιπλέον έχει να κάνει και με το είδος σχέσης έτσι κι αλλιώς... Δεν είναι όλες οι σχέσεις από τρελό έρωτα ή τρελή αγάπη...ή δεν ονείρευονται όλες οι σχέσεις να ανεβούν τα σκαλιά της εκκλησίας και να κάνουν σε κάποια φάση οικογένεια ούτε αρχίζεις με αυτό το σκεπτικό έτσι κι αλλιώς I think....

Συμφωνώ ότι το θέμα είναι και των δυο....αλλά πιστεύω ότι το πρώτο λόγο το έχω κυρίως εγώ...μιας και το σώμα μου θα υποστεί όλες τις αλλαγές- σωματικές και ψυχολογικές- είτε κρατήσω το παιδί , είτε όχι....Είναι κάτι που ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε...και δεν το λέω μειονεκτικά...

Από την άλλη νομίζω ότι εδώ υπάρχει κι ένας μέρος "εγωισμού" και από τις δύο μεριές...
Εννοώντας ότι δηλώνω - και το πιστεύω- ο,τι σώμα μου είναι ό,τι θέλω το κάνω...
Και εσείς (γενικά μιλάω μην παρεξηγηθώ) στο σώμα σου υπάρχει δικό μου κομμάτι και έχω μέρος της απόφασης (λογικό επίσης ;) )

Και κλείνοντας θα πω ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε...
Οπότε ας μας έρθει σε όλους μια εγκυμοσύνη όπως την θέλουμε όταν πραγματικά την θέλουμε και είμαστε όλοι μας έτοιμοι...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Pote ksana αν κυοφορούσες ένα παιδί που θα σου έλεγαν ότι έχει σύνδρομο Νταόυν, θα το κρατούσες;

Και όποιος άλλος θέλει ας απαντήσει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Aν το παιδί μου είχε σύνδρομο Ντάουν σαφέστατα και θα το έριχνα.
Εξάλλου ψήφισα υπέρ της έκτρωσης στην ψηφοφορία. Υπο προυποθέσεις.
Να σκοτώσεις ένα καταδικασμένο απ'τη φύση έμβρυο,η έναν άνθρωπο που ζει με μηχανικη υποστηριξη,η έναν ανάπηρο απ'το λαιμο και κάτω,είναι μια ανιδιοτελής και βαθύτατα φιλάνθρωπη πράξη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Aν το παιδί μου είχε σύνδρομο Ντάουν σαφέστατα και θα το έριχνα.

Υποθέτω ότι θα αποφάσιζες να το ρίξεις, για να μη ζήσει μια ζωή όλο προβλήματα, που θα ταλαιπωρείται κι αυτό, θα ταλαιπωρείσαι κι εσύ.

Τι απενοχοποιεί αυτήν την έκτρωση, που δεν απενοχοποιεί την έκτρωση στην περίπτωση που μια κοπέλα μείνει έγκυος στα 20 της εν μέσω σπουδών;
Τι κάνει το ένα φόνο, ενώ το άλλο σωστή επιλογή;

Δεν είμαι υπέρ της έκτρωσης, ούτε και κατά ... είμαι υπέρ του ότι τα παιδάκια είναι σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τυχαία γεγονότα.
Ούτε έρχονται και δε βαριέσαι "υπάρχει και η γιαγιά να βοηθήσει" .... η γιαγιά δεν αντικαθιστά τη μάνα, ούτε και καλύπτει την ανικανότητά της (και του πατέρα).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Υπάρχει πάντα η γιαγιά για να προσέχε το εγγόνι όταν η κόρη δουλεύει. Εδώ γυναίκες αφήνουν τα παιδιά στη μητέρα τους για να δουν με την υσηχία τους τηλεόραση! Πόσο μάλλον για δουλειά. Όι μισές εργαζόμενες μητέρες το κάνουν αυτό κι είναι κλασική περίπτωση στην ελληνική κοινωνία. Ξέρω μια κοπέλα που σπουδάζει στην Ιταλία και το παιδί το φροντίζει η πεθερά προσωρινά. Αξίζει να το σκοτώσει για 2χρόνια σπουδών?

Τώρα αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρεις είναι υπεύθυνες? Κάνουμε παιδί και το μεγαλώνει η γιαγιά? Η δε περίπτωση της Ιταλίας με σόκαρε τελείως, βλέπω το παιδί μου Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι και μεγαλώνει το παιδί μου μυρίζοντας μια άλλη για μάνα? Κι είμασταν υπεύθυνοι άνθρωποι γιατί δεν κάναμε έκτρωση? Συγγνώμη αλλά δεν το καταλαβαίνω. Την φράση για την τηλεόραση δεν την σχολιάζω καν..........

Άλλωστε αναλογίσου ότι όλα αυτά δεν παίζουν πια. Οι γιαγιάδες πιά ή είναι πολύ μεγάλες - άνω των 60 αν μάνα και κόρη γεννήσαν στα 30, άνω των αν μάνα και κόρη γεννήσαν στα 35 - ή δουλεύουν οι ίδιες μέχρι τα 60-65. Αυτές οι δομές αργοπεθαίνουν.

Τέλος μήπως να ρωτούσαμε και τη γιαγιά. Γιατί εγώ ξέρω αρκετές που δεν κρατάνε το παιδί 10ωρο, όχι για να πάνε οι γονείς να σπουδάσουν στην Ιταλία......

Επίσης,όλοι ξέρουμε πόσο θλιβερό είναι να είσαι γυναίκα,να έχεις ΤΗΝ καριέρα στα 30+ σου και να μην έχεις γάμο,ούτε παιδί. Όσο περναν τα χρόνια είναι και πιο δύσκολο. Όλες οι διάσημες (Μενεγάκη,Κοκκίνου,Βανδή,Στεφανίδου) χαζές είναι που η καριέρα τους 'σκίζει' και έχουν και παιδιά?? Ή τα έχεις και τα δύο, ή μένεις με την καριέρα. Αν πάλι κάνεις παιδί χωρίς καριέρα γεμίζει τόσο πολυ η ζωή που δεν σε πειράζει η καριέρα. Όποιες το έχουν κάνει έχουν αυτή την άποψη 99%. Άλλωστε ποτε δεν είναι αργά για την καριέρα.
Παρακαλώ το θέμα να μείνει στο σχολιασμό μη δημοσίων προσώπων μια και η εικόνα μας από τα δημόσια πρόσωπα και η γνώμη μας για το τι σημαίνει τελικά επιτυχία δεν είναι η ίδια. Άλλωστε μετά θα πρέπει να κριθεί πως μεγαλώνουν τα παιδιά τους αυτοί οι άνθρωποι οπότε το θέμα θα ξεφύγει εντελώς.
Όσ για τους γκόμενους και τις φίλες,και τα ταξίδια τπτ δεν την περιορίζει. Κανένα παιδί δεν είναι τόσο αχάριστο που να μη θέλει η μητέρα του να έχει έναν γκόμενο,συχνά έχουν καλές σχέσεις με αυτούς..
Καλά δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει παιδιά και οικογένεια? Έχεις την παραμικρή εικόνα τι επένδυση σε χρόνο και αισθήματα απαιτείται? Πόση σκέψη για κάθε σου κίνηση για να μην πληγώσεις τα πλάσματα που υπεύθυνα έφερες στον κόσμο?
Τέλος οι γυναίκες που έχουν σκοπό της ζωής να φτάσουν ψηλά.. απο τις λίγες που ξέρω, τραβάνε τα μαλλιά τους που έκαναν παιδι στα 40.
Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου και να έχεις και παιδί,έστω και εκτος γάμου. Το πιστεύω αυτο.
Έχω παραδείγματα ευτυχισμ΄νων παιδιών που γεννήθηκαν κατα λάθος σε μικρή ηλικία. Έχουν πολύ καλή σχέση με τη μητέρα τους. Αντίθετα ξέρω και παιδιά οικογενειών καθ'ολα προγραμματισμένων που δεν έχουν καταλάβει τπτ παραπάνω,
Μπορείς να είσαι ώριμη και καλή μητέρα στα 20,στα 30 στα 40. Και να έχεις επαφη με το παιδί στα 20 τα 30 στα 40. Μια εικοσάχρονη μητερα που βλέπει το παιδι της 5 ώρες τη μέρα δεν ειναι καλύτερη ούτε χειρότερη απο μια 30 χρονη που βλέπει το παιδί της 10. Είναι θέμα γυναίκας η μητρότητα. Το χεις η δε το χεις. Δε σου βγαινει στα 30 σωνει και καλα. Ουτε απαιτει γάμο. Ούτε λεφτα.
Σωστά αλλά πρέπει να μπορείς και να θέλεις να το κάνεις, να πιστέψεις και να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς. 'Ολοι έχουμε παραδείγματα απ'όλα τα παραπάνω αλλά και από τα αντίθετα- όπως από 20άρες που έκαναν παιδί νομίζοντας με την αισιοδοξία της νιότης ότι όλα γίνονται και έφαγαν καταθλιψάρα όταν ανακάλυψαν ότι δεν ήταν όπως τα φαντάζονταν, και την πλήρωσαν τα παιδιά τους ή αυτοκτόνησαν. Τι σημαίνει αυτό? Ότι μια άλλη 20άρα δεν θα αντιδράσει καλύτερα?
Αν πιστεύει κανείς σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν πρέπει να ρίχνει ή να γεννα και να δίνει σε άλλους κανένα παιδί, ούτε το άρρωστο, γιατί για κάποιο λόγο του το έστειλε ο Θεός.... αν δεν πιστεύει σε κάτι τέτοιο ο καθένας προσπαθεί να δει τι νομίζει ότι πρέπει να κάνει με τα προσωπικά του κριτήρια και τις αντοχές του.
Η αποψη σου είναι ελαφρώς εγωιστική. Δεν κανουμε πάντα ότι θέλουμε βάσει προγράμματος. Ολα αυτά τα ακούω πολύ ρεαλιστικά και τετράγωνα. Δεν τερματίζεται η ζωή αν κάνεις παιδί στα 20 με κάποιον που αγαπάς,σε περιβάλλον αγάπης. Μια χαρά παλευεται.

Δεν ήξερε στα 30 της οτι κάνοντας σέξ μπορεί να μείνει έγκυος!!? Φοβόταν τι θα πει ο κόσμος? Δεν ήθελε παιδί ο σύντροφος? Δεν ήθελε να χάσει τον σύντροφο? Έκανε μια ξεπέτα και της προέκυψε? Φοβόταν τι θα πεί η μαμά της? Δεν είχε λεφτα για να ντύσει το μωρο με τη νεα παιδική κολεξιον του Dior? Είχε κανονίσει με το Θεό οτι σε ηλικία 36 χρονών 3μηνών και 14 ημερών ακριβώς θα αποκτήσει το πρώτο της παιδί? Δεν ήθελε να χαλάσει το σώμα της?? Η καριέρα της?

Νομίζω οτι στα 30 ένα άτομο αποφασίζει μόνο του πως θα ρυθμίσει τη ζωή του και δεν αγεται και φερεται απο τους συγγενεις κ τι θα πει ο κόσμος,εις βάρος της ζωής ενος ανθρώπου, του παιδιού της. Έχουμε ευθυνη του εαυτου και των πράξεων μας μετά απο μία ηλικία. Αν δεν έχει το θάρρος να πάρει ευθύνη ας μην κάνει σεξ στο κάτω-κάτω!
Πες με σκληρή,αλλά δε μπορώ να λυπηθώ ελάχιστα την γυναικα αυτή. Το παιδί ναι,αυτή όχι. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που δεν υπάρχουν μέσες λύσεις,και πρέπει να αποδείξει κανείς στην πράξη πόσο ανώτερος ή κατώτερος των περιστάσεων είναι ως άνθρωπος. Σίγουρα ως άνθρωπος θα δυσκολευτει κ θα πονέσει,αλλά εκεί φαίνεται ο άνθρωπος που έχει ευθύνη κι ο άνθρωπος που είναι χαμένο κορμί και κάνει πράγματα με τη μία και την άλλη δικιολογια. Είναι τόσο απλό και τόσο δύσκολο μαζί. Η το ένα ή το άλλο.
Ωραία λοιπόν γιατί αυτά τα κατ'εσέ "χαμμένα κορμιά" να κάνουν το παιδί που δεν θέλουν? Το παιδί θα μεγαλώσει άσχημα κατ'εσέ, τα "χαμμένα κορμιά" θα συνεχίσουν να είναι τέτοια... γιατί λοιπόν να το κάνουν? Για να συνάδουν με την δική σου κοσμοθεωρία?
Ξέρεις όμως μπορεί στα 36 να μην έχω τίποτα απ'αυτά λόγω τύχης.
Κι επίσης μπορεί να κάνεις ένα παιδί και στα 36 να το έχεις χάσει λόγω τύχης. 'Η να πεθάνεις στην γέννα λόγω τ΄θχης και το παιδί σου να μεγαλώσει απελπιστικά άσχημα... Τι λένε όλα αυτά? Δεν κάνει κανείς τις επιλογές του με βάση όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν κατά τύχη... Προγραμματίζει ότι μπορεί και με βάση τις προτεραιότητες του παίρνει αποφάσεις... κατά προτίμηση ξέροντας ότι αύριο μπορεί όλα να του'ρθουν τα πάνω κάτω γιατί έτσι είναι η ζωή.
Συγνώμμη αλλα δε μπορώ να μη γελάσω με το οτι θεωρείς την ανάληψη ευθύνης ενος παιδιού ως προσαρμογή!!
Συγγνώμη αλλά αν δεν χρειάζεται προσαρμογή η ανάληψη ευθύνης ενος παιδιού τότε δεν ξέρω τι χρειάζεται. Και τα προγραμματισμένα παιδιά χρειάζονται προσαρμογή. Εγώ έχω 3 παιδιά και 4 γιαγιαδοπαπούδες στην ηλικία των - όντα και η "προσαρμογή" είναι απλώς η καθημερινότητα μου. 'Οταν, δε, πετυχαίνει ο προγραμματισμός θεωρείται ύψιστη τύχη!
Δε μπορω να μπω στην ψυχολογία μιας γυναικας που θεωρει συμβιβασμο το να αφήσει την (συμφωνα με την παραδοσιακη ψυχολογια) αρσενικη πλευρα της (καριερα>οικογενεια) για την θηλυκή (οικογένεια>καριερα).
Προσωπικα θεωρω μεγιστο στοιχημα και επιτυχια μου ως γυναικα να τα εχω και τα 2. Μια απροσμενη εγκυμοσυνη δεν εμποδιζει εναν τόοοσο φιλοδοξο ανθρωπο να πετυχει. Μια γυναικα που πιστευει στον εαυτο της τα καταφερνει όλα και δεν ακουει κανενα. Και δεν αυταπατάται οτι θα γίνει πλήρης απλά αν φτάσει στο απόγειο. Καμμία γυναικα δεν ικανοποιείται μόνο με την επιτυχια,μη γελιόμαστε. Πάρε παράδειγμα την Α.Βουγιουκλάκη. Έφτασε τοσο ψηλά όσο καμμία ελληνιδα σε επιπεδα δόξας και επιτυχιας και λατρειας,γιατι ήταν υπερ-φιλοδοξη και καριεριστα, και καλυφθηκε ως γυναικα οταν εγινε μητέρα-ετσι δήλωνε τουλαχιστο.
'Αντε πάλι οι επιτυχείς επώνυμοι, ρωτήστε καλύτερα τα παιδιά τους ή δείτε τα στις ειδήσεις.....
Είναι βλακώδες να ριξεις ένα παιδί για την καριερα-πες καλυτερα οτι περιμένεις να επιβεβαιωθεις για την αξια σου μεσω της καριερας για να νιωσεις ετοιμη να κανεις παιδι. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να κανει καριερα. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να ζησει τη ζωη της-έχει ομως ηθικη.
Πάρε την Μ.Σταματερη,τη δημοσιογραφο. Έκανε παιδι στα 20,χωρισε στα 25 και κανει καριέρα στα 40+. Ας είμαστε ρεαλιστες,όχι αμοραλιστες. Τελεια. ;)

Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.
Ωραία λοιπόν τώρα βρήκαμε πως όποια δεν συνάδει με την αποψή σου είναι μη φυσιολογική και βάλαμε το 60% του γυναικείου πληθυσμού σε αυτήν την κατηγορία... αφού όλο και κάποιο τραύμα/ σύμπλεγμα μπορεί να βρει ένας ψυχολόγος σε κάθε άτομο από την οικογένεια του.
Επίσης ξέρω,κι έχω δει στη ζωή και σε ιστορίες που έχω ακούσει,γυναίκες που έχουν πάθος για την καριέρα τους γιατί 1.Όταν ηταν μικρές δέχτηκαν ερέθισμα για μια τέχνη (όπως εγώ με τη λογοτεχνία),για ένα επάγγελμα,ένα λειτούργημα,ένα άθλημα,ένα κοινωνικό στόχο,μια πολιτική φιλοδοξία και ορκίστηκαν στον εαυτό τους να φτάσουν πάση θυσία αυτό το στόχο,θυσιάζοντας χρόνο και κόπο,αποσκοπώντας σε αργή ή γρήγορη-επίτευξη πάντως-του στόχου και, 2. Γυναίκες χωρίς ζωή,δυστυχισμένες για κάποιο σκοτεινό λόγο,που βλέπουν την επιτευξη του στόχου ως μοναδική ευκαιρία αποδοχής του εαυτού τους απο τον κόσμο και κατ'επέκτασιν τον εαυτό τους,που θυσιάζουν προσωπική ζωή για να πετύχουν,μόνοι ή με φίλους-συμμάχους και κάνουν ο,τι θες για να πετύχουν,δουλευοντας ακαταπαυστα με ανεξήγητη δύναμη,γιατι μόνο ετσι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους τραγωδίες.
Το παράδειγμα 1 αν έμενε έγκυος θα το κρατούσε,θα ήταν περήφανη γι'αυτο,ίσως παντρευόταν,αλλά είναι αρκετά γυναίκα ωστε να μην χρειαστεί τη συνδρομή ενός απρόθυμου πατέρα,και μετά κόπων κι αγώνα θα εφτανε τον αρχικό στόχο.
Το παράδειγμα 2,θα έκανε έκτρωση και στη φαντασια της το φανταστικό χέρι της άδικης κοινωνίας θα την εσπρωχνε στην πορτα του γυναικολογου,θα ενθαρρυνε και θα καθησυχαζε τις τυψεις της λεγοντας πως ''άλλοι φταινε'' κσι πως '' πρέπει να σκοτωσω το παιδι μου για να μην γινω ξεφτιλα στον μπαμπα και για να κάνω καριέρα'',και στα 40 της ανύπαντρη κατα τα λεγόμενα της απο επιλογη -για να το λεει- θα κλαίει την μοιρα της και θα προσπαθεί -ματαια-να πεισει τον εαυτό της οτι είναι ευτυχισμένη με την καριέρα. Αφού δε θα μπορουσε να παιξει το δυσκολο ρολο της μητερας-συζυγου.
Εγώ πάλι γιατί ξέρω και άλλα είδη όπως γυναίκες που κάνανε οικογένεια πιστεύοντας πως αυτός ήταν ο προορισμός τους και κάναν κόλαση τη ζωή άλλων γιατί το δημιουργικό τους κομμάτι το αναλώσανε στο να κατευθύνουν την ζωή των παιδιών τους, γυναίκες που επειδή ζοριστήκανε για να πετύχουν αυτό που λες (καρριέρα+παιδί) βγάλανε χίλια απωθυμένα στα παιδιά τους, γυναίκες που επειδή φοβηθήκαν μήπως και μείνουν άτεκνες κάναν παιδί χωρίς να το θέλουν και το πληρώσανε άπαντες.... Την φράση "Χαράμισα την ζωή μου για σένα" ξέρεις πόσες μανάδες την έχουνε πει.... και πόσα παιδιά έχουν πληγώσει...
Εχω συναντήσει κι απ'τα δυο είδη κι έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου. Δεν λέω οτι κάθε γυναικα ΠΡΕΠΕΙ να κρτάει το ανεπιθυμητο παιδι της.. έχουμε ελευθερια επιλογής....αλλά οι Χ λογοι που οδηγουν στην έκτρωση,με τίποτα δε τη δικαιολογουν. Δεν είναι ένα απλό λάθος. Σκοτώνεις ένα παιδί. Παιδί είναι, όχι μηρμύγκι. Ελπίζω σε 10 χρ'ονια που θα είμαι 30 να μην έχω χάσει κι εγώ αυτό που θεωρείται γελοια ευαισθησία. Μόνο αυτό.

Αμάν δηλαδή. Το θέμα είναι να μετράει η άποψη και των δύο εξίσου.
Μάλλον αυτό δεν μπορεί να γίνει απόλυτα... αφού όλα θα συμβούν στην γυναίκα είτε η εγκυμοσύνη είτε η έκτρωση...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο. ..του πατρός ΜΠΛΟΥΜ και του υιου... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 323 μηνύματα.
Μήπως τα είπες λίγο ανάποδα; :P
Όχι ρε συ, αυτό εννοούσα.
Αν ο άνθρωπος και μετά τον -εδώ- θάνατό του δεν έχει συνείδηση ύπαρξης, δεν θα μπορέι και να στενοχωριέται -πες το όπως θες- για όσα έχασε φεύγοντας από εδώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Υποθέτω ότι θα αποφάσιζες να το ρίξεις, για να μη ζήσει μια ζωή όλο προβλήματα, που θα ταλαιπωρείται κι αυτό, θα ταλαιπωρείσαι κι εσύ.

Τι απενοχοποιεί αυτήν την έκτρωση, που δεν απενοχοποιεί την έκτρωση στην περίπτωση που μια κοπέλα μείνει έγκυος στα 20 της εν μέσω σπουδών;
Τι κάνει το ένα φόνο, ενώ το άλλο σωστή επιλογή;

Δεν είμαι υπέρ της έκτρωσης, ούτε και κατά ... είμαι υπέρ του ότι τα παιδάκια είναι σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τυχαία γεγονότα.
Ούτε έρχονται και δε βαριέσαι "υπάρχει και η γιαγιά να βοηθήσει" .... η γιαγιά δεν αντικαθιστά τη μάνα, ούτε και καλύπτει την ανικανότητά της (και του πατέρα).

Κοίταξε να δείς. Αν και δυσκολεύομαι να μιλήσω για τον εαυτό μου θα το κάνω για πρακτικούς λόγους. Είμαι άνθρωπος που τα βλάπω όλα από ανθρωπιστικό πρίσμα. Όλες οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με την ευθύνη του ανθρώπου και με την άριστη γνώση των μέτρων και των ορίων της φύσης ενός μέσου ανθρώπου.
Αν ρωτήσεις την Εκκλησία,θα σου πουν να κρατήσεις το άρρωστο παιδί γιατί είναι δώρο (κατ'άλλους δοκιμασία) απ'το Θεό. Εγώ όταν ακούω αντιλήψεις τέτοιες εξω-ανθρώπινες βγάζω σπυριά (γι'αυτο βλέπω την εκκλησία της γειτονιάς με τα κιάλια).
Αν ρωτήσεις άλλους,και καλά ρεαλιστές θα σου πουν ''Ναι,πρέπει να το σκοτώσεις,γιατι θα βασανιστεις,νέα κοπέλα με αυτό το βάρος''. Αυτό το βρίσκω ακόμα χειρότερο,και μισάνθρωπο.
Η άποψη μου είναι η μέση,μη ιδιοτελής οδός. Αν ήμουν άρρωστη με συνδρομο Ντάουν θα ήθελα να τελειώνω και θα ήλπιζα σε μια καλυτερη-επομενη?-ζωή.
Μια ζωή με ανίατη ασθένεια είναι ύψιστος βασανισμός,αν σκεφτεις οτι το παιδί αυτό Άξιζε όπως όλοι να ζήσει,να αγαπηθεί,να αποκτήσει χίλιες εμπειρίες και ΚΥΡΙΩΣ να εξουσιάσει τον εαυτο και τις πραξεις του. Τι αξια εχει η ανθρωπινη ζωη οταν δεν εχει το χαρακτηριστικο που ξεχωριζει τον άνθρωπο απ'το ζωο= νόηση,βούληση,αυτεξούσιο,επιλογές για να μην πω οτι δεν έχει ούτε καν τις πρωτοβουλίες ενός ζώου= κίνηση,συννενόηση,ανεξαρτησία,αυτάρκεια..
Απολαμβάνοντας όσα μπορώ ως φυσιολογικός άνθρωπος,ούτε σαν σκέψη δεν δέχομαι να δω το παιδί μου σε τέτοια δυστυχία.
Έχω συγγενή που είναι ''φυτο'' ύστερα απο εγκεφαλικό,και ορκίζομαι οτι η δυστυχία είναι απεριόριστη,μέχρι εκεί που δεν υπάρχει,γιατί ξέρεις, ακόμα και αυτος ο άνθρωπος 30 χρονια άρρωστος,βρισκει στιγμιαία τη λογική του καμμιά φορά και κλαίει..δεν αξίζει τόσο εξευτελισμό μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Και φυσικά θα αποδεχόμουν ένα παιδί μαύρο,κίτρινο,άσχημο,παχύ κλπ. Για ότι μπορεί ν'αλλάξει δεν καταδικάζω ένα παιδί. Για ότι είναι ανίατο,αν το ίδιο παιδί μπορούσε να επιλέξει, σίγουρα θα επέλεγε το γρήγορο απ'τον αργό θανατο. Είναι τα ανθρώπινα όρια.:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Αν ήμουν άρρωστη με συνδρομο Ντάουν θα ήθελα να τελειώνω και θα ήλπιζα σε μια καλυτερη-επομενη?-ζωή.
Μια ζωή με ανίατη ασθένεια είναι ύψιστος βασανισμός,αν σκεφτεις οτι το παιδί αυτό Άξιζε όπως όλοι να ζήσει,να αγαπηθεί,να αποκτήσει χίλιες εμπειρίες και ΚΥΡΙΩΣ να εξουσιάσει τον εαυτο και τις πραξεις του. Τι αξια εχει η ανθρωπινη ζωη οταν δεν εχει το χαρακτηριστικο που ξεχωριζει τον άνθρωπο απ'το ζωο= νόηση,βούληση,αυτεξούσιο,επιλογές για να μην πω οτι δεν έχει ούτε καν τις πρωτοβουλίες ενός ζώου= κίνηση,συννενόηση,ανεξαρτησία,αυτάρκεια..
Απολαμβάνοντας όσα μπορώ ως φυσιολογικός άνθρωπος,ούτε σαν σκέψη δεν δέχομαι να δω το παιδί μου σε τέτοια δυστυχία.
Έχω συγγενή που είναι ''φυτο'' ύστερα απο εγκεφαλικό,και ορκίζομαι οτι η δυστυχία είναι απεριόριστη,μέχρι εκεί που δεν υπάρχει,γιατί ξέρεις, ακόμα και αυτος ο άνθρωπος 30 χρονια άρρωστος,βρισκει στιγμιαία τη λογική του καμμιά φορά και κλαίει..δεν αξίζει τόσο εξευτελισμό μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Και φυσικά θα αποδεχόμουν ένα παιδί μαύρο,κίτρινο,άσχημο,παχύ κλπ. Για ότι μπορεί ν'αλλάξει δεν καταδικάζω ένα παιδί. Για ότι είναι ανίατο,αν το ίδιο παιδί μπορούσε να επιλέξει, σίγουρα θα επέλεγε το γρήγορο απ'τον αργό θανατο. Είναι τα ανθρώπινα όρια.:(

Για ρώτα μερικά από αυτά τα παιδιά και θα σου πουν :hmm:αν θα θέλαν να μην είχαν υπάρξει........ Αφού δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά ενός τέτοιου παιδιού κρίνεις αφ'υψηλού όπως ακριβώς κατηγορείς τους άλλους ότι κάνουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Φίλη lugar,σαφώς και ξέρω παιδιά που δυστυχησαν λογω μικρης ηλικιας της μητερας τους. Όπως και παιδιά που οι γονεις τα έκαναν όλα βάσει προγραμματος και όλα σωστά και τέλεια,και άπ'την πολλη τελειότητα όταν το παιδί τους έκανε ένα μικρό λαθάκι που υπονόμευε τα τέλεια όνειρα της τέλειας οικογένειας των τέλειων γονιών το φόρτωναν με 'τέλεια' ψυχολογικά.
Αυτο το έχω προαναφερει,αν για χ λόγους (βιασμος, άγνοια,ηλικία κατω των 22τουλαχιστον) μείνεις εγκυος κατα λάθος δικιολογεισαι να κανεις έκτρωση,όχι όμως κατ'εξακολουθησιν εκτρώσεις. Ένα αυτό.
Και ένα δευτερο,η ΜΟναΔΙκή μου ένσταση,είναι η 30 χρονη,καλλιεργημένη γυναίκα,που ρίχνει το παιδί όχι απο άγνοια,αλλά συνειδητότατα,για λόγους τόσο σημαντικούς όσο η καριέρα.
Μη με βάζετε σωνει και καλά σε κατηγορίες. Δεν είμαι κάν κατά της έκτρωσης! Basta. Την έχετε δει όλοι οτι εγώ είμαι ο κατήγορος αυτών που κάνουν έκτρωση.. θα έκανα έκτρωση. Και,οι απόψεις μου δεν έχουν να κάνουν με τις ενοχές μιας γυναικας που κανει εκτρωση για ψυλλου πηδημα. Ε,όχι και να τις δικιολογήσω κιολας! Αν συντρεχει λογος ΝΑΙ. Για να περνάει η ώρα ΟΧΙ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Φίλη lugar,σαφώς και ξέρω παιδιά που δυστυχησαν λογω μικρης ηλικιας της μητερας τους. Όπως και παιδιά που οι γονεις τα έκαναν όλα βάσει προγραμματος και όλα σωστά και τέλεια,και άπ'την πολλη τελειότητα όταν το παιδί τους έκανε ένα μικρό λαθάκι που υπονόμευε τα τέλεια όνειρα της τέλειας οικογένειας των τέλειων γονιών το φόρτωναν με 'τέλεια' ψυχολογικά.
Αυτο το έχω προαναφερει,αν για χ λόγους (βιασμος, άγνοια,ηλικία κατω των 22τουλαχιστον) μείνεις εγκυος κατα λάθος δικιολογεισαι να κανεις έκτρωση,όχι όμως κατ'εξακολουθησιν εκτρώσεις. Ένα αυτό.
Και ένα δευτερο,η ΜΟναΔΙκή μου ένσταση,είναι η 30 χρονη,καλλιεργημένη γυναίκα,που ρίχνει το παιδί όχι απο άγνοια,αλλά συνειδητότατα,για λόγους τόσο σημαντικούς όσο η καριέρα.
Μη με βάζετε σωνει και καλά σε κατηγορίες. Δεν είμαι κάν κατά της έκτρωσης! Basta. Την έχετε δει όλοι οτι εγώ είμαι ο κατήγορος αυτών που κάνουν έκτρωση.. θα έκανα έκτρωση. Και,οι απόψεις μου δεν έχουν να κάνουν με τις ενοχές μιας γυναικας που κανει εκτρωση για ψυλλου πηδημα. Ε,όχι και να τις δικιολογήσω κιολας! Αν συντρεχει λογος ΝΑΙ. Για να περνάει η ώρα ΟΧΙ.

"Για να περνάει η ώρα, για ψύλλου πήδημα";;;;; Δηλαδή υπάρχουν γυναίκες που θα έκαναν έκτρωση για ψύλλου πήδημα;;;;

Αν υπάρχουν γυναίκες που θα περνούσαν εξ απαλών ονύχων κάτι τόσο σοβαρό, τότε καλύτερα αυτές να μην κάνουν παιδιά!!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Και ένα δευτερο,η ΜΟναΔΙκή μου ένσταση,είναι η 30 χρονη,καλλιεργημένη γυναίκα,που ρίχνει το παιδί όχι απο άγνοια,αλλά συνειδητότατα,για λόγους τόσο σημαντικούς όσο η καριέρα.
.....Και,οι απόψεις μου δεν έχουν να κάνουν με τις ενοχές μιας γυναικας που κανει εκτρωση για ψυλλου πηδημα. Ε,όχι και να τις δικιολογήσω κιολας! Αν συντρεχει λογος ΝΑΙ. Για να περνάει η ώρα ΟΧΙ.
Αν μια γυναίκα σε οποιαδήποτε ηλικία, και ειδικά σε ηλικίες που δεν μένει έγκυος κατά τύχη (άγνοια) αλλά κατά χοντρή ατυχία (ενάντια σε όλες τις προφυλάξεις), δει την εγκυμοσύνη της σαν πάθημα δηλαδή σαν κάτι που δεν θέλει και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό, και αυτό σπανίως λέγεται ελαφρά τη καρδία από μια γυναίκα μετά τα 30, καλύτερα να ακολουθήσει την επιλογή της. Χρειαζόμαστε συνειδητούς και θετικούς γονείς μήπως και έχουμε χαρούμενα παιδιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Για ρώτα μερικά από αυτά τα παιδιά και θα σου πουν :hmm:αν θα θέλαν να μην είχαν υπάρξει........ Αφού δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά ενός τέτοιου παιδιού κρίνεις αφ'υψηλού όπως ακριβώς κατηγορείς τους άλλους ότι κάνουν.
quote=lugar;570185]Για ρώτα μερικά από αυτά τα παιδιά και θα σου πουν :hmm:αν θα θέλαν να μην είχαν υπάρξει........ Αφού δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται μέσα στο μυαλό και στην καρδιά ενός τέτοιου παιδιού κρίνεις αφ'υψηλού όπως ακριβώς κατηγορείς τους άλλους ότι κάνουν.[/quote]

Σαφώς και θα το επέλεγε. Εκτός αν θέλεις να πιστέψω οτι του αρέσει να βλέπει τους άλλους να ζουν κι αυτό να ναι..στον κόσμο της οικογένειας του και μόνο. Και να πεθάνει ίσως ολομόναχο σε ίδρυμα. Και μόνο του,όχι με την έννοια οτι δε θα του μιλάει κανείς,αλλά με την ουσιαστικότερη έννοια της μοναξιάς γ έναν άνθρωπο.
Επίσης ρώτα έναν άνθρωπο που στα 20 του τον πάτησε νταλίκα και είναι ανάπηρος απ'το λαιμό και κάτω aka δε μπορει να παει τουαλέτα,δεν θα ξανακάνει σεξ,ούτε να υπερασπιστει τον εαυτο του δε θα μπορεί. Τι νομίζεις θα προσδοκει απ'τη ζωή του? Τι άλλο?
Επαναλαμβάνω το έχω δει. Άνθρωπο κατάκοιτο απο εγκεφαλικο, ένα παιδι γονιών με μεσογειακη αναιμια, μια συμμαθητρια διανοητικα μισο-καθυστερημενη που έχει ακούσει ΤΟ κράξιμο στη ζωη της..
Τι θα κάνει αυτό το παιδί στα 60 του? Οταν εσυ κι εγω θα κανουμε απολογισμο υπεροχης ζωης με αχαριστια,το παιδι αυτο στα 60 του θα μετραει χρονια μοναξιας.
Τέλος η δικη μου προσωπικη αποψη δε συστηνεται ως γνώμονας της ζωής κανενος. Εγώ έχω δικη μου ευθύνη και δικές μου τυψεις. Ο καθένας για πάρτη του λοιπόν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Σαφώς και θα το επέλεγε. Εκτός αν θέλεις να πιστέψω οτι του αρέσει να βλέπει τους άλλους να ζουν κι αυτό να ναι..στον κόσμο της οικογένειας του και μόνο. Και να πεθάνει ίσως ολομόναχο σε ίδρυμα. Και μόνο του,όχι με την έννοια οτι δε θα του μιλάει κανείς,αλλά με την ουσιαστικότερη έννοια της μοναξιάς γ έναν άνθρωπο.
Επίσης ρώτα έναν άνθρωπο που στα 20 του τον πάτησε νταλίκα και είναι ανάπηρος απ'το λαιμό και κάτω aka δε μπορει να παει τουαλέτα,δεν θα ξανακάνει σεξ,ούτε να υπερασπιστει τον εαυτο του δε θα μπορεί. Τι νομίζεις θα προσδοκει απ'τη ζωή του? Τι άλλο?
Επαναλαμβάνω το έχω δει. Άνθρωπο κατάκοιτο απο εγκεφαλικο, ένα παιδι γονιών με μεσογειακη αναιμια, μια συμμαθητρια διανοητικα μισο-καθυστερημενη που έχει ακούσει ΤΟ κράξιμο στη ζωη της..
Τι θα κάνει αυτό το παιδί στα 60 του? Οταν εσυ κι εγω θα κανουμε απολογισμο υπεροχης ζωης με αχαριστια,το παιδι αυτο στα 60 του θα μετραει χρονια μοναξιας.
Τέλος η δικη μου προσωπικη αποψη δε συστηνεται ως γνώμονας της ζωής κανενος. Εγώ έχω δικη μου ευθύνη και δικές μου τυψεις. Ο καθένας για πάρτη του λοιπόν.
Το μπολνταρισμένο είναι αυτό που συμφωνώ απόλυτα και για όλους μας....
Αλλά για τα παραπάνω αμφιβάλλω... γιατί για όλους έχει σημασία τι έζησαν. Το χαρούμενο μισοκαθυστερημένο στο νηπιαγωγείο της δικής μου κόρης που καταχειροκροτήθηκε από τους γονείς στην παράσταση των Χριστουγέννων μπορεί να μην έχει την ίδια γνώμη. Ούτε μερικοί από τους νικητές των παραολυμπιακών που αν οι γονείς τους ήταν σίγουροι για την ανικανότητα τους δεν θα είχαν φτάσει εκεί που έφτασαν. Το δικό μου ΧΥΥ έμβρυο δεν ξέρουμε τι θα έλεγε μια και δεν τόλμησα να το γεννήσω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Το μπολνταρισμένο είναι αυτό που συμφωνώ απόλυτα και για όλους μας....
Αλλά για τα παραπάνω αμφιβάλλω... γιατί για όλους έχει σημασία τι έζησαν. Το χαρούμενο μισοκαθυστερημένο στο νηπιαγωγείο της δικής μου κόρης που καταχειροκροτήθηκε από τους γονείς στην παράσταση των Χριστουγέννων μπορεί να μην έχει την ίδια γνώμη. Ούτε μερικοί από τους νικητές των παραολυμπιακών που αν οι γονείς τους ήταν σίγουροι για την ανικανότητα τους δεν θα είχαν φτάσει εκεί που έφτασαν. Το δικό μου ΧΥΥ έμβρυο δεν ξέρουμε τι θα έλεγε μια και δεν τόλμησα να το γεννήσω.

Άλλο να ακούς κι άλλο να το ζεις. Ρώτα τη γιαγιά μου,80χρονών κάθεται να κανει τη νοσοκόμα στην 60 χρονη θεια μου 30 χρονια τωρα. Δεν παλευεται,και το λέω με όλη την κατηγορηματικότητα του κόσμου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Άλλο να ακούς κι άλλο να το ζεις. Ρώτα τη γιαγιά μου,80χρονών κάθεται να κανει τη νοσοκόμα στην 60 χρονη θεια μου 30 χρονια τωρα. Δεν παλευεται,και το λέω με όλη την κατηγορηματικότητα του κόσμου.
Αυτό που λέω είναι ότι η 60άρα δεν ξέρω αν θέλει να πεθάνει ή αν πληγωνόταν όπως εσύ ορίζεις από την μεριά του "φυσιολογικού"........ Γιατί αυτό συζητούσαμε, πότε και για ποιούς λόγους επιτρέπεται η έκτρωση. Κι εσυ είπες:
Αν ρωτήσεις άλλους,και καλά ρεαλιστές θα σου πουν ''Ναι,πρέπει να το σκοτώσεις,γιατι θα βασανιστεις,νέα κοπέλα με αυτό το βάρος''. Αυτό το βρίσκω ακόμα χειρότερο,και μισάνθρωπο.
Και ότι θα έκανες έκτρωση γιατί:
Απολαμβάνοντας όσα μπορώ ως φυσιολογικός άνθρωπος,ούτε σαν σκέψη δεν δέχομαι να δω το παιδί μου σε τέτοια δυστυχία......
Και φυσικά θα αποδεχόμουν ένα παιδί μαύρο,κίτρινο,άσχημο,παχύ κλπ. Για ότι μπορεί ν'αλλάξει δεν καταδικάζω ένα παιδί. Για ότι είναι ανίατο,αν το ίδιο παιδί μπορούσε να επιλέξει, σίγουρα θα επέλεγε το γρήγορο απ'τον αργό θανατο. Είναι τα ανθρώπινα όρια.
Δεν δίνω γενική απάντηση... δεν πιστεύω ότι υπάρχει.... πιστεύω ότι κάθε έκτρωση και κάθε μη-έκτρωση είναι ένα ρίσκο που έχει σχέση με το δυναμικό του και που καλείται να το πάρει ο ίδιος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Αυτό που λέω είναι ότι η 60άρα δεν ξέρω αν θέλει να πεθάνει ή αν πληγωνόταν όπως εσύ ορίζεις από την μεριά του "φυσιολογικού"........ Γιατί αυτό συζητούσαμε, πότε και για ποιούς λόγους επιτρέπεται η έκτρωση. Κι εσυ είπες:

Και ότι θα έκανες έκτρωση γιατί:

Δεν δίνω γενική απάντηση... δεν πιστεύω ότι υπάρχει.... πιστεύω ότι κάθε έκτρωση και κάθε μη-έκτρωση είναι ένα ρίσκο που έχει σχέση με το δυναμικό του και που καλείται να το πάρει ο ίδιος.

Δεν υποστηρίζω οτι αυτό που πιστεύω εγώ είναι 100% σωστό. Όλοι οι λόγοι να κάνεις έκτρωση είναι απαράδεκτοι,θ ε ω ρ η τ ι κ ά.
Όμως αν το κάνεις για την καριέρα είναι εγωιστικό έγκλημα.
Αν το κάνεις για να απαλλαγεις απ'το βαρος της αρρώστειας του,είναι μισάνθρωπο.
Αν ό μ ω ς το κάνεις από αγάπη και ανιδιοτέλεια,για να γ λ ι τ ώ σ ε ι ς το παιδί απ'την δυστυχία του,είναι αυτοθυσία,γιατί οι όποιες ενοχές μένουν σ'εσένα.

Και...σκοτωνοντας ένα άρρωστο έμβρυο,μοιραία΄τίθενται ερωτήματα για το αν αποδέχεσαι η οχι το παιδί ως έχει. Ναι,το αποδέχεσαι. Αν ήταν παχύ,αυτό το δέχεσαι γιατί αλλάζει. Αν είναι μαυρο ή άσχημο και πάλι το αποδέχεσαι,γιατί έχει άλλα χαρίσματα. Δεν είναι ίδια η διαδικασία αποδοχής.
Αν είναι άρρωστο,το αποδέχεσαι-εξ'ορισμου,παιδί σου είναι-αλλά,δεν αντέχεις να το βλέπεις να υποφέρει και υποφέρεις με τον δικό του πόνο (κι όχι γιατι είναι βάρος). Προσωπικά προτιμώ να σκοτώσω το άρρωστο παιδί μου οταν είναι 2 μηνών έμβρυο,παρά να παρατείνω τη δυστυχία του +70 χρόνια. Θα είχα λύπη, αλλά όχι τύψεις. Γιατί εγώ θα το ήθελα μεν,αλλά θα ήμουν ανίκανη να το κάνω να υποφέρει. Βλέπεις δεν αρκεί η μόνο αγάπη της μαμάς για έναν άνθρωπο. Δε γεννιόμαστε για να κλειστούμε στο σπίτι με τη μαμά. Αναγκαστικά και μοιραία θα υποφέρει.
Και δεν εννοώ πχ.να του λείπει ένα χέρι. Αυτό το αντέχεις,γιατί το μυαλό λειτουργεί έστω. Άλλα είναι που δεν αντέχονται. Σ'αυτές τις περιστάσεις όχι μόνο δέχομαι αλλά κι επιβραβεύω την έκτρωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
Το θέμα είναι ότι μέχρι να γεννηθεί το παιδί είναι στο σώμα μας καλώς ή κακώς...
Εκεί γονιμοποιείται κι εκεί μεγαλώνει...
Οπότε αυτό που θέλει να πει η Κaj- αν κατάλαβα καλά- είναι ότι έχει το δικαίωμα να ορίσει αυτή το σώμα της και κανένας άλλος....
Γιαυτό είπα με την ίδια λογική ότι αφού βγήκε από το σώμα της, μεγάλωσε με το αίμα της, τότε ακόμα και μετά τη γέννηση του έχει μεγαλύτερο δικαίωμα πάνω του από τον άντρα, κάτι που φυσικά και δεν ισχύει, άρα δεν ισχύει και το πρώτο. Καταλαβαίνω όμως τι λέτε και δεν αντιδρώ για αυτό κυρίως. :)
Συμφωνώ ότι το θέμα είναι και των δυο....αλλά πιστεύω ότι το πρώτο λόγο το έχω κυρίως εγώ...μιας και το σώμα μου θα υποστεί όλες τις αλλαγές- σωματικές και ψυχολογικές- είτε κρατήσω το παιδί , είτε όχι....Είναι κάτι που ίσως δεν μπορείτε να καταλάβετε...και δεν το λέω μειονεκτικά...
Το δέχομαι, απλά πρέπει και εσείς να δεχτείτε, όσο άσχημο και αν ακούγεται, ότι αν πάρετε την απόφαση να το κρατήσετε παρά την θέληση του άντρα, τότε δεν μπορείτε να ζητήσετε ΤΙΠΟΤΑ από αυτόν, πόσο μάλλον χρήματα, έστω και με μορφή διατροφής.
Από την άλλη νομίζω ότι εδώ υπάρχει κι ένας μέρος "εγωισμού" και από τις δύο μεριές...
Εννοώντας ότι δηλώνω - και το πιστεύω- ο,τι σώμα μου είναι ό,τι θέλω το κάνω...
Και εσείς (γενικά μιλάω μην παρεξηγηθώ) στο σώμα σου υπάρχει δικό μου κομμάτι και έχω μέρος της απόφασης (λογικό επίσης ;) )
Για την ακρίβεια, δεν είναι απλά ένα κομμάτι, είναι ουσιαστικά το μισό, οπότε πρέπει να έχει όχι απλά μέρος της απόφασης, αλλά ισάξιο μέρος. Κατανοώ όμως την θέση σας μέχρι ένα σημείο :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top