Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

paskmak

Διάσημο μέλος

Ο paskmak αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών, επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,485 μηνύματα.
Με την νοοτροπία που επικρατεί γενικοτερα στην Ελλάδα και με το στίγμα που υπάρχει για τις ψυχικές ασθένειες, είναι πιο πιθανό να πάει κάποιος πρώτα για αιματολογικές εξετάσεις και στο τέλος,σαν τελευταία λύση σε ψυχολόγο,γιατί πχ μπορεί να αρνείται ότι όντως έχει κατάθλιψη :P Αλλά όπως και να’χει, δεν χρειάζεται να σου πει ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος να κανεις αιματολογικές, μπορείς να πας και μόνη σου. Και αντιστρόφως, μπορεί να πας πρώτα σε ειδικό και μετά να ζητήσει εξετάσεις. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, είναι αναλόγως την κατάσταση.


Ισως το μοναδικό «πλεονέκτημα» αυτού του στίγματος, γιατί δεν ξερω αν όντως όλοι οι ψυχολόγοι ειναι πλήρως ευαισθητοποιημένοι γι αυτον αλγόριθμο αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Ισως το μοναδικό «πλεονέκτημα» αυτού του στίγματος, γιατί δεν ξερω αν όντως όλοι οι ψυχολόγοι ειναι πλήρως ευαισθητοποιημένοι γι αυτον αλγόριθμο αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.


Γιατί να μην είναι;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νάσια21

Νεοφερμένος

Η Νάσια21 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 32 μηνύματα.
Εγώ πιστεύω ότι πέρασα κατάθλιψη τα τελευταία δύο χρονια....και μου πηρε και καιρό να καταλάβω όλους τους λόγους αλλά τους βρήκα. Έχω συμβουλεύτει και ψυχολόγο τα τελευταία χρόνια και με βοήθησε αρκετά. Πλέον νιώθω ότι επιτέλους βγαίνω από αυτο και μάλιστα πιο συνειδητοποιημενη και δυνατή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,797 μηνύματα.
Η κατάθλιψη δεν είναι όμοια με τη θλίψη

Καθώς η κοινωνία μας ωριμάζει κι αρχίζουμε σιγά σιγά να αποτινάζουμε το στίγμα από την ψυχική ασθένεια, μια από τις πιο κοινές και πολυσυζητημένες ασθένειες είναι η κατάθλιψη. Και ενώ είναι σπουδαίο πως δειλά δειλά ξεκινήσαμε να το συζητάμε, φοβάμαι πως υπάρχει μια παρανόηση σχετικά με το τι είναι πραγματικά η κατάθλιψη.

Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον όρο κατάθλιψη, τείνουν να τη συνδέουν με τη θλίψη. Για την ιστορία, ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή κάτι. Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα. Η κατάθλιψη είναι μια κλινικά διαγνωσμένη ψυχική ασθένεια.

Όλοι μας δοκιμάσαμε θλίψη σε κάποια φάση της ζωής μας. Είτε πρόκειται για το απογοητευτικό αποτέλεσμα ενός διαγωνίσματος, για την προδοσία ενός φίλου ή για ένα χωρισμό που μας ράγισε την καρδιά, στεναχωριόμαστε. Μετά όμως από ένα χρονικό διάστημα, αισθανόμαστε καλύτερα. Και τότε προχωράμε στη ζωή μας και πάμε μπροστά. Θα αισθανθούμε θλίψη σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά όχι κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη είναι ψυχική ασθένεια

Έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως η κατάθλιψη έχει μια αναμφισβήτητη φυσική επίδραση στον εγκέφαλο.

Κατάθλιψη δε σημαίνει απλώς το να αισθανόμαστε θλίψη.

Στην πραγματικότητα, σημαίνει να μην αισθανόμαστε...τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Είναι το συναίσθημα του μουδιάσματος, η αίσθηση του κενού.

Είναι να αισθάνεσαι ένα αδιάκοπο “γιατί”....για τα πάντα.

Υπαρξιακή κρίση η μια μετά την άλλη.

Το να είσαι θλιμμένος και το να είσαι σε κατάθλιψη δεν είναι το ίδιο πράγμα. Την επόμενη φορά που θα έχετε τις μαύρες σας, προσέξτε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε. Αν είστε στεναχωρημένοι, είστε στεναχωρημένοι. Αν είστε σε κατάθλιψη, είστε σε κατάθλιψη. Το καθένα έχει τη δική του αξία και σημασία αλλά μη χρησιμοποιείτε την “κατάθλιψη” σαν μια οποιαδήποτε λέξη στην καθομιλουμένη. Δεν είναι σωστό να τη χρησιμοποιείτε απλώς για να τονίσετε τη θλίψη σας. Ο όρος αυτός υποδεικνύει ψυχική ασθένεια. Ήδη είναι δύσκολη η κατάσταση έτσι όπως είναι για όσους έχουν διαγνωστεί, παρακαλώ μην τη κάνετε ακόμη πιο δύσκολη με το να την απαξιώνετε – στα μάτια σας και στα μάτια των άλλων.

Η κατάθλιψη δεν είναι κάτι που απλώς “ξεπερνάμε”.

Η κατάθλιψη είναι κάτι που μια μπάλα παγωτό και μια ευχάριστη βραδιά στο σινεμά δεν μπορούν να διορθώσουν.

Η κατάθλιψη είναι ψυχική ασθένεια.

Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,661 μηνύματα.
Χθες έβλεπα συνεντεύξεις ψυχολόγων στο YouTube εστιάζοντας στην Ματούλα Βασιλάκη.
Μερικά bullets που κράτησα και τα θυμάμαι ακόμα:
1. Η κατάθλιψη μπορεί να προκύψει από ένα σύνολο παραγόντων όπως βιώματα (πχ το να μεγαλώνεις με καταθλιπτικό γονέα) ή και βιολογικούς (ουσίες στον εγκέφαλο). Το να διαπιστώσει το άτομο με τη βοήθεια του ψυχολόγου ότι μεγάλωσε με καταθλιπτικό γονέα, δεν είναι πάντα αρνητικό (ότι αυτός φταίει που εκδήλωσα "κι εγώ" κατάθλιψη), αλλά μπορεί να είναι και ανακουφιστικό (πχ ότι ο γονέας δεν του έδειχνε τόση αγάπη όσο ήταν παιδί, όχι επειδή δεν τον αγαπούσε σαν παιδί, αλλά επειδή είχε αυτή την αδυναμία να εκδηλώσει τα συναισθήματά του).
2. Δεν βοηθάει το να λες στο καταθλιπτικό άτομο ότι δεν υπάρχει λόγος να έχει κατάθλιψη ("τα έχεις όλα, την οικογένειά σου, την υγεία σου" κτλ). Αυτό δημιουργεί αισθήματα τύψεων και ανεπάρκειας στο καταθλιπτικό άτομο. Ξεκινάς με την προϋπόθεση ότι ο άλλος έχει κατάθλιψη και όχι ότι δεν πρέπει να έχει.
3. Κατά αυτόν τον τρόπο, ανακουφίζει το άτομο με κατάθλιψη το να του λέει ο άλλος ότι είναι εδώ για να τον ακούσει και ότι τον κατανοεί, απαριθμώντας του πως μπορεί να νιώθει.
4. Σημαντικό βήμα για το καταθλιπτικό άτομο είναι να καταλάβει ότι έχει κατάθλιψη. Κατά ΜΟ ένας άνθρωπος απευθύνεται σε ειδικό και αναζητά βοήθεια, 10 χρόνια μετά την εκδήλωση της κατάθλιψης.
5. Υπάρχουν δύο είδη κατάθλιψης, η ήπια και η βαριά. Στην ήπια το άτομο νιώθει ένα κενό. Είναι σαν ένα κενό αλλά "με στοιχεία θλίψης". Στην ήπια το άτομο παρόλα αυτά μπορεί να νιώσει συναισθήματα ικανοποίησης, αλλά δεν χαίρεται τα πράγματα όπως τα χαιρόταν "παλαιότερα" (πολύ χαρακτηριστικό των ατόμων που εκδηλώνουν κατάθλιψη, αυτό). Στη βαριά κατάθλιψη το φορτίο είναι αβάσταχτο. Μπορεί το άτομο να χρειάζεται τεράστια ποσά ενέργειας ακόμα και για να κάνει μπάνιο ή να βουρτσίσει τα δόντια του (γι' αυτό και τα άτομα με βαριά κατάθλιψη δεν ακολουθούν κανόνες υγιεινής). Στη βαριά κατάθλιψη το άτομο έχει τάσεις να σκέφτεται το θάνατο (πέραν των τάσεων αυτοκτονίας μπορεί πχ να εύχεται να πάθει κάποια βαριά ασθένεια που θα τον απαλλάξει από το φορτίο που νιώθει ή να του συμβεί κάτι και να πεθάνει).

Αυτά :)
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Έχοντας περάσει κατάθλιψη στο παρελθόν, μπορώ να πω πως το νούμερο ένα φάρμακο είναι η σωματική άσκηση και ιδιαίτερα η έντονη. Υπήρξε μια περίοδος στο παρελθόν μου που όλα κυριολεκτικά πήγαιναν στραβά. Συνέπεσαν τόσες πολλές μεγάλες ατυχίες αλλά και μικρές καθημερινές που είχα φτάσει στο συμπερασμα πως τελικά υπάρχει θεός και με έχει βάλει στο μάτι και σπάει πλάκα μαζί μου, καθώς η όλη κατάσταση ήταν τόσο γαμησετα που έπρεπε κάποιος να την έχει σχεδιάσει. Είχα φτάσει στο σημείο να λέω πως αν αυτή είναι η ζωή δεν έχει νόημα να ζεις. Η αυτοκτονία δεν μου παίρνουσε από το μυαλό κυρίως επειδή είμαι αρκετά λογικός, και σε εκείνη τη φάση ήμουν τόσο down που σκεφτόμουν πως οκ αφού δεν έχει κανένα νόημα η ζωή πλέον και αν έχω φτάσει στο σημείο που η αυτοκτονία είναι λύση τότε αυτοματως ξεκλειδώνουν και άλλες επιλογές, όπως να πω fuck it all και να ληστεψω κάποια τράπεζα και το σκεφτομουν σοβαρά κάποια περίοδο.

Το μόνο πράγμα που με έβγαλε από την κατάσταση ήταν η άσκηση, η οποία το μόνο πράγμα που μου προκαλούσε ευφορία και ζούσα κυριολεκτικά γι αυτό. Με τον καιρό οι καταστάσεις άλλαξαν και βγήκα από το όλο κλίμα. Αλλά αν δεν ασκουμουν εκείνη την περίοδο θα είχα πολύ διαφορετική κατάληξη.

Γι αυτό όσοι είστε σε αυτή την κατάσταση το νούμερο είναι να σηκωθείτε να βγείτε από το σπίτι και να πάτε μια βολτα. Ακόμη και αυτό το λίγο βοηθά και μπορεί να αποτρεψει πολύ χειρότερα γεγονότα.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,797 μηνύματα.
Έχοντας περάσει κατάθλιψη στο παρελθόν,
Είχες διαγνωσθεί με κατάθλιψη; Έπαιρνες φάρμακα; Αυτό που περιγράφεις είναι μελαγχολία. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και δεν περνάει ως επί το πλείστον. Σίγουρα αν κάνεις ευχάριστα πράγματα θα νιώσεις καλύτερα προσωρινά, αλλά μόνο με φάρμακα που θα σε κρατούν σε κάποια ισορροπία.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,871 μηνύματα.
Είχες διαγνωσθεί με κατάθλιψη; Έπαιρνες φάρμακα; Αυτό που περιγράφεις είναι μελαγχολία. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και δεν περνάει ως επί το πλείστον. Σίγουρα αν κάνεις ευχάριστα πράγματα θα νιώσεις καλύτερα προσωρινά, αλλά μόνο με φάρμακα που θα σε κρατούν σε κάποια ισορροπία.


Εγώ το τελευταίο 2μηνο έχω φόβο ότι θα πεθάνω.Μαλιστα πριν 3 εβδομάδες είχα πάθει κρίση πανικού και πήγα στο κέντρο υγείας ώστε να μου δώσουν Xanax για να ηρεμήσω.Καθε μέρα νομίζω ότι έχω κάτι μια το κεφάλι μου,μια πόνο στο στήθος,μια βάρος στο πόδι κτλ.Οταν ξεχνιέμαι δεν έχω τίποτα.

Ίσως είναι λόγω των πανελληνίων.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Είχες διαγνωσθεί με κατάθλιψη; Έπαιρνες φάρμακα; Αυτό που περιγράφεις είναι μελαγχολία. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και δεν περνάει ως επί το πλείστον. Σίγουρα αν κάνεις ευχάριστα πράγματα θα νιώσεις καλύτερα προσωρινά, αλλά μόνο με φάρμακα που θα σε κρατούν σε κάποια ισορροπία.


Όχι δεν διαγνώσθηκα ποτέ, αλλά σίγουρα μελαγχολία δεν ήτανε καθώς είχε σοβαρές συνέπειες στην ζωή μου και για αρκετό χρονικό διάστημα. Με φάρμακα αντιμετωπίζονται πολλά πράγματα από τον καρκίνο μέχρι το πιάσιμο. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλοι τρόποι ή ότι το φάρμακο με τις Χ παρενέργειες είναι πάντα και η βέλτιστη λύση, όπως επίσης καλό είναι να μην δείχνουμε τυφλή πίστη σε γιατρούς, καθώς οι απόψεις τους παρότι επιστημονικές και τεκμηριωμένες (τις περισσότερες φορές) δεν είναι παρά απόψεις και ενδέχεται να είναι λανθασμένες. Το ότι θα διαβάσεις ένα κάρο διαφορετικές απόψεις ιατρών για το ίδιο θέμα δεν είναι τυχαίο. Η ιατρική δεν είναι μαθηματικά. Γι αυτό καλό είναι προτού πάρουμε οτιδήποτε να κάνουμε και τη δική μας έρευνα.



Εγώ το τελευταίο 2μηνο έχω φόβο ότι θα πεθάνω.Μαλιστα πριν 3 εβδομάδες είχα πάθει κρίση πανικού και πήγα στο κέντρο υγείας ώστε να μου δώσουν Xanax για να ηρεμήσω.Καθε μέρα νομίζω ότι έχω κάτι μια το κεφάλι μου,μια πόνο στο στήθος,μια βάρος στο πόδι κτλ.Οταν ξεχνιέμαι δεν έχω τίποτα.

Ίσως είναι λόγω των πανελληνίων.

Φώτη δε χρειάζεται να φοβάσαι το θάνατο, όσο ζεις δεν μπορείς να πεθάνεις και όταν πεθάνεις δεν θα ζεις για να το καταλάβεις.
 

Ορέστης40

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Ορέστης40 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 148 μηνύματα.
Ολη μου η ενηλικη ζωη ηταν μελαγχολικη. Μια φορα ειχα παει σε ενα νευρολογο ψυχιατρο για πονοκεφαλους. Αυτος μου ειπε οτι δεν εχω καταθλιψη αλλα αγχος. Δε θα παω ποτε σε γιατρο για τα ψυχολογικα μου προβληματα. Οι γονεις μου με μεγαλωσαν λεγοντας μου οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο. Δε νομιζω οτι ξεπερνιεται αυτο.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,871 μηνύματα.
Ολη μου η ενηλικη ζωη ηταν μελαγχολικη. Μια φορα ειχα παει σε ενα νευρολογο ψυχιατρο για πονοκεφαλους. Αυτος μου ειπε οτι δεν εχω καταθλιψη αλλα αγχος. Δε θα παω ποτε σε γιατρο για τα ψυχολογικα μου προβληματα. Οι γονεις μου με μεγαλωσαν λεγοντας μου οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο. Δε νομιζω οτι ξεπερνιεται αυτο.


What?Ο λόγος που στο έλεγαν αυτό;
 

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,661 μηνύματα.
Έχει μια βάση αυτό που λέει ο hacker για τη σωματική άσκηση, το έχω ξανά ακούσει. Συγκεκριμένα γνωστός μου ψυχίατρος μου είχε πει ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη εκτόνωσης και ότι "έχεις δει ποτέ οικοδόμο να παθαίνει κατάθλιψη; όλοι το παθαίνουν αφού αφήσουν τη δουλειά και παύουν να εκτονώνονται". :hmm:
Αλλά άπαξ και πάθεις κατάθλιψη δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί τότε να βοηθήσει η σωματική άσκηση στο να την ξεπεράσεις τελείως.
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
η καταθλιψη δεν περναει
απλα ζεις με αυτη, δεν ειναι κατι παροδικο και συνηθως δεν εχει σχεση και με το τι συμβαινει στη ζωη σου
μπορει να μην εχεις κανενα ουσιαστικο προβλημα, δεν χρειαζεται καν να περνας δυσκολες μερες ή κατι τετοιο, δεν χρειαζεται καν να εχεις κανεναν τρομερα κακο backround
ειναι διαφορετικη η λειτουργια του εγκεφαλου, αν δεις τον εγκεφαλο ενος ατομου με καταθλιψη ειναι διαφορετικος απ οτι ενος υγιους ατομου, και οσο περνανε τα χρονια μπορει να διαπιστωσεις μεγαλυτερες αλλαγες
ναι σιγουρα μπορει να συμβαλει ενα γεγονος στο να εμφανισεις καταθλιψη αν εχεις ηδη προδιαθεση αλλα αυτο ως εκει
γενικοτερα γι'αυτο ειναι και τοσο δυσκολη ως ασθενεια γιατι δεν εχει να κανει με το "δεν ειμαι καλα ειχα μια ασχημη περιοδο στη ζωη μου αλλα αρχισα να κανω αυτο και αυτο και τωρα ειμαι ενταξει"
δεν υπαρχει λογικη στην καταθλιψη, μπορει να εμφανιστει ξαφνικα και δεν υποχωρει δυστηχως με το αλλαζω σταση ζωης γιατι ενας ανθρωπος με καταθλιψη δεν μπορει να σκεφτει οπως οι υπολοιποι ανθρωποι, δεν του το επιτρεπει η ασθενεια η ιδια
και ναι καμια φορα δεν χρησιμοποιουνται χαπια αλλα συνηθως μιλαμε για εντονη δραστηριοτητα της αμυγδαλης του εγκεφαλου (περιοχή του εγκεφάλου στην οποία πραγματοποιείται η επεξεργασία των συναισθημάτων), ελλειψη σεροτονινης κλπ κλπ οποτε ειναι αρκετα δυσκολο να μπορεσεις να ελεγχεις κατι τετοιο χωρις καθολου φαρμακευτικη βοηθεια
(να το ελεγχεις ξαναλεω γιατι τη καταθλιψη δεν εχεις τροπο να την ξεφορτωθεις τελειως οπως και τις περισσοτερες αν οχι ολες τις ψυχικες ασθενειες)
και ναι τα χαπια καμια φορα κανουν και χειροτερη την κατασταση και υπαρχουν και σημαντικες παρενεργειες αλλα ειδικα σε πολυ προχωρημενες καταστασεις ειναι μονοδρομος
να το πω αλλιως αν εισαι διαβητικος δεν κοβεις τα γλυκα και end of story
same thing here
 

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω γιατί το έχω ψάξει το θέμα είναι ότι αυτό το "κάνε σωματική άσκηση, βγες βόλτα" , ναι βοηθάει προφανώς (εκρινονται καί πόσες ορμόνες)αλλά δε λύνει το πρόβλημα . Θεωρώ ότι όλες οι συμβουλές είναι απλά συμβουλές για να απαλύνεις την κατάσταση όχι για να λύσεις αυτό που υπάρχει.
 

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Μακάρι να βοηθάει η ασκηση και άνθρωποι να την ξεπερνάνε πιο εύκολα έτσι, αλλά απ όσο ξέρω εγώ κι όπως είπε κι ο σκανταλ, ένα άτομο που δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι να πλύνει τα δόντια του δε θα πάει σε καμία περίπτωση να ασκηθεί, ακόμη κι αν θέλει. Ειδικά αν μιλάμε για βαριά κατάθλιψη, γιατί δεν μπορείς να επιβληθείς καν στον εαυτό σου. Εννοείται πως γιατρός δεν είμαι ούτε κι εγώ.
 

Metalhead_4_life

Νεοφερμένος

Ο Metalhead_4_life αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αθλητής. Έχει γράψει 111 μηνύματα.
Άρα είναι μην σου τύχει, και αν σου τύχει; Άγιος ο Θεός;

Δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά δεν μπορείς να φύγεις από την κατάθλιψη εντελώς; Μοιάζει σαν να είναι καταδικασμένος ο οποιοσδήποτε καταθλιπτικός. (Απλά ρωτάω)
 

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Μακάρι να βοηθάει η ασκηση και άνθρωποι να την ξεπερνάνε πιο εύκολα έτσι, αλλά απ όσο ξέρω εγώ κι όπως είπε κι ο σκανταλ, ένα άτομο που δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι να πλύνει τα δόντια του δε θα πάει σε καμία περίπτωση να ασκηθεί, ακόμη κι αν θέλει. Ειδικά αν μιλάμε για βαριά κατάθλιψη, γιατί δεν μπορείς να επιβληθείς καν στον εαυτό σου. Εννοείται πως γιατρός δεν είμαι ούτε κι εγώ.


Φαντάζομαι ότι αυτό βοηθάει κυρίως άτομα που βρίσκονται σε ένα πιο αρχικό στάδιο κατάθλιψης που έχουν (λιγότερες σχετικά με άτομα που δεν έχουν) αντοχές .
Θα ήταν καλό κάποιος που πραγματικά έχει γνώσεις να απαντήσει
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω γιατί το έχω ψάξει το θέμα είναι ότι αυτό το "κάνε σωματική άσκηση, βγες βόλτα" , ναι βοηθάει προφανώς (εκρινονται καί πόσες ορμόνες)αλλά δε λύνει το πρόβλημα . Θεωρώ ότι όλες οι συμβουλές είναι απλά συμβουλές για να απαλύνεις την κατάσταση όχι για να λύσεις αυτό που υπάρχει.


Είναι καλύτερο να είσαι καταθλιπτικός που ασκείται και αισθάνεται ως εκ τούτου λίγο down συνεχώς παρά να είσαι καταθλιπτικός απομονωμένος στο κρεβάτι σου και να σαπίζεις καθημερινά, διότι ο πρώτος βρίσκεται τουλάχιστο σε μια Χ κατάσταση νηφάλιας σκέψης και μπορεί να εκλογικεύσει κάποια πράγματα και να βρει κάποια λύση. Ο δεύτερος χρειάζεται εξωτερική βοήθεια.


Επίσης δεν μπορώ να δεχτώ σε καμία περίπτωση ότι η κατάθλιψη δεν έχει αίτια και είναι λευχαιμία. Δεν ξέρω αν υπάρχουν μελέτες που το επιβεβαιώνουν και βαριέμαι να ψάξω αλλά είμαι σίγουρος πως τα ποσοστά κατάθλιψης είναι τραγικά λίγα σε άτομα που ασκούνται καθημερινά και έχουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις, ιδιαίτερα αν για την κατάθλιψη παίζει ρόλο η σεροτονινη.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top