Έρημος, όαση και η φύση της πραγματικότητας

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Θα ήθελα λοιπόν να μας πεις εσύ την ουσία του πράγματος. Σ' ένα θέμα με βάση κάποιο αρχέτυπο, περιμένω να δω πως θα το προσεγγίσεις χωρίς αυτά. Πολύ όμως φοβάμαι από τη μέχρι τώρα απάντησή σου πως δεν έχεις καταλάβει καν ποιο είναι το θέμα μας...

Click για ανάπτυξη...

Εχω ξαναπει, οπως ξερεις, οτι δεν εχω πεισθει περι αρχετυπων. Οποτε το προβλημα εγκειται στο χαρακτηρισμο που χρησημοποιησες. Πεστο "συμβολισμο της ερημου" οπως ειπε η Isiliel. Αλλά αναφεθηκα κυριως οτι δεν εχουμε αναγκη το Θελημα του Κροουλι για να φιλοσοφησουμε. Κατανοητη και απλη φραση. Το αν και ποσο θα προσεγγισω την ουσια του θεματος, δεν εχει καμια σχεση με το αν εχουμε απαραιτητα αναγκη την φιλοσοφικη σχολη που ακολουθεις εσυ προσωπικα, για να το καταφερουμε. Κατανοητο κι αυτο ; Οχι, για να μην παρεξηγουμαι κιολας. Για το θεμα του τοπικ αμφιβαλεις αν το καταλαβα,....αλλά απεφυγες να απαντησεις στις ερωτησεις που εκανα.....για την κατανοηση του!...

Εδώ μάλλον χαθήκαμε. Εγώ είχα ισχυριστεί ότι όταν ένας άνθρωπος βλέπει τα πράγματα με θετικό τρόπο, έλκει μ' έναν "μαγικό" τρόπο επάνω του τις θετικές συγκυρίες, ενώ το αντίστοιχο συμβαίνει και με τις αρνητικές.

Click για ανάπτυξη...

Αυτο ειναι κατι που ειχε συζητηθει στο Το New Age, ο Νόμος της Έλξης και άλλες σχετικές θεωρίες.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

"Έστω ότι κάποιος άνθρωπος βρίσκεται στην έρημο κι άξαφνα βλέπει μπροστά του μία όαση. Θέλει πραγματικά μέσα του να φτάσει στην όαση. Ο άνθρωπος αυτός πού ζει λοιπόν, στην έρημο ή στην όαση;".

Πολλοί ίσως σκεφτούν ότι η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι προφανής, ή χαμογελάσουν από τη φαινομενική του αφέλεια. Είναι όμως τούτο το ερώτημα πραγματικά αφελές; Είναι η απάντηση τόσο προφανής, όσο φαίνεται σε μια πρώτη ανάγνωση;

Click για ανάπτυξη...

Κοίτα να δεις μπέρδεμα…
Πάντα ένιωθα οτι μεσα μου συγκρούονται δυο αντίθετες δυνάμεις. Δεν μπορούσα να αποφασίσω ποτέ τι με εκφράζει περισσότερο. Εν τέλη φτάσανε σε μια συμφωνία, θαρρώ… θα είμαι ρεαλίστρια όταν πρέπει και ιδεαλίστρια όταν μπορώ…
...έτσι λοιπόν, δεν ξέρω ακριβώς αν είμαι στην έρημο και αγναντεύω την όαση ή είμαι στην όαση και αγναντεύω την έρημο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήμουν τελείως δυστυχισμένη αν παγιδευόμουν σε μια από της δυο. Μόνο το ταξίδι από την μια στην άλλη έχει νόημα για μένα και καθόλου το που βρίσκομαι. Διότι είμαι βαθιά πεπεισμένη ότι θα είμαι στην όαση στην κατάλληλη στιγμή και θα επιστρέφω στην έρημο ακριβώς όταν πρέπει.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Εάν λοιπόν ένα γεγονός που μας συμβαίνει, εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως κακό, αισθανόμαστε άσχημα γι' αυτό, νιώθουμε συναισθήματα οργής και θλίψης ή ενοχής, αντιδρούμε ως να μας είχε συμβεί κάτι κακό, πχ με βία, αντίποινα, αμυντική συμπεριφορά κλπ και τελικά το αποτέλεσμα του γεγονότος, αποβαίνει πράγματι κακό ή ακόμη και καταστροφικό, επιβεβαιώνοντας την αρχική μας εκτίμηση και αντίληψη περί ενός "κακού" συμβάντος. Αντίθετα, εάν το ίδιο γεγονός το δει κανείς ως καλό ή ουδέτερο, η συμπεριφορά του απέναντι σ' αυτό θα είναι διαφορετική και διαφορετικά θα είναι τ' αποτελέσματα των πράξεών του, άρα τελικά διαφορετική και η έκβαση του συμβάντος.

Click για ανάπτυξη...

Αυτο εννοειται πως δεν ειναι καν κανονας. Κατ εξαιρεση και αν. Καποια γεγονοτα, ειναι καλα και καποια ειναι κακα. Το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να προσπαθουμε ολα να τα βλεπουμε οσο πιο αισιοδοξα γινεται. Η εκβαση τους δεν θα επηρεαστει απο το πως θα τα δουμε. Εκεινο που θα αλλαξει θα ειναι να μην τα κανουμε χειροτερα, ή να μην μας παρει "απο κατω".

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Έτσι, στην πραγματικότητα ενός Τούρκου (συνήθης περίπτωση, αλλά φυσικά δεν ισχύει για όλους) για παράδειγμα, το να έχει η κόρη του χάσει την παρθενιά της προ του γάμου, όπως συνέβαινε και στην Ελλάδα παλιότερα, αποτελεί αίσχος, ντροπή, στίγμα, μέγιστη ανηθικότητα. Εάν λοιπόν σ' έναν τέτοιο Τούρκο συμβεί το να έχει η κόρη του σεξουαλικές σχέσεις, είναι πολύ πιθανόν η αντίδρασή του να είναι ένα "έγκλημα τιμής", ή ένας γάμος με το ζόρι, πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι σχεδόν εξίσου εγκληματικό. Τελικά κάποιος θα βρεθεί στο χώμα και κάποιος στη φυλακή και αυτό είναι μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται ξεκάθαρα από τον ίδιο τον παρατηρητή. Αντίθετα, εάν κάτι τέτοιο συμβεί στη δική μου κόρη, ελπίζω σε κατάλληλη ηλικία, θα χαρώ και θα της δώσω συμβουλές και νουθεσίες για το πώς να περάσει όσο το δυνατόν καλύτερα, με τους λιγότερους δυνατούς κινδύνους. Την ίδια στιγμή θα έχω διαμορφώσει μια πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική από εκείνη του Τούρκου του παραδείγματος (τα εγκλήματα τιμής από Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα κι αυτός είναι ο λόγος που το χρησιμοποιώ ως παράδειγμα. Δεν υποκρύπτεται κάποιο είδος εθνικισμού σ' αυτό).

Click για ανάπτυξη...

Δεν αποτελουν 2 πραγματικοτητες αυτα. Απλα ο ενας ειναι απολιτιστος, με παροπιδες, απαρχαιωμενος, και θρησκευτικα φανατισμενος γιατι ετσι τον μεγαλωσαν. Δεν συγκρινεις 2 εξισου λογικες καταστασεις εδω...

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Σε όλες λοιπόν αυτές τις περιπτώσεις, το ξεπαρθένεμα, η ομοφυλοφιλία και η έκτρωση είναι "πραγματικά" γεγονότα (αν και για τα δύο πρώτα θα είχα να πω ότι εάν δεν τους δίναμε ορισμούς και φόρτιση δεν θα ήταν ούτε γεγονότα, ούτε πραγματικά), ωστόσο ο τρόπος που τα βλέπει κανείς, μέσα από το προσωπικό του πρίσμα μπορεί να δημιουργήσει πολλές και διαφορετικές εναλλακτικές πραγματικότητες, πολύ διαφορετικές μάλιστα μεταξύ τους.

Click για ανάπτυξη...

Απο που και ως που καταληγεις σε 2 πραγματικοτητες ;; Μια ειναι η πραγματικοτητα, και περιλαμβανει ανθρωπους που κρινουν διαφορετικα πως θα πραξουν. Γιατι τα μπερδευεις τοσο ; Πιστευεις οτι ο καθενας ζει στον κοσμο του και αρα υπαρχουν μερικες χιλιαδες πραγματικοτητες επειδη ο καθενας τα βλεπει διαφορετικα ; Και παλι μια ειναι η πραγματικοτητα. Εκτος αν χρησημοποιεις τον ορο "πραγματικοτητα" με καποια άλλη εννοια που δεν εχω ξανακουσει.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Eάν έκανες τον κόπο να παρακολουθήσεις τη συζήτηση θα είχες ίσως διαβάσει ότι έχω καλύψει τη βασική σου ένσταση:
Επίσης, παρακάτω έγραψα τα εξής:
Φυσικά και ο Πλάτωνας δεν θα μπορούσε να λείπει από τους οδηγούς μου σε τέτοιες επικίνδυνες ατραπούς.

Click για ανάπτυξη...

Οπως γνωριζεις πολυ καλα πλεον, διαβαζω πολυ προσεκτικα τι εχει ειπωθει. Και η ενσταση μου παραμενει, αφου πρωτα πρωτα ο Κροουλι σου ερχεται στο νου, αντι για την πραγματικη πηγη του καθετι που παραθετεις. Και αυτο ακριβως σχολιασα. Μαλλον εσυ δεν εκανες τον κοπο να παρακολουθησεις την ενσταση μου προσεκτικα.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Απλά θα πω ότι εάν πάψει να σε καταθλίβει που δεν έχεις παπούτσια, το πιθανότερο είναι πως σύντομα θ' αποκτήσεις.

Click για ανάπτυξη...

Γιατι ; Προ λιγου δεν ειπες οτι μπορει ενας φτωχος να αισθανεται ευτυχης χωρις να αποκτα ;

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

εγώ θέλω να πάω πιο μακρυά και ν' αμφισβητήσω ακόμη και την ύπαρξη των φυτών, κουρτίνων και παπουτσιών ή της βίλλας των παραδειγμάτων σου, πράγμα που δεν έχω κάνει φυσικά ακόμη.

Click για ανάπτυξη...

Εχεις αναρωτηθει γιατι ;

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Συνεπώς για να του εμπιστεύονται μια τέτοια θέση θεωρούσαν πως δεν είναι άρρωστος.

Click για ανάπτυξη...

Επισης ηταν διανοια,ταλεντο, με σεβαστη προιστορια και ειχε κερδισει τη θεση του επαξια. Αλλωστε δεν διδασκε παιδακια, αλλά μεγαλους ανθρωπους. Το συμπερασμα σου δεν νομιζω πως στεκει. Ολοι γνωριζαν τα προβληματα του και προφανως για να του αφησουν τη θεση, πιστευαν οτι κατι καλο μπορει να προκυψει και οτι δεν υπαρχαν κινδυνοι. Αλλο αυτο, και αλλο να βαλουμε εναν δασκαλο με σοβαρα ψυχολογικα σε ενα δημοτικο...

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Άρα, η διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας συνέχισε να υπάρχει, όμως η ασθένα όχι.

Click για ανάπτυξη...

Δεν "εγινε καλα" απο τη μια μερα στην αλλη επειδη ειπε "θα το βλεπω ετσι απο δω και περα". Ουτε η κατασταση του ηταν αμεταβλητη καθολη την πορεια της. Παρατηρω μια υπεραπλουστευση των γεγονοτων για να ταιριαζει με την αντιληψη και πεποιθηση μας.Μαλιστα χωρις να γνωριζουμε πληροφοριες για το ιστορικο του ασθενους του παραδειγματος μας.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Τέτοιου είδους "θεραπείες" είναι συνηθισμένες στην ιατρική, όπως για παράδειγμα ένας διαβητικός που λαμβάνει καθημερινά ινσουλίνη, ή ένας που πάσχει από φαινυλκαιτονουρία που λαμβάνει εφ' όρου ζωής ειδική δίαιτα.

Click για ανάπτυξη...

Τι εννοεις ; Οτι λενε μια μερα "ε νταξει καλα ειμαι", και "θεραπευονται" ; Μαλλον θα ελεγα οτι απλα μαθαινουν να συμβιβαζονται και να συζουν με την κατασταση τους, ωστε να τα βγαλουν περα και να προσπαθησουν να ευτυχησουν υπο τις νεες συνθηκες. Οταν αλλαζουν οι παραμετροι του παιχνιδιου της ζωης, οι επιλογες ειναι 2 : ειτε φευγουμε απο το παιχνιδι (αυτοκτονια, καταθλιψη εις αει), ειτε αναθεωρουμε τις αξιες και τη σημασια και τον τροπο που βλεπουμε τα πραγματα, ωστε να περναμε καλυτερα.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Εάν δεις πώς βοήθησε κάποιον ο Patch Adams που έβλεπε γύρω του τερατώδη ...σκιουράκια και δεν τολμούσε να κατέβει από το κρεβάτι του και κατουριόταν επάνω του, στήνοντας ολόκληρο σκηνικό μάχης μέσα στο θάλαμο, με πολυβόλα και χαρακώματα, θ' άλλαζες γνώμη. Τελικά κατάφερε να τον κάνει να μπορεί να πάει στην τουαλέτα, πράγμα που επί χρόνια οι συμβατικοί ψυχίατροι δεν ήταν σε θέση να κατορθώσουν. Έχω κι εγώ παρόμοιες εμπειρίες και γι' αυτό θα μου επιτρέψεις να επιμείνω...

Click για ανάπτυξη...

Δε νομιζω οτι σκηνες απο ταινιες αποτελουν επιχειρηματα για την πραγματικη ζωη, παρα μονον εαν ειναι παρμενα ακριβως απο αυτην. Το οτι μπορεις να πεισεις καποιον να δει κατι λιγο διαφορετικα για να τον βοηθησεις, σαφως και ειναι εφικτο, αλλά ουτε παντα, ουτε στον επιθυμητο βαθμο. Γιαυτο αλλωστε και υπαρχει προβλημα συνεργασιας, οταν καποιος εχει πολυ αλλοιωμενη αντιληψη τηε πραγματικοτητας.

Τελικα να ξαναρωτησω : Δε ξερω αν "ο μονος λογος" ειναι αυτος. Γιατι τοτε θα σου πω : και γιατι συφωνησαμε ολοι σε αυτην και οχι σε μια αλλη ; Και γιατι δεν ειχε ο καθενας και διαφορετικη και να γινεται της κακομοιρας ; Αρα μηπως κατι εχει αυτη εδω και ολοι σε συμφωνουμε ;...

"Έστω ότι κάποιος άνθρωπος βρίσκεται στην έρημο κι άξαφνα βλέπει μπροστά του μία όαση. Θέλει πραγματικά μέσα του να φτάσει στην όαση. Ο άνθρωπος αυτός πού ζει λοιπόν, στην έρημο ή στην όαση;".

Click για ανάπτυξη...

...
Στο... Ίντερνετ, εξού και τα συναφή άκυροζητήματα "όαση ή έρημος", "φράουλες στον γκρεμό πάνω απο τίγρεις", κλπ.

Τι εννοώ. Όποιος γεννιέται ονλάιν στο First Life και παραμένει εκεί, έχει απόλυτη συνείδηση του που ζεί και
του που θα ήθελε να βρίσκεται. Μα αυτοί οι άνθρωποι είναι που τους αποκαλούμε "αγράμματους" και τους σνομπάρουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Διάφοροι περιπτεράδες ταξιτζήδες χειρωνάκτες και πάσης φύσεως απτυχίωτοι, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά σε πιό ακριβώς σημείο
η ξερή έρημος αγγίζει την υγρασία της όασης
και οι δύο τους ακυρώνονται ταυτόχρονα.

Μα κανείς συνήθως δεν περιμένει οι άνθρωποι αυτοί να κρύβουν μέσα τους σοφία.



Τι ήθελα να πω, γιατί πάλι το 'χασα.
Α ναι. Σε άλλο θέμα ξεκίνησα να απαντήσω και μπέρδεψα τα ταμπς . Δεν πειρά.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

"Έστω ότι κάποιος άνθρωπος βρίσκεται στην έρημο κι άξαφνα βλέπει μπροστά του μία όαση. Θέλει πραγματικά μέσα του να φτάσει στην όαση. Ο άνθρωπος αυτός πού ζει λοιπόν, στην έρημο ή στην όαση;".

Click για ανάπτυξη...

Την απάντηση στο κυρίως ερώτημα, του πού ζει ο άνθρωπος αυτός, μπορεί να μας την δώσει ο ίδιος και όχι εμείς. Εμείς είμαστε παρατηρητές και άρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις βιωματικές διαστάσεις του θέματος. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, μπορεί να πάρουμε πολλές απαντήσεις, και πολλά συμπεράσματα να βγάλουμε βάσει των δικών μας βιωμάτων και κοσμοθεωριών μας. Εννοείται βέβαια, ότι είναι πολύ πιθανόν να διαφέρουν οι απόψεις μας, το πού πιστεύουμε εμείς ότι ζει και το πού ο άνθρωπος αυτός πιστεύει-αισθάνεται ότι βρίσκεται. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι πρώτα πρέπει να τον ρωτήσουμε πού πιστεύει εκείνος ότι ζει, και από τη στιγμή που θα διαπιστώσουμε μεγάλη διαφορά στις μεταξύ μας εκτιμήσεις, να αρχίσουμε τον διάλογο, ώστε διαμέσω του διαλόγου να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε τις βιωματικές διαστάσεις του θέματος. Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι δεν είναι δυνατόν να οριστεί το πού ζει κάποιος μια δεδομένη στιγμή από κάποιον άλλο, ειμή μόνο από τον ίδιο τον εαυτό μας και την χρονική στιγμή.

Υ.Γ. Τρόπον τινά, συμφωνώ με το "ακυροζητήματα" του Ρεμπεσκέ, απλώς το εξέφρασα ποιο κόσμια (και ποιο περίπλοκα επίσης)...

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Μας λες δηλαδή ότι ο άνθρωπος ζει εκεί που ο ίδιος πιστεύει ότι ζει; Συνεπώς ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα;

Click για ανάπτυξη...

Αντικειμενική πραγματικότητα υπάρχει. Και ως αντικειμενική πραγματικότητα εννοώ την πραγματικότητα που μπορούμε να κατανοήσουμε με τις αισθήσεις μας και διαμέσω αυτών να την ορίσουμε μέσα από κοινώς παραδεκτές συμβάσεις.

Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα από μόνο του.

Έχεις δει στο TED την ομιλία της γυναίκας που έπαθε το εγγεφαλικό και το πως αυτό αλλοίωσε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν την αντικειμενική πραγματικότητα; Μέσα σε λίγα λεπτά η γυναίκα αυτή ζούσε μέσα σε μια τελείως διαφορετική "αντικειμενική πραγματικότητα".

Κατά συνέπεια, το πού πιστεύει ότι ζει καθένας μας, ναι, αποτελεί την αρχή του καθορισμού της θέσης του.

Εγώ π.χ. θεωρώ πως είμαι κούκλος. Όποιος άλλος με βλέπει όμως, με θεωρεί κουασιμόδο. Παρόλα αυτά εγώ δε λαμβάνω υπόψη τα σχόλια και την γνώμη των άλλων κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι είμαι κούκλος. Που ζω; Σε ποια πραγματικότητα; (Στο Δαφνί είναι το πιο πιθανό!)

Συμπλήρωμα: Διαβάζω το τελευταίο βιβλίο της Βαμβουνάκη. Εκεί μέσα λέει πως ο Μάρκες έχει γράψει, "η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να τη διηγηθεί". Συμφωνώ μαζί του.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Άρα λοιπόν, αφού οι αισθήσεις μας είναι ατελής και η κατανόηση του κόσμου μέσω αυτών δεν είναι αντικειμενική, δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα με τα οποία προσπαθείς να αποδείξεις ότι υπάρχει.

Click για ανάπτυξη...

Εμμμ... Δεν επιχειρηματολόγησα υπέρ της υπάρξεως της αντικειμενικής πραγματικότητας ακριβώς... Μάλλον το αντίθετο όπως σωστά λες. Έναν ορισμό της επιχείρησα να δώσω ο οποίος -ναι συμφωνώ- δεν ήταν πετυχημένος. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καν ορισμός.

Όταν είπα ότι υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, εννοούσα ότι υπάρχει αυτό το σύστημα συμβάσεων και παραδοχών που μας επιτρέπει να ομαδοποιούμε και να κατηγοριοποιούμε αυτά που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, σε κοινώς παραδεκτές έννοιες. Π.χ., σχεδόν όλοι μας, τον ήχο της λέξης "κόκκινο" τον έχουμε αντιστοιχίσει με το γνωστό χρώμα, και συμφωνούμε σε αυτό. Στην ουσία πρόκειται για μια σύμβαση. Μια συμφωνία. Βεβαίως θα μου πεις, αυτό δεν είναι η καθεαυτού αντικειμενική πραγματικότητα. Συμφωνώ και παραδέχομαι ότι δεν εκφράστηκα σωστά.

Εδώ βέβαια, προκύπτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Τι σημαίνουν οι λέξεις "αντικειμενική πραγματικότητα" στην ουσία τους; Νομίζω τίποτα, από την στιγμή που θα συμφωνήσουμε πως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, ή αν θες, δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί και να οριστεί από εμάς. Γι' αυτό και ξαναλέω πως συμφωνώ με τον Ρεμπεσκέ. Ένα λεκτικό παιχνίδι είναι όλο αυτό και τίποτα περισσότερο. Εδώ δεν μπορούμε -και επί την βάση των όσων έχουμε πει- να ορίσουμε καν την "πραγματικότητα". Πόσο μάλλον την "αντικειμενική" εκδοχή της...

Για να αστειευτώ τώρα λίγο, αν από την άλλη, αν με χαστουκίσει μια κοπέλα επειδή της έπιασα τον κώ.. () στο λεωφορείο, είμαι σίγουρος ότι το επιχείρημα περί μη υπάρξεως της αντικειμενικής πραγματικότητας, δεν θα καταφέρει να την ηρεμήσει ουδόλως... Ούτε και το πονεμένο μου μάγουλο...

Συμπλήρωμα (και πάλι).
Γράφει ο Καζαντζάκης στην Ασκητική του: "Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος. Τ' άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα' σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται. "Εγώ μονάχα υπάρχω!" φωνάζει ο νους. Μέσα στα κατώγια μου, οι πέντε μου ανυφάντρες δουλεύουν, υφαίνουν και ξυφαίνουν τον καιρό και τον τόπο, τη χαρά και τη θλίψη, την ύλη και το πνέμα.
Όλα ρέουν τρογύρα μου σαν ποταμός, χορεύουν, στροβιλίζουνται, τα πρόσωπα κατρακυλούν σαν το νερό, το χάος μουγκρίζει. Μα εγώ, ο Νους, με υπομονή, με αντρεία, νηφάλιος μέσα στον ίλιγγο, ανηφορίζω. Για να μην τρεκλίσω να γκρεμιστώ, στερεώνω απάνω στον ίλιγγο σημάδια, ρίχνω γιοφύρια, ανοίγω δρόμους, οικοδομώ την άβυσσο. Αργά, με αγώνα, σαλεύω ανάμεσα στα φαινόμενα που γεννώ, τα ξεχωρίζω βολικά, τα σμίγω με νόμους και τα ζεύω στις βαριές πραχτικές μου ανάγκες. Βάνω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το πρόσωπό μου, στο χάος."