"Αιδοίων Μονόλογοι" και η ηθική των γυναικών

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Συγνώμη που το λέω, όμως δεν έχω διαπιστώσει τόσο θάρρος μέσα στο στέκι τόσα χρόνια. Εάν πιστεύετε ότι έχω λάθος σ' αυτό, απλά αποδείξτε το...

...πηδάμε λοιπόν τους φράχτες, όταν δεν γκρεμίζονται!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Λυπόμουν όποιον έπρεπε να ασχοληθεί μαζί του.

Χριστέ μου, μου φαίνεται τόσο αστείο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ciela

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ciela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,758 μηνύματα.
πολυ ωραιο θεμα....φανταστειτε τι θα εχουν να πουν για τον κολπο τους οι γυναικες στην υεμενη....πραγματικα δε μπορω να το διανοηθω....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
πολυ ωραιο θεμα....φανταστειτε τι θα εχουν να πουν για τον κολπο τους οι γυναικες στην υεμενη....πραγματικα δε μπορω να το διανοηθω....

Το θέμα δεν είναι τι έχουν να πουν για τον κόλπο τους, αλλά για την κατάστασή τους ώς γυναίκες.
Με τόσο συμβιβασμό και αυτο-θυματοποίηση, δεν είναι να κατηγορείς τους άντρες τους πλέον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Με τόσο συμβιβασμό και αυτο-θυματοποίηση, δεν είναι να κατηγορείς τους άντρες τους πλέον.

Σωστό. Η ερώτηση είναι: έχουν άλλη επιλογή;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Σωστό. Η ερώτηση είναι: έχουν άλλη επιλογή;

Αυτά που περνούν οι γυναίκες της Υεμένης, τα πέρασαν και οι γυναίκες του Δυτικού κόσμου, κι αλλοίμονο αν κανείς ισχυριστεί οτι ήταν παιχνιδάκι η χειραφέτηση! Αρκεί να αναφέρω οτι πρίν μόλις 50 χρόνια στην Ελλάδα, όταν μια σπουδασμένη γυναίκα πήγαινε σε σχολείο για να διδάξει την κούρευαν σύρριζα, την ξυλοκοπούσαν, την βίαζαν και λοιπά ανατριχιαστικά.. Όμως σήμερα οι γυναίκες κυριαρχούν στην εκπαίδευση.. ένα παράδειγμα αυτό.

Η αλήθεια είναι πάντως οτι ποτέ δεν βγήκε τίποτα μόνο με την κλάψα. Σε όλες τις εποχές της ιστορίας υπήρχαν δράματα όχι μόνον από άντρες πρός γυναίκες, αλλά από πλούσιους πρός φτωχούς, από κατακτητές σε υπόδουλους, και γενικά από τον ισχυρότερο στον πιο αδύναμο- φύσει ή νόμω.. Είτε επιλέγεις να επαναστατήσεις και ζούν αυτοί καλά κι οι επόμενοι καλύτερα, είτε επιλέγεις να αναπαράγεται η καταπίεση ες αεί..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
Αυτά που περνούν οι γυναίκες της Υεμένης, τα πέρασαν και οι γυναίκες του Δυτικού κόσμου, κι αλλοίμονο αν κανείς ισχυριστεί οτι ήταν παιχνιδάκι η χειραφέτηση! Αρκεί να αναφέρω οτι πρίν μόλις 50 χρόνια στην Ελλάδα, όταν μια σπουδασμένη γυναίκα πήγαινε σε σχολείο για να διδάξει την κούρευαν σύρριζα, την ξυλοκοπούσαν, την βίαζαν και λοιπά ανατριχιαστικά.. Όμως σήμερα οι γυναίκες κυριαρχούν στην εκπαίδευση.. ένα παράδειγμα αυτό.

Ειλικρινά, είμαι περίεργος να μάθω από πού έχεις αυτήν την πληροφόρηση για την Ελλάδα του '50 και του '60. Εγώ δε γνωρίζω κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα που ακόμη και στα χωριά οι δασκάλες τύγχαναν μεγάλου σεβασμού από την κοινωνία... (αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και κάφροι, που υπάρχουν άλλωστε και σήμερα). Ίσως και να αναφέρεσαι στο δημοτικό τραγούδι που παραθέτω. Θα συμφωνήσω ότι περιγράφει μια αληθινή ιστορία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η καθημερινότητα. Άλλωστε τα δημοτικά τραγούδια αναφέρονται σε ειδικές περιπτώσεις που έκαναν εντύπωση και όχι σε ό,τι συμβαίνει συνήθως...

«Είμαστε μια παρέα, πέντε έξι οχτώ παιδιά,
κι είμαστε ορκισμένα στο Χριστό, στην Παναγιά,
να πάρουμε τη δασκάλα να την πάμε στα νησιά,
κι εκείνη δεν το δέχθη, και της κόψαν τα μαλλιά.»

Πάντως δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί η θέση των γυναικών στο Δυτικό κόσμο και δη στον Ελληνικό με αυτή στον Ισλαμικό. Δε φόρεσαν ποτέ φερετζέ, πόσω μάλλον μπούρκα, οι γυναίκες στην Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι πάντως οτι ποτέ δεν βγήκε τίποτα μόνο με την κλάψα. Σε όλες τις εποχές της ιστορίας υπήρχαν δράματα όχι μόνον από άντρες πρός γυναίκες, αλλά από πλούσιους πρός φτωχούς, από κατακτητές σε υπόδουλους, και γενικά από τον ισχυρότερο στον πιο αδύναμο- φύσει ή νόμω.. Είτε επιλέγεις να επαναστατήσεις και ζούν αυτοί καλά κι οι επόμενοι καλύτερα, είτε επιλέγεις να αναπαράγεται η καταπίεση ες αεί..
Υποθέτω ότι στις ισλαμικές χώρες οι κοινωνικές δομές είναι τέτοιες που αποτρέπουν οποιαδήποτε ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης. Πάντως επιμένω ότι είναι άτοπο να συγκρίνουμε τις μουσουλμανικές κοινωνίες με τις Δυτικές. Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Εγώ νομίζω οτι οι γυναίκες εκεί δε νιώθουν αδικημένες, το δέχονται ως κάτι το φυσικό. Τώρα αν αυτό συμβαίνει από έλλειψη άλλων επιλογών, επειδή τελικά όντως δεν το θεωρούν και τόσο φοβερό ή γιατί όπως λέει ο Πέτρος δεν μπορούν να κάνουν κάτι, δεν το ξέρω. Και προφανώς δε θα το μάθουμε αν δε ρωτήσουμε κάποια τέτοια γυναίκα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Με τόσο συμβιβασμό και αυτο-θυματοποίηση, δεν είναι να κατηγορείς τους άντρες τους πλέον.
Σε καμία περίπτωση ο στόχος του τόπικ δεν είναι να κατηγορήσει τους άνδρες για την σημερινή κατάσταση των γυναικών.
Στον αμέσως προηγούμενο μονόλογο άλλωστε, ένας άνδρας έμαθε μια γυναίκα να αγαπά το αιδοίο της, κάτι που η ίδια δεν είχε καταφέρει να κάνει.

Το αναφέρω μόνο προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Η συζήτησή σας κατά τα άλλα είναι ενδιαφέρουσα, παρακαλώ συνεχίστε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Ειλικρινά, είμαι περίεργος να μάθω από πού έχεις αυτήν την πληροφόρηση για την Ελλάδα του '50 και του '60. Εγώ δε γνωρίζω κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα που ακόμη και στα χωριά οι δασκάλες τύγχαναν μεγάλου σεβασμού από την κοινωνία... (αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και κάφροι, που υπάρχουν άλλωστε και σήμερα). Ίσως και να αναφέρεσαι στο δημοτικό τραγούδι που παραθέτω. Θα συμφωνήσω ότι περιγράφει μια αληθινή ιστορία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η καθημερινότητα. Άλλωστε τα δημοτικά τραγούδια αναφέρονται σε ειδικές περιπτώσεις που έκαναν εντύπωση και όχι σε ό,τι συμβαίνει συνήθως...

«Είμαστε μια παρέα, πέντε έξι οχτώ παιδιά,
κι είμαστε ορκισμένα στο Χριστό, στην Παναγιά,
να πάρουμε τη δασκάλα να την πάμε στα νησιά,
κι εκείνη δεν το δέχθη, και της κόψαν τα μαλλιά.»

Πάντως δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί η θέση των γυναικών στο Δυτικό κόσμο και δη στον Ελληνικό με αυτή στον Ισλαμικό. Δε φόρεσαν ποτέ φερετζέ, πόσω μάλλον μπούρκα, οι γυναίκες στην Ελλάδα.

Για θύμισε μου πότε καταργήθηκε ο θεσμός της προίκας στην Ελλάδα.. στην εποχή της μαμάς μου ίσως; Μόλις πρίν μια-δυό δεκαετίες (1983) απαλλαγήκαμε (θεωρητικά) από την μεταχείριση της γυναίκας ώς εμπόρευμα, που θυμίζει διακανονισμό θυγατέρας από Κοράνι [...]
Επίσης, πότε οι γυναίκες απέκτησαν δικαιώματα ψήφου; Πρίν μόλις 50 χρόνια. Όχι μεγάλο διάστημα, δεδομένου οτι η δημοκρατία υπάρχει εδώ και 25 αιώνες.
Ας μην ανοίξουμε πληγές σχετικά με την θέση της γυναίκας στην νεότερη Ελλάδα. Στην εποχή των γονιών μου μια γυναίκα που δεν 'έπαιρνε' τα γράμματα πήγαινε για δουλειά για να τα 'ακουμπάει' στους γονείς της. Η ανεξαρτησία όπου η γυναίκα ζει ΜΟΝΗ σε σπίτι είναι φαινόμενο 3 δεκαετιών. Πρίν 30 χρόνια το να ζεί γυναίκα-ανύπαντρη ΜΟΝΗ, χωρίς γονείς, ήταν μέγα σκάνδαλο. Όσες ζούν αυτή τη στιγμή στην επαρχία.. τα ξέρουν από πρώτο χέρι.

Η πληροφόρηση είναι απλά ιστορικά δεδομένα. Φυσικά, η ελληνική θρησκοκρατούμενη κοινωνία δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε : θα πάρουμε την γυναίκα απ'τον αργαλειό για να την μορφώσουμε και να ζητάει σούρτα-φέρτα.. Δόθηκαν πολλές μάχες για να γίνει ''σεβαστή'' η δασκάλα, η ελληνίδα εργαζόμενη, η γυναίκα επιστήμονας. Αυτά βέβαια, δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου, ούτε τα διάβασα σε κάποιο 'φεμινιστικό' site. Μια και σπουδάζω καθηγήτρια, τα έχω ακούσει πολλάκις από τις καθηγήτριές μου, έτσι για την ιστορία του επαγγέλματος..

Αλλά για να μη βγαίνουμε εκτός θέματος, σαφώς και δεν συμφωνώ με την λογική του άντρα ώς ''βασανιστή'' της γυναίκας-θύματος. Έστω και σε περίοδο πολέμου, η γυναίκα βιάζεται,αλλά ο άντρας σκοτώνεται.. Όλοι υποφέρουν έτσι κι αλλιώς σε εποχές και κοινωνίες ανώμαλες.

Τέλος, η ηθική της γυναίκας ''κατασκευάζεται'' από την κοινωνία, και η γυναίκα ''κατασκευάζει'' (άν θέλει) την κοινωνία που της αξίζει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Για θύμισε μου πότε καταργήθηκε ο θεσμός της προίκας στην Ελλάδα.. στην εποχή της μαμάς μου ίσως; Μόλις πρίν μια-δυό δεκαετίες (1983) απαλλαγήκαμε (θεωρητικά) από την μεταχείριση της γυναίκας ώς εμπόρευμα, που θυμίζει διακανονισμό θυγατέρας από Κοράνι [...]
Επίσης, πότε οι γυναίκες απέκτησαν δικαιώματα ψήφου; Πρίν μόλις 50 χρόνια. Όχι μεγάλο διάστημα, δεδομένου οτι η δημοκρατία υπάρχει εδώ και 25 αιώνες.
Ας μην ανοίξουμε πληγές σχετικά με την θέση της γυναίκας στην νεότερη Ελλάδα. Στην εποχή των γονιών μου μια γυναίκα που δεν 'έπαιρνε' τα γράμματα πήγαινε για δουλειά για να τα 'ακουμπάει' στους γονείς της. Η ανεξαρτησία όπου η γυναίκα ζει ΜΟΝΗ σε σπίτι είναι φαινόμενο 3 δεκαετιών. Πρίν 30 χρόνια το να ζεί γυναίκα-ανύπαντρη ΜΟΝΗ, χωρίς γονείς, ήταν μέγα σκάνδαλο. Όσες ζούν αυτή τη στιγμή στην επαρχία.. τα ξέρουν από πρώτο χέρι.

Η πληροφόρηση είναι απλά ιστορικά δεδομένα. Φυσικά, η ελληνική θρησκοκρατούμενη κοινωνία δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε : θα πάρουμε την γυναίκα απ'τον αργαλειό για να την μορφώσουμε και να ζητάει σούρτα-φέρτα.. Δόθηκαν πολλές μάχες για να γίνει ''σεβαστή'' η δασκάλα, η ελληνίδα εργαζόμενη, η γυναίκα επιστήμονας. Αυτά βέβαια, δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου, ούτε τα διάβασα σε κάποιο 'φεμινιστικό' site. Μια και σπουδάζω καθηγήτρια, τα έχω ακούσει πολλάκις από τις καθηγήτριές μου, έτσι για την ιστορία του επαγγέλματος..


και συγκρινεις το δικαιωμα ψηφου, και την ελλειψη εμπιστοσυνης στον επαγκελματικο τομεα στη γυναικα, και τη προικα, με το κοψιμο της κλειτοριδας εκεινων των γυναικων ετσι ωστε να μη μπορουν να απατησουν τους ανδρες τους, το λιθοβολισμο μεχρι θανατου επειδη καποια εμεινε εγκυος ανυπαντρη ή επειδη απατησε το συζηγο της, τη μπουρκα που φορανε καθε μερα και φαινονται μονο τα ματακια τους. το ξυλο που τρωνε καθε μερα αυτες οι γυναικες?

big mistake. :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
και συγκρινεις το δικαιωμα ψηφου, και την ελλειψη εμπιστοσυνης στον επαγκελματικο τομεα στη γυναικα, και τη προικα, με το κοψιμο της κλειτοριδας εκεινων των γυναικων ετσι ωστε να μη μπορουν να απατησουν τους ανδρες τους, το λιθοβολισμο μεχρι θανατου επειδη καποια εμεινε εγκυος ανυπαντρη ή επειδη απατησε το συζηγο της, τη μπουρκα που φορανε καθε μερα και φαινονται μονο τα ματακια τους. το ξυλο που τρωνε καθε μερα αυτες οι γυναικες?

big mistake. :/:

Μα,ναι, διότι ΟΛΕΣ αυτές οι καταστάσεις έχουν έναν κοινό παρονομαστή : την έλλειψη ανεξαρτησίας της γυναίκας από τους γονείς της και μετέπειτα τον άνδρα της.
Κοίτα,αν το πάς με συναισθηματικά επιχειρήματα καλύτερα να αποχωρήσω απ'την συζήτηση γιατί πέραν των αντικειμενικών επιχειρημάτων, δεν μπορώ να συννενοηθώ αλλιώς.. Τι θα πεί ''στην Ελλάδα είχαμε την προίκα'' και στην ''Αφρική κόβουν κλειτορίδες''.. Ο ψυχικός βασανισμός είναι ίδιος. Ή πονάς ή δεν πονάς. Θα βγάλουμε τώρα τους πόνους των γυναικών να τους μετρήσουμε;
Μια γυναίκα που παντρεύεται λάθος άντρα και δεν είναι αρκετά ανεξάρτητη (δεν έχει οικογενειακή στήριξη, δεν έχει χρήμα, είναι απο χωριό, δεν σπούδασε, δεν έχει δουλεια) ωστε να λακίσει , ζεί μια πικρή σεξουαλική ζωή έτσι κι αλλιώς. Κι αν ο άντρας σου σε εχει δεδομενη, προκυπτει μοιραια κι επακολουθα το ξυλο, τα μπινελικια, το κέρατο.. κι αντε να ξεφυγεις.. απλά ρωτα τις επαρχιωτισσες ελληνιδες.
Τώρα το γεγονός οτι στην Υεμένη οι γυναίκες τραβούν τα πάνδεινα συμβαίνει επειδή πολιτισμικά βρίσκονται κάτι αιώνες πίσω απο μας. Να γυρίσουμε κι εμείς πίσω για να είμαστε πάτσι; Σίγουρα ανατρέχοντας στο παρελθόν τα ζήσαμε κι εμείς. Δεν είμασταν πάντα αστοί στην Ελλάδα! Δεν ήταν πάντα τόσο διαδεδομένη η παιδεία στην Ελλάδα!
Η ελληνίδα του 1930, φόραγε κι αυτή μαντήλα και δούλευε στο χωράφι ή στο εργοστάσιο για να μεγαλώσει τα 10 παιδιά της. Παντρευόταν όποιον ήθελε ο πατέρας,κι η ζωή της τελείωνε εκεί. Σκ**ά ζωή είναι και αυτή.. Γι'αυτό η ελληνίδα του '30 του '50 του '70 σήκωσε κεφάλι εν τέλει. Σπούδασε για να ζήσει ανεξάρτητα, δούλεψε για να διαλέξει μόνη της άντρα χωρίς προίκες, και επέλεξε να κάνει 2 κι όχι 10 παιδιά. Και όλη αυτή η αλλαγή πήρε έναν αιώνα για να έρθει!
Μιλάμε για κοινωνική επανάσταση,με άλλα λόγια. Δεν υπάρχει ''σφάξε με πασά μου ν'αγιάσω'' , το έχεις χάσει το παιχνίδι έτσι. Πάρε τους gay. Πρίν 200 χρόνια τους σκότωναν. Πρίν 100 χρόνια τους περιθωριοποιούσαν. Σήμερα τους κάνουν είδωλα, κι αύριο τους ενσωματώνουν.

Δεν λέω οτι είναι εύκολο, αλλά είναι επιτακτικό πιά! Σε τι ελπίζουν αυτές οι γυναίκες; Σε θαύμα; Πώς; Από ποιόν; Μόνες τους ό,τι κάνουν..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Δάκρυσα.
Ένιωσα τον πόνο.
Δεν έχω λόγια..
Λυπάμαι..



Τι θα λέγατε να κάναμε τους δικούς μας "αιδοίων μονολόγους" απαντώντας για αρχή σε αυτές τις ερωτήσεις;

Καλή μου και πανάκριβη Ηρώ, η "μουνολογία" αρχαιόθεν αποτελεί τη πιο συνήθη φιλολογική ενασχόληση των ανδρικών παρεών! Απλά, το θέμα που αναπτύσσεται εδώ, και στα πλαίσια του μετανεωτερισμού (της ανθρώπινης υποκρισίας), δικαίως το φέρνει η ιστορία στο προσκήνιο, για την διεκδικούμενη ισότητα (γυναικών κι αντρών) στο δικαίωμα, είτε της δυστυχίας είτε του αυτοκαθορσιμού της ατομικής ηθικής ενός εκάστου των ανθρώπων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Δεν λέω οτι είναι εύκολο, αλλά είναι επιτακτικό πιά! Σε τι ελπίζουν αυτές οι γυναίκες; Σε θαύμα; Πώς; Από ποιόν; Μόνες τους ό,τι κάνουν..

Σκέφτηκες όμως οτι δε θέλουν να αλλάξουν κάτι; Οτι ακόμα και στη δική μας κοινωνία πριν 100 χρόνια κάποιες μπορεί να ήταν ευτυχισμένες; Οτι κάποιες με το σημερινό φεμινισμό νιώθουν καμμένες παρά οτι κάτε πέτυχαν τελικά;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Σκέφτηκες όμως οτι δε θέλουν να αλλάξουν κάτι; Οτι ακόμα και στη δική μας κοινωνία πριν 100 χρόνια κάποιες μπορεί να ήταν ευτυχισμένες; Οτι κάποιες με το σημερινό φεμινισμό νιώθουν καμμένες παρά οτι κάτε πέτυχαν τελικά;

...Όμως, Χιμέλα, εκτός από τη μονοδιάστατα φεμιστική οπτική, υπάρχει και η ανθρωπιστική αρχή. Διότι το ζήτημα της "απελευθέρωσης των γυναικών" είναι το 33,33%( ας πούμε για την οικονομία της συζήτησης) του γενικότερου προβλήματος της απελευθερωσης των ανθρώπων. Προφανώς βέβαια θεωρείς, ότι και οι γυναίκες έχουν "ανθρώπινο πρόσωπο"!

Υγ: Εδώ δεν τίθεται αν "κάποιες ήταν ευτυχισμένες", αλλά το αν γενικά το γυναικείο πρόσωπο δικαιούται να αναζητά την ευτυχία, στα ίδια με τους άνδρες μονοπάτια του βίου τους!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Εδώ δεν τίθεται αν "κάποιες ήταν ευτυχισμένες", αλλά το αν γενικά το γυναικείο πρόσωπο δικαιούται να αναζητά την ευτυχία, στα ίδια με τους άνδρες μονοπάτια του βίου τους!

Μα οι άντρες κι οι γυναίκες δεν είναι ίδιοι για να αναζητούν την ευτυχία στα ίδια μονοπάτια! Πάρε το απλό παράδειγμα, αν βάλεις ένα κοριτσάκι να παίξει με τζι-αϊ-τζο και ένα αγοράκι με μπάρμπυ, ποιο θα είναι ευτυχισμένο; (υπάρχουν κι εξαιρέσεις, μιλάω όμως για τον κανόνα). Για μια γυναίκα μπορεί η ευτυχία να είναι να μεγαλώνει παιδιά, για έναν άντρα να είναι στις θάλασσες και να ταξιδεύει. Μπορείς να τα αντιστρέψεις αυτά και να τους κάνεις ευτυχισμένους;

Η διαφορά με το φεμινισμό είναι οτι οι γυναίκες έχουν πια την ΕΠΙΛΟΓΗ να βρουν την ευτυχία τους εκεί που τη θέλουν. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι κάποιες γυναίκες θεωρούν το φεμινισμό αποτυχία - όπως εγώ ας πούμε. Είμαι απλός άνθρωπος, τα σύνθετα πράγματα (επιλογές, αποφάσεις κλπ) με μπερδεύουν, και τελικά χάνομαι στις τόσες επιλογές και δε βρίσκω τι θέλω πραγματικά - κι αν το βρω, δεν μπορώ εύκολα να το κάνω γιατί η κοινωνία ζητά άλλα από τις γυναίκες σήμερα, κι εγώ δεν μπορώ ή δε θέλω να ανταπεξέλθω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Vkey

Επιφανές μέλος

Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
Μα οι άντρες κι οι γυναίκες δεν είναι ίδιοι για να αναζητούν την ευτυχία στα ίδια μονοπάτια! Πάρε το απλό παράδειγμα, αν βάλεις ένα κοριτσάκι να παίξει με τζι-αϊ-τζο και ένα αγοράκι με μπάρμπυ, ποιο θα είναι ευτυχισμένο; (υπάρχουν κι εξαιρέσεις, μιλάω όμως για τον κανόνα). Για μια γυναίκα μπορεί η ευτυχία να είναι να μεγαλώνει παιδιά, για έναν άντρα να είναι στις θάλασσες και να ταξιδεύει. Μπορείς να τα αντιστρέψεις αυτά και να τους κάνεις ευτυχισμένους;
΄Ενας ψυχολόγος κάποτε μας είχε πει ότι τα παιχνίδια που διαλέγουμε είναι για να αναπαράγουμε τα κοινωνικά πρότυπα...
Το κοριτσάκι παίζει με κούκλες και κουζινικά για να προωθηθεί στο να γίνει μαμά, νοικοκυρά...
Το αγοράκι με αυτοκίνητα και πιστόλια για να ενθαρρύνουν την ανταγωνιστική φύση τους....
Δεν λέω βέβαια σε καμιά περίπτωση να τα αντιστρέψουμε αυτά αλλά τι κρύβεται από πίσω... :)

Θεωρώ όμως ευτυχία το να μπορείς να τα διαλέγεις...
Ακόμα κι αν η γυναίκα να θέλει να ταξιδεύει στις θάλασσες και ο άντρας να θέλει να γίνει πατέρας και να κάνει οικογένεια να έχει την επιλογή να το κάνει....


Η διαφορά με το φεμινισμό είναι οτι οι γυναίκες έχουν πια την ΕΠΙΛΟΓΗ να βρουν την ευτυχία τους εκεί που τη θέλουν. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι κάποιες γυναίκες θεωρούν το φεμινισμό αποτυχία - όπως εγώ ας πούμε. Είμαι απλός άνθρωπος, τα σύνθετα πράγματα (επιλογές, αποφάσεις κλπ) με μπερδεύουν, και τελικά χάνομαι στις τόσες επιλογές και δε βρίσκω τι θέλω πραγματικά - κι αν το βρω, δεν μπορώ εύκολα να το κάνω γιατί η κοινωνία ζητά άλλα από τις γυναίκες σήμερα, κι εγώ δεν μπορώ ή δε θέλω να ανταπεξέλθω.

Δηλαδή θα ήσουν πιο ευτυχισμένη αν σου έφερνε ο πατέρας σου έναν άντρα και σου έλεγε αυτόν θα πάρεις και δεν με νοιάζει αν τον θες ή όχι... Θα το συνηθίσεις, θα τον αγαπήσεις, θα κάνεις οικογένεια;

Θεωρώ πραγματικά το να έχεις επιλογή να βρεις την ευτυχία δικαίωμα του κάθε ανθρώπου...

Το τι θες θα το βρεις αν κοιτάξεις μέσα σου... Το να σου το επιβάλλουν οι άλλοι απλά σε βγάζει από τον "κόπο" να αγωνιστείς, να πάρεις αποφάσεις....Αλλά και πάλι δεν σημαίνει ότι θα σου βρουν αυτό που θες...όχι βέβαια ότι σημαίνει και ότι μόνη σου σίγουρα θα το βρεις :P

Τι ζητά η κοινωνία από τις γυναίκες σήμερα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Μα οι άντρες κι οι γυναίκες δεν είναι ίδιοι για να αναζητούν την ευτυχία στα ίδια μονοπάτια! Πάρε το απλό παράδειγμα, αν βάλεις ένα κοριτσάκι να παίξει με τζι-αϊ-τζο και ένα αγοράκι με μπάρμπυ, ποιο θα είναι ευτυχισμένο; (υπάρχουν κι εξαιρέσεις, μιλάω όμως για τον κανόνα). Για μια γυναίκα μπορεί η ευτυχία να είναι να μεγαλώνει παιδιά, για έναν άντρα να είναι στις θάλασσες και να ταξιδεύει. Μπορείς να τα αντιστρέψεις αυτά και να τους κάνεις ευτυχισμένους;

Η διαφορά με το φεμινισμό είναι οτι οι γυναίκες έχουν πια την ΕΠΙΛΟΓΗ να βρουν την ευτυχία τους εκεί που τη θέλουν. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι κάποιες γυναίκες θεωρούν το φεμινισμό αποτυχία - όπως εγώ ας πούμε. Είμαι απλός άνθρωπος, τα σύνθετα πράγματα (επιλογές, αποφάσεις κλπ) με μπερδεύουν, και τελικά χάνομαι στις τόσες επιλογές και δε βρίσκω τι θέλω πραγματικά - κι αν το βρω, δεν μπορώ εύκολα να το κάνω γιατί η κοινωνία ζητά άλλα από τις γυναίκες σήμερα, κι εγώ δεν μπορώ ή δε θέλω να ανταπεξέλθω.

Η μητρότητα αλλάζει τα δεδομένα της ζωής της γυναίκας παρά του άνδρα,αυτό είναι φυσικό. Οι ρόλοι είναι διαφορετικοί για κάθε φύλο από την στιγμή που αποκτούν παιδί. Σαφώς η γυναίκα θα μείνει στο σπίτι με το παιδί για χ διάστημα. Το θέμα είναι να είναι αρκετά αυτοδύναμη ωστε, αν ο γάμος της δεν πάει καλά,να έχει ελευθερία επιλογών και να μην εξαρτάται απ'τον άντρα της.
Ο φεμινισμός είναι αποτυχία,ναι, αλλά μόνον από την στιγμή που έγινε η σύγχυση ρόλων.
Ο αρχικός σκοπός του φεμινισμού ήταν ισότητα, ισονομία, δικαιώματα στην εργασία και την κοινωνία.
Το μπέρδεμα ξεκίνησε όταν η γυναίκα θέλησε να ''γίνει'' άντρας στην ουσία, στη θέση του άντρα. Από το ένα ακρο της ανδροκρατίας, να φτάσουμε στην γυναικοκρατία. (Αυτό ξεκίνησε το 1970 με το παρακλάδι του φεμινισμού, τον ''λεσβιακό φεμινισμό'' πού ήθελε ούτε λίγο ούτε πολύ, οι γυναίκες να αναλάβουν ρόλο άντρα και ο άντρας να ..βγεί εκτός..... Πολλές 'τσίμπησαν'..)
Ε,νομίζω οτι πλέον η μέση γυναίκα έχει καταλάβει οτι πρέπει να ισορροπεί μεταξύ νοικοκυράς και εργαζόμενης,και εν ανάγκη να αφήνει την δουλειά για την οικογένεια για ένα χ διάστημα. Μια ανεξάρτητη γυναίκα δεν έχει τίποτα πια να φοβηθεί,αν επιλέξει να γίνει νυκοκοιρά από ένα σημείο της ζωής της και μετά. Μια παύση 5-6 χρόνων απ'την δουλειά για να μεγαλώσεις παιδί δεν σε κάνει κατώτερη του άντρα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Μα οι άντρες κι οι γυναίκες δεν είναι ίδιοι για να αναζητούν την ευτυχία στα ίδια μονοπάτια! Πάρε το απλό παράδειγμα, αν βάλεις ένα κοριτσάκι να παίξει με τζι-αϊ-τζο και ένα αγοράκι με μπάρμπυ, ποιο θα είναι ευτυχισμένο; (υπάρχουν κι εξαιρέσεις, μιλάω όμως για τον κανόνα). Για μια γυναίκα μπορεί η ευτυχία να είναι να μεγαλώνει παιδιά, για έναν άντρα να είναι στις θάλασσες και να ταξιδεύει. Μπορείς να τα αντιστρέψεις αυτά και να τους κάνεις ευτυχισμένους;

Η διαφορά με το φεμινισμό είναι οτι οι γυναίκες έχουν πια την ΕΠΙΛΟΓΗ να βρουν την ευτυχία τους εκεί που τη θέλουν. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι κάποιες γυναίκες θεωρούν το φεμινισμό αποτυχία - όπως εγώ ας πούμε. Είμαι απλός άνθρωπος, τα σύνθετα πράγματα (επιλογές, αποφάσεις κλπ) με μπερδεύουν, και τελικά χάνομαι στις τόσες επιλογές και δε βρίσκω τι θέλω πραγματικά - κι αν το βρω, δεν μπορώ εύκολα να το κάνω γιατί η κοινωνία ζητά άλλα από τις γυναίκες σήμερα, κι εγώ δεν μπορώ ή δε θέλω να ανταπεξέλθω.
Μα οι άντρες κι οι γυναίκες δεν είναι ίδιοι ...
-Ασφαλώς! Όπως το μήλο και το πορτοκάλι δεν είναι ίδια, όμως είναι και τα δύο φρούτα, βρε Χιμέλα μου.
- Τελικά, τι ισχύει; Δεν μπορείς ή δεν θέλεις; Πάντως αυτό, δε σε κάνει διαφορετική από έναν άντρα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
-Ασφαλώς! Όπως το μήλο και το πορτοκάλι δεν είναι ίδια, όμως είναι και τα δύο φρούτα, βρε Χιμέλα μου.
- Τελικά, τι ισχύει; Δεν μπορείς ή δεν θέλεις; Πάντως αυτό, δε σε κάνει διαφορετική από έναν άντρα;

Δεν καταλαβαίνω πού διαφωνούμε. Ο άντρας κι η γυναίκα είναι άνθρωποι, όπως τα μήλα και τα πορτοκά΄λια είναι φρούτα. Τι μας λέει αυτό;

Και τα δύο: και δε θέλω και δεν μπορώ. Υπερισχύει το δε θέλω πάντως.

Δεν ξέρω αν με κάνει διαφορετική από έναν άντρα, δεν κατάλαβα ποιο είναι το αυτό στο οποίο αναφέρεσαι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 22 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top