Mea Culpa

Συνήθως μου είναι εύκολο
Κι αυτό γιατί στους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που αγαπώ, ο παράγων "εγωισμός" δεν υφίσταται

Χαλιέμαι όταν νιώθω ότι είναι σωστό να παραδεχτώ το λάθος μου, σε ανθρώπους που δεν εκτιμώ
Παρόλα αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις θα το κάνω γιατί θέλω να μπορώ να κοιμηθώ σαν βόδι έχοντας τα καλά με τον εαυτό μου

Δυσκολεύεσαι σε όλους? ακόμα και σε αυτούς που αγαπάς?

Ναι, σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι...
για σένα για παράδειγμα επειδή σε ξέρω και λίγο θα μπορούσε να είναι ένας γενικότερος φόβος μην εκτεθείς
Είσαι τελειομανής και θες να είναι όλα καλά και σωστά (κυρίως σωστά)
Οπότε όταν τελικά βγαίνει να έχεις λάθος φοβάσαι ότι χαλάει όλη η κοσμοθεωρία σου
Δυσκολεύεσαι στον άντρα σου ή στα παιδιά σου?
Για τον άντρα σου, αυτή η δυσκολία, μπορεί να μεταφράζεται σε ανασφάλεια για το πως θα σε εκτιμήσει στη συνέχεια
Για τα παιδιά σου μπορεί να μεταφράζεται σε φόβο ότι αν δουν ότι έκανες λάθος μπορεί στο μέλλον σε κάτι σοβαρό να σε παρακούσουν και να κάνουν το δικό τους μιας που "και η μαμά μπορεί να έχει κάνει λάθος"

Ομως, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πράγμα που μόνο εσύ μπορείς να ψάξεις μέσα σου να βρεις, να ξέρεις ότι είναι μια ψευδαίσθηση αυτό που φοβάσαι/νιώθεις
Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα, τα παιδιά εκτιμούν περισσότερο τον γονιό που αναγνωρίζει το λάθος του, απ τον γονιό που δεν το αναγνωρίζει κι αυτά αργά ή γρήγορα θα έχουν την κρίση να δουν ότι ο γονιός έκανε λάθος και δεν το αναγνώρισε. Δε θα μάθουν επίσης ποτέ να ζητούν συγγνώμη στα λάθη τους.
Το ίδιο περίπου ισχύει και για τον σύντροφο... όταν αυτός βλέπει και ξέρει ότι έχεις κάνει λάθος (άσχετα με το αν στο λέει ή όχι το ότι το ξέρει) το να μην το αναγνωρίζεις εσύ, δεν σε κάνει να φαίνεσαι πιο δυνατή αλλά πιο αδιάλλακτη

Αρχική Δημοσίευση από roumana:

Σας είναι δύσκολο ή έυκολο να παραδεχτείτε ότι κάνατε λάθος? (απέναντι στους γονείς, αδέρφια,παιδιά, φίλους σας?)

Click για ανάπτυξη...

Δε μου είναι δύσκολο. Βέβαια συνήθως όταν έχω επιμείνει σε κάτι, ξέρω ότι έχω δίκιο... Αλλιώς είτε δε με νοιάζει το θέμα, είτε δεν έχω φανεί τόσο αδιάλλακτη, και τελικά δε με "καίει" τόσο η συγνώμη.
Αλλά το να το πω είναι λίγο πιο δύσκολο, αν πρέπει να το πω στους γονείς μου ή την αδερφή μου... Δεν ξέρω γιατί. Βέβαια δεν έχει τύχει να πρέπει να αναγνωρίσω κάποιο σοβαρό μου λάθος.
Με τους φίλους μου δεν έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα, γενικά το λέω αλά "τράβα το handsaplast γρήγορα" και κοιτάω πιο πέρα, στο πώς θα φτιάξουν τα πράγματα...