Ζωή έως τα βαθειά γεράματα ή θάνατος σε μια νεότερη ηλικία;

stefan87 · 22-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Valder:
Θυμάμαι ήταν Ιούνιος του 2005 όταν το κοντέρ στο Στέκι έγραφε Valder - Ηλικία: 21 ετών

Ήταν η εποχή που θεωρούσα τα πάντα μόνιμα, ανέγγιχτα, χαλαρά κι αθάνατα και έκανα ότι κουταμάρα μπορούσατε να φανταστείτε.

Βέβαια και τώρα που είμαι 4 μήνες πριν τα 30, πάλι κάνω ότι κουταμάρα μπορείτε να φανταστείτε, απλά λίγο πιό συγκρατημένα. Ίσως γιατί προσπαθώ να κρατηθώ απ' το παιδί μέσα μου, ίσως γιατί αυτό είμαι κι αυτό πάντα θα είμαι. Μια παιχνιδιάρικη ψυχή. Μια ψυχή που ανακουφίστηκε που πλέον σ αυτή την ηλικία έχει ξεπεράσει το άγχος του να περάσει μαθήματα, να πάρει πτυχίο, να φλερτάρει τη Μήτση απ' τη διπλα σχολή κλπ.

Μια ψυχή όμως που ακόμα ζηλεύει τα νιάτα και λεει "Μακάρι να μπορούσα να μείνω πάντα κολλημένος στο 2005-6-7." Έρωτες, ρακόμελα, φάρσες με το Λαμπρο το Θοδωρή και την Ελένη, τα βρισίδια με τον Κώστα στις εξεταστικές που διαβάζαμε όλη νύχτα και οι κάφροι σκεφτόμασταν να χτίσουμε με τσιμέντο και σκατά μια πόρτα για να κάνουμε φάρσα στο γείτονα, οι φρεντοτσίνο δίπλα στις τουαλέτες της σχολής και ο κλασσικός διάλογος "Τι θες να σου φέρω απ' το κυλικείο; - Ε απο κεινα τα σκατολοίδια με τα κοτοπουλάκια και την αραβική". Το ρολόι που έγραφε 17:05 όταν έμπαινα στο μετρό για να παω να πάρω μια παλιά αγάπη από το σταθμό των τρένων, και το σύγκορμο κοκκάλωμα που υπέστην όταν άκουσα τη φωνή της από πίσω μου να λέει "Δε χρειάζεται (σσ. εννοούσε το τηλέφωνο για να την ειδοποιήσω ότι είμαι στα εκδοτήρια), εδώ είμαι!"

Παντα ανησυχούσα όταν ήμουν μικρός. Μήπως μεγαλώσω και δε ζήσω όλα αυτά που ζούσαν οι άλλοι άνθρωποι. Πάντα γκρίνιαζα και παραπονιόμουν πόσο δύσκολη είναι η ζωή μου. Και ήταν, αντικειμενικά αρκετά δύσκολη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήμουν και καλότυχο μέσα στην ατυχία μου. Χωρίς να σημαίνει ότι άλλοι άνθρωποι δεν στερήθηκαν περισσότερα απ' όσα εγώ.

Γυρίζω πίσω και τα κοιτάζω και καμιά φορά παλιότερα έλεγα "ας ζούσα για μια ώρα εκεί πίσω τις στιγμές εκείνες". Πλεον ξερω ότι δεν ωφελεί. Δε θα ήταν το ίδιο. Δε θα ήταν κανενας θοδωρής στη σχολή να μας λέει για τα ντραμς του, κανένας κώστας που να ηθελε να χτίσει με τσιμεντόσκατο την πόρτα του γείτονα, καμία αγάπη που να με περίμενε στα τρένα.

Κι ακόμα κι αν υπήρχαν όλοι αυτοί, πιστεύω πως οι στιγμές θα έχαναν με την επανάληψη, αυτό που τις έκανε μοναδικές και ξεχωριστές, και μαζί μ' αυτό, σχημάτισε κι εμένα τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Οπότε λοιπόν θα έλεγα ότι καλώς υπήρξαν και πέρασαν αυτές οι στιγμές, κι ας μην ξανάρθουν ποτέ.

Καμιά φορά συζητάω με τον πατέρα μου, που ειναι 67 χρονών, έναν άνθρωπο που πάντα είχαμε μια σχέση αντιπαλότητας, που ούτε με ενδιέφερε αν θα σηκώσω το τηλέφωνο να ακούσω την κριτική του, και το μόνο που σκέφτομαι πια είναι ότι έχει μεγαλώσει και θα αναγκαστω σε Χ Ψ χρόνια να τον χάσω. Σκέφτομαι ότι έχει ζήσει τα 2/3 της ζωής του, τον βλέπω πια πιό γαλήνιο, τη μάνα μου το ίδιο. Όταν τους σκέφτομαι, βουρκώνω, γιατί σκέφτομαι "Τόσα μέχρι τα 100 τους, αρα έχω πόσα χρόνια ακόμα να τους χαρώ; Τόσα!", για να πάρω την αποστομωτική απάντηση από τον πατέρα μου:

"Παιδί μου δεν αλλάζουν αυτά. Είναι νομοτελειακό. Δεν είσαι των θετικών επιστημών κι έτσι το φιλοσοφείς πιο άδικα. Εϊναι νομοτελειακό, κάποτε θα πεθάνω κι εγώ, κι εσύ", και απλά δε θέλω να το ακούω. Ουτε καν να το ακούω. Θυμώνω γιατί έχει δίκιο και δε μπορώ να το δεχτώ.

Το μόνο που εύχομαι, είναι να ζήσω πολύ, για να δημιουργήσω καινούριες στιγμές και να συγκινηθώ ακόμα πιό πολύ. Ξέρω ότι μια μέρα θα πεθαίνω και θα βλέπω εξω απ' το παράθυρο τα τότε νεα παιδιά όλο αγωνία να κανουν όλα όσα έκανα εγώ στην ηλικία τους, ξέρω ότι δε θα δω πολλά.

Αλλά ελπίζω μέχρι τότε το ταξίδι να είναι πολύ μακρύ, πραγματικά πολύ μακρύ. Το να ζείς είναι δύσκολο, μα διάολε, είναι ωραίο.

Βαθύτατα γεράματα λοιπόν κι από μένα.

Φιλε χωρις παρεξηγηση ,μου φαινεται πολυ εγωιστικο να λες αλλοι περασαν καλυτερα απο σενα κτλ,δεν ισχυει,να λετε ολοι παλι καλα που ζειτε και δεν εχετε σοβαρα προβληματα υγειας,οικονομικα προβληματα,και εχετε δουλεια,για δες γυρω σου ποσοι υποφερουν απο προβληματα.Γιατι να λεμε την αληθεια ρε παιδια,ολοι οσοι δεν εχουν ουτε να φανε στην Αφρικη και οπουδηποτε,εμεις φταιμε,που υπερσπαταλαμε τους πορους κλπ,σορρυ but its true!οποτε θα λεγα οτι το θεμα δεν ειναι ποσα χρονια θα ζησεις αλλα ποσο ποιοτικα ειναι και αν καναμε κατι χρησιμο στη ζωη,πχ δες τον S.Hawkings,αν τωρα δεν ηταν παραλυτος ή αν ο Einstein ζουσε μεχρι τα 100 και τα ειχε 400 οπως ο Μιτσοτακης,ποιος ξερει πως θαταν ο κοσμος σημερα.

Valder · 22-06-13

Αρχική Δημοσίευση από stefan87:
Φιλε χωρις παρεξηγηση ,μου φαινεται πολυ εγωιστικο να λες αλλοι περασαν καλυτερα απο σενα κτλ,δεν ισχυει,να λετε ολοι παλι καλα που ζειτε και δεν εχετε σοβαρα προβληματα υγειας,οικονομικα προβληματα,και εχετε δουλεια,για δες γυρω σου ποσοι υποφερουν απο προβληματα.Γιατι να λεμε την αληθεια ρε παιδια,ολοι οσοι δεν εχουν ουτε να φανε στην Αφρικη και οπουδηποτε,εμεις φταιμε,που υπερσπαταλαμε τους πορους κλπ,σορρυ but its true!οποτε θα λεγα οτι το θεμα δεν ειναι ποσα χρονια θα ζησεις αλλα ποσο ποιοτικα ειναι και αν καναμε κατι χρησιμο στη ζωη,πχ δες τον S.Hawkings,αν τωρα δεν ηταν παραλυτος ή αν ο Einstein ζουσε μεχρι τα 100 και τα ειχε 400 οπως ο Μιτσοτακης,ποιος ξερει πως θαταν ο κοσμος σημερα.

Φίλε χωρίς παρεξήγηση, αν διάβασες προσεκτικά, είπα:

Χωρίς να σημαίνει ότι άλλοι άνθρωποι δεν στερήθηκαν περισσότερα απ' όσα εγώ.

Νομίζω είναι σαφές τι θέλω να πω. Ειδικά αν διαβάσεις και άλλα πόστ μου και καταλάβεις τι έχω περάσει και παρόλαυτά εξακολουθώ να πιστεύω ότι έχω ζήσει καλύτερα από πολλούς ανθρώπους.

CiNeFiL · 22-06-13

δεν εχει σημασια το ποσο μεγαλη ειναι η ζωη καποιου αλλα πως την περασε
προσωπικα φοβαμαι τα γεραματα και δεν θελω να γερασω με τιποτα, οσο το σκεφτομαι τοσο περισσοτερο προτιμω να πεθανω σχετικα σε μικρη ηλικια
ειδικα γιατι δεν θελω να εξαρτομαι απο αλλους ή να βλεπω πως δεν ειναι ικανη να κανω πραγματα εξαιτιας της ηλικιας
τωρα οκ δεν θελω με τιποτα να πεθανω απο αρρωστεια ή απο κατι απροοπτο
εναν οσο γινεται ανωδυνο θανατο και σε σχετικα νεαρη ηλικια

Guest 712911 · 22-06-13

Πιστεύω πως δε χρειάζεται να φοβόμαστε και τόσο τον θάνατο. Και αυτός αποτελεί κομμάτι της ζωή μας. Της ζωής γενικά... Είναι η "φυσική πορεία των πραγμάτων" που λέμε. Συνεπώς, όπως προαναφέρθηκε, σημασία έχει πώς την ζούμε. Με αυτό το σκεπτικό, θεωρώ την ερώτηση του συγκεκριμένος θέματος επουσιώδη.

D_G · 22-06-13

Λίγα και καλά !

elena · 22-06-13

σημασία δεν έχει τόσο να ζήσεις χρόνια πολλά αλλά χρόνια καλά..

βέβαια το ιδανικό θα ήταν να ζήσεις χρόνια πολλά και καλά..

ή πριν πεθάνεις να έχεις προλάβει να ζήσεις κάποια πράγματα.. :confused:

όπως λέει και το τραγούδι ''φοβάμαι μη περάσει η ζωή και έχω μόνο σιωπή να θυμάμα''ι..https://youtu.be/N7Hb_co60tY

Aliona · 22-06-13

νέα και όμορφη!

η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι τα γεράματα.δεν θέλω να φορτωθώ σε κανέναν,να πάθω άνοια ή κάτι τέτοιο,να γεράσω,να δυσκολεύομαι στην καθημερινότητα μου...
δεν έχω καμία ιδιαίτερη τρέλα να δω τα εγγόνια μου ή τα παιδιά μου (αν κάνω) να μεγαλώνουν και φυσικά ούτε από περιέργεια να δω εξελίξεις..

θα ήθελα να πεθάνω ηρωικά νομίζω (ξέρω χαζό) αλλά θα ήθελα κάτι διαφορετικό...όχι άρρωστη και ταλαιπωρημένη,μίζερη και άσχημη...
να με θυμούνται,έστω και ελάχιστοι,και να λένε κάτι για μένα...

Kurosaki · 23-06-13

Γεράματα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ό,τι ζήσουμε, αυτό ήταν.. πάπαλα μετά. Γιατί να πεθάνω νέος; Πάντα θα έχω στόχους που ακόμα δεν εκπλήρωσα. Όταν λέτε πως "δε θέλω να πεθάνω γέρος, να βασίζομαι στα φάρμακα και τους γιατρούς, να είμαι αδύναμος" πρέπει να συνειδητοποιήσετε πως αυτό, ούτως ή άλλως είναι θάνατος. Δε χαίρεσαι, δε "ζεις". Ένας στίχος που με έχει σημαδέψει απ' τους Metallica στο τραγούδι τους One, "I cannot live, I cannot die" που υποτίθεται το λέει ένας τύπος ο οποίος ζει με τη βοήθεια των μηχανών και μόνο των μηχανών και των φαρμάκων. Αυτό, δεν είναι ζωή. Ο άνθρωπος δεν είναι φυτό... Επομένως, γουστάρω να ζήσω όσο πιο πολύ μπορώ, αλλά να ζήσω και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είμαι λίγο κουρασμένος αλλά ελπίζω να καταλάβατε τι πάει να πει ο ποιητής.

Tabby · 23-06-13

καλά δε θα ταν να μην υπάρχει το τρομακτικό τέλος του θανάτου; ... δίνει τόση ματαιότητα στη ζωή... από την άλλη βέβαια σε κινητοποιεί να αδράξεις τη μέρα κ να τολμήσεις σκεπτόμενος " τι περιμένω; το αύριο δεν είναι δεδομένο. δεν πρέπει να αναβάλω όσα θέλω να ζήσω" ουφ... αφού είναι αναπόφευκτος ο θάνατος, κι εγώ θα επέλεγα τα βαθιά γεράματα λοιπόν για να νιώθω μία πληρότητα από τη ζωή μου.. πάντως πιστεύω πως κανείς και ποτέ δε συμβιβάζεται μέσα του με το θάνατο.

τρελή φιλόσοφος · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Tabby:
καλά δε θα ταν να μην υπάρχει το τρομακτικό τέλος του θανάτου; ... δίνει τόση ματαιότητα στη ζωή...

αν και οφ-τόπικ θα σου απαντήσω:
φαντάσου μία ζωή χωρίς θανατο(πρώτα απόλα δεν υπάρχει αυτή η έννοια διότι η ζωή περιλαμβάνει το θάνατο αλλά ας τη φανταστούμε έτσι)
φαντάσου να ζουν για πάντα όλοι οι καλοί άνθρωποι,όσοι αγωνιούν για τον άνθρωπο,για το περιβάλλον,οι εφευρέτες.....και μαζί με αυτούς να ζει ο george papandreou,η μέρκελ,ο σόιμπλε,και άλλα καμάρια
nightmare huh?

Guest 712911 · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Tabby:
καλά δε θα ταν να μην υπάρχει το τρομακτικό τέλος του θανάτου; ... δίνει τόση ματαιότητα στη ζωή...

Εγώ πάλι πιστεύω πως ο θάνατος, το τέλος, πείτε το όπως θέλετε, είναι αυτό που δίνει σημασία στην ζωή, καθώς έτσι μαθαίνουμε να εκτιμούμε ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα.

Kurosaki · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Tabby:
καλά δε θα ταν να μην υπάρχει το τρομακτικό τέλος του θανάτου; ... δίνει τόση ματαιότητα στη ζωή... από την άλλη βέβαια σε κινητοποιεί να αδράξεις τη μέρα κ να τολμήσεις σκεπτόμενος " τι περιμένω; το αύριο δεν είναι δεδομένο. δεν πρέπει να αναβάλω όσα θέλω να ζήσω" ουφ... αφού είναι αναπόφευκτος ο θάνατος, κι εγώ θα επέλεγα τα βαθιά γεράματα λοιπόν για να νιώθω μία πληρότητα από τη ζωή μου.. πάντως πιστεύω πως κανείς και ποτέ δε συμβιβάζεται μέσα του με το θάνατο.

This, ladies and gentlemen, is called nihilism.

Tabby · 23-06-13

συμφωνώ ότι σε κάνει να εκτιμάς και τα πιο μικρά πράγματα, καθώς τίποτε δεν είναι δεδομένο.. το είπα κι εγώ άλλωστε ότι σε κινητοποιεί να είσαι πιο τολμηρός και δραστήριος. Αλλά δεν παύει να είναι τρομακτικός. Δεν μπορεί ο άνθρωπος ο ίδιος να δεχτεί το τέλος του. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ.
Τι από όλα όσα είπα σου έφερε στο μυαλό το μηδενισμό;

antonisd95 · 23-06-13

Κάνετε λάθος.Ακόμα και τώρα υπάρχουν πράγματα που όλοι μας τα θεωρούμε δεδομένα.Αν νομίζετε ότι είστε από τους ανθρώπους που δίνουν αξία στα μικρά πράγματα τότε κοροϊδεύτε τον εαυτό σας έχοντας ανόητες αυταπάτες.

Δε φοβάμαι το θάνατο, επειδή δεν πιστεύω σ’ αυτόν. Είναι σαν να βγαίνεις από ένα αμάξι και να μπαίνεις σ’ ένα άλλο.
John Lennon

Guest 712911 · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Tabby:
συμφωνώ ότι σε κάνει να εκτιμάς και τα πιο μικρά πράγματα, καθώς τίποτε δεν είναι δεδομένο.. το είπα κι εγώ άλλωστε ότι σε κινητοποιεί να είσαι πιο τολμηρός και δραστήριος. Αλλά δεν παύει να είναι τρομακτικός. Δεν μπορεί ο άνθρωπος ο ίδιος να δεχτεί το τέλος του. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ.
Τι από όλα όσα είπα σου έφερε στο μυαλό το μηδενισμό;

Τον μηδενισμό μπορείς να τον δεις στο quote του ποστ μου.

Απλά με αυτά που έλεγες παρακάτω μου φαινόταν κάπως αντιφατικό το μήνυμά σου, γι' αυτό σχολίασα μόνο την συγκεριμένη περίοδο.

Αρχική Δημοσίευση από antonisd95:
Κάνετε λάθος.Ακόμα και τώρα υπάρχουν πράγματα που όλοι μας τα θεωρούμε δεδομένα.Αν νομίζετε ότι είστε από τους ανθρώπους που δίνουν αξία στα μικρά πράγματα τότε κοροϊδεύτε τον εαυτό σας έχοντας ανόητες αυταπάτες.

Γιατί σχεδόν σε όλα τα ποστ σου είσαι απόλυτος; :confused:

Δικαίωμά σου να ισχυρίζεσαι ό,τι θέλεις, αλλά καλό θα ήταν να μένεις ως εκεί.

Guest 781029 · 23-06-13

Εν ολίγοις σε κανέναν δεν αρέσει ο θάνατος. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που ξέρει ότι κάποτε θα πεθάνει

Tabby · 23-06-13

η ερώτηση περί μηδενισμού πήγαινε στον kurosaki

Natalia Secret έχεις δίκιο ως προς την αντιφατικότητα μου. πιστεύω ότι ο θάνατος ναι μεν μας κινητοποιεί, αλλά από την άλλη μας παραλύει καθώς απειλεί να μας αφανίσει. :confused:

Guest 712911 · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Tabby:
η ερώτηση περί μηδενισμού πήγαινε στον kurosaki
Natalia Secret έχεις δίκιο ως προς την αντιφατικότητα μου. πιστεύω ότι ο θάνατος ναι μεν μας κινητοποιεί, αλλά από την άλλη μας παραλύει καθώς απειλεί να μας αφανίσει.

ααα ναι! Τώρα το είδα! :redface:

(nihilism

)

antonisd95 · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Natalia Secret:
Γιατί σχεδόν σε όλα τα ποστ σου είσαι απόλυτος; Δικαίωμά σου να ισχυρίζεσαι ό,τι θέλεις, αλλά καλό θα ήταν να μένεις ως εκεί.

Δεν είμαι απόλυτος σε όλα τα μηνύματά μου.Είμαι εκεί που μπορώ να είμαι.
Αν πιστεύεις ότι ο θάνατος δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να εκτημίσουν τα "μικρά" πράγματα, τότε δεν γνωρίζεις τους ανθρώπους.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ καθημερινά βλέπω ανθρώπους να νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους αδιαφορόντας για τους γύρω τους.Να προσπαθούν να ανέβουν ψηλά πατόντας σε πλάτες τρίτων.Να κάνουν τα πάντα για το χρήμα, τα υλικά αγαθά και για την δόξα.Ανθρώπους να προσποιούνται και να υποκρίνονται.Βλέπω πουτάνες και φλώρους.Ψέμα, μετριότητα και διαφθορά.

Που είναι λοιπόν οι άνθρποι που έμαθαν να δίνουν αξία στα μικρά πράγματα της ζωής;
Προφανώς και υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο.Οι οποίοι ελάχιστοι έχουν κάποιες από τις παραπάνω αδυναμίες.

Guest 712911 · 23-06-13

Αρχική Δημοσίευση από antonisd95:
Δεν είμαι απόλυτος σε όλα τα μηνύματά μου.Είμαι εκεί που μπορώ να είμαι.
Αν πιστεύεις ότι ο θάνατος δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να εκτημίσουν τα "μικρά" πράγματα, τότε δεν γνωρίζεις τους ανθρώπους.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ καθημερινά βλέπω ανθρώπους να νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους αδιαφορόντας για τους γύρω τους.Να προσπαθούν να ανέβουν ψηλά πατόντας σε πλάτες τρίτων.Να κάνουν τα πάντα για το χρήμα, τα υλικά αγαθά και για την δόξα.Ανθρώπους να προσποιούνται και να υποκρίνονται.Βλέπω πουτάνες και φλώρους.Ψέμα, μετριότητα και διαφθορά.

Που είναι λοιπόν οι άνθρποι που έμαθαν να δίνουν αξία στα μικρά πράγματα της ζωής;
Προφανώς και υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο.Οι οποίοι ελάχιστοι έχουν κάποιες από τις παραπάνω αδυναμίες.

"Δε γνωρίζεις τους ανθρώπους", "Κάνετε λάθος" (στο συγκεκριμένο θέμα) --> απόλυτος. Επίσης, δεν είπα σε ΌΛΑ τα ποστ σου, αλλά "σχεδόν".

Το αν γνωρίζω καλά ή όχι τους ανθρώπους το ξέρω εγώ και κανείς άλλος. Αυτό το θέμα είναι προσωπικό, συνεπώς σχετικό. Ο καθένας κρίνει ανάλογα.
Και εγώ βλέπω γύρω μου τέτοιους ανθρώπους. Άνθρωποι που είναι για λύπηση. Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχουν έστω και λίγοι που συνειδητοποιούν τη ματαιότητα των υλικών αγαθών. Γενικά, πάντα υπάρχει η εξαίρεση στον κανόνα. Γι' αυτό ισχυρίζομαι πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο να είμαστε μονόπλευροι και απόλυτοι. Θα ήταν καλύτερα αν αφήναμε και ένα περιθώριο αμφισβήτησης, καθώς συνήθως αυτή μας οδηγεί σε ορθά και βέβαια συμπεράσματα.

Ζωή έως τα βαθειά γεράματα ή θάνατος σε μια νεότερη ηλικία;

Εκκολαπτόμενο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Guest 712911

Επισκέπτης

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Guest 712911

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Guest 712911

Επισκέπτης

Guest 781029

Επισκέπτης

Πολύ δραστήριο μέλος

Guest 712911

Επισκέπτης

Δραστήριο μέλος

Guest 712911

Επισκέπτης