Ζωή έως τα βαθειά γεράματα ή θάνατος σε μια νεότερη ηλικία;

antonisd95

Δραστήριο μέλος

Ο antonisd95 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 647 μηνύματα.
Αν πιστεύεις ότι ο θάνατος δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να εκτημίσουν τα "μικρά" πράγματα, τότε δεν γνωρίζεις τους ανθρώπους
Βλέπεις κάτι το απόλυτο που δεν βλέπω; Εγω βλέπω μια μεγάλη αλήθεια.

Εγώ πάλι πιστεύω πως ο θάνατος, το τέλος, πείτε το όπως θέλετε, είναι αυτό που δίνει σημασία στην ζωή, καθώς έτσι μαθαίνουμε να εκτιμούμε ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα.
Εδώ δεν σε βλέπω να μιλάς για τους ελάχιστους. "καθώς έτσι μαθαίνουμε να εκτιμούμε ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα."

Ποιο είναι το πρόβλημα λοιπόν; Δεν σχολίασα το ότι υπάρχουν ελάχιστοι που διαφέρουν.Σχολίασα τα μηνύματά σας που αναφέρθηκαν στο σύνολο.

Θα ήταν καλύτερα αν αφήναμε και ένα περιθώριο αμφισβήτησης, καθώς συνήθως αυτή μας οδηγεί σε ορθά και βέβαια συμπεράσματα.

Προφανώς και πρέπει να αφήνουμε ένα περιθώριο αμφισβήτησης, αλλά για άλλους λόγους.Το παραπάνω δεν ισχύει.(ναι είμαι απόλυτος)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Βλα

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βλαδίμηρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,637 μηνύματα.
Ζωή έως τα βαθειά γεράματα ή θάνατος σε μια νεότερη ηλικία;

Τίποτα από τα δύο :P
Προτιμώ να πεθάνω όταν το αποφασίσω εγώ.
-Αν δεν έχω πεθάνει ήδη-
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 712911

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Βλέπεις κάτι το απόλυτο που δεν βλέπω; Εγω βλέπω μια μεγάλη αλήθεια.

Αυτό στο εξήγησα παραπάνω.

Εδώ δεν σε βλέπω να μιλάς για τους ελάχιστους. "καθώς έτσι μαθαίνουμε να εκτιμούμε ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα."

Σωστά. Δε πιστεύω ότι ο άνθρωπος γεννιέται εκτιμώντας το κάθετι στην ζωή του. Πολλές φορές, οι συγκυρίες της ζωής τον ωθούν αφενός να αμφισβητήσει και αφετέρου να αναθεωρήσει τα πιστεύω του. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι μπορούμε να δούμε τα πράγματα από την συγκεκριμένη οπτική γωνία, αρκεί να το θέλουμε. ;)

Ποιο είναι το πρόβλημα λοιπόν; Δεν σχολίασα το ότι υπάρχουν ελάχιστοι που διαφέρουν.Σχολίασα τα μηνύματά σας που αναφέρθηκαν στο σύνολο.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα. :confused: Μήπως έχεις εσύ; :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Itach1

Διάσημο μέλος

Ο Τζουτζουμπρούτζος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 2,350 μηνύματα.
Φυσικά μέχρι τα βαθειά γεράματα...ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει!:redface:;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

El Salazar

Νεοφερμένος

Ο El Salazar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
Προτιμότερο θεωρώ να ζήσει κανείς λόγου χάρη μέχρι τα 70-75 του,έχοντας απολαύσει ικανοποιητικά όλες τις χαρές της ζωής (επαγγελματική επιτυχία,οικογενειακή θαλπωρή,οικονομική ευμάρεια,αμοιβαία αγάπη) παρά να καταλήξει ένα υπεραιωνόβιο ερείπιο,με ανυπέρβλητες δυσχέρειες στην υγεία του και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Areti91

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Areti91 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 283 μηνύματα.
Προτιμότερο θεωρώ να ζήσει κανείς λόγου χάρη μέχρι τα 70-75 του,έχοντας απολαύσει ικανοποιητικά όλες τις χαρές της ζωής (επαγγελματική επιτυχία,οικογενειακή θαλπωρή,οικονομική ευμάρεια,αμοιβαία αγάπη) παρά να καταλήξει ένα υπεραιωνόβιο ερείπιο,με ανυπέρβλητες δυσχέρειες στην υγεία του και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους.
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι όποιος περάσει τα 70-75 θα έχει ανυπέρβλητες δυσχέρειες και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους; Υπάρχουν πολλοί 75άρηδες και 80άρηδες και 85άρηδες που ζουν μια χαρά ανεξάρτητες ζωές.

Εγώ θα ήθελα να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Zithos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Zithos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 270 μηνύματα.
Το συγκεκριμένο θέμα θα ταίριαζε καλύτερα σε συζητήσεις μεταξύ ηλικιωμένων άνω των 70
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

elepan

Δραστήριο μέλος

Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
Ζωή έως τα βαθειά γεράματα ή θάνατος σε μια νεότερη ηλικία;

Κανείς δεν απάντησε.... έως όπου με βγάλει.

Δεν είναι τις περισσότερες φορές στο χέρι μας guys. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

El Salazar

Νεοφερμένος

Ο El Salazar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι όποιος περάσει τα 70-75 θα έχει ανυπέρβλητες δυσχέρειες και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους; Υπάρχουν πολλοί 75άρηδες και 80άρηδες και 85άρηδες που ζουν μια χαρά ανεξάρτητες ζωές.

Εγώ θα ήθελα να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο.

Όσα άτομα τυχαίνει να γνωρίζω στις ηλικίες που αναφέρεις (80-85) έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειάζονται κάποιο νεότερο άτομο για βοήθεια.Οι περισσότεροι υπερήλικες ζητούν τη συνδρομή των παιδιών τους για να τους πηγαίνουν σε γιατρούς,να διεκπεραιώνουν εξωτερικές δουλειές,υποχρεώσεις ή δέχονται τις περιποιήσεις κάποιας οικιακής βοηθού.Μάλιστα πολλοί ενδόμυχα παρακαλούν να πεθάνουν όταν βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες,καθώς αισθάνονται πλήρεις από όσα έχουν ζήσει,ενώ άλλοι έχουν ταλαιπωρηθεί από τα βάσανα της ζωής.Ακόμα και αν εσύ στα 85 σου είσαι ανεξάρτητη οικονομικά,θα αντέχεις να βλέπεις τον εαυτό σου να εξασθενεί συνεχώς,όσο επέρχεται αμείλικτη η φυσική φθορά;

Εκτός και αν θες να ακολουθήσεις το παράδειγμα της Σόφης και της Θεοπούλας :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Όσα άτομα τυχαίνει να γνωρίζω στις ηλικίες που αναφέρεις (80-85) έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειάζονται κάποιο νεότερο άτομο για βοήθεια.Οι περισσότεροι υπερήλικες ζητούν τη συνδρομή των παιδιών τους για να τους πηγαίνουν σε γιατρούς,να διεκπεραιώνουν εξωτερικές δουλειές,υποχρεώσεις ή δέχονται τις περιποιήσεις κάποιας οικιακής βοηθού.Μάλιστα πολλοί ενδόμυχα παρακαλούν να πεθάνουν όταν βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες,καθώς αισθάνονται πλήρεις από όσα έχουν ζήσει,ενώ άλλοι έχουν ταλαιπωρηθεί από τα βάσανα της ζωής.Ακόμα και αν εσύ στα 85 σου είσαι ανεξάρτητη οικονομικά,θα αντέχεις να βλέπεις τον εαυτό σου να εξασθενεί συνεχώς,όσο επέρχεται αμείλικτη η φυσική φθορά;

Εκτός και αν θες να ακολουθήσεις το παράδειγμα της Σόφης και της Θεοπούλας :D

Εάν από μικρός κάνεις μια υγιεινή ζωή τότε είναι πολύ πιθανόν
αν φτάσεις σε αυτή την ηλικία να μην έχεις σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ξέρω ένα παππού στο χωριό μου ο οποίος είναι 94 χρονών ζει ολομόναχος από τα 70 και κάθε μέρα βόσκει τα πρόβατα πάνω στο βουνό. Δε τον λες και ανήμπορο. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι σήμερα που εύχονται να πεθάνουν, είναι είτε βαριά άρρωστοι , είτε είναι εντελώς μόνοι τους και βαριούνται τη ζωή τους.

Η ζωή είναι ωραία ότι ηλικία και να έχεις, αρκεί να ξέρεις να τη ζεις. Πολλοί συχαίνονται τα γεράματα γιατί δε μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα που κάναν νέοι. Εγώ λέω πως απλώς τα γεράματα είναι μια άλλη περίοδος της ζωής μας και ακριβώς το ότι δε μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα που κάναμε νέοι μας κάνει να μπορούμε να δούμε με άλλο μάτι κάποια άλλα πράγματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

El Salazar

Νεοφερμένος

Ο El Salazar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
Εάν από μικρός κάνεις μια υγιεινή ζωή τότε είναι πολύ πιθανόν
αν φτάσεις σε αυτή την ηλικία να μην έχεις σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ξέρω ένα παππού στο χωριό μου ο οποίος είναι 94 χρονών ζει ολομόναχος από τα 70 και κάθε μέρα βόσκει τα πρόβατα πάνω στο βουνό. Δε τον λες και ανήμπορο. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι σήμερα που εύχονται να πεθάνουν, είναι είτε βαριά άρρωστοι , είτε είναι εντελώς μόνοι τους και βαριούνται τη ζωή τους.

Η ζωή είναι ωραία ότι ηλικία και να έχεις, αρκεί να ξέρεις να τη ζεις. Πολλοί συχαίνονται τα γεράματα γιατί δε μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα που κάναν νέοι. Εγώ λέω πως απλώς τα γεράματα είναι μια άλλη περίοδος της ζωής μας και ακριβώς το ότι δε μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα που κάναμε νέοι μας κάνει να μπορούμε να δούμε με άλλο μάτι κάποια άλλα πράγματα.

Aυτό που λες εσύ,φίλε,είναι μια πολύ αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων.Ο παππούς που αναφέρεις αποτελεί εξαίρεση.Τυχαίνει να θυμάμαι τον προπάππου μου,που πέθανε 97 χρονών.Στα τελευταία του ήταν ένα φυτό και δεν καταλάβαινε τι του γινόταν.Εννοείται πως η ζωή είναι μοναδική,γι'αυτό άλλωστε είναι και τόσο ωραία.Στα γεράματα ο άνθρωπος έχει αποκτήσει εμπειρία,σύνεση και σοφία,την οποία δεν μπορεί να την έχει στα 20 ή στα 30.Στατιστικά όμως,βασανίζεται από προβλήματα υγείας,όσο υγιεινός και αν είναι ο πρότερος βίος του,γεγονός που δεν τον αφήνει να απολαύσει τη ζωή του.Και όταν λέω γεράματα,εννοώ από τα 80-85 και μετά.Τότε η ζωή αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτη για το 90% των ανθρώπων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Aυτό που λες εσύ,φίλε,είναι μια πολύ αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων.Ο παππούς που αναφέρεις αποτελεί εξαίρεση.Τυχαίνει να θυμάμαι τον προπάππου μου,που πέθανε 97 χρονών.Στα τελευταία του ήταν ένα φυτό και δεν καταλάβαινε τι του γινόταν.Εννοείται πως η ζωή είναι μοναδική,γι'αυτό άλλωστε είναι και τόσο ωραία.Στα γεράματα ο άνθρωπος έχει αποκτήσει εμπειρία,σύνεση και σοφία,την οποία δεν μπορεί να την έχει στα 20 ή στα 30.Στατιστικά όμως,βασανίζεται από προβλήματα υγείας,όσο υγιεινός και αν είναι ο πρότερος βίος του,γεγονός που δεν τον αφήνει να απολαύσει τη ζωή του.Και όταν λέω γεράματα,εννοώ από τα 80-85 και μετά.Τότε η ζωή αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτη για το 90% των ανθρώπων.

Ναι αλλά η πλειονότητα των σημερινών γέρων δεν κάνανε υγιεινή ζωή όταν ήταν νέοι. Ακόμη και στα χωριά που όλοι σχεδόν κάνανε χειρωνακτικές εργασίες, κάνανε τεράστιες καταχρήσεις σε φαγητό αλκοόλ και τσιγάρα. Εγώ βλέπω σήμερα ότι όλοι οι γέροι αρχίζουν να προσέχουν όταν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα ενώ το όλο θέμα είναι να προσέχεις για να μην εμφανιστεί.

Ένας άνθρωπος που κάνει έντονη άσκηση και τρέφεται υγιεινά έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να περάσει γερατειά χωρίς αρθρίτιδες καρδιοπάθειες καρκίνους κτλ. Άσε που πλέον οι γέροι παίρνουν και 15 χάπια τη μέρα που επιβαρύνουν ως σύνολο τον οργανισμό. Δε χρειάζεσαι χάπια για χοληστερίνη και τριγλικερίδια εάν τρέφεσαι σωστά π.χ.

Σίγουρα τα γερατειά εξασθενούν τον οργανισμό, αλλά με το κατάλληλο τρόπο ζωής μπορείς την καρδιοπάθεια που ήταν να πάθεις στα 70 να την πάθεις στα 90. Δεν είναι μικρό πράγμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Areti91

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Areti91 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 283 μηνύματα.
Σίγουρα τα γερατειά εξασθενούν τον οργανισμό, αλλά με το κατάλληλο τρόπο ζωής μπορείς την καρδιοπάθεια που ήταν να πάθεις στα 70 να την πάθεις στα 90. Δεν είναι μικρό πράγμα.
Συμφωνώ απόλυτα!

Και ΟΚ ας ζήσω εγώ μέχρι τα 97 κι ας είμαι φυτό τα τελευταία 2-3 χρόνια. Από το να πεθάνω "ακμαία" στα 70, καλύτερα θα είναι.

Να προλάβω τουλάχιστον να δω εγγόνια! :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Stalker70

Νεοφερμένος

Ο Stalker70 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Μαρούσι (Αττική). Έχει γράψει 21 μηνύματα.
Oπως το βλέπω τώρα, θα θελα να ζήσω όσα χρόνια ακριβώς θα μπορώ να αυτοεξυπηρετουμαι. Θα χαριζα 10 χρόνια απο τη ζωή μου για έναν ξαφνικό ήσυχο θάνατο, απο το να πάω για παράδειγμα απο καρκίνο ταλαιπωρούμενος και ταλαιπωρώντας και άλλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top